Onzekere man tijdens zwangerschap

[Noor]

Het gaat de afgelopen weken moeizaam hier in huis. Mijn man kan niet genieten van onze zwangerschap. Althans, vrijwel niet. Hij is te onzeker over wat de toekomst gaat brengen, heeft twijfels over zichzelf als vader, weet niet hoe hij als vader moet handelen en is bang dat alles, maar dan ook alles in zijn leven veranderd. Hij kan het leuke van een kleine niet meer zien en weet niet waar hij aan toe is. Hij is bang dat we nooit meer samen leuke dingen kunnen doen. Hij toont weinig interesse en kan niet van de zwangerschap genieten en weet op sommige momenten even niet meer wie hij is. Om hem heen hoort hij vaak dat alles veranderd, maar dat je er heel veel moois voor terug krijgt. Dat eerste beseft hij maar al te goed, maar wat hij er voor terug krijgt, tja… dat is hij kwijt.

Onze kinderwens was er al een tijdje en na ruim een jaar ‘hard werken’ werd het eindelijk beloond met een zwangerschap die tot op heden van een leien dakje gaat. Hij was er eerder aan toe, is ook wat ouder en heeft keurig op me gewacht. Hij was ontzettend blij met het goede nieuws, maar dat goede nieuws werd snel vervangen door een onzekerheid. Die onzekerheid is hij met mijn 25 weken zwangerschap nog steeds niet kwijt. Natuurlijk hebben we de leuke momenten gehad, 2 prachtige echo’s en de bewegingen van mijn buik, maar na een paar minuten is hij het mooie gevoel volgens mij weer kwijt.

Op sommige momenten heb ik echt het idee dat ik er alleen voor sta en dat de kleine in zijn ogen niet gewenst is, maar wanneer ik dat met hem bespreek dan schuift hij dat direct aan de kant. De kleine is echt wel gewenst en ik zie ook echt dat hij dat meent, maar hij kan zelf zijn draai niet vinden. Hij worstelt er echt mee...

Wie van jullie herkent dit en heeft hier ervaring mee. Het zit me soms echt hoog, ben ik de enige met 'zo’n man' en komt het gevoel wel wanneer de kleine er is? Ik ben soms zo bang dat het tussen ons in komt te staan. Wat kan ik er aan doen. Ik probeer er nu geen druk op te leggen, maar heb wel te betrekken. Geef mijn eigen onzekerheden (wie heeft die namelijk niet, denk ik dan wel eens) ook wel aan, maar geef ook aan dat we er samen wel doorheen komen. Wat kan ik nog meer doen?

Ik hoor graag jullie reacties.

[Goosje]

Wat een lastige situatie zeg....Ik heb denk ik ook niet echt geweldige tips voor je maar kan me wel voorstellen dat het je hoog zit!
Ik denk wel dat het voor mannen lastiger is om een zwangerschap te beleven dan vrouwen, jij voelt alles en bent er constant mee bezig (ik tenmiste wel). Hij voelt dat allemaal niet en voelt zich daardoor misschien soms een buitenstaander. Straks kan hij met alles meedoen en de kleine zien, horen en voelen, dan wordt het voor hem ook allemaal veel echter en zal het gevoel heus komen denk ik!

Ik denk inderdaad dat het goed is om er geen druk op te leggen, daar wordt hij misschien alleen maar onzekerder van....Misschien heeft hij een goede vriend die ook vader is/wordt, met wie hij dit kan delen?

Jullie hebben er zo hard voor gewerkt en bewust voor gekozen, dat komt heus wel goed!!!

[pumi]

ik denk ook dat mannen het op een heel andere manier beleven!
als de kleine er eenmaal is dan ziet hij ook vast wel in dat er niet heel erg veel veranderd (ja, dat jullie met zn 3 zijn!), dat jullie nog wel samen leuke dingen kunnen doen, maar dat jullie ook echt een gezinnetje zijn!
volgens mij zijn mannen bang voor het onbekende... denk dat je je er niet al te druk om moet maken en dat het allemaal wel komt zodra de kleine er is

[Noor]

Bedankt voor jullie reacties meiden...

We hebben er het weekend ook goed over gesproken, van tijd tot tijd was het behoorlijk emotioneel, maar het heeft wel positief gewerkt. Heb ook benadrukt dat hij echt wel zijn werk kan blijven uitvoeren en van zijn hobby kan blijven genieten.
Gisterenavond was hij al zoveel meer opgewekt, dat hij uit zichzelf al zei dat hij zich veel beter voelde. Nu maar hopen dat het op deze manier doorzet! Het feit dat hij beter in zijn vel oogde, deed mij ook wel heel goed en deed me mijn dip van die middag al een beetje vergeten.

Gelukkig heeft hij wel wat vrienden / collega's waar hij het mee kan bespreken. Sommigen met kinderen, anderen (nog) niet en die zeggen ook dat het allemaal wel goed komt. Maar ja, 'meneer Noor' moet dat allemaal wel zelf nog beseffen! Ergens weet ik ook wel dat het allemaal goed komt, al moeten we daarvoor wachten tot hij de kleine zelf in zijn armen kan houden. Hij geeft ook aan dat mijn betrokkenheid veel groter is, ik draag het immers bij me en voel alles! Mannen ervaren dat dus, hoe hij het ook zegt heel anders.

Eén van de dingen die ook een hele grote rol speelt is de enorme drukte op zijn werk. Het zijn de laatste loodjes voor de zomervakantie, maar die zijn soms echt killing. Gelukkig komt die nu echt in zicht. Daarbij hebben we zondag ook een korte vakantie geboekt. Even lekker weg met z'n tweeen. Heerlijk!

Dames... het komt ook wel goed, maar soms, soms kun je hier als aanstaande moeder ook heel onzeker van worden...