12-03-2016 12:29
Dag dames,
Na ruim een jaar zwanger proberen te worden hebben we begin dit jaar de stap gezet om eens te laten onderzoeken waarom het maar niet lukt. Mijn menstruatiecyclus schommelde tussen de 25 en 40 dagen, dus had voor mezelf bedacht dat dat het probleem was. Pilletje, klaar!
Op de inwendige echo was niets vreemds te zien (ik blij) en alles was zoals het hoort. Mijn cyclus is een paar weken gevold en alles klopte volgens het boekje. Mijn man heeft zijn sperma laten controleren en dat was meer dan goed! Dus ze gingen zich weer meer op mij richten. Uit het bloedonderzoek kwam naar voren dat er antistoffen gevonden waren. Er bestond dus een kans dat ik ooit chlamydia heb gehad en ze gingen dat verder uitzoeken. In mijn baarmoeder was er via een uitstrijkje geen spoort van te bekennen dus ik moest na mijn menstruatie terug komen voor een baarmoederfoto.
Deze week heb ik de hsg gehad en vond het echt vreselijk!!! Qua pijntjes kan ik aardig wat hebben, maar heb liggen huilen tijdens het onderzoek van de pijn. De gynaecoloog probeerde me op te beuren met het bericht dat alles goed doorloopt en het het prima uit ziet. Ze ging nog overleggen met een arts hoe zij erover dacht en in de middag bellen met bericht.
Later die middag werd ik idd gebeld en ze gaf aan dat er toch wel wat onduidelijkheid was en ik de volgende dag een röntgenfoto moest laten maken. Dus ik de volgende dag een foto gemaakt en in de middag een mailtje dat ik een afspraak moest maken voor verder onderzoek. In de middag en op donderdag is de arts niet bereikbaar dus vrijdag kon ik pas bellen wat er niet goed was. Alles liep tenslotte toch goed door???? Na haar telefoontje vertelde ze dat het idd mooi doorloopt en daarna houd het ineens op. De vloeistof verspreid zich niet en daarom krijg ik waarschijnlijk een kijkoperatie.
Pas eind deze maand krijg ik daar een gesprek over en zie er vreselijk tegenop. Onder narcose ben ik nog nooit geweest en wat ze daarna met je doen... geen idee. Zijn er vrouwen die zich in mijn verhaal herkennen en hoe is dat afgelopen? Hoe ging de kijkoperatie, wat hadden ze gevonden, hoe en ben je inmiddels zwanger?
Groetjes Noelle
Na ruim een jaar zwanger proberen te worden hebben we begin dit jaar de stap gezet om eens te laten onderzoeken waarom het maar niet lukt. Mijn menstruatiecyclus schommelde tussen de 25 en 40 dagen, dus had voor mezelf bedacht dat dat het probleem was. Pilletje, klaar!
Op de inwendige echo was niets vreemds te zien (ik blij) en alles was zoals het hoort. Mijn cyclus is een paar weken gevold en alles klopte volgens het boekje. Mijn man heeft zijn sperma laten controleren en dat was meer dan goed! Dus ze gingen zich weer meer op mij richten. Uit het bloedonderzoek kwam naar voren dat er antistoffen gevonden waren. Er bestond dus een kans dat ik ooit chlamydia heb gehad en ze gingen dat verder uitzoeken. In mijn baarmoeder was er via een uitstrijkje geen spoort van te bekennen dus ik moest na mijn menstruatie terug komen voor een baarmoederfoto.
Deze week heb ik de hsg gehad en vond het echt vreselijk!!! Qua pijntjes kan ik aardig wat hebben, maar heb liggen huilen tijdens het onderzoek van de pijn. De gynaecoloog probeerde me op te beuren met het bericht dat alles goed doorloopt en het het prima uit ziet. Ze ging nog overleggen met een arts hoe zij erover dacht en in de middag bellen met bericht.
Later die middag werd ik idd gebeld en ze gaf aan dat er toch wel wat onduidelijkheid was en ik de volgende dag een röntgenfoto moest laten maken. Dus ik de volgende dag een foto gemaakt en in de middag een mailtje dat ik een afspraak moest maken voor verder onderzoek. In de middag en op donderdag is de arts niet bereikbaar dus vrijdag kon ik pas bellen wat er niet goed was. Alles liep tenslotte toch goed door???? Na haar telefoontje vertelde ze dat het idd mooi doorloopt en daarna houd het ineens op. De vloeistof verspreid zich niet en daarom krijg ik waarschijnlijk een kijkoperatie.
Pas eind deze maand krijg ik daar een gesprek over en zie er vreselijk tegenop. Onder narcose ben ik nog nooit geweest en wat ze daarna met je doen... geen idee. Zijn er vrouwen die zich in mijn verhaal herkennen en hoe is dat afgelopen? Hoe ging de kijkoperatie, wat hadden ze gevonden, hoe en ben je inmiddels zwanger?
Groetjes Noelle