Mama's van prematuurtjes

[Lunanoa]

Voor alle mama's die te vroeg zijn bevallen.

Zelf heb ik nog altijd moeite met het feit, dat ik "opeens" te horen kreeg dat ik ging bevallen. Binnen 5 uren had ik Owen in mijn handen & daarna richting couveuse inclusief Owens papa. Daar lag ik... Alleen... Met een lege buik.

Voelen jullie dit ook zo? Hebben jullie hier nog moeite mee?

[leeuwinnetje]

hoi hoi,

ik heb er soms ook moeite mee, vooral als je dan van die bevallingen hoort of leest, waar ze hun kindje zo heerlijk lang bij zich hebben gehad, dan ben ik toch wel jaloers.
en ik vond het toch ook erg onwerkelijk allemaal, ineens braken mijn vliezen en 4 uur later heb je 2 kindjes, die je niet mag vasthouden, omdat ze in de couveuse liggen.

[jk1988]

hey lun,

ik herken je gevoel helemaal..... ineens bevallen, een lege buik en het onzekere gevoel wat je dan te wachten staat....

ik denk nog vaak aan de ziekenhuisperiode en kan de foto's niet bekijken zonder een traantje te laten...

leeuwinnetje, met hoeveel weken zijn jouw meiden geboren?

[leeuwinnetje]

hier zijn ze met 32,5 week geboren.
ze wogen 1510 en 1400 gram en hebben 5,5 week in het ziekenhuis gelegen.
en bij jullie?

[Sophie31]

Ook ik herken jullie gevoel heel goed...

Onze Sem is bij 35 weken acuut gehaald (2100gram en 46cm) dmv een keizersnee en werd meteen na de geboorte meegenomen omdat het helemaal niet goed met hem ging. Twee uur later mocht ik hem pas voor het eerst echt goed bekijken terwijl hij in de couveuse aan allerlei toeters en bellen lag en de dag erna voor het eerst vasthouden.

Sem is nu al weer een jaar en als ik aan de bevalling, en heel die periode daarna, terug denk kan ik daar nog altijd een beetje verdrietig van worden...

[jk1988]

Sem is met 34 weken geboren, woog 2522 en heeft 2 weken in het ziekenhuis gelegen....

[Sophie31]

Jk1988, wat grappig dat onze mannetjes dezelfde naam hebben!

[jk1988]

Sophie, ja wat grappig!

Jeetje, wel heftig dat je hem pas de volgende dag mocht vasthouden... die toeters en bellen zijn inderdaad moeilijk om te zien!

[leeuwinnetje]

sophie: dat is idd heftig, dat je hem pas de volgende dag mocht vasthouden.
wij mochten ze heel eventjes vasthouden en daarna werden ze meegenomen.

[Lunanoa]

Fijn om te lezen dat jullie hetzelfde voelen. Het liefst ga ik soms een potje zitten janken. Terwijl ik helemaal niet zo'n persoon ben om dat soort dingen.

Owen werd met 34+5 weken geboren was 2950 gram. Dus wel flink! Ik had gewoon spontaan weeën & hij wou er echt uit.
Gelukkig maar een week in het ziekenhuis hoeven liggen. In dat opzicht hebben we het "luxe" gehad. Maar dat stukje bevallen & meteen alleen achterblijven is zo erg....

Leeuwinnetje: Wat een kleine meiskes waren het toen. Zal moeilijk geweest zijn zeg!

Sophie: Merk jij nog veel aan Sem zijn vroeggeboorte? Verschilt hij veel met leeftijdsgenootjes?

JK: leuk dat je bent gekomen hier!

Ik hoor dan moeders "zeuren" omdat hun kindje weg werd gehaald omdat ze bijv. teveel bloedverlies hadden en even rustig aan moesten doen. Dan denk ik JEEEEEEETJE wees blij dat het maar een halfuurtje was.

Ik kon ook helemaal niet blij zijn met Owen op mijn borst. Was er niet klaar voor, was er niet op voorbereid. Hadden jullie dat ook ?

[jk1988]

Ik mocht sem inderdaad ook eventjes vasthouden en toen ook paar uur later weer heel even....

wat ik ook emotioneel heel moeilijk vind is dat wij niet zelf zijn eerste flesjes hebben kunnen geven, zijn suikerspiegel was veelste laag...

[Lunanoa]

Sophie: Waarom moest Sem zo accuut gehaald worden?

[Lunanoa]

JK: Das inderdaad heel moeilijk!

Ik vond het zo erg dat ze hem 's nachts sondevoeding gaven, terwijl hij prima uit de fles kon drinken.
Zag het echt alsof het makkelijker was voor de verpleging ( die overigens helemaal geweldig was voor de rest)

[jk1988]

lun, zo herkenbaar! Sem had ook een heel mooi gewicht en en goede start maar ik bleef ook alleen achter en zag sem 3 uur later pas weer....

En inderdaad niet toe kunnen leven naar de bevalling, wachten wanneer gaat het beginnen, zou het begonnen zijn? nee... je hebt 5 cm ontsluiting dus je wordt vandaag moeder....

[Lunanoa]

Jaaaaaaaa hier precies hetzelfde!

je hebt 3 á 4 cm ontsluiting, je wordt vandaag of morgen moeder.

Ik lag binnen een halfuur in het ziekenhuis, vliezen werden gebroken en 4,5 uur later was Owen er :|

Hmm oké, ik ben moeder? Nou als dit het is.... Dikke tegenvaller dacht ik :$

[jk1988]

Ja precies, waarom laten slapen als ze zelf kunnen drinken... maar ze deden dit bij ons zodat ze energie konden sparen, ze moesten zich op tempratuur houden, groeien, ademen en dan alle voedingen drinken werdt teveel zeiden ze, maar ooo wat vond ik het moeilijk!

[leeuwinnetje]

hier hadden ze wel een goede start, maar ze waren te klein en konden zich natuurlijk nog niet op temperatuur houden, in begin ook voeding via infuus en sonde, later pas de borst en de fles.
ik had wel in mijn achterhoofd, dat ze eerder konden komen, rond 34-35 weken, maar had echt niet 32,5 week verwacht
en ik had een keizersnede gehad, dus kon de eerste dagen ook amper voor de meiden zorgen.
eigenlijk wilde ik het liefst thuis bevallen, maar dat zit er al niet in met een tweeling. en daarna nog zolang ziekenhuis. je wilt toch een gezin zijn en met je kinderen thuis zijn en op jezelf en niet in het ziekenhuis.
ik heb ook heel erg gevoel gehad, dat ik de eerste weken heb gemist, want je bent niet 24 uur bij je kinderen.

[Sophie31]

Ik voelde Sem al bijna een week niet meer bewegen in mijn buik. Maakte me daar eigenlijk geen zorgen over want overal lees je dat kindjes vanaf 35 weken minder ruimte in de buik hebben en je ze daardoor niet goed meer kunt voelen. (Sem is ons eerste kindje, bij een eventuele volgende zou ik nu dus meteen aan de bel trekken!)
Die week hadden we toevallig een geplande groei-echo en daar bleek Sem ook geen teken van leven te geven. Alleen zijn hartje klopte heel langzaam maar verder lag hij doodstil. De gyneacoloog vertrouwde het niet en na een uitgebreide echo sprak hij zijn ongerustheid uit en wilde dat Sem dus meteen gehaald zou worden. Na de geboorte bleek dat Sem een glucose-gehalte had van 0.5 (levensbedreigend) en dat de navelstreng veel te lang was. Daardoor heeft Sem waarschijnlijk langere tijd minder zuurstof, bloed en voedsel gekregen. Als ze hem een paar dagen langer hadden laten zitten, was ons kleine ventje nooit levend geboren kunnen worden...

Nu een jaar later en vele ziekenhuisopnames later hebben we hier een heel vrolijk mannetje dat in zijn ontwikkeling netjes de lijntjes volgt! Dus geen achterstand meer!

Leeuwinnetje, wat waren jouw meisjes klein zeg! Gaat het nu met beide goed? Lijkt me wel erg mooi hoor, een tweeling!

Lunanoa, Owen was dan een flink mannetje voor het aantal weken! Je zou haast denken dat de weken van de zwangerschap niet hebben geklopt? En fijn dat hij na een week al mee naar huis mocht!

En jouw gevoel van "nog niet klaar voor zijn" herken ik ook! Bij ons waren de geboortekaartjes nog niet eens besteld...

[Sophie31]

Ik denk inderdaad ook dat het onverwachte, het onvoorbereid zijn op, het zo moeilijk maakt. Je hebt de tijd niet om er naar toe te leven want "ineens" ben je aan het bevallen en ben je binnen een paar uur mama... Ik had het mij in iedergeval allemaal heel anders voorgesteld!

Meiden, ik ga mijn bedje op zoeken! In iedergeval erg fijn om te lezen dat er meer meiden zijn met het zelfde gevoel!

Slaap lekker!

[brusje]

mn zoon (1e kindje) was officieel ook prematuur met 35 weken, maar verder eigenlijk prima, hield zich warm, dronk goed.
heeft 3 dagen aan de monitor gelegen ter controle en mocht na 4 dagen mee naar huis, hij was ook al 2900 gram bij geboorte
hier om 21.34 bevallen dus heb hem maar even gezien..hij ging naar kinderafdeling na 15 minuten denk ik en toen heb ik daar even in t bedje kunnen kijken na t douchen en toen moest ik de hele nacht slapen..zonder kindje in je buurt..en met naweeën

mn dochter was ik bang dat ze nog vroeger zou komen..maar kwam netjes met 38.6, wel weer zkhs en na geboorte kinderafdeling ivm glucose, was te laag en moest aan t infuus.

[Lunanoa]

Brusje: Wat fijn dat jullie meisje wel op "normale" tijd kwam. Maar dat ze naar de kinderafdeling moest ivm de glucose, maakt het dan eigenlijk weer zo als eerst.... Ze zijn dan toch weer weg zoals bij de eerste he..?

Jeetje Sophie: Wat een heftig verhaal! Je moet er niet bij nadenken dat je een paar dagen later zou zijn geweest. Super gehandelt van die gyn. dus. !
Wat voor ziekenhuisopnames heeft Sem allemaal gehad het eerste jaar?

Leeuwinnetje: Jullie meisjes waren wel erg klein. Hoor je vaker met tweelingen. Waren ze ook dysmatuur?
Owen was wel echt met 34+5 geboren. Ik raakte pas na een jaar zwanger, met behulp van ovulatietesten dus ik weet precies op welke dag Owen "verwekt' is ':p Daar kan dus echt geen fout in zijn gemaakt.
Mijn moeder en oma hebben ook erg zware kinderen gebaard. Dus wieweet is het genetisch bepaald?

Hopelijk mag ik een tweede tot de 37 weken dragen. ( langer hoeft ook neit hahahahahahahahahha )

[brusje]

je..en mn bedoeling was thuis te bevallen, maar dit ging niet omdat bevalling begon met flink bloedverlies bij de weeen en ze neti was ingedaald, maja anders hadden we alsnog met haar gemoeten als ze er eenmaal was..das ook niks.

ik vond het wel fijn dat ze langer bleef zitten lekker makkelijk nog..ondanks alle gebreken..
wel grappig, ze was wel ook 2970 gram, maar 50 gram zwaarder dan dr broer

[Lunanoa]

Over het algemeen zijn jongens ook groter toch?
Klein maar fijn, denk ik dan maar. Het moet er ook uit hahahahahahaha.

Balen dat je niet thuis kon bevallen. Als je dat zo graag wilt, lijkt het me wel een tegenvaller. Maar achteraf toch beter geweest voor Yma Prachtige naam overigens!

[Mila]

ik ben ook een prematuur mama of beter gezegd een immatuurmama. mijn meisjes zijn geboren met 25 weken. nyna woog 870 gram en tess 715 gram hier heeft het 10 dagen geduurt voordat ik vast mog houden

[Mila]

oh lekkere spelfouten, maar ik zit hier met nyna in mijn armen

[brusje]

sjeee..ja dat is pas echt he..dan is 35 weken niks hoor..
wat een wonder dat je meisjes het gehaald hebben met 25 weken! gaat het wel goed? ze zijn al mooi gegroeid zo te zien.

[Mila]

ja zeker een wonder, want ze hadden ong. 30% overlevingskans.. en dat werd even verteld vlak voor de bevalling

[brusje]

en wanneer mochten ze mee naar huis? en hoegaat het nu? hebben ze er geen klachten aan overgehouden?
sjee ben zwaar onder de indruk!

[Lunanoa]

Jullie hebben echt een stel kanjers!
Lijkt me verschrikkelijk om ze de eerste 10 dagen niet beet te mogen houden. Heb je het daar ook moeilijk mee.

[cassie247]

Ook ik herken het gevoel lunanoa...
Ik ben met 35 weken ingeleid ivm met zwangerschaps vergiftiging en orgaan falen. Savonds laat werd ik voor de zoveelste keer heel erg ziek , constant overgeven, bloeddruk erg hoog..en nier en lever falen bleek uit de bloedtesten. De gyn kwam om 22.00 uur binnen en zei ik ga je vannacht om 4 uur inleiden...uuh slik! Ik lag toen al een week in het ziekenhuis dus had het wel kunnen weten...maar toch schrok ik! Heel mijn familie zat in spanje en kon niet terug ivm de aswolk, mijn moeder zou bij de bevalling zijn.
Na 17 uur was Jake er...3600 gram en 51 cm...heel flink. Daardoor kon hij er niet door en zijn alle zenuwen van zijn rechter arm afgescheurd, dat armpje was dus compleet verlamd. Ik heb hem 30 sec vast mogen houden en toen meteen meegenomen voor testen omdat hij een moelijke start had. De volgende dag vond ik erg moeilijk want mocht hem niet vasthouden, kreeg te horen dat hij bloedvergiftiging had en dat zijn arm verlamd was. ( die is nu bijna helemaal hersteld) Jake heeft 4 weken in het ziekenhuis gelegen en ik 2.
Ik mag echt niet klagen als ik hier kijk en zie dat meiden met 25, 28 of 32 weken zijn bevallen maar vond het begin toch ook heel moeilijk en hoop ons volgende kindje uit te dragen! Het was gewoon niet hoe ik de eerste maand als mama had verwacht.

@ Mila wat een wonder meisjes heb jij he...met zon korte zwangeschapsduur en lichaamsgewicht zitten ze nu lekker thuis bij je! Lijkt me erg moeilijk zo lang moeten wachten tot ze mee naar huis mogen...

[Lunanoa]

Wauw, Jake ook een flinke kerel zeg!
Wat een heftig verhaal. Heeft Jake fysio gehad voor zijn arm? Wat goed dat hij nu weer bijna helemaal is, zoals het moet zijn
Heavy hoor, zo lang ook nog in het ziekenhuis. Wel fijn dat je zelf nog 2 weken kon blijven.
Op de dag dat ik weg "moest" mocht Owen ook mee gelukkig.

Ennuh, ik vind Jake zo'n leuke naam :$ Als we ooit nog een tweede jongen krijgen, gaat 'ie waarschijnlijk ook Jake heten hihi.

[Mila]

ze zijn op 11 dec thuis gekomen na 7 weken ic in zwolle en daarna nog 7 weken in ons streekziekenhuis.
ze doen het super Nyna heeft alleen een lichte longbeschadiging en daarom gaat het drinken wat moeillijk en daarom krijgt ze aanvullend sondevoeding, maar haar longen worden langzaam aan beter dus dat komt ook helemaal goed

[Lunanoa]

Gaat het goed met Nyna's drinken? Merk je daar al verschil in?

Ik lees overigens dat héél veel prematuurtjes reflux hebben. Owen heeft het ook & krijgt hiervoor zuurremmers. Ik weet van Mila dat één van de dames ook zuurremmers krijgt.
Hebben jullie kids het ook?

[J_mylove]

Respect voor jullie allemaal dames, hoewel ik geen prematuurkindje heb weet ik helaas wel hoe het is om je kindje niet bij je te hebben de eerste tijd...
Ik ben met 37 weken ingeleid wegens zwangerschapsvergiftiging.. na bevalling van ruim 36 uur (24 uur van 1-3 cm, daarna nog 12 uur van 3 - geboorte..) is ons zoontje geboren. Hij mocht niet bij me blijven, heb hem misschien 2 minuten bij me gehad. Hij heeft een hartafwijking ("gaatje in het hart") en moest daardoor meteen naar de IC. Toen na een aantal uren bleek dat hij het prima deed, mocht hij bij mij op de kamer... Helaas werd hij binnen een aantal uren ziek, een infectie door de ruggenprik, dus meteen terug naar de IC. Ging na 5 dagen antibiotica weer goed en hij zou mee naar huis mogen, maar toen kreeg hij ineens onverklaarbare saturatiedalingen (dalingen van de zuurstof in het bloed). Al met al heeft hij bijna een maand in het ziekenhuis gelegen en daarna heeft hij thuis nog 6 of 7 weken zuurstof gehad...

Maar.. als ik dan jullie verhalen lees, voel ik me haast een 'klager'.... wat moeten jullie het zwaar / moeilijk gehad hebben!! Dikke knuffel voor jullie!

[Lunanoa]

Pfoeh heftig Jmylove. Ken je verhaal inderdaad....
Nou als ik me met jou vergelijk heb jij het zwaarder gehad als mij. Wij hoefden maar een weekje in het ziekenhuis...
Ieder heeft het natuurlijk zwaar op zijn eigen manier & het is gewoon hardstikke moeilijk om je kleintje niet bij je te hebben. Je draagt je kindje(s) in je buik & het is de bedoeling uit te leven naar het moment dat ze eruit zijn & op de wereld zijn. Maar in alle gevallen hier, is dat helemaal niet zo.....

[Joya]

Ik heb ook geen prematuur kindje.. in tegendeel.. Julian is geboren met 42 weken en 1 dag.. Maar ook ik weet hoe zwaar het is om je kindje de eerste periode niet bij je te kunnen hebben.. Julian werd 10 minuten na de geboorte meegenomen terwijl ze mij aan het hechten waren waar ze overigens ook zo'n 3 kwartier mee bezig zijn geweest.. Pas anderhalf uur later kon ik hem echt zien en hij heeft nog een week op de kinderafdeling gelegen.. De eerste paar dagen konden we hem bijna niet vasthouden ivm infuus en monitor en daarbij was hij erg ziek van de vacuumpomp.. Het breekt je moederhart als je binnenkomt in zijn ziekenhuiskamertje en op zijn bedje een briefje ziet hangen met de tekst: "minimal handling" omdat hij zo ziek is door die pomp e.d... wij mochten hem in principe vasthouden wanneer we dat wilden maar moesten gewoon super rustig aan doen en eigenlijk alleen maar vasthouden als het echt nodig was.. ik mocht ook in het zkh blijven en we zijn uiteindelijk 1 week na zijn geboorte samen naar huis gegaan..

Mijn verhaal is misschien een beetje off topic maar ik lees hier eigenlijk vooral dat jullie er veel moeite mee hebben/hadden dat jullie kindje zo snel na de geboorte weggehaald is.. daar kan ik dus ook over meepraten.. vandaar mijn reactie..

[Lunanoa]

Dat is inderdaad heel verdrietig!

Wat ik persoonlijk het ergste vond is, dat het zo "onaangekondigd" gebeurde. We waren er nog niet klaar voor. We hoorden het & binnen zo'n 5 uren was meneer er al waarna hij vervolgens na 2 minuten weer weg werd gehaald.
Ik kon het niet echt verwerken op dat moment.. Nog steeds niet echt helemaal. Weet niet waarom ik het niet los kan laten.

[Joya]

ja dan gebeurt er zo veel in 1 keer.. terwijl je er in je hoofd nog helemaal niet zo mee bezig bent..
misschien kan je er met iemand over gaan praten.. een soort maatschappelijk werker of zoiets.. het is natuurlijk niet niks.. zo ben je zwanger en zo opeens niet meer en heb je ook je kindje nog niet eens bij je..
wat dat betreft heb ik er wel heel lang naartoe kunnen leven.. (42 weken ingeleid en een bevalling van 21 uur en 20 minuten..)

[Lunanoa]

Het is verder niet dat het me belemmert of dat ik de hele dag depri ben o.i.d. Maar als ik er over na denk, kan ik me er gewoon heel erg druk over maken.
Hebben jullie dat ook dames?
Dat je het maar niet los kan laten? ....

[cassie247]

Wow ook heftige verhalen zeg...zo zie je maar dat ook een voldragen kindje zorgen met zich mee kan brengen, knuffel voor jullie!
@ Lunanoa..ja wij krijgen nog steeds fysio therapie...in het begin elke dag en dat was erg zwaar toen hij net thuis was...ik was nog steeds niet hersteld had ook een gekneusde stuit en gaf borstvoeding. Ook kreeg moest ik bijvoeden uit een flesje omdat hij nog steeds niet sterk genoeg was om zijn voedingen te drinken. Ik deed over elke voeding een uur en dan moest ik heel dat fysio gebeuren nog in ons schema frotten. Nu gaan we nog 2x in de week en hebben nog steeds veel controles op het ziekenhuis.
Over het loslaten...ik kan het wel loslaten omdat ik geloof dat kindjes zelf kiezen wanneer en hoe ze ter wereld komen...prematurtjes zijn ook vaak echte vechtertjes. Ik heb me erbij neergelegd dat mijn enige taak was er voor hem zijn en zorgen dat hij alles had wat hij nodig had en dat hij niet om MIJN ervaring ging , maar om ZIJN ervaring. Dit heeft wel geholpen. Wat ik er wel aan 'over heb gehouden' ( klinkt een beetje dramatisch) is een obsessie met zijn voedingen. Ik maak me nog steeds zorgen of hij wel genoeg binnenkrijgt en aan komt enzovoort...terwijl dat nergens voor nodig is! Nu drinkt hij smiddags zijn fles niet meer en daar heb ik echt 3 dagen paniek over gehad, heel stom maar dat komt voort uit ons begin periode. Ook heb ik nu wel een angst voor een tweede kindje, dat wil ik heel graag...maar als het weer zo zou gaan twijfel ik heel erg of ik er wel genoeg voor beide kindjes kan zijn want ik was kapot, gebroken van 3 weken op en en neer rijden ( zat 5 uur per dag op het ziekenhuis en 3 uur per dag in de auto) en het kolven vond ik ook erg zwaar midden in de nacht terwijl jake in het ziekenhuis lag. Ook heb ik diabetes type 1 dus dat maakte het weer wat moeilijker. Maarja ik probeer me op het heden te focussen en toch dankbaar de zijn voor heel het geboorteproces, ook al was het niet wat ik had verwacht. Ik begrijp jou gevoelens helemaal!

trouwens...Owen stond ook op onze namen lijst hihi
Jake hoor je hier gelukkig niet vaak maar mijn amerikaanse familie vond het een hele gewone naam. Vind het wel super irritant als ze het hier als Jakke uitspreken.:twisted:

[Lunanoa]

Haha ja de uitspraak is wel beetje dom, ze zeggen hier soms: OVEN. Jeeeeeeeeeeeeeuuutje dombo's. Mijn vriend is ook engels-talig dus aan die kant van de fam. was de naam ook vrij normaal :p

pfoeh heftig verhaal.
Vind het mooi wat je zegt, dat het kindje kiest & dat het gaat om hun weg, niet de onze. Dat zet me toch wat meer met beide benen op de grond!

Kan me voorstellen dat je kapot was, jeeeeeeeeutje wat heavy! en nogsteeds dus 2x per week fysio. Moet ontzéttend energie vretend zijn allemaal. Respect hoor!

[cassie247]

@ Mila ...fijn dat het zo goed gaat met de meisjes... Hopelijk gaat het drinken bij nyna ook snel helemaal goed!
Wat jij mee hebt gemaakt zou er bij mij wel echt in hakken denk ik....het klinkt alsof jij er toch heel goed mee om gaat
Ik had met 23 weken weeen en heb toen weeenremmers moeten slikken totaan de bevalling , toen was ik al doodsbang , laat staan hoe jij je hebt gevoeld toen werd verteld dat je echt ging bevallen en dat hun overlevingskansen maar 30 procent waren...

[cassie247]

ja energie vretend was het wel maar ik geef nu sinds 3 weken geen borstvoeding meer en jeeeetje wat een verschil!! Ik heb zo veel meer energie...had geen idee dat dat zo veel van me vroeg~!
hahaha OVEN die slaat toch alles...daar zou ik dus ook echt pissig om worden! Als mensen vragen hoe hij heet...en ik zeg jake...zeggen ze altijd eerst "hoe? " dan denk ik van jaaaa zo moeilijk is het nou ook weer niet hoor.

[Lunanoa]

Neeee Jake is toch een normale naam qua uitspraak :|

Ik wou eerst Ian, maar ik dacht dat wordt écht drama qua uitspraak hahahahaha. Woon in Friesland, IUN = 1. Dus Ian & IUAN is wat te dicht bij elkaar haha.

Pfoeh ja respect. Heb nooit borstvoeding gegeven dus kan er niet over mee praten.

[jk1988]

Sophie, jeetje wat heftig! de gyn heeft gelukkig goed gehandeld, je moet er toch niet aan denken pffff

brusje, fijn dat je dochter wel langer bleef zitten... lijkt me wel moeilijk als je 2e kindje ook langer moet blijven

mila, wat heb je 2 kanjers van meiden zeg! echt heftig, maar super dat ze thuis zijn en ze het goed doen!

cassie, ook heel heftig! mijn nichtje heeft ook een verlamd armpje omdat de zenuwen zijn geknakt tijdens de bevalling... ik ben blij te lezen dat het goed gaat bij jou zoontje!

en wat je schrijft over dat je gelooft dat kindjes zelf kiezen wanneer ze geboren worden vindt ik erg mooi om te lezen (kippenvel)!

De obsessie qua voeding herken ik ook wel, als Sem minder eet of drinkt maak ik me ook gelijk zorgen... en de angst voor een vroeggeboorte bij een 2e kindje is ook heel erg herkenbaar!

j_my love en lana, jullie ook een moeilijke start met jullie kindjes zo te lezen!

luna, oven hock: nou das wel heel dom zeg!

en ik herken met wat je bedoelt met het niet los kunnen laten... vooral omdat het niet duidelijk een reden was voor de vroeggeboorte.. ik bedoel kon mijn lichaam het niet meer aan? was er iets mis? mijn bloeddruk werdt steeds maar hoger en hoger heeft dat er mee te maken gehad?

Ik heb ook heel erg een obsessie met sem zijn tempratuur, heel erg maar ik tempratuur hem nog zeker 3x per dag....sem had namelijk veel moeite hiermee...

[Lunanoa]

Oh jeetje JK, temperatuur je Sem nog steeds 3x per dag. Snap het wel, die angst maar das nog wel vaak zeg!
Ik temperatuur alleen als owen ziek lijkt & heet is eigenlijk.

Ik ben ook nog geobsedeert door bepaalde dingen. Owen viel alleen maar af en af.... Kwam niet aan ging van 2950 naar op zijn ligtst 2640. We moesten bijna terug naar het ziekenhuis & dat wou ik écht niet.
Dus neit zozeer geobsedeert door het eten/drinken maar wel geobsedeert door zijn gewicht. Ik vergelijk maar met leeftijdsgenootjes, wat natuurlijk helemaaaaaaaal niet nodig is aangezien hij te vroeg is geboren. Moeilijk om los te laten.
Maar dan denk ik: Hij is gezond & tis een heeeeeeeeerlijk makkelijk kind! Dan maar wat kleiner en lichter... Kan het opzich wel wat verwerken.

[jot]

Ook ik ben de moeder van een prematuur kindje, mijn dochtertje Safi is met 29+5 geboren, ze woog 956 gram (870 op haar lichtst) en was 35 cm 'kort'. Ik ben met 27 weken opgenomen in het ziekenhuis vanwege te hoge bloeddruk en na ruim twee weken reageerde mijn bloeddruk niet meer op de medicatie en ontwikkelde ik zwangerschapsvergifteging met HELPP-symptomen, dus werd besloten dat Safi gehaald zou worden. Gelukkig was ik nog goed genoeg om de keizersnee met een ruggeprik te ondergaan ipv algehele narcose. Van tevoren hadden ze al aangegeven dat op het moment dat ze haar uit de buik zouden halen ze haar meteen mee zouden nemen dus dat ik haar niet op de OK zou kunnen zien. Nadat ik 3 uur op de verkoever had gelegen zijn we even naar de IC gereden en daar heb ik haar even kunnen aanschouwen. Ondanks dat het zo'n klein meisje was, is ze heel sterk gebleken! De volgende dag mocht ik gelijk 1 uur met haar buidelen, dit kon omdat ze het zo goed deed. Ze ademde zelfstandig en kreeg alleen wat luchtondersteuning (CPAP). Uiteindelijk kon ze na twee weken IC naar een perifeer ziekenhuis en daar heeft ze nog 5 weken gelegen. Toen ze 2160 gram was, mocht ze mee naar huis. Inmiddels is ze bijna 5 kilo en doet ze het nog steeds geweldig!
Zelf heb ik er niet zo'n moeite mee dat de zwangerschap vroegtijdig beëindigd moest worden, wellicht omdat ik een beetje aan de gedachte kon 'wennen' dat ze sowieso te vroeg geboren zou worden, alleen wisten we de termijn niet. Mijn dikke buik heb ook niet echt gemist, heb die niet echt gehad, begon namelijk net een beetje te groeien. Maar ik heb me ook altijd voorgehouden; ik ben niet zwanger om het zwanger zijn, maar om een kindje te krijgen en die heb ik gekregen en het is gelukkig goed gegaan. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat bij een aantal van jullie die teleurstelling wel duidelijk aanwezig is. Ook merk ik wel dat ik nog heel graag mijn verhaal aan mensen wil vertellen (blijkt nu ook wel weer, het is al een heel opstel geworden, hahaha!) Nu dat alles weer in een rustig vaarwater is, realiseer ik me des te beter hoe ziek ik was en hoe vermoeiend de eerste periode was, maar op dat moment ga je gewoon door en staat de gezondheid van je kindje op de eerste plaats. Vind de gedachte dat zij al zoveel heeft mee moeten maken in haar korte leventje ook erg verdrietig en voel me daar wel schuldig over.....dat heb ik dan wel weer.

[jk1988]

luna, ja erg he... sem heeft een hoge tempratuur van zichzelf 37,4/37,5 en telkens als hij in het ziekenhuis hierboven ging zeiden ze in het ziekenhuis oe even in de gaten houden dus ik steeds in paniek... en dat heb ik nog steeds! de kinderarts zegt dat als hij geen zieke indruk maakt het niet uit maakt...

ik kan me voorstellen dat je niet wilde dat hij terug naar het ziekenhuis moest, gelukkig ging het daarna beter en inderdaad we moeten niet teveel vergelijken met leeftijdsgenootjes en daarbij is iedere kind verschillend (ik doe het ook hoor vergelijken hahaha)

jot, wat een sterke meid zeg, dat je de volgende dag lang met haar mocht buidelen! en je schuldig voelen tegenover je kindje heb ik ook wel.. ik kon dan naar Sem kijken en denken je had nog lekker in mijn buik moeten zitten en nu moet je zo hard werken...

[jot]

@JK
Dat Safi het zo goed heeft gedaan en zo sterk was, heeft ons er door heen gesleept. Ben ook echt trots op haar!

Wat betreft dat temperaturen; ik weet nog dat onze kinderarts zei, toen wij Safi bijna mee naar huis mochten nemen, dat verpleegkundigen en artsen de 'slechtste verzorgers' zijn. Zij hebben de gegevens van temperatuur, gewicht ed nodig om te bepalen of het goed gaat. Maar als ouder voel je wel aan hoe het gaat en hoef je pas te gaan meten op het moment dat je denkt dat het niet goed is. Die raad heb ik maar opgevolgd, want anders was ik denk ik ook veel te veel met dat soort dingen bezig geweest.

[leeuwinnetje]

sophie: idd, je hebt je niet voorbereid, want je verwacht pas dat je vanaf 38 weken op je hoede moet zijn, in mij geval dan een paar weken eerder.
met mijn meiden gaat het super hoor, ze doen het goed, het gaat wel allemaal erg snel, ze zijn alweer 15 maande, zijn nog steeds klein. met 14 maanden wogen ze 7810 en 7815 gram.
maar ze zijn gezond en dat is het belangrijkste.

als ik dan Mila haar verhaal lees, dat ze nog eerder geboren zijn en de eerste 10 dagen niet vast houden, dat lijkt me helemaal vreselijk, dan mag ik nog van geluk spreken.
hier mochten we ze wel vast houden, echt respect voor jou hoor Mila, hoe je het allemaal doet.

luna: ze waren idd ook dysmatuur.
over het loslaten, had ik er het eerste tijd ook steeds moeite mee, als nu, naarmate de tijd vordert, hoe beter je het accepteert en verwerkt, zal maar zeggen.

jmylove: natuurlijk ben je geen klager, is ook heftig wat jullie hebben meegemaakt

[leeuwinnetje]

jot: ook heftig zo vroeg geboren, maar jullie hebben wel ene super sterke meid, fijn dat jullie dag ernaa mochten buidelen.
door het je verhaal telkens te vertellen, verwerk je het weer stukje voor stukje, denk ik dan.
maar heb soms het gevoel, als mensen het niet hebben meegemaakt, er echt niet op zitten te wachten en mensen die in hetzelfde schuitje zitten, veel meer begript ervoor tonen.
andere mensen sneller zeggen, dat je door moet gaan..

[brusje]

hihi jakke? das dom.. echte hollanders..

ikheb dat heel lang gehad ook dat ik baalde dat mn zwangerschap zonder voortekenen zo ineens over was..was hier soms kwaad over en als iemand over tijd was dacht ik..nou ik had nog wel 5 weken zwanger willen zijn hoor..
gek he..tis gelukkig wel helemaal versleten dat gevoel.. hij wordt nu 6 hihi wordt tijd he!
en daarna bijna 39 weken zwanger geweest.dat was precies mooi ben t geen seconde zat geweest dat ik dacht nu moet ze maar komen.

[Lunanoa]

Jeutje Jotje, heftig zeg! Wat een ontzettend sterke meid ook!

Leeuwinnetje: Je meisjes zijn dan inderdaad erg klein. Owen was met 6,5 maand 7,8 kg. Maar agh, ik zeg altijd maar zo: Klein maar fijn
Zolang ze het goed doen is dat prima toch?

Ik voel het ook zo, dat mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten het veel beter begrijpen.
Een vriendin werd na haar bevalling duizelig & haar kind werd even bij haar weggehaald omdat ze haar even in de gaten moesten houden & ze haar kindje niet moest laten vallen. Maar binnen 20 minuten had ze hem weer bij haar. Dan zit ze tegen me te klagen dat ze daardoor zoooooooooooooooooo'n moeite heeft met haar kind loslaten aan anderen. ( kindje is 8 maanden)
Dan denk ik echt JEEEUUUTJE STEL JE AAN :$
Dat wordt dan vergeleken met een kindje dat op de kinderafdeling ligt en die je een paar keer per dag de fles mag geven & daarna zijn couveuse weer moet indoen.
Zo raar vind ik dat.
Nou heb ik het maar luxe gehad met maar één weekje ziekenhuis, maar pfoeh wat lijkt mij dat ontzéttend heavy zo'n lange tijd

Hier was ik wel helemaal klaar met de zwangerschap. Ik kon vanaf de 33 weken al bijna helemaal niks meer. Lag vast als een walrus in bed, kon niet uit bed komen, lag vast ivm de rugpijn etc. etc.
Persoonlijk denk ik ook dat Owen er daarom zo vroeg bij was, omdat mijn lichaam het niet meer aankon.

[leeuwinnetje]

lunanao: dat is ook heftig, dat je niks meer kon.
ik zit soms wel met schuldgevoel, heb nl tot 29 weken fulltime doorgewerkt en ben toen 50% gaan werken, net 2 werkdagen voor mijn bevalling, heb ik me helemaal ziek gemeld, omdat het niet meer ging, was erg moe en heb ook staand werk, dus was me te zwaar. en toen braken mijn vliezen midden in de nacht. soms denk ik wel eens, ik had eerder naar mijn lichaam moeten luisteren, dan waren ze misschien niet met 32,5 week geboren.....
wat kunnen sommige mensen idd klagen, over die 20 min, dat is dan niks, wat wij hebben meegemaakt.
dat ze klein zijn, vind ik ook totaal niet erg, ze zijn in 15 maanden tijd, al zo goed gegroeid en ze zijn gezond, en het komt vanzelf goed. en het is ook wle handig met tillen natuurlijk.

[Lunanoa]

Nou inderdaad, als je een tweeling hebt die superzwaar zijn kun je dagelijks naar de fysio met dat dubbel tillen hahahaha.

Meid; Jij kon het niet weten dat je ging bevallen! En je wou gewoon doorwerken, snap dat helemaal! Zelf zat ik met 27 weken volledig in de ziektewet, maar niet omdat ik dat zelf aangaf, maar omdat mijn leidinggevende mij in de ziektewet heeft "gestopt".
Had de hele dag door harde buiken en kon de kinderen niet meer tillen ( werk in de kinderopvang)
Als ze vroegen hoe gaat het, was het altijd: Ja goed hoor. Mhoehahahaha.
Soms moet je door een ander even op de STOP gezet worden, als jezelf altijd maar doorgaat en doorgaat. Het is niet jouw fout!

[leeuwinnetje]

aan de ene kant weet ik dat wel, maar is soms moeilijk.
ik ging ook alleen maar door en door, en mijn baas zal echt niet zeggen, ga maar in de ziektewet, maar mijn gynaecoloog zei het wel.

[Lunanoa]

Hmja het is héél moeilijk om naar je lichaam te luisteren!
Maar je had hier niks aan kunnen doen. Die vliezen waren ook wel gebroken als je non stop op bed had gelegen!
Je meiden zijn gezond & alles is gelukkig goed gekomen

[Lunanoa]

Heb even jullie babysite bekeken! wát een práchtige dames hebben jullie, WAUW

[leeuwinnetje]

waarschijnlijk wel idd.
gelukkig is idd alles goedgekomen, anders had ik me helemaal schuldig gevoeld.
en dan denk ik, als het ooit nog eens voorkomt, ga ik wel goed na mijn lichaam luisteren, maar waarschijnlijk op dat moment ook niet....

[Lunanoa]

Een tweeling lijkt me zo ontzettend zwaar, ervaar jij dat zo?

Zou je nog meer kids willen?

[cassie247]

@leeuwinnetje Naar je lichaam luisteren is inderdaad erg moeilijk maar belangrijk! Je moet jezelf echt niets kwalijk nemen want wie verwacht nou dat ze met 32 weken gaan bevallen? Er zijn vrouwen die tot 36 fulltime werken dus het is dan moeilijk om je eigen grens te vinden. Jou meisjes waren gewoon klaar om bij jou te zijn, ongeacht of je te hard hebt gewerkt of niet En dat ze klein zijn is helemaal niet erg...ze groeien goed en dat is het belangrijkste toch?!
Zelf begonnen bij mij de weeen met 23 weken omdat ik niet naar mijn lichaam wilde luisteren...was in die 23 weken al 3 keer verhuisd en had veel zelf gedaan. Met weeen remmers en 5 weken plat liggen is het goed gekomen maar wat baalde is zeg!
Een tweeling lijkt me ook erg zwaar! Zowel de zwangerschap als het opvoeden...Mijn zusjes zijn een tweeling en ik was pas 1,5 toen ze geboren werden...huppa drie kids in 2 jaar. Mijn moeder heeft dat ook wel als zwaar ervaren. Ze heeft ze namelijk ook bijna 42 weken gedragen!

[leeuwinnetje]

lunanaoa: soms vind ik het wel zwaar en je hebt natuurlijk meer werk, als met 1 kind. maar als mensen 2 kids dicht op elkaar hebben, lijkt me dat ook zwaar en niet anders dan een tweeling.
maar het is ook zo bijzonder, als je ziet hoe ze soms zo lief zijn tegen elkaar en lol hebben met elkaar, geweldig
of we nog meer kids willen, dat weten we nog niet zeker.
we hadden altijd gezegd 2 kinderen. maar soms kriebelt het nog wel. ik vind eigenlijk heel moeilijk om het af te sluiten. als je 2 kindjes apart krijgt, dan heb je 2 keer de baybtijd en alles, en nu is alles in een keer, dat vind ik wel moeilijk. voorlopig houden we het zo, maar misschien dat het straks toch wel gata kriebelen, bv als ze naar school gaan ofzo. en of het financieel dan ook haalbaar is...

[leeuwinnetje]

cassie: dat is idd ook niks, als je 5 weken plat moet liggen, ook al doe je het voor je kindje. ben ook wel blij, dat ik dat niet heb gehad.
ze zijn idd gezond en groeien goed, komt idd vanzelf goed en dat is ook het belangrijkste
wauw, respect voor je moeder hoor, ene tweeling en een dochter in 2 jaar tijd.

[leeuwinnetje]

Heb even jullie babysite bekeken! wát een práchtige dames hebben jullie, WAUW

thanx!!!:-D

[Lunanoa]

Kan dat wel begrijpen ja... Eén zwangerschap, één bevalling, één kraamtijd etc.
Het is errrruuggg duur inderdaad. Agh, tijd zat, je meisjes zijn ook nog zo jong

[Mila]

gelukkig nieuwjaar allemaal!!

hier ineens heb ik moeite met de vroeggeboorte!! hopelijk is het maar 1 dag dat ik er last van heb, want het voelt niet fijn.
Het nichtje van mijn vriend smste net dat ze zwanger is en toen ineens dacht ik: ik wil ook! he?! ik wil ook??? nee ik wil nu geen kindje erbij, maar ik wil een normale zwangerschap een normale bevalling die uren duurt i.p.v. een half uur en een normale kraamtijd waarbij ik gelijk mijn kindje bij mij heb en niet dat ik 10 dagen moet wachten voordat ik mijn kindje vast mag houden!! stiekem ben ik jaloers op mensen die wel alles "normaal" hebben en dat gevoel had ik NOOIT, maar sinds gisteren is dat gevoel er ineens.
Maar ik mag niet klagen, ik heb echt makkelijke kinderen en er zijn genoeg mensen die alles normaal hebben en dan een huilbaby ofzo..
Het voelt alsof ik hier de eerste 3 maanden van hun leven " kwijt" ben, doordat ze in het ziekenhuis hebben gelegen.. maar aan de andere kant krijgen we wel 3 extra maanden babytijd erbij
hebben jullie ook wel eens van deze dagen?

[pumi]

hey meiden,
Mijn kleine meid was dan geen prematuur, maar een dysmatuur (2120gram en 42cm), maar voor mijn gevoel is het veel te snel gegaan. Met 37+1 ben ik ingeleid. Ik ging op controle bij de vk, en opeens moest ik naar hte zkh waar ik moest blijven. Die dag (woensdags) werd er meteen gezegd dat ik vrijdags ingeleid zou worden. Alles is goed gegaan en Romy deed het erg goed, beter dan verwacht dus ik mocht haar nog een half uurtje bij me houden, voordat ze naar de couveuse afdeling moest. Gelukkig heeft ze alleen maar in een warmte bedje gelegen en een dagje onder de blauwe lamp ivm geel zien. Al met al viel dat dus allemaal erg mee!
Ik heb alleen nog steeds het gevoel dat ik er nog niet echt klaar voor was... Ik mis m'n buik nog steeds heel erg! En ik denk echt dat dat komt omdat ik "opeens" moest bevallen. Ik heb ook niet echt van m'n kraamtijd kunnen genieten. De 1e week hebben we in het zkh gelegen, toen we thuis kwamen kreeg ik 2 halve dagen kraamhulp (gelukkig!) en dan sta je er opeens alleen voor... En ik slikte ook nog die stomme medicijnen voor mn bloeddruk, waar ik ontzettend suf van werd! Er zijn mensen op bezoek geweest, maar ik heb geen idee meer waar ik het over heb gehad.. Het is allemaal aan me voorbij gegaan en dat vind ik heel erg jammer!
Je hebt toch een voorstelling van hoe die eerste dagen zullen zijn, lekker met zn 3en genieten.. maar helaas is dat allemaal anders gelopen! Ik denk wel dat ik bij een evt. 2e zwangerschap me er meer bewust van zal zijn dat ik er echt van moet genieten, want voor je het weet is je buik al weg en heb je je kindje in je armen!

[Lunanoa]

Mila: Dat herken ik zeker. Soms van die dagen dat ik er wel om kan janken...
Jou geval is natuurlijk ook wel een stuk moeilijker. Het is zo snel gegaan! Je had nog willen genieten van je bolle buik natuurlijk. Schrijf het lekker van je af! Hardstikke logisch dat je je zo voelt hoor!

Pumi: Das ook een rotsituatie. Het helpt vast om het van je af te schrijven!

[leeuwinnetje]

pumi: wat vervelend meid, dat is ook geen leuke situatie. je stelt je idd heel anders voor

mila: ik herken me ook in jou gevoel. hier ook dat ik het idee heb de eerste maanden heb gemist, omdat ze in het ziekenhuis hebben gelegen en omdat je er niet dga en nacht bij kan zijn, omdat ze in de couveuse liggen, hier ene keizersnede, dus kon mijn bed de eerste dagen niet uit, dus moest telkens verpleging vragen of ze me met bed en al er naartoe wilde rijden, dat vraag je natuurlijk ook niet 10 keer op een dag.
en hier soms ook jaloers op mensen die wel de baby('s) meteen mochten vasthouden en lange tijd, die wil tuis mochten bevallen en een normale kraamtijd.
dikke knuffel meid

[Sweetangel]

Hoi Hoi,

ik ben bevallen met 31,1 week. Het ene moment was ik aan het werk, later bleek dat de weeen hier zijn begonnen, en 2 dagen later was ik bevallen. Ik wist geen eens dat ik weeen had, ik dacht dat ik teveel gewerkt had en wilde even rustig aandoen.
Omdat er hier geen plek was in het ziekenhuis (zwolle) moesten we helemaal naar Nijmegen. Zo ver van huis. Ik vond er niets aan, maar ook had ik totaal geen behoefte om Yvana te zien of vast te houden.... Voel me daar soms erg schuldig over.
Ik mis vooral het einde.... wachten tot het begint.. de laatste paar weekjes aanrommelen...