19-11-2009 14:37
Hallo dames
Ik ben nieuw hier, dus zal me even voorstellen:
Ik ben Myra, 40 jaar, getrowud, en hebben een mooie zoon van bijna 9 en een half jaar oud.
We hadden onze zoon gekregen door middel van 3 chlomid tabletjes per dag.
Ik had geen goede eisprong, eigelijk helemaal niet, en had (heb) een onregelmatige cyclus, variërend tussen de 35 en 45 dagen, soms sla ik zelfs een cyclus over.
Ik ben op 17 juli 2000 bevallen van een gezonde zoon Arvid, via een spoedkeizersnee.
Toen hij 1 jaar oud was, waren we weer begonnen, en tot op de dag van vandaag, geen broertje/zusje voor onze zoon.
Heb 6 keer IUI gehad, daarna in 2006 een kijkoperatie, waarbij is vast komen te staan, dat mijn eierstokken en de overgang naar de eileiders, compleet verkleef en vergroeid waren (gedeeltelijk ook aan een stuk darm en buikwand, waardoor mijn eierstokken hoger in mijn buik zitten als normaal het geval zou moeten zijn).
In de omgeving van mijn voortplantingsorganen waren ook flinke grote verklevingen door een eerdere blindedarmontsteking en desbetreffende keizersnee die ik in 2000 had ondergaan.
Vijf keer IVF gehad, geen zwangerschap helaas, altijd een mooi aantal eitjes die bevrucht raakten, en waren tussen de 4 en 9 cellig, alleen nooit geen cryo's gehad.
Terwijl mijn baarmoederslijmvlies altijd mooi dik was, maar nu ik er zo over denk dan kan het baarmoederslijmvlies wel mooi dik zijn geweest, maar misschien dat de samenstelling niet goed was?
Ik heb volgens mij ook nooit een innesteling gehad, want dan zou een test positief moeten zijn, en bij 4 IVF's had ik drie dagen voor de testdatum al een menstruatie, en goed ook helaas.
Nu was ik gisteren weer ter controle naar een ander ziekenhuis geweest (nu ik geen IVF meer kan doen in Eindhoven) in Venlo (status en medisch dossier is naar Venlo opgstuurd vanuit Eindhoven), en had e pil meegekregen voor een goede bloeding weer te krijgen, want ik vloei af en aan een beetje iedere dag, en dan kijken ze verder.
Ze willen proberen, om in Venlo een eileider besparende operatie te doen, om in ieder geval de verkleving naar de overgang eierstokken en eileiders, weg te krijgen (dan maakt de rest niet zo veel meer uit, lijkt me).
En gezien mijn leeftijd van bijna 41 (31-01-1969) is IVF in Eindhoven niet meer van belang (kan het toch niet betalen als dat wel zo zou zijn).
Op drie december 2009 belt mijn gyneacoloog van het ziekenhuis in Venlo me op, wat ze besproken hebben met het fertiliteitsteam, zo rond de klok vanaf 14.00 uur, over hoe en wat, en wanneer de operatie ingepland zou kunnen worden, en of ze iets voor me kunnen betekenen.
Dan zou ik dezelfde maand nog naar Venlo moeten komen, voor een gesprek met de gynaecoloog, daarna inschrijven bij de pre operatieve afdeling, en een gesprekje met de narcotiseur (zei ze me gisteren tijdens een controle afspraak).
Tja, en de operatie zou op zijn vroegst in januari 2010 zijn, helaas.
Langzamerhand begin ik ook een afgunst te creëren naar bolle buiken die je tijdens het winkelen tegenkomt, en heb dan ook de neiging, om de vrowuen ook vies aan te kijken en heel boos.
Maar ja, tegelijkertijd denk ik ook van: misschien hebben zij er ook heel wat jaren voor moeten dokteren, toch?
Ik ben niet jaloers op vrowuen met pasgeboren babytjes in hun maxi cosi's of wandelwagens, dat vind ik wel leuk om te zien.
Maar als ik een zwangere vrouw zie, of een bord in de tuin..............dan kan ik heel erg jaloers kijken, met afgunst.
Ik zou zo weg kunnen rennen, en zeggen: waarom hun wel en ik niet??
Gelukkig relativeer ik het wel weer, en als ik dan naar mijn man en zoon van 9 jaar kijk, dan besef ik wel dat ik geluk heb dat ik een mooie zoon op de werled heb mogen zetten.
Toch heb ik zo'n grote kinderwens, die nog zó diep van binnen zit, die kan ik nog niet aan de kant schuiven, écht niet.
Pas als ik alles ervoor heb gedaan, misschien dan pas heb ik er vrede mee, dat het bij één kind blijft, waar ik met mijn hele ziel en zaligheid van houd.
Gelukkig heb ik een goede psychiater, waar ik mee kan praten, anders was ik er wel aan onderdoor gegaan.
Wie herkent zich een beetje in dit verhaal, en wil met me erover kletsen, zowel hier, of pruve via mijn email?
Sorry voor het hele lange verhaal, maar ik vond het fijn om dit even van me af te kunnen schrijven.
Zo, nu nog alle kleine cadautjes even inpakken, en de DSi, voor sinterklaas voor Arvid.
Ook al geloofd hij er niet meer in, toch merk ik aan hem, dat hij het evengoed spannend vind.
Heerlijk gewoon, als het straks 5 december is, en lekker samen met zijn nieuwe spulletjes kan gaan spelen.
Ik hoop op leuke reacties, want heb toch een lieve dames nodig, die ook al het nodige hebben meegemaakt in de medsiche malle molen.
Groetjes van Myra40
myrawever@hotmail.com
Ik ben nieuw hier, dus zal me even voorstellen:
Ik ben Myra, 40 jaar, getrowud, en hebben een mooie zoon van bijna 9 en een half jaar oud.
We hadden onze zoon gekregen door middel van 3 chlomid tabletjes per dag.
Ik had geen goede eisprong, eigelijk helemaal niet, en had (heb) een onregelmatige cyclus, variërend tussen de 35 en 45 dagen, soms sla ik zelfs een cyclus over.
Ik ben op 17 juli 2000 bevallen van een gezonde zoon Arvid, via een spoedkeizersnee.
Toen hij 1 jaar oud was, waren we weer begonnen, en tot op de dag van vandaag, geen broertje/zusje voor onze zoon.
Heb 6 keer IUI gehad, daarna in 2006 een kijkoperatie, waarbij is vast komen te staan, dat mijn eierstokken en de overgang naar de eileiders, compleet verkleef en vergroeid waren (gedeeltelijk ook aan een stuk darm en buikwand, waardoor mijn eierstokken hoger in mijn buik zitten als normaal het geval zou moeten zijn).
In de omgeving van mijn voortplantingsorganen waren ook flinke grote verklevingen door een eerdere blindedarmontsteking en desbetreffende keizersnee die ik in 2000 had ondergaan.
Vijf keer IVF gehad, geen zwangerschap helaas, altijd een mooi aantal eitjes die bevrucht raakten, en waren tussen de 4 en 9 cellig, alleen nooit geen cryo's gehad.
Terwijl mijn baarmoederslijmvlies altijd mooi dik was, maar nu ik er zo over denk dan kan het baarmoederslijmvlies wel mooi dik zijn geweest, maar misschien dat de samenstelling niet goed was?
Ik heb volgens mij ook nooit een innesteling gehad, want dan zou een test positief moeten zijn, en bij 4 IVF's had ik drie dagen voor de testdatum al een menstruatie, en goed ook helaas.
Nu was ik gisteren weer ter controle naar een ander ziekenhuis geweest (nu ik geen IVF meer kan doen in Eindhoven) in Venlo (status en medisch dossier is naar Venlo opgstuurd vanuit Eindhoven), en had e pil meegekregen voor een goede bloeding weer te krijgen, want ik vloei af en aan een beetje iedere dag, en dan kijken ze verder.
Ze willen proberen, om in Venlo een eileider besparende operatie te doen, om in ieder geval de verkleving naar de overgang eierstokken en eileiders, weg te krijgen (dan maakt de rest niet zo veel meer uit, lijkt me).
En gezien mijn leeftijd van bijna 41 (31-01-1969) is IVF in Eindhoven niet meer van belang (kan het toch niet betalen als dat wel zo zou zijn).
Op drie december 2009 belt mijn gyneacoloog van het ziekenhuis in Venlo me op, wat ze besproken hebben met het fertiliteitsteam, zo rond de klok vanaf 14.00 uur, over hoe en wat, en wanneer de operatie ingepland zou kunnen worden, en of ze iets voor me kunnen betekenen.
Dan zou ik dezelfde maand nog naar Venlo moeten komen, voor een gesprek met de gynaecoloog, daarna inschrijven bij de pre operatieve afdeling, en een gesprekje met de narcotiseur (zei ze me gisteren tijdens een controle afspraak).
Tja, en de operatie zou op zijn vroegst in januari 2010 zijn, helaas.
Langzamerhand begin ik ook een afgunst te creëren naar bolle buiken die je tijdens het winkelen tegenkomt, en heb dan ook de neiging, om de vrowuen ook vies aan te kijken en heel boos.
Maar ja, tegelijkertijd denk ik ook van: misschien hebben zij er ook heel wat jaren voor moeten dokteren, toch?
Ik ben niet jaloers op vrowuen met pasgeboren babytjes in hun maxi cosi's of wandelwagens, dat vind ik wel leuk om te zien.
Maar als ik een zwangere vrouw zie, of een bord in de tuin..............dan kan ik heel erg jaloers kijken, met afgunst.
Ik zou zo weg kunnen rennen, en zeggen: waarom hun wel en ik niet??
Gelukkig relativeer ik het wel weer, en als ik dan naar mijn man en zoon van 9 jaar kijk, dan besef ik wel dat ik geluk heb dat ik een mooie zoon op de werled heb mogen zetten.
Toch heb ik zo'n grote kinderwens, die nog zó diep van binnen zit, die kan ik nog niet aan de kant schuiven, écht niet.
Pas als ik alles ervoor heb gedaan, misschien dan pas heb ik er vrede mee, dat het bij één kind blijft, waar ik met mijn hele ziel en zaligheid van houd.
Gelukkig heb ik een goede psychiater, waar ik mee kan praten, anders was ik er wel aan onderdoor gegaan.
Wie herkent zich een beetje in dit verhaal, en wil met me erover kletsen, zowel hier, of pruve via mijn email?
Sorry voor het hele lange verhaal, maar ik vond het fijn om dit even van me af te kunnen schrijven.
Zo, nu nog alle kleine cadautjes even inpakken, en de DSi, voor sinterklaas voor Arvid.
Ook al geloofd hij er niet meer in, toch merk ik aan hem, dat hij het evengoed spannend vind.
Heerlijk gewoon, als het straks 5 december is, en lekker samen met zijn nieuwe spulletjes kan gaan spelen.
Ik hoop op leuke reacties, want heb toch een lieve dames nodig, die ook al het nodige hebben meegemaakt in de medsiche malle molen.
Groetjes van Myra40
myrawever@hotmail.com
