26-08-2008 13:26
Hallo allemaal,
Ik spuug hier even mijn gal.
Ben weer ongi geworden, na goede hoop dat het dan nu toch eindelijk raak was...
Maar niet dus, inmiddels zie ik overal zwangere vrouwen..
En iedereen om me heen raakt zwanger...en hier op t forum ineens een hele berg zwangere meiden.
Begrijp me niet verkeerd, voor hen ben ik ontzettend blij! Maar die blijdschap word overschaduwt door best veel verdriet.
De gyn stuurde me naar huis met de mededeling: probeer het nog maar 6 maanden....
En dat terwijl dit ronde 13 eigenlijk al is...maar eerst waren we er niet mee bezig omdat er anders wat aan de hand bleek te zijn wat prioriteit had.
Gelukkig was ik niet zo ziek als men dacht en zijn we daarna maar gaan tellen.
Ik word behoorlijk moedeloos en heb besloten dat het genoeg is geweest als het deze ronde weer niet raak is.
dan kap ik ermee, ga ik weer aan de pil en is er weer rust in mijn leven.
Een kindje is zo gewenst, maar het vreet me de laatste tijd van binnen op...
Voel me behoorlijk k*t en zie het even niet meer zitten dat hele zwanger worden gebeuren.
Kan geen zwangere vrouw meer zien of de tranen springen me spontaan in de ogen...
Zo even gelucht...wil ook niet een zeur zijn, er zijn mensen die veel langer bezig zijn..dus ik moet me eigenlijk ook niet aanstellen.
maar ik vraag me af waar iedereen de hoop en de moed weghaald? Want ik trek het niet meer....
Stom he?
liefs
Ik spuug hier even mijn gal.
Ben weer ongi geworden, na goede hoop dat het dan nu toch eindelijk raak was...
Maar niet dus, inmiddels zie ik overal zwangere vrouwen..
En iedereen om me heen raakt zwanger...en hier op t forum ineens een hele berg zwangere meiden.
Begrijp me niet verkeerd, voor hen ben ik ontzettend blij! Maar die blijdschap word overschaduwt door best veel verdriet.
De gyn stuurde me naar huis met de mededeling: probeer het nog maar 6 maanden....
En dat terwijl dit ronde 13 eigenlijk al is...maar eerst waren we er niet mee bezig omdat er anders wat aan de hand bleek te zijn wat prioriteit had.
Gelukkig was ik niet zo ziek als men dacht en zijn we daarna maar gaan tellen.
Ik word behoorlijk moedeloos en heb besloten dat het genoeg is geweest als het deze ronde weer niet raak is.
dan kap ik ermee, ga ik weer aan de pil en is er weer rust in mijn leven.
Een kindje is zo gewenst, maar het vreet me de laatste tijd van binnen op...
Voel me behoorlijk k*t en zie het even niet meer zitten dat hele zwanger worden gebeuren.
Kan geen zwangere vrouw meer zien of de tranen springen me spontaan in de ogen...
Zo even gelucht...wil ook niet een zeur zijn, er zijn mensen die veel langer bezig zijn..dus ik moet me eigenlijk ook niet aanstellen.
maar ik vraag me af waar iedereen de hoop en de moed weghaald? Want ik trek het niet meer....
Stom he?
liefs