Wel of geen tweede kindje na een postnatale depressie.

21-04-2013 19:56

Hallo dames

Het ligt nogal gevoelig,dit onderwerp en daarom wil ik er gelijk niet teveel over vertellen maar het onderwerp zegt genoeg. Ik ben erg benieuwd of er meiden zijn die dit ook hebben meegemaakt en die toch besloten hebben om voor een tweede (of derde) kindje te gaan na zo'n heftige gebeurtenis.

24-04-2013 19:17

Ja. Ik. En ik heb misschien niet zo'n heel leuk verhaal. Want bij de tweede was het nog erger dan bij de eerste.... Gelukkig wist ik van tevoren dat het kon gebeuren en waren alle hulptroepen al ingeschakeld. Maar mijn oudste is nu twee en een half bijna, de jongste 13 maanden en ik kan nu pas zeggen dat ik er doorheen ben....... Het is heel heel heel zwaar geweest, voor iedereen in mijn omgeving. Maar omdat ik twee van die prachtige kindjes heb, klaag ik niet meer. Ik vond het vreselijk me zo te voelen, maar blijkbaar is het iets wat bij mij hoort... Mijn gezin is nu compleet, ik hoef niet meer.

Ik moet er misschien wel bij zeggen dat ik de depressie nooit op mijn kindjes gericht heb, in de zin van: ik wil niet voor ze zorgen of ik hou niet van ze ofzo... de tweede was wel iets heftiger, en in het begin heb ik wel gedacht: ik geniet helemaal niet van haar. Maar dat ging snel over. Het was meer een depressie gericht op mezelf en de situatie.

Hoe heftig heb jij het gehad? Ben je aan het twijfelen?

LIefs,
Mickey

24-04-2013 20:35

Ik ken iemand die bij de eerste een postnatale depressie heeft gehad. Ze is toch voor een tweede gegaan en had er toen veel minder (of geen) last van.
Ze wist toen meer wat ze kon verwachten en kreeg meer hulp.

26-04-2013 21:56

Hey, wat fijn dat er reacties zijn gekomen. Ik twijfel enorm, mijn zoontje is nu bijna een jaar en ik ben er nu helemaal vanaf. Ik had een haat, liefde relatie toen hij geboren werd na een hele zware bevalling. Huilde hij, brak de paniek los en was ie rustig dan was ik overbezorgd. Hij was"schuldige" aan mijn ellende, alles kwam eruit, het bleek een confrontatie met mezelf te zijn, hij was geen huil baby, hij huilde door mij, hij voelde mijn spanningen. Ik ben van ver gekomen en ben nu zo gelukkig dat ik ontzettend bang ben dat me dit weer gebeurd bij een tweede.