Steeds moeilijker om te blijven geloven...

12-04-2017 14:05

Hoi allemaal,

Ik ben Suus, 28 jaar en mijn man en ik gaan nu ronde 48 in.... al 4 jaar bezig voor een klein wondertje..
Twee jaar geleden zijn wij bij het ziekenhuis de mallemolen ingegaan.. conclusie van alle onderzoeken; allebei vruchtbaar en geen reden om niet zwanger te kunnen worden... toch hulp gekregen dmv hormonen en injecties maar zonder resultaat... vorig jaar rond deze tijd gestopt daar ik er erg mee bezig was en depressief raakte door alle teleurstellingen. Ook gingen wij trouwen in augustus vorig jaar en wilde ik mij daar op focussen.
Lange tijd "los" kunnen laten, tot deze maand. Zo blij want wij dachten dat het raak was! 20 dagen overtijd en het gevoel van zwanger zijn... maar helaas vanmorgen toch weer de harde werkelijkheid, ongesteld.. ik ben zo verdrietig en voel me radeloos. Iedere maand dat die rot menstruatie toch weer komt, breekt er een stukje van mijn "moederhart".

Nu afgesproken nog 1 x te proberen en anders volgende maand weer terug de mallemolen in en starten met IUI.

Zo heel verhaal maar moest het even kwijt, zijn er meer meiden die het steeds moeilijker vinden om de moed niet te verliezen? En zijn er ook die het IUI traject gedaan hebben? Ben erg benieuwd hoe dat was en wat de resultaten daarvan waren..

Ik kruip nu weer onder mn dekentje met een stuk chocola 😖😔

Liefs Suus

12-04-2017 15:02

Eey suus
Ik begrijp je helemaal wij zijn gestart in mei 2014 en heb een jaar op me cyclus gewacht en anderhalf jaar
Zelf geprobeerd nu eindelijk in nov 2016 gestart met iui en vandaag is me 4e poging ingebracht..
Man zijn zaad is goed alleen vandaag stom toeval door geen aanwijsbare rede was zijn zaad percentage
Ineens veel slechter dan anders...ze hebben het ingebracht maar ik verlies ook de hoop ook omdat er al 3 iui
Pogingen mislukt zijn...nu weer 2 weken in de wachtweken en die trek ik ook slecht...Na de 5e mislukte iui poging
Ga ik het ivf traject in en doen ze wel nog een 6e poging maar dan zit ik wel alvast in het traject en is die tijd in
Iedergeval bespaard in me onderschrift lees je ook een beetje wat er met mij gebeurd is...snap dat jij ook de hoop een beetje
Verliest maar hoe is het verder met je?

12-04-2017 15:19

Hoi movpolen,

Jeetje wat heb jij ook al veel meegemaakt zeg! Verschrikkelijk frustrerend als het maar niet wilt lukken.. wat frustrerend ook dat juist vandaag het zaad wat minder leek Sad

hoop toch dat het jullie geluksmaand word! Ik ga duimen voor jullie!
Heb jij ook dat het lijkt alsof je hele omgeving wel zwanger lijkt te worden?

Zo heb ik momenteel 3 collega's die zwanger zijn en liet de zus van mijn man vorige week ook ineens weten dat zij in verwachting is van een tweeling. Tuurlijk gun ik het ze maar vooral dat van mijn schoonzus steekt me, ze heeft er een van 17 en van 9 en wilde niet perce nog een kind..maar toch zwanger...

Ik gun mezelf vandaag even een baal/huildag, gelukkig is het hier ook weer om lekker binnen onder een dekentje te schuilen. Ik voel me kapot, gebroken maar goed, morgen weer een nieuwe dag en we geven niet op! Al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Liefs Suus

12-04-2017 16:28

Ja ik snap je heel goed...en ook van dat iedereen maar zwanger lijkt te worden...
Nu is het ff rustig om me heen met aankondigingen...een vriendinnetje van me
kondigde het pas geleden aan in ronde 1 raak...helaas heeft ze een miskraam gehad
en daar hebben we ook samen om gehuild maar ze durfde het eerst niet tegen me te
vertellen dat ze zwanger was omdat ze het zo erg vind voor mij dat ik al zolang bezig
ben en het haar lukte in de eerste maand....Ja voor mezelf ik probeer positief te blijven
en ik heb ook wel steun want ik heb wel iemand nodig die zegt kom op je gaat ervoor
en schouders eronder en positief blijven...merk wel dat als ik tegen mensen zeg shit ik
ben weer ongesteld en zeggen ahhhh en wat erg en bla bla daar heb ik ook niks aan...hoop
voor jou dat je geen iui nodig heb en gewoon spontaan zwanger word en als het wel nodig
blijkt dat je er snel aan kan beginnen

12-04-2017 18:32

Hey Suus, wauw ronde 48, heel veel respect voor jullie hoor! Wat naar dat het bij jullie beide eigenlijk helemaal in orde is en het toch niet mag zijn. Dit begrijp ik soms echt niet hoe dit komt. Ik hoop dat jullie alsnog gewoon zwanger mogen worden en toch die lui molen mooi achter wegen kunnen laten. Ook heel begrijpelijk als je na 20 dagen overtijd je toch plots die ongesteldheid krijgt, echt rot voelt, is gewoon ook echt balen! dus het is je zeker gegund een dagje huilen en veeeeeel chocola eten! omdat het gewoon mag! Ik ken je gevoelens die je beschrijft, al die aankondigingen, telkens er bij ons eentje was, huilde ik mezelf in slaap.

Ook voor jou movpolen, veel respect, het is niet leuk als het allemaal zo lang moet duren! Hopelijk komt deze lui poging goed! probeer toch nog een beetje hoop te hebben, je weet maar nooit dat het deze keer gewoon lukt! ik duim alvast voor jullie beide!

Dit is on verhaal: wij zijn sins sept - okt 2015 gestart, na een jaar toch maar even de gynaecoloog bezocht, bleek al snel dat ik problemen heb met mijn schildklier en ziekte van Graves is ontdekt. We moesten onmiddellijk het zwanger worden stoppen. Terwijl is bij mijn vriend heel slecht zaad ontdekt, we komen zelfs maar aan 0%. Na een tijdje medicatie is mijn schildklier weer wat stabiel geworden en en hebben wij groen licht gekregen om een behandeling te mogen starten. Onze gynaecoloog koos er voor om meteen te starten met IVF, omdat iui geen kans zou hebben bij ons, omdat mijn man zijn zaad echt heel slecht is. Vandaag ben ik dus ongesteld geworden, en deze cyclus starten wij dus met de eerste IVF poging. Ik kijk er ergens wel naar uit, dat we eindelijk mogen starten met iets, maar tegelijk ben ik er ook wel wat bang voor. Vrijdag heb ik de eerste echo, en begin ik de eerste dag met gonal-f te spuiten.

Ik duim alvast voor jullie dames!

13-04-2017 09:10

Hoi Mus,

Jeetje meis, dat is ook flink schrikken dat het blijkt dat jij iets met je schildklier hebt en je man tegelijkertijd een laag zaadtelling heeft :-( wat heftig dat jullie direct aan de ivf moeten beginnen daardoor, aan de andere kant snap ik wel dat het ook wel fijn is dat jullie ergens mee mogen beginnen! Heel veel succes vrijdag en hopelijk zal het snel succes zijn met een klein hummeltje als gevolg!

Ik was gister toch wat verdrietiger dan ik in eerste instantie dacht, heb alleen maar gehuild.. uiteindelijj wel goed kunnen slapen en vandaag voel ik me redelijk oke! Deze maand nog even zelf op de leuke manier proberen Smile

we hebben afgesproken om vanaf de week na mijn menstruatie ons gek te klussen tot ik wel of niet weer ongesteld word hahaha kijken of dat helpt, zo niet was het in ieder geval leuk :p
Ik voel me ook klaar voor de volgende stap; IUI, geeft dan toch iets meer controle en duidelijkheid voor mijn gevoel..
ik heb ook een tijd gonal-f gespoten, het prikken viel mij alles mee alleen door de hormonen werd ik af en toe een beetje labiel voor mijn gevoel..

Nogmaals succes en ik duim voor je!
Liefs Suus

13-04-2017 09:14

Wat is het frustrerend he movpolen, dat het lijkt alsof het bij anderen maar zo makkelijk gaat! Fijn dat je iemand hebt die je wel weer kan steunen en een hart onder de riem kan steken. Die heb ik gelukkig ook, vooral in mijn man. Hij is zo nuchter en positief waardoor ik me wel versterkt voel. Gister voor het eerst bij hem tranen gezien over dit alles, dat was wel flink slikken.

Daarom vind ik het wel fijn dat er zo'n forum is, zodat je je hart kunt luchten aan meiden die (helaas) in diezelfde positie verkeren en die het begrijpen...

Hou vol en ik wens iedere dag in mijn gedachte dat het ook voor vrouwen zoals jij en ik gaat lukken!
Liefs Suus