Graag jullie mening zit er nogal mee

14-05-2010 23:02

Hallo allen,

Zo zijn we bezig nieuw leven te creeren en zo vallen er levens weg.
Mijn schoonzus is vandaag overleden, zij heeft zichzelf van het leven beroofd.
Nu zit ik met iets in mijn maag. Het contact met mijn schoonfamilie is slecht en nu komt de begravenis eraan.
Ik wil graag mijn man steunen en met hem mee gaan alleen zie ik er erg tegenop mijn schoonfamilie te zien. Zij hebben mij gekwetst en ik zit eigenlijk niet te wachten om hun te moeten condoleren omdat er tussen hen en mij dingen niet zijn opgelost en gezegd zijn.
ook met de broer en zus van mijn man zijn er spanneningen tegen mij.

Wat zouden jullie doen? gaan om mijn man te steunen? Mijn moeder zegt ik zou niet gaan omdat de reden van mijn schoonzus haar zelfmoord ook ( mede ) uit haar opvoeding voortkomt

Zelfs met hun dochter net overleden zijn ze berkenent genoeg om te zeggen dat hij alleen moet komen ( niet naar de begravenis maar een soort familie bijeenkomstje vanavond ) ik bedoel als je dochter net overleden is denk je toch niet aan wie er komt?
Ik zou het fijn vinden jullie mening hierover te lezen

Jolanda

14-05-2010 23:52

Hai jolanda,

In jouw geval zou ik mijn man vragen wat hij wil. Heeft ie je nodig aan zijn zijde dan ging ik mee, en anders niet. En dan ook puur voor hem, en niet voor de rest van de familie. Om het condoleren kan je niet heen...dat is iets wat bij begrafenissen hoort...
Stand by your man!

liefs

15-05-2010 00:49

Ik denk dat je er gewoon naartoe moet gaan. Juist ook omdat je van een persoon afscheid wilt nemen.
En omdat jij er voor je man wilt zijn. Zo laat jij ook aan zijn familie zien dat je een sterk persoon bent, en wat er tussen jullie is gebeurd los staat van waarvoor je komt.
Het is inderdaad wel een lastige situatie..
Succes met je beslissing!

15-05-2010 07:46

Ik zou het puur van mijn man af laten hangen. Als hij daar behoefte aan heeft, meegaan om hem te steunen, en anders niet.

Als ik niet mee zou gaan naar de begrafenis, zou ik wel kort nÃ¡ de begrafenis het graf bezoeken samen met man om zo toch afscheid te nemen.

15-05-2010 08:02

Goedemorgen ruthje, princes en mirena,

Ja mijn man vind het super belangrijk dat ik mee ga, hij wil niet daar alleen zijn.
Toch vind ik het moeilijk...ik kan het niet maken om niets te zeggen?

Lastig hoor...bedankt voor het meedenken

15-05-2010 18:33

Dan zou ik gewoon meegaan. Iedereen condoleren en de dienst bijwonen om je man te steunen. Een begrafenis is geen plek om een rel te schoppen of te veroorzaken. (daarmee bedoel ik weigeren iemand te condoleren)
Uiteindelijk is de dienst voor de overledene, andere zaken moeten dan maar even in de ijskast.
liefs

15-05-2010 18:52

hallo,

Mijn moeder had een zelfde soort situatie. Het kindje van mijn nichtje overleed toen het een paar dagen oud was. Alleen kon mijn moeder niet met mijn ooms (dus de broers van mijn vader) er waren veel dingen gebeurt tussen hen. Ze is toch afscheid gaan nemen van de kleine meid, om mijn vader te steunen en om een eer betoon aan de kleine meid te tonen. De gebeurtenissen zijn in de koelkast gezet voor dat moment.

Een ander ding. Mijn moeder is vorig jaar overleden en wij waren echt niet bezig met wie er wel en niet waren. Wij waren bezig met ons eigen verdriet, en met het afscheid nemen van mijn moeder.

Misschien dat dit je helpt een keuze te maken. maar als je man heel graag wilt dat hij je steunt tja wees sterk sta boven. Dat is heel moeilijk enzo dat kan ik best wel voorstellen maar ga er heen met de gedachte om je man te steunen en niet met de gedachte wat ze wel niet over je kunnen denken. Het geeft je een andere kijk.

Dit is puur mijn mening/ervaring. Ik dwing je tot niets (sorry als dit wel zo overkomt).

Succes met de beslissing en mocht je beslissen wel mee te gaan heel veel sterkte.

Natuurlijk ook veel sterkte voor je man en jou met het verwerken van dit verlies.

Liefs

15-05-2010 19:44

ik zou het goed overleggen met je man. Hij kent vast de situatie ook wel....
ik heb het inderdaad zelf gezien bij mijn schoonouders. De moeder van mijn vriend is nooit geaccepteerd door zijn vader's familie en hun waren al 30 jaar getrouwd. Zij is ook niet meegegaan naar de begrafenis.....

17-05-2010 07:54

Lieverds,

Ik ben heel blij met jullie steun en woorden.
Ik ga gewoon mee, ik ben sterk, ik kan dat!

Ik wordt ook niet geaccepteerd door de familie zoals het verhaal van minimi, maar ze kunnen over mij in ieder geval niet zeggen dat ik er niet bij was!

nogmaals bedankt

liefs

17-05-2010 20:04

FullOfLove schreef:Lieverds,

Ik ben heel blij met jullie steun en woorden.
Ik ga gewoon mee, ik ben sterk, ik kan dat!

Ik wordt ook niet geaccepteerd door de familie zoals het verhaal van minimi, maar ze kunnen over mij in ieder geval niet zeggen dat ik er niet bij was!

nogmaals bedankt

liefs

Heel veel succes tijdens en na de dienst,het lijkt me erg moeilijk voor je maar je man is vast erg blij met je steun! Liefs Annemieke