Angst voor het onbekende

[Deesje]

Lieve allemaal,
Ik zie weinig over onzekerheden alleen maar mensen die heel erg zeker zijn van hun zaak
Ik ben zelf net 30 geworden en vond theoretisch dat het tijd werd voor een kind, voornamelijk omdat de hele wereld om mij
heen een kind heeft of zwanger is. Ik dacht er ook helemaal klaar voor te zijn maar nu 3 maanden later na gestopt te zijn met de pil,
weet ik het allemaal niet meer. vragen komen op 'wil ik dit echt wel nu' 'zou het wel lukken om zwanger' te worden. het is zelfs zo erg dat
ik er heel veel uur per dag mee bezig ben voornamelijk 's avonds in bed waardoor ik pas laat ga slapen. zelfs mijn ademhaling is ontregeld lijkt
echt wel of ik in paniek ben... terwijl ik toch echt wel denk dat ik dit wil...
Ben ik bang voor het onbekende, ben ik bang dat het niet gaat lukken ik weet het niet....ik heb altijd kinderen gewild.
Nu net ovulatie gehad... geen zin om me 2 weken druk te gaan maken over wat er gaat komen...
Kent iemand dit gevoel en heeft er iemand tips, ben ook bang dat door deze stress het zeker niet gaat lukken om zwanger te worden.
zucht

Liefs

[Mirre]

Hoi Deesje,

Ik herken het wel wat jij schrijft hoor!! In 2008 was ik er zooo klaar voor en heb ook altijd al kinderen gewild. Door omstandigheden is dat toen van de baan geschoven. Nu heeft mijn vriend gevraagd of we willen beginnen aan een gezinnetje. Misschien dat het komt omdat het nu zijn initiatief is, en het nu wel heel echt is, en we er echt serieus mee aan de slag zijn, maar ik werd (en ben nog steeds een beetje) bang. Wat als het nu niet lukt? Ben ik wel een goede moeder? Kan ik het wel allemaal? En hoe moet dat dan met zo'n kleintje? En kan ik wel minder gaan werken? Pffff heel veel vragen dus. Ik heb dit toen voorgelegd aan een vriendin van me van dit forum die nu net 4 maanden een kleintje heeft. Zij verdelde me dat zij die vragen ook had en dat het heel normaal is om bang te zijn. Zij is nu nog steeds bang, maar dan over andere dingen! Doe ik het wel goed? Ben ik wel een goede moeder? Ik denk juist doordat je je bewust bent van waar je mee bezig bent, en dat je je af vraagt of je het wel goed doet, het beste uit jezelf haalt en je extra inzet om naar je eigen idee een goede moeder te zijn.

Kortom: bang zijn is heel normaal. Vragen stellen erover ook. Ik denk dat iedereen ze wel in meer of mindere mate heeft. Af en toe zie ik een vrouw met een bolle buik lopen, en dan ben ik stik jaloers. Ik probeer dat gevoel dan te herinneren als ik die vragen heb: "zie je wel dat je het wilt! En het komt ook allemaal goed! Anders wil je het op die momenten echt niet zo graag ook!!"

Liefs Jessy

[Deesje]

Beste Jessy,
Bedankt voor je antwoord dacht dat ik de enige was die gek aan het worden was.
Wat je zegt ik ben ook jaloers als ik een ander zie of hoor dat zij zwanger is...
Dus ik denk ook wel dat het heel graag wil, al ben ik altijd een hele vrije vogel geweest, veel reizen en in het buitenland gewoond en
mijn vriend wil ook zeker wel maar vindt het ook niet erg als het pas volgend jaar gebeurd.
Maar ik wil het stiekem wel om te zien of het wel lukt... wat als het niet lukt wat dan?
Ik ben nu zo druk met die ovulatie, innestel en menstruatie data bezig dat is toch niet normaal, het moet toch iets spontaans zijn?
Het zou zomaar kunnen dat ik nu zwanger ben, tenminste bevruchte eicel, maar omdat ik me nu zo druk maak denk ik dat het innestelen
al helemaal niet gaat lukken aangezien daar uberhaupt maar 30% kans op is... zucht waar maak ik me druk om denk ik continu
ik ben normaal gesproken zo nuchter....

Deesje

[Mirena0110]

Alleen maar mensen die zeker van hun zaak zijn? Deesje, ik schijt zowat een hele regenboog in mijn broek!

Het is verdorie ook niet niks, een nieuw leven op de wereld zetten waar je minstens de komende 18 jaar verantwoordelijk voor zult zijn en van wie je levenslang de moeder zult blijven.

Ik weet nu al dat ik straks thuiskom, de niet-uitgeruimde vaatwasser zie, en de bergen was die ik afgelopen weekend had zullen doen (ik heb wel een heel goed excuus, hoor! ) en de vloer in de woonkamer waar de dieren allemaal hooi en houtsnippers overheen gegooid hebben, en zal denken: met twee volwassenen kunnen we niet eens een geordend huishouden bestieren, hoe moet dat straks in vredesnaam met een baby?

Maar dan zal ik denken: miljoenen vrouwen zijn een stuk minder voorbereid dan ik begonnen aan kinderen, en weten toch hun kinderen een goed thuis te bieden en goed op te voeden. Waarom zou ik het dan niet kunnen?

En of ik het wil: soms beangstigt het me als ik erbij stilsta hoe drastisch mijn leven gaat veranderen. Doodeng, hoe veel je ook leest of hoort, je kunt het nooit echt bevatten. Maar uiteindelijk is de bottom line: ik wil dat mijn leven gaat veranderen.

Volgens mij wil jij dat ook. Anders zou je niet zo druk bezig zijn met al die data.

Heb je die data ergens opgeschreven? Een apart schriftje, je agenda, je telefoon, een online kalender? Soms als je iets opschrijft, kun je er wat passiever mee bezig zijn. Dan hoef je niet telkens in je hoofd bezig te zijn, je kunt gewoon op papier of scherm zien wat wanneer is.

Enne: schrijf gerust je onzekerheden hier van je af!

[nanzje]

och ik was 17 en raakte zwanger,ik scheet op zijn haags gezegd,7 kleuren stront!
afgelopen feb had ik een positieve test in handen(helaas misgegaan)en toen had ik ook zoiets van F*ck nu kan ik niet meer terug,hihi,maar gelijkertijd ook heel blij.gewoon angst voor het onbekende denk ik!al kan ik zeggen dat het onbekende heeeel leuk is

[Deesje]

Bedankt voor jullie berichtjes, erg fijn om te lezen.
Ja ik heb de data in mijn agenda geschreven maar weet niet of ik daar zo blij van wordt.
maar aan de andere kant moet je ook wel weten wanneer je ovulatie is, 24 uur vruchtbaarheidstijd is zo voorbij en '
aangezien wij beiden een druk leven hebben moet je haast wel plannen. en ik maar altijd romantisch denken dat alles vanzelf gaat
zoals het klinkt bij vriendinnen, 'ja we waren meteen zwanger terwijl we er niet mee bezig waren' mmmhhh

Vaak genoeg denk ik, ach we zien wel maar mijn onbewuste is het daar geloof ik niet mee eens aangezien ik elke keer
weer met mijn gedachte duik in het wat en hoe.
wat denken jullie zou het echt veel effect hebben op het zwanger worden zoveel nadenken? straks wordt ik echt nooit zwanger
en is het mijn eigen schuld

[Jessi79]

Deesje, ik sluit me ook helemaal aan bij de andere meiden. Ik ben nu twee maandjes serieus bezig met zwanger willen worden omdat mijn vriend nu ook aangegeven heeft er klaar voor te zijn. En ik kan me na alle berichtes in het 'zwanger worden' clubje ook echt niet meer voorstellen dat er meiden zijn die zwanger worden zonder er zo mee bezig te zijn!

In het begin schreef ik de data van mijn menstruatie in mijn agenda, waardoor ik voortdurend (vooral 's avonds) in bed aan het hoofdrekenen was! Hoeveel dagen geleden was mijn laatste ongi, wanneer zou dan de volgende zijn, en als ik daar 14 dagen afhaal wanneer komt dan mijn ei? Gek werd ik ervan! Ik noteer nu alle data in mijn kalender op http://www.menstruatiekalender.net Nu kijk ik maar een paar keer, vlak voor mijn ei en mijn ongi, wanneer het ook al weer zover is. Dat heeft me een hoop rust in mijn hoofd gegeven.

@Mirena: Wat jij schrijft herken ik ook heel erg! Mijn vriend en ik hebben allebei dat gevoel als we 's avonds na het eten uitgeblust voor de tv hangen. We hebben nu al geen energie voor sporten of het huishouden, hoe moet dat dan als er een baby is, en je niet veel slaap krijgt? Dat is ook de reden waarom mijn vriend afgelopen najaar heel erg getwijfeld heeft of hij wel vader wilde worden. Gelukkig is hij daar nu overheen, en zien we tzt wel uit welk vitaminepotje we de energie halen :-).

[Steef]

In het begin schreef ik de data van mijn menstruatie in mijn agenda, waardoor ik voortdurend (vooral 's avonds) in bed aan het hoofdrekenen was! Hoeveel dagen geleden was mijn laatste ongi, wanneer zou dan de volgende zijn, en als ik daar 14 dagen afhaal wanneer komt dan mijn ei? Gek werd ik ervan! Ik noteer nu alle data in mijn kalender op http://www.menstruatiekalender.net Nu kijk ik maar een paar keer, vlak voor mijn ei en mijn ongi, wanneer het ook al weer zover is. Dat heeft me een hoop rust in mijn hoofd gegeven.

Ik gebruik ook die menstruatie kalender, echt ideaal voor iedereen die alles bij wil houden!!

[Mirena0110]

Bedankt voor jullie berichtjes, erg fijn om te lezen.
Ja ik heb de data in mijn agenda geschreven maar weet niet of ik daar zo blij van wordt.
maar aan de andere kant moet je ook wel weten wanneer je ovulatie is, 24 uur vruchtbaarheidstijd is zo voorbij en '
aangezien wij beiden een druk leven hebben moet je haast wel plannen. en ik maar altijd romantisch denken dat alles vanzelf gaat
zoals het klinkt bij vriendinnen, 'ja we waren meteen zwanger terwijl we er niet mee bezig waren' mmmhhh

Misschien kan ik je hierbij een beetje geruststellen: je ei is misschien maar 24 uur vruchtbaar, maar dat betekent niet dat je alleen in die 24 uur zwanger kan raken! Zijn zaad blijft namelijk 48-72 uur springlevend, soms zelfs tot acht dagen.

Als je drie dagen voor je ovulatie seks hebt, kun je dus nog steeds zwanger raken. En ook als je tot pakweg een uur of twintig ná je ovulatie seks hebt, het zijn namelijk alleen de langzaamste zaadcellen die er twaalf uur over doen om de eicel te bereiken. Een window of opportunity van een dag of vier, vijf (dat is als je niet gokt op extra sterk zaad) moet toch beter klinken dan 24 uur per vier weken.

Vaak genoeg denk ik, ach we zien wel maar mijn onbewuste is het daar geloof ik niet mee eens aangezien ik elke keer
weer met mijn gedachte duik in het wat en hoe.
wat denken jullie zou het echt veel effect hebben op het zwanger worden zoveel nadenken? straks wordt ik echt nooit zwanger
en is het mijn eigen schuld

Nu zit je jezelf echt gek te maken met schuldgevoel over hoe gek je jezelf maakt. Ik begrijp het wel (als je begint wil je het ineens zóóó graag, en wel nú!) maar bedenk wel: je doet dit vooral jezélf aan.

Ik wil niet beweren dat zwanger raken altijd en voor iedereen zomaar vanzelf gaat. Maar er zijn ook vrouwen die in tijden van grote stress gewoon zwanger raken, anders waren we al lang uitgestorven. En dan bedoel ik échte stress, vrezen voor hun leven of niet weten of ze hun kind wel zullen kunnen voeden. Niet zoals wij die ons afvragen of we er wel 'klaar voor zijn' om een kind op te voeden in een comfortabel huis, van alle gemakken voorzien en in een land met één van de beste gezondheidssystemen van de wereld.

Zonder jouw stress te willen bagatelliseren: 'heel graag willen', 'ermee bezig zijn' en 'bang zijn voor het onbekende' waarvan je rationeel best weet dat je het net zo goed kan als al die andere vrouwen, zal je echt niet op zich tegenhouden om zwanger te raken. Nee, stress is niet heel bevordelijk voor een zwangerschap, maar maakt het niet onmogelijk. En als je gaat stressen over de invloed van je stress, maak je het alleen maar erger.

Zou het misschien een idee zijn om een maandje (of twee) pauze te nemen? Niet te letten op je ovulatie, gewoon te leven alsof je niet zwanger probeert te raken? (Afgezien van foliumzuur dan, die gewoon blijven innemen!) Niets te plannen, niet te letten op je ovulatie, en seks te hebben als je zin hebt zonder te denken "maar als we nu seks hebben zijn we te vroeg/te laat"?

Want bedenk maar: wat is het ergste dat er dan kan gebeuren? Dat je één maand later zwanger raakt? Is dat het eind van de wereld? Natuurlijk roept je gevoel nu meteen 'ja!', maar is het ook echt zo?

En wat ook nog kan gebeuren: dat je zomaar wel zwanger wordt. Want weet je wat het gekke is? Als jij echt zin hebt in seks, kunnen zijn zaadcellen beter omhoog zwemmen in het vocht dat je produceert. En als hij echt zin heeft, produceert hij meer zaad.

[Mirre]

Heel mooi opgeschreven Mirena, kan het alleen maar heel erg met je eens zijn!!

Overigens gebruik ik ook http://www.menstruatiekalender.net geeft mij ook heel wat meer rust in het hoofd. Ook om te kijken: ow ja, die kwaaltjes heb ik vorige periode ook gehad en toen ben ik ook ongi geworden, dus het zegt nog niets. Daardoor heb ik nu ook geen stress meer over de kwaaltjes die ik voel ;-)

[Nala22]

@Deesje:
Ik ben nu zwanger en ben juist heel erg onzeker geworden!
Eerst was ik er heilig van overtuigd dat et allemaal wel goed zou komen en toen ik die posi test in handen had werd het allemaal wat minder.
Wil ik dit wel echt?
Word ik wel een goede moeder?

En natuurlijk wil je het wel echt, anders was je er nooit aan begonnen

Maar de onzekerheden blijven hoor!

Heel veel succes met zwanger worden.

Liefs

[Deesje]

Lieve Mirena en allen, wat een lieve berichtjes.
En het is allemaal zo waar wat jullie schrijven, ik had zelf dit soort antwoorden ook gegeven aan mensen die
met hetzelfde zitten maar blijkbaar als het om jezelf gaat wordt het een stuk lastiger.

Maar deze berichtjes maken een hoop goed, ik heb gisteren ook besloten, dat het niet deze maand moet, maar dat het ook wel
wat later mag komen en dat we wel zien, als het meant to be is...
Het lijkt me wat meer rust te geven.
Ik ben wel heel blij om te lezen dat er meerdere mensen kleine angst hebben voor de zwangerschap aangezien de mensen in
mijn omgeving allemaal zo zelfverzekerd lijken.
En aan de andere kant is het ook zo heerlijk om straks in de menstruatie week gewoon lekker een paar wijntjes te drinken
met vriendinnen

Ik wil jullie ontzettend bedanken en vooral Mirena voor haar to the point berichtjes
Heel veel liefs

[nanzje]

@ deesje,

wij zijn 2,5 jaar bezig.in december 2009,had ik het helemaal gehad met het tempen en doktoren en al die dingen,heb het naast me neergelegd met de gedachte,voor ons zit het er toch niet meer in!id maand januari hebben wij misschien 2 keer geklust(om het netjes te zetten),was een drukke maand voor ons en we hadden ons helemaal niet met ovulaties bezig gehouden.in februari bleek ik 6 weken zwanger te zijn,helaas een week later mis.
maar zo zie je maar ik hield me er die 2 maanden net niet mee bezig,dus heb ook besloten om dat nu ook niet te doen.
en idd het komt wanneer het komt!

[Nina28]

@ Mirena: Ik had het niet beter kunnen verwoorden.....

Ja, ook ik denk wel eens: 'stel dat het bij ons niet lukt' terwijl het in onze omgeving bij iedereen als vanzelf lijkt te gaan...
We zullen het allemaal moeten zien... Natuurlijk is het geen vanzelfsprekendheid, maar zorgen maken zonder dat daar redenen voor zijn heeft geen zin.
Nou heb ik misschien makkelijk praten, wij zijn pas net begonnen. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat als je al een jaar of langer bezig bent je veel zorgen maakt.