Heb even een apart topic geopend voor als iemand iets wil afreageren over zijn schoonmoeder/schoonouders.....Heb ondervonden dat bijna iedereen hier wel eens problemen mee heeft dus hier kun je je hart luchten!
Weet je het zeker? Als ik begin zit dit topic zo op 100 pagian's!! Hahaha
Nou alle gekheid op een stokje, goed idee denk ik hoor, om het af en toe ff van je af te tikken op een forum want die dingen kunnen je vreselijk bezighouden en zijn moeilijk van je af te schudden soms. En idd, bizar veel mensen hebben toch wel problemen met schoonouders, en in mijn ervaring voornamelijk schoonmoeders!
Ik heb hele lieve schoonouders/schoonmoeder en heb totaal geen problemen ermee.
Ga zelfs regelmatig met m'n schoonmoeder winkelen of iets leuks doen, dus hoeft niet altijd hoor.
Lijkt me overigens wel vervelend als je het niet goed kunt vinden.
Andersom hier is het ook koek en ei (tussen mijn ouders en vriend)
Ik sluit me bij jouw "zeldzaamheid" aan Hoop.
Ik kan me geen betere schoonouders bedenken als die van mij. ze wonen een paar straten verder, ik voorzag toen ik hier kwam wonen problemen maar het gaat perfect.
Lievere mensen zijn er niet!
Mijn vriend kan ook erg goed met mijn ouders, en onze ouders kunnen ook goed met elkaar overweg.
Het lijkt me wel heel vervelend als het anders is, ik zie het bij mijn zus, die kan haar schoon familie niet luchten of zien.
Ik heb zelf absoluut geen hekel aan mn schoonouders/schoonmoeder. Kan het juist prima met haar vinden maar ben wel tot de conclusie gekomen dat nu haar eerste kleinkind er is er iets verandert is in onze relatie....Ik merk aan mezelf dat ik heel beschermend ben naar mn zoontje en echt een "moederkloek". Kan dus ook weinig andere mensen in de buurt verdragen van hem want dan wordt ik "kriebelig". Maar het grote verschil zit hem toch wel in mn eigen moeder en mn schoonmoeder. Er is toch echt een groot verschil als je zoon vader wordt of je dochter moeder....en dus ook het verschil in kleinkind en de relatie van je eigen ouders of je schoonouders.....
Miss dat sommige van jullie daar ook nog achter gaan komen als de kleine er is!
Het topic komt nu na wat uitleg iets anders (minder grof ) over.
Ik kan daar idd nog niet over mee praten, wellicht dat ik over 8 mnd hier dan weer op reageer
Maar je hoort het wel vaker, lijkt mij ook een heel natuurlijke reactie
Ik heb opzich wel lieve schoonouders, maar omdat ze al wat ouder zijn ( 68 en 65) denken ze ook wat ouderwetser dan bv mijn moeder. Heb al een paar keer mijn mond maar gehouden om iets wat ze zeiden... ( heb al een keer woorden gehad)
Gelukkig wonen ze wat verder weg en zie ik ze niet elke week.
Ik heb ook erg aardige schoonouders...
Aleen als ik een kleine zou krijgen is het toch minder speciaal denk ik..ze hebben namelijk 10 kinderen en dus erg veel kleinkinderen al...
Ze zijn al wat ouder maar zijn erg lief...heb nog nooit problemen met ze gehad..
Met mij vriend en mijn moeder zit het ook goed, mijn vader is helaas al overleden..
Nou heb heel veel problemen gehad met mijn schoonmoeder en schoonvader, ze zijn gescheiden!
Heb erge ruzie met beide gehad gelukkig is dat nu allemaal opgelost maar we zullen nooit de beste vrienden worden.
Mijn schoonmoeder is zelfs maar 3x langs geweest sinds ons meisje er is en die wordt aankomende zaterdag 2 maanden.
Schoonvader is wel leuker met haar dan ik had gedacht dus dat is wel fijn!
Maar we zullen nooit super vrienden worden, zou ik ook niet willen!
Pff dat lijkt me ook irritant!! Mijn schoonouders krijgen heel veel spullen voor de kleine maar omdat hun vrienden al op leeftijd zijn ben ik zo bang dat het oude zooi is wat nu dus niet meer verantwoord is. ( er moet tegenwoordig toch een keurmerk op zitten?) Ze hadden namelijk ook speelgoed gekregen uit het jaar 0. Mijn vriend vind het allemaal geweldig.
Heb er al een keer ruzie over gekregen!!
Hier ook nooit problemen met schoonouders / moeder gehad! altijd gezellig enzo!
maar het begon allemaal toen ik zwanger was.
Ik werk al 8 jaar in de kinderopvang, pas al vanaf mijn 9e op kinderen en later ook baby's. en mijn zus heeft 3 zoontjes en mijn broer 2 (daar was ik heel veel omdat ik toen 12 jaar was)
Dus ik heb al best wel een mening van hoe ik het wel wil en niet wil. En je moet afwachten hoe je kindje is.
Maar mijn schoonmoeder heeft snel haar oordeel klaar. Dus onderwerp opvoeden vermijd ik zoveel mogelijk!
waar ik het meeste van baal, is dat haar zwangerschappen allemaal erger waren dan die van mij, zwaarder was en dat het veel heter was bla bla.
als mijn man zegt dat ik het warm heb en veel vocht vasthoud, hij kan zijn zin nog niet afmaken of zij begint weer te blaten... dus ook dat onderwerp vermijd ik!!
Bij mij zag jemet 13 weken al echt een zwangerbuikje. Dat kon allemaal niet volgens haar want bij HAAR zag je het pas met 4 maanden...... dus onmogelijk!
zo dat is eruit!! :mrgreen:
ik zeg het ook maar niet tegen mijn man, want dan neemt ie het een beetje op voor zijn moeder. ze is in de vergang, laat haar maar enz. ddus hij weet het wel.
leuk topic dit ,
mijn schoonouders zijn echt topmensen , ik was 18 jaar toen werd ik zwanger , we hadden geen huis niks , toen ben ik bij hun ingetrokken en gezellig was het hoor ik heb daar nog zo'n anderhalf jaar gewoont met me kleine meid , nu ben ik zwanger van de tweede en ondertussen zijn ze gescheiden mijn schoonvader heeft zijn woning afgestaan aan mijn schoonmoeder dus nu woont ie weer bij ons , ze hebben zich nog nooit met de opvoeding enz bemoeit en als ze dat wel deden kregen ze de wind van voren hoor mijn schoonvader beschouw ik als een goede vriend , mijn eigen mannetje is veel aan het werk dus dan gaan ik en me schoonvader lekker winkelen of lekker naar een terassje of naar pretparken met die kleine en hij gaat zelfs mee op vakantie haha mijn schoonmoeder is ook een topwijf hoor :!:
Ik heb eigenlijk ook een fijne schoonmoeder met vriend. Ja echt, ze zijn aan het 'latten'.
Ze heeft 1 ding... borstvoeding. Dat MOET ik doen. Als ik aangeef dat ik er nog niet zeker van ben (heb zo mijn redenen), dan kan zij dat niet begrijpen en zegt dat ik dat gewoon moet doen. Omdat het zo hoort.. Daar krijg ik wel de kriebels van.
Maar gelukkig heb ik een vriend die daar dan lekker op kan reageren en zegt dat ma ff lekker haar mond moet houden en dat 'we' zelf wel uitmaken wat we doen. hihi
En dan is het ook weer klaar hoor. Absoluut een leuk mens. Tikkeltje van de oude stempel.
ik kon ook altijd goed met mijn schoonouders.
maar vanaf het moment dat ik zwanger was is het verandert.
ineens hebben ze overal commentaar op en voelen ze zich overal erg gepasseerd mee.
heb tijdens mijn zwangerschap heel veel opmerkingen naar mijn kop toe gekregen. echt niet leuk. maar heb mij toen elke keer kunnen inhouden.
dacht gaat wel over als de kleine er is.
niet dus.
ze snappen niet dat ze niet kunnen komen als wij al ander bezoek krijgen.
ze snappen niet dat ik niet een keer alleen naar hun toe ga en wel naar een vriendin toe ga met robin.
willen mij het liefst verplichten om daar een keer te komen.
ook is mijn schoonmoeder heel erg jaloers naar mijn moeder toe.
mijn moeder had een keer al de fles gegeven en zij toen nog niet. dat kregen we wel even te horen. kan moeilijk robin een fles geven terwijl ij het nog niet hoeft te hebben omdat zij er bij ons is.
pas kwam ze een keer 's middags langs en toen was ze boos omdat robin in bed lag. overdag ligt hij heel veel in bed. slaapt gewoon goed na de fles. en vind het niet nodig om hem in de box of kinderwagen te laten slapen.
ze wilde eigenlijk dat ik hem uit bed zou halen, maar heb ik niet gedaan.
's avonds is robin bijna altijd wakker dus ook beneden.
kreeg toen dus ook de opmerking dat robn een huilbaby is. toen werd ik dus boos. en heb toen dus mijn mond ook opengetrokken.
robin is geen huilbaby, heeft alleen 's avonds af en toe een huiluurtje. verder huilt hij bijna nooit.
mijn vriend is 's avonds naar zijn ouders gegaan en heeft er toen ook wat van gezegd, zijn moeder had het liefst er niets meer over gezegd en op de zelfde voet verder gegaan.
tegen mij zegt ze er ook niets over.
maar ik vertel ook niets meer, op de kalender die wij op de wc hebben hangen schrijven wij ook niets meer. gaat haar niets aan wat we allemaal doen.
ze zijn ook helemaal niet geinteresseerd in robin, mijn schoonvader kijkt niet eens naar hem. als hij in de box ligt kijkt hij niet even of bij de kinderwagen ook niet.
mijn vriend kan gelukkig wel goed met mijn ouders.
die laten ons ook gewoon onze gang gaan en die maakt het niets uit als mijn schoonmoeder een keer zou oppassen.
mijn ouders zijn een stuk jonger dan mijn schoonouders en dat kan je gewoon heel erg merken.
Zo dan ga ik ook even een boekje open doen over mijn schoonouders.
Voorheen waren het superlieve mensen maar sinds dat ik zwanger was werd het een drama.
Overal andere opvattingen over als. Aan mensen vertellen dat ik zwanger ben enzo... :evil:
Toen Fenna er eenmaal was werdt het alleen maar erger helaas. Belde altijd met de vraag is ze wakker? Kunne we komen kijken? En als we zeiden dat ze niet wakker was of we dan even wilde bellen als ze wakker was. Nou ja zeg. Een baby slaapt nou eenmaal veel. Dat is een tijdje doorgegaan. Dat geintje flikte ze op een gegeven moment ook met de opa en oma van me vriend dus belde ook met de vraag wanneer ze wakker zou zijn...zucht. Me schoonvader had zelf een opmerking gemaakt dat ze toch alleen maar huilde waarop mijn vriend had gezegd:dan brengen we haar niet meer naar jullie. Dus waarop hij zegt:prima. Wat een eikel. Ze hebben ook hele andere opvattingen over hygiene als ik. Niet dat ik smetvrees heb maar hun hebben 7 katten door het huis lopen waaronder perzen en die hebben vaak vieze sikken. Hun laten die katten rustig aan Fenna snuffelen enzo. Ik heb gezegd dat ik dat niet wil maar dat vonden ze maar belachelijk. Ook roken ze heel veel in huis en van stofzuigen hebben ze ook niet echt gehoord volgens mij. Dus ik breng Fenna niet echt lekker daarheen als het zover is. En vorige week werd ik echt woest. Ze belde of ze langs konden komen. Me vriend had gezegd dat Fenna zo naar bed moest. Dus toen ze eenmaal hier waren(wonen helaas om de hoek) lag Fenna in de box wat ze altijd doet na haar fles. Dus ik zei tegen me vriend ze moet maar naar bed. Dus me schoonmoeder zegt:ahhh kom maar bij oma op schoot. Hallo poep in je oortjes????!!! Ik zei net dat ze naar bed moest.Dus belande ze nog op schoot bij me schoonmoeder. Helaas zei me vriend er ook niet veel van en die kreeg dus ook de wind van voren later van mij. Niet normaal zeg. Als ik,de moeder van dat kind, zegt dat ze naar bed moet dan is dat zo. Helaas vonden we er later de gevolgen van. Ze was de hele avond van streek :evil: :evil: . Afgelopen weekend waren we er nog even en ze heeft lekker heel hard gejankt bij hun :twisted: :twisted: :twisted: . Bij mijn ouders gaat het perfect,en nee dat zeg ik niet omdat het mijn ouders zijn,alhoewel ik wel mijn moeder heb verteld dat ze eerst moet bellen voordat ze komt. En dat doet ze ook netjes. Mijn schoonouders doen dat helaas nog steeds niet..... Dus nee ik ben er niet altijd blij mee nee. Ik neem ook heel vaak de telefoon niet op als ze bellen.
IK hoop niet dat het zo gaat na mijn bevalling!! :o Ze wonen gelukkig in Twente en wij in Gelderland dus ze moeten eerst wel bellen van te voren haha. Ik wil haar eigenlijk ook niet bij mijn bevalling hebben maar mijn vriend wel ( hij is enigst kind). Heb het maar niet tegen em gezegd want anders krijgen we echt knallende ruzie. Dat hebben we al gehad toen ik zei dat ik graag mijn beste vriendin bij de bevalling wil hebben omdat mijn vader is overleden en zij mij ontzettend dierbaar is.
Mijn schoonouders passen ook altijd op ons huis als wij op vakantie zijn, nu hebben wij al 2 jaar achter elkaar gezegd dat ze onze kasten niet moeten opruimen omdat we dat niet prettig vinden. ( kleding ed) wat doen ze: gewoon die kasten opruimen!! Pff toen heb ik wel mijn mond los getrokken, ze kwamen met dingen als: goed bedoeld, je bent zwanger bla,bla,bla. Hallo ik ben nog niet zo mega dat ik het zelf niet kan!! ( ik kende mijn kasten niet meer terug omdat ze ALLES verplaats hadden) Vervolgens wilde ze niet meer mee naar de pretecho omdat ik er wat van gezegd had. Voor mij hoefde dat ook niet maar voor mijn vriend vond ik het zo sneu. Maar gelukkig was vriend er ook pissig over. Het is nu weer uitgepraat maar merk wel dat de band nu anders is...
sanel leuk he schoonouders
ben zo blij dat robin niet altijd naar hun toe gaat als ik straks weer ga werken. hebben heel bewust voor een gastouder gekozen en niet voor oma.
als jij inderdaad zegt dat fenna moet slapen dan moet ze dat. jij weet beter wat gpoed voor haar is dan je schoonmoeder
mijn schoonouders wonen ook erg dichtbij. en hun vinden het ook raar dat ze eerst moeten bellen of ze kunnen komen, snappen niet dat we ook ander bezoek krijgen en soms hebben we er ook echt geen zin in.
mijn schoonmoeder vond het ook raar dat robin toen nog niet echt een ritme had qua tijden van de fles. heeft hij nu wel redelijk, maar toen werd hij nog op verschillende tijden 's morgens wakker.
had zij vroeger gelijk wel volgens haar, kreeg toen even een steek onder water dat het waarschijnlijk kwam doordat zij borstvoeding gaf en doordat ik de fles geef. slaat nergens op.
maar sinds ik er wat van gezegd heb is het heel rustig van die kant.
de interesse in hun kleinzoon is er bijna niet.
ze bellen bijna nooit nu.
als we er zijn houd mijn schoonmoeder zich rustig, ook als ze een keer hier komen.
dus heeft wel geholpen dat we er wat van gezegd hebben.
maar ik ben nu wel erg op mijn hoede wat we hun vertellen. schrijf dus alles in mijn agende op en niets meer op de kalender.
zaterdagavond komen mijn ouders hier oppassen, was ze ook boos over. en wij hebben mijn ouders niet eens gevraagt zelf, mijn moeder zag een uitnoding van een feestje staan en zei gelijk wij kunnen wel komen oppassen.
mijn ouders wonen een uur rijden bij ons vandaan en werken nog, dus kunnen alleen in het weekend oppassen.
schoonmoeder krijgt straks nog vaak genoeg robin om op te passen.
maar ze is gewoon hedl jaloers op mijn ouders, bang dat hun robin meer zien
@antoinet
Het wordt ook echt een strijd zowat tussen de ouders!! Lekker vervelend. Het zijn toch geen kleine kinderen meer je schoonouders. Tjonge jonge. Ze mogen wel van de oude stempel zijn maar dit is wel weer kinderachtig gedrag.Bah
Mijn schoonvader baalt er nog steeds van dat Fenna niet naar hem lacht. Ik vertel hem maar niet dat ze wel naar mijn vader lacht :twisted:.
En het ritme voor je kindje is altijd zoeken. Dat heb ik ook nog steeds. Fenna komt ook niet altijd op dezelfde tijden. Dat kan toch ook niet!! Je had tegen je schoonmoeder moeten zeggen dat Robin geen robot is die je kunt programmeren.
Pffff...Zucht.....
Hier is het ook afwachten, al verwacht ik niet teveel problemen Niet meer in ieder geval
Toen ik net zwanger was hebben wij hele erge ruzie gehad met mn schoonouders.
Zij hebben iets geflikt wat ons veel verdriet heeft gedaan, en erg veel pijn, en we hadden ook zoiets van laat maar.
Als je altijd voor ze klaar staat, gewoon, financieel, alles, en je word zo behandeld. Dikke doei.
Toen kwam ik er achter dat ik zwanger was.
En nu?
We hebben beiden altijd al gezegd: Als we zwanger zijn, en we zouden of uit elkaar gaan, of er zou wat in de familie voorvallen, ons kind heeft wel recht op zijn of haar familie, en daar moeten wij dan voor onze kleine op een goede manier mee omgaan.
We hadden al meer dan een maand geen contact met ze gehad, en ik kwam er achter dat ik zwanger was toen ik 2 maand en 2 dagen zwanger was.
Ik heb besloten om een mail te sturen, uit te leggen hoe en wat, en dat ze maar moesten zien wat ze wilden, maar dat wij niet van plan waren ons weer te laten gebruiken, en dit puur en alleen voor ons kindje doen.
Toen werden we gebeld, ze waren helemaal in tranen, en mn schoonmoeder stond toen ineens s'nachts om half 2 voor de deur.
Ik had het er heel moeilijk mee, maar ben heel hard geweest en heb precies gezegd hoe het er voor stond, wat ik van hun gedrag vond, en dat ik niet snap dat mensen niet beter nadenken voordat ze de mensen die het dichtst bij ze staan en er altijd voor ze zijn, zo behandeld hebben.
Dat ik rustig aan wilde proberen het contact weer "goed"te krijgen, maar wel op onze voorwaarden, en dat we nu voor onzelf kiezen en ze zelf hun zaakjes maar uit moeten zoeken verder.
Nu een aantal maand verder gaat het aardig goed. Makkelijk is het nog altijd niet, want vergeten doe je nooit, en vergeven ook niet 1,2,3, maar we zijn de goede kant op, en het gaat leuk zoals het nu is.
Ze zijn trots om opa en oma te worden, en laten ook in alles merken dat ze het goed willen maken.
Ook hadden we het over dit topic, en ze zei gelijk: Als ik onbewust zoiets doe, gelijk zeggen hoor!
O nee laat maar, dat doe je ook wel
Ik heb toen gezegd dat ik het helemaal niet erg vind dat ze met ideeen of tips komen, maar dat ik wel bepaalde ideeen over opvoeding en alles heb, en dat ik dus niet wil dat zij het dan ondertussen stiekem anders doen als Uk daar is.
Ze zijn erg veranderd sinds ik ze de spiegel voorgehouden heb, en tot dusver gaat t lekker en als t zo blijft heb ik geen problemen met mn schoonouders.
Mijn vriend kan erg goed met mijn ouders, dus daar maak ik me ook geen zorgen over.
Mijn familie weet precies wat ik wel of niet wil, en het enige aan bemoeien wat ik verwacht is tig keer het goedbedoelde zelfde advies van mn oma, en mn vader die zn mening geeft, maar dat doet hij met alles dus daar red ik me wel mee :lol:
Ik ben er ook niet bang voor dat onze ouders "concurrentiestrijd"gaan krijgen.
Mn zusje is in mei bevallen van haar dochtertje waar mijn moeder op past als mn zusje werken moet, en zij wonen verder weg, en ze zou het alleen maar leuk vinden als mn schoonmoeder dat voor ons zou kunnen betekenen wanneer nodig.
Mijn moeder mailt mijn schoonmoeder ook regelmatig dat ze hier goed op me moeten passen, en om me moeten denken.
Echt heel lief :lol:
Riannetje, JIJ bent degene die bepaald wie er bij de bevalling is. Je kan het er uiteraard met je vriend over hebben, maar jij moet je op je gemak voelen, maar vooral kunnen ontspannen! Als er iemand rondloopt waar je de kriebels van krijgt, ben je niet ontspannen en dat zal de bevalling niet ten goede komen!
sanel de strijd is alleen van de kant van mijn schoonmoeder. mijn moeder kan zich er niet druk om maken als mijn schoonouders robin vaker zien.
mijn schoonouders wonen om de hoek en mijn ouders helaas een uur rijden bij ons vandaan.
maar ik mail mijn moeder heel veel foto's. ook dat vind mijn schoonmoeder allemaal niet leuk. ze hebben zelf geen computer en vindt het niet leuk als ze van anderen hoort dat ik leuke foto's van robin op mijn hyves heb staan. kregen wse ook commentaar op, ze vond het niet leuk dat hun die foto's niet hadden gezien en heel veel anderen wel. die foto's had ik nog niet laten afdrukken en ga niet telkens mert ze achter de computer zitten.
ik blijf op mijn hoede voor haar. en als mijn vriend volgende week weer aan het werk is en ze belt overdag, neem ik niet altijd op. ze doet het namelijk altijd als ik alleen ben, die opmerkingen maken.
malou is best heftig geweest met je schoonouders, hoop dat het nu gewoon lekker goed blijft gaan.
en vergeten en helemaal vergeven duurt denk ik wel een poos. je blijft toch altijd op je hoede.
riannetje het is precies wat noam zegt, jij beslist wie er bij je bevalling is. jullie moeten er natuurlijk wel samen achter staan! jij moet je op je gemak voelen tijdens je bevalling
@Noam: daar heb je gelijk in. T is niet zo dat ik een hekel aan haar heb maar soms werkt ze me op mijn zenuwen! En als ze opmerkingen maakt stuur ik haar gewoon de kamer uit!!
Vind dit zo'n fijne topic he!! Lekker spuwen over je schoonouders.. heerlijk!!!!
Antoinet, het is soms idd heel dubbel.
Met dingen zoals dat je daar bent bijvoorbeeld, en ineens terugdenkt aan het gebeurde.
In het begin van mn zwangerschap had ik er niet zoveel moeite mee, maar nu draaien mijn hormonen soms echt overuren lijkt het wel, en kan zoiets me ineens weer heel erg raken en zijn er momenten dat ik er goed van overstuur raak.
En toch ondanks het gebeurde ben ik wel wijs met ze. Het is en blijft toch familie, al is het nooit goed te praten wat er gebeurd is.
En daarom hebben we ook gezegd dat we het een kans zouden geven, en tot dusver gaat het goed, dus daar ben ik wel blij om, al ben en blijf je inderdaad wel meer op je hoede.
Gaat t niet, dan is t over, en dat heb ik ook gelijk duidelijk gemaakt.
Mijn vriend staat hier in achter mij en dat is ook erg fijn. Voor hem is t ook erg moeilijk vooral omdat t zijn ouders zijn, maar hij is ook nog lang niet vergeten en heeft niet vergeven wat er gebeurd is.
En ik zeg nu gelijk regelrecht hoe ik over dingen denk. Dus niet omzichtig of met een omweg, maar gewoon recht voor zn raap.
Vinden ze niet altijd leuk, maar beseffen wel dat het aan hun zelf te danken is, en dat ik wel eerlijk zeg waar het op staat en op een nette manier, en dat accepteren ze dus maar
Over wie bij de bevalling.
Riannetje, je moet samen een tussenweg vinden.
Ik wilde in eerste instantie graag mn moeder erbij, maar mn vriend wilde het liever met zn 2en doen.
Daar had ik nog niet over nagedacht, maar bedacht me dat hij net zoveel recht op daarin mee beslissen heeft als mij.
Dus hebben we gezegd dat we mijn familie wel hier in huis willen hebben, en zn ouders bellen als het zover is, want die wonen vlakbij, en het samen doen mocht ik langs de gewone weg bevallen zeg maar.
Met de keizersnee, mocht ik dit medisch gezien moeten ondergaan, wil ik alleen hem er bij.
Ik weet nog helemaal niet hoe ik het met de bevalling wil... Ik denk alleen mijn vriend. Ik licht mijn moeder wel in, want als ik haar wel ineens bij me wil hebben dat ik haar kan bellen! Ze woont vlakbij dus dan kan ze zo komen.
Malou knap dat je je schoonouders nog een kans wil geven!!
Ik merk wel dat de mensen die er wat van gezegt hebben tegen de schoonouders het geholpen heeft. Dus dat zal ik onthouden.
Ik wil niemand bij bevalling hebben alleen mijn man. en we bellen pas als alles goed is, baby gegeten heeft en slaapt. en ik me goed voel. Mijn man mag pas bellen na toestemming van mij. (niet dat ik uit de ok kom en dat er al iemand met de baby op de armen staat!)
Van mijn moeder verwacht ik niet echt problemen. Mijn zus heeft 3 zoontjes dus die is nu wel gewend hoe het er nu aan toe gaat (ze is 67) en voor mijn schoonmoeder is hun eerste kleinkind. maar ze weet dat ik heel eigenwijs ben, dus hopelijk gaat dat allemaal op rolletjes. Dat denk ik wel.
de eerste kraamweek mogen ze elke dag "even" komen. Maar daarna niet meer hoor!
voor hun is het de eerste dus toch wel speciaal!
ik vind het alleen jammer dat mijn moeder een dorp verder woont en zelf geen rijbewijs heeft.
zodat ze hier af en toe kan helpen!
antoinet schreef:ik kon ook altijd goed met mijn schoonouders.
maar vanaf het moment dat ik zwanger was is het verandert.
ineens hebben ze overal commentaar op en voelen ze zich overal erg gepasseerd mee.
heb tijdens mijn zwangerschap heel veel opmerkingen naar mijn kop toe gekregen. echt niet leuk. maar heb mij toen elke keer kunnen inhouden.
dacht gaat wel over als de kleine er is.
niet dus.
ze snappen niet dat ze niet kunnen komen als wij al ander bezoek krijgen.
ze snappen niet dat ik niet een keer alleen naar hun toe ga en wel naar een vriendin toe ga met robin.
willen mij het liefst verplichten om daar een keer te komen.
ook is mijn schoonmoeder heel erg jaloers naar mijn moeder toe.
mijn moeder had een keer al de fles gegeven en zij toen nog niet. dat kregen we wel even te horen. kan moeilijk robin een fles geven terwijl ij het nog niet hoeft te hebben omdat zij er bij ons is.
pas kwam ze een keer 's middags langs en toen was ze boos omdat robin in bed lag. overdag ligt hij heel veel in bed. slaapt gewoon goed na de fles. en vind het niet nodig om hem in de box of kinderwagen te laten slapen.
ze wilde eigenlijk dat ik hem uit bed zou halen, maar heb ik niet gedaan.
's avonds is robin bijna altijd wakker dus ook beneden.
kreeg toen dus ook de opmerking dat robn een huilbaby is. toen werd ik dus boos. en heb toen dus mijn mond ook opengetrokken.
robin is geen huilbaby, heeft alleen 's avonds af en toe een huiluurtje. verder huilt hij bijna nooit.
mijn vriend is 's avonds naar zijn ouders gegaan en heeft er toen ook wat van gezegd, zijn moeder had het liefst er niets meer over gezegd en op de zelfde voet verder gegaan.
tegen mij zegt ze er ook niets over.
maar ik vertel ook niets meer, op de kalender die wij op de wc hebben hangen schrijven wij ook niets meer. gaat haar niets aan wat we allemaal doen.
ze zijn ook helemaal niet geinteresseerd in robin, mijn schoonvader kijkt niet eens naar hem. als hij in de box ligt kijkt hij niet even of bij de kinderwagen ook niet.
mijn vriend kan gelukkig wel goed met mijn ouders.
die laten ons ook gewoon onze gang gaan en die maakt het niets uit als mijn schoonmoeder een keer zou oppassen.
mijn ouders zijn een stuk jonger dan mijn schoonouders en dat kan je gewoon heel erg merken.
zo een heel verhaal.
Wow, bizar eng gewoon... volgens mij heb je zo juist mijn toekomst beschreven... Kan me gewoon het helemaal voorstellen.. brrr
Mijn schoonouders heb ik na de bruiloft niet meer gezien/gesproken (zijn bijna 4 maanden getrouwd), dus ze hoeft bij de bevalling ook geen interesse te tonen.
Bij haar eigen dochter was ze niet eens, uurtje geweest en daarna op vakantie naar de camping... 3 weken hun eerste kleinzoon niet gezien. Eigen wil...
Nou dat klopt toch al niet?
Maar wel als ze terug komen gelijk doorrijden om vervolgens onaangekondigd op visite te komen. Bij hun andere kleinkind idem.
grrrrrrrr
Jeetje wat een verhalen allemaal!
Apart is het om te lezen dat veel problemen echt gorot worden met schoonouders tiijdens of na de zwangerschap. Het verandert toch veel he? Iig jezelf.
Hier was de omgang altijd al wel moeizaam.. Voornamelijk omdat mijn schoonmoeder denk ik gewoon niet inziet dat de komst van een vriendin, en levenspartner van haar zoon ook veranderingen teweeg brengt in hoe zij zich gedraagt bij hem (en dus later ons) thuis. Ze bleef bijvoorbeeld onze financiën regelen. Gewoon, zo onder mijn neus, zonder daar ook maar een moment bij stil te staan dat eht dus ook MIJN financiën zijn waar ze zich ongeneert in mengt. Maar goed, precies zoals ik al wel meer hoor hier dus, nooit echt tot een conflict gekomen. Het gevolg was dat ik haar weinig zag, en dat leek een goeie oplossing te zijn. iedereen had daar vrede mee.
Idd, tot de zwangerschap en de bevalling. Tijdens de zwangersschap moest ik idd aan 1 stuk door aanhoren hoe zij het had gedaan, hoe het beter kon, hoe het anders moest, en nooit ECHT geïnteresseerd. Als ik iets probeerde te vertellen erover, ging ze er altijd over heen met een groter/interessanter/erger/mooier verhaal. Nouja, dat remt je behoortlijk om dan iemand proberen te betrekken in iets wat zo persoonlijk een puur is.
Toen was de kleine er, en toen bleek ze dus helemaaaal niet te luisteren naar mij. Kleine oppakken terwijl ik 4 (!!!) keer gezegd had dat ze dat niet moest doen, ongevraagd van mijn vriend's schoot plukken, niemand feliciteren behalve mijn vriend, wakker maken terwijl ik haar nadrukkelijk vraag haar met rust te laten met een smoes dat ze de speen in wilde doen, enz. enz. enz. enz. Zo zijn er nog wel meer dingen gebeurd, met als bombarster dat ze op gegeven moment boos is weggelopen omdat wij geen tijd voor haar zouden hebben. Zij kwam langs, wij zaten met een krijsend kind boven (waarvan toen al duidelijk werd dat het een probleemkind was) en later die dag zou ook nog bezoek komen eten, ik kolfde toen fulltime, en was aan het kolven, alles liep een beetje in het 100. We hadden dus niet direct tijd om met haar te gaan zitten praten, ze moest even geduldig zijn tot we de kleine stil hadden. Nou ineens was ze weg, zonder uitleg.
Wij hebben geprobeerd om dit allemaal heel rustig en geduldig aan te kaarten bij haar, en dat liep echt uit op een fiasco waarin ze met de meest vreemde dingen op de proppen kwam, en uiteindelijk ook weer is weggelopen. Het gevolg, mijn schoonmoeder ziet haar kleinkind dus helemaal niet, omdat ze niet wilde luisteren naar het feit dat wij haar vertelden dat wij haar een leuke en goeie band met haar kleinkind gunnen, maar dat er wel grenzen zijn. Dat als wij nee zeggen, het nee is, en je het dan niet alsnog wel doet. Helemaal uit de hand gelopen, en komt waarschijnlijk ook niet meer goed. Doe mijn best om er zo min mogelijk druk om te maken, omwille van mijzelf, mijn dochter, en het geluk van ons gezinnetje, maar soms gaan me echt de nekharen weer overeind staan als ik eraan denk, en dan ben ik zo boos!
Wel fijn om het hier van me af te kunnen schrijven, en ook jullie verhalen te lezen. En ondanks niet precies hetzelfde, er toch veel meiden zijn met soortgelijke ervaringen die dit maar al te goed snappen!
Dus bij deze, bedankt voor het lezen van mijn enorme klaag-verhaal!
saghiet, ik kan er al boos om worden als ik dat zo al lees.
Gewoon lekker je eigen ding doen hoor. Zij is degene die haar kleinkind nu niet ziet, dus zij zal er (hopelijk) het ergst mee zitten en anders heeft ze echt geen interesse.
knap dat je haar nu helemaal niet meer spreekt, wat vind je man er van?
saghiet dat verhaald van tijdens je zwangerschap herken ik helemaal!
Nu ik gewoon over andere dingen praat met haar gaat het beter. ik vermijd het onderwerp. en als ik ff wil zeuren of iets vragen bel ik mijn eigen moeder.
Wel vervelend voor jullie deze situatie. Wat vind je man ervan?
ik heb het er maar niet teveel over thuis want het is zijn moeder. soms laat ik wel eens wat vallen.
oja, de babykamermeubels stonden erin. Dus hun kwamen kijken.
zeiden niet van oohh leuk en mooi. maar nee.
deze kast zou ik daar zetten, deze daar want het is veel te donker als je binnenkomt bla bla bla.
hun hebben met deze huidige woning en onze vorige woning veel geholpen. mijn schoonmoeder ook, die heeft veel gevoel voor intrieur. ook denk ze dan na wat wij mooi vinden en niet zij zelf. dus dat was altijd super.
Maar de baby kamer vond ik iets wat mijn mannetje en ikzelf echt samen wilde doen! kleuren en meubels uitzoeken!
toen waren ze beledigt dat we zo snel al een kamertje hadden uitgezocht en gekocht. want hun hadden dat cadeau willen geven. ik heb toen gezegt, dat had best gekund. maar een kamertje wilde ik toch echt zelf uitzoeken!!
ze wist al welk kamertje we wilde, hadden we laten zien op internet. ze wist precies wanneer we gingen shoppen. Dus ze hadden tijd genoeg om te zeggen, mogen we mee want we willen het kamertje cadeau doen.
Nu ben ik blij dat we alles zelf hebben gekocht! kan er ook geen gezeur over komen!
mijn ouders hebben het niet zo breed dus daar krijgen we ook geen hele grote of dure dingen van (wl ik ook niet) dus ook geen scheven gezichten!
vj wij hebben ook scheve gezichten gehad met het krijgen van de kinderwagen.
mijn ouders vroegen aan ons of we het leuk vonden om de kinderwagen van hun te krijgen, hebben ze ons al heel snel gevraagt nadat we het hun hadden verteld. dus wij vonden het heel leuk om die van hun te krijgen.
zeg mijn schoonmoeder een paar weken later: die hadden wij jullie willen geven. was ze dus ook boos om. ik had toen ook zoiets van ik kan er toch niets aan doen dat mijn ouders er eerder mee waren dan hun. en we hadden ook verder nog niets gekocht dus nog genoeg dingen wat ze anders hadden kunnen geven.
Nou zie ik dat soort dingen niet zo gebeuren met mijn schoonouders en of eigen ouders, en zo ja dan zeg ik het gewoon gelijk.
Of ze t nu leuk vinden of niet.
Wij stonden altijd klaar voor familie en vrienden, maar heb onderhand wel afgeleerd om dit te doen, omdat er zeer weinig terug kwam.
Nu ben ik er een heel stuk harder in geworden, en dat is jammer, maar nu weten ze wel waar ze aan toe zijn, en dat werkt wel beter heb ik ondervonden.
En als ze me dan een bitch of kreng vinden, so be it, dan vinden ze dat maar lekker
Ik vind je schoonmoeder wel onverantwoord bezig naar de kleine, als ze zelf kinderen zo goed heeft opgevoed, waarom dan jullie kleine zonder pardon oppakken en wakker maken en dat soort dingen?
Als zij zo ervaren is moet zij weten dat zoiets gewoon niet kan en dat zo'n kindje rust nodig heeft, en ze heeft gewoon jullie mening en ja's en nee's te accepteren en respecteren.
Ik was laatst met mn zusje bij haar schoonouders, en het zijn een beetje van die tokkies.
Veel lawaai, altijd gekibbel tussen de nog thuiswonende kinderen en de zus woont wel op zichzelf maar is nog iedere dag thuis en gaat dan kibbelen en uitlokken met haar jongste broertje.
Als mn nichtje hier is, jengelt ze ook wel eens en thuis ook, maar daar was ze constant aan t huilen, omdat zus en broertje kibbelden, moeders brulde tegen de verkeerde dat die op moest houden, en ondertussen mn zusje in de stress, haar vriend was zo moe die was in slaap gevallen in t kabaal, en ik zat met de kleine meid in de kinderwagen te wiegen.
Op een gegeven moment werd zelfs mijn Uk er druk van in mn buik al dat gezeur en genar, dus heb gewoon gezegd:
Als jullie nu gewoon allemaal eens je klep dichthouden te brullen, te etteren en elkaar met rust laten en gewoon je eigen ding gaat doen dan kan de kleine meid slapen en zal het in mijn buik ook een stuk rustiger worden.
Die kleine heeft rust nodig, en moet nodig slapen, maar hoe moet dat in godsnaam als jullie je als volwassenen en oudere kinderen niet eens normaal gedragen kunnen?
En toen was het stil... :lol:
Ze hoeven dat bij mij echt niet te flikken hoor.
VJ. Als jij zeker weten in het ziekenhuis bevalt kun je geloof ik ook aangeven of je gelijk al bezoek wilt of niet.
Mijn nichtje lag op de couveusekamer en op die afdeling mag je zoiezo niet zonder 1 van de ouders naar binnen, en ik denk dat als jij vroegtijdig aan familie doorgeeft hoe en wat, ze dat best zullen begrijpen.
Niet twijfelen, het is jouw kind en jouw leven, en daar hebben ze niets over in te brengen.
Wat een vehalen... Stuk voor stuk vind ik dat jullie het goed hebben aangepakt. Het gaat tenslotte om jullie kind!!
Op zich heb ik hele lieve schoonouders en kan ik het best met ze vinden maar vermoed zo maar dat alsmijn zwangerschap wat gevorderd is of als de kleine er is er best nog wel het een en ander voor kan gaan vallen.
Ik heb laatst wel al duielijk gemaakt dat we ons ding doen...
hadden het over vrijnemen van mijn lief na de bevalling. Aangezien hij een beetje bang is met echte kleintjes wil ik graag dat hij ook thuis is als de kraamverzorgster er is.
nee hoor zegt mijn schoonmoeder... dat moet je lekker daarna doen... Veel praktischer.
nou nee dus dat vind ik niet.
Weet dat mijn schoonvader altijd heeft gezegd dat hij 1 dag in de week wil oppassen. En eigenlijk zie ik dat niet zo zitten... Heb het gevoel dat we er andere ideeen op na houden wat opvoeding betreft. en hij is eigenwijs genoeg om zijn ding te doen.
en verder zeiden ze allebei dat ze vrij nemen na mijn bevalling... lekker doen maar ik moet ze dan echt niet allebei de hele dag om me heen hebben.
Zo... hi hi hi das fijn om dat eens "hardop" te kunnen zeggen. Hoop dat het allemaal mee valt en zal wel zien hoe het gaat. Maar mocht er wat zijn kom ik hier lekker klagen
Meiden wat een schoonouders en vooral moeders pfff....
Ik denk dat mijn schoonouders wel doen wat wij zeggen, ik vermoed daar niet zoveel problemen in omdat ze onze mening accepteren.
Ik wil alleen na de bevalling dat niemand die kleine vasthoudt haha! Behalve ik en mijn vriend dan, maar ja het blijven opa en oma's en die moeten hun kleinzoon op een gegeven moment toch vasthouden he . Dat vind ik gewoon het lastigste gedeelte, en daarom ben ik blij dat ik bv geef, want dan is hij daarmee helemaal van mij afhankelijk en dan heb ik dat moment gewoon altijd alleen, en hoef ik hem niet door iemand anders de fles te laten geven.
vj schreef:inderdaad malou! we bellen pas als we bezoek willen.
we laten ook niet weten of de weeën zijn begonnen! merken ze vanzelf. hihi!
knap dat je er toen wat van heb gezegt! dat ze zo druk waren!!
Goed zo
En zou ik ook doen.
Ik heb tegen mijn ouders en schoonouders gezegd dat ik wel wil dat ze paraat staan, evenals mn zusje en zwager.
Ik wil ze wel graag als Uk net geboren is om me heen hebben. Of misschien dat ik tijdens de bevalling, mits ik gewoon bevallen mag dan, als ik ze nodig heb even bij me kan roepen.
Maar voor de rest doen we t lekker samen.
En ja dat die mensen zo druk zijn, wat doe je er aan.
Ik heb dan t e.e.a. met mijn schoonouders meegemaakt, maar ik heb toch liever mijn schoonouders dan die van mn zusje.
T zijn best lieve mensen, maar ze kunnen elkaar gewoon soms niet uitstaan ofzo, en al vitten op elkaar (de kinderen dan he)
en moeders pakt de verkeerde bij de kraag, en het is daar nooit normaal communiceren, nee altijd direct hittepetit.
Mijn zusje kan hier dus ook niet over, maar vind dan meestal dat ze zich maar stil moet houden om geen gezeur te krijgen, maar goed ik heb verders niets met hun te doen, dus heb er gewoon wat van gezegd :lol:
Ik heb het (nog) niet met mijn schoonouders, maar juist met mijn eigen moeder. Die komt continu met van die jaren 70 wijsheden aan (babies moet je laten huilen en niet bij jezelf op de kamer laten slapen, want dan verwen je ze hock: ). Ik ben niet zo wild van hoe ik zelf ben opgevoed, hou veel van mijn moeder maar heb nou niet bepaald een goed ontwikkelde hechting achter de rug, daar merk ik nu, 33 jaar later nog steeds alles van.
Dus ik wil dit heel anders doen, zonder expliciet te zeggen tegen haar hoe ik over haar opvoeding denk, want dat zou ze niet kunnen verdragen. Maar men vind dat ik maar overdreven doe.
Ook wat veiligheidsmaatregelen betreft, bij ons is het altijd goed gegaan vind ze dus dat is het bewijs dat al die maatregelen overbodig zijn. Zelfs mijn zusje heeft die houding. En ik kan daar lastig tegenop, heb nooit goed tegen ze op gekund, word er alleen heel boos van maar heb niet het idee dat ik duidelijk aan ze over kan brengen dat ze daar mee op moeten houden of dat ze me serieus nemen. Nu ik dit schrijf voel ik me weer boos en onmachtig worden.
Daarom heb ik nu ook heel sterk het gevoel dat ik de eerste dagen na de bevalling helemaal geen bezoek wil! Juist dan ga ik onzeker zijn en misschien wel stoeien met de BV (die ik vastbesloten ben te gaan geven al krijg ik 600 borstontstekingen haha) en dan wil ik die negativiteit en bemoeienis niet hebben om me heen. Dan ben ik misschien niet sterk genoeg om zelf te bepalen wat er met mijn kind gebeurt, daar ben ik echt bang voor.
Bij mijn bevalling wil ik sowieso niemand in de buurt, behalve uiteraard de VK en de kraamverzorgster. Mijn vriend hoeft niet weg, maar als ik mezelf een beetje ken zal ik zelfs hem op de zwaarste momenten niet om me heen kunnen verdragen ben ik bang.
Ik hoop dus echt niet dat ik ook met mijn schoonmoeder gedoe ga krijgen haha....
Nou hier nog zo eentje die nu al genoeg van d'r schoonmoeder heeft!! En ik ben pas 7 weken :lol: Vrijdag kwam ze eten en toen vertelde ze dat ze d'r mond niet dicht heeft kunnen houden tegen haar beste vriendin!! M'n hele avond was verpest, en dat heeft ze ook echt wel gemerkt. We hadden haar nadrukkelijk gevraagd om d'r mond dicht te houden tot na de echo. Ze zei dat ze 't zo moeilijk vond (wat ik wel snap, maar we hebben t niet voor niks gevraagd!) en dat haar beste vriendin wel de mond dicht kon houden. Ik heb duidelijk aangegeven dat mijn eigen broer en zus t niet eens weten en dat ZIJ 't tegen mensen gaat vertellen die ik notabene 3x gezien heb hock:
Ze had 't woensdag al tegen mn vriend gezegd en die had aangegeven dat hij dat nieuws niet tegen mij ging vertellen (omdat hij wist hoe ik zou reageren) en dat zij t zelf maar moest doen.
Ook is de nicht van mn vriend afgelopen week bevallen van 'n zoontje en als ik hoor hoevaak en wat zij daar allemaal doet...pfff. Heb al wel tegen mn vriend gesmoest dat ik dat straks absoluut niet wil en als zij 'n dag gaat oppassen dat ze dan WEL de dingen moet doen die wij vragen en niet weer d'r eigen weg bewandelt.
Weet dat ze 't allemaal met de beste bedoelingen doet, maar krijg 't er nu al benauwd van.
Vorige week zei ze nog "kom de eerste weken hier maar lekker op bed liggen en dan zorg ik wel voor jullie" nou euhmmm ik dacht 't niet!
Zooooo heerlijk ff mn gal kunnen spuwen hier :lol:
Tegen m'n vriend zeg ik 't ook wel, maar dan met iets meer tact hahaha 't blijft toch zijn moeder he
zo grapig ik had zulk soort gevoelens ook heel erg in mn eerste zwnagerschap..naar mn schoonmoeder, gek genoeg heeft het toch veel met je eigen hormonen te maken en is het bij mij allemaal over gegaan..wel liet ik in het begin liever mn eigen moeder op passen terwijl ik daar veel meer narigheid mee heb meegemaakt.. :roll:
nu heb ik het niet meer ik trek me niks aan van onbedoelde dingen die ik hoor, als ik wat krijg zeg ik netjes dankjewel en als het niks is gaat het achterin de kast..
moet er niet aan denken ze bij de bevalling of wat dan ook in de buurt te hebben..niemand trouwens behalve mn man..haha
en ga ook neit bij de eerste wee meteen belen ofzo..
en als ik mn kindje neit wil laten vasthouden..dan hou ik t lekker zelf vast..en vind het een heerlijk ide dat ik bv wil geven..zodat ik dat ook lekker zelf kan doen..
ik heb echt leuke schoonouders, na 6 jaar niet geaccepteerd te zijn geweest door mijn ex- schoonfamilie , ging er hier een wereld voor me open.
natuurlijk hebben we allemaal wel eens een andere mening en dat mag ook en ja ik heb ook wel eens even ruzie gehad omdat ik nou eenmaal me bek niet kan houden dus dan kan ik wel eens wat terug verwachten. maar over het algemeen zijn ze super leuk. mijn ouders en zijn ouders zijn even oud/jong allemaal rond de 48. dit werkt absoluut in ons voordeel, mijn ouders zijn al opa en oma van 1 kleinkind en mijn schoonouders nu voor het eerst, en ze vinden het super leuk ze zijn helemaal trots, ik hoor mijn schoonmoeder nog zeggen als het zover is ga ik niet een vaste dag oppassen hoor.... haha nu vertelde ze dat ze toch wel graag 1 dag wil oppassen de schat! Mijn vriend is een fries en zijn ouders ook, laatst op een verjaardag begonnen zijn opa en oma van bij haar ouders is het opa en oma en hier pake en beppe dus ik keek hem aan zo van nou dat bepaal ik zelf wel en toen zij mijn friese schoonmoeder zelfs van het is hun kindje en hun opvoeding en als zei willen dat ik nederlands praat dan doe ik dat! nou dat vind ik dus super ze laten de opvoeding lekker aan ons over en als ik vragen heb kan ik altijd bij haar terrecht.
Kan goed van de hormonen komen hoor schoonmams heeft al verschillende malen aangegeven dat ze 't niet erg zou vinden om bij de bevalling te zijn, heb vriendelijk (meerdere malen) bedankt! Wij gaan ook niet bij de eerste wee bellen, we willen ook ff tijd met ons 3-en hebben. Er gaat toch al zoveel veranderen in ons leven, dus wil er wel aan kunnen wennen. Heb 'n beetje autistische trekjes zeg maar....Ik kan in t algemeen wel goed overweg met mn schoonmoeder, maar ik ben heel erg op mezelf en ben niet zo'n familiemens (door m'n jeugd) dus ik heb heel erg moeten wennen aan hoe mijn vriend en zijn familie met elkaar omgaan. Maar volgens mij heeft m'n schoonmoeder er wel begrip voor....
Mijn ouders en schoonouders worden voor 't eerst opa en oma.
mijn schoonouders mogen echt niet oppassen. Ze hebben wel vaker een kind laten stuiteren (niet zo vaak, maar 1x is al te veel).
Verder reageren ze ook niet op de andere kleinkinderen (al zitten ze op schoot), dus ik vertrouw ze gewoon niet..
Ik ga fv geven waarschijnlijk, maar IK bepaal wie de fles geeft. Dat is mijn momentje met het kind en ook al is het de fles, dat bepaald niemand behalve ik... En mijn man mag ook soms bwhahaha
allies-1 schreef:ik heb echt leuke schoonouders, na 6 jaar niet geaccepteerd te zijn geweest door mijn ex- schoonfamilie , ging er hier een wereld voor me open.
natuurlijk hebben we allemaal wel eens een andere mening en dat mag ook en ja ik heb ook wel eens even ruzie gehad omdat ik nou eenmaal me bek niet kan houden dus dan kan ik wel eens wat terug verwachten. maar over het algemeen zijn ze super leuk. mijn ouders en zijn ouders zijn even oud/jong allemaal rond de 48. dit werkt absoluut in ons voordeel, mijn ouders zijn al opa en oma van 1 kleinkind en mijn schoonouders nu voor het eerst, en ze vinden het super leuk ze zijn helemaal trots, ik hoor mijn schoonmoeder nog zeggen als het zover is ga ik niet een vaste dag oppassen hoor.... haha nu vertelde ze dat ze toch wel graag 1 dag wil oppassen de schat! Mijn vriend is een fries en zijn ouders ook, laatst op een verjaardag begonnen zijn opa en oma van bij haar ouders is het opa en oma en hier pake en beppe dus ik keek hem aan zo van nou dat bepaal ik zelf wel en toen zij mijn friese schoonmoeder zelfs van het is hun kindje en hun opvoeding en als zei willen dat ik nederlands praat dan doe ik dat! nou dat vind ik dus super ze laten de opvoeding lekker aan ons over en als ik vragen heb kan ik altijd bij haar terrecht.
Moest wel lachen om jouw stukje
Ik heb dus ook een friese vriend en die zijn dus ook erg nieuwsgierig wat we met de taal doen.
Schoonpa ging er hier dus ook al van uit dat we hier gewoon fries tegen Uk zouden gaan praten, waarop schoonmoeder zei: Nee hoor, ik denk dat t gewoon nederlands word.
Waarop ik dus zei: In principe wel.
Hoezo dan?
Nou zei ik, ik ben niet fries, praat het inmiddels wel aardig mee, maar niet goed genoeg, en ondanks dat jullie fries praten praat mn mannetje ook gewoon nederlands, en het is gewoon praktischer.
Overal moet je ABN praten, en het valt me vaak op dat kinderen die van jongs af aan dialect hebben gesproken, altijd wat meer moeite hebben om "normaal"nederlands te praten.
Maaarrrrr zei ik: Hij mag wel pake en beppe zeggen hoor, dat is weer makkelijker omdat mijn ouders opa en oma zijn.
En daar moesten ze me ook wel gelijk in geven dat het gewoon praktischer was.
Heb ook aangegeven dat ik het niet erg vind dat hij wat friese en drentse dingen leert, maar dat ik wel wil dat er nederlands gesproken word met ons ventje.
allies-1 schreef:ik heb echt leuke schoonouders, na 6 jaar niet geaccepteerd te zijn geweest door mijn ex- schoonfamilie , ging er hier een wereld voor me open.
natuurlijk hebben we allemaal wel eens een andere mening en dat mag ook en ja ik heb ook wel eens even ruzie gehad omdat ik nou eenmaal me bek niet kan houden dus dan kan ik wel eens wat terug verwachten. maar over het algemeen zijn ze super leuk. mijn ouders en zijn ouders zijn even oud/jong allemaal rond de 48. dit werkt absoluut in ons voordeel, mijn ouders zijn al opa en oma van 1 kleinkind en mijn schoonouders nu voor het eerst, en ze vinden het super leuk ze zijn helemaal trots, ik hoor mijn schoonmoeder nog zeggen als het zover is ga ik niet een vaste dag oppassen hoor.... haha nu vertelde ze dat ze toch wel graag 1 dag wil oppassen de schat! Mijn vriend is een fries en zijn ouders ook, laatst op een verjaardag begonnen zijn opa en oma van bij haar ouders is het opa en oma en hier pake en beppe dus ik keek hem aan zo van nou dat bepaal ik zelf wel en toen zij mijn friese schoonmoeder zelfs van het is hun kindje en hun opvoeding en als zei willen dat ik nederlands praat dan doe ik dat! nou dat vind ik dus super ze laten de opvoeding lekker aan ons over en als ik vragen heb kan ik altijd bij haar terrecht.
Moest wel lachen om jouw stukje
Ik heb dus ook een friese vriend en die zijn dus ook erg nieuwsgierig wat we met de taal doen.
Schoonpa ging er hier dus ook al van uit dat we hier gewoon fries tegen Uk zouden gaan praten, waarop schoonmoeder zei: Nee hoor, ik denk dat t gewoon nederlands word.
Waarop ik dus zei: In principe wel.
Hoezo dan?
Nou zei ik, ik ben niet fries, praat het inmiddels wel aardig mee, maar niet goed genoeg, en ondanks dat jullie fries praten praat mn mannetje ook gewoon nederlands, en het is gewoon praktischer.
Overal moet je ABN praten, en het valt me vaak op dat kinderen die van jongs af aan dialect hebben gesproken, altijd wat meer moeite hebben om "normaal"nederlands te praten.
Maaarrrrr zei ik: Hij mag wel pake en beppe zeggen hoor, dat is weer makkelijker omdat mijn ouders opa en oma zijn.
En daar moesten ze me ook wel gelijk in geven dat het gewoon praktischer was.
Heb ook aangegeven dat ik het niet erg vind dat hij wat friese en drentse dingen leert, maar dat ik wel wil dat er nederlands gesproken word met ons ventje.
Ik heb heel af en toe dat mijn haren overeind gaan staan van mijn schoonmoeder maar dat ligt echt aan mij. Ze heeft de allerbeste bedoelingen maar ik kan er op het moment gewoon niet tegen. Laatst mocht ze mee om het kamertje en wagen te kopen en lieten we ook zien welke box we hebben. Zegt ze als ie op mijn man lijkt wil ie daar toch niet in.. Dan krijg ik wel de kriebels. Ik heb zoiets van dat maak ik wel uit of ie daar in gaat liggen of niet.. Wij hebben nu eenmaal 2 katten rondlopen en ik wil niet dat mijn kind dan op de vloer haren gaat liggen happen.
We hadden ook al een kinderwagen uitgekozen en in de winkel ging ze allemaal andere modellen uitproberen omdat ze de onze niet zo fijn vond. Tja dan heeft ze toch een probleem want het is onze keuze en niet de hare.
Ben ook wel bang dat ze straks alle dagen over de vloer zal zijn omdat ze zowat in dezelfde straat woont als wij.. moet ik echt niet aan denken.
oh dat kan ik me heel goed voorstellen coo dat je daar de kriebels van krijgt!!
mijn schoonouders hebben beide recht op 2 weken opa en oma verlof (BELACHELIJK trouwens)
e moet er niet aan denken dat ik ze continu over de vloer heb hoor..... Ze zijn best lief maar kan mijn eigen moeder echt veel beter hebben momenteel.
Heb het al een beetje aan mijn man laten doorschemeren dat ik er niet op zit te wachten dat er straks iemand continue op mijn lip zit (behalve hij dan) Dus hopelijk heeft hij wel begrepen dat ik daarmee ook zijn moeder bedoel.
Misschien als de baby er is dat ik alle hulp aanneem maar ja dat zien we dan wel weer. Zoals ik er nu over denk wil ik toch wel graag zelfstandig voor mijn kindje zorgen zonder al die andere surrogaat mama's erbij.
zo denk ik er ook over Coo... allemaal goed bedoeld maar het is ons kindje...
laat het ons dan ook zelf doen.
probeer me er nu niet te druk over te maken... wie weet valt het straks allemaal reuze mee.
Laat het gewoon voer me heen komen en als iets me niet zint dan ga ik het inderdaad gewoon zeggen.
Ja zoiets heb ik ook. Ik zie straks wel hoe het allemaal gaat lopen. En anders kan ik er dan nog altijd wat van zeggen.
Het is allemaal nog zover weg als ik me er nu druk over maak maak ik me misschien voor niets druk.
nou dat doe je wel goed malou... gewoon duidelijk zijn onze ouders/schoonouders hebben al hun kansen gehad wat opvoeden betreft...nu is het aan ons de beurt!
Goed ... ik zit met een dilemma en zou graag jullie mening willen weten.
Mijn schoonvader heeft gezegd dat hij straks wel 1 dag op zijn kleinkind wil passen.
In eerste instantie was ik daar niet helemaal voor maar mijn partner wel. Nu is het natuurlijk ook zijn kind en bepaal ik niet alles alleen. En als we goede afspraken kunnen maken kan ik me er wel in vinden. Maar......
nu is mijn schoonvader van plan een bakfiets of een fiets met aanhanger te kopen.
En dat zint me helemaal niet. Ik krijg er kriebels van en vind het helemaal geen fijn idee.
Dat weet hij en toch blijft hij volhouden dat hij dat gaat kopen. nu weet ik niet zo goed of hij dit vol blijft houden om mij te plagen of omdat hij het echt van plan is.
Mijn partner ziet het probleem niet zo en vind zo'n fiets juist wel leuk. Maar ik krijg echt serieus al vlekken in mijn nek als ik er aan denk. zo erg zelfs dat het voor mij een rede zou zijn om te zeggen dan maar niet oppassen en dan maar naar het KDV.
Mijn schoonvader is ook niet echt het type waar je heel makkelijk mee praten kan. hij is nog al koppig zeg maar. En nu met al die gierende hormonen lijkt het me ook niet heel verstandig.
Je hebt er helemaal gelijk in dat je man ook mee mag beslissen, en wat te zeggen heeft.
Allereerst zou ik willen weten in hun schoenen staande als man zijnde en schoonvader zijnde, waarom je zo fel tegen zo'n bakfiets of fiets met karretje bent.
Ik persoonlijk zou dus ook geen fan zijn van zo'n fietskar achter de fiets zeg maar, alhoewel het op zich wel erg makkelijk is.
Maar ik ben dus persoonlijk erg bang er voor omdat het achter je aan hangt en je dus geen overzicht hebt.
Zelfde als die verlengfietsjes voor kids die je achter je eigen pakjesdrager kan vastmaken.
Ik heb straks liever mn kindje naast me fietsen, veilig aan de binnenkant, dan achter me waar ik het niet kan zien.
En bakfiets zit er voor, daar zou ik dan weer geen problemen mee hebben.
Ik zou dus je bezwaren tegen het hoe en waarom wel of niet zo'n fiets eerst voor jou en je man opschrijven, en ook alle andere dingen waar je tegen opziet als je schoonvader zou gaan oppassen, en er rustig over praten als je man alles gelezen heeft, kijken of jullie samen een middenweg kunnen vinden, mocht je man toch er voor kiezen dat zn vader op gaat passen en dan samen met je schoonvader gaan praten en duidelijke afspraken maken, en ook netjes aangeven dat je hoopt dat hij je serieus neemt en dat je geen grappen maakt of wil, omdat je gewoon veiligheid voor alles stelt voor je kindje.
Zo zaten wij hier laatst te praten over wat nu als er wat met een van ons gebeurd. Of met ons beide.
Wat dan? We gaan er niet van uit, maar je moet het ook nooit wegvlakken natuurlijk en er wel over praten voor t geval dat.
Als er wat met mn vriend zou gebeuren neem ik de zorg gewoon alleen op me, ik red me wel, maar andersom is dat anders.
Mijn vriend werkt s'nachts, moet dus ook voldoende rusten voor zn werk, en het zou hem dus niet lukken om helemaal alleen onze kleine op te voeden, stel er gebeurd wat met mij.
Dus toen ik vroeg hoe hij dat dan zou doen, was het antwoord dat zn ouders hem zoiezo wel zouden helpen dan met opvoeden en de kleine daar dan veel zou zijn.
Nu ben ik verder wijs met mn schoonouders, maar ik heb dus wel gelijk gezegd, wat er ook gebeurd, ik wil niet dat zijn ouders mijn kind gaan opvoeden. De eerste tijd zouden ze het samen met mn vriend doen, maar denk dat ze tzt stukje bij beetje t allemaal over zullen gaan nemen, en dat is t laatste wat ik wil.
Dit komt ook mede door wat we met hun meegemaakt hebben en alles, en ook omdat zij heel anders over bepaalde dingen denken dan mij, en het idee dat zij dan mijn kindje met mn vriend zouden opvoeden, dat vind ik dus niets.
Maar ja ik kan ook niet van mn vriend verlangen dat hij ons kindje dan door mijn ouders laat opvoeden (wat ik overigens ook niet zou willen) of door mijn zusje en haar vriend (en dat is wat ik dan nog het liefste zou hebben, naast het feit dat ik wil dat mn vriend zelf onze Uk opvoed zonder inmenging van zn ouders natuurlijk mocht er wat gebeuren).
Stel dat er wat met ons beiden zou gebeuren, dan wil ik graag dat onze Uk naar mijn zusje en haar vriend gaat.
Ik weet zeker dat hij daar alle liefde en aandacht en zorg krijgt die hij nodig zal hebben, en dat mn zusje ook er voor zorgt dat beide opa's en oma's met regelmaat hun kleinkind zullen zien.
Dit zijn allemaal dingen waar je dan zo over na gaat denken, sjah van thuiszitten heb je gewoon teveel tijd om na te denken :lol:
Zo'n bakje achter de fiets is precies zoals jij omschrijft je kan niet zien wat er gebeurd.
en dat vind ik al rede genoeg.
bakfiets ben ik op tegen omdat het mij een heel onveilig gevoel geeft.
kan je gewoon niet percies uitleggen wat het is. Het komt mede door een ongeluk wat mijn collega met zijn kind en bakfiets heeft gehad. hij heeft zijn been op meerder plaaatsen gebroken, zit al 3 maanden thuis, moet opnieuw leren lopen en is voorlopig nog niet hersteld. zijn kind had ook wat gebroken botjes maar daar gaat het inmiddels weer goed mee.
kijk als mijn schoonvader zijn been breekt zal me dat een rot zorg zijn ... maar mijn kind vind ik dan een stuk belangrijker.
zal er eerst nog maar een keer met mijn Lief over praten voordat ik naar mijn schoonvader ga er over.... maar vind dit wel echt moeilijk en vervelend.
Ja dan kan ik me zeker voorstellen dat je zo'n bakfiets idd ook niets vind, maar anderzijds, dat soort dingen kunnen je dus ook gebeuren met een gewone fiets met een zitje voor of op de pakjesdrager
En dan vind ik persoonlijk de bakfiets een beter alternatief dan zo'n raar fietsje aan het verlengde van je eigen fiets.
Dat van dat karretje achter de fiets, dat vind ik ook niets, al is het op zich wel een uitkomst, want we hadden deze bij de oppaskids ook staan. Daar werd hij echt dagelijks gebruikt, zowel achter de fiets als wandelend, maar toch als ik er nu aan terug denk en zelf in de auto zit en zie hoe zo'n kar of een verlengfietsje achter een gewone fiets zit, en hoe zulke aso's er soms rondrijden, nee dan wil ik straks gewoon mn kindje of naast me, of voor me, of op mn eigen fiets hebben, maar niet op/in een aanhangsel wat weer aan mijn fiets bevestigd is.
En ik zou er gewoon rustig over praten, en alles uitleggen, ongetwijfeld dat ze er wel begrip voor zullen hebben.
je hebt ook wel een beetje elijk... hoevaak gebeurd zo'n ongeluk....
moet er gewoon maar eens rustig over nadenken en misschien duidelijk afspraak maken zoiets van het mag wel ... maar dan pas asl hij of zij zelf kan zitten...
Als je gewoon op een normale manier uitlegt hoe en wat (al weet ik dat dat moeilijk is als je zwanger bent :lol en aangeeft hoe je het graag ziet, dan gaat dat vast en zeker helemaal goedkomen.
Wat vind je er dan van als je schoonvader tzt met de kleine voorop de fiets gaat fietsen? Dat is namelijk veel onveiliger dan een kindje in een fietskar!! Als opa met fiets en kleine omvalt, zijn beiden waarschijnlijk gewond. In een goede fietskar zit een kind veel meer beschermd (beetje googlen, is van alles over veiligheid op de fiets/met een kar te vinden), als opa valt, blijft de kar rechtop.
Vind ook dat je dingen goed moet afstemmen als (schoon)ouders gaan oppassen, maar blijf reeel. Een vijver in de tuin bijv. daar zou ik veel moeite mee hebben.
Als we hier toch ons hart mogen luchten over schoonouders. Dan kan ik wel een
boekwerk schrijven. Ik ben dus helemaal klaar met mijn schoonouders nadat ik een
miskraam heb gehad en ook nog eens ben gecurreteerd heb ik alleen een smsje gehad
met beterschap erin. Een arm om mijn vriend of mij heen had ik iets fijner gevonden.
Inmiddels is mijn curretage bijna 5 weken geleden en ze hebben niets mee van zich
laten horen dus ik ben er helemaal klaar mee. Sorry ik moest het even kwijt!!!!!!!!!
@Naatje, kan me goed voorstellen dat dat steekt! Toen ik mijn miskraam kreeg heb ik helemaal niks gehoord. Dit was idd ook 1 van de irritaties die ertoe begonnen te leiden dat de band tussen mij en mijn schoonmoeder snel verslechterde. Wat heb je dan aan zulke mensen hè?
Ben je er zelf wel een beetje overheen gekomen?
Ik zelf ben er redelijk overheen af en toe nog eens een huilbui maar die laat ik
lekker over me heen komen met dank aan mijn vriend en ouders ben ik er toch
aardig bovenop gekomen. Maar dat met mijn schoonouders steekt inderdaad
enorm en dat is ook de reden dat als ik de volgende keer weer zwanger ben. We
het ze pas gaan vertellen met een maand of 4. Zo wilt mijn vriend dat hoor! Dus niet
dat je denkt dat ik nu een b*tch ben. Maar op het moment dat we zwanger waren en
het ze gingen vertellen kreeg mijn vriend ook al zo'n rare reactie van ze moeder. Zegt
ze nou jongen het is je toch nog gelukt he! Helemaal niet feliciteren of zo een beetje
raar allemaal.
Mijn zusje heeft dit ook met haar schoonfamilie.
Mijn zusje en zwager helpen hun regelmatig met dingen, maar andersom komt er nooit wat voor terug.
Tijdens mn zusje haar zwangerschap toonden ze zelden of nooit interesse, en toen mn nichtje geboren was, stonden ze ineens met t hele stel onaangekondigd in t ziekenhuis.
Daar kreeg ze wat cadeau's en daarna was de interesse in de kleine meid nauwelijks aanwezig. Ja wanneer ze daar heen gingen, maar andersom niet. Heel wonder.
Mijn ouders vragen altijd even hoe t gaat, of bellen even, en als ik daar ben ook gelijk, ze wonen verder weg, en we zijn geen belmiepen over en weer, maar ze willen wel graag op de hoogte gehouden worden.
Mijn schoonouders wonen vlakbij, soms vind ik wel dat ze wat meer zelf kunnen komen, ipv dat wij daar altijd heengaan, maar ja anderzijds ga ik ook liever daarheen want ons paard staat daar, en daar is altijd wel wat te doen.
Zo maar zitten te zitten vind ik ook altijd zo verplicht.
Dus wat dat aan gaat heb ik t op zich wel getroffen, want ouders van beide kanten zijn erg met ons en de zwangerschap bezig en als ik wat nodig heb hoef ik maar te knippen met mn vingers.
Jeetje wat erg zeg, voor degenen die een miskraam hebben gehad en niks gehoord hebben van hun schoonouders! Echt belachelijk!
Ik heb ook vaak irritaties bij mijn schoonouders. Het zijn zeker geen slechte mensen, ze zijn alleen zo anders dan ik en dan mijn familie. Mijn moeder is zo bezig met de baby en ik krijg constant allerlei leuke kadootjes. Elke keer neemt ze wel wat mee. Van mijn schoonouders heb ik nog helemaal niks gekregen. Niet dat dat moet, maar dan heb je toch het idee dat ze meer meeleven. Maar misschien is het anders, voor hun wordt onze dochter al hun 4e kleinkind (al wordt het wel hun 1e kleindochter) en voor mijn moeder wordt het het 1e kleinkind.
Mijn schoonouders zeiden toen we kwamen vertellen dat ik zwanger was (al toen ik 5 weken zwanger was) dat we maar eens moesten bedenken wat we van ze wilden krijgen (vaag...) Dus elke keer toen we zijn gaan kijken voor iets, hebben we ze gebeld om het te vertellen, maar er kwam steeds geen reactie van hun kant. Tja, ik ga niet zomaar zeggen: ik wil de kinderwagen van jullie of: ik wil de box van jullie. We hadden namelijk geen idee wat ze konden uitgeven. Dus we hebben het steeds verteld voordat we gingen kijken voor iets in afwachting of ze zouden zeggen: die krijgen jullie van ons. Maar we hoorden steeds niks. Dus hebben we alles zelf maar aangeschaft of hebben we het van mijn moeder gekregen. Laatst kregen we het verwijt dat we alles zelf al gekocht hadden of van mijn moeder hebben gekregen en er niks meer voor hun over was om te geven. Nou vraag ik je...?!? Echt ongelooflijk. Gelukkig hadden we nog 1 ding niet gekocht; de babyfoon, dus die krijgen we nou van hun. Zij ook weer tevreden. Ik vind het niet erg als we niks zouden krijgen, maar het is altijd de manier waarop het moet gaan bij hun. Elke keer weer hetzelfde liedje, met alles. Al die moeilijkdoenerij.
Veel sterkte iedereen, met jullie nare schoonouders!
Mijn schoonzus heeft nu afgelopen maandag voor haar verjaardag een Stafford gekregen.. Daar zijn wij dus niet helemaal blij mee omdat ze hem constant bij mijn schoonmoeder laat om erop te passen. Maar ja schoonmoeder gaat strakjes ook 1x in de 2 weken op onze spruit passen en tegen die tijd is de kleine pup niet meer zo aandoenlijk maar al een flinke hond die tegen de hondenpubertijd aan zit.
Mijn schoonmoeder vind dat ons kind makkelijk op de grond kan spelen maar daar ben ik het nu natuurlijk helemaal niet mee eens. Als die hond 1 poot op onze kleine spruit zet met zijn 40 kilo kan het al afgelopen zijn.
Wij waren al helemaal blij dat mijn schoonmoeder had besloten om de vijver weg te doen komt dit er weer tussen.
En mijn schoonzus idee van de hond uitlaten is de achterdeur openzetten en gewoon in de tuin behoefte laten doen en vervolgens een week laten liggen tot iemand anders het opruimt. hock:
Het gaat me meer over het formaat hond en ook een beetje het lompe karakter van deze soort honden.
Ken een heleboel mensen die hele lieve Staffords hebben maar die laten zich gewoon vallen waar ze staan en kijken niet wat er verder onder hun ligt en als ze enthousiast zijn en tegen je oplopen lopen ze zelfs een volwassen vent om laat staan een ukje. En bovendien ben ik over het algemeen geen hondenmens. Ben meer van de katten.
Ik heb zelf twee staffords daarvoor vroeg ik het en die zijn echt helemaal top met
kinderen. Daar staan staffords ook om bekend dat het echte kindervrienden zijn en
ze zullen een kind altijd voortrekken ten opzichte van een volwassene. Maar laat
ze vanaf het begin af aan elkaar wennen en hou je kleine ook niet weg bij de hond
want dan wordt hij/zij alleen maar jaloers en dan komt het best goed hoor!
Ik ben ook nooit zo goed met honden... vind ze vaak ook een beetje ongecontroleerd, maar heb er geen verstand van verder.
Ben meer van de katten, maar ik ga zeker wel uitkijken dat onze 5 katten niet bij het kind in de buurt komen, want als die op het kind gaan liggen (ja zijn nogal schootkatten), verstikken ze het kind ook... (even ervan uitgaand dat ik kinderen krijg).
Dus volgens mij moet je met alle dieren oppassen...
o nee, mijn vissen doen niet zoveel bwahhahaha
kan me wel voorstellen dat je het eng vind... als het je eigen dieren zijn voelt het anders, omdat je weet hoe ze zijn...
volgens mij kunnen honden wel lief zijn voor kinderen (ze zijn wat minder eigenwijs dan katten he?)
Coo, ik kan niets meer zeggen dan dat je dan met je schoonmoeder en schoonzus om de tafel moet over de opvoeding van de hond.
Zeg ook je schoonzus je dingen die je dwarszitten over nu de pup er is, en leg uit hoe en wat.
Denk dat je dan een heel eind kunt komen.
Staffords kúnnen heel druk zijn, maar het hoeft niet, en daarbij speelt opvoeding en rust daarin gewoon een heel grote rol.
Mijn zusje heeft een x stafford, ook een enthousiaste tuttebel, maar ze is met de kleine meid juist wel heel voorzichtig, terwijl ze bij ons springt en gek doet.
Nu is een hele jonge hond wel anders natuurlijk, vooral met de pubertijd en alles, maar daarom is het belangrijk nu al de pup te leren wat wel en niet mag, rust er in te houden, en zo de hond sturen zodat het straks ongetwijfeld allemaal wel mee valt.
Ik denk dat je er verder weinig aan kunt doen dan je er bij neer leggen, maar wel duidelijk maken dat je niet wilt dat je kind samen met de pup in een kamer is als de kleine op de grond speelt, omdat een pup gewoon speels is en je geen grappen wilt. Gewoon voor de zekerheid. Dit moeten ze gewoon respecteren.
Mijn hond is 55 kg, een lompe beer die mij ook wel eens omver rent bijna.
Maar toch is hij wonderwel bij kinderen een stuk rustiger.
Tuurlijk kan het in enthousiasme wel eens zo zijn dat een kind zijn wiebelkwispelkont tegen komt, maar toch is hij wel voorzichtig.
Ook omdat ik gelijk heb gezegd, spelen is voor buiten, en klaar is klaar, en dat weet hij.
Opvoeding en rust is gewoon zo belangrijk.
Ik ken nu ook mensen die een pup hebben, constant gek doen, dat beestje heeft geen seconde rust in zn reet om t maar zo te zeggen omdat hij steeds zo druk gehouden word.
Toen ik opperde hoe ze het wilden doen als de pup groter is en ze kinderen gaan krijgen kreeg ik een: ooooooow dan is hij ouder dan doet ie dat niet meer.
Waarop ik dus aangaf, dat hij zo gemaakt is, en dan ongetwijfeld nog zo is, en dat het dus een opgave gaat worden om het er uit te krijgen.
Ze zijn er over na gaan denken en pakken t nu heel anders aan, en dat merk je ook echt aan de pup.
met mijn eigen ouders heb ik niet heel erg veel contact,al gaat t de laatste tijd wel wat beter
ben met 18 jaar uit huis gegaan en bij mijn vriend/zijn broertje/schoonouders in gaan wonen omdat t thuis niet meer ging,altijd ruzie enz
dus k ben ze natuurlijk eeuwig dankbaar,maar toch zijn er wel wat kleine dingetjes haha
zo bijv dat ze t niet kennen hebben als k weer us contact met mun vader of moeder heb gehad, of daar ben gweest,(ze wonen 180km verderop)
ze voelen t als een steek in de rug
dat vind k erg jammer
en dat mun schoonmoeder steeds roept dat ze geen oma wil worden de komende 10 jaar
ook n beetje jammer
maar verder ken k er wel goed mee opschieten hoor haha
Mijn nekharen gingen dit weekend weer overeind toen mijn schoonmoeder de pup slagroom zat te voeren. Mijn man zei er wat van (terwijl dat eigenlijk de taak van zijn zus is) maar mijn schoonmoeder trok zich er niets van aan ze ging gewoon verder (ja want dat vind hij zo lekker).
Als ik mijn schoonmoeder zulke dingen zie doen dan zie ik het straks al helemaal zitten als die kleine van ons straks iets wil hebben wat ie van ons absoluut (nog) niet mag. Maar ja heel simpel als ze zich niet aan onze regels houdt mag ze gewoon niet meer oppassen :evil:
Mijn schoonzus wil wel met de pup op cursus zodra het mag dus dat vind ik een hele geruststelling.
De pup heeft ook een bench waar hij regelmatig in zit als hij tot rust moet komen.
Wel grappig mijn schoonmoeder zei gister tja als hij iets doet wat niet mag zet ik hem gewoon in zijn bench.. mijn schoonzus gelijk ertegenin dat ze dat dus niet meer mag doen omdat hij de bench niet als "strafplaats" mag gaan zien. En gelijk heeft ze natuurlijk want anders denkt ie straks dat als ie in de bench moet dat ie straf heeft en wil ie er strakjes niet meer in.
Hm mijn ex schoonouders die gaven die oudste hond van mij ook van alles. Wij waren een keer op vakantie komen terug na een week hond twee kilo aangekomen. Heeft hij heel de week na het avondeten vla met slagroom gekregen omdat die hond van hun dat ook altijd krijgt. Was ik dus niet blij mee he! Hij is al er aan de maat voor een stafford. 50cm hoog en maar liefst 38.5kg dus dan weet je het wel. Je schoonzus heeft inderdaad gelijk de bench is geen strafplaats. Die van mij gingen er op een gegeven moment zelf inliggen voor hun rust dus ik heb de kinderen die bij ons over de vloer kwamen ook altijd geleerd als de hond in zijn bench (nu onmiddels mand) ligt moet je hem met rust laten want ze willen nu slapen en dat doen ze ook allemaal. Van de week nog wel gelachen het dochtertje van vrienden van ons ging op hem paardrijden en die dommerd maar lopen door het huis met haar op zijn rug :lol: .
O ja om nog even op schoonouders af te geven (lees mijn verhaal een paar bladzijde terug) ik ben inmiddels weer zwanger maar mijn schoonouders komen het voorlopig totdat ik 14 weken ben niet te weten. Dat wil mijn vriend zo hij is erg teleurgesteld na hun reactie op mijn miskraam en curretage.
Ik heb idd dat verhaal wat je toen schreef gelezen, en snap dat goed!! Denk dat dat heel verstandig is. Natuurlijk is de kans dat eht weer fout gaat niet zo groot, maar stel je voor dat het je zou overkomen.. Dan is het laatste wat je nu wil dat die mensen het weten! Mijn schoonmoeder weet het met soortgelijke redenen ook nog niet, die vertellen we het idd na de eerste 12 weken pas. Of nou WE, mijn vriend. Ik ga er niet meer heen gelukkig, en ze komt ook niet meer hier.
Gefeliciteerd met je zwangerschap Naatje.
En gelijk hebben jullie, laat ze t maar lekker ff uitzoeken.
Over honden en anderen, mijn schoonouders zijn ook geneigd om mijn hond wat te geven als we aan tafel zitten.
Ik wil het niet, maar toch gebeurd t soms.
Leuke is dat ze zelf kleine hondjes hebben, maar die zijn vaak wat gevoeliger op de darmpjes.
En als ik die dan wat geef waarvan ik weet dat ze t niet wil, dan moet je haar horen :lol:
Maar dan zeg ik gewoon: Tja als die van mij door jullie verwend word terwijl ik t niet wil, kun je t andersom ook verwachten.
Nu vragen ze vaak of hij wat mag, of doen t als ik er niet bij ben
@coo1
pff klinkt me bekend in de oren
als wij met ons hondje bij mn schoonouders zijn dan luistert ze ook niet naar wat ik wil
mag hopen dat dat niet zo gaat als we eenmaal kindjes hebben, dat ze dan ook zo doet
anders ist idd gelijk afgelopen met oppassen
dat wil ik echt niet hebben
maarja, mijn eigen moeder woont 180km verderop
dus dat word ook weer zo moeilijk haha
@saghiet dat is dus ook de reden dat we nu lekker wachten we hadden toen niets aan ze en zullen dat
nu ook niet hebben. Ze zijn vorige week dinsdag voor het eerst sinds mijn mk en curretage langs geweest
en ze hebben er met geen woord over gesproken sterker nog ze hebben uberhaupt niet gevraagd hoe het
met ons ging.
@Malou bij de schoonouders die ik nu heb mogen we de honden niet eens meenemen want mijn vriend zijn
broer zou wel eens langs kunnen komen met zijn zoontje en tja daar kan je geen honden bij hebben he!
Zodoende dat we vorig jaar met kerst zijn wezen eten en gelijk naar huis zijn gegaan. Was zijn moeder toch
beledigd zegt mijn vriend ja de honden moeten ook uit. egt ze ja dan neem je ze de volgende keer toch mee.
Uhhhhhh wat nee dank je nu hoeft het ook niet meer.
@Bollie ja dan wordt het moelijk he even 180km rijden voor een oppas :lol:
Even een leuk berichtje over mijn schoonmoeder....
ze zijn op vakantie in zuid Frankrijk en kreeg een sms van haar of ik het leuk vond als ze wat kleertjes mee nam. Ze had wat dingen gezien waarvan ze (bijna) zeker wist dat ik het leuk zou vinden. even verteld wat ze gezien had en het klonk goed. Ben heel benieuwd waar ze mee aan komt aangezien onze smaak nogal verschilt.
Vind het wel fijn dat ze het eerst ff vraagt en probeerd mijn smaak te kopen.
Mijn schoonmoeder gaat dit weekend naar Duitsland..
Hoop niet dat zo zo'n fout duits gevalletje mee gaat nemen voor de baby hahaha... zie hem al kruipen in zijn lederhosen.. Maar gelukkig is het carnaval als de baby geboren wordt (moet worden).
Gelukkig weet mijn schoonmoeder wel een beetje wat onze smaak is.
@bollie: 180km is idd wel erg ver. Mijn schoonmoeder woont zowat bij ons in de straat en mijn ouders wonen 5 minuutjes van ons vandaan. Op een of andere manier laat ik de baby met een geruster hart bij mijn ouders dan bij mijn schoonmoeder.
Misschien komt het omdat zij nog maar alleen is en erg verstrooid en vergeetachtig. Mijn ouders zijn ook net wat jaartjes jonger. Maar ja we zien strakjes wel hoe het allemaal gaat lopen.
Mijne zijn niet leuk. Althans, ik heb er niets mee en zie ze bijna nooit.
Mijn schoonpa (vriend ouders gescheiden) en zijn nieuwe vrouw hebben ons wel uitgenodigt voor een etentje over 14 dagen.
Verder zag ik ze 1x per jaar, haha. Nu de laatste 3 maanden al een keer of 6... pfff
Ze zitten hier vlakbij ons huis op een camping (wonen anders ver rijden van ons af). Komen dan 'te gemakkelijk' langs.
ja prima, toch de pa van mijn vriend maar van mij hoeft het niet zo.
ik heb daar nog zo'n anderhalf jaar gewoont met me kleine meid , nu ben ik zwanger van de tweede en ondertussen zijn ze gescheiden mijn schoonvader heeft zijn woning afgestaan aan mijn schoonmoeder dus nu woont ie weer bij ons , ze hebben zich nog nooit met de opvoeding enz bemoeit en als ze dat wel deden kregen ze de wind van voren hoor 
hock: ). Ik ben niet zo wild van hoe ik zelf ben opgevoed, hou veel van mijn moeder maar heb nou niet bepaald een goed ontwikkelde hechting achter de rug, daar merk ik nu, 33 jaar later nog steeds alles van.
schoonmams heeft al verschillende malen aangegeven dat ze 't niet erg zou vinden om bij de bevalling te zijn, heb vriendelijk (meerdere malen) bedankt! Wij gaan ook niet bij de eerste wee bellen, we willen ook ff tijd met ons 3-en hebben. Er gaat toch al zoveel veranderen in ons leven, dus wil er wel aan kunnen wennen. Heb 'n beetje autistische trekjes zeg maar....Ik kan in t algemeen wel goed overweg met mn schoonmoeder, maar ik ben heel erg op mezelf en ben niet zo'n familiemens (door m'n jeugd) dus ik heb heel erg moeten wennen aan hoe mijn vriend en zijn familie met elkaar omgaan. Maar volgens mij heeft m'n schoonmoeder er wel begrip voor....