06-04-2010 12:05
hallo
Ik vraag me af of ik de enigste ben die die heeft of dat er nog meer vrouwen zijn die dit hebben en er ook geen begrip voor krijgen van fam of vrienden..
Toen ik net wist dat ik zwanger was was ik helemaal in de zevende hemel ik was wel vanaf het begin aan het spugen maar de ha had mij verteld dat dit er gewoon bij hoorde de eerste 12 weken..
Na 8 weken zwangerschap toch maar zetpillen gekregen maar het spugen bleef zo erg toen heb ik de eerste keer een week in het ziekenhuis gelegen met uitdroging.
Eenmaal weer thuis bleef het spugen en binnen 2 weken lag ik weer in het ziekenhuis.
In het ziekenhuis gaven ze aan dat dit tot 16 weken zo erg kon zijn ik was al 11 weken zwanger dus nog 5 weken dacht ik.
Met 13 weken ben ik nog een keer opgenomen in het ziekenhuis was weer helemaal uitgedroogd.
Inmiddels was ik het ziekenhuis ook wel een beetje zat aan het worden je bent toch liever gewoon in je eigen huisje.
Thuis ging het spugen gewoon door zelfs na 16 weken de vk zei toen dat het zou stoppen met 20 weken maar nee hoor het bleef doorgaan..
Tot ik 25 weken was stopte het spugen ik ben nog nooit zo blij geweest maar helaas was het voor korte duur.
met 27 weken begon het spugen weer en niet zo´n klein beetje ook ik bleef rennen naar de wc.
Vorige week ben ik weer voor 3 dagen opgenomen geweest was weer helemaal uitgedroogd...Toen ik in het ziekenhuis lag krijg ik ook nog last van hele harde buiken kon niet meer lopen van de pijn...
Ik heb gesmeekt of ik gewoon lekker naar huis mocht...
Ik ben dus vanaf zaterdag thuis maar echt lekker gaat het niet voel me lichamelijk heel goed maar geestelijk ben ik helemaal op.
Smorgens gaat het wel maar vanaf de middag kan ik alleen maar huilen en weet ik niet wat ik met mezelf aan moet..
Ik ben echt super blij dat ik zwanger ben maar ik trek het gewoon niet langer..
Me schoonouders vinden me ongeduldig en daarom voel ik me zo, maar dat slaat er helemaal nergens op vind ik...
Ik heb nu de vk gebeld voor extra controles en hoop dat ze kunnen beslissen om de baby eerder te halen.
Ik hoop dat er andere zijn die ongeveer het zelfde voelen en ook hun verhaal graag kwijt willen
Ik vraag me af of ik de enigste ben die die heeft of dat er nog meer vrouwen zijn die dit hebben en er ook geen begrip voor krijgen van fam of vrienden..
Toen ik net wist dat ik zwanger was was ik helemaal in de zevende hemel ik was wel vanaf het begin aan het spugen maar de ha had mij verteld dat dit er gewoon bij hoorde de eerste 12 weken..
Na 8 weken zwangerschap toch maar zetpillen gekregen maar het spugen bleef zo erg toen heb ik de eerste keer een week in het ziekenhuis gelegen met uitdroging.
Eenmaal weer thuis bleef het spugen en binnen 2 weken lag ik weer in het ziekenhuis.
In het ziekenhuis gaven ze aan dat dit tot 16 weken zo erg kon zijn ik was al 11 weken zwanger dus nog 5 weken dacht ik.
Met 13 weken ben ik nog een keer opgenomen in het ziekenhuis was weer helemaal uitgedroogd.
Inmiddels was ik het ziekenhuis ook wel een beetje zat aan het worden je bent toch liever gewoon in je eigen huisje.
Thuis ging het spugen gewoon door zelfs na 16 weken de vk zei toen dat het zou stoppen met 20 weken maar nee hoor het bleef doorgaan..
Tot ik 25 weken was stopte het spugen ik ben nog nooit zo blij geweest maar helaas was het voor korte duur.
met 27 weken begon het spugen weer en niet zo´n klein beetje ook ik bleef rennen naar de wc.
Vorige week ben ik weer voor 3 dagen opgenomen geweest was weer helemaal uitgedroogd...Toen ik in het ziekenhuis lag krijg ik ook nog last van hele harde buiken kon niet meer lopen van de pijn...
Ik heb gesmeekt of ik gewoon lekker naar huis mocht...
Ik ben dus vanaf zaterdag thuis maar echt lekker gaat het niet voel me lichamelijk heel goed maar geestelijk ben ik helemaal op.
Smorgens gaat het wel maar vanaf de middag kan ik alleen maar huilen en weet ik niet wat ik met mezelf aan moet..
Ik ben echt super blij dat ik zwanger ben maar ik trek het gewoon niet langer..
Me schoonouders vinden me ongeduldig en daarom voel ik me zo, maar dat slaat er helemaal nergens op vind ik...
Ik heb nu de vk gebeld voor extra controles en hoop dat ze kunnen beslissen om de baby eerder te halen.
Ik hoop dat er andere zijn die ongeveer het zelfde voelen en ook hun verhaal graag kwijt willen