18-03-2009 16:53
Allereerst vind ik het fijn om mn verhaal hier kwijt te kunnen, zonder dat mensen zeggen: geef het maar op, dan wordt je vanzelf wel zwanger!
Mijn man en ik zijn al 16 maanden bezig om zwanger te worden, helaas zonder succes. Mijn man is 40, heeft al 3 kinderen en heeft zich 13 jaar geleden laten steriliseren. Hij zei altijd dat hij geen kinderen meer wilde, tot wij elkaar leerde kennen. Het cliche van ware liefde bestaat echt!!
Dus heeft hij zijn sterilisatie ongedaan laten maken. Aangezien we maar niet zwanger werden, zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis voor fertiliteitsonderzoeken. Daar komt nu uit, dat zijn zaad helaas van slechte kwaliteit is ( dat krijg je helaas als ze 11 jaar nix hoeven doen ), maar ik ik wel vruchtbaar ben en een hele mooie regelmatige cyclus heb. Na veel onderzoeken en gesprekken zegt de gyn. nu dat we gewoon geluk moeten hebben. We hebben de mogelijkheid tot IUI, maar ze zijn bang dat zijn zaad de spoeling niet zal overleven, dus dat is niet echt een optie! Ten tweede komen we wel in aanmerking voor IVF, maar ik ben nu nog op het punt dat ik dat niet wil, aangezien ik nu al moeite heb met de teleurstelling iedere maand. Ik ben gewoon bang om hoop te hebben, en als het niet zo is, dat ik niet over die klap heen kom. Je krijgt tenslotte maar 3 behandelingen vergoed en we hebben financieel niet echt de mogelijkheid om door te gaan dan.
We houden al een tijd rekening met mijn vruchtbaarste dagen, maar heb in mn achterhoofd toch veel angst dat het niet gaat lukken.
Mijn man staat desnoods open voor een donor, maar ik wil niet een kind om een kind te hebben. Ik wil dolgraag een kind dat echt van mn man en mijzelf is. Het is lief bedoeld, want hij vind het heel erg dat hij mij misschien niet de kans kan geven om moeder van mezelf te zijn.
Ik ging net even de stad in om te winkelen en dan vind ik het heel erg dat ik wel kan janken als ik zwangere vrouwen zie of als ik langs de Prenatal loop. Ik voel me hier zo verdrietig door en zou graag willen weten of er mensen zijn die hetzelfde hebben of voelen.
Alvast bedankt voor het feit dat ik mn ei hier kwijt kan!!
Liefs, Diana
Mijn man en ik zijn al 16 maanden bezig om zwanger te worden, helaas zonder succes. Mijn man is 40, heeft al 3 kinderen en heeft zich 13 jaar geleden laten steriliseren. Hij zei altijd dat hij geen kinderen meer wilde, tot wij elkaar leerde kennen. Het cliche van ware liefde bestaat echt!!
Dus heeft hij zijn sterilisatie ongedaan laten maken. Aangezien we maar niet zwanger werden, zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis voor fertiliteitsonderzoeken. Daar komt nu uit, dat zijn zaad helaas van slechte kwaliteit is ( dat krijg je helaas als ze 11 jaar nix hoeven doen ), maar ik ik wel vruchtbaar ben en een hele mooie regelmatige cyclus heb. Na veel onderzoeken en gesprekken zegt de gyn. nu dat we gewoon geluk moeten hebben. We hebben de mogelijkheid tot IUI, maar ze zijn bang dat zijn zaad de spoeling niet zal overleven, dus dat is niet echt een optie! Ten tweede komen we wel in aanmerking voor IVF, maar ik ben nu nog op het punt dat ik dat niet wil, aangezien ik nu al moeite heb met de teleurstelling iedere maand. Ik ben gewoon bang om hoop te hebben, en als het niet zo is, dat ik niet over die klap heen kom. Je krijgt tenslotte maar 3 behandelingen vergoed en we hebben financieel niet echt de mogelijkheid om door te gaan dan.
We houden al een tijd rekening met mijn vruchtbaarste dagen, maar heb in mn achterhoofd toch veel angst dat het niet gaat lukken.
Mijn man staat desnoods open voor een donor, maar ik wil niet een kind om een kind te hebben. Ik wil dolgraag een kind dat echt van mn man en mijzelf is. Het is lief bedoeld, want hij vind het heel erg dat hij mij misschien niet de kans kan geven om moeder van mezelf te zijn.
Ik ging net even de stad in om te winkelen en dan vind ik het heel erg dat ik wel kan janken als ik zwangere vrouwen zie of als ik langs de Prenatal loop. Ik voel me hier zo verdrietig door en zou graag willen weten of er mensen zijn die hetzelfde hebben of voelen.
Alvast bedankt voor het feit dat ik mn ei hier kwijt kan!!
Liefs, Diana
