Hoi mamasanne,
Wat jammer om te horen dat het voor jou zo afgelopen is. Dat is niet wat je verwacht als je samen aan kinderen begint, lijkt me. Toch fijn om te horen dat je enorm van je kids geniet!
De reden van mijn vraag is inderdaad dat ik zelf plannen heb om bewust alleenstaand moeder te worden. Al geruime tijd denk ik er over na en mijn keus voelt eigenlijk heel oke!
Ik heb inmiddels een donor leren kennen en goeie afspraken met hem kunnen maken. Het enige waar ik nu nog op wacht is een redelijk overzicht in m'n cyclus, want daar is geen touw aan vast te knopen..
Is het een moeilijke beslissing geweest om die keuze te maken?? Mag ik misschien vragen hoe oud je bent?? En de reden dat je dit wilt?? Ik vind het ook heel dapper van je!!
Pauline; Een makkelijke beslissing was het niet, moet ik zeggen. Ik heb echt tijden vanalles afgewogen. Ik ben immers als enige verantwoordelijk voor de inkomsten, de opvoeding en zal dat ook allemaal alleen moeten doen. Wat voor mij voornamelijk speelde was dat mijn kind nooit echt een vader zal hebben. En hoe leg je dat uit? Wat vertel je je kind? Hoe leg je het uit aan de omgeving? Daarnaast het afwegen van de juiste donor, afspraken die ik met hem wilde maken etc. Maar, door alle afwegingen is het wel echt een bewuste keus!
De reden is dat mijn kinderwens alleen maar groter wordt en ik helaas nog niet de juiste partner ben tegen gekomen. Ik wil ook niet geforseerd op zoek gaan naar DE relatie omdat ik heel graag mama wil worden. Denk dat ik niet alleen mezelf, maar ook de ander en m'n kinder verdriet doe. Daarbij.. ik voel me ook niet echt thuis in een relatie. Ben teveel op mezelf.
Ik ben overigens 23.. Voor de meeste misschien jong om al zo'n beslissing te maken. Maar ik zie zelf alleen maar voordelen aan het jonge moederschap! Ben ergens ook wel een beetje bang dat als ik nu wacht tot ik wel een geoorloofde leeftijd heb (de meeste bammers zijn vaak de 35 al gepasseerd) ik spijt krijg het niet eerder gedaan te hebben.
Ik weet nog dat ik als klein meisje van een jaar of 6 riep, mama te willen worden. En als het moest, zonder man.. Hoe vreemd, achteraf..
Wat lief dat je ernaar vraagt!
Ik ben afgelopen vrijdag gestart met temperaturen, oa ook op aanraden van de huisarts. Dit wil ik zowieso een maad doen en hopelijk kan ik in augustus voor een eerste poging! :mrgreen:
Vlindertje, wat goed dat je naar je gevoel luisterd! Een kind in je eentje opvoeden heeft ook zeker voordelen hoor.... je bepaald helemaal zelf hoe je je kindje opvoed, en hoeft je niet te ergeren aan de laksheid of stommiteiten van een partner
Met ovulatie strips kan je ook makkelijk je cyclus leren kennen... Succes en laat je weten hoe het gaat?
vlindertje23 schreef:Wat lief dat je ernaar vraagt!
Ik ben afgelopen vrijdag gestart met temperaturen, oa ook op aanraden van de huisarts. Dit wil ik zowieso een maad doen en hopelijk kan ik in augustus voor een eerste poging! :mrgreen:
@Vlindertje....heel veel succes ermee meid. Dapper om zo'n keus (te durven) maken. Ik vind het al vreselijk spannend om met partner zwanger te zijn ;-)
Laat ik voorop stellen dat je recht hebt op een eigen mening. En dat je (gelukkig) mag doen wat je zelf wilt
Maar ik moet mijn ervaring met je delen:
Ik vind het een ultieme daad van liefde om een kindje met mijn vriend te delen. Een kindje van een zaaddonor alleen opvoeden, omdat ik dat zo wil, zou voor mij niet dezelfde betekenis hebben.
Ik ga er vanuit dat je de opvoeding in je eentje mentaal en fysiek gewoon aankunt, anders moet je er sowieso niet aan beginnen.
Maar kun je nu al, of uberhaupt, inschatten wat een kindje samen met en van je liefdespartner voor je zou betekenen?
Je kinderwens is groot, heel groot, maar waarom niet wachten?
Hoezo: "wat als jou dat ONVERHOOPT overkomt"?? Alsof je met kind geen partner meer tegen kan komen!
En ik weet niet hoe oud je bent hoor maar in mijn oren klinkt het allemaal nogal belerend, ouderwets en truttig.... Er zijn zat vrouwen die het goed voor elkaar hebben, en zo'n sterke kinderwens hebben dat er niet gewacht wordt op DE partner. Met partner ben je ook niet zeker van een goede en langdurige relatie...
@Nadine: Ik wilde ook al jong kinderen maar zo is het niet gelopen. Nu ben ik 38 en mijn vriend heeft twee schatten van kinderen (10 en 17 jaar).
Ondanks dat het niet mijn kinderen zijn zou ik ze ook niet meer willen missen.
Samen willen we ook nog een kindje.
En een kindje ontstaan uit liefde voor elkaar is mooi, maar kan een alleenstaande moeder dan geen liefde geven aan een kindje?
Ik denk namelijk van wel. Mijn vriend zorgde ook een tijd alleen voor zijn kinderen, met veel liefde.
Dus als iemand bewust alleenstaand moeder wil worden dan heb ik daar alleen maar respect voor.
@Vlindertje: go for it, girl!!! Heel veel succes en ik hoop dat je gauw een wondertje mag verwelkomen.
Niet voor niets geef ik aan dat iedereen GELUKKIG mag doen wat hij wil!
Als ik (ongevraagd) nog mag laten weten: het gaat mij erom dat IK liever een kind van iemand zou willen hebben waar ik van hou dan van een onbekend persoon. En dat je, als je 23 bent, die persoon wel degelijk (en als je dat wilt) nog tegen kan komen.
Een vriendin van me overweegt ook een kindje van een zaaddonor, omdat ze geen partner heeft. Wat bij haar mee begint te spelen is haar leeftijd. Ik geef haar groot gelijk dat ze voor een zaaddonor gaat.
Ik heb nooit beweerd dat een alleenstaande moeder geen liefde kan geven aan een kindje! (belachelijk idee vind ik dat :roll: ) Sorry als dat toch zo over is gekomen.
Maar om deze informatie vraagt ze dus niet!!! Het besluit om alleen zwanger te worden heeft ze al genomen. Ze vraagt niet naar ieders mening hierover, maar naar meiden die hier ervaring mee hebben, of ook bezig zijn alleen zwanger te worden.
Nadine, ik snap je wel hoor.. Maar, voor mij voelt een kindje alleen opvoeden beter dan in een relatie. Ik wil gewoon niet wachten op de prins op het witte paard.. En geforseerd op zoek gaan naar een partner "omdat ik graag kinderen wil" vind ik niet eerlijk.. Niet tegenover het kind en niet tegenover een partner! Ik weet gewoon dat ik me in een relatie niet prettig voel..
Mijn leeftijd mag dan jong.. Maar ik besef heel erg goed dat er ook nog dingen zijn waar ik tegenaan zal lopen. Dat zij dan zo.. Niemand kan tenslotte alles voorzien..
Citaat:Ik ga er vanuit dat je de opvoeding in je eentje mentaal en fysiek gewoon aankunt, anders moet je er sowieso niet aan beginnen.
Maar kun je nu al, of uberhaupt, inschatten wat een kindje samen met en van je liefdespartner voor je zou betekenen?
Tuurlijk kan ik dat! Maar voor mij zit er absoluut geen verschil in of die partner daadwerkelijk partner is, of een zaaddonor.. Een kind wordt, in het merendeel van de gevallen, geboren uit liefde. Zo ook hier, maar dan net even op een andere manier..
Meiden, thanks voor jullie bemoedigende woorden! Doet goed!!
mamasanne1 schreef:Hoezo: "wat als jou dat ONVERHOOPT overkomt"?? Alsof je met kind geen partner meer tegen kan komen!
En ik weet niet hoe oud je bent hoor maar in mijn oren klinkt het allemaal nogal belerend, ouderwets en truttig.... Er zijn zat vrouwen die het goed voor elkaar hebben, en zo'n sterke kinderwens hebben dat er niet gewacht wordt op DE partner. Met partner ben je ook niet zeker van een goede en langdurige relatie...
mamasanne1 schreef:Hoezo: "wat als jou dat ONVERHOOPT overkomt"?? Alsof je met kind geen partner meer tegen kan komen!
En ik weet niet hoe oud je bent hoor maar in mijn oren klinkt het allemaal nogal belerend, ouderwets en truttig.... Er zijn zat vrouwen die het goed voor elkaar hebben, en zo'n sterke kinderwens hebben dat er niet gewacht wordt op DE partner. Met partner ben je ook niet zeker van een goede en langdurige relatie...
Laat me raden.... Alleenstaande mama???
Daar hoef je niet naar te raden muts! Als je wat berichten terug kijkt kan je het lezen... :roll:
Zeker niet, ik ben ontzettend gelukkig met mijn gezonde en lieve kinderen. Dat de situatie anders is dan van tevoren bedacht is jammer, maar absoluut geen ramp.
Ik kan alleen niet tegen dozen die domme opmerkingen maken...dat is alles.
Ik ben nu in iedergeval aan het temperaturen geslagen, op aanraden van m'n huisarts. Ook omdat ik een erg onregelmatige cyclus heb.. Met de donor dan ook de afspraak gemaakt dat als ik meer inzicht heb, ik hem bel/sms.. Hopelijk heb ik dan heel gauw een eerste poging!
Vind het wel steeds spannender worden. Nu met het tempen wordt het immers "echt" :mrgreen:
Heb stiekem even meegelezen!!
Vind het heel stoer wat je gaat doen!!! Waarom idd wachten op de prins op het witte paard??!!
Ik wil je alle succes wensen en hoop voor je dat je heel snel zwanger zal raken!!!!
Ik heb het hele topic ook doorgelezen.
Respect voor vlindertje! Het is een hele stap, maar als je er volledig achterstaat waarom niet.
Toch mag iedereen zijn eigen mening erover hebben. En hoeft er ook niet vijandig op gereageerd te worden. Immers, je opent niet voor niets een topic.
Laten we iedereen gewoon in zijn waarde laten...................
Tuurlijk, het topic werd alleen niet geopend om ieders mening over de, toch al genomen, beslissing te horen. Er werd gevraagd naar mogelijke ervaringen van andere meiden.
Maar zoals ik al eerder zei: het is hier weer peace en vree!!
Ik vind het knap dat je de beslissing hebt gemaakt spannend allemaal...
Ik ben ook alleen door mijn moeder opgevoed en heb er niets van gemerkt hoor heb niets gemist en toen ik 7 was is zij haar liefde van haar leven tegen gekomen waar ze nu al weer 14 jaar mee getrouwd is dus ik zou me daar helemaal niet druk om maken...
Ik vind je overkomen als een zeer sterke vrouw die weet wat ze wil respect
ik vind dit een prima onderwerp hoor! maar het mag hier dan weer peace en vrede zijn, vind het echt belachelijk dat hier mensen voor domme doos en muts worden uitgemaakt. Ieder zijn eigen mening. Hoef je nog niet zo agressief te reageren en te gaan schelden. Alsjeblieft zeg! ben het ook wel eens niet met iedereen eens en kan wel eens hard op die mening ingaan middels een discussie, maar zo schelden en persoonlijk worden vind ik echt niet oke.
Vlindertje, een weloverwogen keuze heb je gemaakt, dat is een ding wat zeker is.
Ik vind het heel knap dat je er zo mee bezig bent geweest, alles hebt afgewogen, en het alleen aandurft.
Mocht ik nu nog steeds vrijgezel zijn geweest, en niet de liefde van mn leven tegen zijn gekomen, dan had ik het misschien tzt ook wel overwogen.
Voor mezelf ben ik erg blij dat ik wel de liefde van mn leven ben tegen gekomen en met hem straks een prachtig kindje heb, maar kan me ook wel goed vinden in jouw redenering.
Ik kan je dan ook niets anders dan veel succes wensen!
Wel ben ik nieuwsgierig naar hoe en wat, mocht de zaaddonor dus wel ineens besluiten wat van je kindje te willen weten en zijn aanspraak te maken?
Als je bijvoorbeeld naar een spermabank gaat en daar een donor uitzoekt, dan weet je zeker dat je "alleen"voor je kindje staat, maar een zaaddonor in levende lijve is waar je dus echt contact mee hebt gehad, en die misschien toch ineens besluit van: Hey ik wil dit kind toch wel erkennen of wat maar ook.
Heb je er trouwens ook goed over nagedacht om hem medisch te laten controleren? En ben je bekend met eventuele erfelijke afwijkingen van zijn kant en dergelijke?
Bij ons werd hier bij onze intake van de VK naar gevraagd namelijk, maar als toekomstig alleenstaand moeder moet je dit van te voren wel goed overleggen met je zaaddonor, wat er speelt in zijn familie, of wat hij zelf heeft, ook aan ziektes e.d. om maar even met je mee te denken
Alhoewel ik denk dat je hier ook vast al wel aan gedacht hebt
MamaSanne, ik vind je reactie ook niet netjes.
Het is toch niet moeilijk om gewoon op een ander te reageren, ook al geven ze misschien een antwoord waar Vlinder niet om gevraagd heeft? Als zij daar geen behoefte aan heeft kan ze dat prima zelf aangeven, en daarbij kan het ook op een nette manier ipv direct zo kleinerend en beledigend te reageren met doos en muts, en domme antwoorden :|
En van wat ik terug lees vind ze de antwoorden helemaal niet vervelend, en zijn ze ook uit nieuwsgierigheid gesteld, en vanuit de Ik persoon geschreven hoe zij het zelf zouden ervaren als zij zouden kiezen om alleenstaand moeder te worden.
Niet om Vlinder neer te halen, maar meer om te vragen hoe ze daar tegen over staat en daar is niets mis mee.
En Vlindertje reageert daar tenminste volwassen en keurig op ipv zoals jou van die rare antwooorden en toespelingen te maken.
Zou fijn zijn als jij dat ook zou kunnen... :|
Malou schreef:Vlindertje, een weloverwogen keuze heb je gemaakt, dat is een ding wat zeker is.
Ik vind het heel knap dat je er zo mee bezig bent geweest, alles hebt afgewogen, en het alleen aandurft.
Mocht ik nu nog steeds vrijgezel zijn geweest, en niet de liefde van mn leven tegen zijn gekomen, dan had ik het misschien tzt ook wel overwogen.
Voor mezelf ben ik erg blij dat ik wel de liefde van mn leven ben tegen gekomen en met hem straks een prachtig kindje heb, maar kan me ook wel goed vinden in jouw redenering.
Ik kan je dan ook niets anders dan veel succes wensen!
Wel ben ik nieuwsgierig naar hoe en wat, mocht de zaaddonor dus wel ineens besluiten wat van je kindje te willen weten en zijn aanspraak te maken?
Als je bijvoorbeeld naar een spermabank gaat en daar een donor uitzoekt, dan weet je zeker dat je "alleen"voor je kindje staat, maar een zaaddonor in levende lijve is waar je dus echt contact mee hebt gehad, en die misschien toch ineens besluit van: Hey ik wil dit kind toch wel erkennen of wat maar ook.
Heb je er trouwens ook goed over nagedacht om hem medisch te laten controleren? En ben je bekend met eventuele erfelijke afwijkingen van zijn kant en dergelijke?
Bij ons werd hier bij onze intake van de VK naar gevraagd namelijk, maar als toekomstig alleenstaand moeder moet je dit van te voren wel goed overleggen met je zaaddonor, wat er speelt in zijn familie, of wat hij zelf heeft, ook aan ziektes e.d. om maar even met je mee te denken
Alhoewel ik denk dat je hier ook vast al wel aan gedacht hebt
MamaSanne, ik vind je reactie ook niet netjes.
Het is toch niet moeilijk om gewoon op een ander te reageren, ook al geven ze misschien een antwoord waar Vlinder niet om gevraagd heeft? Als zij daar geen behoefte aan heeft kan ze dat prima zelf aangeven, en daarbij kan het ook op een nette manier ipv direct zo kleinerend en beledigend te reageren met doos en muts, en domme antwoorden :|
En van wat ik terug lees vind ze de antwoorden helemaal niet vervelend, en zijn ze ook uit nieuwsgierigheid gesteld, en vanuit de Ik persoon geschreven hoe zij het zelf zouden ervaren als zij zouden kiezen om alleenstaand moeder te worden.
Niet om Vlinder neer te halen, maar meer om te vragen hoe ze daar tegen over staat en daar is niets mis mee.
En Vlindertje reageert daar tenminste volwassen en keurig op ipv zoals jou van die rare antwooorden en toespelingen te maken.
Zou fijn zijn als jij dat ook zou kunnen... :|
Goed verwoord!!!
Of je nou alleen bent of samen we zijn hier allemaal met het zelfde doel dat we niet allemaal hetzelfde over iets denken kan maar laat mekaar in hun waarde..
Zoals jullie kunnen lezen zijn mijn opmerkingen met "doos" en "muts" voor iemand die op dat moment geen mening geeft, maar alleen maar een domme opmerking plaatst.
Nadine gaf op DAT moment een reactie die naar MIJN idee niet op zijn plaats was, omdat het totaal niet was waar om gevraagd werd...
Ik ga hier niet opnieuw over in discussie...Lijkt me weinig zinvol :roll:
Wat ik me ondertussen erg afvraag, maar twijfelde om te vragen :oops:
Hoe doe je dat dan met je inkomen, met werken?
Bij veel alleenstaande moeders is dat niet gelijk (!) echt en keuze geweest denk ik zo.
Woon je al een tijd op jezelf enzo?
Volgens mij was ik net het huis uit op die leeftijd en dan nog wel ingetrokken bij mijn toenmalige vriend, dus kan me er zo weinig bij voorstellen. Ben dus erg benieuwd.
btw Als je hierop niet wilt antwoorden kan ik dat natuurlijk begrijpen
Mariekepiek schreef:ik vind dit een prima onderwerp hoor! maar het mag hier dan weer peace en vrede zijn, vind het echt belachelijk dat hier mensen voor domme doos en muts worden uitgemaakt. Ieder zijn eigen mening. Hoef je nog niet zo agressief te reageren en te gaan schelden. Alsjeblieft zeg! ben het ook wel eens niet met iedereen eens en kan wel eens hard op die mening ingaan middels een discussie, maar zo schelden en persoonlijk worden vind ik echt niet oke.
Schelden? Muts en domme doos vind ik hele nette benamingen hoor. :mrgreen:
Als iedereen gewoon eens wat minder op een ander let, zou het hier vol zijn met blije dozen!
Mariekepiek schreef:ik vind dit een prima onderwerp hoor! maar het mag hier dan weer peace en vrede zijn, vind het echt belachelijk dat hier mensen voor domme doos en muts worden uitgemaakt. Ieder zijn eigen mening. Hoef je nog niet zo agressief te reageren en te gaan schelden. Alsjeblieft zeg! ben het ook wel eens niet met iedereen eens en kan wel eens hard op die mening ingaan middels een discussie, maar zo schelden en persoonlijk worden vind ik echt niet oke.
Schelden? Muts en domme doos vind ik hele nette benamingen hoor. :mrgreen:
Als iedereen gewoon eens wat minder op een ander let, zou het hier vol zijn met blije dozen!
En zouden we het hier erg gezellig met elkaar kunnen hebben. Welke doomme muts heeft de discussie hier nu weer geopend :mrgreen:
Hee leuk, een paar gezellige februari-mutsen!! Meisje, je spelfout is je vergeven hoor! Donna zal je niet meteen zien als domme, slecht spellende moeder met een peuk in haar hoofd wanneer ze achter de kinderwagen loopt :mrgreen:
Laat mij hier buiten ja! Ik lees alleen, ik heb geen mening! Stelletje... :x
Mutsen en dozen,
Tulpen en rozen.
Zet ze op je hoed,
dan ben je morgen weer goed!
@Vlindertje: heel stoer en heel dapper dat je het alleen wil gaan doen. Respect. Laat ze maar lullen hier, het lijkt me dat je een weloverwogen keuze hebt gemaakt. Heel veel succes ermee, komt vast helemaal goed.
Ik ben al even niet ingelogd, maar tsjee, wat een lieve en hartverwarmende reacties!!
Bedankt allemaal! Besef heel goed dat mijn situatie niet alledaags is en dat echt niet iedereen positief is (hoeft ook niet, zolang men me maar respecteerd..). Maar daarom vind ik zulke reacties wel erg leuk!! Bedankt!! :mrgreen:
Malou, Met de donor heb ik gelukkig hele fijne afspraken kunnen maken. Het voelt voor mij ook fijn dat hij nog enkele donorkinderen heeft en dus met het donorschap bekend is. Heb vanaf het begin ook gezegd dat ik volledige verantwoordelijkheid voor het kind neem en niks van hem verwacht. Hij was er gelukkig ook duidelijk in dat hij het alleen doet om vrouwen te helpen, niet om meer te eisen. Hij wacht ook, als het kind groter is, tot het zelf contact opneemt. Eerder vind hij niet aan hem. Dus, wat dat betreft.. Nee, ik ben niet bang dat hij straks meer gaat verlangen dan ik wil.
Wat erfelijkheid betreft, dat was 1 van de eerste vragen die ik hem stelde. Daar heeft hij in z'n familie naar gevraagd en ik hoef nergens bang voor te zijn.
Chocola; Wat werken betreft.. Ik werk nu 4 dagen in de week in de kinderopvang en wil dit zowieso blijven doen tot mijn kleintje geboren wordt. 's Avonds pas ik zo af en toe op op kleintjes uit m'n omgeving, maar straks met een kleintje lukt dat niet meer. Geld wat ik daarmee verdien leg ik overigens zowieso apart (voor onvoorziene uitgaven) Ik redt het nu in m'n eentje prima! Heb echt niks te klagen Wil met een kindje straks wel wat minder gaan werken.. Van 32 uur dat ik nu werk naar 24.. (3 dagen). M'n kleintje zal dan of naar het KDV of naar mijn ouders gaan.. Wat uitgaven betreft met een baby, lijkt het me best te doen. Je kunt een kind tenslotte zo duur maken als je zelf wilt
Wat knap dat jij het financieel dan nog zo goed zal redden.
Voor zover ik had begrepen uit mijn omgeving, moesten ze hier toch goed op de centjes letten met hun 5 daagse baan (zonder kind).
Knap hoor!
Het zou mijn keuze niet zijn, maar ik geloof niet dat je kind iets tekort zal komen bij jou, dus ook mijn reactie is positief hoor!
chocola schreef:Wat knap dat jij het financieel dan nog zo goed zal redden.
Voor zover ik had begrepen uit mijn omgeving, moesten ze hier toch goed op de centjes letten met hun 5 daagse baan (zonder kind).
Knap hoor!
Het zou mijn keuze niet zijn, maar ik geloof niet dat je kind iets tekort zal komen bij jou, dus ook mijn reactie is positief hoor!
succes!
Dankjewel!!
Wat inkomen betreft.. Nee, kvind niet dat ik te klagen heb! Denk dat de kinderopvang zowieso wel een branch is en blijft die aantrekt.. Kindjes moeten immers toch opgevangen worden als de ouders werken.. Maargoed.. ik ben ook geen type die super veel uitgeeft.. Gewoon het noodzakelijke. Kheb in m'n eentje niet zoveel nodig
Goed over nagedacht vlindertje! Heb je al een beetje duidelijkheid over je cyclus?
Financieel is het echt wel te doen hoor. Ik werk in de zorg en onze salarissen zullen niet veel van elkaar schelen. Het is inderdaad wat je je kindje aanwendt... Al wordt het wel wat lastiger wanneer ze naar groep 1 gaan en spullen zien die ze ook willen hebben. Maar dan nog is het maar net hoe je hier als ouder mee om gaat.... En Marktplaats is geweldig!!
Denk je ook aan alleenstaande ouderkorting e.d??
Ik had een ledikantje, een box, een commode en een zitmand voor op de fiets alles bij elkaar voor nog geen 50 euro Kwestie van goed zoeken in de Kringloopwinkel en een likje verf. En niet eens omdat ik het niet kan betalen, gewoon om het feit dat ik het belachelijk vind om zoveel geld neer te tellen voor zo'n nieuwe 'babykamer'. Wat een onzin, en wat een geldverspilling. Om het na een jaar weer te verpatsen omdat je het niet meer gebruikt... Nee hoor, echt, de babykamer die wij nu hebben is vele malen leuker dan wat ik in menig babywinkel heb gezien.
En de wandelwagen heb ik van Marktplaats, precies de wagen die ik nieuw had willen kopen (Quinny Speedi) alleen nu dus 2e hands (280 euro, incl. maxicosi, buggy, wagenbak, en nog heel veel accessoires). Nieuw in de winkel had ik voor precies dezelfde wagen ruim 700 euro kwijt geweest. Opnieuw complete geldverspilling naar mijn idee.
Met een beetje geld en een heleboel creativiteit kom je mijlen ver.
oh ja vlindertje23, ik vraag me nog af hoe zijn ouders het vinden...
Ik kan me voorstellen dat het voor hen ook best raar zou zijn. hock:
Jouw ouders krijgen echt een kleinkind en is dus anders, maar hij is natuurlijk "een donor".
Vlinder, zoals ik al verwacht heb je daar dus goed over nagedacht.
En ook goed en leuk en eigenlijk ook best wel bijzonder, zoals hij er als donor mee omgaat. Vind het wel bijzonder dat hij wel openstaat voor zijn "donorkinderen" mocht blijken dat deze er behoefte aan hebben om te weten wie hun "vader"is zeg maar.
Qua financieen.
Het is inderdaad ook een kwestie van hoe duur je het zelf wilt maken.
Ik heb voor 200 euro een kinderkamer, ik heb hem overgenomen van kennissen, en was toen zijhem kochten al verliefd op deze set. Hij was erg duur, dus toen ik hem voor deze prijs mocht overnemen was ik destemeer blij, had hem veel duurder verwacht.
Onze kinderwagen heb ik van marktplaats voor 80 euro, ziet er uit als nieuw op wat kleine gebruikerssporen, maar als ik zou zeggen dat ie nieuw was gelooft men t ook
Maxi Cosi heb ik wel nieuw, omdat kindjes daar echt in zitten/liggen, en je met een 2e hands niet weet of er een keer een ongeluk mee is gebeurd of niet.
Luiers hoeven van mij niet perse van pampers of die andere dure merken.
Ik heb bij kruidvat wel een pak newborn luiers gehaald, maar voor daarna gewoon midiluiers van de LIDL.
Tip van mn zusje, veel goedkoper en net zo goed.
En zo kun je het met andere dingen dus ook aanpakken
Vos krijgt ook voeding van AH eigen merk. Ik kocht eerst Nutrilon, kostte ruim 10 euro. Ik vroeg bij het CB of het eigenlijk uitmaakte, daar zeiden ze ja, alleen qua prijs Alle babyvoeding is gewoon goed. AH eigen merk is alleen iets van 4 euro goedkoper per pak, nou dat merk je wel in je portomonnee!! Dus, misschien een tip...
Ik heb een beetje rond gelezen hier omdat ik zelf een leeftijd en gevoel heb bereikt dat ik ook kids wil. En na hier een beetje gelezen te hebben komt mijn gevoel een beetje op het zelfde neer als het volgende dame:
Thanks meiden!! :mrgreen:
Pauline; Een makkelijke beslissing was het niet, moet ik zeggen. Ik heb echt tijden vanalles afgewogen. Ik ben immers als enige verantwoordelijk voor de inkomsten, de opvoeding en zal dat ook allemaal alleen moeten doen. Wat voor mij voornamelijk speelde was dat mijn kind nooit echt een vader zal hebben. En hoe leg je dat uit? Wat vertel je je kind? Hoe leg je het uit aan de omgeving? Daarnaast het afwegen van de juiste donor, afspraken die ik met hem wilde maken etc. Maar, door alle afwegingen is het wel echt een bewuste keus!
De reden is dat mijn kinderwens alleen maar groter wordt en ik helaas nog niet de juiste partner ben tegen gekomen. Ik wil ook niet geforseerd op zoek gaan naar DE relatie omdat ik heel graag mama wil worden. Denk dat ik niet alleen mezelf, maar ook de ander en m'n kinder verdriet doe. Daarbij.. ik voel me ook niet echt thuis in een relatie. Ben teveel op mezelf.
Ik ben overigens 23.. Voor de meeste misschien jong om al zo'n beslissing te maken. Maar ik zie zelf alleen maar voordelen aan het jonge moederschap! Ben ergens ook wel een beetje bang dat als ik nu wacht tot ik wel een geoorloofde leeftijd heb (de meeste bammers zijn vaak de 35 al gepasseerd) ik spijt krijg het niet eerder gedaan te hebben.
Ik weet nog dat ik als klein meisje van een jaar of 6 riep, mama te willen worden. En als het moest, zonder man.. Hoe vreemd, achteraf..
En ik heb dat gevoel ook erg strek dus ik vraag me af pauline, ben je ondertussen al begonnen?? heb je al kindje? of ben je der maar van afgestapt?
Zou leuk zijn er wat van te horen.
Ik begin zelf nog maar net de mogelijkheden te bekijken, en ik weet dat het heel zwaar kan zijn heb een beste vriendin die een zoon van 4 in der eentje op voed en dat mannetje is ook vaak zat bij mij, ook al is het anders maar toch een blik op hoe moeilijk het kan wezen, maar ondanks dat wil ik toch graag alleenstaande moeder zijn, op de juiste wachten heb geen zin, de meeste relatie lopen toch stuk dus waarom het niet alleen proberen.
)
hock: Weet niet of dat je in dank wordt afgenomen....