11-06-2012 10:44
Hallo lieve dames, ik kom hier ook weer eens een update plaatsen. Ik heb een geknipt en geplakt uit het andere topic. Ik wil graag proberen met jullie mee te lezen en te schrijven. Hoop dat het met gaat lukken het allemaal bij te houden. Hier in ieder geval de update van na de miskraam:
Ten eerste wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie medeleven en interesse van de afgelopen twee weken. Het heeft mij verschrikkelijk goed gedaan en geholpen. Voor ieder van jullie een hele dikke
M. is dus weer terug. We hebben het er gister nog even over gehad en zijn beiden realistisch. Er zijn geen tranen bij gevallen. We hebben het allebei geaccepteerd een het een plekje gegeven. Vier jaar geleden is M. zijn laatste relatie uitgegaan. Met deze vrouw heeft hij zes jaar een relatie gehad. In die periode hebben zij geprobeerd zwanger te raken. Na een jaar zijn zij de mmm ingegaan. M zijn zaad is gecontroleer en bleek goed te zijn. Zijn exvriendin bleek niet uitzichzelf zwanger te kunnen raken, en daardoor hebben zij vier of vijf IVF pogingen ondergaan. Dit lukte maar niet, waardoor zij depressief raakte en het niet meer zag zitten. Hierdoor is hun relatie ook stuk gelopen. Uiteindelijk is ze bij hem weg gegaan, later kwam hij erachter dat ze ook nog eens vreemd is gegaan. Nadat het uitging, had hij geen behoefte meer aan een vrouw, wilde hij nooit trouwen en geen kinderen meer. Tot hij mij tegenkwam. De wens is groot voor ons beiden, maar we beseffen ons wel dat het net zo goed kan zijn, dat het niet gaat lukken. Je weet het niet, dat is iets wat de natuur gaat beslissen. Je hebt er de hand niet in. Een ding is zeker: we willen niet meer zonder elkaar. Mocht het niet lukken, dan zal dat pijnlijk en moeilijk zijn, maar dan hebben we elkaar. Ons kindje zal uit liefde worden gemaakt, en de tijd zal leren waar daar uit gaat komen.
Verder hebben we heerlijk van elkaar genoten. We konden maar niet van elkaar afblijven en hebben dubbel gevierd dat hij weer thuis is. Deze maand dus even een stop wb het bezig zijn met zwanger worden. Volgende maand zien we dan wel verder. Ik moet zeggen dat het me best wat rust geeft. Af en toe wil ik teug gaan rekenen, om na te gaan of ik nu in mijn vruchtbare periode zit, maar het heeft geen nut. En ik wil het ook echt niet. Als ik dat wil doen, denk ik gewoon snel aan iets anders, of ga ik hardop zingen. Haha. Ik weet het, ik spoor niet. Ik ben in ieder geval weer helemaal blij en gelukkig dat mijn schat er weer is. Het was zo heerlijk om samen met hem in slaap te vallen en wakker te worden vanochtend en hem naast me te zien. Kortom, het gaat dus goed.
Ik bagatelliseer niet wat er gebeurt is, maar ben door de jaren heen een stuk sterker en misschien ook wel harder geworden. Misschien put ik daar nu de vruchten van (hopelijk :p) en kan ik daarom met een frisse, moedige en positieve blik in de toekomst kijken.
Anyway, ik hoop dat we allemaal snel een positieve test in handen mogen hebben en dat al onze vruchtjes zich goed beethouden en uitgroeien tot prachtige kindjes. Tot zover mijn relaas!
Ten eerste wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie medeleven en interesse van de afgelopen twee weken. Het heeft mij verschrikkelijk goed gedaan en geholpen. Voor ieder van jullie een hele dikke
M. is dus weer terug. We hebben het er gister nog even over gehad en zijn beiden realistisch. Er zijn geen tranen bij gevallen. We hebben het allebei geaccepteerd een het een plekje gegeven. Vier jaar geleden is M. zijn laatste relatie uitgegaan. Met deze vrouw heeft hij zes jaar een relatie gehad. In die periode hebben zij geprobeerd zwanger te raken. Na een jaar zijn zij de mmm ingegaan. M zijn zaad is gecontroleer en bleek goed te zijn. Zijn exvriendin bleek niet uitzichzelf zwanger te kunnen raken, en daardoor hebben zij vier of vijf IVF pogingen ondergaan. Dit lukte maar niet, waardoor zij depressief raakte en het niet meer zag zitten. Hierdoor is hun relatie ook stuk gelopen. Uiteindelijk is ze bij hem weg gegaan, later kwam hij erachter dat ze ook nog eens vreemd is gegaan. Nadat het uitging, had hij geen behoefte meer aan een vrouw, wilde hij nooit trouwen en geen kinderen meer. Tot hij mij tegenkwam. De wens is groot voor ons beiden, maar we beseffen ons wel dat het net zo goed kan zijn, dat het niet gaat lukken. Je weet het niet, dat is iets wat de natuur gaat beslissen. Je hebt er de hand niet in. Een ding is zeker: we willen niet meer zonder elkaar. Mocht het niet lukken, dan zal dat pijnlijk en moeilijk zijn, maar dan hebben we elkaar. Ons kindje zal uit liefde worden gemaakt, en de tijd zal leren waar daar uit gaat komen.
Verder hebben we heerlijk van elkaar genoten. We konden maar niet van elkaar afblijven en hebben dubbel gevierd dat hij weer thuis is. Deze maand dus even een stop wb het bezig zijn met zwanger worden. Volgende maand zien we dan wel verder. Ik moet zeggen dat het me best wat rust geeft. Af en toe wil ik teug gaan rekenen, om na te gaan of ik nu in mijn vruchtbare periode zit, maar het heeft geen nut. En ik wil het ook echt niet. Als ik dat wil doen, denk ik gewoon snel aan iets anders, of ga ik hardop zingen. Haha. Ik weet het, ik spoor niet. Ik ben in ieder geval weer helemaal blij en gelukkig dat mijn schat er weer is. Het was zo heerlijk om samen met hem in slaap te vallen en wakker te worden vanochtend en hem naast me te zien. Kortom, het gaat dus goed.
Ik bagatelliseer niet wat er gebeurt is, maar ben door de jaren heen een stuk sterker en misschien ook wel harder geworden. Misschien put ik daar nu de vruchten van (hopelijk :p) en kan ik daarom met een frisse, moedige en positieve blik in de toekomst kijken.
Anyway, ik hoop dat we allemaal snel een positieve test in handen mogen hebben en dat al onze vruchtjes zich goed beethouden en uitgroeien tot prachtige kindjes. Tot zover mijn relaas!