21-05-2008 19:26
Welke andere mama heeft ervaring met reflux bij haar kindje?
Gisteren moesten we naar de kinderarts (omdat Roy met 36 weken geboren was, moesten we voor controle toevallig terug). Roy huilt veel (alles bij elkaar zeker wel 3 uur) en komt bijna niet aan lekker slapen toe. Af en toe is hij wakker en zit hij net even wel lekker in zijn velletje en dan zie ik Roy zoals hij is: lekker nieuwsgierig en een tevreden kindje. Maar dan beginnen en de krampen en heeft hij last van de zuurbranden. Ook van harde ontlasting. Je ziet en hoort hem persen. Ik had zelf toevallig wat gelezen over reflux en gisteren heeft de kinderarts dat dus bevestigd. Wat me vooral opvalt is dat hij zijn rug hol trekt en zijn hoofdje naar achteren doet. Hij rekt zich soms ook helemaal uit en is zo stijf als een plankje. Ook blijft hij maar honger hebben en een zeer grote zuigbehoefte. Als hij kramp heeft, krimpt hij idd in elkaar en je hoort hem kreunen en huilen (vorige nacht echt schreeuwen) van de pijn. Morgenochtend moeten we terug komen bij de kinderarts. Ze vroeg of wij het nog trokken, met het huilen. Hij heeft nogal een harde huil en sowieso is het indringend natuurlijk. Anders zou het een paar nachtejs ter observatie in het ziekenhuis blijven. Omdat ik ook spierreuma heb en dat gepaard gaat met een extreme vermoeidheid, is het idd erg zwaar. Maar samen met mijn man en met hulp van mijn ouders (mijn man moet nu weer werken), komen we een heel eind. Maar goed, vandaag had hij er ook wel wer flink last van helaas. Door de medicijnen voor de reflux en de Johannesbroodpitmeel gaat het wel wat beter. We willen dit dus het liefst eerst aankijken en dan besluiten of hij alsnog ter observatie naar het ziekenhuis gaat. Dat zou een paar dagen zijn. Ik vind het verschrikkelijk moeilijk. Ook al mag je 24 per dag naar hem toe (alhoewel ze afraden om ' snachts te komen, voor je eigen slaap natuurlijk). Morgen dus in ieder geval weer even praten met de kinderarts hoe nu verder. Ons hart breekt elke keer als we ons kleine mannetje zo'n pijn zien hebben en het zo moeilijk zien hebben. Wie kan haar ervaringen delen met ons?
Gisteren moesten we naar de kinderarts (omdat Roy met 36 weken geboren was, moesten we voor controle toevallig terug). Roy huilt veel (alles bij elkaar zeker wel 3 uur) en komt bijna niet aan lekker slapen toe. Af en toe is hij wakker en zit hij net even wel lekker in zijn velletje en dan zie ik Roy zoals hij is: lekker nieuwsgierig en een tevreden kindje. Maar dan beginnen en de krampen en heeft hij last van de zuurbranden. Ook van harde ontlasting. Je ziet en hoort hem persen. Ik had zelf toevallig wat gelezen over reflux en gisteren heeft de kinderarts dat dus bevestigd. Wat me vooral opvalt is dat hij zijn rug hol trekt en zijn hoofdje naar achteren doet. Hij rekt zich soms ook helemaal uit en is zo stijf als een plankje. Ook blijft hij maar honger hebben en een zeer grote zuigbehoefte. Als hij kramp heeft, krimpt hij idd in elkaar en je hoort hem kreunen en huilen (vorige nacht echt schreeuwen) van de pijn. Morgenochtend moeten we terug komen bij de kinderarts. Ze vroeg of wij het nog trokken, met het huilen. Hij heeft nogal een harde huil en sowieso is het indringend natuurlijk. Anders zou het een paar nachtejs ter observatie in het ziekenhuis blijven. Omdat ik ook spierreuma heb en dat gepaard gaat met een extreme vermoeidheid, is het idd erg zwaar. Maar samen met mijn man en met hulp van mijn ouders (mijn man moet nu weer werken), komen we een heel eind. Maar goed, vandaag had hij er ook wel wer flink last van helaas. Door de medicijnen voor de reflux en de Johannesbroodpitmeel gaat het wel wat beter. We willen dit dus het liefst eerst aankijken en dan besluiten of hij alsnog ter observatie naar het ziekenhuis gaat. Dat zou een paar dagen zijn. Ik vind het verschrikkelijk moeilijk. Ook al mag je 24 per dag naar hem toe (alhoewel ze afraden om ' snachts te komen, voor je eigen slaap natuurlijk). Morgen dus in ieder geval weer even praten met de kinderarts hoe nu verder. Ons hart breekt elke keer als we ons kleine mannetje zo'n pijn zien hebben en het zo moeilijk zien hebben. Wie kan haar ervaringen delen met ons?
