26-05-2010 08:23
Goede morgen,
Ik ben toevallig gestuit op het forum. Nu mijzelf maar even voorstellen want ben toch wel onzeker over mijn situatie, of eerlijk gezegd over mijn familie.
Mijn man en ik zijn ruim een maand geleden getrouwd. We hadden het erg klein gehouden en hadden thuis catering. Daarnaast hadden we afgelopen februari een huis gekocht waar we nu heerlijk wonen.
Op dit moment ben ik 21 en is hij 24. In principe loopt ons leventje zoals hierboven is beschreven perfect, maar toch voel ik me niet helemaal happy.
Ik heb namelijk een moeilijke familie. Mijn familie is nog van de oude stempel en dan vooral mijn moeder. Dat ik ging samenwonen was al heel wat en hebben we veel ruzie over gehad, maar over het trouwen helemaal! Ze kon ons niet eens normaal feliciteren. Het eerste waar ze over begon was het financiele plaatje
Nu we in rustig vaarwater zijn gekomen hebben mijn man en ik besloten te stoppen met de pil en te kijken wat er gebeurd. Waar ik heel erg mee blijf zitten is de reactie van mijn moeder. Ik kan het niet zomaar naast mij neerleggen want hoe je het ook wend of keert het blijft mijn moeder.
Daarnaast zit ik constant met de vraag redden we het financieel. We hebben namelijk geen goed gevulde spaarrekening...
Misschien heel overdreven om zo erg over deze dingen na te denken, maar ik wil altijd het beste voor iedereen en dus ook voor mijn kindje.
Dit is mijn verhaal en ik hoop dat er mensen zijn die mij kunnen ondersteunen in mijn situatie.
Ik ben toevallig gestuit op het forum. Nu mijzelf maar even voorstellen want ben toch wel onzeker over mijn situatie, of eerlijk gezegd over mijn familie.
Mijn man en ik zijn ruim een maand geleden getrouwd. We hadden het erg klein gehouden en hadden thuis catering. Daarnaast hadden we afgelopen februari een huis gekocht waar we nu heerlijk wonen.
Op dit moment ben ik 21 en is hij 24. In principe loopt ons leventje zoals hierboven is beschreven perfect, maar toch voel ik me niet helemaal happy.
Ik heb namelijk een moeilijke familie. Mijn familie is nog van de oude stempel en dan vooral mijn moeder. Dat ik ging samenwonen was al heel wat en hebben we veel ruzie over gehad, maar over het trouwen helemaal! Ze kon ons niet eens normaal feliciteren. Het eerste waar ze over begon was het financiele plaatje
Nu we in rustig vaarwater zijn gekomen hebben mijn man en ik besloten te stoppen met de pil en te kijken wat er gebeurd. Waar ik heel erg mee blijf zitten is de reactie van mijn moeder. Ik kan het niet zomaar naast mij neerleggen want hoe je het ook wend of keert het blijft mijn moeder.
Daarnaast zit ik constant met de vraag redden we het financieel. We hebben namelijk geen goed gevulde spaarrekening...
Misschien heel overdreven om zo erg over deze dingen na te denken, maar ik wil altijd het beste voor iedereen en dus ook voor mijn kindje.
Dit is mijn verhaal en ik hoop dat er mensen zijn die mij kunnen ondersteunen in mijn situatie.