Shar schreef:@Studentje hoe gaat t met jou? Tis een beetje stil hier he
Hai Shar, met mij gaat het goed. Ik heb het alleen ontzettend druk met mijn studie, mijn Master is zwaarder dan ik dacht. Ik dacht dat ik deze maand zwanger zou zijn, doordat ik veel duizelig en misselijk was, maar ineens werd ik ongi.
Ik heb nu wel een raar gevoel...het is heel vreemd en ik weet niet wat ik ermee moet. Ik wilde al langer een kind, maar mijn man wil het pas sinds 1 maand. Wij zijn er nu ook echt mee bezig. Ik merk dat ik het op 1 of andere manier tegenhoud, het is heel raar te beschrijven. Misschien ben ik gewoon bang omdat het zo dichtbij is? Aan de ene kant hoop ik zwanger te zijn, maar aan de andere kant was ik blij dat ik ongi ben. Ik merk dat ik het steeds meer wil uitstellen...hebben jullie dat ook? En wat vinden jullie ervan? Ik hou ontzettend veel van kids en ik zal mijn uiterste best doen om een goede mama te worden, maar er is 'iets'
Ik lees trouwens alles elke dag op dit forum, maar ik reageer niet vaak omdat het zo verslavend is. Dit is de enige toipic waarop ik reageer. Hoe is het met jou Shar?
Jeetje meid tis ook wel een verantwoordelijkheid die je gaat krijgen als t zover is. Ik heb ook wel een m'n twijfels niet of ik wel of niet nu aan kinderen wil beginnen, maar meer of t wel een goed plan is in deze situatie ik als leerling zeg maar. Maar ik kom telkens tot de conclusie dat ik t te graag wil om t uit te stellen en ik weet zeker dat t goed gaat komen hoe dan ook.
Misschien dat t komt doordat je master zwaarder is al van te voren bedacht. Gewoon goed over praten met je vriend.
Met mij gaat t goed hoor. Heerlijk aan t werk, school iets minder maar daar ben ik nooit zo dol op geweest haha
@studentje: bedankt, ben idd zwanger :-D
En als je echt twijfelt moet je het er denk toch eens goed over hebben samen.. En misschien idd wat shar zegt, omdat je master zwaarder is dan dat je dacht, maar omdat je toch ook wel blij was dat je ongi eraan kwam.. Het is wel echt hele verantwoordelijkheid en niet zomaar iets om luchtig over te denken vind ik. Ik had net als Shar twijfels over omdat ik nu leerling ben en omdat we nog in een appartement wonen met maar 1 slaapkamer, maar we hebben het erover gehad en wilden het allebei gewoon ontzettend graag dat dat allemaal weg viel. En ik vind dat er nooit een perfect moment is om kinderen te krijgen, er is altijd wel iets. :-)
Moet wel zeggen dat ik het soms heel spannend vind als ik bedenk wat voor veranderingen er gaan plaats vinden, maar het is gewoon ook zoiets moois :-D
Dankjulliewel dames voor jullie reactie. Wij zijn er echt klaar voor, zowel mijn man als ik. Maar een van de grootste twijfels is dat wij in een huurhuis wonen met ook maar 1 kamer! Grappig dat jij dat ook hebt liezzle. Ik voel me daarom een beetje 'onverantwoordelijk' en vraag mezelf vaak af, waar het kindje dan moet slapen. En dat het geen eigen kamer heeft enzo. Ik heb me wel een maand geleden ingeschreven bij de gemeente om een nieuw huis te krijgen en ik reageer ook elke week. Er zijn een aantal dingen die moeten veranderen, dan pas heb ik een 'goed' gevoel om een kind te krijgen. Ik wil 1. verhuizen (een beetje dichtbij mijn ouders, voor oppas etc), 2. dat mijn man een vaste baan krijgt (hij is pas afgestudeerd en heeft een baan, maar niet vast) wij komen trouwens rond en kunnen ook sparen en 3. dat ik goed mijn best doe om in juli klaar te zijn (ik doe nu keihard me best, dus dat komt hopelijk goed).
Maar dat zijn eigenlijk de enige dingen die mij dwarszitten. Maar als ik jouw verhaaltje lees liezzle, dan maken wij ongeveer hetzelfde mee qua woning. Mijn man en ik praten er vaak over en hij is bijna 29 en staat er compleet achter. Hij geeft aan dat op het moment dat ik zwanger ben, hij dan nog harder zijn best zal doen met alles (hij denkt dat hij dan een bepaalde motivatie krijgt etc.) Maargoed, ik weet verder niets te zeggen :S
Liezzle, hoe gaat t met je zwangerschap en heb je al kwaaltjes en heb je trek in ongebruikelijke dingen hahaha
@studentje: blij te lezen dat jullie er wel helemaal achter staan. Bedenken dat het toch niet helemaal de juiste tijd is kan niet meer als je echt zwanger bent :-P
En weetje...(weet natuurlijk niet hoe groot jullie huis/slaapkamer is hoor) het is echt niet ideaal om je kindje op jouw kamer te hebben, maar daar krijgt hij echt niets van en zeker niet de eerste maanden. Mocht het zover komen hebben wij er wel een plekje voor :-)
Begin wel aardig zwangere verschijnselen te krijgen... Mijn buikje is al gegroeid, alleen ziet niemand dat nog want ik was ontzettend afgevallen. Nu dus begin, dat wordt nog wat... ;-) Verder heb ik het al 2 weken zoooo ontzettend koud! Of misschien zelfs 3, niet normaal gewoon. Loop bijna hele dag in vesten van manlief rond, want die zijn groter en warmer ;-). Verder pas ik niet meer in mijn bh's... Dat vindt mijn man nog het mooiste van alles. zat ie gisteren opeens met zo'n grijns op zn gezicht: je borsten zijn echt heel erg gegroeid.. uhh ja, dat weet ik, het doet zooo'n pijn. Maar hoort erbij :-D
En verder wel aardig misselijk elke x...vanmorgen ontzettend honger maar toen ik had ontbeten kwam het er ook weer uit. :-( We zeiden al, ik geef zelf niet zo om eten en mijn man wel erg, dus het honger is van mijn mans genen en dat het er dan weer uitkomt van mij ;-)
En heel erg moe...maar ook dat hoort erbij. Heb het er ook echt wel voor over, maar zeker op je werk is het dan soms moeilijk om 'gewoon' door te gaan terwijl ik op mijn vrije dagen 's middags ff lig te slapen.
