19-11-2009 14:06
Hallo allemaal,
Ik ben sinds vandaag nieuw hier op het forum.
Ik ben moeder van een dochter van net 2. Toen zij 9 maanden oud was, raakte ik opnieuw in verwachting. Na 6 weken is dit helaas geeindigt in een spontane miskraam. Heel verdrietig natuurlijk en het was weer opkrabbelen en doorgaan. In februari 2009 bleek ik weer in verwachting. Bij ruim 11 weken zwangerschap (voelde me op en top zwanger) kregen we de eerste echo, en daar bleek dat het kindje met 8,2 weken te zijn overleden. Dat was echt een flinke klap we hadden het echt niet verwacht.
Uiteindelijk ben ik een week later gecurreteerd, heel verdrietig allemaal en je voelt je zo machteloos.
Afgelopen juni 2009 had ik een vaag positieve test in mijn handen, die uiteindelijk ook heel vaag bleef. Ik had er geen goed gevoel bij en idd een paar dagen later toch mijn menstruatie. Hoe dan ook zit je wel weer even in die droom van zou ik weer zwanger zijn?? Diezelfde cyclus nog, dus afgelopen juli opnieuw een dikke vette positieve test in mijn handen! Dit was echt een cadeautje zo voelde het, zou het nu dan toch??? Zo onverwachts.. de eerste echo bij 7 weken in het ziekenhuis bleek ik echter maar 5 weken zwanger (toch echt een vruchtzakje met daarin een heel klein ieniemienie vruchtje). De gyn vond dat eerder logisch dan raar omdat de cyclus ervoor een vroege miskraam is geweest en dus de eisprong verlaat kon zijn. Ik had er alleen vanaf dat moment een heel naar gevoel bij. Dit kon gewoon niet als ik terugrekende. Wij gingen net die week op vakantie en daarna zouden we opnieuw een echo hebben om duidelijkheid te krijgen (dan moest het vruchtje echt gegroeid zijn en een hartslag hebben). Alleen na 2 dagen (op vakantie) kreeg ik weer een bloeding en ben ik opnieuw het vruchtje verloren.
Ik heb zo'n beetje alle onderzoeken ondergaan in het ziekenhuis die aangeboden worden, en daaruit blijkt dat ik kern gezond ben! Er zijn geen afwijkende dingen uitgekomen helemaal niks! Ik heb dus blijkbaar gewoon pech.
Daarnaast ik heb een prachtige dochter dus ik heb het al eens gedaan! Het bewijs is er dat het kan. Hoe dan ook zijn we nu bijna anderhalf jaar verder vanaf de eerste miskraam en ben ik nu 4 miskramen verder..
Vandaag ben ik weer bij de gyn geweest omdat er uitslagen waren van de laatste onderzoeken en daaruit blijkt dus dat alles perfect in orde is! De gyn heeft letterlijk gezegd: jullie zijn jong, hebben het al eens gedaan en nu moeten jullie de moed weer verzamelen, vertrouwen terug krijgen en deze weg vervolgen met eindeloos veel geduld.
Ik ben benieuwd of hier meer vrouwen zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik. Met elkaar erover praten en ervaringen delen dat helpt heel veel.
Wij hebben besloten voor een nieuwe zwangerschap te gaan hoe moeilijk het afgelopen jaar ook geweest is. Het is een kwestie van geloven dat het er een keer van gaat komen hoe moeilijk/onzeker de weg ernaar toe ook is.
Ik geniet van mijn dochter en hou me vast aan mijn geloof.
Ik ben sinds vandaag nieuw hier op het forum.
Ik ben moeder van een dochter van net 2. Toen zij 9 maanden oud was, raakte ik opnieuw in verwachting. Na 6 weken is dit helaas geeindigt in een spontane miskraam. Heel verdrietig natuurlijk en het was weer opkrabbelen en doorgaan. In februari 2009 bleek ik weer in verwachting. Bij ruim 11 weken zwangerschap (voelde me op en top zwanger) kregen we de eerste echo, en daar bleek dat het kindje met 8,2 weken te zijn overleden. Dat was echt een flinke klap we hadden het echt niet verwacht.
Uiteindelijk ben ik een week later gecurreteerd, heel verdrietig allemaal en je voelt je zo machteloos.
Afgelopen juni 2009 had ik een vaag positieve test in mijn handen, die uiteindelijk ook heel vaag bleef. Ik had er geen goed gevoel bij en idd een paar dagen later toch mijn menstruatie. Hoe dan ook zit je wel weer even in die droom van zou ik weer zwanger zijn?? Diezelfde cyclus nog, dus afgelopen juli opnieuw een dikke vette positieve test in mijn handen! Dit was echt een cadeautje zo voelde het, zou het nu dan toch??? Zo onverwachts.. de eerste echo bij 7 weken in het ziekenhuis bleek ik echter maar 5 weken zwanger (toch echt een vruchtzakje met daarin een heel klein ieniemienie vruchtje). De gyn vond dat eerder logisch dan raar omdat de cyclus ervoor een vroege miskraam is geweest en dus de eisprong verlaat kon zijn. Ik had er alleen vanaf dat moment een heel naar gevoel bij. Dit kon gewoon niet als ik terugrekende. Wij gingen net die week op vakantie en daarna zouden we opnieuw een echo hebben om duidelijkheid te krijgen (dan moest het vruchtje echt gegroeid zijn en een hartslag hebben). Alleen na 2 dagen (op vakantie) kreeg ik weer een bloeding en ben ik opnieuw het vruchtje verloren.
Ik heb zo'n beetje alle onderzoeken ondergaan in het ziekenhuis die aangeboden worden, en daaruit blijkt dat ik kern gezond ben! Er zijn geen afwijkende dingen uitgekomen helemaal niks! Ik heb dus blijkbaar gewoon pech.
Daarnaast ik heb een prachtige dochter dus ik heb het al eens gedaan! Het bewijs is er dat het kan. Hoe dan ook zijn we nu bijna anderhalf jaar verder vanaf de eerste miskraam en ben ik nu 4 miskramen verder..
Vandaag ben ik weer bij de gyn geweest omdat er uitslagen waren van de laatste onderzoeken en daaruit blijkt dus dat alles perfect in orde is! De gyn heeft letterlijk gezegd: jullie zijn jong, hebben het al eens gedaan en nu moeten jullie de moed weer verzamelen, vertrouwen terug krijgen en deze weg vervolgen met eindeloos veel geduld.
Ik ben benieuwd of hier meer vrouwen zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik. Met elkaar erover praten en ervaringen delen dat helpt heel veel.
Wij hebben besloten voor een nieuwe zwangerschap te gaan hoe moeilijk het afgelopen jaar ook geweest is. Het is een kwestie van geloven dat het er een keer van gaat komen hoe moeilijk/onzeker de weg ernaar toe ook is.
Ik geniet van mijn dochter en hou me vast aan mijn geloof.
