Miskraam en de schuldgevoelens.

[ultra]

Balen zeg. Net het begin van m'n miskraam. Gisteravond voelde ik gewoon dat het mis zou gaan. En dan die schuldgevoelens; heb ik teveel koffie op? Teveel thee? Niet gezond genoeg gegeten? Heb ik te weinig toegegeven aan m'n rust? Te zwaar getilt? En dan; nee, het komt door een natuurlijke reactie. Het vruchtje was niet in staat om te leven of verkeerd ingenesteld.
Bleh, ben het nu al zat. In m'n hoofd had ik de babykamer al ingericht.

[Iuno]

Lieve Ultra,

Laat die schuldgevoelens er maar uit hoor! Ben je er sneller weer vanaf .

Ik heb dan wel geen MK gehad, maar ons zoontje is te vroeg geboren èn met open zacht gehemelte (waar we nu, na 18 maanden gelukkig zo goed als niets meer van merken)... Hoewel ik inmiddels weer goed kan relativeren, blijft het af en toe nog steeds door m'n hoofd spoken 'wat als ik dàt niet had gedaan aan het begin van m'n zwangerschap, dan had hij misschien wel géén spleet gehad' en 'had ik dàt maar niet gedaan in week 33, dan was hij wellicht niet te vroeg gekomen?' en ga zo maar door...

En dan denk ik weer: die spleet is door een foutje van 'moeder natuur' geweest en hij was gewoon al eerder 'af'...

Je weet het toch nooit en dat maakt het er beslist niet makkelijker op!

Zoals ik in het andere topic al schreef: jank maar lekker uit en verwen jezelf maar flink! Al het andere is op dit moment niet belangrijk! *knuddel*

[nathalie77]

probeer dat niet doen ultra.. met zulke ideeen schiet niemand iets op hoor.
Bij mn tweede miskraam had ik hetzelfde en uiteindelijk maak je het alleen moeilijker voor jezelf.
Er is iets niet goed geweest en daarbij maakt een kopje koffie ofzo echt geen verschil.
Het is gewoon hartstikke naar nu en ik hoop dat je miskraam niet te pijnlijk is en te lang gaat duren, want dat maakt het er allemaal niet beter op.
Neem je tijd om te huilen en het verdriet te verwerken zodat je er zelf weer bovenop komt.
Heel veel sterkte meid!

[ultra]

De wereld ziet er vandaag al beter uit. Het zonnetje schijnt, heb gelukkig weinig pijn van de miskraam. Wel ziek gemeld op m'n werk. Ga vandaag lekker de boel een beetje opruimen en m'n bolletjes in de tuin zetten.
Vindt 't voor m'n mannetje ook wel zielig trouwens. Hij ervaart er helemaal niks van lichamelijk en ik natuurlijk wel.

[nathalie77]

De wereld ziet er vandaag al beter uit. Het zonnetje schijnt, heb gelukkig weinig pijn van de miskraam. Wel ziek gemeld op m'n werk. Ga vandaag lekker de boel een beetje opruimen en m'n bolletjes in de tuin zetten.
Vindt 't voor m'n mannetje ook wel zielig trouwens. Hij ervaart er helemaal niks van lichamelijk en ik natuurlijk wel.

Hoi Ultra, vandaag is voor mij de klap gekomen. Kreg een bloeding op het werk en wist meteen dat het fout zat. Net een echo gehad, heel lieve vrouw, maarja..het is dus over. Ik hoop dat ik morgen er net zo over denk als jij. Nu is het nog even allemaal verdriet.

[Dreamstar]

hoi
Ik weet niet hoelang jullie zwanger waren? Maar ik heb in totaal nu vier miskramen gehad twee voor mijn eerste kindje en twee voor mijn tweede kindje waarvan ik het langste 15 weken zwanger was dat was de eerste miskraam en tevens heb ik daar de grootste klap van gekregen.
Ik heb een soort van herdenkingsboekje gemaakt van een klein fotoboekje om het allemaal te kunnen verweken. Daar heb ik de positieve test, de echofoto's een gedichtje en alle kaarten die ik heb gekregen in geplakt.
Bij die miskraam is het weggehaald in het ziekenhuis, ik mocht het niet zien en ze wilden ook niet vertellen of het een jongtje of meisje was dat vond ik heel erg. Daarna kreeg ik baarmoederontsteking dus al met al ben ik een hele poos onder de pannen geweest.
Maar het boekje heeft het wel makkelijker gemaakt om het te verwerken.

[Kiekeboe]

Ach wat vreselijk Ultra en Nathalie ook voor jou. Hoe ver was jij dan in de zwangerschap?
Leef enorm met jullie mee. Als je zo dichtbij bent is de klap nog moeilijker te verwerken.
Ze zeggen dat je na een miskraam hogere kans hebt opnieuw in verwachting te raken. Hoop dat dit in jullie geval zo mag zijn. Heel veel sterkte aan jullie allebei. Dikke knuffel van mij.

Schuldgevoelens zijn zeker niet nodig maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoop dat jullie het een mooi plekje kunnen geven. De tip van Dreamstar lijkt me inderdaad een goeie om het te kunnen verwerken. Nogmaals veel sterkte en succes met opnieuw zwanger worden.

[sproeki]

wat naar allemaal.... ook al weet je dat je er niks aan kan doen, vond ik het ook heel moeilijk om de schuld niet bij mezelf te zoeken.
Ik had ook erg het idee dat mn lichaam mij in de steek liet... wij gaan nu de zevende ronde in en hopen op goed nieuws!
Ik heb nog een vraagje... ze zeggen dat het ongeveer een half jaar tot een jaar kan duren voordat je zwanger wordt, begin je na een miskraam dan weer opnieuw? ik heb zelf in januari een miskraam gehad... heel veel sterkte en succes iedereen!
liefs sproeki

[Iuno]

@ Nathalie
En... ziet jouw wereld er inmiddels ook alweer een beetje beter uit...? *knuddel*

Ik heb nog een vraagje... ze zeggen dat het ongeveer een half jaar tot een jaar kan duren voordat je zwanger wordt, begin je na een miskraam dan weer opnieuw? ik heb zelf in januari een miskraam gehad... heel veel sterkte en succes iedereen!
liefs sproeki

Volgens mij niet hoor. Van wat ik gehoord heb, zou je de eerste maanden na een mk zelfs extra vruchtbaar en zijn de meeste vrouwen idd ook snel erna weer zwanger...
Er is dus hele goede hoop voor je! *pray*

[nathalie77]

ik hoop dat dat waar is, van dat extra vruchtbaar!
Ik was 7 weken, dus nog maar kort, maar het is wel de derde miskraam op rij, dus dat komt gewoon hard aan. Alles zit nu ook nog in mn buik, daar baal ik van, heb helemaal geen bloedverlies meer, dus moet nog 1,5 week afwachten op de volgende echo en dan waarschijnlijk curreteren. Nouja, ik blijf gewoon goeie hoop houden dat het ooit wel een keer goed mag gaan.

[sproeki]

jeetje zeg... heftig! sterkte...

[Sam]

Dat van die schuldgevoelens herken ik helemaal. Heb zelf half jan een miskraam gehad na 9 weken zwangerschap. In begin dacht ik ook: dat had ik niet moete eten en dat had ik niet moeten doen. Mijn gyn en verloskundige hebben dat uit mijn hoofd gepraat. Dus ik heb nu geen schuldgevoelens meer.
@ Natahalie: ik heb ook 1.5 week moeten wachten tot mijn curretage. heb eerst een echo gehad en daarop was te zien dat het niet goed was. Na 1 week nog een echo om te kijken of er wat verandert was (je weet dat het niet zo is, maar je blijft toch hopen. Had ook geen bloedverlies meer) en toen nog 6 dagen wachten op de curretage. Van mij mag dat eerder gebeuren.
Ik weet zeker dat het bij de volgende keer goed zal gaan! Gaan ze nu ook onderzoeken doen omdat dit je 3e miskraam op rij is?

X Sam

[nathalie77]

Dat van die schuldgevoelens herken ik helemaal. Heb zelf half jan een miskraam gehad na 9 weken zwangerschap. In begin dacht ik ook: dat had ik niet moete eten en dat had ik niet moeten doen. Mijn gyn en verloskundige hebben dat uit mijn hoofd gepraat. Dus ik heb nu geen schuldgevoelens meer.
@ Natahalie: ik heb ook 1.5 week moeten wachten tot mijn curretage. heb eerst een echo gehad en daarop was te zien dat het niet goed was. Na 1 week nog een echo om te kijken of er wat verandert was (je weet dat het niet zo is, maar je blijft toch hopen. Had ook geen bloedverlies meer) en toen nog 6 dagen wachten op de curretage. Van mij mag dat eerder gebeuren.
Ik weet zeker dat het bij de volgende keer goed zal gaan! Gaan ze nu ook onderzoeken doen omdat dit je 3e miskraam op rij is?

X Sam

Pfft.. wat vervelend. Heb nog steeds geen bloedverlies, maar voel me de hele dag door doodmoe. Ik wil er nu eigenlijk gewoon vanaf, er verandert toch niks meer. Moet nu nog een hele week wachten op de volgende echo en dan pas zal er inderdaad een afspraak worden gemaakt voor de curretage. Ik heb verder niemand meer gesproken(vindt ik best vreemd trouwens), maar ik neem aan dat er wel onderzoekjes zullen komen ja. Ga dinsdag maar eens bellen.

[sproeki]

wat ontzettend naar allemaal zeg... vreselijk om er op te moeten wachten... heel veel sterkte!

[Dreamstar]

Heel veel sterkte .
Ik moest ook wachten maar kreeg ontzettende buikpijn en toen wilden ze me wel ineens opnemen ik heb twee dagen in het zh gelegen ze hebben het toen weggehaald.
Het was een vreselijke tijd.
Ik leef met je mee.

[ultra]

Hoi lieve nathalie,

Ik lees het nu allemaal pas, had even afstand genomen. Wat vreselijk voor je meid. Dan heb je meteen het idee dat je allemaal niet meer weet hoe het moet en dat je ontroostbaar bent.

Probeer naar een manier te zoeken om het een plekje te geven. Ik heb even afstand genomen en ben veel rustiger geworden. Was bijna geobsedeerd door het zwanger worden, zijn en dit forum.

Ik kan alleen maar zeggen. Het ligt niet aan jou. Jij zal een prima moeder zijn, en lukt je ook om het een keer te volbrengen. Het is een foutje in de innesteling, verkeerde plekje gevonden. Stort je even in de ellende en ga daarna weer rustiger ademen, breek er doorheen.

Ik denk aan je! Heeeeel veel liefs!