2jr bezig, 1x MK, Clomid voor regelmatige cyclus

[mar020]

Dag allemaal,

Goh, ik had nooit verwacht op zo'n forum terecht te komen. Maar dat herkennen jullie vast allemaal Ik kom zelf uit een gezin van 4 kinderen en mn moeder had nooit problemen om zwanger te worden.

Heel kort mijn verhaal: november 2013 mirena verwijderd, met de man van m'n dromen er van overtuigd dat we wel snel zwanger zouden zijn. Duurde even, maar na 11 maanden, waren we zwanger, over the moon van geluk. Helaas na 7 weken een miskraam gekregen (dec 2014). In januari kreeg ik een burn out, voornamelijk werk-gerelateerd en alhoewel we niet níet bezig waren (ofwel; geen pauze dmv anticonceptie) verbaast 't me niet dat ik in die tijd niet zwanger ben geworden. Maar nu (ook al ben ik nog niet helemaal weer 100% aan 't werk) staat de teller op 2 jaar en begint het te knagen. Na m'n miskraam zijn we de MM in gekomen, en alle onderzoeken (bloed, hormonen, echo's, eileideronderzoek, sperma onderzoek) wezen erop dat ik - wat ze al verwachtten omdat ik al 's zwanger was geweest - gewoon helemaal gezond was.

De reden waarom ik nu schrijf is is eigenlijk de volgende; op advies van onze gynaecoloog zijn we na die miskraam + onderzoeken naar huis gestuurd om 't nog 's een half jaar zelf te proberen (m'n burn out -half jaar), toen we in september terug kwamen en dus nog niet zwanger bleken heeft hij me Clomid geadviseerd, omdat ik al sinds de het stoppen met spiraal een onregelmatige cyclus heb. Ik vond 't prima, dacht een beetje ondersteuning kan geen kwaad (al ben ik niet zo geneigd verder medisch ingrijpen te doen). Maar, ik ben nu in mn 4e Clomid maand en het ís me toch een potje heftig! Ik reageer kennelijk enorm sterk op deze pillen, want ben moe, enorm labiel, heb een enorm hoge hartslag, ben al 4 kilo aangekomen in krap 4 maand en voel me echt mezelf niet.

En nu komt de crux, we gaan over 2,5mnd verhuizen en ik weet gewoon niet of ik a) die Clomid even moet doorzetten of b) (even) moet stoppen en gewoon rust moet nemen en na de verhuizing verder moet zien hoe ik me voel. Ik heb de afgelopen jaren veel stress gehad en ergens weet ik dat na onze verhuizing (naar een rustige plek) ik minder stress zal hebben en dan misschien m'n lijf ontvankelijker is voor zwangerschap. Maar ja, die angst, en die tikkende klok..

Wie herkent dit / wat zou jij doen / .... ?

Dank voor het lezen en het delen!

[Suus89]

Hoi Mar020,

Ik herken een groot deel van je verhaal. Wij zijn nu ruim 2,5 jaar geleden gestopt met de pil, ik had al bij het begin het vermoeden dat het niet snel raak zou zijn... Maar zo lang had ik ook niet verwacht.
Wij zijn na een jaar voor zaadonderzoek en bij mij echo geweest, alles zag er goed uit dus weer naar huis en proberen. Na ruim een jaar daarna toch maar weer naar het ziekenhuis. De Gyn wilde meteen starten met onderzoeken, die vond het ook al te lang duren.. Dus diverse bloedonderzoeken, echo's weer zaadonderzoek en een hsg onderzoek gehad, conclusie; alles is goed!! Toch met clomid gestart om de beste controle te hebben over de eisprongen, dit was in juli. Vanaf afgelopen maand begonnen met Gonal-F injecties en Pregnyl (die had ik ook al bij de clomid)... Ik had bij de clomid 2 x een cystevorming dus vandaar andere medicatie. Mn eitjes doen het geweldig, baarmoederslijmvlies was ook top! Maar toch net weer ongesteld geworden..
Ik deel je frustratie en twijfel, wil ik hier nog wel mee doorgaan? Maar iedere x als ik een baby zie dan schreeuwt alles in mij dat ik het wil..

Nou dat was even mijn hele verhaal haha
Meid, ik zou nu met de verhuizing lekker even rust nemen, gewoon je ding doen en blijven genieten van elkaar.. Dan zie je daarna wel weer verder toch?
Wij slaan deze maand ook even het ziekenhuisgedoe over ivm de feestdagen..
Ik hoop voor je dat 2016 een mooi en vruchtbaar jaar gaat worden!

[flipje]

Hoi mar,

Wat een vervelende situatie, vooral omdat je niet weet waar het nou aan ligt! Vanwege je stressproblemen vroeg ik me af of je al met een professional over je onvervulde kinderwens praat?
Er zijn psychologen of maatschappelijk werkers die hierin gespecialiseerd zijn, misschien dat dat je wat rust kan geven. Niet omdat ik denk dat je daardoor zwanger zult worden, maar je moet in de eerste plaats om jezelf denken!

Ik ben sinds februari zwanger, voor ons heeft het ook lang geduurd en wij zijn uiteindelijk volle bak in de medische molen beland. In mijn blog (zie linkje in mijn handtekening) kun je uitgebreid lezen hoe dat is gegaan en hoe we dat hebben ervaren. Het was zeker een lastige periode, maar uiteindelijk duurde dat maar een paar maanden en is dat nu beloond met een zwangerschap.

Ik hoop dat het voor jullie niet nodig zal zijn, maar ik wil je even meegeven dat je niet te bang moet zijn om (als het nodig is) verder de medische wereld in te stappen! Die dokters zijn supergoed en maken voor ontzettend veel stellen hun kinderwens werkelijkheid.

Heel veel succes en hopelijk ben je snel zwanger!!

Liefs,
flipje

[altijdpositief]

Ik weet dat ik reageer op een wat ouder bericht, maar ik was wat aan het rondkijken om ervaringen te lezen van anderen bij wie het zwanger worden niet meteen lukt. We hebben al een zoontje van bijna twee. In mei hebben we beslist om voor een tweede kindje te gaan, maar tot nu toe is dit nog steeds niet gelukt. De ha zegt dat we wat meer geduld moeten hebben en dat hij niet meteen een reden ziet om niet zwanger te worden. Wachten duurt echter lang... blijkbaar kan stress wel een van de factoren zijn.