31-10-2014 12:25
Hallo allemaal,
Ik moet even mijn verhaal kwijt, want ik voel me zo rot vandaag. Een maand geleden zijn wij gestopt met condoom, omdat we eindelijk weer zwanger mogen worden. Ik heb een dochter van 7 en ons 2e kindje is overleden bij 35 weken zwangerschap. Daarna mocht ik niet meer zwanger worden vanwege medicijnen die ik had. Dat duurde uiteindelijk 5 jaar waarin ik steeds maar het moment vooruit heb zien schuiven waarop ik zonder medicijnen kon. Ik vond het heel moeilijk, maar heb het volgehouden en afgelopen zomer ben ik eindelijk gestopt. Maar het leek wel of het verlangen naar een kind me vanaf toen gewoon aanviel. Ik was steeds zo bang dat ik om een andere reden toch weer niet zwanger mocht worden. Veel huilbuien en soms ruzie. Op een gegeven moment hebben we gewoon de beslissing genomen dat we ervoor gaan. We zijn dus nog maar met de eerste ronde bezig, maar ik heb het er zo moeilijk mee. De eerste 2x was ik meteen zwanger en ik weet ook wel dat dat echt niet altijd zo gaat, maar ik kan het wachten niet meer verdragen. Dat doe ik nu al 5 jaar, eigenlijk langer. Ik denk steeds dat als ik niet zwanger ben dat komt door iets wat ik verkeerd heb gedaan, bijv sporten, of dat er iets mis met me is en dat er nooit meer één bij komt. Morgen is dus mijn NOD en ik voel deze week al regelmatig menstruatiekrampen. Dat kan 2 dingen betekenen, dus dat kun je moeilijk als voorteken zien. Verder merk ik helemaal niks anders. Ik heb woensdag een test gedaan, veel te vroeg, maar bij mijn zus doet ie het dan al, dus toch maar geprobeerd. Negatief dus, maar goed dat zegt ook niks. Ik heb me nu voorgenomen om zondag weer te testen, maar ben zo bang om bloed te zien elke keer als ik naar de wc ga... Zucht, wat kunnen dagen nu lang duren! Wat als ik zondag nou weer een negatieve test heb?
Groetjes van Margreet
Ik moet even mijn verhaal kwijt, want ik voel me zo rot vandaag. Een maand geleden zijn wij gestopt met condoom, omdat we eindelijk weer zwanger mogen worden. Ik heb een dochter van 7 en ons 2e kindje is overleden bij 35 weken zwangerschap. Daarna mocht ik niet meer zwanger worden vanwege medicijnen die ik had. Dat duurde uiteindelijk 5 jaar waarin ik steeds maar het moment vooruit heb zien schuiven waarop ik zonder medicijnen kon. Ik vond het heel moeilijk, maar heb het volgehouden en afgelopen zomer ben ik eindelijk gestopt. Maar het leek wel of het verlangen naar een kind me vanaf toen gewoon aanviel. Ik was steeds zo bang dat ik om een andere reden toch weer niet zwanger mocht worden. Veel huilbuien en soms ruzie. Op een gegeven moment hebben we gewoon de beslissing genomen dat we ervoor gaan. We zijn dus nog maar met de eerste ronde bezig, maar ik heb het er zo moeilijk mee. De eerste 2x was ik meteen zwanger en ik weet ook wel dat dat echt niet altijd zo gaat, maar ik kan het wachten niet meer verdragen. Dat doe ik nu al 5 jaar, eigenlijk langer. Ik denk steeds dat als ik niet zwanger ben dat komt door iets wat ik verkeerd heb gedaan, bijv sporten, of dat er iets mis met me is en dat er nooit meer één bij komt. Morgen is dus mijn NOD en ik voel deze week al regelmatig menstruatiekrampen. Dat kan 2 dingen betekenen, dus dat kun je moeilijk als voorteken zien. Verder merk ik helemaal niks anders. Ik heb woensdag een test gedaan, veel te vroeg, maar bij mijn zus doet ie het dan al, dus toch maar geprobeerd. Negatief dus, maar goed dat zegt ook niks. Ik heb me nu voorgenomen om zondag weer te testen, maar ben zo bang om bloed te zien elke keer als ik naar de wc ga... Zucht, wat kunnen dagen nu lang duren! Wat als ik zondag nou weer een negatieve test heb?
Groetjes van Margreet