verdrietig

[lachebekje]

Ik ben 10 weken zwanger en heb gister een echo gehad. Alles was goed en ik voelde me heel gelukkig! Maar vandaag heb ik een slechte dag. De hele dag op bed/bank gelegen van vermoeidheid. Zulke dagen heb ik er tussen en daar word ik zo depri van! Ik kan niks meer en omdat mijn man het druk heeft met afstuderen kan ik hem ook niet vragen om alles in huis te doen. Ik kan niet leven in een vies huis maar ik heb gewoon de energie niet om alles schoon te maken. Ik maak me overal zorgen over... of ik wel een goede moeder ben, over geld en of mijn man wel blij is met de baby. Hij is onzeker en staat er wel achter maar hij is niet echt enthousiast. Hij is best humeurig af en toe en ik merk dat ik door mijn frustraties het op hem afreageer. Ik ben het even zo zat. Zijn dit hormonen? Hoe weet ik of ik geen depressie krijg?

[mamasanne1]

Heel herkenbaar hoor lachebakje, die moodswings! Het is zeker een hormoonkwestie en de één heeft hier gewoon meer last van dan een ander. Neemt niet weg dat je je heel rot kan voelen, en natuurlijk moet je het wel serieus nemen. Als je wat geruststelling wil kan je je vk of huisarts bellen. Heb je sowieso snel last van je hormonen?
Is je vriend over het algemeen dus wel blij met de zwangerschap? Bij (de meeste) mannen werkt dit toch anders dan bij ons hè. Wanneer het meer zichtbaar/voelbaar is, en jullie ook met de praktiche dingen aan de slag gaan (kamertje e.d) wordt het voor je vriend waarschijnlijk ook wat tastbaarder.

Als je last blijft houden, gewoon je vk bellen!!!

Succes!

[brusje]

Ja dat is inderdaad toch wel de hormonen hoor!
ik zou zeggen geef er even lekker aan toe je krijgt echt weer meer energie en dan komt dat poetsen wel weer!
en dat onzeker zijn hort er ook allemaal bij hoor (hier nu ook terwijl ik al een zoontje heb en dus wel een betje weet wat het is)
en dat je man/vriend minder enthousiast is..dat is bij veel mannen zo hoor het is niet leuk, je kunt er even met hem over praten maar ik herken het wel.
ik lag ook uren aan mn buik te voelen en als hij 1 keer had gevoeld en ik weer vroeg zei hij..dat heb ik toch al gedaan...daar kon ik zo kwaad om worden..maar zij beleven het toch anders dan jij!!!


succes meis..komt goed!!

[mdtje]

Volkomen herkenbaar, hoor! Ik ben morgen 16 weken zwanger en heb nog regelmatig last van dat soort dagen. Heel soms 1 of 2 dagen met veel energie, zo heb ik voor het eerst in maanden weer eens zelf het huis schoongemaakt van de week. MAar vandaag is het bij mij ook weer bagger. Ik moet (thuis) werken, maar zit als een wrak achter de computer. Een trap op lopen is me te veel en ik heb net zittend op een krukje gedoucht omdat mijn benen absoluur niet willen. Heb zo'n last van de zwaartekracht! Zo voelt t.
Mijn vriend vindt het wel leuk, maar ook heel eng. Daar kan hij ook wat chaggie door zijn soms. Ik ben wat nuchterder en het grootste gedeelte van de tijd denk ik dan ook: het komt allemaal wel, het zal wel lukken. Er zijn ons zoveel stellen voor gegaan, ja toch? Alleen al het feit dat je je afvraagt of je een goede moeder zult zijn, betekent dat je een goede moeder zult zijn. Want je denkt er nu al over na en maakt je bezorgd.
Heb je je vriend het boek 'Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt' van Kluun al laten lezen? Kan hij er best tussendoor doen (is niet zo dik) en bereidt hem niet alleen voor op wat er komen gaat, maar legt ook uit dat hij een beetje met jou moet meeveren nu. Werkt bij ons goed! als ik weer eens afreageer, zegt mijn vriend: oja, meeveren. En is het weer goed.
Probeer af en toe, ook al ben je doodmoe, heel even naar buiten te gaan en een blokje om. Ook al vreet het energie, je zult er ook energie van terugkrijgen. Voor mij werkt dat vooral heel goed omdat ik thuis werk en er daarom af en toe echt uit moet. En bewegen is goed om een beetje in conditie te blijven!

[mar1979]

Hahahaha, mijn mijn roept ook steeds 'oh ja, meeveren'. Geweldig!

Volkomen herkenbaar, hoor! Ik ben morgen 16 weken zwanger en heb nog regelmatig last van dat soort dagen. Heel soms 1 of 2 dagen met veel energie, zo heb ik voor het eerst in maanden weer eens zelf het huis schoongemaakt van de week. MAar vandaag is het bij mij ook weer bagger. Ik moet (thuis) werken, maar zit als een wrak achter de computer. Een trap op lopen is me te veel en ik heb net zittend op een krukje gedoucht omdat mijn benen absoluur niet willen. Heb zo'n last van de zwaartekracht! Zo voelt t.
Mijn vriend vindt het wel leuk, maar ook heel eng. Daar kan hij ook wat chaggie door zijn soms. Ik ben wat nuchterder en het grootste gedeelte van de tijd denk ik dan ook: het komt allemaal wel, het zal wel lukken. Er zijn ons zoveel stellen voor gegaan, ja toch? Alleen al het feit dat je je afvraagt of je een goede moeder zult zijn, betekent dat je een goede moeder zult zijn. Want je denkt er nu al over na en maakt je bezorgd.
Heb je je vriend het boek 'Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt' van Kluun al laten lezen? Kan hij er best tussendoor doen (is niet zo dik) en bereidt hem niet alleen voor op wat er komen gaat, maar legt ook uit dat hij een beetje met jou moet meeveren nu. Werkt bij ons goed! als ik weer eens afreageer, zegt mijn vriend: oja, meeveren. En is het weer goed.
Probeer af en toe, ook al ben je doodmoe, heel even naar buiten te gaan en een blokje om. Ook al vreet het energie, je zult er ook energie van terugkrijgen. Voor mij werkt dat vooral heel goed omdat ik thuis werk en er daarom af en toe echt uit moet. En bewegen is goed om een beetje in conditie te blijven!

[Sofia]

Heeeeeel herkenbaar! Bij mij hetzelfde. Ik heb ook heel weinig energie en mijn man is ook bezig met zijn studie, heeft het er heel druk mee. Ik had een hulp, maar die heeft me laten zitten. Ik doe zo goed mogelijk mijn best om alles schoon en gezellig te houden in huis, maar de meeste energie gaat op aan mijn werk, ik werk met dementerende ouderen, 28 uur per week, wisselende diensten. Als mijn huis niet netjes of schoon is, voel ik mezelf ook meer 'down'. Ik heb al lang gemerkt dat zwanger zijn niet alleen maar leuk is, maar dat je je soms ook echt depri kan voelen. Sterkte! O ja, mijn VK zei dat het na 12 weken langzaamaan minder wordt en dat je dan veel meer energie krijgt. Let's hope so.

[mdtje]

Ik heb nu wel overdag meer energie (ben morgen 17 weken), maar stort aan het einde van de dag nog steeds in.
Wat er nu ook is bijgekomen: huilbuien. Om de stomste dingen. Dan kijkt mijn vriend weer geschrokken van: wat heb ik fout gedaan? Maar de tranen komen gewoon snel nu. En hij snapt het ook wel, en als hij me dan vastpakt kunnen we er ook wel weer om lachen.
Het is gewoon best zwaar allemaal, al die hormonen die door je lichaam gieren.

[brusje]

ik ben vandaag thuis gebleven van mn werk al sinds gister erge hoofdpijn..zo in mn nek ook enzo..:S en nu kreeg ik gezeik met mn werk..of ik t neti gewoon kon proberen..ik bel toch neit voor niks dat het neti gaat nu voel ik me echt neti begrepen en ben er pissig over..hele middag gejankt..

[Malou]

Ik herken die buien ook wel, alleen heb ik gelukkig een fantastische vent die me dan heel goed opvangt en nooit humeurig word van mijn buien.
De kanjer

Op het moment zijn de buien een stuk minder, maar tot voor 2 week terug zat ik er echt ff door.
Geen @net en telefoon nog, mn ventje moest veel werken, en mijn familie woont een goed uur rijden hier weg, en ik baalde daar van omdat ik te moe was om er heen te rijden, en het ook steeds aardig wat geld kost om heen en weer te rijden.

Inmiddels zijn die buien overgewaaid gelukkig ;-)

Geniet van de mooie dingen, en als je zin hebt om te huilen, doe dat gewoon lekker, niemand die je raar aan zal kijken ;-)

[kaatje85]

@Lachebekje; je moet niet vergeten dat het voor een man totaal anders is als voor een vrouw, jij voelt je lichaam hij niet.
Mijn mannetje die was ook heel nuchter en ik kon daar ook heel boos om worden, want ik sloeg soms helemaal door naar de andere kant en hij ging hier niet in mee.
Maar over die mood swings, meis bereid je maar voor want die worden nog erger.
En als je mannetje straks jullie ukkie kan voelen is het ook al anders, maar toch mannen snappen niet wat er in een vrouw om gaat, moet je ook niet willen want wij hebben dit voorrecht, wat niet altijd zo gezien wordt !!
Geef lekker toe aan je moeheid en hoop dat het weg gaat.
Ik ben met 12 weken pas gaan overgeven en mijn mannetje moest alles alleen doen, echt heel zielig maar heb er gewoon aan toe gegeven, is echt het beste.

Succes meis!