Geen hartactiviteit meer ... nu wachten op een miskraam

[kruimeltje]

Ik wil hier even mijn verhaal kwijt en misschien zijn er meiden/dames die me advies/tips kunnen geven.

3 december 2009 heb ik mijn spiraaltje laten verwijderen en gelukkig was ik al in ronde vier zwanger.
Ik ben 36 (bijna 37) en mijn man is 38 dus we waren erg blij dat het zo snel raak was.

Al heel vroeg in de zwangerschap met 5 weken de eerste echo gehad i.v.m. kans op tweeling (zit in de familie).
De echoscopiste kon één vruchtje met zwangerschapsring zien en twijfelde of er nog een tweede zat.
Wel zei ze direct dat ze dacht dat ik minder ver was.

Met 7 weken weer een echo gehad. Duidelijk 1 vruchtzak te zien met een klein vruchtje met hartactiviteit.
Helemaal blij dat alles er goed uitzag. Wel weer de opmerking dat ze dacht dat ik maar net 5 wkn 4 dgn zwanger was.

Vanavond intake bij de verloskundige en weer een echo gehad. Nu alleen geen hartactiviteit meer te zien.
De verloskundige schatte het vruchtje (dat veel minder duidelijk te zien was) op ongeveer 6 weken.

Ik heb helemaal geen bloedverlies ofzo gehad ... en nu moet ik afwachten of de miskraam vanzelf op gang komt.
Over 2 weken heb ik een vervolgafspraak bij de VK om te kijken hoe het gaat.
Als er eerder problemen zijn of als ik toch eerder een doorverwijzing voor een curretage wil mag ik bellen.

Nu twijfel ik erg over wat te doen. Ik wil eigenlijk niet gewoon afwachten ... dat vind ik zo'n naar idee.
Maar aan een curretage kleven ook weer nadelen.

Wat zijn jullie ervaringen? Duurde het lang voordat het vanzelf kwam? Of hebben jullie gekozen voor een "snelle" curetage en waarom.
Misschien heb ik iets aan jullie ervaringen. Ik vind het nu nog zo moeilijk te geloven.

[Belleke]

om te beginne heel veel sterkte

ik kan alleen iets over men eerste vertellen wist pas paar dagen voor miskraam dat ik zwanger was maar as ik laatste maandstonden bezie moet ik toch 9 weken ver geweest zijn en het vruchtje was 6,5 dus heeft miskraam toch even op zich laten wachten en heb alsnog die nacht in zh moeten blijven en nog curretage moeten krijgen.

hoop voor je dat het een beetje meevalt en wens jullie veel sterkte vind het echt erg

[Mila]

kruimeltje, ook hier heel veel sterkte!!

ik heb hetzelfde gehad.. wij kwamen er bij de 9 weken echo achter dat het niet verder is gekomen dan ong. 5 weken en met 10 weken ben ik het verloren, dus een week na de echo, maar 5 weken na het stoppen van het vruchtje.. ik heb hetzelf als erg prettig ervaren om de natuur zijn gang te laten gaan en het vanzelf te laten komen (en natuurlijk niet te lang wachten) maar je lichaam heeft tijd nodig om het af te stoten en als je nog hardstikke zwanger voelt, kan het nog wel even duren, dus je moet doen waar jij je goed bij voelt.

nogmaals heel veel sterkte!!

[bloem88]

Hoi Kruimeltje,

Ik kom je ook nog even steunen op dit forum. Ik zal je mijn eigen ervaring vertellen. Maar laat vooral je eigen gevoel beslissen.

Bij de miskraam die ik twee jaar geleden had, ben ik heel erg gaan bloeden tijdens het wachten totdat de miskraam vanzelf op gang kwam. Bij mij was het vruchtje ook voor de 6 weken gestopt met groeien. Omdat ik zo bloedde, moest ik met spoed (lees: direct) worden gecuretteerd wat ik als zeer onprettig en stressvol heb ervaren. Ik had er liever zelf voor gekozen, zeg maar, dan dat ik halsoverkop het ziekenhuis in moest. Het schijnt overigens veel vaker voor te komen dat een spontane miskraam alsnog in een curettage eindigt.

Mijn verloskundige had me trouwens niet verteld dat je ook pillen kan inbrengen die de miskraam spontaan en sneller op gang brengen. Ik denk dat ik naderhand die optie het liefste had gewild. Want ik begrijp je gevoel: ermee rondlopen vond ik ook afschuwelijk.

Maar de curettage vond ik achteraf heel erg meevallen. En binnen een maand had ik weer een normale cyclus.

Heel veel sterkte!!!
En nogmaals, luister naar je eigen gevoel.

liefs,
Bloem

[Tessa23]

Wil jou/jullie toch even heel veel sterkte wensen.. vind het echt erg voor je!!!

[Lucky]

Lieve Kruimeltje wat vind ik dit erg voor je. Jee het is allemaal niet eerlijk he meid. Ik kan je helaas geen advies geven wat je moet doen, het belangrijkste is denk ik dat je moet doen wat goed voelt.
Ik zefl heb vorige maand een spontane miskraam gehad dus je verdriet ken ik meid.

Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Liefs Lucky

[snippie]

Meid ik wil jouw/jullie heel veel sterkte wensen!
neem de tijd meissie! en doe waar je zelf goed bij voelt.
KNUFFEL

[annemieke1980]

Oh kruimeltje, ik lees net je berichtje en word er helemaal naar van, wat erg! ik kan je geen advies geven maar wilde jullie wel even heel veel sterkte wensen! Liefs Annemieke

[Shiley]

kruimeltje, wat erg voor jullie dat je een mk hebt.
Ik ken je gevoel en weet hoeveel pijn het doet (in je hart)

ik kreeg op donderdag licht rose afscheiding en vertrouwde het niet. was 8 weken en 5 dagen zwanger toen. de vk gelijk een echo geregeld en daar kwam ik er achter (man kon er niet bij zijn helaas) dat het vruchtje met 6 weken en 5 dagen was gestopt met groeien. was dus al 2 weken. die vrijdag en zaterdag gebeurde er niets. dat licht rose bleef aanhouden en was soms iets erger. heb dat weekend (zaterdag/ zondag) nog gewerkt en zondag avond kreeg ik om 10 uur wat last van mn buik. ben gaan douchen en rond 10 voor half 11 is het vruchtje gekomen. ben zelf ook erg blij dat ik het de natuur heb laten doen. was lekker thuis en niet in een vreemde omgeving, geen ok enzo. had ook het geluk dat bij mij alles er uit gekomen is en ik geen curretage nodig had.
de 1e ronde, gelijk na de mk, was ik weer zwanger. het is dus mogelijk dat je cyclus zich snel hersteld.

kijk vooral wat jij fijn vind. wil je wachten, doe dit dan. maar neem wel een uiterste datum in gedachten. heb ik ook gedaan. wil of kun je niet wachten dan is misschien de curretage een idee.
die pillen heb ik geen ervaring mee.
heel veel sterkte in ieder geval!

[Anntje]

Als eerste wil ik je heel veel sterkte wensen!!

Ook bij mij kwam de vk er met de echo achter dat het met 5.5 week gestopt was met groeien. Ik was op dat moment 8.5 week.
Ik moest 3 dagen later naar de gyn, die heeft een controle echo gedaan en ik heb gekozen voor de medicijnen. De gyn bracht deze in rond een uur of 13 en rond 16 uur ben ik alles al verloren. Heb wel veel pijn gehad, door krampen (weeen) enzo, maar ik ben blij dat het zo gegaan is. Met een curretage ga je onder zeil en als je wakker wordt is het weg, en ik heb nu het gevoel dat mijn lichaam het 'zelf' gedaan heeft, en kon ik er goed mee omgaan (voor zover dat lukt natuurlijk).

Nogmaals, heel veel sterkte, bij het maken van je keuze en het verwerken natuurlijk!

Liefs Anntje

[Jootje82]

Allereerst heel veel sterkte voor jullie!! Verschrikkelijk..

Ik had net een half uur voor de 8 weken echo bloedverlies toen ik de eeste x zwanger was. Op de echo helaas geen hartactiviteit meer te zien. Ons kindje was 7 weken en een paar dagen. Heb tot 10 weken gewacht want wou toch graag dat mijn lichaam het zelf deed maar het vruchtje kwam niet vanzelf. Met 10 weken een curretage gehad. Zag er heel erg tegenop en ook ivm narcose (had ik nog nooit gehad) maar het is me echt 100% meegevallen.
Als je pillen gaat gebruiken hoor ik vaak dat je dan alsnog een curretage moet ondergaan omdat niet alles weg is gegaan. Heel veel sterkte met jullie keuze en dit verlies. Dikke knuf!

[maria11]

Hoi Kruimeltje,

Ik kan je helaas niet helpen met je vragen, ik heb geen ervaring met een curretage in de eerste maanden van een zwangerschap, maar wil wel even kwijt dat ik het heel erg vind voor jullie
Ik kan mij voorstellen dat je nog niet goed beseft wat je overkomen is, het is allemaal zo onwerkelijk en oneerlijk. Eerst die blijdschap van een positieve test, het dagdromen over jullie kindje, de plannen....het ongelofelijke besef dat je dan papa en mama gaat worden, die gevoelens zijn zo intensief! en dan is het opeens voorbij, dat is heel raar, onwerkelijk en heel erg verdrietig.
Heel veel liefs en sterkte voor jou, ik hoop dat je goede begeleiding krijgt en de komende weken ondanks het verdriet goed verlopen.

De hemel heeft er een sterretje bij.

Liefs,
Maria

[kruimeltje]

Dank je wel voor al jullie lieve reacties.

Ik heb besloten dat ik morgen de verloskundige ga bellen om de procedure voor een curetage te starten.
Langer wachten voelt niet goed.

Verder voel ik me ondertussen al best wel weer goed. Gisteravond en vanmorgen nog veel tranen en nu soms ook nog heel even ... maar gelukkig heb ik afleiding want mijn zusje is hier met mijn twee neefjes van 3 maanden.

Vanmiddag zijn we met z'n zessen in de stad wezen lunchen en daarna nog wat geshopt. Ook heel leuk om te zien hoe mijn man met zijn neefjes bezig is.
Schone luiers geven, fles geven en lekker met een kleintje op schoot voor de TV hangen.

[chocola]

veel sterkte natuurlijk!

Hier kreeg ik wat bloedverlies en toen bleek het idd dat het hartje was gestopt.
Was 11 weken, maar wsl gestopt met groeien op ruim 8 weken (met 8 weken nog een goede echo gehad)
Ik heb het afgewacht en vind dat achteraf nog steeds de juiste beslissing bij ons.
2e miskraam ook op de natuurlijke manier, maar was al op 5 weken en heb ik veel minder "last" van gehad, ging heel snel.

[kruimeltje]

We hebben gisterenmiddag een afspraak gehad in het ziekenhuis bij de verloskundige van het ziekenhuis.
Ze heeft eerst nog een keer ons verhaal aangehoord (had al wel een overdracht van de eigen vk gehad maar wilde het ook nog een keer van ons horen).
Daarna heeft ze iets over de mogelijkheden verteld.

Ik heb haar verteld dat ik wel een beetje bang was voor hoe de curettage zou gaan omdat het in Apeldoorn onder plaatselijke verdoving gebeurt en omdat het plaatsen van mijn spiraaltje twee jaar geleden heel moeilijk ging en met heel veel pijn. Ik ben er zelfs bijna van flauw gevallen terwijl ik toch echt wel wat gewend ben.

Na dit verhaal heeft ze met de gyn. overlegd of het bij mij dan wel onder plaatselijke verdoving zou kunnen of dat het in de OK onder algehele narcose zou moeten. Het kan gelukkig wel onder plaatselijke verdoving. De ingreep verschilt ook wel met het plaatsen van een spiraaltje omdat ik nu 5 uur voor de ingreep vaginaal een pil moet inbrengen die ervoor zorgt dat de baarmoedermond week wordt zodat deze makkelijker toegankelijk is. Ook krijg ik via het infuus extra pijnstilling en rustgevende medicatie. Maandagochtend was er nog plek dus ik ben meteen ingepland.

Daarna heeft ze ook nog een keer een inwendige echo gemaakt om te kijken of de VK niets over het hoofd had gezien ... maar er was echt geen hartje meer te zien.

Ik ben er nu eigenlijk best wel rustig onder. Ik ben blij dat ik nu een datum heb staan voor de curettage zodat we dit kunnen afsluiten en weer verder kunnen om weer opnieuw zwanger te worden.

[Nala22]

Ach Kruimeltje

Ik snap heel goed hoe je je voelt...
Ik heb een paar weken geleden hetzelfde meegemaakt als jij.

Ik zie dat je morgen je curretage hebt en ik wil je heel veel succes en sterkte wensen!
Ik vind het alleen wel raar dat dit onder plaatselijke verdoving gebeurd...Ik heb nl wel een algehele narcose gehad en daar was ik erg blij mee. (Tenzij je het natuurlijk liever hebt )

Knap dat je ook weer verder gaat voor een nieuw wondertje!

Mocht je vragen hebben, stel ze gerust meid.

Nogmaals heel veel sterkte!

Liefs,
Nala

[hanse]

kruimeltje heel veel succes vandaag, hoop dat het mag meevallen voor je, sterkte

[verw8 b-schuttertje]

Veel sterkte vandaag kruimel!

[jersey]

Kruimeltje ik wens je heel veel sterkte vandaag en ik hoop dat het meevalt.

[kruimeltje]

De curettage is achter de rug. Ik zal hier opschrijven hoe het gegaan is omdat anderen misschien ook iets aan de informatie hebben.

Eerst ging vanmorgen om 5 uur de wekker omdat ik vaginaal een tablet Cytotec/miprostol moest inbrengen.

Vanmorgen om half 9 moest ik me melden op de dagverpleging.
We waren er al om iets over 8 omdat ik er een hekel aan heb om te laat te komen.
We werden al snel opgehaald uit de wachtkamer/dagverblijf door 2 verpleegkundigen (een leerling en een gediplomeerde).
Er was een éénpersoonskamer voor ons gereserveerd.

Eerst hebben we alle papieren doorgenomen en wat gepraat over de zwangerschap, hoe het mis ging en hoe we ermee omgingen.
We hebben toen ook aangegeven dat het voor ons een afsluiting van deze zwangerschap is omdat we snel weer verder willen om zwanger te worden en dat we daarom niet wilden wachten totdat het vanzelf komt.
Ook heb ik gezegd dat ik er "vrede" mee heb (voor zover dat kan) omdat ik weet dat 95% van de miskramen (stoppen van het hartje) ontstaat doordat er iets niet goed is met het kindje en dat je daar dan beter in dit stadium achter kunt komen dan met de 20 weken echo. Daarna vroeg de leerling of zij het infuus mocht inbrengen. Geen probleem, ik ben bloeddonor en niet bang voor naalden.

Vervolgens mocht ik in bed gaan liggen en werd mijn bloeddruk gecontroleerd en werd het infuus ingebracht.
De leerling heeft het twee keer geprobeerd aan de linkerkant. Eerst op de hand, daarna in de pols en jammergenoeg ging het twee keer mis.
Ze wilde het geen derde keer meer proberen dus toen heeft haar gediplomeerde collega het aan de rechterkant gedaan. Dat ging gelukkig in 1 keer goed.

Ook heb ik toen 2 paracetamolletjes en een rustgevend tabletje gekregen en daarna moesten we wachten tot we aan de beurt waren.
We kregen nog thee/koffie aangeboden. Het voordeel als je geen narcose krijgt is dat je wel gewoon iets mag eten/drinken voor de ingreep.

Iets voor tienen werd ik opgehaald. Eerst nog even naar het toilet want met zo'n infuus in je arm word je blaas ook lekker snel vol.
In de behandelkamer waren de gynaecoloog en de echoscopiste (die ook verpleegkundige is) al klaar met de voorbereidingen.
Het was de zelfde echoscopiste die ook de eerste twee echo's bij mij had gedaan.
Ze bevestigde nog eens dat ze de laatste keer bij haar echo (met ongeveer 6 weken) echt een hartje had gezien.
Daar was ik ondertussen al aan gaan twijfelen. Ik had al een paar keer aan mijn man gevraagd of we het toen wel goed gezien hadden.

Ik mocht plaatsnemen op de gyn.stoel met de benen in de beugels en nadat er een inwendige echo was gemaakt om alles te controleren werd er een eendenbek ingebracht.
De gyn. zei dat ze in het dossier al had gelezen dat het plaatsen van het spiraaltje destijds erg moeilijk was geweest.
Ik heb toen ook aangegeven dat ik daarom ook best een beetje opzag tegen vandaag en dat ik echt wel voldoende pijnstilling via het infuus wilde.

Ik kreeg meteen de eerste "shot" waarvan ik been beetje een tintelend gevoel kreeg.
Ik werd er een beetje rozig van maar was verder wel goed bij. Niet dat ik ervan in slaap viel ofzo.

Het oprekken van de baarmoedermond ging heel moeilijk. De gyn heeft het heel voorzichtig en langzaam gedaan om ervoor te zorgen dat ik zo min mogelijk pijn had.
Als ik aangaf dat het echt te vervelend/pijnlijk werd kreeg ik nog een extra "shot" via het infuus.
Ze heeft na de eerste keer wegzuigen een controle-echo gemaakt waarop het vruchtje nog steeds te zien was.
Daarna ging ze direct nog een keer met het zuigertje naar binnen terwijl de echoscopiste ondertussen met de echo via de buik meekeek of ze goed zat.
Het ging best moeilijk dus kreeg ik nog een keer een "shotje" pijnstilling toegediend.
Na nog een controle-echo (inwendig) bleek dat nog niet alles helemaal weg was, dus nog één keer proberen.
Gelukkig was daarna wel alles weg. .... pfff .... want ondertussen had ik al de maximale dosis pijnstilling gekregen en begon ik het toch echt wel te voelen.

Mijn man is er de hele tijd bij geweest. Toen ze halverwege waren werd ik een beetje emotioneel.
Gelukkig waren ze allemaal erg lief en werd ik goed gesteund door manlief, de echoscopiste en de gynaecoloog.
Naderhand zei de gyn. nog tegen mij dat ik me echt niet had aangesteld en dat het inderdaad erg moeilijk was gegaan en dat ze heel veel kracht had moeten zetten.
Ze adviseerde ook dat als ik ooit nog een keer een spiraaltje wilde dat ik dan ook echt weer extra pijnmedicatie moest vragen zoals ik vandaag had gekregen.

Ik mocht weer lekker terug in bed kruipen en de verpleegkundige van de afdeling werd gebeld dat ze me weer mocht ophalen.
Ook kreeg ik nog wat instructies mee, zoals niet in bad, zwemmen of "klussen" zolang ik nog vloei.
En over 6 weken moet ik nog een keer terugkomen op nacontrole bij de gyn.
We zeiden direct tegen elkaar dat we hopen dat er dan alweer een beginnetje van een nieuw kindje te zien zal zijn op de echo.

Normaal gesproken duurt de ingreep ongeveer 15-20 minuten maar ze is nu toch wel bijna 3 kwartier met me bezig geweest.
Ik heb ook nog gevraagd waarom ze het hier in het ziekenhuis niet onder algehele narcose doen, dat is mede omdat er aan narcose ook risico's kleven en omdat als je snel weer wilt proberen om zwanger te worden je eigenlijk liever niet die narcose stoffen in je lichaam wilt hebben.
Als ik het nog een keer zou moeten zou ik het denk ik ook wel weer op deze manier aandurven.
Het was niet helemaal pijnloos maar ik had wel het gevoel dat ik controle had en het was ook wel dragelijk met de extra medicatie die ik kreeg.

Terug op de afdeling kregen we meteen wat eten aangeboden. Lekker want ik had ondertussen best wel weer trek gekregen.
Mijn bloeddruk werd nog een keer gecontroleerd en nadat ik wat was bijgekomen van alles mocht ik proberen om te plassen.
Dat lukte gelukkig gelijk. Ik had ook alweer een volle blaas van alle infuusvloeistof.
Om kwart over twaalf mochten we weer lekker naar huis. Mijn man zei nog, je loopt nu gewoon lekker rechtop. 2,5 jaar geleden na het spiraaltje plaatsen kon ik alleen maar krom lopen.

Thuis ben ik lekker in bed gekropen. Ik heb vanmiddag bijna de hele middag liggen slapen/dutten.
Ik merk dat ik gewoon best wel moe ben. Dat zal wel een combi van emoties, medicijnen en de ingreep zijn denk ik.
Emotioneel voel ik me goed op dit moment. Ik ben gewoon blij dat alles achter de rug is en dat we nu lekker naar de toekomst kunnen gaan kijken.

Zo, het is een lang verhaal geworden, maar ik vond het wel fijn om het even zo uitgebreid van me af te schrijven.
En ik hoop dat ik misschien anderen kan helpen met het uitgebreide verhaal van mijn ervaring.

[hanse]

kruimeltje, ik lees net je verhaal, je hebt het wel goed van je afgeschreven vind ik, ik heb het zo nog niet mee gemaakt, maar heb er nu wel een voorstelling van,
vind het knap hoe je het op schrijft en hoe je er mee om gaat. je bent een hele sterke vrouw.
hoop dat je snel weer zwanger mag raken, gun je het zo

[1981]

@Kruimeltje: ik heb heel je verhaal gelezen, heftig dagje zo zeg, goed hoe je alles doorstaan hebt. 'Spreek' je uitgebreid bij het andere topic. Liefs 1981

[kruimeltje]

Bedankt voor jullie meeleven en de lieve berichtjes (ook op de andere topics).
Het vloeien is intussen al bijna gestopt. Aan de ene kant fijn aan de andere kant maak ik me dan wel weer zorgen of dat geen kwaad kan.

Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?

Ik had vanmorgen nog geen paracetamol ingenomen maar merk nu dat ik die toch nog wel even nodig heb want het begint toch wel gevoelig te worden onder in mijn buik.

[annemieke1980]

Kruimeltje, ik las hier net je verhaal over je curretage, wat knap dat je het zo van je af kunt schrijven, je komt heel erg sterk op me over! Ik hoop dat jullie dit goed kunnen verwerken en heel snel opnieuw zwanger mogen worden! Heel veel sterkte nog de komende tijd! Liefs Annemieke

[Joyke]

Nou, hier helaas gisteren ook het slechte nieuws ontvangen dat er geen hartactiviteit meer was
We zijn nog ontzettend verdrietig en allebei thuis gebleven vandaag.
Volgende week hebben we een afspraak bij de gyn.

[1981]

Nou, hier helaas gisteren ook het slechte nieuws ontvangen dat er geen hartactiviteit meer was
We zijn nog ontzettend verdrietig en allebei thuis gebleven vandaag.
Volgende week hebben we een afspraak bij de gyn.

Joyke, gisteren hebben we elkaar nog een pb gestuurd en nu lees ik ineens dit, meid wat verschrikkelijk!!!! Ik denk aan je, kan me goed voorstellen dat je thuis gebleven bent samen met je vriend. Ik ben zelf erg actief in het topic 'zwanger worden na een miskraam'. Hier zitten meer meiden die dit meegemaakt hebben of iets dergelijks. Als je behoefte hebt, kun je hier komen praten en je vragen stellen. Zitten super veel lieve meiden en iedereen daar weet helaas ook wat je meemaakt, sterkte!!!!

[Nala22]

@Kruimeltje:
Fijn dat het is meegevallen voor zover dat kan.
Ik heb na de curretage 1,5 week gevloeid dacht ik...Ik weet et niet zeker meer,omdat ik toch echt wel in een roes leefde.
Ik heb nog wel een tijdje gehad dat mijn bm gevoelig was.
Zeker nu ik vorige week maandag voor het eerst ongi ben geworden...

Heel veel sterkte nog en ik hoop dat je snel weer zwanger mag worden!!!

Liefs

@Joyke:
Wat erg meid
Jij ook heel veel sterkte en succes gewenst!

[Beebie25]

@ kruimeltje: ik heb helemaal niet gevloeid na de curretage, hooguit 3 druppeltjes per dag, tot vannacht en verlies nu wat meer alleen dan bruine afscheiding. Ik heb gebeld met het ziekenhuis omdat ik het raar vond dat ik niet vloeide....ze zeiden dat dat kan en dat het helemaal weg kan blijven of dat ik een paar dagen later nog kon vloeien....ik vind dat ook raar wanr heb het idee dat het dan van binnen blijft zitten....ben zo bang dat het niet goed is gegaan dan ofzo....
mn baarmoeder is erg gevoelig en merk als ik veel heb gebukt dat ik pijn steken krijg in mn baarmoeder dus daar doen we ff rustig aan mee

[kruimeltje]

@ Jazzy, dat heb ik ook hoor dat als ik teveel doe dat ik het dan voel. Ik heb me de afgelopen dagen vooral lekker rustig gehouden.
Veel in bed TV gekeken of met de laptop op schoot gezeten. En vandaag ook veel telefoon gehad van mensen die toch even willen weten hoe het gaat en je een hart onder de riem willen steken.

Hier is het vloeien ook minimaal (hooguit een paar druppels). Manlief zegt dat dat komt omdat ze alles zo goed schoon hebben kunnen zuigen.
Nou dat hoop ik dan maar. Ik houd mijn temp wel in de gaten en die was vanmorgen alweer gedaald naar 36,9 terwijl ik tijdens mijn zwangerschap steeds op 37,2/37,3 zat.

Maar vanmiddag ook even bezig geweest met de was in de wasmachine doen daarna in de droger en weer een nieuwe was erin enzo.
En ook 3 manden was weggevouwen. Daarna voelde ik het ook wel een beetje steken in mijn buik. Dus ik heb me voorgenomen dat ik het echt even rustig aan doe deze week. En dat ik komende week ook nog niet op 100% ga werken. Misschien eerst maar eens met halve dagen beginnen.

Vandaag afgesproken dat ik maandag weer contact heb met het werk over hoe het gaat. Ik moet van mijn leidinggevende goed de tijd nemen voor alles.
Hij weet ook dat ik er altijd ben voor het werk (laatste ziekmelding was 5 jaar geleden!) dus hij vind dat ik nu echt even tijd voor mezelf moet nemen.
Dat is wel fijn hoor, dat er rekening met je wordt gehouden.

Hoe is het nu verder met jou? Ik las al dat je een hele mooie dag hebt gehad maandag. Fijn hoor!

[jesha]

@ Kruimeltje: Heel verdrietig allemaal
Ik had 26 april wat bloedverlies dinsdag 27 april de echo gehad waar op te zien was dat er een aantal bloedingen waren in mijn baarmoeder en het vruchtje was met 8.3 gestopt met verder ontwikkelen.
3 mei curretage gehad de dag zelf en dag erna geen last gehad, alleen wat moe van de narcose
toen 2 dagen heftige krampen en dag erna ben ik gaan bloeden, soms heftig soms minder heftig
En soms uit het niets ineens onwijs heftig kramp
Moet maandag op controle bij de gyno

[Beebie25]

@ kruimeltje: ja hier gaat het goed sinds gisterenmiddag vloei ik heftiger en nu is het weer minder...wel nog steeds last van mn buik...zo nu en dan...net menstruatie buikpijn.

Ja heb een superdag had gelukkig . ondanks alle narigheid vooraf

Ik doe niet meer rustig aan heb dat 1 dag volgehouden, kan moeilijk stil zitten en moest nog veel regelen voor de bruiloft dus zat er gewoon niet in.

Ik ga maandag weer werken was deze week vrij ivm bruiloft en vorige week ben ik ziek thuis geweest, ook ik ben nooit ziek dus dat scheelt

[Hertogin]

Ik wil graag alle dames die recentelijk een miskraam/currettage hebben gehad veel sterkte toewensen!

[devika]

hoi kruimeltje

met tranen heb ik je bericht op je site gelezen..
en jeetje..ik word daar echt bang van joh..

ik hoop dat bij mij de mk snel op gang komt...
dan kan ik iig weer opnieuw proberen...

[geit]

@ devika
hoe is het nu met jou?

ik zit nu ook in dit schuitje... morgen 1e afspraak bij de gyn, dan hoor ik hoe het verder gaat. ik heb geen bloed verloren en geen noemenswaardige krampen gevoeld...