ik weet niet wat ik moet doen

[Bati]

Hoi allemaal,

ik ben Ankie, 22 jaar en woon samen met een hele lieve jongen van 26 jaar oud.
We wonen ongeveer 5 jaar samen, waarvan 1,5 jaar in ons eigen huisje. We werken alle 2, en hebben plezier in ons werk. (af en toe niet, maar dat is volgens mij normaal).

Het enige probleem wat we hebben is dat ik graag kinderen wil, maar hij niet. Deze 'drang' heb ik eigenlijk al een dik jaar. En mijn vriend weet ervan. Het enige wat hij zegt: ik wil wel kinderen, maar nu niet, ik wil nog zoveel doen in mijn leven.
Als ik met hem erover praat, lijkt het net alsof hij bang is dat hij totaal 'geen' leven meer heeft. Dat hij voor altijd verbannen is om thuis te blijven, bij de kleine en verder niks. Maar dat heb ik hem al vaker gezegd, dat hij er te zwaar over denkt, misschien ik te licht? Dat is gewoon ons probleempje, eigenlijk probleem. We hebben er vaker ruzie over. En ik zou zo graag willen dat die drang van mij minder werd. Ik heb het echt geprobeerd, maar op een of ander manier is het weer terug gekomen. En ik krijg het niet meer terug in zijn doosje.....

Ik weet niet of ik met dit probleem hier terecht kan. Ik weet wel dat ik al een paar maanden jullie verhalen ben aan het lezen. En dat ik soms (misschien dom) een beetje jaloers op jullie ben. Jullie zijn bezig om een heel mooi wondertje te krijgen. Bij de 1 lukt het niet zo snel hoe bij de ander. Maar jullie en jullie partner willen het. Kon ik dat ook maar zeggen....doet soms pijn...stom he?!

[Mieke25]

Ankie hier was het juist hetzelfde hoor. Toch is het het beste om te wachten tot jullie er beide klaar voor zijn. We hebben er hier ook vaak woorden over gehad. Als het over kinderen ging zei mijn man steeds ik wil er geen. Toen heb ik ongeveer een half jaar geen woord meer over kinderen gezegd en ineens begon hij er zelf over. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik eenheel goede band heb met schoonmoeder en dat die ook wel wat geholpen heeft . In ieder geval veel succes!

[Bati]

Dankje wel Mieke voor je reactie!

[anoniempje]

Ook hier moest mn man even aan het idee wennen hoor.
Ik begrijp best dat het heel frustrerend is, maar het is wel belangrijk om op een lijn te liggen en het allebei graag te willen, denk ik. Ik weet natuurlijk ook niet alles, maar wij hebben de afgelopen maanden heel wat mee gemaakt en het is fijn als je daar samen door heen kunt, dat je steun aan elkaar hebt. Alleen had ik het niet gekunt. En jouw vriend zegt niet ik wil nooit geen kinderen, dus er is hoop! Geef hem nog wat tijd, denk ik. Al begrijp ik dat dat heel moeilijk is wanneer je zelf heel graag wilt en aan niets anders denkt.
Blijf met elkaar praten, vraag waar hij bang voor is en bespreek dit. Doe dit wel op een rustig moment en niet elke dag. Mannen zijn immers geen vrouwen.

groetjes

[misslola]

Je moet er indaad wel allebei klaar voor zijn.
Ik heb altijd wel geweten dat ik ooit kinderen wilde. Mijn mannetje was altijd wel een beetje terughoudend. Tot afgelopen februari hij er zelf mee kwam. Ik natuurlijk dolgelukkig, maar als hij nog een aantal jaartjes had willen wachten, dan had ik me er bij neergelegd. We hebben nog zo´n groot verlanglijstje zonder kinderen. Maar nu staat bovenaan ons verlanglijstje toch echt een klein wondertje.

Ik begrijp dat als je graag kinderen wilt het moeilijk is om geduld te hebben. Hopelijk komen jullie er saampjes uit!
Succes!

[Spring]

Dit lijkt me een heel lastig probleem. Ik weet (gelukkig) niet uit eigen ervaring hoe het is, maar heb het wel bij een vriendin gezien. Zij wilde graag kinderen en hij hield de boot af. Dan zei hij dat hij geen kinderen, dan wilde hij ze wel maar nu nog niet. Zij heeft toen (tegen mij) gezegd dat ze wist dat ze hoe dan ook moeder wilde worden en desnoods bij hem weg zou gaan als hij uiteindelijk geen kinderen zou willen. Dat leek mij een heel lastige beslissing. Ik denk zelf niet dat ik daarvoor had gekozen als ik eenmaal de man van mijn leven had, maar bij hun bleek het uiteindelijk gewoon niet te werken en is het probleem 'opgelost' doordat de relatie eindigde.

Zoals iemand hiervoor al zei, is het dus wel fijn dat hij ze in principe wel wil, maar alleen nu nog niet. Ik en mijn vriend zijn van dezelfde leeftijd als jullie (net 23 en hij 26). Ik kan me voorstellen dat geduld niet erg makkelijk is, als je zelf zo graag wil, maar ik zou wel echt wachten tot hij er ook helemaal klaar voor is. Mijn vriend heeft ook op mij moeten wachten en dat vond hij ook niet altijd makkelijk (al hadden we er zeker geen ruzie om) :-)
Bij de meeste mannen duurt dat gewoon wat langer. En misschien als mensen om hem heen vader worden of hij op een andere manier ziet hoe het is (van dichtbij), dat hij dan bijdraait.

Succes ermee en ik hoop dat het lukt om wat geduld te hebben nog (misschien dat het niet echt helpt om hier al die verhalen te lezen? Al zal dat wel moeilijk te weerstaan zijn...)

[troetelbeertje85]

hayhay

ook hier ken ik dat probleem...
ik was er ook al een tijdje mee bezig..
me vriend en ik zijn al iets meer al 7 jaar samen en wonen ong 3 jaar samen.
ik kreeg ook erge drang en wist niet wat ik er mee aan moest.
opeens ging een vriendin (die wist dat ik ook wilde) stoppen met de pil en ik vond dat ook best moeilijk.
maar wij wilde het wel allebei maar we woonde toen die tijd in een 1 kamer woning dus dat was gewoon veel te klein om een kleintje op te voeden en dergelijke...
ik heb zeker dik 2 jaar met dat gevoel drang gelopen en me er maar bij neergelegd..
en nu wonen we in een mooi huis met 4 slaapkamers.
me vriend wist dat ik dol graag een kindje wil en zei op een gegeven moment
misschien moet je maar stoppen met de pil.
dus we hebben dat uit eindelijk gedaan.
heb wel me strip af gemaakt met het idee dan kan hij er tot dan echt goed over nadenken..
maar hij wilde het ook..
het is gewoon denk ik kwestie van tijd en dat je het allebei werkelijk wilt.
het is natuurlijk een erge ommezwaai in je leven.
er zijn dingen die je moet laten en ja andere verplichtingen.
ik denk dat jou vriend daar mee zit met het idee dat zijn leven ingekort word
en hij niks meer kan.
vind dat er daar altijd over gepraat kan worden en overlegt kan worden.
mannen denken nou eenmaal anders dan vrouwen.


gr samantha

[Goosje]

Ankie,
Wat lastig zeg! Maar ik denk inderdaad dat het bij hem vanzelf komt.
Bij ons is de wens ongeveer tegelijk gekomen, vooral als mensen in je omgeving kinderen krijgen kan dat soms ineens snel gaan. Als hij echt de ware voor jou is, is dat het wachten wel waard toch!!
Ik kan me goed voorstellen dat het lastig is als jij die drang zo sterk hebt. Misschien moeilijk, maar een tip is wel om dit soort forums enzo te vermijden, je zit jezelf alleen maar pijn te doen op die manier...? Dat maakt het volgens mij niet makkelijker.
Ik hoop dat het je lukt om hem wat tijd te gunnen en ik wens jullie heel veel geluk samen!

[Bati]

thnx voor alle reacties. En ik begrijp het ook allemaal. En ik moet eigenlijk ook niet meer op deze forum kijken, behalve als we alle 2 kinderen willen krijgen. En t zal wel wel een keer gebeuren. Kon ik soms maar eens in de toekomst kijken hoe lang nog.....
Ik zou nooit bij mijn vriend weggaan hiervoor. Daarvoor hou ik teveel van hem. Hij is niet alleen mijn vriend. Maar ook mijn maatje.

In elk geval, wens ik iedereen heel veel suc6 met het krijgen van kinderen. Ik hoop dat het iedereen lukt!
Misschien tot over een paar maanden of over een paar jaar, wie weet.....

[anita]

bij ons heeft het ook lang geduurt voordat we er allebei aan toe waren. Gewoon nog even geduld hebben, je bent nog jong, alle tijd van de wereld nog. Ga nu nog leuke dingen doen, ga plekken op de wereld bekijken waar je met kinderen nooit naar toe zou gaan. Nu kan het nog :lol: