Nog even wachten met zwanger worden en je bent in de 30...

[bravagirl]

Hallo..

Ik ben Bravagirl (31) en ik heb een kinderwens, maar door omstandigheden zit het er nog even niet in om zwanger te worden.

Zijn er ook mensen die net als ik nog even moet wachten vanwege dat je eerst een andere baan wil of je financieel wat beter er voor wil zitten en of je nog moet wachten tot je partner er klaar voor is...

Laat het me weten...

Groetjes Bravagirl

[Joya]

ik heb hetzelfde gehad maar ik was toen 21.. was al 2 maanden gestopt met de pil toen ik een andere baan kreeg en we wilden toch wachten tot ik een vast contract zou hebben.. dat zou in principe een jaar duren maar toen kreeg ik problemen met wat managers die mij zonder reden weg wilden hebben.. uiteindelijk heb ik dus nog ruim anderhalf jaar de pil geslikt en ben toen weer gestopt.. vervolgens heeft het nog 11 maanden geduurd voordat ik zwanger was..
ik was dan wel wat jonger dan jij maar ik weet dus wel een beetje hoe je je voelt.. ik had er iig enorm veel moeite mee elke keer als ik weer met een nieuwe pil strip moest beginnen..
wat is de reden dat je moet wachten als ik vragen mag??

[Saskia1977]

Hoi Bravagirl,

Ik ben zelf 32 (in september word ik 33) en ik heb al een kinderwens zolang ik me kan herinneren. Je kan dus zeggen dat ik al heeeeeeeeeel lang wacht ;-) Helaas niet veel geluk gehad in de liefde

Toen ik vorig jaar mijn vriend leerde kennen, wisten we eigenlijk al vrij snel dat we samen kinderen wilden; hij is namelijk al 42. Om mijn huis in de huidige markt beter verkoopbaar te maken, zijn we dat nu aan het opknappen (dus voordat het verkocht is zijn we zeker een half jaar verder). Ook zijn we beiden net van baan gewisseld en hebben nog geen vaste aanstelling. Dit waren voor ons redenen om nog even te wachten.

Inmiddels zijn we van gedachten veranderd. Ook al hebben we nog niet alles perfect op orde, we kunnen goed voor een kindje zorgen (ook financieel) en liefde is er in overvloed. Je weet nooit hoe lang het duurt voordat het je eindelijk gegund is zwanger te worden en je een gezond kindje op deze wereld mag zetten; tegen die tijd is alles misschien wel geregeld en zo niet, dan is een kindje hoe dan ook meer dan welkom.

Wanneer je eindelijk hebt besloten er voor te gaan, is het wachten erg moeilijk!!!

Groetjes,
Saskia

[Anna77]

Mijn man was er tot anderhalf jaar geleden van overtuigd dat hij geen kinderen wilde... Gelukkig is hij van gedachten veranderd (eigenlijk niet zozeer van gedachten veranderd, als wel toegegeven dat hij het stiekem toch wel leuk maar heel eng vond). Maarja, toen was ik net een studie naast mijn werk begonnen, ik was toen 31. We besloten om te wachten tot de studie al redelijk was afgerond, voordat we het gingen proberen. Ruim een jaar hebben we gewacht. Wel moeilijk, maar zoals je in mijn onderschrift ziet was het uiteindelijk toch vrij snel 'raak'! Qua timing is dit perfect, maar ik kan ook heel goed Saskia's verhaal begrijpen. Uiteindelijk komt alles toch wel goed!

Sterkte Bravagirl en Saskia! Hoop dat alles helemaal goedkomt en jullie snel zwanger zijn!

[kruimeltje]

Hoi Bravagirl,

Wij zitten in een iets ander schuitje maar hebben ook lang gewacht voordat we begonnen zijn met "klussen voor het echie".
We hebben heel lang gezegd dat we nog zoveel andere dingen wilden die niet met kinderen te combineren waren en meestal volgde daarachteraan dan ... "als we elkaar eerder hadden leren kennen (we waren 28 en 30 toen we elkaar leerden kennen) hadden we nu wel kindertjes gehad of ermee bezig geweest".

Afgelopen najaar hebben we toch samen besloten dat we niet kinderloos willen blijven en dat de dingen die we nog wilden minder belangrijk zijn dan een gezinnetje.
We waren heel blij dat we ondanks onze leeftijden (inmiddels 37 en 38) na 4 maanden al zwanger waren, helaas ging dat mis.
Nu kunnen we bijna niet meer wachten totdat het weer raak is.

Denk dus goed na en stel het niet te lang uit ... ik ben nu wel eens bang dat het niet meer gaat lukken en dat zouden we heel erg vinden.

[bravagirl]

Mijn vriend heeft net weer en baan en ik heb een wsw indicatie (wet sociale werkvoorziening) en zit al ruim een half jaar thuis... Ook zitten we bij de GKB maar dat loopt allemaal, dus over een klein jaartje zijn we er vanaf.
Misschien dat we dan gaan kijken....

Maar voor nu is het oefenen en van elkaar genieten, en als het lukt een beetje sparen voor straks.

Hey kruimeltje, neem jij ook nog stappen met IUI of IVF?
Mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg en 38 toen mijn broertje kwam, dus er is nog hoop...
Ik wens je heel veel sterkte vrijdag bij de gyn...

Gr Bravagirl

[kruimeltje]

@ Bravagirl, er is nu nog geen reden om over IUI of IVF na te denken.
Mijn moeder was ook 38 toen ze mijn broertje kreeg, maar daarvoor had ze al 4 kinderen gehad.

Ik hoop dat ik gewoon weer spontaan zwanger kan worden ... alleen nu is het even lastig omdat na mijn miskraam/curettage mijn cyclus niet weer op gang is gekomen.
Dus ik hoop dat de gynaecoloog daar vrijdag iets aan kan doen. Ze hebben er volgens mij medicijnkuurtjes voor om e.e.a. weer op gang te helpen.

Ik hoop voor je dat jullie de situatie snel op orde hebben zodat jullie ook voor het echie kunnen gaan.
En ik vind het wel verstandig dat jullie de situatie eerst onder controle willen hebben voordat je aan kinderen begint, want het is een hele verantwoordelijkheid om kinderen groot te brengen.
Soms wordt er - vind ik - wel heel erg makkelijk over gedacht.

[Femke1970]

Volgens mij ben je nooit echt klaar voor kinderen, er is altijd wel iets in je leven wat beter zou kunnen. (geschikter huis, betere financïen, betere baan of andere wensen) Zet dat maar uit je hoofd, want het ideale moment om aan kinderen te beginnen bestaat gewoon niet, en morgen kan alles er weer heel anders uit zien. En zelfs als je dan denkt dat het moment daar is, is het nog maar de vraag of het snel wil lukken, en als je dan eenmaal zwanger bent vraag je je ook nog regelmatig af of je er wel echt klaar voor bent.

Mijn man en ik kwamen 15 jaar geleden allebei uit ongelukkige relaties en we waren nog geen half jaar bij elkaar toen we al besloten hadden dat we graag kinderen met elkaar zouden willen. Ik was 27, hij 29 en ons huurhuis bestond toen uit bij elkaar geraapte meubels die we tweedehands hadden gekregen van vrienden. Nou én?
Na 2 miskramen ging het eindelijk goed en in 1998 is onze 1e dochter geboren. Het nieuwe babykamertje hebben we nog bij elkaar gespaard, wat spulletjes gekocht of tweedehands gekregen en een nieuwe kinderwagen van mijn ouders. Prima te doen en vooral de eerste jaren kost een kind echt nog niet zoveel.
Na onze eerste kwamen er nog 3 dochters en inmiddels ben ik zwanger van een 5e kindje. Nooit van mezelf gedacht dat het nog eens zover zou komen, en dat ik het zo geweldig zou vinden. Inmiddels werk ik zelf niet meer en zorg ik nu voor de kinderen, mijn man heeft een goede baan. Het is geen vetpot maar wel goed te doen en met en groot gezin moet je nu eenmaal bepaalde dingen laten, maar ik zou écht niet anders meer willen.

Ik draaf een beetje door maar wat ik eigenlijk bedoel is: Wacht niet te lang op die 'ideale situatie'; die bestaat niet en voor je het weet is het te laat...

[bravagirl]

Het is dat ik er wel klaar voor ben en mijn vriend ook maar omdat hij een schuld heeft hebben we besloten om nog een jaartje te wachten. Verder wil ik gaan kijken of ik in de tussen tijd wat kan afvallen en misschien een baantje kan vinden voor een paar uur in de week en mijn vriend iets heeft qua werk voor langere tijd... Der komt wel een dag dat ik ga stoppen met de pil maar nu wil ik eerst nog genieten, op vakantie gaan, het huis naar onze smaak inrichten (behangen, verven) andere meubeltjes (Ikea) hihihi...
Maar wat er nu in staat is ook bij elkaar geraapt, van familie gekregen en gekocht op marktplaats.

Maar zoals jullie zeiden, een ideale situatie bestaat niet en met deze economie (crisis) zal dat nog wel even duren, maar we laten er ons niet van afschrikken kinderen gaan er toch komen...

Nog even een vraag: als de situatie anders zijn geweest, wat zou je dan hebben gedaan?