een tweede kind

[Syl]

Hai

Vaak hoor je alleen maar redenen waarom mensen geen tweede kind willen. Wij bijv. willen geen tweede kindje en de belangrijkste redenen voor ons zijn dat het voor ons niets toevoegt aan het gezin en mijn gezondheid speelt ook een grote rol.
Vaak hoor je ook wij willen graag een tweede. Maar dan niet echt een duidelijke reden waarom mensen een tweede willen.
tuurlijk, mensen vinden een tweede kind geweldig. Wat vindt je er zo geweldig aan?

Nu is mijn vraag aan jullie:

Waarom willen jullie een tweede kindje?

[Syl]

Waar ik ook benieuwd naar ben:

Wat voor afwegingen maak je bij die keuze voor een tweede kind? Denk je dan na over het financiele plaatje? Ander huis?
Wat voor risico het met zich mee kan brengen?

[Lenteding]

Moet zeggen dat wij het net als bij Niels gewoon op ons gevoel beslist hebben.
Want als ik mn zwager en schoonzus hoor, die hebben juist allerlei redenen waarom ze nog willen wachten met een kindje. En dan eigenlijk geen redenen waarom ik zou wachten. Zijn bang dat ze minder kunnen doen dan ze nu doen. Natuurlijk veranderen dat soort dingen als je verantwoordelijk voor een kleintje bent, maar daar groei je ook wel weer in. In het begin vond ik het ook wel jammer dat we niet zomaar ergens heen konden gaan. Maar nu boeit het me echt niet meer, kan Niels mee, dan gaat hij mee. En anders kijken we of we echt wel weg willen en regelen we een keertje een oppas! Er zijn altijd wel redenen om te wachten natuurlijk.
Wij wilden allebei al vanaf het begin meer dan 1 kind, dus dan is die keuze misschien ook makkelijker gemaakt. Omdat we er ook niet al te veel leeftijdsverschil tussen wilde hebben als het mogelijk was.
Dus misschien heb je wel een beetje gelijk met het feit dat mensen niet echt een reden hebben voor een 2e kindje. Maar dat is denk ik ook niet noodzakelijk, als het maar welkom is en goed verzorgd word!!
Moet zeggen dat ik nu ik zwanger ben van de 2e, wel over meer dingen na ga denken dan bij Niels. Maar dat heeft vooraf niet meegespeeld met de beslissing over wel of geen 2e. En qua huis maakt het voor ons niks uit, is groot genoeg. En een nieuwe auto moet er toch een keertje komen, omdat deze een beetje teveel kilometers op de teller heeft staan, is bijna aan zn einde
Snap alleen niet wat je bedoelt met risico met zich meebrengen?

[Donna2]

Omdat elk kind recht heeft op een broer of zus. Alleen is alleen en veel minder leuk voor een kind. Samen opgroeien met een broer of zus is belangrijk en voor later ook, je hebt altijd elkaar.

Groetjes, Donna

[Syl]

Omdat elk kind recht heeft op een broer of zus. Alleen is alleen en veel minder leuk voor een kind. Samen opgroeien met een broer of zus is belangrijk en voor later ook, je hebt altijd elkaar.

Groetjes, Donna

Voor jou is dat misschien een reden, dat is prima. Maar ik ben het niet met je eens dat het zonder broer of zus minder leuk zou zijn of dat je altijd elkaar hebt. En ik spreek uit eigen ervaring.

[popje 2 in de maak]

Ik denk dat het voor iedereen anders is. Vrij veel mensen kiezen ook nog voor een derde of vierde kind of misschien wel helemaal geen.
Zelf ben ik de oudste van 2 en mijn vriend is de oudste van 5. Misschien speelt dat mee in onze wens voor een tweede kindje?
Persoonlijk denk ik dat het goed is voor een kind om niet "alleen" op te groeien. Mijn zoontje kan erg jaloers zijn om zijn speelgoed of aandacht. Ondanks dat ik dol op hem ben en hij ook regelmatig met andere kindjes speelt (oa kinderdagverblijf) denk ik toch dat hij er heel veel van kan leren als hij een broertje heeft (ja we krijgen weer een jongetje ). En ik hoop ook dat hij er voor de toekomst veel aan heeft. Ondanks dat we nooit 5 kinderen zouden willen (hoe ga je dat betalen? Huisvesten en aandacht en liefde geven?) zie ik wel hoe goed de relaties zijn tussen mijn vriend en zijn broertjes en zusjes. Juist nu ze allemaal volwassen zijn!

Verder verlangde ik zelf naar het nog een keer zwanger zijn en bewuster te kunnen genieten van alles. Ik verlang naar het vasthouden van weer zo'n klein lijfje en naar de verwondering van het ontdekken van de wereld zoals ik bij mijn oudste zie.
In de praktijk valt het genieten tot nu toe helaas tegen omdat ook deze keer bij mij de bekkeninstailiteit heeft toegeslagen. Maar ik merk ook dat ik stiekem af en toe verdrietig ben bij het idee dat ik dit nooit meer mee ga maken. Ik heb altijd gezegd, maximaal twee, want ik heb maar 2 handen om ze in de kraag te vatten . Ook om het practische, er passen maximaal 2 zitjes naast elkaar in de auto en hoe geef je ze allemaal hun eigen kamer... Als ik er nuchter en practisch over nadenk is het hierna echt klaar, maar stiekem weet ik het nog niet helemaal zeker (nu maar hopen dat het de hormonen zijn!)?!

[Susanna]

Ik heb geen idee of ik een tweede wil, ik was al niet helemaal overtuigd toen ik zwanger raakte van dit kleintje... En mijn man wil absoluur geen tweede (zegt ie nu), nummer één wilde hij namelijk ook niet (al loopt hij nu met zijn hoofd in de wolken). Ik ben bang dat wij twee kinderen gewoon niet goed op kunnen voeden, dat past niet goed bij ons.

Iedereen had trouwens verwacht dat er bij ons uberhaupt geen kinderen zouden komen. Lastige persoonlijkheden, en mijn persoontje en een bevalling? Iemand die me goed kent weet dat er véél moed voor nodig was om zwanger te raken... Het hangt dan ook heel erg van de bevalling af of ik ooit nog een kans zou maken op een tweede kinderwens. Plus dat ik al 27 ben, ik denk dat ik al gauw te oud wordt voor nummer twee... Mijn man is zelfs 10 jaar ouder en ik wil het mijn kinderen niet aandoen om zulke oude ouders te hebben.

Over het algemeen vind ik meerdere kinderen verstandig, omdat je van broertjes/zusjes toch andere dingen leert dan van neefjes/nichtjes/kdv. Oké, ook elders leer je delen en dat je niet altijd de aandacht krijgt, maar dat is toch anders.

Toch denk ik (hoe arrogant) dat wij ons kleintje goed op kunnen voeden, zonder dat het broertjes/zusjes mist. Neefjes/nichtjes zullen we er erg bij betrekken zodat hij/zij later niet ergens alleen voor komt te staan als wij er niet meer zijn. Maar ik ben bijvoorbeeld wel heel blij dat mijn zus meerdere kinderen heeft. Ik ben er namelijk niet zo van overtuigd dat slechts 1 kind bij haar ook goed uit de verf komt ( :oops: ik weet het, ik klink heel eigenwijs en alwetend, maar dat ben ik niet!)

In onze situatie is 1 kleintje denk/hoop ik de juiste keus, ook voor het kind zelf (want die komt uiteraard op nr. 1 ).

Een lang verhaal dus, maar ik kan niet zeggen: 1 kind is beter, of 2, of 3. Want dat ís gewoon niet zo, het hangt helemaal van de situatie af. Wie ben jezelf, wat kun je het kind bieden (10 kinderen als je ze niet fatsoenlijk eten kan geven is ook geen goed idee), etc. etc. Ik vind het altijd knap als mensen zeker zijn van hun zaak en graag een tweede/derde/vierde/... willen. Maar dat komt denk vooral omdat ik zelf zo onzeker ben en niet eens weet of ik nummer 1 had willen hebben... Eventjes: nummer 1 is onderweg en ik ben uiteraard superblij en heel erg trots. Maar ik schaam me wel dat het bij ons dus 'zo' lukt, terwijl mensen die het écht graag willen er soms zo lang op moeten wachten of helemaal geen kans krijgen...

[Susanna]

Oh ja, en we hebben sámen bewust de pil in de ban gedaan, kwam geloof ik niet zo duidelijk over :oops:

En heb van de week nog tegen m'n moeder gezegd dat ik het héél knap en lief vind dat ze 5 keer zwanger is geweest om ons op de wereld te kunnen zetten (ik moet geloof ik maar een grote bos bloemen voor moederdag gaan zoeken...)

[Vickypreg]

Het is idd zo, je wil het of je wil het niet. Wij hebben het zelf ook altijd gewilt, 2 of misschien zelfs wel 3 kinderen. Ik kom uit een gezin van 2 en mijn vriend van 5, toevallig lees ik hierboven nog iemand die dat heeft. Zelf vinden we het gezellig en een aanvulling op ons geluk, geen must. Maar voor ons zoontje vinden we het ook erg leuk, altijd iemand om lekker geheimpjes mee te delen, hutten te bouwen, computeren, noem maar op. Als enigskind heb je die dingen niet, natuurlijk wel met vriendjes. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ieder zijn eige keuze en misshien als je enigskind bent mis je die dingen niet want je weet niet beter. Maar heb het zo leuk gevonden dat ik een broertje had en heb daar ook altijd heel veel mee gedeeld en gespeeld. Zeker als we op vakantie waren! Je hebt altijd een maatje. Dat wil ik ons zoontje ook geven, dat wil natuurlijk niet altijd zeggen dat het klikt tussen broers en zussen maar daar moeten we natuurlijk niet vanuit gaan vind ik.

[brusje]

ik vind het gewoon zo byzonder en wilde absoluut nog een keer een kindje krijgen..we kunnen het verder ook aan (huis/financieel enzo want dat vind ik ook belangrijk...)

het is leuk om een broertje of zusje te krijgen en soms is het later ook leuk dat hoeft lang neit het geval te zijn..dat was voor mij geen reden het wel te proberen in iedergeval..we doen het omdatwij het graag willen..

[Lenteding]

Zit me te bedenken dat het bij ons er misschien ook wel aan ligt dat we beiden uit grote gezinnen komen Ik heb namelijk zelf 2 zusjes en 4 broertjes. En mn man heeft 5 zussen en 1 broertje. Denk dat dat ook weleen beetje meespeelt

[leeuwinnetje]

Mijn man wilde altijd graag 2 kinderen.
Ik dacht we beginnen met 1 kind en we zien wel hoe het loopt, financieel, of je het aan kan, wat je gevoel zegt. Want ik was ook niet van plan om na een 1e kind binnen een paar jaar weer een kleine hebben rond te lopen, ik dacht eerst even een paar jaar wachten, zodat de 1e wat meer zelf kan en dan kijken of je een 2e wil.
Maar goed, het verhaal wordt heel anders, nu we bij onze eerste zwangerschap een tweeling verwachten, we zijn er beide heel blij mee!
Het zal misschien wel zwaar worden, vooral in het begin, maar het lijkt me ook wel erg mooi, ze groeien samen op en meestal is een band van een tweeling ook erg bijzonder.
En ik begin er natuurlijk nu ook steeds beter aan het idee te wennen dat er 2 ukkies in mijn buik groeien en nu ik weet dat het een tweeling wordt, willen we ook graag dat ze beide gezond ter wereld komen, ook al zullen we financieel nu ook even wat beter moeten opletten, ze zijn van harte welkom.

Weet je wat het is, mensen kunnen alsnog veranderen van gedachte, als jullie het zo goed vinden met 1 kind, dan is het goed zo. maar wie weet begint het over wat jaren weer wel te kriebelen en willen jullie alsnog een tweede.
ik heb nu ook gezegd, na de tweeling vind ik het goed, ik hoef geen derde meer, maar wie weet denk ik daar straks weer anders over.

[karin26]

Ik kom uit een gezin van 3 kinderen en mijn vriend ook.
Wij willen t.z.t graag nog een tweede. Ik cond het heel fijn om een broer enzus te hebben. Soms ook minder fijn.

Dus wij gaan na onze bruiloft de pil weer samen in de prullenbak gooien..

[Syl]

Hallo,

Bedankt voor jullie antwoorden!!!
Als ik het zo lees, heeft het gewoon te maken met een gevoel wat je hebt.

Ik heb dit topic geopend eigenlijk om te kijken of mensen misschien iets konden vertellen waar ik zelf nog niet over had nagedacht.
Ik heb wel nog nagedacht deze week. Of het echt zeker is dat ik geen tweede kindje wil.
als ik echt op mijn gevoel af ga, dan zou ik best nog een keer zwanger willen zijn, maar niet meer willen bevallen. Het lijkt me heerlijk om nog eens een keer zo'n klein lief beebje van mezelf in mijn armen te hebben, maar ook die wordt groter. En kan ik het dan nog wel? En wil ik dan nog wel een tweede.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ons gezin compleet is. We zijn met ons drietjes en daar zijn we alledrie erg gelukkig mee. Tenminste, Tygo is heel gelukkig zover als ik kan nagaan en hij heeft natuurlijik nog niet het besef van wel of geen broertje of zusje. EN wij zijn heel gelukkig met Tygo.
Toch vind ik het ook zwaar. Dat zal iedere moeder wel eens hebben.
Het zwaarste vind ik dat als mijn lijf niet mee wil doen, ik Tygo dat niet kan geven wat ik graag wil. Wat hij misschien wel nodig heeft.
En wat ook een belangrijke is...ik heb dat gevoel verder niet.
Ik heb ook geen band met mijn broer. Daarentegen zie ik bij de familie van mijn vriend wel een hechte band.

nou ja, misschien voor jullie niet zo interessant. Vond het wel fijn even mijn gedachten nog eens neer te zetten.

Bedankt!

liefs!

[bstipdonk]

haha syl bij mij is het net andersom als ik er nu over na denk.
ik zie meer op tegen weer een zwangerschap (was helemaal niet zwaar) , als tegen de bevalling (al was deze niet echt gemakkelijk). waarom weet ik ook niet eigenlijk.
wij weten nog helemaal niet of we een 2de willen. nr 1 is er pas net.en mocht er een nr 2 komen dan toch pas over minimaal een jaar of 2 denk ik.

[Suus-wil-mama-worden...]

Voor jou is dat misschien een reden, dat is prima. Maar ik ben het niet met je eens dat het zonder broer of zus minder leuk zou zijn of dat je altijd elkaar hebt. En ik spreek uit eigen ervaring.

Ik had begrepen dat je enig kind was Syl?

[Syl]

Hoi,

Dat heb je dan verkeerd begrepen
Mijn broer en ik hebben nooit een goede band gehad. Vroeger toen we klein waren hadden we al altijd ruzie en er is een hele tijd geweest dat we zelfs geen contact hadden.
Nu hebben we alleen contact als we beiden bij mijn ouders zijn en dat gaat niet verder dan hallo zeggen tegen mekaar. Zeggen we meer dan moeten we daar beiden ons uiterste best voor doen.
Daarom geloof ik niet dat het zonder broer of zus minder leuk zou zijn. En ik ervaar het ook niet zo dat je altijd elkaar hebt.
ik heb meer aan mijn schoonzussen en zwagers dan aan mijn broer.

Dat je kindje een broertje of zusje zou krijgen is in mijn ogen geen garantie dat je kind gelukkiger wordt. En dat zou in mijn ogen daar ook niet van af moeten hangen.
Ik vind een tweede kindje willen omdat Tygo dan een broertje of zusje zou hebben geen goede reden om een tweede kind te krijgen.

groetjes!

[leeuwinnetje]

Hoi,

Dat je kindje een broertje of zusje zou krijgen is in mijn ogen geen garantie dat je kind gelukkiger wordt. En dat zou in mijn ogen daar ook niet van af moeten hangen.
Ik vind een tweede kindje willen omdat Tygo dan een broertje of zusje zou hebben geen goede reden om een tweede kind te krijgen.

groetjes!

Ik ben enigs kind en ben ook gelukkig, wat je niet hebt, kan je ook niet missen.
Ik weet niet wat het is om een broer of zus te hebben.
En zoals je zelf al zegt, niet iederen broer of zus kunnen zo goed met elkaar opschieten, sommige hebben wel een sterke band, sommige kunnen elkaar niet uitstaan.

En idd een tweede kind nemen omdat je eerste kind een broertje of zusje wil, is geen goede reden, beide ouders moeten er ook achter staan.

[Heidi]

sinds de bevalling heb ik al heel sterk het gevoel dat ik nog niet klaar ben, ik vind zwanger zijn heerlijk maar belangrijker nog het moederschap heeft van mij een compleet mens gemaakt het voelt zo fijn, het kan soms erg zwaar zijn maar dan nog is het heerlijk
gelukkig wil mijn vriend ook nog graag een 2de, ik zelf wil er nog wel 2,
aangezien onze leeftijd (ik 35 en mijn vriend 40) en ja wij doen onze kinderen dat wel aan :evil: je bent zo oud als je je eigen voelt gaan we deze maand weer beginnen,we zouden wachten totdat Noud kan lopen maar ach waarom

ik ben ook van mening dat je een 2de voor je zelf moet willen en niet voor gezelschap voor het 1ste kindje het 2de kindje krijgt dan gelijk een taak mee en dat vind ik niet eerlijk

ik kom uit een gezin van 3 en ik heb ook buiten de bloedband geen band met mijn broer of zus en ik vind het wel prima zo wel heb ik een hele lieve vriendin waar ik alles mee deel dat voelt meer als een zus


maar nu is het dus officieel bekend : wij gaan voor een 2de

groetjes Heidi

[Syl]

Hallo Heidi,

Wat zou je je kinderen aandoen als je op je 35e nog een kindje krijgt? Ik ben ook 35 nu en Tygo is net een jaar.
Wij hebben er over gesproken toen we een besluit namen en als we voor een tweede hadden gekozen, had ik dat wel dit jaar gewild, daarna niet meer. Maar dat is om andere redenen dan mijn leeftijd.

liefs!

[Heidi]

Plus dat ik al 27 ben, ik denk dat ik al gauw te oud wordt voor nummer twee... Mijn man is zelfs 10 jaar ouder en ik wil het mijn kinderen niet aandoen om zulke oude ouders te hebben.

ik weet niet zo goed hoe je stukjes uit teksten moet halen maar ik reageerden op het stukje van bianca

[karin26]

Mijn vriend is ook 10jaar ouder dan ik, ik ben 28.
Wij gaan ook straks voor een tweede, en niet vanwege de leeftijd.

[Heidi]

ik ben verkeerd begrepen denk ik :o

[Syl]

aangezien onze leeftijd (ik 35 en mijn vriend 40) en ja wij doen onze kinderen dat wel aan :evil: je bent zo oud als je je eigen voelt gaan we deze maand weer beginnen,

groetjes Heidi

Ik reageerde op dit stukje. Je zegt, wij doen dat onze kinderen wel aan. En dan heb ik zoiets, wat doe je je kinderen dan aan?
Wat maakt die leeftijd uit? Net zoals je zegt, je bent zou oud (jong ) als je jezelf voelt.

[Heidi]

ik begrijp je en ik vind er ook niets mis mee

maar als iemand van 27 zoiets schrijft zoals bianca dan word ik daar zo giftig van dus het was eigenlijk een uithaal naar haar
ik weet niet zo netjes van mij maar ik kon het niet laten

[Vickypreg]

Ik snap wat jullie bedoelen wat leeftijd betreft is dat ook ieder zijn eigen keuze. Maar ik zie dat stukje in dit topic nergens staan hoor?? Ligt het aan mij?

[Heidi]

Ik heb geen idee of ik een tweede wil, ik was al niet helemaal overtuigd toen ik zwanger raakte van dit kleintje... En mijn man wil absoluur geen tweede (zegt ie nu), nummer één wilde hij namelijk ook niet (al loopt hij nu met zijn hoofd in de wolken). Ik ben bang dat wij twee kinderen gewoon niet goed op kunnen voeden, dat past niet goed bij ons.

Iedereen had trouwens verwacht dat er bij ons uberhaupt geen kinderen zouden komen. Lastige persoonlijkheden, en mijn persoontje en een bevalling? Iemand die me goed kent weet dat er véél moed voor nodig was om zwanger te raken... Het hangt dan ook heel erg van de bevalling af of ik ooit nog een kans zou maken op een tweede kinderwens. Plus dat ik al 27 ben, ik denk dat ik al gauw te oud wordt voor nummer twee... Mijn man is zelfs 10 jaar ouder en ik wil het mijn kinderen niet aandoen om zulke oude ouders te hebben.

Over het algemeen vind ik meerdere kinderen verstandig, omdat je van broertjes/zusjes toch andere dingen leert dan van neefjes/nichtjes/kdv. Oké, ook elders leer je delen en dat je niet altijd de aandacht krijgt, maar dat is toch anders.

Toch denk ik (hoe arrogant) dat wij ons kleintje goed op kunnen voeden, zonder dat het broertjes/zusjes mist. Neefjes/nichtjes zullen we er erg bij betrekken zodat hij/zij later niet ergens alleen voor komt te staan als wij er niet meer zijn. Maar ik ben bijvoorbeeld wel heel blij dat mijn zus meerdere kinderen heeft. Ik ben er namelijk niet zo van overtuigd dat slechts 1 kind bij haar ook goed uit de verf komt ( :oops: ik weet het, ik klink heel eigenwijs en alwetend, maar dat ben ik niet!)

In onze situatie is 1 kleintje denk/hoop ik de juiste keus, ook voor het kind zelf (want die komt uiteraard op nr. 1 ).

Een lang verhaal dus, maar ik kan niet zeggen: 1 kind is beter, of 2, of 3. Want dat ís gewoon niet zo, het hangt helemaal van de situatie af. Wie ben jezelf, wat kun je het kind bieden (10 kinderen als je ze niet fatsoenlijk eten kan geven is ook geen goed idee), etc. etc. Ik vind het altijd knap als mensen zeker zijn van hun zaak en graag een tweede/derde/vierde/... willen. Maar dat komt denk vooral omdat ik zelf zo onzeker ben en niet eens weet of ik nummer 1 had willen hebben... Eventjes: nummer 1 is onderweg en ik ben uiteraard superblij en heel erg trots. Maar ik schaam me wel dat het bij ons dus 'zo' lukt, terwijl mensen die het écht graag willen er soms zo lang op moeten wachten of helemaal geen kans krijgen...

[color=#FF00FF]het staat hier in, ik wil het verder niet te veel opblazen hoor, maar ik word wel graag begrepen [/color]

[Vickypreg]

O ja idd. Maar ze heet toch susanna? je schreef hierboven Bianca. Anyway, ik vind het ook een beetje onzin maar ja iedereen zijn eigen mening zullen we maar zeggen. Ik ben zelf pas 26 dus ook een guppie

[Heidi]

:oops: ik ben niet zo goed met namen

idd ieder zijn eigen mening maar dat neemt niet weg dat ze soms niet een beetje pijn doen
ik ga zo lekker naar de kapper mijn grijze haren bij laten verven haha



ik heb wel nog een ander vraag: hebben jullie ook het gevoel dat jullie nooit zoveel van een 2de kindje kunnen houden/ leuk vinden dan van je 1ste kindje
ik weet dat het wel kan anders zou iedereen hun 1ste kindje maar leuk vinden hihi
maar dit zijn nu mijn angsten met de zwangerschap van Noud was ik bang dat ik niet goed voor hem zou kunnen zorgen maar ik moet zegen dat me dat uitstekend afgaat

[Vickypreg]

Heidi ja dat idee heb ik ook wel eens, dat ik nooit zoveel van een ander kind zou kunnen houden als van Dani. Maar wat je zegt, dat is vast gewoon zo, het is alleen altijd zo dat je je aandacht zal moeten verdelen. Maar houden van zul je van beide vast evenveel doen.

[Syl]

Ik snap je heidi! Had die zin niet gelezen van susanna.

[Heidi]

fijn syl dat je me begrijpt :oops:

[Vickypreg]

@heidi, ik zie dat je vandaag je NOD hebt....spannend!

[Heidi]

we gaan komende cycles pas beginnen
deze banner is/was om tekijken hoe mijn cycles is, ik heb na mijn bevalling namelijk nog maar 2 menstuaties gehad vandaar

wel lief dat je mee leeft

[french]

Ik kan me nu niet voorstellen dat we nooit geen tweede kindje zullen krijgen.
We zijn net papa en mama geworden, maar ik vind het zo bijzonder.
Ook de zwangerschap en de bevalling.
Denk wel dat wij nog een keer gaan proberen om een kindje te krijgen.
Maar we zijn er wel over uit dat we eerst volop willen genieten van ons zoontje.
En daar over een aantal jaren over na gaan denken.
Maar goed plannen kunnen ook wijzigen natuurlijk.
Ik kan verdrietig worden bij het idee als we dat nooit meer zullen mee maken
dat mooie gevoel van zwanger zijn, bevallen en kindje in je armen krijgen.
Ook een broertje of zusje is leuk voor de kleine later, maar vind het geen hoofdreden
om zwanger te worden opnieuw.

En meiden je bent zo oud als je je voelt hoor
leeftijd vind ik perssonlijk niet belangrijk, veel belangrijker is hoe
je je kindje groot brengt.

[brusje]

ja dat gevoel had ik ook hoor het zeker nog eens mee willen maken!!!

en nu ruim 4 jaar later ben ik opnieuw zwanger....wel denk ik dat je ook na een 2e wel dat gevoel nog krijgt..maarja eens neemt je verstand het over en weet je hoever je kunt gaan he!!

[Syl]

8 maanden later.... en wat kan een mens veranderen...

In juni ben ik bij de gynacealoog geweest. Was er zeker van dat ik geen kinderen meer wilde en wilde me laten steriliseren.
Mijn man en Tygo waren ook mee.
De gyn kwam binnen, stelde zich voor en vroeg of Tygo bekend was bij hun. Ja, hij is in het ziekenhuis geboren.
Toen zei hij:"en ik moet zorgen dat dat (wees naar Tygo) nooit meer gebeurt?"
Erg onhebbelijk vond ik... In het gesprek kwamen we tot de conclusie dat ik voor de essure procedure beter naar een ander ziekenhuis kon gaan. Die waren daar beter in thuis.
Dus wij weer naar huis... Het onhebbelijke zinnetje is door mijn hoofd blijven spoken. En het had me aangezet tot nadenken.
Wilde ik echt geen kinderen meer, was ik echt 100% zeker dat ik er zeker van was? niet dus.
Afspraak gemaakt met de huisarts voor een spiraaltje. voor de zekerheid nog een zwangerschapstest gedaan van tevoren en jawel. Ik was teleurgesteld dat de test negatief was....
Nou ja, dat gevoel van me afgezet. Naar de huisarts gegaan en nu heb ik dus een half jaar een spiraal. En meiden wat ben ik ergens blij dat ik me niet heb laten steriliseren.
In de loop der maanden dacht ik wel eens vaker aan hoe ik een tweede kindje zou noemen. Hoe het zou zijn met Tygo als hij een broertje en zusje zou hebben en nu de laatste tijd begint mijn biologische klok hard te tikken.
Verstandelijk weet ik wel dat het beter is van niet. Maar (ik had nooit gedacht dat ik het ooit nog eens zou zeggen) ik zou graag een tweede willen. Nog eens zwanger willen zijn, die negen maanden mee willen maken, alles voorbereiden, mijn buik zien groeien, ja, zelfs bevallen en dan weer zo een klein frummeltje van mezelf in mijn armen houden. Het zien opgroeien zoals ik nu Tygo op zie groeien.
en een reden? Die heb ik niet, het is een gevoel wat heel sterk is. Misschien verdwijnt het ook wel weer. Ik weet het niet.
Helaas is het een verlangen wat niet vervult gaat worden. Mijn man wil geen tweede kind. hij heeft er al vaker over nagedacht. Hij is er ook iets verstandelijker in maar hij zegt ook dat als hij zijn gevoel onderzoekt, hij nog steeds nee zegt.
Hij heeft ook het gevoel dat hij mij nu iets ontneemt en dat vindt hij heel erg.
Gelukkig kunnen we er wel goed over praten.
Een ding is in ieder geval wel duidelijk. ik ga het hem niet opdringen of stiekem laten gebeuren. Dat heeft geen zin. Ik zou altijd weten dat het kindje niet gewenst is door zijn/haar vader. Dat wil ik beide niet aan doen.
Op dit moment hoop ik tegen beter weten in dat hij nog verandert van gedachte...

Ik moest het even kwijt! En ik vind het lastig dat in mijn eigen omgeving te doen..

Groetjes Syl

[Tinkerbell79]

Syl, wat een opmerking zeg van die kerel! Kan me voorstellen dat het je wel aan het denken zet. Maar lekker lullig om het zo te benaderen, alsof je niet bij bent met Tygo.
Mag ik trouwens vragen hoe oud je bent...je zegt dat het verstandelijk niet handig is om zwanger te worden en ik vroeg me dus af of dat met je leeftijd te maken heeft,
Wel fijn dat jij en je man het er samen goed over kunnen hebben. het lijkt me echter wel moeilijk om een verlangen naar een tweede te hebben, terwijl je man dat niet wilt..lastig.

Hier nog onduidelijk. Mijn man zou het best alleen bij eentje willen laten, mij lijkt het mooi om nog een kindje te krijgen. Maar we hebben nog ff...onze Mik is pas 2 maanden en ik ben 30 jaar, dus het kan nog allemaal wel even wachten ;-)

Sterkte in ieder geval ermee!!

liefs Tink

[karin26]

Jeetje die Syl, van haar geloof af gevallen :mrgreen:

Ff zonder dollen, ik hoop voor je dat je man toch uiteindelijk voor een tweede kindje wil gaan. Maar idd, net wat jij zegt, opdringen helpt niet, en het stiekum laten gebeuren dan haal je je heel wat op je hals. En verlies je je man misschien nog wel erbij. Dat kan en mag niet gebeuren... Maar ik vind het wel heel leuk en mooi, hoe jou gevoel ineens anders is.
Nou meid, hier lekker spuien en kletsen hahahaha..

Ik heb trouwens lang aan mijn man zijn hoofd moeten zeuren voor een kindje. Daar ben ik uiteindelijk meegestopt en toen ineens vanuit het niets wilde hij een kindje. Nu is Janneke er en hij begon vorig jaar al over een tweede :o
Dus wij zijn nu bezig vanaf augustus 09...

[Syl]

Hoi Tinkerbell,

ik ben 35 jaar en voor mij begint de tijd wel te dringen mocht het nog zover komen. Maar dat is voor mij persoonlijk. Ik heb een lichamelijke aandoening die het niet makkelijker maakt en ik weet niet hoe zich dat ontwikkelt verder.

ik was ook wel een beetje in shock toen die gyn dat zei! Mijn ventje is gewoon het liefste en het mooiste wat me ooit is overkomen.
Het is inderdaad niet heel gemakkelijk. Maar ja, ik kan het hem niet kwalijk nemen. En dat doe ik ook niet. Het is zoals het is en daar zal ik mee om moeten gaan en dat hoef ik gelukkig niet alleen te doen.

Hee Karin,

Ja wie had dat ooit gedacht he hihihi dat ik dat ooit nog eens zou zeggen....
Nee, ik wil mijn man zeker niet verliezen voor een kindje. Zo nodig hoef ik nou ook weer niet. Ben liever gelukkig met hem en Tygo dan ongelukkig met twee kindjes zonder hem.
Hij steunt me goed in mijn gevoel en dat is ook heel belangrijk!

Liefs!

[karin26]

@Syl hahaha ja idd ik stond er echt van te kijken hahahah.
Maar idd je hebt (uit je verhalen te lezen) echt een moordvent en hij steunt je super.

Mijn mannetje steunt me nu ook hahahahah We zijn samen weer aan de Sonja. Het gaat erg goed moet ik zeggen, al was dit pas dag twee hahahahaha. Mannetje heeft er meer moeite mee. Hij mag heel weinig in zijn ogen hihihihi. 1 voordeel is dat er nu beter door hem aan tafel gegeten wordt, doordat hij meer trek heeft hahahahaha.

Nou ik ga weer doei!!!

[french]

Ik ben nu bijna 7 maanden mama en ik vind het geweldig, de zwangerschap was ook geweldig en ja, de nare bevalling neem je er voor lief bij . Mijn vriend daarentegen is nu voor de 2e keer papa en hij wil eigenlijk niet nog een kindje erbij. Hoop dat hij toch nog veranderd van gedachten binnen nu en een jaartje of 2, want oh wat zou ik nog graag een 2e kindje willen. Ik heb nu zo'n 2,5 maand een spiraaltje en hoop dat ik die over een jaartje of zo toch weer uit kan laten halen om nogmaals samen met mijn vriend een wondertje te verwekken..

Jij bent ook omgeslagen als een blad aan de boom
Kan me herinneren dat je zei na de bevalling NOOIT weer.
Maar gelukkig kunnen plannen wijzigen :mrgreen:

[french]

Ja grappig hé. Ik weet nog dat ik dacht toen ik onder de douche stond na de bevalling oh
komt dit ooit nog goed en dit doe ik NOOIT weer :mrgreen:
Maar idd de scherpe kantjes gaan er wel af. Al ben ik lang niet alles vergeten.

[brusje]

hahah ja en ik had dus nu bij de 2e echt zo iets van OMG waarom wilde ik dit ook alweer..dit is echt niet te harden, wat een hel dit wil ik ECHT nooit meer!!..maar nu na en paar weken kan ik zeggen heb wel een goede bevalling gehad opzich..

[karin26]

Ook hier na een horror bevalling weer bezig voor een tweede. Maar als het goed is, wordt het nu geen horror meer, maar een geplande keizersnede. Dus dat stelt mij echt gerust..
Ik heb altijd geroepen dat ik drie kinderen wil, maar daar begin ik nu over te twijfelen haahahhahaa :mrgreen:

[brusje]

ik zei steeds dat als we de loterij winnen ik wel een 3e zou willen..haha maar nu weet ik dat ik ook dan niet meer wil.. :lol:

[jorike]

Ow...een tweede is hier meer dan welkom, ondanks een niet helemaal fijne zwangerschap en te snelle bevalling!
2010 gaan we er lekker voor en hopen dat het ons mag lukken

[Syl]

Syl: Apart dat je dan zo ineens toch weer het verlangen kan hebben naar een 2e kindje..

Volgens mij noemen ze dat ook een biologische klok

[janini22]

Ik Heb het gevoel sinds ik een kindje heb dat mijn leven ineens klopt.. Het geeft mij zoveel voldoening, ik wordt gelukkig van kinderen. Zoveel liefde krijg je en kan je geven aan een kind.
Heel bijzonder, je eigen vlees en bloed.

En nu idd een 2e! En ook op deze kan ik niet wachten, nog zo'n lekker hummeltje erbij

[Tinkerbell79]

Weet je waar ik zo bang voor ben als we een tweede zouden willen... Ik kan me zo helemaal niet voorstellen dat ik ooit van een kind zoveel kan houden als van Mik. Uiteraard zal ook niemand zeggen dat dat zo is (die meerdere kinderen heeft), maar alles lijkt me zoveel specialer bij een eerste kindje... (hahaha zegt iemand die ook tweede kind is..hmmmm, haha).

Maar dames spreek me maar tegen als het niet zo is hoor!!!

De kans is in ieder geval groot (en dat heeft absoluut niets te maken met hetgeen hierboven staat) dat wij het alleen bij Mik houden..om vanallerlei andere redenen dus ;-)

[brusje]

ik snap dat wel hoor tink..ik hou nu ook van yma..maar de band enhet gevoel is natuurlijk nog niet het zelfde als bij kyan..maar dat zal vast wel zo worden dat weet ik zeker!

wij willen geen 3e kindje meer..das zeker..ik werk nog 3 dagen in de week om het financieel leuk te kunnen doen allemaal..en dat is best een hele combi..(vind het ook leuk om te werken hoor..) en hebben geen slaapkamer meer over..(ja zolder zou kunnen..haha maar die is al bezet door wasmachine, zonnebank en darthoek..haha) nee tis goed zo!
meer soorten als jongen en meisje heb je niet he..

[Tinkerbell79]

Brusje, bedankt voor je eerlijke antwoord. Fijn ook dat je het begrijpt
Geloof ook zeker wel dat het gevoel voor Yma er ook zal komen hoe het voor Kyan is...hm niet echt mooi nederlands ;-)

derde kindje is idd financieel zooo lastig. kan me dat goed voorstellen hoor.

[jorike]

Hallo dames,
Ik doe ook mee!!
Ik ben dus Jorike, de meestel van jullie kennen mij wel, ik loop hier (net als sommige andere dames) al een tijdje mee
Ik ben 30, getrouwd (man is 31) en wij hebben een dochter van bijna 16 maanden.

@ Tinkerbell: Jij geeft de exacte reden die mijn man ook geeft waarom hij iets meer moeite heeft met een 2e! Hij is zo dol op Elora dat hij zich niet voor kan stellen dat hij net zo dol zal zijn op de 2e. Wij hebben beiden een broer dan wel zus, ik ben de oudste en hij is de jongste. Ik heb hem gevraagd of hij zich ooit tekort gedaan of minder geliefd heeft gevoeld dan zijn broer en dat moest hij ontkennen. Ik ben er heilig van overtuigd dat je als er een 2e kindje komt daar net zoveel van gaat houden als van je eerste! Het is een eigen individu met eigenheden die je eerste niet heeft en juist om die dingen ga je ook weer van een 2e houden! Dit is tenminste mijn idee hierover...

[jorike]

Hij is het overigens inmiddels wel met me eens hoor, want hoe dubbel het ook klint, juist doordat Elora zo leuk is lijkt ons een 2e zo geweldig We vinden onze weg er wel in denk ik dan maar...

[Tinkerbell79]

Jorike, Ik ben dus ook tweede en ik moet eerlijk zeggen dat ik ook nooit het gevoel heb gehad dat mijn zus meer liefde heeft gehad of wat dan ook, dus dat klopt ook wel. En je hebt verder ook wel gelijk met wat je schrijft. Mijn man heeft het ook echt heel sterk dat hij denkt dat hij nooit van van een kindje meer kan houden dan van Mik, hij is zooo dolverliefd, hij zegt het ook echt zeker te weten ;-)
Maar goed, we denken er nu zo over en wie weet willen we over een paar jaar wel een tweede. We zien het allemaal wel natuurlijk...en gaat in ieder geval geen knoop in ofzo ;-)

[Syl]

Hier heeel heeel heel goed nieuws!!!

Mijn man en ik hebben nog veel gepraat over een tweede kindje en het heeft hem dagen bezig gehouden. Hij is er na veel nadenken achter gekomen waarom hij geen tweede wil. Financieel zijn we niet helemaal op orde en er moet nog veel gebeuren in huis. Toen we hier kwamen wonen hebben we alles snel moeten doen omdat we toen bij vrienden inwoonden en toen alles "klaar" was raakte ik zwanger van tygo waardoor heel veel is blijven liggen.
Hij vertelde me dat als dat allemaal niet was, hij heel graag nog een kindje zou willen.
We hebben nu plannen gemaakt hoe we kunnen realiseren wat we moeten en willen en zoals het er nu uitziet duurt dat twee jaar.
En dan gaan we dus toch nog voor een tweede kindje. Ik ben dan wel al 37 maar toch nog niet te oud denk ik. Tygo is dan al wat ouder dus wat mijn gezondheid betreft is dat wel wat makkelijker dan.

Liefs!

[Syl]

Ik ben ook een tweede kind en omdat de eerste een zorgenkind was en nog steeds is heb ik wel ervaren dat ik niet zoveel aandacht kreeg en mijn ouders zich veel meer zorgen maakten om hem dan om mij.
Maar ja, behaalde resultaten uit het verleden zijn geen garanties voor de toekomst dus ik hoop dat wij het wat dat betreft anders zullen doen als er een tweede komt.

[jorike]

@ Syl: Wat goed dat jullie er zo over hebben kunnen praten! En zo zie je maar, soms moet je even wachten en komt er ineens een achterliggende reden omhoog! En het allerbeste: het is iets waar je wat mee kan!!! Ik ben echt blij voor jullie! Lekker klussen in huis, dingen afmaken en dan samen voor een 2e gaan...
En hoe oud is 37 nou helemaal

[brusje]

idd fijn dat je er samen over hebt kunnen praten! en dat het toch niet helemaal van de baan is.. is ook wel leuk hoor als je zoon al wat ouder is dan!
wel logies trouwens als 1 van de 2 kindjes een zorgenkindje is om t zo maar te zegen dat daar dan meer aandacht heen gaat..dat zou ook zijn als dat je 2e kindje zouzijn dan krijgt de eerste ook ineens veel minder aandacht..daar kun je niks aan doen lijkt me.

[Syl]

Dankjewel meiden! hier zit een erg gelukkige vrouw

idd fijn dat je er samen over hebt kunnen praten! en dat het toch niet helemaal van de baan is.. is ook wel leuk hoor als je zoon al wat ouder is dan!
wel logies trouwens als 1 van de 2 kindjes een zorgenkindje is om t zo maar te zegen dat daar dan meer aandacht heen gaat..dat zou ook zijn als dat je 2e kindje zouzijn dan krijgt de eerste ook ineens veel minder aandacht..daar kun je niks aan doen lijkt me.

Ik moet ook zeggen dat dat praten ons echt goed gedaan is. Als je beide bezig bent met werken, zorgen, huishouden enz dan kan het wel eens gebeuren dat je relatie, onze relatie in dit geval op een lagere plaats komt te staan en doordat we nu echt veel bezig zijn met praten en daar ook echt de tijd voor te nemen hebben we ook weer meer tijd voor mekaar en dat is fijn. Ik wordt weer verliefd op mijn man en dat was ik even kwijt.

En inderdaad, dat is heel logisch als je een zorgenkindje hebt. Mijn broer heeft softdrugs gebruikt en veel dingen gedaan waarmee hij mijn ouders ook gekwetst heeft. Nadat hij geen softdrugs meer gebruikte ging hij andere dingen doen. Nu is hij zelfs zo ver gegaan dat hij geen contact meer wil met mijn ouders en dat ook bijna een half jaar niet meer heeft. wij hebben trouwens ook al een hele tijd geen contact meer.
Maar toch is dat altijd iets geweest waar het om draaide zeg maar en gelukkig hebben mijn ouders daar rust in gevonden nu.
En nu begrijp ik mijn ouders ook wel, maar dat kun je niet verwachten van een puber

Jamilah, ik hoop het echt met je mee! Ik heb nu ervaren hoe machteloos en frusterend het is als jij iets wil wat je partner niet wil...

En Jorike, vroeger vond ik 35 heeeeel oud, en nu ik 35 ben voel ik me nog best jong hahahahahha

[Elena.S]

Syl wat een goed nieuws! Kan me voorstellen dat je een erg gelukkige vrouw bent

[karin26]

Jullie hebben wel een gekke boom hoor!! Jullie draaien allemaal als een blad om :mrgreen:

Maar echt super, dat is weer iets waar je echt naar toe kan leven zeg!!!

Mijn zus heeft een geestelijke achterstand, maar na haar zijn mijn broer en ik nog geboren. Op sommige moment kregen wij ook minder aandacht, maar mijn broer en ik hadden elkaar. Toch vroeger ook steekjes van jalouzie gevoeld. Nu ik ouder ben en zelf mama weet ik dat mijn ouders de aandacht zo goed mogelijk probeerde te verdelen. En 1 zorgenkindje in je gezin zorgt er soms voor dat er een beetje meer aandacht daarheen gaat.

[Elena.S]

Ja we zijn rare bomen
Hier ook een ommekeer. Mijn vriend wilde eerst nog geen tweede nu. Hadden we het pas nog over. En de dag voordat onze zoon 2 werd hadden we een romantisch avondje (als je begrijpt wat ik bedoel ) en hadden we niks gebruikt. Normaal is hij altijd degene die zegt, oh even iets pakken. Nu dus niet. Dus ik vroeg, gaan we voortaan niks meer gebruiken? Nee zei hij want jij wilt nog een kindje en ik ook. Maar na de 2e stoppen we zei hij, haha. Ik ben dus ook een erg gelukkige vrouw nu en we beginnen deze maand aan ronde 1.

[Tinkerbell79]

Syl wat super voor jullie!
Elena, ook helemaal te gek voor jullie zeg.

Succes allebei met zwanger worden, ik duim voor jullie

[Syl]

Ik moet wel helaas nog even geduld hebben hihihi maar ik ga die tijd die ik geduld moet hebben goed besteden!
Toch bedankt!

[jorike]

Ik vond 30 vroeger ook oud, hahaha! Je groeit gewoon mee met je leeftijd heh...

Hier een klusweekend voor de boeg, ik heb óf morgen óf zondag mijn eisprong. We hebben woensdag nog wel geklust, maar eigenlijk zou dat dan vandaag en zondag ook wel weer kunnen... Nu moet ik vanavond werken...en ben dan laat terug hock: Misschien vanmiddag als Eloraatje wil slapen, maar die is zo met haar slaapritme aan het goochelen..dat gaat niks worden denk ik

[Elena.S]

Lekker aan de klus dus Jorike

Wij gaan dit weekend ook nog eens klussen, want ik heb denk ik zondag, ma of dinsdag mijn eisprong.

[Susanna]

Ja, even dit topic weer naar boven halen. Zie al wel dat ik zelfs toen ik mijn eerste reactie hier schreef, niet 100% zeker was van wat ik wilde. En ik ben dus eigenlijk alleen maar meer gaan twijfelen. Leeftijd als probleem zag ik staan, dat punt bestaat voor mij nog steeds (al is mijn man in tussentijd ruimdenkender geworden).

[Tinkerbell79]

hahah, als deze weer omhoog wordt gehaald moet ik natuurlijk wel even doorgeven hoe bij ons de stand van zaken is ;-)

Mijn man en ik hebben besloten dat we het alleen bij Mikje houden....we voelen ons compleet en zijn compleet!!

[Susanna]

Hm ja, dan heb je dat bij een ander topic geschreven, je had zo'n mooi stukje over Mik, dat ik toen dacht: 'dat is het helemaal, maar waarom twijfel ik dan nog?'. Ga het niet meer opzoeken, zit al veel te lang te tikken en manlief wil nu eindelijk wel eens slapen (doet nu alle lampen uit) :lol:

[Tinkerbell79]

Susanna, voor jou nogmaals onze redenen (weet namelijk ook niet meer waar dat staat)

Zoals ik al eerder schreef: ons gezin is compleet. Mik is een perfect kindje. Ze is enorm lief, ze slaapt goed, eet goed, huilt vrijwel nooit, doet alles volgens het boekje....ik weet zeker dat een tweede nooit zo makkelijk kan zijn als zij. Daar komt bij dat ik bij een tweede enorm bang zou zijn dat het kindje niet gezond is. Mik is gezond en daar mogen we gewoon enorm blij mee zijn. Een tweede, dat geeft je die garantie niet.
Ik hoor heel veel om mij heen dat een tweede kindje ingrijpender in je leven is dan een eerste. Met een tweede draait echt alles om de kinderen en dat willen mijn man en ik niet. Wij vinden het namelijk ook belangrijk dat we tijd hebben voor ons tweetjes en niet dat we om 21 uur moe op de bank ploffen en dan naar bed gaan....
Een broertje of zusje VOOR je kindje vind ik dus een zeer slechte reden. Enigskinderen weten niet wat ze missen en het hoeft absoluut niet zo te zijn dat je het altijd kan vinden met je broer of zus...wederom geen garantie.

Wij zijn enorm, maar dan ook enorm gelukkig met Mik. Niets en niemand kan deze situatie gelukkiger van maken, dus waarom iets veranderen wat in onze ogen al zo perfect is.
Omdat ik een ks heb gehad is mijn drang om natuurlijk te bevallen erg groot, maar zelfs dat is voor mij geen reden om een kindje te willen...kun je nagaan hoe gelukkig en compleet we zijn

alsnog succes met keuzes maken meid!

[leeuwinnetje]

een broertje of zusje voor je kindje, vind ik ook een slechte reden, je wilt meerdere kinderen, omdat je dat ook zelf wilt en niet alleen voor je kind.

Susanna: succes met het maken van je beslissing.
denk dat ik het gewoon als jou was zou laten rusten, als de drang straks nog groot is, komt het vanzelf weer naar boven. over 4-5 jaar, kan je ook nog beslissen, voor ene 2e kindje, toch?? wanneer jullie er wel of niet aan toe zijn.
hier is ook twijfel. altijd gezegt, 2 kids zijn voldoende, maar nu hebben we 2 meiden gelijk gekregen, en slaat de twijfel ook wel eens toe. maar ik laat het rusten, voorlopig niet en misschien denk ik in de toekomst, dat we toch nog voor een 3e gaan, of juist dat ik denk het is goed zo.

[Naatje85]

ook ik twijfel nog, als ik weer een klein babytje zie kriebelt het wel weer, maarja net wat tink zegt allemaal ben ik ook mee eens!
Nou ja wie weet over een paar jaar, van vriendlief hoeft het allemaal niet meer.....maar ik twijfel

[Tinkerbell79]

Ik moet zeggen dat ik wel eens baal van mensen om me heen. Dan vragen ze " en wanneer komt de tweede"...nou dan zeg ik dus dat die niet komt. Kijken ze je raar aan....dus leg je maar weer eens uit waarom niet en dan zeggen ze meestal "och we praten nog wel eens over een paar jaar, dan kijk je daar wel anders tegenaan" Ohhh GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR dan baal ik zo he. Eentje waagde het om te zeggen "1 kind is GEEN kind". grrrrr toen was ik boos man!
Door de maatschappij wordt het niet echt geaccepteerd dat je maar een kindje wilt, althans zo lijkt het. Het is raar als je er maar eentje wilt....tja ieder zijn ding toch!

[Susanna]

Het wordt ook bepaald niet geaccepteerd als je géén kindje wilt... Eerst die opmerkingen vooraf (precies als jij beschrijft), en nu we na 7 jaar huwelijk een kindje hebben, denk iedereen dat we mega problemen hebben gehad om haar te creëren (wat bepaald niet waar is). Ze hebben medelijden met je terwijl ze niet eens weten wat er aan de hand is! Kan daar dus echt niet tegen.

[Tinkerbell79]

ja irritant he. Nee geen kindje wordt ook echt niet geaccepteerd, want dan ben je egoistisch of idd, je kunt geen kindje krijgen ofzo. Laat iedereen toch wat het is....bah bah...

Ohja nog een reden voor 1 kindje zijn financien en huis. In ons huis hebben we maar een extra kamer, maar die klein...dus zouden we moeten verhuizen en we wonen hier net....en kinderen zijn duur...ik wil dat Mik het goed krijgt en gewoon kan studeren, rijbewijs kan halen enzo.
Ohja nog een cliche....enigskinderen zijn verwend!!! Ja ik ga Mik enorm verwennen, met heeeeeeeeeeeeeel veel liefde en aandacht, heeeel veel!! maar qua spullen, krijgen, nee dat niet..

OHja nog een reden, whahhah, nu kunnen we nog makkelijk de opvang zelf doen (Mik gaat max twee maal per maand naar opa en oma) met een tweede wordt dat een stuk moeilijker en we willen het graag zonder kinderopvang doen....dus.....

[Susanna]

Gaat dat met de opvang ook lukken met je nieuwe baan?

Oh, en las laatst ergens (ik dacht op dit forum, weet ik niet zeker), dat het juist egoïstisch is als je wél een kind wil (bij wijze van spreke dan, de spreekster wilde aantonen dat géén kind willen iig (ook) níet egoïstisch is). Jíj wil een kind, daar heeft dat kind niet om gevraagd :lol: Gaat mij persoonlijk wel weer wat ver, maar op zich wel een verfrissende gedachte

Ja, financieel is zeker ook een puntje voor mijn man, die heeft liever dat Jyntje het heel goed heeft (idd, niet materieel verwennen, maar wel zo dat als het nodig is, dat we zonder nadenken kunnen helpen) en denkt dat het met twee kindjes lastiger is.

Overigens heb ik mezelf destijds overtuigd dat het bij één kindje bleef, dus ik heb na de geboorte bepaalde dingen in knalroze aangeschaft, zoals de verzorginstas en het loopkarretje...mocht er ooit een tweede komen, dan mag ik hopen dat het geen jongen is! :lol: :lol: :lol:

[Tinkerbell79]

whahhahahhah, ach dan wordt het een verwijfd kereltje ;-) Kan toch ook. hahahha.

het nemen van een kind egoistisch...haha in zekere mate wel ja, klopt wel wat ze schrijft natuurlijk.....

Opvang met de nieuwe baan, whhaha, geen idee. Vergeten te vragen op welke dagen het is, maar goed, dat kan ik donderdag nog wel doen...ik hoop twee dagen van 8 uur en dan een van 4....dan moet het wel lukken, ook met het werk van Paul....

[Naatje85]

bij mij vragen mensen nu al of er een 2e komt.....best irri.....enne 1 kind is geen kind, dat ze het zielig vinden als het geen broertje of zusje krijgt......
echt zo raar dat mensen dat tegen je zeggen....laat ieder het voorzich bepalen

[brusje]

stomme uitspraken zijn dat he..je moet doen wat je gevoel ingeeft..en wat de natuur toestaat natuurlijk..
hier krijg ik wel kriebels als ik mn zwanger foto`s zie maar gewoon omdat dat zo bijzonder is..maar met 2 kids is het voor mij echt klaar. wilden ook bewust langere tijd dussen de kids (5 jaar) wordt er gezegd dat hebben ze niks aan elkaar...nou als je ze samen ziet..(L)

[debje25]

Hallo dames.

14 weken geleden ben ik bevallen van een gezonde zoon Collin. Wat moest ik wennen zeg. De eerste week was erg leuk omdat de kraamverzorgster in huis was, maar de tweede week toen zij weg was ben ik heel hard van die roze wolk gevallen. heb echt gedacht waar ben ik aan begonnen.

Het is een heel tevreden mannetje, drinkt goed, slaapt snachts door. is overdag lekker rustig. Ben er super gek mee.
Maar loop nu al wel een paar weken met de gedachte dat hij geen broertje of zusje krijgt.
Nog een keer een zware zwangerschap, terwijl er al een kind rondloopt waar je het druk mee hebt. Ik heb lichamelijke klachten. (hidradenitis) ontstekingen in de oksels en liezen. Om daar van af te komen kun je alleen geopereerd worden en dan nog is het de vraag of het weg blijft. Een ontsteking doet super zeer, en wat je er ook kado bij krijgt is dat je snel vermoeid bent.
Plus het financieele plaatje. Een kind kost super veel geld. En ik wil straks als collin eenmaal naar school gaat meer gaan werken, zodat we het wat breder krijgen.

Mijn man wil er eventueel nog wel een kindje bij hebben. maar heb het er met hem ook al overgehad dat ik dat niet ga trekken. Gelukkig heeft hij er begrip voor.
Mag ook echt niet klagen over hem. Hij doet collin savonds de laatste fles zodat mama lekker optijd naar bed kan. En als ik savonds een keer opstap wil, vind hij het geen probleem om op collin te passen.

Mensen in mijn omgeving zeggen als je enigs kind bent dan is dat zielig. Kan daar best boos over worden. Mijn man is enigs kind en zegt zelf geen broer of zus gemist te hebben. Wat je niet hebt kun je niet missen.

Op dit moment ben ik gelukkig met mijn gezin. als er een kindje bij zal komen en ik op mijn tandvlees loop. heeft mijn man geen leuke vrouw, collin geen leuke moeder. en ik mijzelf ook niet.

ff mijn hart kunnen luchten.

Fijne dag nog.

[Tinkerbell79]

debje, kan me goed voorstellen dat je dan geen tweede kindje wilt. Ik vind ook dat je er allebei voor 100000% achter moet staan om voor een (tweede) kindje te gaan. En als je nu gelukkig bent, moet je er idd vooral niets aan veranderen!

[Naatje85]

Brusje ik krijg ook weer kriebels als ik naar me zwangere foto's kijk, maarja dan denk ik ook weer gelijk aan al die kwaaltjes haha, en als wij voor een tweede gaan zit er ook meer leeftijd tussen hoor!

En debje begrijp het heeel goed dat je het bij 1 laat, gewoon lekker genieten van je zoon!

[leeuwinnetje]

Tink: vind dat je goede redenen hebt. en het is toch jullie keuze! en je bent er idd zelf bij, of je je kind verwend, je kan 2 kinderen ook erg verwennen.
En je hebt met een kind juist echt aandacht voor 1 kind, vind het zelf ook lastig om vaak mijn aandacht te verdelen. of je bent even met 1 van de 2 bezig, komt de ander er ook meteen erbij, want die wil dna aandacht, best lastig soms, haha.

susanna: wat belachelijk zeg, net of je trouwt, dat je meteen aan kinderen moet beginnen. je begint er toch aan, als je beide er aan toe zijn.
ik wilde ook niet super jong kinderen, en daar ben ik blij om, want zo hebben we nog hele mooie reizen gemaakt en dat zou ik niet snel doen met jonge kinderen.
mensen oordelen idd, terwijl ze het verhaal erachter nog geen eens weten. en het moet ieder zijn eigen keus zijn, jong of oud.
geen, 1 of 2 kinderen, zolang jij en je partner erachter staan, dat is het belangrijkste.

[leeuwinnetje]

brusje: ook zo belachelijk. ik kan me juist goed voorstellen, dat je er lang tussen hebt gelaten. is ook wle handig, nu je zoon al veel zelf kan. ik denk als ze dicht op elkaar zitten, juist meer en vaker ruzie hebben, als ze klein zijn, dan dat er meer leeftijdsverschil tussen zit. en de band kan denk ook erg sterk zijn, dat dat e rminder leeftijdsvershil tussen zit

[brusje]

ja dat klopt wel hoor hier is kyan nog nooit boos op haar geweest is heel begripvol omdat ze zo klein is, zelfs al drukt ze op n knopje van de ds alshij zit te spelen

en debje..dan ben je gelukkig best snel weer van de donderwolk af..ik heb er de 2e keer langer over gedaan..dus herken je gevoel wel..en ik dacht juist dat bij een 2e niet te krijgen..
ik heb echt tegen mezelf en mn man gezegd dat ik dat nooit meer wil..(heb me echt weeeeeken vreselijk gevoeld..)

[leeuwinnetje]

wat lief dat hij zo begripvol is.

[debje25]

@brusje.

Heb mij die eerste weken ook knap ellendig gevoeld. kon om alles wel huilen. plus dat ik mijn ijzer te laag had, dus mij al helemaal niet lekker voelde. gebroken nachten. ik dacht als dit altijd zo moet.
Maar even naar de huisarts geweest, hij was heel begripvol. het is gewoon een hele verandering zo'n klein hummeltje in huis. ijzer tabletten gekregen en nu gaat het al stukken beter. heb nu ook mijn ritme gevonden. verzorging van de kleine, huishouden en ontspanning. en een man die mij erg goed helpt.
Over 3 weken moet ik weer aan het werk. zie er nu alweer tegen op.maar zal vast ook goed komen.

[Susanna]

Daar zie ik ook tegenop, bij een tweede. Heb me lang niet happy gevoeld, achteraf vind ik het gewoon idioot dat ik niet van mijn hummeltje kon genieten, maar op dat moment voelt het gewoon zo. Ik ging al door het behang als ze in haar slaap lag te piepen, terwijl het zo'n schatje is en was.

Ik heb ook na de zwangerschap pas heel veel last gehad van vergeetachtigheid en concentratieproblemen, hetgeen weer voor moeilijkheden op mijn werk gezorgd heeft. Een volgende keer zal ik eerder aan de bel moeten trekken, en misschien rustiger moeten beginnen, maar ik ben daar gewoon heel eigenwijs in. Je weet in je hoofd hoe het zit en wat er aan de hand is, maar dat accepteer je gewoon niet. Je lichaam is tenslotte niet ziek!

Dat zijn dingen, die maak ik liever niet meer mee. Naast het risico van een bevalling die eens niet meevalt, en het risico van een kindje dat meer/andere aandacht nodig heeft dan mijn dochter, terwijl ik mijn dochter juist (nu) heel goed aanvoel. We hebben vaak het idee dat we haar niet opvoeden, maar dat ze zelf al begrijpt welke stap er van haar wordt verwacht. Op zwemles zit een moeder met een huilbaby, lijkt me vreselijk! Gecombineerd met het hierboven vertelde, wil ik er niet aan denken hoe ik daar dan op reageer.

Maar goed, ik vind het fijn om jullie ideeën te lezen. Ik twijfel rustig even door. Onder andere ivm mijn baan zullen pogingen tot een brusje, als die er al komt, pas over een jaar of twee plaatsvinden.

[brusje]

wat een herkenbare verhalen..hier ging het een week voor ik aan t werk moest weer ietsje beter maar toen ben ik er weer volop in gegaan met werken en dacht het allemal aan te kunnen en na een maand of 5 eidigde dat bijna in een burn out..
gelukkig gaat t nu allemaal weer goed..maar ook ik heb moeite met alles onthouden en concentreren dus schrijf op t werk alles op wat ik moet doen..

en dat gevoel als ze in de nacht geluid maakt je al in paniek raakt..dat heb ik nog..ze is ook nog bijna elke nacht wel een keer wakkeer of heel vroeg in de morgen...ben daardoor ook nog wel veel moe!
ik was er wel; lichamelijk ziek van..misselijk spugen en diaree de eerste weken, kon bijna niet eten heb er ook medicijnen voor gehad.

[Tinkerbell79]

Ik vond de eerste week verschrikkelijk. Ik heb ks gehad en kon helemaal niets...had veeeel morfine gehad en mennnnn ik was de weg kwijt...en heeel erg moe...veel pijn en totaaaal niet genieten. heb nauwelijks wat meegekregen van de eerste week...helaas

[brusje]

das ook vervelend!..maar gelukkig maar een week (niet rot bedoelt hoor)

[Tinkerbell79]

Brusje, tuurlijk weet ik dat het niet rot bedoeld is . Idd gelukkig maar een week, alleen voor mijn gevoel was het maaaanden, raar he??

[leeuwinnetje]

tink: erg he, me die morfine, ik was er ook zo suf van. als ik ook de eerste foto's bekijk, zie ik er net als een zombie uit
en idd dat je niks kon, was hier ook het geval door de ks.

hier ook de eerste maanden een rotperiode, door de vroeggeboorte, telkens naar ziekenhuis, niet kunnen genieten thuis van je kindjes en toen ze eindelijk thuis kwamen, kon ik de eerste maanden ook niet genieten, vond het erg zwaar en moeilijk. het is ook een hele verandering natuurlijk.

[Tinkerbell79]

ja Leeuw voor jou was het ook echt heel vervelend zeg!!
Ja ik zag er ook niet echt lekker uit, hahahahha, maar goed....alles voor de kleine he ;-)

[Naatje85]

wat een herkenbare verhalen zeg! ook ik voelde me de eerste weken rot/moe enzo was heel veel bloed verloren met bevalling kon amper op me benen staan....en vriend moest gewoon werken dus de nachten waren pittig omdat Amber ook niet wou drinken....gelukkig een hele lieve moeder die een week lang bij me sliep om snachts te helpen

en leeuwinnetje voor jou helemaal vervelend omdat ze in het ziekenhuis lagen en je elke keer heen en weer moest.....en dan nog een tweeling best zwaar ja

[Susanna]

Da's nou precies wat ik zo lastig vond/vind. Ik heb een bevalling volgens het boekje gehad, een lief, makkelijk kind dat netjes met 38 weken is geboren, en tóch die rotgevoelens. Terwijl je verstand dus weet dat het klinkklare onzin is... Ik schaam me daar dan ook diep voor omdat ik weet dat er heel veel meiden zijn die wél reden hebben om zich rot te voelen, maar die de draad al snel weer oppakken (respect daarvoor). Is voor mij een twijfelpuntje om aan nr. twee te beginnen...Je bent zo een jaar verder voor je weer een beetje jezelf bent, en dat heeft zeker ook z'n weerslag op je gezin. Als zwangere was ik niet lastig voor m'n man, daarna wel en dat heeft ook hem behoorlijk wat energie gekost.

[leeuwinnetje]

susanne: vind dat je je helemaal niet hoeft te schamen, het is toch niet niks, als je een kind krijgt, een hele verandering.

[susieq12]

vind ik ook hoor susanna, zwanger zijn en bevallen is een hele belasting. Die grote roze wolk heb ik nooit echt gehad. Maarja het wordt je nooit verteld in real life dat het heel zwaar kan zijn of is de eerste tijd na de zwangerschap. Het is allemaal best pittig ook nu nog wel eens maar toch zou ik graag een 2e kindje willen... tis gewoon een gevoel niks meer en niks minder.....

[Naatje85]

vind ik ook je hoeft je niet te schamen hoor.....er zijn meerdere die dat zo voelen maar dat niet zeggen.....het is allemaal best pittig