Missed abortion

[eva05]

Hallo meiden,

Afgelopen maandag ben ik erachter gekomen met de 10 weken echo dat ons kindje is gestorven met 8,2 weken. Ondanks dat ik de hele zwangerschap erg angstig ben geweest was het toch een schok. Een grote schok. Ik vind het heel erg dat ik niets gemerkt heb. Ik voel me gewoon nog zwanger. Met bijbehorende kwaaltjes. Ik heb ook nog een buikje.

Het heeft heel lang geduurd voordat ik zwanger was. In 2008 gestopt met de pil. We deden het rustig aan. gewacht met onderzoeken tot na mijn trouwen. Die begonnen 2011. Met de eerste zaadtest van mijn man kwamen we erachter dat het helemaal mis was. Ik was in orde. Doorverwezen naar de VU. Daar kwamen we meteen in aanmerking voor ICSI. Ik moest weer aan de pil ivm de behandeling. Daarna spuiten zetten. Ik bleek een super broedkip met veel follikels. Uitkomst 1 embryo en 11 ingevroren embryo's (cryo's). De cryo's werden per 2 ingevroren dus in totaal 7 kansen. Ondanks dat ik helemaal van slag was van de hormonen, mijn lichaam reageerde er heftig op, zagen we het helemaal zitten. Helaas ging het niet goed. 4 tp die allemaal mislukte. Niet in de buurt van een zwangerschap.. Ik ging steeds verder achteruit. Mijn lichaam trok het niet. Met name mijn darmen. Ik zal de details besparen maar ik viel uiteindelijk 25 kg af. Was een geraamte. Tussentijdse bloedingen en cyclussen die al niet top waren, deden helemaal raar. Geestelijk was ik ook een wrak. Kon niets meer hebben. Ook mijn man had het niet meer. De 5e tp extra medicatie gekregen. Maar hoewel die juist mijn menstruatie tegen moest houden werd ik midden in de behandeling ongesteld mijn lichaam trok het niet meer. Hierdoor en door andere omstandigheden hebben we toen besloten om te stoppen.. We moesten bijkomen, helen, weer leven. Toen werd ook nog mijn vader ziek. Hij is uiteindelijk eind vorig jaar gestorven.

[eva05]

Ik ga even in stukken verder omdat het misschien mis gaat.

Uiteindelijk begon dit jaar weer vol goede moed begonnen. We hadden nog 3 pogingen over. Helaas zijn de wachtlijsten gegroeid. Daarbij kreeg ik de diagnose chronische-vermoeidheidssyndroom. Waar ik "blij" mee was want eindelijk wiet ik waar mijn extreme vermoeidheid vandaan komt. En waarom ik zo'n last heb van mijn lichaam heb en zomaar en zo snel ziek ben. Kan daardoor ook beter rekening houden met mezelf.

In de zomer voor de tweede keer de 5e poging weer een cryo tp in natuurlijke cyclus. Het zag er even goed uit maar ging toch mis. Inmiddels had ik het wel gehad met de cryo's en meer hoop op een verse poging. Maar goed eerst de cryo's opmaken. Hierna een cyclus overslaan wegens vakantie. Daarna een monstercyclus die 2 keer zolang duurde dan normaal. Inmiddels al in het tweede helft van het jaar en nog maar 1 poging achter de rug!

En toen begon het wonder. Ik mocht van start en had een droom van een cyclus. Ik moest maar 2 keer naar het ziekenhuis en mocht toen mijn spuit al zetten voor de eisprong. Uiteindelijk op 3 oktober de tweede tp van dit jaar. Op het wachtbankje weer. En ja hoor een dag voor de eerste sterfdag van mijn vader kwam ik erachter dat ik zwanger was! Wat speciaal! Wat een onverwacht wonder! Ik heb er weken aan moeten wennen dat ik zwanger was. Kon het niet geloven. En ook nog uitgerekend in juni. Zo leuk! Helaas was ik vanaf het begin extreem angstig dat het mis zou gaan. Misschien onderbuik gevoel? En het feit dat je met cryo's een extra hoge kans hebt op een miskraam?

Met 7 weken een spoedecho. Ik dacht dat het mis was had de dag ervoor ook bruine afscheiding gekregen. Ik werd 2 dagen achteruit gezet en het hartslagje was maar 115. Wat te langzaam was maar het kindje leefde! Super blij en super bang dat het alsnog mis zou gaan.
Met 8 weken een echo. Ik zat weer op schema. Kindje was goed gegroeit. Hartslagje 145 dus helemaal blij! Ons kindje was gewoon traag op gang gekomen. Toch bleven we diep in ons hart angstig.
10 weken echo. Het kindje lag ineens heel raar. En we konden het hartslagje niet meer vinden. Ik keek naar mijn man. Zijn gezicht was vertrokken. Ik keek naar de gynaecologe, haar gezicht stond ook gespannen. Ik kon niet eens meer zien wat er op het scherm stond. Kon niet meer nadenken. Ik lag daar met mijn benen wijd en het enige wat ik dacht, haal dat ding uit me ik wil hier weg! Ik trok mijn kleding weer aan en kreeg te horen dat het niet mijn schuld was. Maar het enige wat ik dacht was ik wil hier weg! Hoe lief ook bedoeld.. De gynaecologe was ook ontdaan. Zij was degene die de tp had gedaan en was zo blij voor me.

Ik kreeg een korte uitleg dat ze het liefst hadden dat het kindje natuurlijk komt. Anders pillen en stap erna curettage. Ik had op dat moment geen vragen en had geen haast om mijn kindje uit mijn buik te halen. Dus afspraak gemaakt voor komende maandag. En toen zsm weg. Ik wilde lopen dus we zijn naar het bos gereden. Waar natuurlijk allemaal baby's in kindjes waren dus naar huis gegaan en in elkaars armen gelegen.. Pff wat een pijn..

Gelukkig kunnen mijn man en ik hier goed over praten. Ook heb ik erg veel steun gehad aan forumvriendinnen die helaas ook zoiets hebben meegemaakt. Want inmiddels heb ik wel veel vragen. Heel veel vragen.

Iedere dag gaat het een klein beetje beter. Maar ik voel me nog steeds net zo lamgeslagen als toen mijn vader stierf. En dan ook nog de feestdagen voor de deur. Weeeeer met verdriet een jaar afsluiten.. Weer zoveel pijn.

Ik ben benieuwd of er meer meiden zijn die dit hebben meegemaakt of meemaken. Zou het fijn vinden om erover te praten. Vind meer info ook fijn. Ik heb inmiddels besloten dat als er maandag nog niets is gebeurd ik om een curettage ga vragen. Ik wil verder.. We zijn zover gekomen dat we nu juist de schouders eronder gaan zetten. Hoe zit dat bij andere meiden?

Ik hoop gauw iets te horen.

Veel liefs Eva.

[Kersje]

Lieve Eva,

Ik heb je verhaal net gelezen, meid. Wat een verdriet spreekt uit je woorden. Ik herken de pijn van een slechte echo, het verschrikkelijke nieuws dat het niet goed is met je kindje. De ontreddering en het verdriet die je overvallen en dat gevoel van alleen maar weg willen. Huilen in elkaars armen.
Bij ons was het de 20 weken echo die niet goed was. En wij zaten niet in een medisch traject. Dus dat is anders dan bij jullie.

Maar het verdriet en ook het juist weer verder willen herken ik zeker! Ik kan je niet helpen aan verdere info, want bij mij is de bevalling opgewekt vanwege de termijn van de zwangerschap. Ik weet niet hoe dat gaat met een zwangerschap die eerder mis gaat. Hopelijk krijg je snel reacties van meiden die daar meer van weten.

Wat rot dat je nu ook nog voor de feestdagen zit. Gelukkig heb je veel steun aan je man!

Heel veel sterkte en een dikke knuffel

[Goodlife]

Lieve Eva,
Sterkte, heel veel sterkte!
Ik heb vorige week maandag te horen gekregen dat het, ook na een echo
Met traag hartje, is gestopt.
Vandaag ben ik gecureteerd
09:20 aan de beurt .. 09:50 werd ik alweer wakker uit de narcose.
Het is me lichamelijk 100% meegevallen. Ik zat.13:00 weer thuis op de bank.

Het is verschrikkelijk.. dat wachten.. niet weten waar je aan toe ben..
Kies voor jezelf.. volg je eigen gevoel..

En mocht je echt gecureteerd willen worden: misschien verstandig om het ah al te breken wanneer dat
Zou kunnen. Hier had ik geluk.Maar het had ook zo kunnen zijn dat ik maandag pas kon..

Denk aan je, ook al ken ik je niet.

[Goodlife]

Ah te breken = zh al te bellen

[Rushmore]

Lieve Eva,

Jeetje wat heftig. Eindelijk positief nieuws na zo'n medisch traject en dan de harde werkelijkheid. Heel veel sterkte gewenst!

Ik kwam er in week 8 achter dat het niet goed was, het begon heel erg te bloeden. Eigenlijk had ik in week 6 al een slecht voorgevoel, omdat het toen wat ging bloeden.Twee weken later was het nog niet gestopt, toen naar de gynaecoloog en bleek dat het een missed abortion was,complete vruchtje zat er nog met vruchtvliesje, ik vond dit heel onwerkelijk, omdat dit bij een eerdere echo niet te zien was, de vk zei dat er alleen maar bloed en vocht zat. Het vruchtje was met 6 weken gestopt met groeien en ik kon het gaan opwekken met medicijnen. Heb een weekend veel kramp gehad, veel bloed verloren en ik dacht ook het vruchtje, maar ik bleef maar bloed en na 1.5 week weer terug naar de gyn voor nog een echo en het vruchtje was nog intact. Twee dagen later ben ik gecurreteerd, dat is nu 3 weken geleden. De ingreep zelf viel me reuze mee, maar ik heb nog steeds last van de narcose. De eerste twee weken erg duizelig geweest en nu bij inspanning nog steeds duizelig. Het bloeden zelf stopte na 1.5 week.

Ik merk ook dat ik behoefte heb om erover te praten. Je bent zo blij en dan val je zo hard van die roze wolk af.

Ik ben nu aan het wachten wat mijn lichaam gaat doen. Ik heb al wel weer een negatieve test gehad, maar geen peil op lichaam te trekken. Ik wil wel graag snel weer zwanger raken.

Een hele dikke knuffel!

[Goodlife]

Rushmore: waar slopend zeg.. zo lang bloed.. en medicijnen met kranten enz.. en dan alsnog Curettage..
Spannend hoe alles nu weer zal gaan .. wacht je eerst een menstruatie af? Of wanneer je je eisprong
Hebt verder proberen?
Mag ik vragen hoe het bloedverlies verliep? Ik lees dat je 1,5, week gebloed hebt. Was het dat je steeds maandverband in moest
En ook met wisselen? Ik ben gisteren dus gecuretteerd en mijn maandverband is steeds droog.
Kan het zijn dat dit nog komt? Had jij het erg en steeds minder? Of sinds veel en dan weer niks..?

Ik vind het psychische deel best lastig. Aan de ene kant denk ik: als het niet goed is, is het njet goed..
Aan de andere kant voel je je zo leeg.. en wou je zo graag daar het anders was.. hoe beleef jij dit?

[Goodlife]

Kranten = krampen

[Rushmore]

@Goodlife Ik ben erg benieuwd hoe mijn lichaam dit weer oppakt. Ik heb geen idee hoe mijn cyclus nu in elkaar steekt, was altijd regelmatig, 30 dagen. Zit nu op 3 weken, eisprong zou kunnen. We gaan er wel weer voor, dat wil zeggen, als het komt, dan komt het, we wachten de menstruatie in ieder geval niet af.

Ik heb de eerste 3/4 dagen na de curretage weinig gebloed ( maandverband bleef ook schoon) daarna wat meer, maar niet met heel veel bloed ( niet maandverbanden vol zeg maar) zo af en toe even vloeien, en daarna werd het bruin en stopte het.

Het is inderdaad psychisch best zwaar, rationeel denk je, het was niet gezond, dus het is beter zo. Maar aan de andere kant was het ontzettend gewenst en was ik er zo blij mee, af en toe is dit best hard, zeker als je zwangere mensen ziet of baby's. Ik hoop zo dat ik binnen redelijke tijd weer zwanger word, maar ik ben ook erg bang om er te obsessief mee bezig te zijn.

Het heeft me wel geholpen om er met vrienden/familie/collega's over te praten, maar aan de andere kant zijn die het na 2 weken ook weer kwijt.

[eva05]

Hoi meiden

Bedankt voor het reageren!

Kersje wat erg dat je er met de 20 weken echo achter kwam dat het niet goed zat. Denk je dat je veilig zit krijg je zo'n klap. Al die tijd dat je aan je kindje hebt gehecht.. Wat een hel.

Goodlife ik had je verhaal al een beetje gezien. Ik vond het heel erg voor je. Jij was de maand na mij uitrekend toch? Wat een klap.
Heb jij toen je hoorde dat het hartje was gestopt meteen een afspraak gemaakt voor de curettage? Ik wil wachten tot maandag en hoop eigenlijk dat ik een paar dagen daarna al kan.. Ik had ook vragen over het bloedverlies. Dus ben ook erg benieuwd naar het antwoord. Wat gaat zo'n behandeling snel! Dat is wel prettig. Heb je erna erg veel pijn gehad? En moest je van tevoren ook pijnmedicatie nemen? Ik ben ook benieuwd of ze bij jou aanraadde om medicatie te nemen om het op te wekken ipv een curettage. Sorry voor alle vragen maar ik loop echt over van de vragen momenteel.. Het helpt enorm als ik wat beter weet waar ik aan toe ben. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Jij zit ook nog midden in je verwerkingsproces.. Bedankt dat je aan me denkt. Jij bent ook zeker niet uit mijn gedachte!

Rushmore, wat naar dat jij dit ook hebt meegemaakt. Wat een achtbaan was dat voor je. Tot nu toe heb ik alleen maar negatieve verhalen gehoord over medicijnen om het op te wekken. Wat vreselijk dat je dat allemaal moest doorstaan. Daar ben ikd us zo bang voor al die pijn en dat vele bloedverlies. En dan alsnog een curettage. Naar dat je zo last hebt van duizeligheid. Dat is één van mijn zwangerschapskwalen. Nog steeds last van.. Ik las ergens dat het na een curettage 4 tot 6 weken duurt voordat je menstruatie terugkomt. Zo niet kan je het beste in week 6 een zwangerschapstest doen.

Ik wil zooo graag weer snel zwanger raken. De wens was al zo sterk. Nu helemaal. Jaren heb ik hierop gewacht.. Ben er gewoon boos om eigenlijk. Ben ook zo bang dat het weer heel erg lang gaat duren.

Ik ben gisteren naar een kaartlegger gegaan. Ik weet niet of jullie daarin geloven. Was er jaren niet geweest maar had zo sterk de behoefte dat ik meteen een afspraak heb gemaakt. Mijn man had dit nog nooit meegemaakt en was een beetje sceptisch. We vinden het achteraf heel fijn. Hebben veel antwoorden gehad. Oa dat het nog minstens een half jaar gaat duren en dat we flink moeten doorzetten. Nou ja dan kunnen we ons daar iig een beetje op instellen. Ook kregen we te horen dat het kindje niet krachtig genoeg was en dat het zieltje weer terugkeerd naar ons. Het geeft ons troost. Het heeft de zwaarte wat uit de lucht gehaald voor ons. Ik heb weer het gevoel dat ik wat meer kan ademen. Ik heb gisteren ook het hele verhaal in een dagboek geschreven die over mijn behandelingen gaat. Ook dat lucht op. Verder helpt praten en delen heel erg al zal de rest dit idd veel sneller achter zich laten dan wij. Wat logisch is.

Ik heb nog 1 vraag en ik hoop dat jullie het niet te heftig vinden. Zou graag willen weten wat jullie me het kindje hebben gedaan nadat het was geboren? Gaat dit gever dan begrijp ik het heel goed!

Meiden nogmaals heel veel sterkte dikke knuffel!!!

[Goodlife]

Ik ga morgen antwoorden via de computer. Gaat makkelijker.
Ik heb niets gezien van wat er is uitgekomen.. Dus ook het kindje niet.
Als je vraagt om het achteraf te mogen zuren kan dat volgens mijn wel.
Mijn vriendin vertelde dat zij het mocht zien. Het zag er volgens haar uit als een
Handje/bolletje watten..

[Goodlife]

Zuren = zien
Mijn = mij

Van mijn vriendin was trouwens met 8 weken gestopt.. En kort daarna gecuretteerd.

[pooh1986]

Hoi eva,

Blijf het zo erg voor je vinden


Een antwoord op je laatste vraag: ik heb zelf 3x een curettage gehad, 2x vanwege een miskraam. Het kindje wordt normaal gesproken opgestuurd naar het lab om te onderzoeken...

Ik en zelf ook geen fan van de medicatie. Het zorgt er wel voor dat je bmm alvast wat weker wordt mocht de medicatie niet werken. Ik heb gekozen voor curettage maar de tweede keer had ik sochtends in het ziekenhuis al een dubbele dosis cytotec gekregen. In de middag de curettage. Hierdoor was de miskraam al gedeeltelijk op gang maar had ik niet het heftige bloedverlies en krampen die erbij kunnen horen. Het is jouw lichaam..doe wat "goed" voelt..knuf.

[Rushmore]

Lieve Eva,

Bah, wat is het leven soms oneerlijk.
Fijn dat je iets hebt kunnen vinden dat je troost biedt.
Ik heb ook niet gezien wat er uitgekomen is, ik kreeg ook niet de mogelijkheid, had het misschien wel kunnen vragen, maar ik heb zelf geen behoefte gehad het te zien.
Heel veel sterkte!

[Horatia]

Beste Eva,

Ik las net je verhaal! Wat een verdriet zul je hebben en wat is het leven - zoals Rushmore al opmerkte - soms oneerlijk.

Ik heb zelf - voordat ik zwanger raakte van mijn dochter - twee miskramen gehad bij vijf weken en achteneenhalve week. Beide kwamen natuurlijk op gang, dus ik kan je niet adviseren over hoe een curettage zou verlopen. Ik was - vooral bij de tweede miskraam - volledig van slag en kapot van verdriet. En dan had ik zelfs niet het hele medische voortraject wat jij had.

Eigenlijk is er niks wat kan ik zeggen wat de pijn zal verzachten, want dat hielp bij mij destijds ook niet. Geef je alleen over aan verdriet, want dat is normaal. Heel veel sterkte toegewenst!

Liefs!

[Goodlife]

Hoi Eva,

ets later dan verwacht.. maar voelde me de afgelopen dagen niet zo lekker helaas. (veel hoofdpijn en opeens meer bloedverlies)

Ik kreeg een uur voor de curettage paracetamol en diclofenac. Ook kon ik een pil krijgen die je wat slaperig maakt, dit wilde ik niet. Soms krijgen vrouwen een pil die vaginaal in brengen een paar uur voor de curettage. Dit is volgens mij om de baarmoedermond wat weker te maken. Ik heb twee kinderen en ben 2 keer vaginaal bevallen. Hierdoor staat mijn baarmoedermond wat open en hoefde ik dit niet.

Ik hoorde op maandag dat het hartje was gestopt. Ik werd naar huis gestuurd met een afspraak voor de week erop, op dinsdag. Op deze afspraak, de dinsdag, gaf ik aan dat ik heel graag gecuretteerd wilde worden. Ik had enorm geluk dat er de volgende dag een plek vrij was. Anders had ik wellicht tot maandag moeten wachten.
Ik had eenmaal in mijn hoofd dat ik gecuretteerd wilde worden, dus wilde ook écht niet meer thuis opeens alles verliezen. Ze heeft me aangeboden pillen te gebruiken om het op te wekken, maar begreep dat met 2 jonge kinderen thuis het fijner was zo'n moment niet af te wachten en een curettage inplannen duidelijker was.
Ik was erg bang de nacht voor de curettage toen ik wat roze slijm had en erg buikpijn. Gelukkig kwam het niet op gang.

De eerste twee dagen na de curettage had ik weinig bloedverlies. Wel erg rugpijn. onder de douche staan hielp.
De derde nacht kreeg ik erge krampen. De volgende morgen (dag 4 na de curettage) het ziekenhuis gebeld of ik ook iets anders dan paracetamol mocht gebruiken. Ik mocht ook ibuprofen gebruiken. Mocht ik na 2 dagen nog steeds veel bloed verliezen en krampen hebben moest ik weer bellen, zou ik een ander recept krijgen. (ik heb nu geen krampen meer, dus bel morgen niet)

Dag 4 en 5 (gisteren en vandaag) een enkele keer een stolsel verloren + meer bloed. Ik lees dat dit heel normaal is. Ook heb ik wat meer hoofdpijn.

Heeeel veel succes morgen. Duidelijk aangeven wat jij wilt.. ik denk aan je. X

[Goodlife]

je hebt dus volgens mij 2 verschillende pillen.

1 om de baarmoedermond wat weker te maken zodat de curettage makkelijker gaat..

en 1 om alles op te wekken.

dat is wat ik begreep...

[eva05]

Hoi meiden

Goodlife hoe gaat het nu met jou?

Lieve Pooh. Lief dat je aan me denkt. Hoe gaat het met jou? Ik zie dat je voorbij de eerste 3 maanden bent. Super! Ben heel erg blij voor je! Jeetje 2 keer misgegaan. Dat wist ik niet. En 3 curetages.. Zo erg.. Ben je nog erg onzeker? Ik blijf voor je duimen.

Rushmore hoe gaat het nu met jou?

Horatia wat erg dat jij ook twee kindjes hebt verloren. Wat een verdriet! Het lijkt me zo zwaar om een miskraam te doorstaan. Wil dat eigenlijk vermijden.. Lijkt me te zwaar.. Ik denk dat het voor iedereen even zwaar is om een kindje te verliezen. Je weet wat pas wat je mist als je het hebt meegemaakt. Als je hebt mogen ervaren hoe het is om een kindje te mogen dragen. Het nare aan de medische molen is dat het weer heel lang gaat duren om weer zwanger te raken. In mijn geval met een nieuwe ronde hormoonspuiten en punctie. Dat werkt slopend voor je lichaam maar dat staat helemaal los van een kindje verliezen. Daar kan niets tegenop.

Morgen de afspraak in de kliniek. Ik ben op van de zenuwen. Het idee dat ik weer naar ons Dode kindje moeten kijken is zó zwaar. Mijn man vindt het ook heel zwaar. We gaan dan om een curetage vragen. Ik hoop dat het snel kan en zonder gezeur want ik ben echt op..

[eva05]

Dus je krijgt sowieso medicatie van tevoren?

[eva05]

Krijg je ook een infuus en moet je nuchter zijn?

[Tijger1]

Eva ten eerste wat ontzettend erg voor jullie zeg. Al een ontzettende lange weg gehad en en dan gaat het ook nog mis. Bah.

Ik heb 3 curetages gehad. 2 na miskraam en bij 1 van die miskramen is er na de curetage wat blijven zitten en moest ik nog een keer. Heb in totaal 5 miskramen gehad.
Bij alle keren kreeg ik pijnstillers van te voren en een tabletje om beetje rustig te blijven.
Ik ben alle keren helemaal onder narcose geweest, en heb een infuus gehad.
Ook moest ik nuchter zijn.


Heel veel sterkte morgen en ik hoop dat je snel terecht kan voor de curetage.

[Horatia]

Eva05, heel veel sterkte vandaag!

[pooh1986]

Eva hoe gaat het met je? Heb je al een curettage gehad of nog niet??
Zo zwaar allemaal...je maakt al toekomstplannen zeker na een goede echo..als dat opeens wegvalt doet dat vreselijk pijn.

Goodlife, ik heb volgens mij cytotec gekregen voor mijn curettage (had ook al flink bloedverlies en stolsels hierdoor) ik dacht dat je met cytotec ook miskramen kan opwekken of heb ik dat verkeerd begrepen? Hoe gaat het nu met jou? Bloedverlies al wat minder? Ik heb toen 2 a3 wkn gevloeid maar die krampen herken ik niet.

[pooh1986]

Lief dat je nog naar me vraagt eva! Ik ben nog steeds wel onzeker maar begin er beetje bij beetje in te geloven. Ik kan thuis het hartje luisteren, dat doet goed.

[Tijger1]

Pooh je hebt het helemaalgoed hoor over de cytotec.
Ik heb dat een keer gekregen toen ik de mk wilde opwekken met medicijnen.

[Tijger1]

Eva hoe was het gister in het zkh?
Hoop eigenlijk dat je de curettage al hebt gehad

[eva05]

Hoi meiden ik reageer later uitgebreider.

Ik heb gisteren de curettage gehad. Helaas kreeg ik een complicatie. Ik heb een perforatie in mijn baarmoeder. Hierdoor moest ik een nachtje in het ziekenhuis blijven. Ben nu weer thuis en doodmoe. Ik ben wel heel erg blij met mijn keuze. Het viel me heel erg mee. Heb wel pijn bij bewegen maar ook dat valt mee. Ook nog maar heel weinig vloeien.

Lieve meiden dikke knuffel!!!

[Goodlife]

Lieve Eva ,tjonge, nog meer pech!

Veel sterkte. Niet schrikken als je nog wel meer gaat vloeien..
Ik had vanmorgen opeens weer (week geleden curettage) een stolsel.
Schijnt allemaal te mogen.

X

[Rushmore]

@Eva Das balen. Heel veel sterkte!

[patrieske]

Lieve eva meis... Je verhaal had ik al eens gehoord en nu hier weer eens terug gelezen...
Wat heftig meid.... Ik had je zo anders gegunt...
Dikke smakkert!

[Tijger1]

Eva hele dikke knuffel.
Wat ontzettend naar dat er een complicatie was.
Doe rustig aan en laat je maar even lekker verwennen.

[Rushmore]

Eva,

Hoe gaat het met je?

[M0niqu3]

Hoi allemaal.

Ik heb net ook mijn 2e curretage na missed abortions gehad en dacht "ik zoek wat lot genoten op".
Vandaar dat ik op dit topic reageer.
Eva ik begrijp dat jij ook net dit hebt meegemaakt.
Ik weet hoe je je voelt. Pffff.
Kinderen neem je niet, die krijg je.......

[eva05]

Hoi meiden,
Ik wil jullie nog bedanken voor jullie lieve berichten en medeleven. Sorry dat het zo laat is. Ik kon hier echt even niet reageren. De teleurstelling en het verdriet was te groot..

Een update. Zoals jullie weten op 2 dec heb ik met 11,1 weken de curettage gehad. Helaas is het niet helemaal goed gegaan. Het slangetje is door mijn baarmoedermond gegaan zoals jullie ook weten. 1 à 2% kans. En ja hoor ik had hem te pakken. Maar goed ik heb alle kansen te pakken.. Na al die jaren nog geen kindje. Al die tp die niet goed gingen. Een missed abortion.. Nu nog de loterij 😉.

Ik heb er gelukkig niet veel last van gehad. Moest een nachtje extra blijven. Antibiotica. Lage bloeddruk. En heb bijna 4 weken gevloeid. Weinig buikkrampen en wacht nog steeds op mijn menstruatie. Toch is het me meegevallen en ik ben supergoed verpleegd.

Heb ook al de nacontrole achter de rug. Daar blijkt dat mijn baarmoeder erg gekanteld is. Vandaar dat het waarschijnlijk oa mis is gegaan. Verder alles goed. Ik mag gewoon weer van start met terugplaatsing. Heb nog 1 cryo over. Ga er niet vanuit dat het lukt dus zal wel weer een punctie krijgen. Wel krijg ik een medische indicatie bij de komende zwangerschap. Maar dat vind ik eigenlijk wel fijn. Nu 15 jan weer een gesprek met het ivf centrum. Ben benieuwd.

Ik wil jullie nog een goed nieuw jaar wensen en hoop dat er prachtige en gezonde baby's gaan komen! Kortom ik wens jullie al het geluk toe! Ook gaat mijn hart uit naar alle lieve kleine kindjes die niet mochten komen. Hoewel we ze nooit mogen vasthouden en mogen opvoeden zullen ze altijd in ons hart blijven, in onze gedachtes en in onze geschiedenis..

Hoewel ik erg verdrietig ben en het nog steeds ontzettend veel pijn doet ben ik dit jaar ingegaan met een goed voornemen.. Dit jaar hoop ik niet dat mijn en mijn man zijn droom uitkomt maar we gaan ervan uit dat dit jaar onze droom uitkomt en er een gezond kindje gaat komen. We zijn erg positief.

[eva05]

Moniu3 sorry dat ik niet eerder heb gereageerd. Zoals je inmiddels hier beneden hebt gelezen moest ik echt even afstand nemen.. Wat erg dat je een kindje bent verloren. Of 2? Of moest je 2x een curettage ondergaan? Ik hoop dat het inmiddels weer wat beter gaat met je. Hoe gaat het nu met je?

Hoe gaat het met de andere meiden?

[Horatia]

Eva05, wat een nare ervaring.... Probeer de hoop te houden dat het op een dag goed komt en dat jullie ook een kindje in jullie armen kunnen sluiten. Er zijn genoeg meiden op dit forum bij wie het na jaren van teleurstelling alsnog is gelukt. Bij mij op het werk is inmiddels een collega bevallen van een kindje die ook nooit had gedacht moeder te worden. 3 IVF-pogingen in Nederland mislukt, 2 IVF-pogingen in België mislukt, ze zat al ver in een adoptieproces en werd spontaan zwanger. Houd moed!

[eva05]

Horatia wat een verhaal van je collega. Wat een geluk. Wij hebben ook vaak over adoptie gepraat en dat is zeker een optie. Misschien zelfs als we ook op natuurlijke wijze een kindje mogen krijgen.

Wij houden ook hoop. Na al die jaren niet zwanger twijfelde ik eraan of ik überhaupt zwanger kon raken. Dat was best eng. Maar nu ben ik zwanger geweest en dat geeft meer hoop. Meer vertrouwen. Toevallig ben ik net ongesteld geworden. Dus mijn lichaam doet het weer. Ook daar weer blij mee. Het enige wat ik nu hoop dat het niet te lang gaat duren.. Daar ben ik eigenlijk het bangst voor. Maar eerst mijn laatste cryo terug laten plaatsen. Spannend weer!!

[Horatia]

Eva05, dat kan ik mij goed voorstellen, dat je bang bent voor het lange wachten. Ik kreeg in maart 2012 een miskraam bij 8,1 weken en was (gelukkig) in juli 2012 opnieuw zwanger, maar ik weet van die drie maanden nog goed dat ik mij heb zitten opvreten van de spanning. Die drie maanden is niks vergeleken met hoe lang jij nu al moet wachten. En terwijl ik dit opschrijf besef ik mij ineens dat het belachelijk is dat ik toen zo hebben zitten zemelen als ik naar alle verhalen hier op het forum kijk.

Wanneer wordt je volgende cryo geplaatst?

[eva05]

Horatia
Ik begrijp jou ook heel goed hoor en je hebt zeker niet gezemeld. Als je eenmaal zwanger bent geweest en uit hebt gekeken naar je kindje wil je niets liever dan dat opnieuw ervaren. De meeste dan. Of je er nu lang of kort over hebt gedaan. En ik kan heel goed begrijpen dat iedere maand dan te lang is geweest. Dat heb ik ook en dat heeft niets met mijn voorgeschiedenis te maken. Ik mis mijn kindje. En hoewel het geen vervanginging is verlang ik naar een nieuw kindje.. Hoe gaat het met deze zwangerschap? Alles volgens het boekje? Was je zenuwachtig dat het nu mis zou gaan?

Ik weet nog niet precies wanneer ik mijn cryo krijg. Het gebeurd in een natuurlijke cyclus. Dat houdt in dat ik een paar keer per week naar het ziekenhuis moet om de groei van mijn follikel, waar het eitje in zit, te volgen met een inwendige echo. Is de follikel 17mm dan mag ik bij mezelf een spuit zetten om een eisprong te krijgen en een paar dagen erna is dan de terugplaatsing. En dan de 2 spannende wachtweken. Ook krijg ik vaginale bollen 3x per dag voor een betere bms. Door deze hormonen krijg je allemaal zwangerschapssymptonen en de menstruatie blijft uit dus erg spannend allemaal. Ook is mijn cyclus onregelmatig dus wanneer is echt nog de vraag. Ik denk ongv. 3 weken tot de terugplaatsing.

[Horatia]

@Eva05, bij de zwangerschap van mijn dochter was ik wel panisch dat het weer mis zou gaan. Rond zeven weken was ik er ook van overtuigd dat ik weer een miskraam zou krijgen, want alle symptomen verdwenen ook. Uiteindelijk heeft mijn man in allerijl de verloskundige gebeld voor een spoedecho en toen bleek alles gelukkig goed te zijn.

Bij deze zwangerschap ben ik daar veel minder mee bezig geweest. Je aandacht gaat toch automatisch naar het kindje dat je thuis al hebt rondrennen, dus je bent sowieso veel minder bezig met de zwangerschap. Soms verbaas ik mij er nu ook over dat ik alweer bijna 30 weken zwanger ben. Het gaat bij een tweede zo voorbij. Verder gaat alles inderdaad volgens het boekje. Begin nu wel heel moe te worden. De combinatie werk, zwanger en een drukke peuter zijn niet echt bevorderlijk voor de rust. :-)

Spannend dus weer bij de terugplaatsing! Er komt veel meer bij kijken dan ik dacht. Laten we hopen op een goede uitkomst!

[Lulu1985]

Heel veel sterkte eva.
Dikke knuf