Dat is een flinke tegenvaller Aske.
Mikkie... spannend weer, wel mooie grote eitjes al!
Hier had ik vrijdag ( cyclusdag 9) een eitje van 11 mm en aan de andere kant 1 van 9.
Ben benieuwd of die straks door gegroeid zijn..moet rond de middag weer naar de gyn.
Zo... dat was een zwaar weekend!
Het viel me heel zwaar het nieuws van zaterdag en ik heb bijna alleen maar gejankt! Gelukkig scheen de zon dus kon ik me achter mn zonnebril verbergen.
En dan de gezichten van de mensen die de situatie weten.. vol medelijden! Geen behoefte aan..
We hadden zondag party van onze beste vriend.. Hij weet wat er speelt maar wist het laatste nieuws nog niet.
Hij was zo lief.. als ik me even terug trok uit al het geweld van buiten kwam hij me knuffelen en troosten! Toch fijn dat zo'n mensen er nu voor je zijn!
Op 6 juni heb ik een gesprek met de arts over het behandelingsplan. Ben erg benieuwd.
6 juni.. pff dat duurt nog zo lang! Ik had gehoopt op mn verjaardag een positieve test in handen te hebben, nu moet ik de dag erna op gesprek komen. Iets anders dan gehoopt
Begrijpelijk aske! Kan me voorstellen hoe rot je je voelt..
Sterkte meid en fijn dat die vriend je troost, lekker doen waar jij je goed bij voelt en kan me helemaal voorstellen dat je geen behoefte hebt aan al dat medelijden
@eline hoezo spannend? Kan in de war zijn hoor zoveel dames hier.. Is het nu nog steeds afwachten of je een normale cyclus hebt? Of heb je geklust?
@aske idd jammer op sommige dagen zou het zeker leuk zijn om een posi test te hebben. (altijd leuk natuurlijk)
Maar op je verjaardag is wel een extra kadootje.
Hopelijk heb je toch snel een klein groeiend wondertje in je buik.
Hoi aske. Kan me voorstellen dan je van slag bent. Neem de tijd!
Hier vandaag weer een iui gehad. Maar liefst 13.1 miljoen zwemmers (10 milj meer dan afgelopen keren) en 3 eitjes.
Die 3 voel ik ook wel. Vooral als ik beweeg. Ben super rustig aan aan het doen. Verder voelen we ons er erg goed bij! Nu maar weer wachten..
Kim t lijkt erop dat ik een eisprong heb gehad en we hebben geklust dus das spannend :p haha begrijpelijk hoor dat je t nie volgde!
Als ik over twee maand niet zwanger ben moet ik terug naar de gyn en gaan ze weer met echo volgen..
Nog nooit gehoord dat t na de operatie niet mag... Is juist de bedoeling dat t dan snel lukt :p en als je t nie meteen probeert gooi je je kans weg omdat pcos terug kan komen he...
Och mikkie jah dat is het. Stom van me. Heb ze idd door elkaar gehaald.
Dacht idd dat eline die stoffen had gehad bij de operatie waardoor ze niet meer mocht.
Sorry eline.
Hallo iedereen hoe is het ermee? Ik wil jullie even laten weten dat mijn account gekraakt was.. Ondanks weet ik door wie en die is ook verbannen van de forum. Dus mocht er iets onder mijn naam aan jullie gezegd zijn dan hierbij mij excuses.
Ik ben een hele tijd niet op de forum geweest maar ook ik heb positief getest! Alleen was ik zwanger maar testte ik negatief en werd ik gewoon ongesteld. Volgens de verloskundige nu al bijna 10 weken.. Allemaal raar maar ondanks ben ik blij en gaat alles goed. En hoe is het met jullie? Alle dames die ondanks zwanger zijn geraakt gefeliciteerd! Zelf zal ik niet meer zo weinig op de forum zijn ivm drukte maar af en toe zal ik wel meelezen! Hoop dat jullie alle snel zwanger mogen worden en nogmaals mijn excuses!
Hier nog steeds niet ongesteld, ik zou volgens de huisarts 3 weken geleden rond de eisprong zitten? Klopt dus helemaal niks van wat ik had verwacht. Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Aankomende zaterdag is het alweer 12 weken geleden dat ik ongesteld ben geweest betreft sperma onderzoek van mijn man, hebben er expres niet gedaan durfde niet en was te bang dat als hij geen goed zaad heb dat ik het hem niet kan vergeven Btw bij pcos kunnen ze dat ook zien op een inwendige echo?
Mariee ik vind het nogal een uitspraak wat je doet.. dat je je man niet kan vergeven als hij slecht zaad heeft! Ook daar zijn oplossingen voor.
ik zou om een doorverwijzing vragen en ja PCOS kan je zien op inwendige echo's en met bloedprikken.
Mariee.. Ik zou dat onderzoek wel doen, en als je naar een gyn gaat om erachter te komen of je pcoa hebt dan willen ze vaak ook meteen de man checken. Want anders kan een behandeling die ze bij jou doen zinloos zijn. En ik vind t indd ook nogal een uitspraak, jou man zou er totaal niets aan kunnen doen als ie slecht zaad heeft. Net zoals dat jij er niets aan zou kunnen doen als je pcos hebt... Moeilijk zwanger kunnen raken en daarvoor de medische malle molen in gaan heeft nieta met vergeven van de gene waar t probleem ligt te maken. Het gaat om elkaar kunnen steunen, onvoorwaardelijk, en vooral heb je heel erg veel geduls nodig...
Aske schreef:Het is een tegenvaller!
Mijn baarmoederhals slijm laat niks door. We moeten dus over op inseminatie.
Bah dat wilde ik niet hoorde... weer een maand verspild!
He Aske, misschien een hele rare vraag, maar is dat alleen bij pcos dat je baarmoederslijm niets door laat. En heb je dan een te zure graad of hoe zit dat.?
baby1 schreef:He Aske, misschien een hele rare vraag, maar is dat alleen bij pcos dat je baarmoederslijm niets door laat. En heb je dan een te zure graad of hoe zit dat.?
Hallo Baby1, Nee het zijn 2 losse onderdelen. dus 1. ik heb PCOS en 2. ik heb vijandig baarmoederslijm. Ja volgens mij is het dan te zuur. En dit is makelijk te verhelpen door al voorbij de baarmoederslijm de zaadjes te spuiten 'IUI' en de PCOS is te verhelpen door clomid te slikken zodat er eitjes komen. Dus alles is nog mogelijk voor ons.. hopelijk
Ik snap dat jullie het nogal hard vinden overkomen, het is niet alleen als het bij hem ligt dat ik het moeilijk kan vergeven het is net zo als het aan mij ligt dat ik het mezelf kwalijk zal nemen. Aan de andere kant weet ik dat deze onzekerheid ook heel vervelend is, ik probeer me te richten op werk alleen elke avond pieker ik er wel over! Ik heb wel een bloedonderzoek gehad en die was goed, en inwendige echo hebben ze maanden geleden eitje zien zitten en voor de rest zagen mijn eierstokken en baarmoeder er heel goed uit, dus kleine kans op pcos denk ik! Maar waarom ik dan al 3 maanden niet ongi ben?!! Ik ga morgen zwangerschap test doen en dokter maar weer eens bellen! Morgen ben ik precies een jaar getrouwd dus zou mooi zijn ik hou jullie op de hoogte, wil nog wel even zeggen dat ik heel veel respect voor jullie geduld heb!! Ik ben 9 maanden bezig en wordt het al helemaal zat.
Mariee ik denk indd niet dat je pcos hebt... Ben benieuwd naar je test?
Hier was volgens mn temp kaartje woensdag nod, ik wacht t nog even af omdat de gyn nadrukkelijk zei dat t altijd maar de vraag is wanneer er een eisprong ia na een leo operatie. Zostraks wel heel iets bruin met afvegen dua misschien toch een ongi, en daar zou ik al heel blij mee zijn want dan heb ik voor t eerst in tijden een normale cyclus! We zullen het zien! Morgen met vriendlief gezellif een dagje weg fijn weekend meiden!
Ik wacht sowieso tot volgende week zaterdag af.. Meer dan afwachten kunnen we ook nieg. Testen is zinloos omdat het niet duidelijk is wat mn cyclus gaat doen
Aske schreef:Hallo Baby1, Nee het zijn 2 losse onderdelen. dus 1. ik heb PCOS en 2. ik heb vijandig baarmoederslijm. Ja volgens mij is het dan te zuur. En dit is makelijk te verhelpen door al voorbij de baarmoederslijm de zaadjes te spuiten 'IUI' en de PCOS is te verhelpen door clomid te slikken zodat er eitjes komen. Dus alles is nog mogelijk voor ons.. hopelijk
Ooh das ook balen, je hebt dus dubbel pech. Maar er blijft dus hoop, 6 juni heb je een gesprek voor het behandelplan.? Ik ben benieuwd hoe en wat. En het zaad van je vriend is wel goed toch.? Wat ik me ook nog afvroeg(misschien een gekke vraag) ruikt je afscheiding dan ook zuur.? Ik lees er op internet weinig over.! Ik hoop voor je dat jullie snel aan de slag mogen.
@Aske, Oja en heb je al eens gehoord van pre-seed, dat heb ik ook besteld. Tot nu toe nog geen resultaat, maar hebben veel vrouwen succes mee gehad. Het is een glijmiddel wat een fijne omgeving creëert voor het zaad. Moet je maar FF google-en.
Sorry meiden heb wel meegelezen maar nog niet gereageerd..
Eerst maar even een ego-update.
Er is helaas geen eitje doorgegroeid, waarschijnlijk springt er dus 1 van 12 mm.
Ik heb besloten deze zomer even pauze te nemen en dan september/oktober weer te starten met behandeling.
Heerlijk even geen onderzoeken en vieze tabletten.
Mariee: Ik wil je op je hart drukken om niet de 'schuld' bij elkaar te zoeken maar er een probleem van jullie samen moet maken en dit samen op moet lossen.
Anders gaat dit alles heel veel druk leggen op je relatie!!
Elinee: Spannend zeg, ik dacht eigenlijk dat je 3 maanden niet zwanger mocht worden maar heb je per ongk ook door elkaar gehaald. Excuses.
Hoe heet die operatie ook alweer? Ik wil dat namelijk eens met mijn gynaecoloog bespreken.
Myka: Gezien je onderschrift.. had je een goed eitje?
Aske: 2 problemen, gelukkig is er voor beide een behandeling, zet hem op!
@rose wow wat goed dat je dat kan ff afstand nemen en van de zomer gaan genieten.
Hopelijk krijg je wat rust en is het erna snel raak. Je geduld mag wel worden beloond .
En ja ik mag eigenlijk niet klagen nu he.
Maar ik vind het zwanger zijn op zich nog steeds een beetje een ramp.
Ik tel de dagen echt af tot ik me weer een beetje mezelf voel.
Eerst zo`n tijd onder de medicatie hormonen en nu onder de zwanger hormonen eist soms
wel zn tol denk ik.
Gister naar het werk gegaan en 10min later weer naar huis.
Werd allemaal een beetje teveel denk ik.
Volgende week op vakantie en hopelijk kom ik daar weer een beetje bij.
Na de vakantie gaan we hier toch langzaam aan in huis beginnen en dan shoppen!!.
Mn 1e echo was goed een kloppend hartje en bij de vk was mn baarmoeder ook netjes mee gegroeid.
Woensdag krijg ik weer een echo.
En hopelijk de uitslag van de bloedtest.
@patries hoe is het met je 3 eitjes? Voel je je nog goed?
Hier breekt een ongi door. Waar ik blij mee ben, voor het eerst in een jaar haha (eerder was t altijd flink balen!)
Geteld vanaf de dag van de operatir was deze cyclus 27 dagen, ik zeg perfect! op naar volgende ronde
wow eline wat goed zeg.
1e Doel bereikt denk ik dan maar.
Nu nog zwanger worden maar volgens mij heeft je operatie echt een groot succesje gemaakt.
Nog effe en je kunt je grote nieuws komen vertellen.
@Rose. Het is inderdaad een probleem van ons samen, alleen ik heb vaak het gevoel dat hij niet dezelfde pijn voelt. En daardoor hebben we vaak conflicten nu al voor de uitslagen. Helaas wordt ik naar mijn gevoel gedwongen om alsnog een sperma onderzoek te moeten laten doen, anders krijg ik geen echo zoals het er nu naar uit ziet. Ik moet maandag nogmaals bellen om een afspraak te maken met de huisarts en die geeft me dan een doorverwijzing naar de gyn. eindelijk! Misschien een persoonlijke vraag voor iedereen, maar hoelang zijn jullie bezig met zwanger te raken? En voelen jullie ook zo'n sterke jaloezie naar vrouwen die wel snel zwanger raken en vaak nog niet eens gewild. ( zie het continu om me heen gebeuren, die raakt zwanger en dan weer die, en die denkt weer naar over abortus, en die andere houdt na 3 abortussen nu eindelijk eens een kind omdat ze niet weer abortus wil plegen )
@marie Vervelend in welke situatie jullie zitten. Misschien nog eens samen een avondje goed met elkaar praten. Als dit al zo zwaar is dan weet ik niet of jullie relatie stand zou houden na een hele reeks teleurstellingen. Je hoopt er natuurlijk niet op maar als je realistisch nadenkt kun je gewoon nog jaren met tegenslagen te maken krijgen.
Gooi alles wat je voelt en hoe je dingen ervaart eruit en krop ze niet op. Misschien merk je dan dat je man/vriend er wel hetzelfde over denkt maar het niet hetzelfde uit.
Ik wens je iig alle goeds toe.
Ik ben zelf 4 jaar bezig geweest met huisartsen gyneacologen en fertiliteitsartsen.
Na anderhalf jaar met medicatie eindelijk weer zwanger.
Onze mk was erg lastig te verwerken omdat mijn vriend me op wilde peppen door te zeggen je wordt echt wel weer zwanger en dan gaat het goed.
En aangezien ik hem niet verdrietig zag dacht ik nou lekker makkelijk. Maar na goed praten kwam ik erachter dat hij zn verdriet eigenlijk aan mij niet wilde tonen omdat het mij alleen maar verdrietiger zou maken. Dus met deze ervaringen kan ik alleen maar zeggen praten praten en nog meer praten het helpt je er echt meer doorheen als elaar dingen verwijten.
Heel veel sterkte.
Marie: Ik denk dat we die jaloezie allemaal wel kennen. Maar weet je op een gegeven moment kom je op een punt dat je jezelf alleen maar dubbel kwelt en het probeert naast je neer te leggen.
Dat gaat niet altijd maar je zult zien, dat gaat steeds beter.
De situatie waar jij met je vriend in zit is herkenbaar. Vorig jaar zomer 3 maanden na mijn miskraam stortte ik en manlief ging gewoon verder.
Na 2 rot maanden gingen we gelukkig op reis, en als je alles bespreekt kom je er achter dat ook hij heus wel verdriet heeft.
Maar er is zo n groot verschil tussen man en vrouw, verwacht niet dat hij op dezelfde manier verdriet heeft dan kun je ook niet teleurgesteld worden!
Ow en ik ben nu zo n 1.5 jaar bezig.
Marie ik kan me alleen maar aansluiten bij de andere meiden, blijf met elkaar praten. Dat is het allerbelangrijkste, dat je naar elkaar toe open bent over je gevoelens. En mannen uiten dat inderdaad anders dan vrouwen. Mijn vriend en ik praten altijd over alles al heel veel en hebben samen al erg veel meegemaakt en ik kan je alleen maar zeggen dat onze relatie hechter is geworden alle shit. Wij zijn nu zo'n 9 a 10 maanden bezig (vrij kort vergeleken met andere meiden hier, ik had snel in de gaten dat er iets mis was en werd gelukkig bij een doorpakkende gyn geplaatst)
Hallo Dames,
Hier weinig nieuws... wachten op vrijdag dan hebben we behandelingsgesprek en horen we hoe of wat er gaat gebeuren. Best spannend.
En intussen hoop ik dat mn ongi op gang gaat komen dan kunnen we door..
Hier ook weinig nieuws. Vanaf dit weekend ga ik weer beginnen met de ovutesten. Ik hoop dat de gekke ronde die ik heb gehad een soort grote schoonmaak is geweest. Gekke bloedingen en vreemde ongesteldheid... ach... we wachten het af... Stiekem hoop ik natuurlijk snel weer een terugplaatsing te hebben en dan natuurlijk een hele succesvolle ;-)
Patries; trek jij het wachten nog een beetje meis? Hoop toch zo dat er bij jou iets moois uitkomt!
Wij zijn 9 jaar samen en nu 2 jaar bezig (morgen is het een jaar geleden dat we hoorden dat we definitief de mmm in moesten voor een kindje) Hoewel het traject enorm pittig is, is het voor ons ook iets wat ons sterker maakt en onze band hechter maakt. Ik moet wel zeggen dat een break (zoals een vakantie) ook wel wonderen doet. We hoefden even niet te testen voor een eisprong en konden sexen wanneer we wilden zonder rekening te moeten houden met een eventuele uiterste verversdatum enzo. We konden ook weer even de lol overal van inzien.
Maar mannen zijn nu vaak wat meer gesloten dan vrouwen. Wij willen de dingen wat meer uitspreken en herkenning ervaren. Mijn man was kapot van de miskraam, bleef al die tijd positief terwijl ik al een week rondliep met het gevoel dat het niet goed zat. Dus op het moment dat het inderdaad misging brak hij echt...
Wat we nu erg hebben is dat een aantal goede vrienden van ons, signalen afgeven bezig te zijn voor een kindje. We verwachten dat zij veel eerder dan wij zwanger zullen raken, dus iedere keer als we nu afspreken schijten wij zeven kleuren bagger dat het moment misschien wel daar is dat ze gaan zeggen dat ze zwanger zijn... Hoe erg ik hen kindje gun, ik ben ook jaloers en bang dat dat gaat gebeuren voordat wij zover zijn. Het voelt gewoon niet eerlijk omdat we voelen dat het nu eindelijk onze beurt is!
Maar helaas hebben wij het niet voor het zeggen, en zullen we moeten afwachten en proberen wat van onze andere dingen om ons heen te genieten....
Ik duim in ieder geval dat we allemaal snel een mooi wondertje op deze aardbol mogen zetten!
Semmie ik herken je gevoel van jaloezie en dat het nu eens jullie beurt moet zijn, maar meid wat ben je ontzettend sterk! Knap hoe je met alle tegenslagen omgaat en vol goede moed blijft doorgaan, petje af hoor! Ik gun t je van harte!
Hier ongi bijna voorbij dus kunnen we weer aan de klus, hopelijk nu weer zo'n mooie ronde en dan met een goede afsluiter
Ik lees nog steeds mee chickies en hoop iedere keer op goed nieuws voor jullie. Jij mag toch zondag/maandag testen Patries? Ik duim enorm voor je en vouw ook even bij Sophia haar duimen over elkaar
Meiden ik blijf verbaasd over het effect van de operatie! Voorheen had ik een menstruatie die heel langzaam begon en een eeuwigheid duurde, een dikke week altijd. Deze keer twee dagen heftig en twee dagen een klein beetje, dus maar vier dagen! En het begon zoals het hoort en stopte zoals het hoort. Ik kan iedereen die pcos heeft de LEO operatie echt aanraden! Ik voel aan mn hele lijf dat het nu anders werkt, echt bizar!
Wilde t ff met jullie delen
Hoe is t met iedereen?
Patries spannend bij jou! Ik duim ook voor je!
Fijn weekend meiden
De afgelopen dagen was ik echt super moe.. veel geslapen maar nog niks beter.
Gister bij het sporten ging ik bijna knock out! wat ik eigenlijk nooit heb.. het was wel warm maar toch.
Gister middag weer afspraak bij de fertiliteits arts. we starten met IUI en hij gaf het 20% slagings kans... wat weinig dacht ik?
Maar nu komt het beste van dit jaar: we hebben het niet meer nodig.... ik heb een positieve test te pakken. ik ben 4w1d zwanger!!
Patries bah wat klote weer........ had t zo gehoopt..... Nou eerst maar weer wat bijkomen meis en jezelf op een gegeven moment maar weer bij elkaar rapen voor de zoveelste keer, maar voor nu schop ik eerst even samen met jou tegen de wereld aan!!! Een hele dikke knuffff van mij hoor!!
Ennn.. Aske wat lees ik?? Wat ontzettend fijn heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelllll erg gefeli feli feli!!!! Kom maar gauw weer hier veeeeeuuuuuulllll hcg strooien voor alle dames, zal hen vast helpen!!!
Oooohhh nu eerst lekker genieten meis!!!
En alle andere lieve dames hier, ook jullie zullen er absoluut komen, het duurt alleen heel lang en kost veel bloed zweet en tranen en vooral veel moed, maar mini stapje voor mini stapje zie ik hier toch steeds wel zwangeren 1 voor 1 voorbij komen.... hang in there!!! Gun t jullie allemaal!!!
Dank je wel allemaal! Kan het nog niet geloven.. maar ook gisteren had ik 2 positieve testen te pakken.
Zo onwerkelijk! Succes voor alle andere.. dat jullie ook maar snel een positieve test te pakken hebben!!
Ik kom graag met jullie mee kletsen.
Volg jullie al eventjes maar dat is nog lang niet genoeg.
Jullie hebben al zo veel mee gemaakt en al zo veel besproken met elkaar
Toch hoop ik dat ik ook aan kan sluiten
Wij zijn nu ruim een half jaar actief bezig met zwanger worden en dus nog zonder resultaat. (al veel langer bezig met voorbereidingen mbt medicatie en ziek zijn en zo, hebben een jaar moeten wachten tot we er echt voor konden gaan)
Volgende week hebben we eerste afspraak bij de gynaecoloog
Toen ik 18 was heb al eens een twijfelachtige pcos diagnose gekregen
Had toen veel cysten maar wel normale hormoon waarden.
We hebben al een zoontje van ruim 2.5 waarvan we meteen in de eerste ronde vanuit pilcyclus zwanger waren, wat een geluk toen!
Maar nu gaan we waarschijnlijk dan toch een handje hulp nodig hebben.
Weten jullie of ze nu bij de eerste afspraak meteen een echo gaan maken ?
Hoi mijke, vervelend dat je je hierbij kunt aansluiten maar natuurlijk mag je hier mee kletsen. Als er een vermoeden van pcos is dan wordt er meteen en inwendige echo gemaakt en zo niet, gewoon om vragen! Succes!
Hoi Mijke, Welkom hier. De reden is natuurlijk wat minder, maar deel gerust wat er speelt. Ik heb geen PCOS, maar heb bij onze eerste afspraak met de gyn wel direct een echo gehad. Omdat het probleem grotendeels bij mijn man ligt hebben ze bij mij geen verdere onderzoeken gedaan.
Hopelijk kun je snel met clomid oid aan de slag!
Aske: mooi hoor!! Wel super hoe je eerst zo in zak en as kunt zitten na de toch wel heftige mededeling van je arts en dan vervolgens toch zwanger raken! Dat biedt hoop voor ons!
Hier vandaag een mooie smiley op mn clearblue Ovulatietest. Na drie dagen knipperen bleef hij nu staan, dus mocht ik het zkh bellen.
Zoals het er nu naar uitziet heb ik volgende week woensdag een terugplaatsing (als het ontdooien lukt natuurlijk!)
Ben wel erg blij, want had heel erg het idee dat mn lijf nog erg raar aan het doen was na de miskraam in maart.. Ronde is wel langer nu, maar nog niet verontrustend...
Gefeliciteerd Aske!!! Ik heb zelf had eergisteren een afspraak bij de dokter ben namelijk nu 3,5 maand later nog steeds niet ongesteld, en dat terwijl een maand geleden in mijn bloed te zien was dat ik rondom mijn eisprong zat. Helaas niet positief getest. Nou denkt mijn dokter dat ik last heb van een persisterend follikel, en moest ik dit maar even thuis opzoeken op internet. Ik lees daarin alleen maar over cyste en goedaardige cellen, stelt me dus niet geheel gerust. Nou willen ze me pas onderzoeken als mijn man eerst het sperma laat onderzoeken, hier zijn mijn man en ik rustig naartoe aan het werken en veel praten samen. Want het zijn toch de eerste stappen naar een zware en moeilijke tijd. Maar het is vooral belangrijk om stil te staan waar voor je het doet. Ik hoop dat iedereen van deze forum ooit een keer het ouderschap mag ervaren
Bedankt voor het welkom !
Kan dus iig wel redelijk van een echo uitgaan, wel fijn om daar even rekening mee te kunnen houden.
Ik ben heel benieuwd hoe of wat nu
En hoe snel er dan ook daadwerlijk wat gaat gebeuren.
Ben in januari al bij de gyn geweest ivm de medicijnen en zij gaf toen wel aan dat er waarschijnlijk eerst wel meerdere onderzoeken gedaan zouden worden voor er met behandeling (clomid) begonnen zou worden.
Dus begin wel wat zenuwachtig te worden nu.
Had heel de tijd nog hoop dat het spontaan zou gebeuren, maar die is nu wel steeds minder aan het worden.
Al heb ik er ook weer het volste vertrouwen in dat het hoe dan ook wel goed gaat komen, we hebben tenslote n mannetje rondlopen, dus mijn lichaam weet hoe het moet.
(al is mijn lichaam niet zo heel gehoorzaam, maarja )
@ Semmie, hoeveel ICSI pogingen kun je in totaal krijgen ? Valt het met deze 7 cryo's dan allemaal onder 'poging 1' ?
Ja klopt. Onze verzekering vergoed drie pogingen. Een eicelpunctie is een poging.
Onze punctie leverde 18 cellen op waarvan er 17 bevrucht zijn. Een is teruggeplaatst en nog 7 anderen konden ingevroren worden.
Helaas zijn er al twee niet goed ontdooit. We hebben nog nog twee cryo's. Als het ontdooien goed gaat dan ws woensdag een terugplaatsing.
Wat spannend allemaal zeg !!
Maar dan heb je dus iig wel meer als drie rerugplaatsingen en dus wat meer kansen.
Ben heel benieuwd, ga voor je duimen !!
Wat vertellen jullie tegen je omgeving?
Weet iedereen dat jullie bezig zijn om zwanger te worden.
En wie allemaal dan alleen familie of vrienden of ook collega's en zo.
En vertel je dan steeds hoe het er voor staat ?
Ik krijg steeds vaker de vraag wanneer er eens een tweede komt en vind dat best lastig.
Maar ik heb ook niet zo veel zin om alles met iedereen te delen
Mijke wij hebben het iedereen in onze omgeving verteld toen we erachter kwamen dat we een medisch traject nodig zouden hebben. Ik vind dat heel fijn, want mensen houden er rekening mee en hebben respect voor je. Ook als je een dag even niet lekker in je vel zit of een feestje afzegt omdat er dikke buiken rondlopen
Oke!
Nou zowiezo eerst dinsdag maar even afwachten wat de gynaecoloog te zeggen heeft.
Begin beetje zenuwachtig te worden.
Maar begrijp uit jou onderschrift dat jij ook na ongeveer half jaartje eerste keer bij de gyn kwam ?
En daar deden ze niet moeilijk over?
Ben 'bang' dat ze nog niets willen doen omdat we nog geen jaar bezig zijn.
(al weet ik dat dat onzin is want er is toen zelf gezegd dat ik eerder mocht komen en anders had ik vast geen verwijzing van de ha gehad)
Maar denk dat ik dan idd ook maar eens gewoon duidelijk moet zeggen hoe het er voor staat.
Ik heb wel hints gegeven aan vriendinnen dat wij ook heel graag willen en zo.
En tegen een paar ook wel gezegd dat het allemaal wat langer gaat duren en zo
Maar toch steeds checken of je wijn drinkt, en wat je eet, en opmerkingen maken en zo.
Toen wij vorig jaar de uitslag van het zaadonderzoek van mn man kregen hebben we besloten het aan onze familie (ouders/broers/zussen) te vertellen en onze naaste vrienden weten ervan. Het is prettig dat er mensen zijn die je willen steunen in een moeilijk traject.
De ene keer vertel je meer dan de andere keer. We bespreken per afspraak met mensen wat we zeggen als ze ernaar vragen. We merken echter dat voor veel kennissen de vraag niet wordt uitgesproken. Dan houden we dus ook ons mond.
Het is vaak ook het gevoel dat je in de gaten gehouden wordt: drinkt ze wijn, eet ze carpaccio etc.. Mensen weten inmiddels dat wij geen alcohol drinken. In de vakantie hebben we wel wat wijntjes genomen, maar nu weer terug in het gareel. Mochten we een tweede ICSIpoging moeten ondergaan, dan moet ook manlief zich inhouden, dus dat doet hij ook heel braaf.
Mijke klopt. Wij waren een halfjaar bezig toen ik werd doorverwezen, werd niet moeilijj over gedaan. Was meteen duidelijk dat er iets mis was.
Succes morgen!
Ik ga morgen ook weer naar de gyn, heb sterk het gevoel dat de pcos weer actief is. Heb vreselijk veel pukkels, pijn in mn eierstokken constant en een opgejaagd gevoel alsof er hormonen door mn lijf gieren. Vrees ervoor dat het geluk van de eerste ronde na de operatie niet doorzet helaas.
Eline, wat balen
Terwijl het er eerst zo op leek dat de operatie goed zijn werk had gedaan.
Ben benieuwd wat ze er van zeggen !
Wij zijn vanmorgen dus bij de gyn geweest.
En idd echo gehad, t zag er op zich wel goed uit
Niet super duidelijk pcos beeld, maar het kon er wel goed bij passen zeker icm de cyclussen
We hebben nu in september een nieuwe afspraak en dan gaan we starten met de clomid
Pcos komt na de operatie altijd heel langzaam terug.. Ik heb de pech dat het snel terug komt, het bouwt zich langzaam op en wordt dus steeds erger. Ik heb gevraagd welke opties er zijn qua behandelingen en t enige wat we kunnen proberen is opnieuw met clomid of fostimon injecties, anderenopties zijn er niet.. Ik heb eerlijk aangegeveb dat ik al die hormoon troep eigenlijk niet zie zeten en zeker al het gedoe eromheen niet, ziekenhuis in ziekenhuis uit, echo na echo en medicijn kuur na medicijn kuur. We hebben de keus gekregen, of een van de twee medicatie vormen proberen of ee stoppen er helemaal mee en dan zit de kans er dik in dat ik nooit kinderen zal krijgen. Hoe moet ik deze onmenselijke keuze maken
Ik heb er natuurlijk nog geen ervaring mee dus weet niet hoe het echt zou zijn.
Maar ik heb t er wel voor over....
T lijkt me idd helemaal niet leuk en super veel gedoe.
Maar als we daarna toch een kindje mogen verwelkomen dan zijn we dat vast snel weer vergeten
@eline misschien is het als je verder wilt gaan het een optie om het niet elke maand te proberen maar bijv om de maand.
Dan heb je elke maand effe rust van het ziekenhuis en van alle medicatie.
Je mag alles zelf aangeven als het je teveel word dan denken ze vast met je mee.
En stoppen heel begrijpelijk dan ben je elke maand van die grote teleurstellingen af.
En zit je lichaam niet vol medicatie. Maar dat kan idd betekenen dat je dan helemaal niet zwanger word.
Deze beslissing zou ik niet ff 123 nemen. Denk er goed over na.
En misschien een ander ziekenhuis/ kliniek wel andere opties??
Er zijn geen andere opties, want zonder eisprong geen zwangerschap..
Het gaat mij vooral om de grote druk die overal achter word gezet met weer opnieuw zo'n traject in. Ik denk niet dat ik de kracht en energie heb om weer dat alles te doen. En dan maakt het niet uit of je een maand rust tussendoor doet want echt rust heb je nooit omdat je t niet makkelijk naast je neer kunt leggen op die manier... Als we wel opnieuw willen starten moeten we daat niet al te lang mee wachten omdat ze denken dat et nu misschien ietsje meer kans heeft, maar ik zie het gewoon echt niet zitten. Dat heeft ook niets te maken met of ik het ervoor over heb, het heeft te maken met of we het aankunnen. Ik vind t niet waard om nog een jaar of jaren zo door te gaan en daar mijn relatie of iets voor op t spel te zetten want ook hoor je relatienis dit niet goed, ik wordt dood ongelukkig van dat hele traject...
Sorry ik heb het idee dat je je aangevallen voelt.
Maar dat was zeker niet mijn bedoeling.
Daarom zei ik ook dat ik nog geen idee heb waar ik over praat.
Hoe zwaar het is en zo.
Dus ik bedoel zeker niet te zeggen dat je het er niet voor over hebt.
Sorry als ik zo overkwam.
Oh nee voelde me niet aangevallen, probeer uit te leggen hoe t voor mij voelt.
Mijn vriend zegt dat ie mij weer gelukkig wil zien, en niet zo ongelukkig als dat ik t afgelooen jaar ben geweest..
En hij is met me eens dat het erg forceren ie zo en snapt t als ik dat niet wil, hij zei als ik kinderen wil dan wil ik ze alleen van jou omdat ik van je hou. Maar is dit niet onze weg dan is er altijd nog pleegzorg of adoptie
@eline Volgens mij heb je je keuze al een beetje gemaakt. Zo komt het iig over.
En je relatie is ook erg belangrijk. Zonde om die over boord te gooien.
Het zijn ook hele zware tijden. Ik wens je heel veel succes met de knoop door hakken.
Weer op naar gelukkig tijden.
Maar een spontane zwangerschap is toch ook niet geheel uitgesloten ?
De kans is wat kleiner maar zo heel af en toe kun je wel een eisprong hebben toch ?
Of speelt er naast de pcos nog meer ?
Het belangrijkste is hoe dan ook dat je de keus maakt waar jullie samen uiteindelijk gelukkig van worden !
Dankje kim, ik neig wel een kant op ja maar wil goed alle voor en nadelen tegenover elkaar afwegen.
Mijke het kan bij pcos dat je af en toe een eisprong hebt, bij mij is het helaas zo dat dat vrijwek nooit gebeurd maat ik inpkaats van een menstruatie een doorbraak bloeding krijg en er dus ook geen eisprong is geweest. Besluiten we om het niet te doen dan wil ik ook een gesprek aangaan met de gyn over hoe om te gaan met de pcos en hoe ik de klachten kan verminderen en die heb im behoorlijk..
@eline Ik zou dan heel graag horen wat ze zegt over je klachten. Bij mij zei de gyn namelijk dat enige optie was aan de pil gaan. Nu heb ik echt een hekel aan de pil slikken. Dus ben wel benieuwd of er nog andere opties zijn eigenlijk.
@mijke de kans met pcos is wel heel minimaal heb 8 jaar onbeschermd sex gehad en ook niet zwanger geworden hoopte toen ook op een wonder.
Ook soms bloedingen gehad zonder eisprong. Ovulatie bloedingen soms net zo hevig als een ongesteldheids bloeding. Dus soms ben je ook gewoon helemaal het spoor bijster.
Maar zeg nooit nooit denk ik dan maar.
Jeetje 8 jaar is wel heel lang zeg...
Onze zoon was wel zo'n Lucky shot gelukkig.
Maar pco kent waarschijnlijk ook vele gradaties
Het is ook wel heel irritant dan natuurlijk want je blijft je dan toch steeds bij alles wat je voelt afvragen of jr mogelijk zwanger bent omdat je natuurlijk chronisch overtijd bent.
Dan kun je het nog niet loslaten
Misschien is het een idee om de komende tijd lekker je rust te pakken en de boel de boel laten. Dan kun je over een jaar ofzo misschien alsnog opnieuw starten met hormonen.
wij hadden een maandje rust vanwege onze vakantie en ook al ben je er nog wel mee bezig, je komt toch weer even bij elkaar. We maakten weer grapjes en deden lekker gek.. iets was al een hele tijd geleden was...
Dikke knuffel!
Hier vandaag een terugplaatsing gehad. Cryo is gisteravond ontdooid en hij/zij deed het nog steeds goed, dus hebben we zelfs nog een cryootje over alhoewel ik die niet hoop nodig te hebben...
Nu dus duimen!
Semmie dat is nou juist wat ik niet wil. Op dir manier heb ik t gevoel dat ik niet verder kan met mn leven en blijf ik ermee bezig.
En de gyn heeft gezegd dat als we t ooit nog willen doen dat we t dan nu moeten doen, dat zou beter zijn en ook al wacht je een jaar de behandeling word niet minder zwaar... Het is zo'n verdomd moeilijke keuze, zo onmenselijk! Bah...
Ik wens je heel veel succes! Hooo voor je dat er geluk komt!
He bah Elinee wat een moeilijke keuze meid....
Ik hoop dat jullie samen de juiste keuze maken en wens jullie daar heel veel sterkte en kracht bij.
Dikke knuffel
Niet best elinee!
Vind het echt zwaar k voor je!
Je hebt gelijk, het is een zwaar traject. En ik kan niet beslissen voor jullie. Jullie moeten zelf de keus maken en een gelukkig leven hebben. Ik wil je wel meegeven hoe ik erover denk.
Ik zelf denk dat ik me later nooit kan vergeven dat ik het niet heb geprobeerd. Ik zou later willen kunnen eggen dat we er alles aan hebben gedaan.
Elke keer ga je een klein stapje verder in dit traject. Ik riep heel hard dat ik niet weet of ik ooit een punctie zou willen doen. Dat iui het uiterste was. Maar nu ga ik langzaam aan daar toch naar toe geloof ik. En ik denk dat ik toch de punctie zou ondergaan..
Ik begrijp dat je geen Mega lange pauze wil. Kan ik zeker begrijpen. Misschien moet je jezelf wel even een tijd geven om nu tot rust te komen en maak de keuze niet nu maar over een tijdje. Je hebt net het vervelende nieuws gehoord. Laat het rusten meid!
Patrieske bedankt voor jou idee en die begrijp ik heel goed, maar het is niet zo dat we het niet geprobeerd hebben. De kans is gewoon klein dat de medicatie iets gaat doen, moet je jezelf dan wel zo ongelukkig maken? Ik heb heel erg veek moeite met het geforceerd afdwingen op deze manier, ik wil het niet afdwingen en dat kan ook niet want het is voor je weggelegd of niet. Ik maak zeker nu de keuze nog niet, maar ik weet gewoon dat ik niet jaren van mn leveb op deze manier wil indelen.. Dat houd ik niet vol.. Heel erg lang erover nadenken is geen optie want als we het dan nog wel willen proberen is de kans nog weer een stuk kleiner... Dat maakt de keuze zo lastig denk ik..
Jeetje wat een onmenselijke keuze inderdaad. Pff dit is heftig. Kan me voorstellen dat je je oude zelf terug wil en je partner ook. Maar ben je niet bang dat als je nu de keuze hebt gemaakt dat je er niet verder mee kan dat je dan spijt krijgt.?
En wat ik me nog af vroeg de artsen zeggen dat je nu snel moet kiezen omdat de kans nu groter is. Maar over een jaar veel minder. Hoeveel maanden is de kans groter dan.? En is het misschien een idee om met je partner elke maand te kijken of je verder wil. En wat krijg je voor behandeling als je nu wel verder gaat?
Baby1 de behandeling zou weer bestaan uit proberen op welke hormonen je reageert, welke hoeveelheid. Iedere twee/drie dagen voor een echo en htzelfde is met de injecties.. Ze kunnen niet zeggen hoelang de kans iets groter isnomdat ze niet eens zeker weten of die kans wel echt groter is, ze kunnen nooit raden hoe heftig de pcosnis en kunnen dus ook geen enkele voorspelling doen op wat hoor hormonen je lijf reageert en hoelang dat duurt. En stel je reageert op die medicijnen dan ben je nog niet meteen zwanger, dat duurt een aantal maanden maar die medicijnen mag je ook maar een aantal maanden achter elkaar nemen dus dan krijg je pauze tussendoor en zo blijft het dus je leven voor maanden of jaren bepalen... Je word geleefd inplaats van dat je zelf leeft. Dat is ook waarom ik eigenlijk geen andere optie zie dan ervoor te kiezen om te stoppen met behandelen...
Het is een lang traject en je moet er inderdaad tegenkunnen.
Wij hebben ervoor gekozen het wel te doen, en ik moet zeggen dat het me reuze meevalt tot nu toe.
Tuurlijk hebben we elke maand weer die teleurstelling, maar we houden in het achterhoofd dat ons wondertje elke maand weer ietsje dichterbij komt.
Ik vind het een heel dapper besluit die jullie nemen Elinee
Petje af!!!
betreft sperma onderzoek van mijn man, hebben er expres niet gedaan durfde niet en was te bang dat als hij geen goed zaad heb dat ik het hem niet kan vergeven
![[Afbeelding: 8vnmv6.jpg]](http://i61.tinypic.com/8vnmv6.jpg)
