mijn lieve, lieve kleine schat

[Tam]

madelief: hier schiet het poesten er ook wel eens bij in. Zeker op een dag als vandaag als het zonnetje binnen schijnt
kijk ik het liefste niet om me heen en doe de rolluik dan maar wat naar beneden haha.En ja, op die vakantie riep ik
vaak naar boven: is dit een test! Kijken hoever het kan gaan? Druk op de ok lees ik? Jouw werk is wel divers of zie ik dat
verkeerd? En morgen ben je al 5 weken, gaat toch best snel...maar vast niet snel genoeg. Ook bij mij is deze zwangerschap zoveel anders
dan de eerste. Hele andere kwaaltjes en ook later. Dus dat zegt allemaal niks.

maria; Of moet ik jong meisje zeggen hihi. ik had bij de eerste nooit harde buiken, maar heb er nu ook al een aantal gehad. Op zich niet veel om zorgen te
maken, maar ik schrok er wel van. Hoe fijn ik mijn werk ook vind...ik tel de dagen af tot mijn verlof!
Ik ga wel steeds erg vroeg slapen. ik slaap veelm heb ik toch nodig denk ik. Gisteren was een fijne dag. Heb nog 2 mooie
zw spijkerbroeken gescoord, samen 30 euro. Ze waren verkeerd geprijds dus had ik mazzel! Joepie! Ook hebben we een mooie
maxi-cosi al schrok ik nog van de prijzen. We hadden wel een bon van de kraamzorg die eraf ging. Verder lekker wat
gegeten tussen de middag en effe langs de bouleveard (waren in vlissingen). Fijne dag dus. We zitten wel ons te orienteren
op een baby-foon met camera. Vroeger vond ik dat niks, veel te overdreven, maar tijden zijn veranderd. Ik ben onzeker
en misschien geeft me dat wat rust. We hebben wel al een goede gevonden, maar ik kijk eerst wat rond voor prijzen enzo.
Ik zie je daar al helemaal staan bij de schappen. Weet nog goed toen wij dat voor ons meisje deden. Welke flessen? welke tuutjes?
Welke doekjes? Het beeld komt weer helemaal boven. Vanmorgen was mijn nichtje bij me. Tante had dikke buik zegt ze tegen
ieder. Ze wou in de kast van mijn meisje kijken en de papfles hebben om haar knuffel eten te geven, haha.

Cyn; ik weet nog goed een aantal dagen na haar dood. De striemen op mijn buik. iedereen moppert erover, maar voor mij
waren ze nog het enige tastbare bewijs dat ik net een baby had gehad. Je bent kraam-vrouw, maar geen kindje om voor te
zorgen. Ik had het daar zo moeilijk mee. Een ander rust de eerste dagen lekker uit...ik liep van hot naar her in het ziekenhuis
en daarna het regelen van een begrafenis...alles op de automatische piloot. Wat waren dat verschrikkelijke dagen.

devika; ook ik hoop weer mee als vanzelfsprekend.

kersje; hoe is het met je? Nog even en weer weekend, jahoe!

[cyn87]

Och kim, als ik dat zo lees over je schoonfamilie raakt me dat zo erg.
Zeker dat ze jou nog de schuld geven van alles! Schandalig gewoon. Heb er geen woorden voor. Zeker op zo’n moment kan je wel wat steun gebruiken. En die is er dan niet.
Het is niet gek hoor dat je je veel beter voelt als hun niet in de buurt zijn.
Je moet jezelf kunnen zijn, en niet op je tenen hoeven lopen voor een ander.
Begrijp heel goed wat je bedoeld.

Is je contact met jou familie wel goed?
Hoe was het bij de arboarts?

Tam, is zeker fijn om te horen van de gyn, even wat positief nieuws is ook wel eens fijn.
Wat fijn dat je ben geslaagd voor de maxi cosi. En dat je er een lekker dagje van hebt gemaakt.
Lekker aan de boulevard gezeten.. als ik daar heen ga doe ik meestal even een rondje boulevard haha.
Wat je schrijft is zo herkenbaar! Ik had zo hetzelfde kunnen schrijven!
De striemen zijn het enige wat ik van wesley over heb gehouden en vind het niet eens erg.
Ik was op zaterdag bevallen, en op zondag zat ik in de auto en reed van het een naar het ander om vanalles te regelen. Hoezo kraamvrouw? Werd wel op mijn vingers getikt door de huisarts. (ik wilde geen kraamzorg) maar heb haar toen ook gezegt dat ik pas zou rusten als alles geregeld was. En dat heb ik ook gedaan.

“je bent kraamvrouw, maar heb geen kindje om voor te zorgen.”
En dat was juist het gene wat we graag wilde. Een kindje op de wereld zetten van ons samen, het zien lachen en huilen, en zien opgroeien.
Wij hebben wesley alleen gekust geknuffeld, en vastgehouden.
Klikt heel raar. Maar we hebben er van kunnen proeven, en nu wil ik meer.
Voelde me zo trots toen ik onze vent voor het eerst vast hield. En me hart brak toen ik hem alleen achter moest laten in het ziekenhuis.

Maria,
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Is toch raar, vergeleken met de vorige keer.
Maar wel erg spannend
We zijn inderdaad wel tevreden over het feit dat ik van die medicijnen af ben.
We zijn weer een stapje in de goede richting zullen we maar zeggen.

Wat leuk, je mag nu eindelijk beginnen met het wassen van de kleding en lakentjes haha.
Schiet nu wel erg op hoor!
Gaan ze deze kleine oliebol eerder halen? (i.v.m. de geschiedenis) Of laten ze je echt rondwachelen tot 40 weken?

Madelief, wat maak je je druk meid. Dat is niet goed voor jullie. maar wel zo begrijpelijk!
Is raar he, want je gaat het toch vergelijken met de vorige zwangerschap.
Maar dat zegt niks meid, ik heb de eerste weken niks gehad.
Ik had gevoelige borsten en af en toe wat misselijk. Maar dat was soms ook dagen weg.
Hoop toch dat je er een beetje mee om kan gaan totdat je de echo hebt.
Dan zal je met eigen ogen kunnen bekijken dat er toch echt een klein mensje in je buik zit.
er kwam niet voor niks een streepje tevoorschijn op die test
Hoop dat dat toch wat meer vertrouwen geeft.
ik tel de dagen met je af.

[maria11]

Ik zit in de herinneringsdoos van Olivia, ik lees de stapels kaarten die vrienden en familie na haar dood hebben gestuurd. Ik wilde kijken of ik iemand op de adreslijst voor de geboortekaartje vergeten was...oh man wat heb ik dit verdriet eigenlijk goed weggestopt, ik kan niet stoppen met huilen. Ik snap het even niet meer, ik ben gewoon zo verdrietig, hoe hebben ze dit ons aan kunnen doen? wat een kutstreek...wat een ongelofelijke kutstreek. Niemand zou zijn kindje mogen verliezen, nooit Ik ben gewoon even heel boos en verdrietig nu.

[cyn87]

oh maria,
al een beetje bijgekomen van vanmorgen?
het komt weer allemaal even keihard naar boven.
zo had het helemaal niet moeten zijn!
ik ga zo even naar 't grafje van Wesley toe. ook zoiets...
dat had niet moeten kunnen.. 't graf van je eigen kindje bezoeken.

[devika]

Hee Maria,
Hoe is het nu met je meisje…jeetje wat een verdriet komt er weer naar boven he als je het zo allemaal lees.
Dit zijn geen dingen die je had moeten hebben. Ik sla een arm om je heen!
Idd wat je zegt, wat een kutstreek! Zo denk ik er soms ook over. En nog meer van die vragen…
Ik hoop dat het nu wat beter met je gaat. Dikke kus voor jou!

En Cyn, ooh ik lees dat je nu naar het grafje van Wesley gaat…ook zoiets dat niet had gemoeten…
Hij had nu in je armen moeten liggen ipv waar hij nu ligt…
Ik wens je heel veel sterkte voor straks!

Ik doe ook ff mee met dat kutgevoel dames..
Vandaag was weer eens het jaarlijkse nieuwjaarsbrunch.
Ik ben daar de brein achter. Vorig jaar, zei ik tegen mijn collega’s, komend jaar hebben jullie pech gehad, ik ben in januari al lang met zwangerschaps verlof.
Dat wordt dus geen nieuwjaarsbruch. Tenzij jullie het dit jaar zelf doen…
Mijn collega’s opperde, geeft niets, wij komen dan wel bij jou thuis brunchen, met beschuit en muisjes!!!
En daar zat ik dan vandaag…mij uitsloven voor de brunch en gezellig doen met collega’s. was wel leuk, daar niet van…maar ik had er niet bij moeten zijn…
Weer zoiets…

Madelief, tam, kersje, Laura, kim. Ik denk aan jullie allemaal…. Ben er weer niet aan toegekomen om te reageren.
Maar doe dat heel gauw!

Dikke kus voor jullie allemaal!

[devika]

ooh ja dat wilde ik nog even zeggen,
2 nachten geleden heb ik over Kaylash gedroomd..niet veel..ik zag hem alleen als een peutertje van een jaar of 2..
ooohh dat gezichtje van hem...zooo duidelijk!vergeet ik nooit! zooooo mooii!!

I wish...

[Madelief1980]

Oh Maria, ik moet mee huilen van jouw bericht. Wat is het toch hard..... Ik stuur je knuffels toe en hoop dat je iets rustiger bent dan vanmorgen....

Cyn, hoe was het bij het grafje? Moeilijk he....

Devika, wat bijzonder dat je Kaylash in je dromen hebt gezien. Voor mijn gevoel kan dat echt.....

En wat moeilijk die brunch! Je had het je zo anders voor gesteld...

Meiden, ik denk aan jullie, maar moet nu snel mijn spullen gaan pakken. Ben net thuis van een dag hard werken en ga naar mijn ouders. Ik wil mijn zwangere zusje gaan vertellen dat ik weer zwanger ben, maar zie er ontzettend tegenop. Aan de andere kant wil ik ook niet langer wachten. Ze is over 5 weken al uitgerekend en ik heb niets van haar zwangerschap mee gekregen. het is nog steeds zo confronterend, maar ik wil ook wel proberen er meer voor haar te zijn. Daarom moet ik haar nu wel vertellen dat ik zwanger ben, want ik wil niet blijven liegen......

x Madelief

[Tam]

oh maria, ik lees nu je berichtje en voel ook de tranen prikken. Ik herken zo je gevoel. Het is ook niet eerlijk! Zulke onschuldige kindjes. Zoveel liefde die wij ze te geven hebben. En dan wil je je sterk houden voor je boeleke in je buik, maar dat neemt het verdriet niet weg. Ik denk vaak: ze had nu over mijn buikje moeten aaien, nieuwsgierig naar haar zusje.....ze hadden samen meoten opgroeien; spelen, ruziemaken etc.
lieverd, ik denk ook dat de komende periode veel naar boven brengt. STraks zie je met dit kindje wat je allemaal hebt moeten missen met je oliva*. Dat heb je nu eigenlijk al omdat je zoveel verder bent. MAar ze is om je heen...........ze is zo trots op haar mama en haar brusje en papa. Een schrale troost, maar daar moeten we het mee doen...............dikke knuffel

[Tam]

devika, ja...hoe krom is het. Jij had je daar helemaal niet mee moeten bezig houden. Je had gewoon lekker moeten genieten. En dan loop je daar rond.....en de meeste hebben niet door hoe jij je van binnen voelt. Maar oh wat een mooie droom. Hij laat weten dat hij jou ook niet is vergeten.

madelief: suc6 meid. Het zal heel emotioneel zijn, maar ik snap je beredeniring. Ze zijn vast door het dolle heen net als wij meid!

cyn; tja,.......hoe raar is het dat je als ouders naar het graf van je kindje gaat. Kan je een beetje rust vinden als je daar bent? Neem je ook wel eens iets mee voor hem?

Hier zo moe, best pittig weer een dag met die kinderen. En dan moest ik ook mijn eigen klas dweilen omdat de poetsvrouw ziek was....pff, dat is me een lap.
Gisteren hier de dozen uitgezocht die ik van die vriendin gekregen heb, zoveel kleertjes. En zo mooi! Ik kan ze wel 6x per dag omkleden en zo een aantal weken niet wassen haha. MAar het was ook zo dubbel. Hoe ik alles voor mijn meisje waste en hoe ze het nooit heeft aan kunnen doen (nou ja, een paar dingen maar). En dan wens en hoop ik zo dat dit kindje dat wel mag...........anders zou ik het echt niet weten..........

[cyn87]

tam,dat is een dubbel gevoel he.de kleertjes die je al gewassen had konden de kast weer in.en nu kan je binnenkort weer gaan wassen. denk dat die gedachte aan jullie engeltje dan wel weer erg sterk naar boven komt. is raar hoor, om je kindje te bezoeken op de begraafplaats. maar het is erg dichtbij. kan er zelfs lopend naar toe als ik wil.en werk daar ook vlak bij, dus na een zware werkdag moet ik toch even vertellen hoe het was..ik laat om de week een boeketje maken. en met kerst hebben we een boompje neergezet.deze staat er nu nog. en wil deze van t weekend mee nemen naar huis.daar planten we het in de tuin, en dan kan die volgend jaar weer naar wesley.er liggen veel oude graven, dus je ziet meteen waar ons mannetje ligt.het grafje met veel plantjes, beeldjes en knuffeltjes. geeft toch wel ergens een warm gevoel.er wordt nog goed voor hem gezorgd. vanmorgen weer een vroege morgen.7 uur stond de eerste voor de deur.pittige ochtenden gehad deze week. maar dat is denk ik even wennen.maria, denk dat dat voor jou ook geldt, dat de gedachte aan olivia zo sterk is nu.omdat het einde van je zwangerschap bijna in zicht is.dat haalt toch zeker alles weer boven.hoop dat je een beetje kan slapen vanavond meid!madelief, waarom zie je er zo tegen op om je zus te zien?omdat haar buik te confronterend is? of omdat bij haar het einde al in zicht is.ik wil wel even zeggen dat ik het erg knap van je vind dat je toch gaat! 't zal niet makkelijk zijn.en weet zeker dat ze trots op je zal zijn als je verteld dat jij ook in verwachting bent.ik denk aan je.devika, wat een mooie droom!

[Kersje]

Dag lieve meiden,

Hier zit ik dan weer aan de keukentafel. Ik ben verdrietig, weet het even niet meer. Gisteren hebben we onze kleine weer even mogen bewonderen. Hij/zij was lekker druk. Dat is fijn om te zien. Maar ik merk dat ik dan niet kan geloven dat dit wezentje in mijn buik zit. Ik zie het op het scherm, ik zie dat ding op mijn buik, ik voel die koude gel en toch is het net of ik voor de gek wordt gehouden. Dit gebeurt iemand anders. hock:
En weer wordt hetzelfde gezegd: “Kindje groeit goed, maar verder kunnen we nog niets zeggen over de placenta, het is nog te vroeg.” En daar word ik dus GEK van. Nu is het moment aangebroken dat het mis ging bij Puck, de placenta werkte niet. De komende weken zijn cruciaal, daarna kunnen ze meer zeggen, MAAR NU NOG NIET! Hoe moet ik die weken dan door komen zonder mijn verstand te verliezen? :-o Soms heb ik het idee dat ik uit zelfbescherming een soort robot ben geworden die op de automatische piloot door leeft. En af en toe wordt mijn gevoel wakker en voel ik me zo machteloos en verdrietig. De onzekerheid is killing. En dit kindje lijkt zo op Puck dat de tranen over mijn wangen stromen als ik de echofoto’s naast elkaar leg. Ik wil dit kindje zo graag zien opgroeien! Ik kan en wil niet weer verliezen!

Sorry voor mijn ego-berichtje, lieve meiden. Ik zal straks op jullie reageren. Ik zag dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft.

Knuffel van Kersje

[maria11]

Lieve kersje,

Gisteren natuurlijk je echo inderdaad, was te veel met mijzelf bezig om mij dat te herinneren. Ik snap waarom je je zo onzeker voelt. De woorden van de gyn "alles ziet er goed uit" , "kindje groeit goed" het is gewoon nu niet voldoende om je gerust te kunnen stellen. Die onzekerheid is killing he? De vanzelfsprekendheid dat alles goed gaat met dit kindje is er niet, niet na wat jij hebt meegemaakt.
En hoe je die komende weken door moet komen? meid, ik wou dat ik een goed antwoord voor je had.....ik weet het zelf ook niet... Ik had veel aan mijn psycholoog maar dan nog. Ik heb ook het gevoel dat heel 2010 aan mij voorbij is gegaan, ik heb mij er doorheen gesleept, letterlijk en figuurlijk, van dag tot dag, soms van week tot week. Ik heb het gevoel dat ik niets aan dat jaar verder heb gehad, ik werd (en word) geleefd tot dit kind gezond in mijn armen ligt, ik zit de tijd uit...zo voelt het. De weekslinger in mijn huiskamer geeft me houvast, hoe raar ook. Ik zie elke week dat er een nieuw cijfer komt te staan en dat geeft mij hoop. Misschien moet jij thuis ook zoiets doen.
Ik kan de gedachte dat het mij nog een keer zou kunnen overkomen (afklop, afklop) niet verdragen, als ik daar aan denk wordt ik gek. Ik probeerde soms heel geforceerd te genieten, in het kader van " als het dan zo moet zijn dat het niet goed gaat, dan wil ik er naast verdriet ook een goed gevoel aan over houden, ik heb er dan immers ook van genoten", die gedachte hielp mij soms en soms was ik het totaal kwijt en was ik net als jij nu onzeker, verdrietig en bang voor iets wat misschien boven je hoofd hangt. Ik schrijf op dat soort momenten soms ook aan Olivia, korte berichtjes van een zin, waarin ik haar vraag mij bij te staan, mij te helpen omdat ik het zo zwaar vind. Het geeft mij troost en kracht, en tot nu toe heeft ze me goed geholpen.
Maar dit kindje lijkt op Puck? :-D daar word ik toch wel een beetje blij van, het wordt vast een meisje! :-D

Lieve andere meisjes, dank voor jullie reacties gisteren, jullie zijn zo lief. Ik ben inmiddels weer gekalmeerd. Ik ben afgelopen maanden zo geobsedeerd bezig geweest met de nieuwe spruit dat alle emoties rondom Olivia naar de achtergrond zijn gedrukt, ondertussen ze bouwen zich wel op, het potje was gewoon vol. En Tam&Cyn, jullie hebben gelijk dat ik ook veel denk aan hoe het straks na de geboorte zal zijn en dat de geboorte überhaupt veel emoties los maakt, ik begin steeds meer te beseffen wat we allemaal gemist hebben met onze eerste lieve schat, dat verdriet is nieuw voor me.

Madelief, lieverd, ik hoop dat het nieuws vertellen aan je zusje goed ging...

Devika, inderdaad raar die brunch, het besef dat het zo anders had moeten zijn...dat is een heel verdrietig gevoel. Ik word er altijd heel weemoedig van....knuffel voor jou!

dames, ik hou het even kort, ik ben blij dat manlief vrij is, eens kijken wat we gaan doen vandaag...

liefs,
Maria xxx

[Tam]

lieve kersje, je bent eigenlijk gewoon bezig met overleven ipv leven veel momenten. De onzekerheid maakt je gek. Ik ken dat erg van de weken voor de uitslag van onze test. 25% was toch groot. Ik durfde er gewoon niet aan te denken dat het ook fout kon zijn....ik zou dat niet aankunnen. Ik schakelde het op een of andere manier uit....net wat je zegt: als een robot. Soms durfde ik me ook niet te hechten aan dit kindje...stom natuurlijk. Net of je jezelf ervoor zou kunnen beschermen.
Hoe dan ook zit er niks anders op dat sterk te zijn, hoop houden. Wij zijn er voor je. Typ je emoties maar op papier. Wij herkennen ze.
Ik wou dat ik ze kon wegnemen, maar helaas........
Nu ik wat verder in de zw groei groeit ook het vertrouwen, als jij meer weet waarschijnlijk ook wel, maar dan nog..............dan nog kan ik het niet altijd geloven. DRoom ik dat de doktoren het fout hadden en dit kindje ook de ziekte heeft ofzo. De emoties moeten er toch uit.
Lieverd, ik kan alleen hopen dat onze engeltjes onze bengeltjes beschermen. En hopen blijf ik, want hoop doet leven!
liefs

[cyn87]

tam wat een mooie woorden!
niks aan toe te voegen.

kersje, het is zo moeilijk en zo frustrerend!
maar je moet er doorheen. zou willen dat ik je kon helpen maar kan er geen antwoord op krijgen.
meid, je weet dat je niet alleen bent, en als je het moeilijk hebt gooi het er hier maar uit!
wanneer heb je weer een echo?
en weet je rond hoeveel weken ze wel meer uitleg kunnen geven?

[Madelief1980]

He meiden!

@ Tam, oh, moet je nou zelf dweilen in je klas?? Dat is nou niet echt rustig aan doen he? Wat lief dat je zo veel kleertjes hebt gekregen van die vriendin! En wat moeilijk is het toch. Dat al die dingen voor jullie kleine meid gekocht eigenlijk nauwelijks gebruikt zijn. Nu gaan ze wel gedragen worden, maar ook dat zal misschien dubbel voelen.....

@ Cyn, ontroerend om te lezen over het grafje van Wesley. Je besteedt er zo veel zorg aan en dat maakt deze plek volgens mij heel bijzonder. Fijn dat het zo dichtbij is. Dan is de drempel ook niet enorm om even te gaan.

En jij bent dus weer hard aan het werk geweest. Heb je nu een beetje een rustig weekend?

Je vraagt waarom ik het zo confronterend vind om mijn zus te zien. Ja, het is de dikke buik en dat het einde zo ontzettend in zicht is. Ze is inmiddels met verlof en is zich helemaal aan het voorbereiden op de bevalling. Ik had dat zo graag met haar gedaan. Ik had over 2 weken met verlof moeten gaan. Dan hadden we dit alles samen kunnen delen. De laatste dingen kopen, de kamertjes klaar maken. En dat is er niet, komt er niet.... Dat is zo moeilijk te beseffen. Ze zijn heel blij voor ons hoor, maar ik kon alleen maar huilen. Ik ben zo gespannen en het was echt moeilijk om haar weer te zien. Ik heb alleen maar hard zitten snikken. Werd later wel iets minder, maar toch....

Lieve, lieve Kersje, wat zou ik graag een arm om je heen slaan. De angst en onzekerheid van deze weken is zo zwaar. Bijna niet te dragen voor je. Ja, je kunt niet anders dan op de automatische piloot gaan, maar je zou zo graag anders willen.... Wachten.... is niet te doen! Wel heel fijn dat de echo nu goed was, maar ik kan me voorstellen dat je voor je gevoel daar niets aan hebt.... En dat dit kleintje zo op Puck lijkt heeft iets moois maar ook iets zo confronterends! Ik denk aan je hoor!

Maria, ik lees over hoe jij je door de dagen en de weken sleept en ook al ben ik nog lang niet daar, ik herken het nu al. Ik heb het gevoel dat ik in een vacuum zit. Als ik 's ochtends wakker wordt denk ik: nog 16 nachtjes tot de echo, ik ben 5w1d en nog 244 nachtjes tot aan de uitgerekende datum. 1 dag minder en vooralsnog zit het er nog..... En jij moet je zo voortgesleept hebben tot het moment waar je nu bent. Dat is zo moeilijk en vermoeiend.....

Ik ben blij dat je wat gekalmeerd bent. Je schrijft over het nieuwe van dit onderdeel van het verdriet. Dit is een nieuwe fase en ook dit verdriet mag er zijn en zal er uit komen. Ik ben blij dat je ons lief vindt! Zo kunnen we je een beetje steunen op die extra moeilijke momenten.

Nou, vandaag weer op pad geweest voor ons huis. We zijn echt bezig uit te zoeken welk bouwsysteem we gaan gebruiken voor ons huis en dat kost veel tijd. Het fijne is dat we vandaag een systeem hebben bekeken wat er geweldig uit zag, heel korte bouwtijd heeft en ook nog eens veel goedkoper is. Vooral dat laatste maakt me blij. Dan houden we een groot deel van onze spaarcentjes in onze zak wat ons de komende jaren goed van pas komt als we minder willen werken.

Verder sleep ik me van dag naar dag. Ik denk iedere dag: ben een dag verder zonder bloedverlies of krampen..... Ik ben nog nooit zo angstig geweest. Ik zou niet weten hoe ik me moet herpakken als dit mis gaat. Vandaag nog even met een vriendin gesproken die verloskundige is. Die zei dat ze nog niet opgelucht adem zou halen als het hartje klopt over 2 weken. Dat het dan beter is nog even 1,5 week te wachten tot ongeveer 9 weken. Dan is de bloedsomloop op gang en de kans dat het dan mis gaat is 1%. Pas dan wil ik het op mijn werk zeggen. Dus nog 4 weken voor we opgelucht adem kunnen halen over de eerste fase. 4 lange weken.....

x Madelief

[shadylady313]

Ook ik herken heel goed wat hier gezegd wordt.. Ik merk het aan semmy. Door alles wat we met hem beleven voel ik ook wat we met Sonny allemaal hebben moeten missen.. Maar ik blijf wel zeggen: als Sonny niet gegaan was, had semmy hier nu niet geweest! En dat gevoel ben ik verplicht aan semmy! Hij leeft!! Hij is bij ons!! En hij verdient die dubbele liefde omdat we die aan Sonny niet kunnen geven! Ook ik heb af en toe die momenten dat ik extra aan Sonny denk en dan laat ik weleens een traantje maar binnen ons gezin heerst zoveel liefde!! Vooral naar semmy toe! Ik hoop dat jullie dit straks ook zullen ervaren! Niets is mooier om je kindje op te zien groeien! En niets is afschuwelijker dan je kindje los te moeten laten...
Positief denken is makkelijk gezegd maar het helpt wel enorm! Tijdens mijn zwangerschap van semmy ben ik ook heel bang geweest maar uit elke situatie haalde ik het positieve! Daarom kan ik er nu wel heel mooi op terug kijken en daar ben ik ontzettend blij om!
Maandag krijgt semmy een infuusje om de werking van zijn niertjes te bekijken.. Spannend dus! Maar ze verwachten dat het ene niertje wat langzamer werkt maar dus wel gewoon zijn functie behoudt! Laten we dat maar hopen!

[Klungeltje23]

Madeliefat poetsen dat komt wel weer…zeker straks richting het einde zul je zoveel poetsen dat jer zelf gek van word hahah!
Het shoppen word al een stuk beter…Heb samen met mijn moeder hele leuke spullen gekocht voor in de babykamer en ook leuke kleertjes. Ik kreeg van die vriendin/kennis deze week ook geweldige spullen meet voor op zijn kamertje die van haar zoontje zijn geweest.Nu moet het maar snel gebeuren dat ik aan zijn kamertje mag beginnen, want krijg er nu wel heel veel zin in.
Ik heb een paar fijne dagen gehad!Lekker samen met Dana…ik moest nog wel een aantal dingen doen, waardoor ik toch ook weer niet vooruit kwam maar het was gewoon lekker om samen met mijn dochter alleen te zijn.
De arboarts die ik deze keer had was echt super…Hij zegt dat ik niet meer naar hem toe hoef en gewoon lekker aan mijzelf moet denken en lekker thuis moet blijven.
Wat de kwaaltjes betreft…Ik ben voor de 5e x zwanger en alle 5 de keren was het anders meid!...Het hoeft verder allemaal niets te betekenen.Ik hoop voor je dat de tijd snel aan je voorbij gaat zodat je iets meer zekerheid hebt.
Maria:Ik kan geen touw vastknopen aan de reden waardoor ik de harde buiken telkens krijg.Als ik gestressed ben krijg ik het, maar ook niet altijd.Wanneer ik een volle blaas heb krijg ik het en ook wanneer ik intensief iets aan het doen ben of wanneer de baby weer eens kermis heeft in mijn buik. De buikband die ik draag zorgt al voor verlichting en daarom moet ik hem nu dagelijks aan van de vk en de therapeute!Ik denk daarom dat het niet zo zit in het feit dat het misschien beter zou gaan als ik met iemand van buitenaf ga praten.
Het blijkt dat we een soort van oerinstinct hebben, dat ons gevoel een beetje blokkeert in de zwangerschap hé meid.Eens komt dan toch die klap en misschien is het helemaal niet erg dat dat nu gebeurt.Misschien dat als de kleine er straks is dat je dan ook echt van hem/haar kan genieten.
De angst om het nogmaals mee te maken zit er waarschijnlijk bij ons allemaal goed in.Ook ik zou denk ik echt helemaal stapelgek worden.Bij de gedachten alleen al…pfff
Probeer je een beetje rustig te houden meid…Het verdriet wat omhoog komt door herinneringen is heel normaal.Toch proberen je iets of wat kalm te houden, want je zit nu op een punt dat dat vanalles met zich mee kan brengen hé!
Cyn:Mijn Familie kust de grond waar ik gelopen heb…Ik heb ontzettend veel steun aan hen.Ook de vrienden om mij heen en zelfs kennissen zorgen goed voor me en zijn er voor me wanneer dit nodig is. Ik voel me bij een hoop mensen gewaardeert, serieus genomen en op me gemak.
Is het nieuws al een beetje gezakt en heb je er al veel over na gedacht wat je wilt?
Kersje:voor jou een belangrijke tijd nu!En voor jullie klein wondertje…Probeer een klein beetje vertrouwen op te pakken..al is het maar om zelf die moeilijke tijd door te komen!Ik weet het het is echt verschrikkelijk moeilijk en makkelijker gezegt als gedaan.De tijd zal ook zeker niet voorbij vliegen, maar het zou het wel heel even wat meehelpen.
Tam:Ik las dat je de babykamer naar de andere kamer wilt aan verhuizen…Wij maken onze babykamer nu ook heel anders dan we van plan waren bij onze giel*.Ondanks dat het weer een jongetje word, denk ik nu…hij krijgt alles al(en meer) van zijn broertje. Ze hebben beiden recht op een eigen ding!!!En een eigen mooie plek.Denk jij er ook zo over?
Nu ga ik weer slapen…Kom net van een babyshower van het zusje van mijn beste vriendin en gister was het ook weer laat op de verjaardag.Hopelijk slaapt dana morgen lekker uit en lig ik vanacht niet een aantal uren wakker(zoals de afgelopen 4 nachten)…spreek jullie snel xxx

[Kersje]

Hey lieve meiden,

Dank voor jullie lieve reacties. Het doet me echt goed. Ik moet door deze periode heen en ik doe mijn best om dat op een ‘gezonde’ manier te doen (zonder door te draaien dus, haha). De angst is er nog steeds, maar ik ben wel weer wat rustiger nu. Misschien helpen de hormonen een handje of misschien is het weer die automatische piloot (soms best handig). :-? Ik weet het niet. Ik ben mezelf aan het verwennen met een kopje GEWONE thee (ja, ja, ik was steeds aan de rooibos ivm de cafeïne/theïne die in normale thee zit, maar het kwam me de neus uit en had gewoon zo’n zin in een kopje thee met suiker –ik drink nooit thee met suiker…!). Dus ik zeg net tegen mijn spruit: “Mama gaat zichzelf even verwennen met wat lekkers!” Dat vind ik een goed teken, dat ik weer wat begin te praten tegen mijn hummel.

Kim, ja ik begrijp het gevoel dat je deze kleine jongen dingen voor hem zelf wil geven en niet alleen alles van zijn broer. Hij moet zijn eigen plekje krijgen. Bij Puck had ik ook in gedachten hoe ik het kamertje ongeveer in zou richten. Ik weet eigenlijk nog niet hoe ik het nu wil gaan doen. Ach, nog tijd zat om daarover na te denken (is dat vertrouwen of niet, hihi?!?).
Wat fijn dat je eigen familie zo gek op je is, meid. Ik wou voor je dat dit ook voor je schoonfamilie zou gelden, maar dat is helaas niet zo. Ik heb veel geluk gehad en een heel lieve schoonfamilie en ik zou willen dat iedereen dat kon ervaren! Het maakt het leven een stuk eenvoudiger, denk ik.
Wat vervelend van die harde buiken. Gelukkig helpt de buikband! Maar hou je toch maar zo rustig mogelijk, meid, dat kan natuurlijk geen kwaad. En wat fijn van die Arbo-arts, dat hij vindt dat je aan jezelf moet denken en dat je niet meer terug hoeft te komen! Dat scheelt toch weer stress, lijkt me.
Heerlijk dat je even een paar dagen lekker samen was met Dana, dat doet je goed. :-D

Laura, jullie gaan maandag met Semmy naar het ziekenhuis! Hopelijk is alles goed, meid. Ik zal voor jullie duimen.
Wauw, wat mooi gezegd over Semmy, dat hij leeft en bij jullie is en al jullie liefde verdient! Zo is het ook.
Wat fijn dat je positief op je zwangerschap terug kunt kijken, ondanks de angst die je ook hebt gevoeld. Ik hoop dat ik dat ook kan zeggen over een tijdje.

Madelief, voor jou is het ook een moeilijke, spannende tijd, meis. :-o Jij moet ook nog 4 weken in spanning zitten voor je iets meer zal durven vertrouwen. Ga je de echo verzetten of ga je twee keer? Ik ben voor het eerst geweest met 6 weken en 2 dagen (zag toen een kloppend hartje) en dat vond ik toch wel heel fijn om te zien. De tweede echo was met 9 weken en 4 dagen en dan is het kindje zoveel gegroeid in die paar weekjes tijd! Ook heel fijn om te zien. Ik zou dus zeggen, ga twee keer. En de echo met 12 weken en 2 dagen vond ik echt prachtig. Een compleet klein mensje, alles erop en eraan. Wij kregen toen echt even de tijd om ervan te genieten. Ook inzoomen op het gezichtje, enzo. Dat heeft me veel goed gedaan. En de laatste echo bij 13 weken 5 dagen ging heel snel en misschien is dat ook wel wat me stoorde. Even snel kijken: “ziet er nu goed uit, maar verder kunnen we nog niets zeggen over de placenta” en de deur weer uit, voelde niet goed. Het maakt dus ook echt uit wie de echo doet en hoeveel tijd ze voor je nemen.
Neem het dag voor dag, meid. Stapje voor stapje (dan doe ik dat ook!). Fijn dat de warme douche (en de massage!) je helpen om beter te slapen.
Wat fijn dat jullie een bouwsysteem hebben gevonden waar jullie zo blij mee zijn! Goede afleiding denk ik, jullie nieuw te bouwen huis.
Je hebt veel gehuild bij je zus. Dan zijn die tranen er ook maar uit, meid. Het is ook zo confronterend. Hoe gaat je zus om met jouw verdriet?

[Kersje]

Cyn, dank je voor je lieve woorden. Het is fijn om mijn angsten er soms even uit te gooien en hier kan dat gelukkig! De volgende echo is over twee weken op 4 feb en de daarop volgende wordt heel spannend op 15 feb, want dan zijn we 17 weken en kunnen ze gericht naar de placenta gaan kijken. hock:
Ik ben zo blij voor jullie, dat je van de medicatie af bent en zelf weer kan kiezen wanneer je wilt proberen om zwanger te worden! Dat is toch wel een mijlpaal, denk ik. De uitslag van het stollingsonderzoek lijkt me ook nog wel heel spannend. Hopelijk is het allemaal goed, meid!
Wat je schrijft over het grafje van Wesley, dat klinkt als een mooie plek om naar toe te gaan. Jullie blijven toch voor hem zorgen. Ik merk dat ik nu niet naar Puck toe durf te gaan. Ik ben te bang om te bedenken dat haar broertje of zusje bij haar komt te liggen. Eerst wil ik goed nieuws horen en daarna gauw weer naar haar toe. Maar ik schrijf nog steeds aan haar, in het dagboekje dat ik begonnen ben toen we hoorden dat het niet goed ging met de zwangerschap.

Tam, je verwoordt het mooi. Lief dat jullie er voor mij zijn. Meestal ben ik ook sterk (sterker dan ik van tevoren had gedacht), maar soms lukt het even niet. Wat je zegt, dat het moeilijk is om je te durven hechten, dat herken ik. Het vertrouwen moet groeien en dan durf ik het vast wél (alsof het nu al niet gebeurt, hè ;-)?).
O, en die droom kan ik me zó goed voorstellen! Dat is toch je grootste nachtmerrie? De uitkomst zal zeker dubbel en dwars gecontroleerd zijn! Ja, 25 % is heel eng. Ben zo blij dat jullie bij de 75% zitten! Ik heb geen idee van percentages bij ons. Niemand weet het, het komt zo weinig voor dat ze niks kunnen zeggen. Misschien is de kans heel klein dat het nog een keer gebeurt, maar het zou in theorie ook zo kunnen zijn dat de kans heel groot is…Het enige dat de gyn hierover kon zeggen was dat de kans bij ons groter is dan bij andere koppels, omdat het al een keer gebeurt is. Niet echt hoopgevend, vond ik dat. Maar ik moet me er aan proberen vast te houden dat het nu wél goed gaat. Ja, hoop doet leven.

Maria, wij waren allebei verdrietig afgelopen vrijdag, hè? Soms is het ineens ook niet meer te bevatten wat we zijn verloren en welk verdriet we met ons mee dragen. En dan is het goed als je het er uit kan gooien, meid. Als je er maar niet in je eentje mee blijft zitten! Ik ben blij dat je je weer wat beter voelt. Sorry dat ik het alleen over mijzelf had. Verdriet maakt soms dat je zo afgesloten bent van anderen! Maar als je het uit, maakt het soms ook dat je weer wat dichterbij komt. Bijzonder. Ik ben blij dat de andere dames je met hun woorden hebben getroost. Fijn dat we steun mogen geven en ontvangen hier! Hoe voel je je nu? Nog 24 dagen, dat is iets meer dan 3 weken…o, wat gaat dat snel!
Ik had ook niet verwacht dat je je die echo zou herinneren, joh. Dan had ik jullie even moeten helpen herinneren toch? Ik kan het anders ook allemaal niet bijhouden, hoor. Misschien is het inderdaad wel een goed idee om belangrijke data in ons onderschrift te zetten (ik weet niet meer wie dat opperde).
Je schrijft dat je de tijd uitzit en van dag tot dag leeft. 2010 is aan je voorbij gegaan. Het is ook wel heel erg ingrijpend geweest, dat jaar. Maar dit jaar belooft veel goeds, hè? Nog een paar weekjes en dan kan het feest beginnen! :-D Fijn dat de weekslinger je helpt en als het even niet lukt, dat het je dan helpt om aan Olivia te schrijven. Zo hebben we allemaal onze dingen die houvast geven. Ik probeer om in het moment te leven, niet te ver vooruit te denken. De dagen vliegen toch vaak wel voorbij deze zwangerschap. Ik kan het soms bijna niet bijhouden, morgen alweer 14 weken…Misschien komt dat ook wel door die automatische piloot? Ik weet het niet. Ik geniet wel van mijn buik, die steeds een beetje groeit en gisteren zag ik eindelijk op de weegschaal dat ik een halve kilo ben aangekomen, jippie (waar een mens al niet blij van kan worden, haha:confused!
Jij denkt dat dit ook een meisje is…ik weet het niet. Bij de zwangerschap van Puck was ik er de hele tijd van overtuigd dat het een meisje was, maar deze keer ben ik niet zo zeker…Binnenkort zullen we het weten!

[Kersje]

Devika, wat een mooie droom heb jij gehad over Kaylash! Dat zul je nooit vergeten. De droom die ik had van onze Puck als peuter zal ik ook nooit vergeten en dat is toch al 10 maanden geleden…Hoe ze naar me op keek met haar prachtige wijze grijze ogen…Hoe ze me liet weten dat ze nooit mee naar huis zou komen (ze zat toen nog in mijn buik en het ging helemaal niet goed). Maar ze was niet verdrietig, glimlachte naar me. Het blijft me ontroeren.
Wat zwaar, die nieuwjaarsbrunch, meid. Je had er niet bij moeten zijn. Maar het klinkt alsof je heel sterk bent geweest. Dit soort dingen zijn zo confronterend, hè? Als het zo duidelijk niet klopt met hoe het had moeten/kunnen zijn…

Lieve meiden, op jullie eerdere berichten ga ik maar niet meer reageren, dan wordt het wel een heel lang stuk…Ik hoop dat jullie het me vergeven!:-| Mijn lieve kersjesman is ziek. Hij heeft buikgriep, echt zielig. Hij is eigenlijk bijna nooit ziek, altijd mijn rots in de branding, maar nu voelt hij zich zo zwak…Ik hoop dat hij snel opknapt. Sinds het verlies van Puck merk ik dat ik veel meer compassie heb voor mijn vriend. Natuurlijk vond ik hem altijd al lief en leefde met hem mee, maar ik kon me ook wel eens ergeren (bijvoorbeeld als hij zich toch een keer niet zo lekker voelde en dan de hele dag zuchtend op de bank lag). Nu heb ik dat helemaal niet meer. Hij doet zoveel voor mij en ik wil dat ook terug geven.

Even denken of ik nog een leuke Uma-anekdote heb…O, ja, ik was haar vanmorgen kwijt, bleek ik haar per ongeluk in de wc opgesloten te hebben! :confused: Ze was als rasechte zwaan-kleef-aan achter me aan gekomen, maar ik had dat niet door! Ik dacht, wat hoor ik toch voor gekrabbel…zat ze aan de deur te krabbelen, arme poes, hihi.

Dag lieve meiden, fijne zondag!

Knuffel van Kersje

[Kersje]

Zit ik net in mijn agenda te kijken, is die spannende echo niet op 15 maar op 16 feb...hock:Ik kan het zelf allemaal niet meer bijhouden! :confused: Ik ga het even in mijn onderschrift zetten, misschien helpt dat...

Een knuffel van warrige Kersje

[maria11]

goedemorgen! :-D

Kersje, inderdaad de 16e die spannende echo, op mijn uitgerekende datum! nu herinner ik mij dat weer. Maar eerst maar de 4e afwachten, wie weet kunnen ze dan al wat interessants zeggen? :confused:
En ja, vrijdag waren we inderdaad allebei erg verdrietig en emotioneel, je hebt van die dagen he? Ben blij dat je je beter voelt. ik had al lang niet zo'n dag gehad.
Hoe is het met kersjeman? wat zielig dat hij ziek is.. Mariaman kwam vrijdag ook al thuis met buikgriep...ieuw! gelukkig duurde dat maar een dagje. Ik zei meteen ook zoiets als "getver!" hij vond dat neit zo leuk, ik zat meer aan het scenario te denken dat ik dat vieze virus kon oplopen en wat dat met mijn kind kon doen dan dat ik medelijden met hem had......stom ben ik soms he? :? arme man....hihi.
En vandaag 14 weken meid! hoeraaah! :-D wat vliegt de tijd! gelukkig maar.
Ik moest wel glimlachen over het feit dat je gewone thee hebt gedronken :-D, ik doe dat ook! Ik heb tijdens de zwangerschap van Olivia geen koffie en geen thee met cafeïne of theïne gedronken, maar met deze had ik na een week of 12 ook totaal geen zin meer in rooibos en kamilliethee. Ik drink gewoon zwarte thee (elke dag!) met een plens melk en vaak ook met honing. En ik drink 1x per week ofzo koffie, ook met suiker, ik dronk voorheen mijn koffie altijd zonder suiker! Ik volg gewoon mijn intuïtie heel erg sterk deze zwangerschap, en als die zegt dat ik zin heb in die thee dan drink ik hem ook gewoon, en het bevalt mij goed!

Kim, wat lekker dat je geshopt hebt voor je kleine man, dat zijn leuke dingen om te doen he?. En er zal ook wel wat gewicht van je schouders zijn gevallen na het gesprek met je arboarts. Fijn dat je je kan ontspannen nu en niet meer aan het werk hoeft, je helemaal kan focussen op de komst van jullie kleine man. Wanneer moet jij weer naar het ziekenhuis eigenlijk?

Madelief, jeetje, dat was een emotionele avond bij je zus zeg hock:....ik begrijp heel goed dat je erg verdrietig was, je hebt haar ook weinig gezien de laatste tijd he? dan komen er in 1x ook een hoop emoties los denk ik.
Hoe voel je je nu? ik vind het zo rot voor je dat je zo angstig bent, ik wou dat je meer vertrouwen in je lichaam had. Ik vind het zo herkenbaar, ik denk dat het vertrouwen wel komt zo meteen...bij mij duurde het ook even. Ik was na Olivia het vertrouwen in mijn lijf kwijt, ik vertrouwde het niet meer, het had mij zo in de steek gelaten! zo voelde dat...
Ik kreeg oefeningen mee om meer in contact te komen met mijn lijf, het was toch mijn lijf dat mij uit bed gehesen heeft na haar dood, naar beneden gelopen is, thee heeft gezet, Olivia heeft weggebracht, armen om mijn vriend heeft heengeslagen. Het besef dat mijn lijf er juist wel was in die tijd vond ik een eye-opener. Als het aan mijn gevoel en emotie had gelegen had ik in bed blijven liggen, huilen. Mijn lijf herstelde zich goed, ik was snel weer zwanger, ik had dus alle reden om vertrouwen te hebben in dit lijf en het kunnen ervan. Als ik jouw verloop van afgelopen half jaar zo zie dan mag jij dat vertrouwen ook hebben... Maar dat is makkelijk gezegd he? ik weet dat het echt heel moeilijk is in die eerste maanden, we slapen je er wel doorheen hier.

Ik moet even stoppen hier, er zijn weer werklui die aan de trap gaan werken. Tam, cyn, Devika en Jasmien, ik denk ook aan jullie!! kom later weer.

liefs,
Mariaxxx

[Klungeltje23]

Even snel reageren..moet zo Dana ophalen op de psz.

Maria:Sinds de 20 weken echo hoef ik in principe niet meer naar het ziekenhuis, maar mag ik weer naar de verloskundige.Ik moet daar 11 februari weer heen.Met de 32 weken moet ik alleen nog een keertje terug naar het ziekenhuis voor een echo van zijn nierbekjes om te kijken of deze nog meer gegroeid zijn, want dan moet ik maan de antibiotica.
Nog 10 dagen wachten en dan hebben wij de 3d echo...ik ben echt nieuwsgierig nu.
Jij nog 2 Dagen en dan mag jullie kleine nieuwe spruit komen hé!!!Owwww hahah ik krijg er de kriebels van:-D

Kersje:ookal weer 14 weken...gaat goed meid!Helaas nog eventjes in spanning voor je, maar ik heb er een goed gevoel over lieverd.Doe jij je ventje maar lekker in de watten leggen hoor...Ook die mannen hebben het nodig!

Ik wil nog even iets leuks met jullie delen...Ik heb gister hele leuke schilderijtjes gemaakt voor onze kleine ventje voor op zijn kamertje...ik wil voor dana ook nog een paar leuke maken..Hieronder kan je ze zien! spreek jullie snel weer xxxxx

[ATTACH=CONFIG]720[/ATTACH]

[devika]

Hallo lieve meisjes!
Ik zal vanavond uitgebreid reageren. Loop echt achter kwa lezen..

@ Kersje, aah jij lijd aan zwangerschapsdementie dus! Hihihi!
Ja tis idd een idee om het in je handtekening op te nemen. En anders herinneren wij jou er wel aan.
Zoo 14 weken! Jeetje! Lijkt nog op de dag van gisteren dat je vertelde dat je zwanger bent!


@ Maria, TIK-TAK-TIK-TAK!!!!
Jeetje nog maar 23 dagen! Wat een geweldig mooi vooruitzicht!


@ Kim,
Oooh wat een mooie schilderijen! Wat lief joh, krijgt het er meteen helemaal warm van..zo schattig!

@ Madelief, hoe was het bij je zusje? Heb je het verteld?

@ Cyn,
Hoe is het met jou meisje? Mag je al proberen om zwanger te worden?


Ik denk echt heel de dag aan jullie weten jullie dat. Maar op het werk soms weinig tijd om te reageren.
Vandaag is mijn man weer weg voor een paar dagen. Heb de avond dus voor mezelf en ga al jullie berichtjes terug lezen en reageren.

Hier gaat en nu trouwens best aardig. Gisteren avond was ik zo boos. Weet niet waar het vandaag kwam. Gewoon boos om alles wat ons is overkomen.
Nee niet boos, woendend! Gewoon zomaar van het ene op het andere moment tijdens het strijken. Voelde allemaal zo machteloos aan.
Wou zo graag dat er iets of iemand was wie ik de schuld kon geven van dit alles….ik heb echt nog net geen vaas stuk gegooid.
Mijn lontje was zo verschrikkelijk kort. Mijn man, arme ziel, heeft het geweten. Ja heel stom maar ik moest het kwijt…
Uiteindelijk toch gebroken en alle tranen kwamen eruit in de badkamer…verschrikkelijk…
Later natuurlijk wel weer goed gemaakt met manlief. Jeetje wat ben ik lelijk tegen hem geweest. L

[devika]

@ Tam,
Ooh meisje, nee de artsen hebben echt gelijk hoor, met dit zusje zit alles goed!
En ik weet zeker dat al onze engeltjes daar boven ervoor zorgen dat het goed komt met hun brusjes!

[Klungeltje23]

Devika:Gewoon alles eruit laten komen hoor meid....het klinkt heel stom wat ik nu ga zeggen, maar dan ben je al ver vooruit.Ik heb door mijn omgeving(en dan weten jullie alweer genoeg) de kans niet gekregen om echt te rouwen.Hierdoor ben ik best hard geworden en pluk daar nu regelmatig de vruchten v an in de zwangerschap.
Gister zaten mijn man en ik house te kijken en hij behandelde een kindje in de buik van de moeder via een operatie...het handje van het kindje kwam even uit de buik en pakte zijn vinger vast!Ik brak toen ineens in tweeén..zomaar!
Het eerste wat ik toen dacht was:Ik heb zijn handje vastgehouden, maar het heeft nooit mogen bewegen. Ik heb alles zover weggestopt en dat is soms echt een valkuil, dus laat je tranen en je gevoel los meid, des te fijner kan je straks genieten als het wel weer zover mag zijn.Al zijn het maar kleine beetjes!!!

[devika]

voor jullie...
vind em zo mooi..

We go through life so often
Not stopping to enjoy the day,
And we take each one for granted
As we travel on our way.

We never stop to measure
Anything we just might miss,
But if the wind should blow by softly
You'll feel an angel's kiss.

A kiss that is sent from Heaven
A kiss from up above,
A kiss that is very special
From someone that you love.

For in your pain and sorrow
An angel's kiss will help you through,
This kiss is very private
For it is meant for only you.

So when your hearts are heavy
And filled with tears and pain,
And no one can console you
Remember once again.....

About the ones you grieve for
Because you sadly miss
And the gentle breeze you took for granted
Was just......... "an angel's kiss."

[devika]

Lieve Kim, je heb helemaal gelijk hoor.
Ik word soms ook boos om mijn omgeving…omdat ik denk dat die al veel verder zijn dan mij…
En ik huil ook als ik wil huilen..want niemand anders in mijn omgeving voelt wat ik voel.
Mensen kunnen zeggen wat ze hebben willen. En ik hoor zo vaak de ene cliche na de andere voorbij komen,
“ja jullie zijn nog jong”, “et moest zo zijn”, of “die en die heeft ook een mk gehad en heeft nu zoveel kids”
Ja en? Moet ik mij daar dan beter van gaan voelen?
Huilen is mijn ding geworden, en ik moet zeggen ik ben daar heel goed in. Dat is ook het enige wat helpt. En praten, met jullie hier.
Mijn omgeving bedoelt et allemaal goed, et zijn lieve mensen. Maar ik moet hier zelf doorheen. Wat ik voel zal niemand ooit begrijpen. Tenzij die in mijn schoenen gestaan heeft..

Die aflevering van house, heb ik ook gezien ja.. ( vorig jaar ergens )
Ik vond et ook heel bijzonder..hoe dat kindje zijn hand vast pakte.
Ben ik even blij dat ik die gisteren niet gezien heb! maar ik voel nu echt hoe dat bij jou is aangekomen..ja echt…
Dat maakt zoveel los he…
En weggestopte emotie’s…ja ook ik word daar steeds mee verrast…
Maar wat je zeg…veel uithuilen…dat helpt…dat merk ik wel….als alles eruit is heb je ook weer een frisse kijk op hoe het verder moet..

[devika]

mijn nod naderd... ik denk dat die as zaterdag is...tenminste daar ga ik van uit want vorig week zaterdag was mijn ei...
rare is ik voel niets...
bij mijn zwangerschap had ik pijnlijke borsten. nu niet...
wel een beetje pijn in mijn onderrug..maar dat heb ik ook als ik ongi moet worden...
zucht...
dit wordt een hele lange week..

[maria11]

Het zegt niets Devika! nogmaals, ik had nergens last van! ik vind het juist hoopvol als je niets voelt wat op een zwangerschap duidt :?.....hou moed!
We gaan aftellen tot zaterdag meid, nog 5 dagen!

[devika]

dank je maria!
ik probeer idd moed te houden en nergens van uit te gaan....ppfff...makkelijk gezegd.

[Klungeltje23]

Devika en Maria hebben zich al gemeld, maar voor wie het nog niet weet en het wel leuk vind:er bestaat voortaan een memobordje voor alle herinneringen die we willen weten en kunnen plaatsen zodat we onze geheugen weer op kunnen krikken.
Speciaal voor de sterrenhemeldames!
Mochten jullie nog iets veranderd zien of leuke ideeén hebben dan kan je dat veranderen.Of anders laat het me maar weten dan pas ik het wel aan.xxxxxxxxxxxxxxx

[Madelief1980]

He meiden,

Ben een beetje laks! Ik heb het gevoel dat ik met in gehouden adem de dagen door kom..... Ik ga vanavond even zitten om jullie te schrijven. Maar even kort:

Devika, dat zegt echt HELEMAAL NIETS!!!! Ik had de vorige keer hele pijnlijke borsten, al ruim voor mijn NOD. Nu niet, het begint eigenlijk nu, 2 weken later pas te komen. Dus ga er niet vanuit dat je dingen gaat herkennen. Ik duim gewoon voor je verder!

x Madelief

[Klungeltje23]

Ik duim ook voor je mee devika...Ik vind deze maand eigenlijk wel dat het zover mag zijn..ik gun het je van harte.xxx

[Madelief1980]

He meiden,

Laura, hoe was het vandaag met Semmy? Ik hoop zo dat alles goed is! Wat een mooie woorden heb je toch geschreven om te omschrijven hoe het voelt. Dat Semmy er nu wel is en dat hij de dubbele liefde verdient. Je hebt ook gelijk. Dit minikindje in mijn buik was er niet geweest als het met meisje Noach goed was gegaan. Dat is ook goed om af en toe te beseffen en daar dankbaar voor te zijn. Hoe moeilijk ook….
Kim, haha, ik hoop dat dat poetsen aan het einde inderdaad vanzelf komt! Ik ben echt geen poetser, maar ik erger me zo aan een vies huis. En dan zet ik me tot bijvoorbeeld de badkamer heel grondig doen, zoals afgelopen weekend, maar dan heb ik daarna geen zin meer in de rest. Ik ben de rest van de week thuis en ik zou me eigenlijk moeten zetten tot het hele huis eens te poetsen. Misschien toch maar een dag mezelf achter mijn kont aan zitten?
Hoe voel je je op het moment?
Fijn dat je nu steeds meer zin krijgt in het kamertje inrichten. Wat een schattige schilderijtjes heb je gemaakt! En ook fijn dat je meer plezier beleefd aan het shoppen. Het gaat best hard bij jou! Al bijna 27 weken! En over een paar dagen dus de 3D echo. Leuk hoor, dan zie je al een beetje meer hoe deze kleine spruit eruit ziet!
Goed dat de Arboarts zo duidelijk was. Thuis blijven dus! Mag ik vragen vanaf wanneer jij al thuis bent?
Ben zo blij voor je dat je eigen familie je wel zo steunt en lief voor je is! Dat helpt in moeilijke tijden, maar is ook zo veel leuker bij het delen van fijne dingen.
Kersje, jij had weer een heel lang zondag ochtend bericht! En vandaag al weer 14 weken. Het gaat hard maar ik lees dat deze weken voor jou zo super spannend zijn. Moeilijk zeg, dat ze nog niets kunnen zeggen…. Maar het doet me goed dat je jezelf verwend met een kop thee met suiker en lekker weer kletst tegen de kleine in je buik. Enne, af en toe caffeïne kan echt geen kwaad hoor! Ik neem af en toe ook gewone thee. Als het zo uitkomt.
Je vraagt of ik 2 keer voor een echo ga. Ik hoop dat we na onze echo over 2 weken gewoon 2 weken erna weer mogen en niet dan 4 weken hoeven te wachten. Ik ga daar wel een beetje op aan dringen. Ik trek 2 weken nog wel, maar langer is echt lang als je je zo onzeker voelt. Ik hoop dat wij ook zo mooi de groei van ons kindje mogen gaan zien als jij. Kan me trouwens goed voorstellen dat het heel raar voelt, zoals die laatste echo ging. Voor je goed en wel opgelucht adem haalt is het voorbij. Dan gaat het toch te snel.
Mijn zus leeft erg mee, maar laat het initiatief aan mij over en dat vind ik fijn. Het gaat goed zo. Over een paar weekjes zie ik haar weer op de verjaardag van mijn ouders. Dan hopen we ook ons fijne nieuws aan iedereen te kunnen vertellen. En dan gaat ze al bijna bevallen. Ik denk dat als alles goed blijft gaan dat ik er dan zo snel mogelijk heen wil. Ik ben erg blij dat ik nu zwanger ben. Ondanks alle spanning kijk ik er nu toch ook anders tegenaan.
Hoe is het met je man trouwens? Is hij al een beetje beter? Goed om te lezen dat jullie het zo fijn hebben samen! Bijzonder hoe ook nare dingen je als stel dichterbij elkaar kunnen brengen. Heel herkenbaar!
Maria, 23 dagen!!! Wow, wat is dat ineens dichtbij! Die kleine kan zich nu eigenlijk al bijna aan gaan dienen! Ik kijk helemaal uit naar het moment dat hier het bericht van zijn of haar geboorte komt.
Je schrijft over het vertrouwen terug te krijgen in je lijf. Ja, dat is zo moeilijk. Maar ik merk dat door de kwaaltjes (steeds meer misselijk, bandenpijn) ik wel steeds meer echt geloof dat ik nu in ieder geval zwanger ben en dat de hormonen toe nemen. Dat wil nog niet zeggen dat het goed gaat, maar helpt wel moet ik zeggen. Maar ik tel nog steeds ontzettend af hoor. Het hele riedeltje gaat steeds door mijn hoofd 5w 3d, nog 14 nachtjes tot de echo, nog 242 nachtjes tot de uitgerekende datum…
Ik kan me voorstellen dat je nog meer met de bevalling bezig bent. Maar hoe bereidt je je eigenlijk voor? Ging je nog naar zwangerschapszwemmen om te ontspannen?
Devika, wat spannend weer, de dagen naar je NOD. Ik hoop zo dat het raak is! Nog 5 nachtjes…. Ik moest een beetje glimlachen over dat je zo lelijk bent geweest tegen je man. Als je lontje kort is, moeten de mensen waarvan je het meeste houdt meestal de klappen opvangen. Logisch dat je zo boos bent. Dat ben ik ook vaak. Waarom moesten onze kindjes gaan? Terwijl ze zo gewenst waren? Het is goed dat je dan gewoon wel die gevoelens naar buiten laat. Opkroppen helpt ook niet. Dan blijft je lontje kort…
Prachtig gedicht heb je weer gevonden zeg, heel mooi.
Je hebt zo ontzettend gelijk. Die opmerkingen, zo goed bedoeld, helpen je helemaal niet. Je moet het uit eindelijk zelf voelen. Ik merk ook steeds dat mensen je willen helpen. Dat ze willen helpen met woorden. Terwijl mijn gevoel juist is: laat me verdrietig zijn, laat me het verwerken op mijn manier. Je hoeft niet te helpen. En soms zeg ik dat ook. Het helpt wel. Maar mensen voelen zich niet graag machteloos. Dat merk ik nu sterk.
Cyn, hoe is het met je? Hoe is het opbouwen op je werk?
Nou, het is een heel boek geworden, maar toch nog even een stukje over mijn werk. Vandaag even een gesprekje met HR. We hebben besloten dat ik toch maar voor een functie in Nederland moet gaan. Heb er geen zin in, maar wil ook echt niet reizen en moet toch iets. Maar de directie weet nog van niets. De kandidaat die ze hadden voor Nederland is niet door het assesment gekomen. Nu vroeg de directie aan HR om weer verder te gaan zoeken. Daarom vroeg ze mij even hoe en wat. Ze zei: ik kan het nog wel 2 weken rekken, maar dan willen ze toch echt weer opties van me horen. Ik zal het dus echt wel over 2 weken moeten zeggen. Dat is wel OK, het zal wel moeten. En ik vroeg haar of ze dacht dat de directie wel akkoord zou gaan met ons plan. Ze zei: ze moeten wel, anders meldt je je weer ziek. Ze zei ook dat er tot nu toe helemaal niemand vraagt naar hoe het met me gaat en of ik niet al meer kan gaan werken. Ik werk nu 50% en ze zei: hou dat maar lekker even zo lang mogelijk zo. Dat is wel erg fijn. Maar ik ben wel benieuwd wat het UWV gaat zeggen. Op 24 februari bellen ze me weer en ik moet ze dan wel vertellen dat ik weer zwanger ben. Ik weet niet hoe lang ze dan nog accepteren dat ik ziek thuis zit op basis van de vorige zwangerschap. Enfin, we zien het wel. Eerst maar eens een eerste goede echo. Deze week ben ik lekker de rest van de week thuis.
Volgende week ga ik 4 dagen naar Groningen. Daar blijf ik dan ook slapen. Ik ga een demo geven in het ziekenhuis daar. Ik hoop dat het goed gaat en dat de dagen snel voorbij gaan!

Meiden, fijne avond!
X Madelief

[Madelief1980]

pffff. ik had het lange bericht even in Word gemaakt. Maar alle enters zijn weg gevallen met het kopieeren. Ik hoop dat jullie eruit komen....

Tam, hoe is het met jou?

x

[Tam]

Hee dames,
Beetje druk. Net klaar met werken en vanavond op bezoek dus moet het effe kort houden.

Cyn, Ja...geeft rust soms op een begraafplaats. Ons meisje is gecremeerd, maar wij wonen achter de begraafplaats.
Mijn opa en oma liggen daar en in het begin na haar dood ging ik ook ineens veel vaker naar hun. Nu is haar boom een
beetje onze plek.

madelief: spannend hoor een eigen huis bouwen, heb alleen verstand van verbouwen hihi. 2 huizen achter elkaar dus dat
kan ik wel.

laura, wat een lieve, eerlijk woorden. Jij hebt van beide werelden. En spannend toch wel maandag met Semmy...laat je
weten hoe het gegaan is?

kim, je bent crea hoor, mooi! ja...het zijn wel de spullen van haar zus, maar ik noem dat kamertje nog echt britt* haar kamertje. DAt kan ik nog
niet loszien. Daarom verhuizen we de spullen naar de andere kamer om zo ook haar zusje een verste start te geven, maar wel
ook met de spullen van haar zus...snappie?

kersje, ook ik drink gewoon thee en af en toe koffie. drink niet veel...niet eens dagelijks dus dan kan dat niet zo'n
kwaad lijkt me. En meestal ben ik ook sterk, maar wij zijn mensen en niks menselijker dan af en toe niet sterk te zijn.
Daar moeten we toch doorheen zoals kim ook zegt. Een spannende tijd voor jou ook, maar het komt vast goed. Beterschap
voor kersje-man en die uma.....lachen hoor dat wc-incident. Kan ze vast wel tegen hihi.

Devika, is dat niet moeilijk als je man weg is? Heb je dan meer verdrietige momenten? Typ je verhaal hier maar hoor,
wij zijn er gewoon via pc. En ik duim gewoon voor je mee. Symptomen zegt niks. Ik had bij deze zw nog helemaal geen sympt.
Wat een mooi gedicht. Bedankt. HEb hem op haar engelensite gezet als je het goed vindt.

maria: ik denk nu al aan de dag dat ik hier op het forum mag lezen dat je kleine oliebol gezond op de wereld is. Heb
mezelf er een gebaktje op beloofd dus....haha.

Morgen vrij...lekker. Woensdag vergadering, donderdag beurs en vrijdag werken. Drukke week dus moet goed mijn energie
verdelen. Heb verder veel last van het zuur....bleh. Had ik bij de eerste ook. Fijne avond dames en tot vlug. denk aan jullie.

[shadylady313]

Hee meiden,

Kheb nie bij gelezen maar ff over vandaag:
De eerste keer infuus prikken ging mis maar semmy gaf geen kik! Kon aan hem echt niet merken dat ze aan het prikken en pielen waren. Toen andere handje en die ging wel goed, gaf weer totaal geen kik! Zoooo trots!!
Toen ff wachten voor het onderzoek, gelukkig mochten we eerder omdat we er al vroeg waren! Het onderzoek zou een half uur duren maar na iets meer als een kwartier was hij zo verdrietig dat ze na 20 minuten gestopt zijn! Was ook voldoende zeiden ze. Hij lag helemaal vast, kon zich niet bewegen en kon ook niet bij zijn duimpje dus hij hield het echt niet langer meer vol.. Maar wat zijn we trots op hoe hij he gedaan heb! 8 feb de uitslag maar ik heb wel al gezien dat die nier niet helema in orde is hoor.. We horen wel wat de schade is!
Nu slapen!

Ik kom snel weer bij jullie kijken hoor!! Xxx

[cyn87]

Madelief,
Ik ben inderdaad weer begonnen met werken.
Ik heb 30 op contract en werk er maar 12.
Van daar uit kan ik altijd nog opbouwen of afbouwen.
’t Weekend was wel rustig hoor.
Vandaag weer gaan werken, al voel ik me niet echt fit.
Heb er weinig zin in, hoop dat de zin in het werk toch wel terug gaat komen.
Ik was eigenlijk vergeten dat jij rond dezelfde tijd als je zus was uitgerekend.
Sorry daarvoor, dat maakt het zeker moeilijker.
Zoveel dingen die jullie samen hadden kunnen doen.
Zal misschien daarom nu ook wel een extra moeilijke tijd voor je aanbreken.
En dan ook nog de weken die je af mag tellen naar de dag van de echo.
Meid, ik tel met je mee

Zolang je nog lekker op je 50% kan blijven werken is dat goed toch.
En ja, het UWV die zullen het toch wel kunnen accepteren.
Je hebt een zware tijd achter de rug. En je zit als het ware nog steeds in een moeilijke periode. Zolang je die 50 % kan blijven werken, gewoon doen

Laura,
Hoe was het vandaag met Semmy in het ziekenhuis?
Oh zie nu pas je berichtje. Wat stoer dat ie geen kik gaf bij het prikken.
Nu nog even afwachten tot de uitslag. Spannend
Je zei dat de nier niet helemaal in orde was, wat heeft dat voor gevolg?
Of weet je daar 8 feb. Meer over?


Kim,
Wat fijn dat je niet meer naar de arboarts moet.
Nu lekker de tijd nemen voor jezelf en die kleine daar binnenin.
Wel een goed gevoel dat je familie je altijd steunt.
We hebben het er inderdaad al wel over gehad, al ben ik er nog niet helemaal zeker van. Misschien toch die bloedtest afwachten? Maar ondertussen toch maar er gewoon voor gaan. Wesley heeft ook lang op zich laten wachten dus wie weet duurt het nu ook wel weer een jaar.
Wat een leuke schilderijtjes heb je gemaakt!

Kersje,
Ik begrijp het gevoel dat je nu hebt over deze kleine in je buik.
En misschien daarom niet naar jullie Puck durft te gaan.
Ik weet ook niet hoe ik zal reageren als ik eenmaal weer zwanger ben.
Ik vind het wel een mooie gedachte dat je een dagboek bij houdt.
En wat je tegen tam zei is goed hoor.. je er aan vast houden dat het deze keer WEL goed gaat.

Devika,
Ik heb dat ook hoor.. zomaar uit het niks wordt het me te veel en kan ik uren blijven huilen. M’n ventje weet vaak niet wat hem overkomt. Maar gaat er gelukkig goed mee om en is er altijd voor me.
De vraag waarom speelt hier nog elke dag.
Overdag, thuis, op het werk, of als ik in bed lig.
Dan kijk ik naar de foto van wesley en dan vraag ik me steeds weer af waarom hij niet bij me mocht blijven.

Zit met tranen in mijn ogen als ik je gedichtje lees. Zo mooi.

Tam,
Het is fijn om een plekje te hebben waar je naar toe kan gaan.
Dat merk ik zelf ook. Ik denk dat ik nu zo’n 3x per week daar rond loop.
Al is het maar even om hallo te zeggen.
De gedachte dat ik er voorheen nooit kwam maken me wel erg verdrietig.
Heb eerlijk gezegd nog nooit echt afscheid van iemand moeten nemen die me zo lief is. En de eerste echte begrafenis is van m’n eigen kindje.

Nou kim, dan ga ik nu je memobordje eens bekijken haha

[devika]

even met terug werkekende kracht reageren:
@ Cyn,
hoe nis het met jou meid? mag je al zwanger worden. ja wij zijn de enige die over zijn gebleven. hoop dat het nu gauw raak zal zijn voor ons beide! hoe mooi zou dat zijn he, wij met z'n allen hier zwanger! maar dan moeten we opschieten, Maria heeft nog maar 25 dagen te gaan, haha.
ooh ik lees nu ook over het bijzondere boekje dat jullie hebben waar iedereen iets moois voor Wesley in heeft geschreven..kostbaar he..al die mooie woorden...
ik moet ook steeds weer huilen als ik alle berichten en kaarjes en smsjes lees die wij na de geboorte van Kaylash hebben gekregen...
ik lees dat jullie ook na 2 weken zijn "gevlucht". knap hoor! kan ik me goed voorstellen..even rust...
en die vallende ster was geen toeval! weet je dat als ik savonds toevallig in de tuin ben dat ik steeds omhoog kijk...op zoek naar een vallende ster...maar heb er nog geen gevonden..
je verlof is al afgelopen lees ik. wel goed dat je nog onder ziekteverlof valt. alle tijd nemen die je nodig heb om weer de dingen van de dag op te pakken op het werk.
ooh en ik lees dat het ook niet altijd even soepel gaat bij jouw schoonfamilie.
zo jammer dat mensen zo weinig rekening met elkaar houden he...juist op dit soort momenten zoude ze er voor je moeten zijn.
ik heb juist het tegenover gestelde met mijn schoonouders en schoonzusje.
die staan om elke wisje wasje klaar. weten ook elke afspraak die ik destijds had bij de vk oid...
ben zo blij met ze. dat ze zo begaand zijn. mijn ouders en zussen wonen 250 km verderop.
kan dus niet ff langs gaan. dan is zo'n schoonfam. echt een uitkomst.
heb je wel veel steun aan je eigen familie?
je mag stoppen met de bloedverdunners! jeeeaaah! dwz dat je binnenkort echt groen licht krijgt.
je zegt dat je het graag wilt maar ergens ook nog te kort vind...ja..hierin moet je idd echt je hart volgen..je voelt zelf wel wanneer het moment daar is..
na de bevalling, 4 weken later voelde ik mijn ei aankomen...van te voren zei ik dat ik heel graag weer zo snel mogelijk zwanger wilde worden...maar op dat moment kon ik het niet opbrengen...heb dat eitje dus laten gaan...
nu denk ik wat stom...waarom had ik het niet benut..dan was in nu maybe zwanger...
maar goed, behalve dat het emotioneel zwaar was, lichaamlijk kon ik het ook niet aan...
het idee om te klussen vond ik vreselijk. kwamen allemaal beelden van de bevalling naar boven..
gelukkig heb ik daar nu geen last meer van...
ik hoop wel dat jullie het gauw weer mogen proberen en dat het in de 1e ronde raak is!
ik lees dat de begraafplaats dichtbij jullie huis is..en dat je er zo vaak naartoe kan gaan als je wilt..
weet je..ik heb destijds lang getwijfeld of we Kaylash zouden begraven of cremeren.
Maar het was zo'n gedoe om hem mee te nemen uit amerika. korte dag en zoooooveel om te regelen. er moesten eerst allerlei documenten gemaakt worden, hij moest opgebaard worden in een andere stad, dan weer ingebalsemd. en nog een hoop.
uiteindelijk hebben wij voor crematie gekozen...eingelijk ook vanuit ons cultuur.
soms denk ik wel als het ned was gebeurd had ik voor een begrafenis gekozen...die is ook bij ons in de buurt...ik zou er ook zo vaak naartoe kunnen....
maar ook dat heeft z'n nadeel..ik zou hem denk ik nooit kunnen loslaten...
eingelijk weet ik het niet...tis meer speculeren wat ik doe denk ik....
maar zoals jij verteld over het grafje van Wesley....ziet er heel mooi, rustgevend uit...
　
　

[devika]

@ Maria,
ik lees wat je vorig week zei tegen kersje, over dagdromen enzo.. dat je sommige dingen niet durft uit te spreken naar je vriend omdat dat het lot zou tarten..
dat komt ook mij zo bekend voor...ik dagdroom over van alles...maar ben dan ook weer bang dat het averechts werkt...
wij wonen tegenover een wonderbaarlijk mooie speeltuin.als ik uit de woonkamer naar buiten kijk zie ik allemaal kleine kinderen spelen, mama's met hun kinderwagens...en hoop dan ook ooit zo buiten te lopen met mijn kinderwagen...of met mijn kleintje op de schommel...
mooie vooruitzichten...maar soms denk ik ook weer...is het allemaal niet te mooi om waar te zijn?
oh ja wat jij uitlegt aan Madelief...over hoe wonderbaarlijk haar zwangerschap is..
en natuur en wetenschap... nee het is niet vaag..ik snap wat je bedoelt.
je vertelde een keer dat je atheist bent. ik geloof weer wel...dat dingen voortbestemd zijn..het lot enzo...maar ik snap wat jij bedoelt hoor... Madelief is een mooi voorbeeld.
ooh wat een mooi idee, de slinger die bij jullie in de huiskamer hangt! ja, je leeft van week tot week. helemaal gelijk. heeft niet al te veel zin om te veel vooruit te kijken en alvast druk maken om dingen die er niet zijn...
maar goed, heb nu een grote mond...weet zeker dat ik net zoals jullie zal reageren als ik weer zwanger ben...
ooh en je bent er bijna meid! maar de geboorte dag van Olivia komt er ook aan...vind je dat moeilijk?
stomme vraag natuurlijk...
maar het kan ook zomaar dat je op valentijn bevalt. hoe mooi zou dat zijn. mooiere kado bestaat er niet! waw!!
ik kijk zo uit naar het moment dat je ons hier komt vertellen dat jullie kleintje is geboren! ja daar verheug ik me op!
ik moet lachen van het aanblik van jou en de luiers en billedoeken!
hoe je kunt genieten van dit soort kleine dingen he! hahha.
je verteld dat je vaak praat tegen Olivia en haar vraagt om je bij te staan.
dat doe ik ook! zo herkenbaar...
en ik heb ook echt het idee dat het helpt...
　
　
　
@ Tam,
je vertelde vorige week dat jullie ook 4 weken na Britt* weg zijn gegaan.
ja daar had ik na het overlijden van Kaylash ook veel behoefte aan. en ook weer niet..
had zin om te vluchten....maar een vakantie had ook weer een rare betekenis...omdat alles op vakantie gebeurd is...
soms wou ik zo graag dat als het toch had moeten gebeuren, waarom dan niet thuis...in mijn vertrouwde omgeving...dan kon ik nl ook met een gerust hart instorten.
in amerika heb ik echt steeds op het randje van instorten gestaan..maar deed het gelukkig niet..dan waren we nog verder van huis...
aan de andere kant vind ik het ook weer wel goed dat het allemaal niet thuis gebeurd is...
mijn mooie veilige warme thuis zou dan een andere betekenis krijgen...
maar goed, dat hoeft ook niet...jullie hier hebben het allemaal thuis meegemaakt..
jee..ik dwaal af...
ooh ik lees nu ook dat je man jarig is geweest. nog van harte gefeliciteerd!
je bent verdrietig geweest omdat je hem op dat moment niet dat kan geven wat hij zo graag wilt...
ik merk ook, mijn verdriet is erg...maar als ik het bij mijn man ziet...dat gaat niet door mijn hart maar door mijn ziel...
nog even wachten, dan kan je hem straks een mooie verlate verjaardags tekening geven van brusje!
en wat een prachtig mooi gedichtje... ik word daar heel stil van..hele mooie woorde..ja, zo zou Britt* het gezegd hebben!
je vertelde ook dat je elke avond een kusje voor grote zus blaast en haar welteruste zeg.
doe ik ook...maar dan aan Kaylash-beer...voel me schuldig als ik dat een x vergeet. ook 1e wat ik doe als ik de woonkamer binnen kom...
ik lees ook dat jullie in feb. een 3d echo hebben. mooi!! dat wilde wij ook doen..maar ging daarvoor al mis...ik zou het wel bij een volgende zwangerschap willen...
ooh ik lees nu ook wat je tegen cyn zei over jullie vluchvakantie...wat die cowboy zong en dat meisje dat ook britt heet...kan geen toeval zijn allemaal...wat bijzonder...
ik krijg er zo'n warme herkenbare gevoel bij...ook wij liepen in amerika op de boulevard...voor de geboorte en erna...ik proef,ruik en voel nog steeds die emotie's die ik toen gevoeld heb...
jij en cyn hadden het over de kraamperiode..dat je van hot naar het rende om alles te regelen ipv kraamvrouw te zijn en uit te rusten...ik heb even heel diep gezucht toen ik dat las...
ook hier hetzelfde...ipv uitrusten en gezond eten zaten wij aan de macdonalds en uren lange auto en vliegtuig ritten maken, crematie regelen etc etc...
ik vergeet dat nooit meer, 2 dagen na de bevalling, kwamen aan bij het hotel en ik zakte voor de deur zowat ineen. 25 graden buiten en ik had het zooooo verschrikkelijk koud!had zelfs mijn winterjas aan. hielp niets. net of mijn botten bevroren waren. in de kamer met verwarming en 2 dekbedden hielp het nog niet.
achteraf zei mij man dat het komt doordat ik veel bloed verloren had, heel slecht gegeten en te veel gelopen en gezeten in de auto.
als ik er weer aan terug denk moet ik steeds huilen...hoe moederziel alleen wij zijn geweest..en niemand die iets voor ons kon doen...
en wat lief dat je zooveel kleertjes van die vriendin heb gekregen...
ja kleertjes wassen, dan denk je meteen aan de kleertjes van Britt*...dat zij ze niet allemaal aan heeft gekund...en nu moet je ze weer wassen...maar zusje zal stuk voor stuk van elke kleding stuk genieten! ook die van haar grote zus. en wat zal grote zus trots van bovenaf kijken naar haar lieve zusje in haar kleertjes. daar zal ze heel blij van worden!


[SIZE=2]@ Madelief
ik lees nu wat je vorig week schreef. dat je je dagboek erbij heb gehaald..knap hoor dat je daar in kon lezen..
mooi dat je er weer een stuk in heb kunnen schrijven...
mijn 9mnd dagboek ligt nog steeds op mijn nachtkastje...ik heb er trouw in geschreven tot 20 weken...maar daarna nooit meer gelezen...kan dat (nog) niet...misschien...als ik weer zwanger ben...
trouwens, ook ik word steeds weer happy van het idee dat je zwanger bent! wonderen zijn de wereld nog lang niet uit! dat geeft heel veel hoop. mijn zus zit nl ook in een soortgelijke situatie. maar haar werd verteld dat ze op z'n vroegs pas in mei kunnen starten met ivf omdat ze bij erasmus aan het verbouwen zijn. zoo lang dus!
heb gezegd dat ze moet aanmelden bij maasstad zh. is een hele gespecialiseerde als het om ivf gaat.
hoop dat ze daar gauw kunnen beginnen..
ik lees trouwens dat jouw schoonfamilie ook niet al te geintereseerd is. wat jammer joh. dat juist dit soort mensen het laten afweten...het gaat om het welzijn van hun kinderen/kleinkinderen...
maar je heb gelijkt, zulke mensen zijn al je energie niet waard..
ik lees dat je nog steeds heen en weer in de onzekerheid zit...je zoekt naar kwaaltjes van de vorige keer...en die zijn anders. ik word daar soms ook onzeker van...dan denk ik waarom zijn mijn borsten niet gevoelig...en als ik een kramp voel gaan alle alarm bellen rinkelen..zo vermoeind soms..
nog een paar dagen geduld..dan weten we meer..
ik hoop dat de tijd voor jou ook sneller gaat en dat je het beter doorkomt tot de 1e echo!
　
　
@ Kersje
oh je vertelde dat jullie ook plannen hebben om in het voorjaar even tussenuit te gaan.
ja wij denken er ook aan,..maar blijf het wel eng vinden...weet echt niet of ik het aandruf, zwanger op vakantie..
zoiezo heeft vakantie nu een hele andere betekenis voor ons gekregen...als ik denk aan vakantie denk ik aan de geboorte en overlijden van Kaylash is Amerika...hoe onlosmakelijk dat is verbonden met vakantie..
maar goed, misschien denk ik er straks wel anders over..
weet je al waar jullie heen willen?
ooh ik lees dat jullie muzikaal talent in huis hebben! wat leuk! heerlijk een man die voor je zingt! zwijmel zwijmel! hihihi.
ik zou em stiekem opgeven voor zo'n talenten jacht! haha!
en ik weet zeker dat jullie straks goed nieuws krijgen ivm de placenta! komt helemaal goed.
maar dat je daar nu onzeker van wordt snap ik ook...
omdat ik niet weet waarom Kaylash zo vroeg is geboren ben ik bang dat ik straks van alles in mijn hoofd haal...
ik baal soms echt dat de placenta bij mij niet geheel eruit kwam..dan hadden ze die nog kunnen onderzoeken...
maar goed, de volgende x zal ik extra onder controle komen te staan..geeft ook wel een goed gevoel..
ooh ik lees dat je je steeds meer mama begint te voelen nu je dikker wordt...wat mooi...word daar een beetje emo van
ik vond dat een van de allermooiste gevoelens die ik ooit heb ervaren! en ik hoop dat ik dat ooit nog een keer mag voelen..
je verteld dat je vaak op de auto.piloot hadeld...niet zo gek...ik herken dat gevoel...en dan komt ineens het echte moeders gevoel om het hoekje kijken...wat weer voor een waterval zorgt...
je voelt je onzeker en verdrietig....maar je zal zeker dit kindje baren en op zien groeien!
beloofd! dit kindje zal alles goedmaken....
[/SIZE]

[devika]

@ Kim
ik lees dat ook jullie binnenkort een 3d echo hebben. wat mooi.
jullie kunnen dus binnenkort aan de slag voor beide kamers. wat een mooi vooruitzicht!
stiekem kijk ik ook nog steeds naar onze babykamer...op de website...was besteld...maar weer afgezegd natuurlijk...ik hoop zo dat als ik weer zwanger word dat dat kamertje nog leverbaar is.
wij vinden het allebei zo'n mooi kamertje..daar kan geen enkel andere tegenop...
gaan jullie ook roze en blauwe inrichten?
en die schoonfamilie van je...wat een harteloze ongeintereseerde zielen zin het ook!
juist nu zouden die kleine gebaren het moeten doen he..
dat je niet ongerust kon reageren op het berichtje van je schoonzusje, voel je daar niet schuldig om hoor...ik kan me dat goed voor stellen. je bent zo teleurgesteld door hun en voelt je zo in de steek gelaten dat je geen emoties hun kant op kunt tonen..
en je overdrijft zeker niet. je zit nu zelf in een emotionele toestand...na alles wat je heb meegemaakt verdien je die extra aandacht...
heb je wel steun van je eigen familie?
ik lees ook dat ze destijds zo harteloos zijn geweest door jou de schuld te geven. jeetje! hoe hersenloos kun je zijn!
　
@ Laura
ik lees terug en voel me zo ontzettend hypocriet...kan me echt voor m'n kop slaan!
ik zie nu dat ik degene ben geweest die het bij jou had over een 2e kindje...
dat was absoluut niet zo bedoelt. in mijn enthousiasme heb ik dat zonder nadenken getikt, maar je heb helemaal gelijk, een volgende kindje wordt jullie 3e.!
en zijn jullie al aan het proberen geslagen? hoop dat het heel gauw raak is.
en je heb helemaal gelijk. Semmy maakt voor jullie zoveel goed, hij verdiend he dubbel en dwars die dubbele liefde. als mens ben je dan extra dankbaar denk ik dan.
en wat een stoere mannetje dat hij niet gehuild heeft bij het prikken. ik hoop zo dat jullie een mooie positieve uitslag van de test krijgen.
　
　
[SIZE=2]　
[/SIZE]

[devika]

　
oh ja mijn vorige weekend was heerlijk... lekker tutten met mijn 3 zussen en moeder.
en daarna met onze mannen gaan eten. maar ook dat was emo...
mijn moeder merkte op dat dit eingelijk mijn kraamweken zou zijn...
het deed mij zo'n pijn dat mijn moeder daar nog steeds verdriet van heeft..ze zei dat ze vaak aan mij denkt.
toen bedacht ik me ineens...ik ben een moeder die huilt om haar kind...maar zij is mijn moeder...die verdriet heeft om haar kind en kleinkind...zij weet wat ik voel...
hebben jullie daar ooit bij stilgestaan?hoe je eigen moeder eronder is? het breekt mijn hart als ik haar zo hoor praten...
mijn jongste zusje vertelde dat ze heel vaak over Kaylash droomd...zij heeft mooie heldere dromen..
maar ze wilde mij niet vertellen wat ze droomt...omdat het anders niet uit zou komen...( ook weer iets uit mijn cultuur)
oh ja mijn lief is vandaag weer weg. donderdag komt hij terug.
worden weer lange dagen en nachten denk ik..
meisjes ik ga morgen de rest lezen en weer reageren..
voor nu proberen om toch maar te slapen anders ben ik morgen echt een zombie op et werk..ppff...
welterusten lieve meisjes!
xxxx-devika

[Klungeltje23]

Devika:Ik begrijp wat je bedoeld met de gevoelens van je moeder...Ik heb daar al heel vaak aan gedacht!Het idee dat mijn eigen kindje dat ooit mee zou moeten maken, dan krijg ik al steken in mijn hart te moeten zien hoe ze door een hel moeten.En zeker ook omdat mijn moeder zelf voor mij mijn broertje is verloren met de 5 maanden, dus die weet heel goed hoe het is en het lijkt me verschrikkelijk voor haar om dat allemaal te zien en dubbel mee te maken.Ook snap ik best dat mijn ouders soms witheet worden terwijl ze niets kunnen zeggen wanneer mijn schoonfamilie weer eens zo achterlijk doen.Maar goed het gaat eigenlijk maar om 2 mensen, maar die zijn wel in principe heel belangrijk om alles een beetje gezellig te houden....Mijn moeder doet verschrikkelijk haar best!Ze heeft het er erg moeilijk mee, maar ze reageert altijd positief en heel meelevend over ons nieuwe kindje.
Ik ben blij dat ik mijn moedr nog heb, anders was ik er waarschijnlijk nu slechter aan toe geweest...xxx

[Tam]

devika, ook hier zie ik hoe moeilijk mijn moeder het heeft. Op het moment dat britt* geboren is waren ze in zuid-frankrijk. Toen het fout ging zijn ze vlug teruggekomen. Maar ze hebben haar nooit gezond gezien. De eerste keer dat mijn moeder mijn meisje zag was al in het andere ziekenhuis met allemaal slangetjes......ze heeft haar nooit mogen vasthouden en ze voelde zich zo schuldig dat ze er niet was. Mijn vader is geen prater en op aanraden van mij is ze mee gaan mailen op lieve engeltjes....de oma -lijst. Daar vindt ze steun en begrip van mensen die hetzelfde meegemaakt hebben en dat doet haar goed. Ben daar erg blij mee dat ze in ieder geval haar verhaal kwijt kan. Ze is ook zo begaan.....neemt vaak een bloemetje mee voor haar of iets anders klein.

[maria11]

wat jullie schrijven is wel herkenbaar, mijn moeder vond het verschrikkelijk dat ik zo ontroostbaar was, dat had ze nog niet eerder meegemaakt. Ze ging pas later nadenken over het verlies van haar kleinkind, ik was haar eerste prioriteit volgens mij. Ze heeft er veel verdriet van (gehad). Mijn zus ook trouwens, als zij het over Olivia heeft dan moet ze meestal bijna huilen. Ze vertelde mij dat het was alsof er ook een kindje van haar stierf de dag, een stukje van haar. Op een gekke manier vind ik dat prettig om te horen, het idee dat dit kindje, wat ze nooit heeft kunnen vasthouden en meemaken al zo veel liefde bij haar opwekt, net zo diep gaat als de liefde die ik voor haar kinderen voel.

Zo te horen hebben jullie allemaal erg lieve en betrokken moeders, wat fijn te horen.

[devika]

Kim,
Dat je ouders idd boos worden als ze merken hoe jou schoonfamilie met je omgaat, dat is heel goed te begrijpen!
Als ouders doet het pijn als je ziet dat je kind zo behandeld word. Gelukkig heb je met hun een hele goeie band.
Je schoonfamilie zal op een dag merken wat ze aanrichten. Niemand komt ongestraft met zulk gedrag weg!
Wat heftig dat je moeder ook een kindje verloren heeft met 5 maanden. Op zo’n moment wordt ze dan weer herinnerd aan haar eigen verdriet…
Mijn moeder en oma hebben het beide meegemaakt. Mijn moeder 2x met een paar weken en mijn oma met 9 en 8 maanden.
Heb veel steun aan hun gehad. Het zijn zulke sterke vrouwen, die ondanks hun verdriet door zijn gegaan. Mijn moeder heeft nu 5 kinderen op de wereld gezet en mijn oma 4.
Dat zijn mijn grote voorbeelden.

Fijn dat je moeder idd positief reageert en zo meeleeft met jullie nieuwe kleintje.
In dit soort situaties leer je de mensen kennen die echt het beste met je voor hebben maar ook die altijd maar doen alsof…

@ Tam,
Ja je heb mij idd een keer verteld dat je ouders op vakantie waren toen het gebeurde. Kan me zo goed voorstellen wat je als ouders dan voelt als je kind zoiets overkomt en je kan er niet bij zijn. En wat verdrietig dat je moeder haar kleinkind nooit heeft kunnen vasthouden. Mijn moeder had dat ook. Ze heeft dagen gehuild toen wij nog in amerika zaten.
Toen wij Kaylash zijn as gingen uitstrooien heeft iedereen even zijn urn vast gehouden en met hem gesproken…. Dat was hun afscheid van hun kleinkind.
De dag dat Kaylash thuis kwam heb ik mijn moeder gebeld. Later vertelde ze aan mijn schoonmoeder dat ze continu aan mij moest denken. Hoe ik Kaylash die dag ontvangen zou hebben toen hij thuis kwam. Ze zag steeds mijn huilende gezicht voor zich. En vond het heel erg dat ze niet meteen naar mij toe kon komen.
Toen wij ook net terug waren, 2 weken achter elkaar waren de doop van de 2 kindjes van mijn zusjes. Ik ben niet geweest.
Zo’n doop ( indiaase versie) gaat gepaard met een hoop zang en dans en vreugde. Mijn oudste zus vertelde dat tijdens de ceremonie zelf dat mijn moeder moest huilen.
3 van haar dochters waren nu hier feest aan het vieren en een zat thuis te huilen.
En wat fijn dat je moeder nu haar gevoel kwijt kan door met lotgenoten te praten. Wij weten als geen ander hoeveel dat betekent he….

[devika]

@ Maria,
Jij hebt ook een lieve moeder en zus zo te horen. Dat heb ik met mijn oudste zus ook gehad. Die is er destijds dag en nacht voor mij geweest.
Maar ook mijn schoonmoeder en schoonzusje.
Ja dat is zoo mooi he, dat je zus zoveel liefde voelt voor Olivia. Een soort 2e moeder. Kan ook niet anders, jullie zijn zussen. Haar kind is die van jou en omgekeerd.
Wat je zegt, dat je moeder zich eerst over jou omvermde en dan pas ging nadenken over het verlies van haar kleinkind.
Ik denk dat mijn moeder dat idd ook had. Moeders instinct denk ik..

[Madelief1980]

Ik heb niet alles gelezen, maar wat jullie schrijven over jullie moeders is zo herkenbaar! Mijn moeder is echt heel lang ontroostbaar geweest en kon eigenlijk nauwelijks blij zijn voor mijn zusje. Ze stuurde geen kerstkaarten, had geen zin kerst te vieren en had er zo veel pijn van dat ik zo verdrietig was. Dat vond ik ook soms moeilijk. Want je wilt je moeder helemaal niet zo verdrietig zien! Maar dat is dus de moeder-kind band die we allemaal kennen van onze eigen kleintjes allen die bij onze moeders al zo veel langer mee gaat. Ongelofelijk hoe sterk dat is.

x

[Tam]

devika, als ik lees over je tijd in amerika voel ik zo het verdriet. Zo ver weg van ieder in een vreemd land en dan zoeits moeten meemaken. Dat is echt ondenkbaar. bij mij was het anders, maar ik weet nog goed dat ik toen alleen ook maar dacht: ik wil mijn mama! terwijl ik zelf ook mama was en mijn meisje mij nodig had. Ik was ontzettend sterk die periode. Voor iedereen en alles. Achteraf kan ik me dat nauwelijks voorstellen, het was een oerdrift. Maar toen ik mijn moeder zag die woensdagmiddag voor het eerst was dat een emotioneel moment. Ook toen ze haar voor het eerst zag. Britt* lag op de ic en alleen wij mochten erbij. De rest moest achter glas kijken op de gang, maar doordag zij net achter de muur lag moest ik een spiegel ophouden zodat ze haar konden zien. Ik vergeet nooit de blik in hun ogen: vol trots, maar ook verdriet en schrik omdat ze ook wel zagen dat dit heel ernstig was. op dit moment lopen de tranen over mijn wangen terwijl ik dit typ...ik voel de emotie zo weer. De verpleging vond het ook zo erg dat ze op dat moment een uitzondering maakte en mijn pa en ma even de ic op mochten en haar zo voorzichtig konden aanraken...haar handje....haar wangetje. Ben zo dankbaar voor dat moment. Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het ook moet zijn voor jouw (schoon)ouders.....maar het voelt ook fijn aan de andere kant dat ze zo intens meeleven....dat onze engeltjes zo geliefd zijn.

hier komt weer veel boven. Er is in de omgeving een jongen van 12 overleden, verdronken in het zwembad en dat is natuurlijk het gesprek van de week. Ik vind het moeilijk....als ze dan praaten bv op mijn werk over dat kleine kistje dan komt er ook weer zoveel boven van haar kistje en afscheid. Ik ken de jongen niet hoor en niemand in mijn omgeving ook, maar zoiets gaat vlug de ronde. Dan zie ik iedereen praaten en bedenk dan dat ze dit ook deden over mijn meisje.....maar over een tijdje blijft het verdriet alleen voor de betrokkenen. de rest gaat verder.........goed natuurlijk aan de ene kant, maar voor de betrokkene gaat het verdriet nooit over.

[maria11]

zit een beetje te snikken hier..

Ik vind het ook zo erg dat je moeder zo ver weg was Devika, ze had Kaylash* zo graag vast willen houden denk ik.
En Tam, wat lief dat de verpleging je ouders toch nog even bij Britt* liet komen, dat ze haar even konden aanraken moet er weer van huilen.
en Madelief, het is inderdaad vreselijk om je moeder zo verdrietig te zien.
Net als mijn vriend, het brak mijn hart hem zo te zien huilen, ik had dat nog nooit gezien, het brak mijn hart.

[devika]

@ Madelief,
Jou moeder zat dus ook in een 2 strijd. Zoo herkenbaar…ene kant blij zijn om een dochter en andere kant zo intens verdrietig om de andere dochter.
Mijn ouders hebben idd ook geen kaarten gestuurd, niets aan kerst oid gedaan.
Maar niet alleen mijn moeder en schoonmoeder. Mijn vader en schoonvader hebben toen zelf veel gehuild. Maar nooit in het bijzijn van andere.
Mijn moeder vertelde dat ze mijn vader nog nooit zo heeft zien huilen als toen Kaylash overleed…
En mijn schoonmoeder vertelde dat mijn schoonvader stiekem huilde. En tegen haar zei, toen zijn ouders overleden heeft hij niet zoveel gehuild als om het overlijden van zijn kleinzoon.. dat ging door merg en been.
Ik heb me toen ook heel lang een beetje schuldig gevoeld. Ik dacht dan steeds, mijn lichaam heeft me in de steek gelaten, of waarom ben ik zo ver op vakantie gegaan…
Was ik niet geweest dat was het misschien niet gebeurd….of dan hadden zij iig hun kleinkind kunnen zien en vasthouden…dat heb ik ze ontnomen…
Behalve onze zoon is Kaylash ook iemand zijn kleinkind, iemand zijn neefje…dat heb ik ze niet kunnen geven..
En natuurlijk is het niet zoo…weet ik ook wel…maar op dat moment denk je aan dit soort rare dingen.

Weten je ouders nu trouwens dat je weer zwanger bent? Weet je ik zou het ze wel zeggen. Vooral nu het einde van de zwangerschap van je zusje in zicht is.
Dit zijn dan de laatste momenten dat jullie samen zwanger zijn. Denk dat je ouders daar heel gelukkig van zouden worden…

[devika]

@ Tam,

Ja, dat dacht ik dus ook: ik wil mijn moeder! Ik denk dat elke vrouw dat wel bij de bevalling heeft, en in zulke situaties helemaal…
Maar wat je ook zeg dat je in die periode heel sterk was, dat had ik dus ook…het is idd een oerdrift!
Ondanks alle verdriet zijn we beide goed overeind blijven staan. Weliswaar op de auto.piloot..maar toch.
Je weet dat je door moet, koste wat koste, thuis moet zien te komen en de dingen regelen die omdat moment nodig zijn.
Maar wat vooral ook geholpen heeft was ondanks dat we zo ver waren en veel verdriet hadden, we hadden elkaar…. Samen ben je toch veel sterker…
Maar ook naar mijn man toe heb ik me schuldig gevoeld. Gelukkig heeft hij dat uit mijn hoofd gepraat.

En wat een mooi kostbaar gebaar dat jouw ouders de ic in mochten om hun kleinkind van dichtbij te zien en haar aan te raken…
Jij huilt terwijl je dit schrijf..ik heb nu steeds een brok in mijn keel…
Ja het is mooi he om te zien hoe geliefd onze engeltjes zijn. Al praat onze omgeving er niet dagelijks over…ik zei wel hoeveel het voor ze betekend..dat is mooi om te zien..

Ooh jee…kindje van 12 overleden…ja dat soort berichten komen bij mij ook extra aan…
Jij denk dan aan de mooie herdenking van Britt*… en hoe het allemaal is gegaan….
Je heb gelijkt..voor de betrokkene zal dat nooit voorbij zijn…op een gegeven moment krijgt het een plek…maar vergeten…dat nooit…
Gelukkig ook maar denk ik dan…
Ik zou ons kindjes namelijk nooit kunnen en willen vergeten…daar zijn ze ons te dierbaar voor…


@ Maria,
Ja dat mijn moeder en naasten er niet bij waren vind ik verschrikkelijk..
Maar ergens vind ik het ook goed… dat stukje verdriet is hun bespaard gebleven….en daardoor zijn ze wel sterk genoeg om mij en mijn man op te vangen..
En om zelf door te gaan…ze hebben wel een beeld van hoe het is gegaan…maar de detailles, die het vaak doen…daar weten ze niet alles van af…
En wat je zegt, van iedereen zijn verdriet vond ook ik die van mijn man het aller ergste…een stoere sterke man die dan zo breekt…
Dat gaat echt door merg en been…maar ik denk dat onze mannen het omgekeerd ook hebben…als je ziet dat de vrouw waar je zooveel van houd zo intens verdrietig is…dan sterf je als man en vader ook een stuk mee met haar…

[Tam]

meiden, er komen veel emoties boven bij de berichtjes van vandaag, maar dat hoort er ook bij. We herkennen zoveel in elkaars verhalen ook al is ieder kind en iedere situatie uniek. Dat maakt dat ik me erg fijn en veilig voel hier. Het leven gaat door en soms wil je gewoon even niet stil staan bij alles wat er gebeurd is omdat het zoveel verdriet doet. Je moet immers vooruit. Maar die momenten horen bij onze engeltjes en dat willen en kunnen we nooit vergeten. Naarmate de tijd verstrijkt overheerst de liefde ook wel het verdriet, maar dat laatste zal altijd onder de oppervlakte zichtbaar zijn. In ieder geval voor diegene die verder kijken dan met hun ogen.

[shadylady313]

Jeetje wat een lappen tekst zijn er weer in een dag bij gekomen... Weer niet bijgelezen! Alleen de reactie van devika en meis, echt niet rot voelen!!! Ik weet dat niemand hier dat zo zou bedoelen!! Maar ik moest het voor mezelf ff gezegd hebben.. Anders bleef ik me er over opwinden, al is dat niet het juiste woord maar je snapt me wel!
Ik ga voor je duimen dat jij deze ronde je mag voegen bij de zwangeren van ons!! Wij zijn nog niet voor het "eggie" nee. Merk aan mezelf dat ik er nog niet volledig klaar voor ben dus na februari op zijn vroegst denk ik.. Maar als het dan nog zo voelt zoals nu dan wacht ik er nog steeds mee hoor. Wij gaan in augustus nog op vakantie naar italie en wil dan niet al te ver zwanger zijn snap je? Krijg natuurlijk bij een eventuele volgende zwangerschap weer elke week een injectie en zet die toch liever niet zelf dus als ik dan op vakantie ga wil ik niet voorbij de 16 weken zijn... Helaas is een zwangerschap niet te plannen en als het eerder zou gebeuren zijn we dolblij!

[Tam]

'Wanneer je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en zie dat je huilt om wat je vreugde schonk.'

Deze mooie spreuk kwam ik tegen......

[Kersje]

Hey lieve meiden,

Ik heb net alle berichtjes bijgelezen en het echt niet droog gehouden! Jullie verwoorden het zo beeldend en het raakt me omdat ik me het verdriet zo voor kan stellen. Dat is ook precies waarom ik het lezen en schrijven hier zo waardeer: we weten hoe het voelt. Het zijn voor ons geen verhalen die je een keer hoort en van schrikt en vervolgens weer naast je neer legt of zelfs misschien iets van sensatie bij voelt. Het is echt delen en mee leven.

Ik heb mijn tranen weer gedroogd (Uma kwam al kijken wat er aan de hand was:-?). Ik ga lekker op de bank bijkomen van de dag en straks op tijd naar mijn bedje.
Kersjesman is alweer helemaal opgeknapt, gelukkig (kan hij weer een beetje voor míj zorgen, haha).

Laura, ik hoop dat het mee valt met de nier van Semmy! Wat is hij flink geweest, zeg, kan me voorstellen dat je heel trots op hem bent!

Devika, nog een paar dagen tot je nod, meid. Wij gunnen je allemaal heel goed nieuws! Ik zal voor je duimen.

Ook voor de andere meiden een dikke knuffel.

Liefs voor jullie,
Kersje

[Madelief1980]

He meiden,

Zo even terug lezen en wat zijn er een berichten in 24 uur!

Tam, jij bent dus klusexpert! Nou, ik heb ook meer verstand van verbouwen en helemaal niet van bouwen. Maar dat leert snel hoor, je moet wel, anders pikt iedereen je geld zo uit je portomonnee! Ik ben inmiddels helemaal in gelezen in bouwsystemen, sondering, fundering, warmtepompen ed en het is best leuk. We hopen dat het allemaal goed gaat met deze kleine. Dan kan ik in mijn verlof me ook wat bezig gaan houden met de bouw. En gisteren schreef ik onze kleine alvast in voor kinderopvang hier. En bedacht me toen dat als mijn verlof af gelopen is, dat we dan waarschijnlijk helemaal niet meer hier wonen! Moet me dus ook even gaan verdiepen in de opvang daar.

Zorg je een beetje goed voor jezelf? Je hebt een drukke week lees ik. Ben je vandaag een beetje tot rust gekomen?

Ik lees over jouw moeder. Wat moeilijk zeg, dat ze zich zo schuldig voelde dat ze er niet was. Goed dat ze met anderen is gaan mailen. Het geeft steun en dan kan ze echt open haar eigen verhaal kwijt. Ze is vast zo gelukkig dat er nu een kleine meid bij jullie in aantocht is!

En mijn tranen lopen over mijn wangen als ik lees over de uren op de IC. Wat verschrikkelijk om zo jullie kleine meid te zien. Je ouders op een afstand, je kleine aan toeters en bellen en duidelijk dat het heel ernstig is. Wat moet jij verscheurd zijn geweest. Net moeder geworden, net je kleine in je armen gehad en dat dit.... Nieuws over een andere te vroeg gestorvene doet dan emoties weer oplaaien. Moeilijk hoor.

Wat een prachtige spreuk weer! Het klopt. Meestal hebben we verdriet om de dingen/mensen/gebeurtenissen die ons eerst zo ontzettend gelukkig maakten. Het is dan dubbel zo moeilijk om er afscheid van te nemen.

Cyn, hoe was het werken? Niet fijn als je ook niet helemaal fit bent zeker. Dan is de zin ook minder. Fijn dat je het langzaam op kunt bouwen. Rustig aan doen he? Geen probleem hoor, dat je dat van mijn zus even ontschoten was! Er komt hier ook zo veel voorbij! Ja, het is lastig te beseffen dat ik bijna met verlof zou gaan. Dan komt verdriet weer boven. Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken en meestal gaat dat goed.....

Devika, wat ben jij super actief geweest de afgelopen dag! Midden in de nacht berichten van jou. Kon je niet slapen? Ik ben trouwens zo blij voor jou dat je schoonfamilie zo lief voor jullie is! Anders zou je je eigen fam nog dubbel zo hard missen zo ver in het noorden!

Steeds als ik jouw verhalen lees over alles in Amerika kan ik me voorstellen dat het soms net een nare droom lijkt. Alles is zo snel gegaan en zo ver van huis zonder het direct te kunnen delen met je fam. Moeilijk hoor, om dat zonder pijn te overdenken.

Ik vind het zo mooi om te lezen dat je mijn zwangerschap echt als een wonder/teken ziet. Ik voel het zelf ook zo, ook met de uitgerekende datum. Voor mij is het een teken als: ik kom terug! En toch is het heel lastig om daarop te vertrouwen. De nuchtere ik komt dan ook boven. Dan denk ik, oh, als het maar goed gaat....

Misschien kun jij je dagboek ook wel weer oppakken als je weer zwanger bent. daarvoor heb ik 'm nooit open kunnen doen. Barstte al in tranen uit bij het denken eraan. Inmiddels heb ik er al meerdere keren wat in geschreven. Ik kan soms even mijn gedachten en zorgen kwijt daar en dat is fijn. Ik hoop zo dat dat voor jou ook snel komt! Hoe voel je je trouwens?

Mag ik vragen wat de reden is voor je zus om aan IVF te moeten beginnen? Waar zit het probleem? Als het lijkt op dat van ons, zou ik zeker zeggen, geef de moed niet op! Doe ovulatietesten, klus je helemaal suf, want het kan echt!

Je schrijft dat je het niet zo goed aandurft om op vakantie te gaan. Maar als je die drempel eenmaal over bent is het misschien wel heel fijn. Misschien moet je niet direct weer zo heel lang in het vliegtuig gaan zitten omdat dat ook heftige herinneringen kan terug brengen, maar gewoon een weekje naar de zon met z'n twee? Het zou je ook heel goed kunnen doen.

En over je moeder, wat erg dat ze het gevoel van een kind verliezen ook kent. Je gunt het niemand en dan blijkt dat je lieve moeder het mee heeft gemaakt....

Ja, mijn ouders weten het. Sterker nog, mijn moeder wist het eerder dan mijn man. Ik kon hem niet bereiken en was totaal in paniek toen ik de test had gedaan. Dus toen heb ik mijn mama gebeld. Zo fijn. En als dat niet toen was gebeurd had ik het zeker direct daarna gedaan. Dit goede nieuws helpt ze ook weer te dromen over de toekomst.

Kom je de avond een beetje door nu je lief weg is? Ik tel mee af tot hij terug is! Nog 2 nachtjes!!!

Kim, het lijkt me zo moeilijk voor jouw ouders om hun mond te houden tegen jouw schoonfam! Je wilt ten alle tijde je kind beschermen en het is beter om dat in dit soort situaties niet te doen. Of iig niet het voortouw te nemen. Wat erg, dat jouw moeder je broertje is verloren. En met 5 maanden, wat moet dat verdrietig voor je ouders zijn geweest.

Laura, heerlijk, dat vooruitzicht van de vakantie naar Italie! Ik ben zo benieuwd of je dan al weer zwanger bent! ik hoop dat ik tegen die tijd met een hele dikke toeter loop.... (en Devika en Cyn ook!!!)

Kersje, hoe voel je je verder? Aftellen voor jou zeker naar volgende week. Ik tel me je mee. En wat je schrijft klopt. Ik voel me hier ook erg fijn. En deels ook omdat ik al zo vaak tranen heb gelaten om jullie berichten. We voelen met elkaar mee en dat gaat gewoon door het scherm heen. Dan voel je de pijn van een ander, de wanhoop en soms ook de blijdschap. Het is bijzonder om zo samen te kunnen delen.

Hier wel een goede dag gehad. Lekker aan de studie geweest, wezen zwemmen en naar de markt. Heerlijk gekookt. Mijn buik is zo zwaar! het lijkt of er een blok beton in mijn baarmoeder zit. En ik weet nou niet meer of ik dat een goed of een slecht teken moet vinden. Ik heb geen echte krampen en geen enkel bloedverlies. Maar die buik is zo aanwezig! of ik er de hele tijd aan herinnert moet worden. Nog 13 nachtjes slapen tot het moment van de waarheid.....

x Madelief

[cyn87]

Devika,
Hoe is het met je?
Ik mag inderdaad alweer zwanger worden maar weet nog niet zeker of ik al wil beginnen of dat we even wachten tot de bloeduitslag. (wat zeker nog een maand gaat duren) het zou zo leuk zijn dat wij ons ook aan kunnen sluiten bij de rest van de groep! En dat gaat vast en zeker gebeuren.
Denk alleen niet dat het binnen 25 dagen gaat lukken haha.
Wat de ouders betreft mag ik toch niet klagen hoor.
Als ik sommige verhalen hier zo lees.
Niet heel de schoonfamilie is zo. De meeste zijn er voor ons als het nodig is.
Mijn schoonouders wonen hier wel in de buurt, maar de rest in Rotterdam en omgeving. (ik woon zelf in zeeland)
Maar ondanks dat we elkaar niet vaak zien bellen en mailen we wel veel.
Mijn familie daar in tegen is wat minder.
Ik heb jaren geleden gebroken met mijn moeder en dus geen contact.
Ook mijn oma heeft haar kant gekozen. En nu zijn mijn zusje en broertje ook erg afstandelijk. Gelukkig heb ik wel een goede band met mijn vader en stiefmoeder en haar kinderen. Dat doet een hoop. En wonen ook in de buurt.
Wat fijn dat je schoonfamilie zo voor je klaar staat. Dan heb je soms toch het gevoel dat je er echt niet alleen voor staat.
Die beelden van de bevalling die je omschrijft heb ik in het begin ook gehad.
Nu niet meer. Ookal was het geen pretje, ik zou het zo weer doen.
Wat de crematie of begrafenis betreft hebben jullie daar niet alle keuze misschien in gekregen. Je bent op vakantie en nooit gedacht daar over te moeten beslissen.
En dan heb je denk ik ook niet echt tijd om te beslissen. Zeker als er zoveel bij komt kijken.
Hebben jullie ook een plekje waar jullie naar toe gaan?
Oh devika, nu lees ik je stukje over je moeder die er nog zo mee bezig is.
Ik herken dit zo erg! Mijn stiefmoeder heeft pas een auto ongeluk gehad, en sinds dien droomt ze van wesley. Hij is de hele dag bij haar. Ze is er zo mee bezig.
Als ik dat terugkijk op mezelf droom ik bijna niet van wesley, niet dat ik me kan herinneren dan.. ik heb het op zulke momenten zo met haar te doen.
Ik heb na de kerst een foto van wesley af laten drukken op linnen. Deze heb ik aan mijn ouders en schoonouders gegeven. Mijn stiefmoeder durft het niet op te hangen en was zich hier helemaal voor aan het verontschuldigen. Het ligt haar zo hoog.
Heb haar gerust gesteld dat ze het moet ophangen waar en wanneer zij daar klaar voor is.
Ben achteraf wel blij dat mijn ouders en schoonouders naar het ziekenhuis zijn gekomen. Hun hebben ook allemaal afscheid kunnen nemen,
Ze hebben gezien hoe wesley eruit zag en ze hebben hem vast kunnen houden.
Wat fijn trouwens dat jij 2 mooie voorbeelden hebt.
Jij krijgt vast er zeker ook snel een kindje wat je in je armen mag sluiten.

Kim,
Je vertelde tegen devika dat je moeder voor jou ook een kindje is verloren.
Mijn vader heeft 2x voor mij een kindje verloren. (eigenlijk 3 maar de 1e was erg vroeg in de zwangerschap) nu hij ook zijn eerste kleinkind is verloren doet me dat zo’n pijn! De tranen rollen over m’n wangen als ik dit typ.

Tam,
Ook jou mama die het zo moeilijk heeft. Ben wel blij dat ze toch haar verhaal kwijt kan. Dat kan zo veel goeds doen.
De tranen vloeien hier weer als ik je stukje lees over jullie Britt* in het ziekenhuis.
Zo lief dat je ouders ook even mochten komen kijken en hun kleinkindje konden aanraken.
Wat je verteld over die jongen die verdronken is in het zwembad, ik hoorde het donderdag op mijn werk.
Toen kwamen bij mij ook de herinneringen boven.
Vooral dat die ouders ook hun kind moeten missen. Ik zie het kistje van ons ventje dan zo weer voor me.

Kersje,
Hoe voel je je?
Wat fijn dat je mannetje weer wat opknapt.
Alweer 14 weken!

Vandaag zelf niet gewerkt.
Had er gewoon geen zin in! Kreeg vanmorgen een super lief berichtje van mijn collega. Dat ik nogal een bezig bijtje ben en dingen moeilijk los kan laten.
Heeft ze wel gelijk in. Ergens wil ik afleiding. Maar wil ook weer niet te veel op m’n schouders nemen.
Vandaag even langs mijn vriendin, heeft een kleine van 8 maanden.
Heb gewoon genoten van het mannetje!
Nu maar weer gaan slapen.
Morgen ochtend om 07.00 uur staat het eerste kind alweer voor de deur.
Mijn ventje zit weer in de nacht dus die loop ik net mis.
Morgen is hij thuis. Dan heb ik weer iemand om warm tegen aan te kruipen.
nu weer genoeg getypt. morgen avond kom ik weer lezen.
ik kan tegenwoordig geen dag overslaan, want dan heb ik veel te veel om bij te lezen haha.

[Madelief1980]

Maria,


:-D:-D:-D:-D37 weken!!!!!! :-D:-D:-D:-D

[maria11]

jaaaaahhh!!! :-D:-D:-D woehoeeee!!!!!!!!! het is inderdaad wel een mijlpaal he?

Nu mogen de zeiltjes onder de lakens en ga ik mijn ziekenhuistas inpakken! :-D:-D:-D:-D

[Madelief1980]

Had je dat niet al stiekem gedaan? ;-)

[devika]

aaahhhhhhhh 37 weken!!! joehooee!:-D:mrgreen:

[devika]

waar is die andre tictac nou gebleven...khad 2 doosjes... mmmhh...:-?

any way, whaat!:-o heb je nog geen koffer staan? zou wel opschieten als ik jou was!:mrgreen:

[devika]

he dames kom we gaan wedden wanneer Maria bevalt!

ik zeg: 14 februari! :mrgreen:

nu jullie:mrgreen:

[devika]

nee niet wedden, wedden is niet goed..gewoon gokken...oooh nee..das nog slechter...:-?
eehh...we gaan raden!

[Klungeltje23]

Ehm ff denken hoor...hmmm...wat krijg ik binnen....hmmm
Ik ben hier niet zo goed in hoor
Ik denk....laat mij gek doen...3 februari, de dag dat ik mijn 3d echo heb...vind ik een mooie dag!!!

[Madelief1980]

Ik denk 15 als het een meisje is, 24 als het een jongetje is (verjaardagen van mijn ouders, zijn hele leuke mensen geworden en misschien heeft het wat met de dag te maken?

haha, nou, als het maar gezond is! Maar Maria, ik heb wel de hele tijd het gevoel dat jij een meisje krijgt! Ben zo benieuwd! ook naar de naam!

Hier een loze ochtend gehad. Ik wilde studeren, maar was niet vooruit te branden. Daarom maar lekker gaan koken. Er staat nu een heerlijke stoofpot in de oven. Daarna de keuken maar een grondige beurt gegeven. De vloer is nu aan het drogen en dat is een mooi excuus om even een dutje te gaan doen!

x Madelief

[maria11]

hahaha! gekke meiden! :-D die tictac is hilarich devika! :mrgreen:

Ik ben vandaag begonnen met de tas, en het wassen van de babykleding en lakentjes e.d. Is best nog wel veel werk merk ik! hock: ik heb zo veeeeel gekocht, mijn hemel.

Ik ben ook zo benieuwd wanneer ik beval! ik heb het gevoel dat het nog wel even gaat duren, zo voelt het tenminste, ik denk dat het kindje nog echt een paar weken door moet groeien.
Maargoed, eeuwige roem uiteraard voor degene die zo meteen de bevallingsdatum geraden heeft! :mrgreen:

Ik heb wel rare scheuten onderin als ik loop, volgens mij is de kleine een beetje aan het indalen? :? Het kunnen ook gewoon harde buiken zijn, ik weet het niet. Als je buik zo groot is voel je bijna niet of het een harde buik is of niet, tenminste....ik niet. Die buik van mij is van zichzelf overdag altijd al hard en rond. Maar dies scheuten zijn dan wel zo erg dat ik niet verder kan lopen, ik ga dan altijd heel interessant op mijn telefoon kijken ofzo :oops:, vind het zo raar midden op straat stil te moeten staan...hihi

[shadylady313]

maria, misschien ga je wel eerder bevallen dan je denkt! maar jeetje wat wordt het nu spannend!! ik was het met 37 weken echt spuugzat... en ik heb een paar uur voor mijn bevalling nog niet door gehad dat het al zover was hoor dus je weet het maar nooit!! het kan zo maar ineens opkomen als poepen..
en ik gok dat ze een jongetje krijgt... alleen wel gek, op het moment dat ik jongen wil schrijven begin ik met me... dus ik wou meisje schrijven maar bedoel dat niet! lekker warrig ben ik weer.
ik heb niet al jullie berichten terug gelezen hoor, het is zo veel!!! semmy ligt nu lekker te slapen en ik kan ff wat voor mezelf doen. dus ik dacht, ik ga ff lekker forum checken.
hoe is het met jullie? hier gaat het zijn gangetje. ik zie mezelf echt nog niet weer met een dikke buik lopen... gek he? terwijl ik ergens wel heel graag nog een kindje wil..
oh, ik moet mijn banner aanpassen!!! ben inmiddels 65,4!!! trots!!! en ik doe geen dieet ofzo, ik let gewoon wat meer op wat ik eet!
devika, spannend voor jou, nog maar een paar daagjes voor je nod! ik had bij deze zwangerschap ook helemaal niet het gevoel dat ik zwanger was dus dat zegt niks. sterker nog, ik was ervan overtuigd dat het die ronde niets zou worden. dan zou het een lucky shot geweest moeten zijn. ik hoor het mezelf nog zeggen. nou, een lucky shot is het dus geworden!! haha!

[Madelief1980]

Laura wat goed! je bent echt mooi af gevallen! Kan me voorstellen dat je je nu nog even niet voor kan stellen dat je met een dikke buik loopt. Je moet ook nog even genieten van je slanke ikke!

Maria, je klinkt erg relaxt. Nu aan het wassen en je tasje aan het pakken. Die steken, lastig zeg! Is de kleine eigenlijk al in gedaald? Wanneer moet je weer naar de gyn of ben je net geweest?

Mijn moeder vertelde net dat mijn zusje gisteren bij de VK te horen kreeg dat de kleine al in gedaald is. Volgens mij best vroeg! Ze is 2 maart uitgerekend. Dus dat wordt misschien wel een februari baby. En dat vind ik helemaal niet erg. Zolang ze maar niet op mijn uitgerekende datum bevalt. Dat zou toch erg raar voelen.

Hier moet ik zeggen dat ik wel iets rustiger ben dan ruim een week geleden. De kwaaltjes herinneren me aan de zwangerschap en geen steken en geen bloedverlies geeft me hoop. Ik bedacht me ook dat de kans natuurlijk wel heel erg klein is dat als je geen erge steken hebt en geen bloedverlies dat het dan mis is bij de gyn over 1,5 week. Het kan, maar dat is niet heel gebruikelijk natuurlijk. Ik hoop gewoon dat ik nu eens bij de goede groep van de statistieken hoor. Maar ik weet ook dat hoe rustig ik me nu ook voel, dat kan over een uur ineens weer anders zijn....

Nou, ik ga me nu toch maar eens aan de studie zetten!

x Madelief

[shadylady313]

semmy was bij mij ook al rond de 30 weken ofzo al ingedaald en ik heb toen evengoed nog 9 weken rondgehobbeld dus zegt niks hoor madelief!
wat voor studie doe je?
haha, slanke ikke, nou zo voel ik me echt niet hoor. die buik wil niet weg!!! zo irritant!!
ik wil overigens terug naar de 60 kilo dus nog steeds 5,4 te gaan... pfff..

[Madelief1980]

Pffff 60 kilo, dat heb ik in eeuwen niet gewogen!

Ik ben met een studie homeopathie gestart. Het is een meerjarenplan, want de studie duurt 5 jaar in deeltijd.....

Aha, dus dat kan nog wel even duren bij mijn zusje dus. Oh, ik hoop zo dat ze niet op de 9e bevalt....

x

[cyn87]

oh maria wat gaat dat snel.
als we dan toch een gokje gaan wagen...
dan gok ik op... 12 februari
maar die tas mag zeker wel al klaar staan hoor.

ik heb dat gehad bij een vriendin, die moest nog zeker 2 weken.
en had geen tas klaar staan. toen ik daar was zei ze het die week klaar te hebben.
vervolgens bevalt ze 2 dagen later.. kan snel gaan...

[Kersje]

Hoi lieve meiden,

Ik denk dat Maria op 18 feb zal bevallen van een heerlijke meid! (maar zet je tas maar vast klaar, want het is nooit bewezen dat ik een voorspellende gave heb :mrgreen
Meid, moest grinniken toen ik je in gedachten zo interessant zag doen met je mobieltje op straat, haha. Want je gaat toch niet zomaar stil staan???:razz:

Devika, ik ben voor je aan het duimen, hoor! Hou je het nog vol???

Madelief, fijn dat je je (al is het maar even, maar ik hoop langer) iets zekerder voelt in de zwangerschap.

Cyn, gelukkig heb je zo'n goede band met je vader en stiefmoeder! Je hebt vast een moeilijke tijd gehad als je op een gegeven moment hebt moeten beslissen om het contact met je moeder te verbreken, meid.

Tam, gelukkig mochten je ouders Britt* nog even aanraken. Wat een moeilijk moment lijkt me dat, zeg! Kan me voorstellen dat het bericht van die jongen van 12 van alles oprakelt. Zo erg voor de ouders en andere naasten...

Kim, hoe is het met jou? Lukt het je om wat rustig aan te doen?

Laura, dat afvallen gaat goed, zeg! En nee, 60 kilo heb ik ook al in geen jaren meer gewogen...hock:

Hier erg moe. Ik vind het heel vermoeiend om 4 dagen per week te werken, maar ja. Eigenlijk ben ik verder dan nergens toe in staat. Halverwege de dag weet ik niet meer hoe ik de rest van de dag vol moet houden en als ik dan eenmaal thuis ben stort ik in. Vandaag begin ik wel wat later (maar moet ook tot later werken, dus dat is uit puur lijfsbehoud!). Hoe doen andere zwangere vrouwen dat toch? En al helemaal als ze al een kleintje rond hebben lopen! Volgens mij ben ik echt een mietje...:?

Liefs,
Kersje

[devika]

hoi meisjes!

hier gaat het nog goed. gelukkig nog geen ongi te bekennen.
ik schrok wel, gisteren had ik 2 druppels bloed...ppff..
nu gelukkig niet meer..

weet je, ik heb nu ook ineens de symptomen van de vorige zwangerschap.
allen weet ik nu niet of ik het gedroomd heb of dat het echt zo is.
afgelopen 2 nachten steeds een zwaar gevoel in mijn buik en mijn borsten deden pijn. zelfde als vorige keer.
maar zo verwarrend, ik kan et ook gedroomd hebben...zucht..

[maria11]

hey meiden,

Jeej Devika, ben je wel eens eerder wat bloed verloren voor je nod? het klinkt wel hoopvol! nog 2 dagen!!! ga je zaterdag testen? ik hoop zo voor je dat het raak is!!!!!!

kersje, de 18e? is een mooie datum, ik teken ervoor. Ik wil het liefste dat de spruit niet eerder komt, ik wil een lekkere chubby baby :mrgreen: maar vooral gezond....een lekkere gezonde oliebol.
Dat je zo moe bent, da's niet fijn! hoe slaap je nu? bij mij is het heel wisselend. Je zit wel net in de maanden van de zwangerschap dat je je erg moe voelt (althans, de meeste vrouwen), het is nu ook gewoon zwaar. Soms wordt het ook zo'n vicieuze cirkel vind je niet? dan ben je te moe om naast het werk iets te ondernemen met als gevolg dat je alleen maar werkt, eet, tv kijkt en slaapt. Leuke dingen ondernemen kost te veel energie terwijl ze je juist energie kunnen geven uiteindelijk :?, zo gaat het dan bij mij tenminste. Maargoed, ik vind je geen mietje hoor, het kost gewoon bakken energie zwanger zijn, helemaal voor jou nu in deze onzekere weken, ik snap heel goed dat je je futloos en moe voelt.

Laura, wat val je goed af meid! goed zoooooo!!!! ik kan ook niet wachten om wat aan mijn lichaam te gaan doen straks, ik sport echt al maanden niet meer.

Madelief, ik vind die zware buik van je wel een goed teken hoor, dat had ik ook. Nog 11 nachtjes slapen!!!

Nou meiden, we hebben als bevallingsdata nu staan:
Kim: 3 februari
cyn: 12 februari
Devika: 14 februari (mooie datum!)
madelief 15 febr indien meisje en 24 febr indien jongen (heel verstandig, je kansen spreiden :-D)
kersje: 18 februari

Ik denk zelf 21 of 22 februari, vraag mij niet waarom....
Mijn buik groeit goed de laatste week, ik zal morgen even wat buikfoto's maken. Ik heb nog geen striae....ik hoop zo dat het zo blijft! dat zou een leuk meevallertje zijn. Je hoort soms dat vrouwen het pas bij de bevalling krijgen :?..hmm

Kim, Tam, Jasmien en cyn, ik denk ook aan jullie! hoop dat het goed met jullie gaat..

Ik ga weer verder hier. Ik heb vanmorgen mijn eerste babywasje gedaan, ik moest opeens heel hard huilen toen ik het op aan het hangen was, vond het heel fijn te doen, moest ook Olivia denken, er zaten kleertjes en lakentjes van haar bij, het blijft raar en onwerkelijk allemaal.

liefs!
Maria x

[Madelief1980]

He meiden, even een egopostje.

Ik kreeg net een brief binnen van de klinisch geneticus. Dat ze volgende week woensdag een afspraak voor ons hebben ingepland voor een gesprek. Zoals jullie weten waren ze van alles aan het uitzoeken over ons kindje. Op basis daarvan gaan ze een advies geven mbt deze zwangerschap. We kunnen volgende week woensdag niet en kunnen pas weken later met z'n tweeen weer. Maar ik ben ontzettend bang voor wat ze gaan zeggen en wil het natuurlijk zsm weten. Daarom heb ik ze nu gebeld of ze er geen telefonische afspraak van kunnen maken.

En eerlijk gezegd, ik ben het helemaal zat, dat gepuzzel van hen. Ik weet ook dat ik het niet stop moet zetten ofzo, maar het duurt allemaal zo ontzettend lang en het geeft me nu zo veel onrust. Of er al niet genoeg is, namelijk het hopen dat deze zwangerschap goed zal gaan, komen er nu weer zorgen boven over afwijkingen..... pfffff....

x

[devika]

Ooohh Madelief! Ik voel gewoon aan hoe bang je bent! Dat meen ik echt..
Is er echt helemaal geen mogelijkheid om toch woensdag samen te gaan? Plannen verzetten ofzo?
Ik hoop dat jullie toch wel gauw terecht kunnen.
Zelf zou ik het telefonisch niet doen hoor, zulke gesprekken zijn beter als je die face2face voert.

En ik weet zeker dat er geen afwijkingen naar boven komen! Jullie hebben je portie verdriet en tegenslagen al gehad!
Nu is het tijd voor alleen maar positieve nieuws! En die zijn begonnen met jullie wonderbaarlijke zwangerschap!!!

Maar ik snap je gevoel en onrust wel. Ik denk dat ik straks ook zo zal reageren.
Ik moet straks maybe een bmh-ring of spul inspuiten voor het sterker maken van de bmmond.
Er zullen monstertjes afgenomen worden om te kijken of ze toch nog iets kunnen zeggen over mijn vorige zwangerschap en een volgende…
Ik word al verdrietig en gefrustreerd als ik daaraan denk..ppff…
Maar goed, voor nu zou ik zooooo blij zijn als het raak was…laat het aub raak zijn….

@ Maria,
Nee, ik heb nooit eerder zo voor mijn nod bloed verloren. Ook niet bij mijn vorige zwangerschap ( niet dat ik me kan herinneren)
Al moet ik zeggen dat ik voordat ik weet dat ik zwanger was totaal met andere dingen bezig was. Net in die week van hot naar her gerend voor mijn 2 zwangere zusjes.
Ik ga denk ik maandag pas testen….weekeind krijg ik visite die blijft slapen. Ben daar dan druk mee en hoop dat dat voor de nodige afleiding zorgt…

[Madelief1980]

Devika, ik lees nu dat je kwaaltjes hebt! Oh, wat duim ik voor je, ik hoop zo dat het raak is! En nog een heel weekend wachten dus....

Nee, dingen verzetten kan niet. Ik vertrek zondag avond naar groningen en kom donderdag avond pas terug. Mijn man heeft het heel druk. Ik heb al wel terug gebeld dat we eventueel morgen wel samen kunnen komen. Ze zou me later terug bellen. En anders zou ik volgende week vrijdag wel kunnen gaan, maar dan kan mijn man niet mee. Maar dan vraag ik mijn moeder wel. Ik wil het gewoon weten. Ik wordt er zo ongerust van! Ik hoop zo dat je gelijk hebt, dat er alleen goed nieuws komt....

En wat je schrijft over hoe het bij jou de volgende keer zal gaan.... Die dingen wil je gewoon niet! je bent dan al zo blij dat je zwanger bent en dan zou je het liefste niets slechts willen horen en geen toeters en bellen willen. Het is moeilijk te accepteren dat het niet anders kan.

x

[devika]

aah groningen! dan ben je bij mij in de buurt. ik zal aan je denken! ^^

ja, ga anders volgende week met je moeder. hoe eerder te recht kunt hoe beter! al dat gestress is niet goed voor de baby!
en voor jou helemaal niet!
hoop dat jullie heel gauw terecht kunnen. en daarna lekker gerust adem kunnen halen!

[Madelief1980]

Nou, ben behoorlijk van de kaart. De arts belde net. Ze hebben toch een chromosoomafwijking bij ons kindje gevonden. Het is een hele grove afwijking. De kans is daardoor behoorlijk groot dat deze afwijking nieuw is ontstaan, dwz niet door ons doorgegeven is, anders hadden wij niet 'normaal' kunnen zijn. Maar er is ook een kans dat het wel door ons doorgeven is, doordat we een gedraaid chromosomenpaar ofzo hebben. Daarom wilde ze ons op korte termijn spreken. We moeten nu morgen vroeg allebei om 9 uur bloed laten prikken. Op basis daarvan gaan ze dan kijken wat de kans is dat dit nogmaals voor komt en dan zouden we een vlokkentest willen doen. Dat doe ik liever niet, maar als er een behoorlijke kans is, moet dat natuurlijk.

Ik ben erg verdrietig. Ik hoopte dat het afgelopen was.... Dat we met alle hoop deze zwangerschap in konden. Het is op zich al stressvol genoeg. Nu dit erbij. Ik hoop zo dat er in ons bloed niets gevonden wordt. Dan is het nieuw ontstaan en heeft ons eerste kindje geen kans gehad..... Maar is de kans op herhaling niet groot. Duimen jullie mee?

x

[Tam]

lieve madelief, natuurlijk duim ik met je mee....wat een klap weer al meid. Maar houd moed, de situatie leek eerst ook even uitzichtloos en hier ben je bijna 6 weken zwanger. Het zal je rust geven om bloed af te geven. Ik weet helaas maar al toe goed hoe erg het is dit bij een andere zw ook mee te maken. De angst...misschien een vlokkentest. Maar ik hield altijd voor me: de kans dat het goed komt is veel groter! Wie vecht kan verliezen, maar wie niet vecht is al verloren! Het komt allemaal goed, probeer je rust erin wat te houden. Dit beebje heeft een goede beschermengel.

devika, spannend. Duim ook met jou mee. Goed dat je wat afleiding hebt....verrassingen komen meestal op de momenten dat je ze niet verwacht.

laura; wat knap van de kilo's. Ik zat net een filmpje te kijken van mijn trouwreis...jee schrok wel hoeveel slanker ik was. Enne....kan niet alles op de zw steken hoor!

andere meiden, dikke knuffel.
Hier effe kort. Ik voel me beetje down. Ik zou vandaag naar de lerarenbeurs gaan met alle collega's. Iets waar ik zoveel zin in had. Niet normaal meer! ook al is het vermoeidend. Lig ik me daar een hele nacht wakker van de rugpijn, steken in mijn liezen (bandenpijn? bekkenpijn?) die uitstalen bah. En ik maak me maar druk...wat moet ik doen. Afbellen? En als ik me druk maak in de ochtend helpt dit niet met de misselijkheid en ja hoor.....daar ging mijn ontbijt weer richting wc-pot.
Dus de moeilijke beslissing moeten nemen af te bellen, ik trek dat niet een hele dag slenteren en dan morgen weer een hele dag werken. Ik merk dat het teveel is geweest. Verstandige keuzen dus voor mijn meisje en voor mijn lijf, maar dat neemt niet weg dat ik baal............ik had er zo'n zin in.

[devika]

Oooh Madelief! Jeetje wat een rotnieuws! Ooh ik kan me zo goed voorstellen dat je nu van slag bent.
Ik duim heeeeeel hard voor jullie dat dit kindje gezond en wel op de wereld komt!

Een afwijking bij jullie 1e kindje wil niet automatisch betekenen dat het de volgende keer ook zo zal zijn.
En duim, hoop en bid voor jullie dat jullie een goede mooi bloeduitslag krijgen!


Weet je Madelief, soms als je iets heeel graag wilt, moet je daar keihard voor knokken!
Dat is wat jullie doen! Op een dag zul je zien dat het al jullie bloed, zweet en tranen waard is!

Ik wou zo dat ik je ongerustheid weg kon nemen.
Een hele hele dikke knuffel voor jou!!!!!!

[devika]

Tam, dank je wel voor het meeduimen!

En wat die beurs betreft, canselen die handel!
Al dat vermoeid lopen enzo, neee, niet doen!
Kruip maar lekker je bedje in met een warme kruik en een beker hete melk.
Daar zal je meer aan hebben dan die beurs.
En ik begrijp wel dat je je daar op verheugd heb, maar beurzen komen elk jaar terug.
Jou meisje is zo bijzonder en nu en zij en je gezondheid gaan nu even voor!

[Klungeltje23]

Madelief:Om allereerst bij jou te beginnen...Ik krijg de kriebels als ik hoor over de chromosomenafwijking bij kleine noach.Hebben ze gezegd om welke chromosoom of chromosomen het ging??Ik weet heel goed in welke situatie je nu zit, ik heb me ook zo druk gemaakt om ditzelfde punt!!Ik ga echt heel erg zwaar voor je duimen meid...het moet gewoon echt goed gaan nu.

Maria:Ben je het nog niet beu dan meid?Ik ben nog pas 27 weken en ik ben echt heel blij als ik die 37 weken gehaald heb...mits de kleine nog een langere tijd nodig heeft mag de bevalling van mij met de 37 weken beginnen!Ik vind het echt heel erg zwaar deze keer...Zeker omdat ik geen rust kan houden met die kleine blonde die hier rondloopt.Ik denk trouwens nog steeds dat het een meisje gaat worden wat jullie krijgen

Laura:Goed bezig met het afvallen hoor...Vind je het niet jammer dat het straks misschien weer allemaal erbij komt haha?

Devika:Klinkt hoopvol hoor meid...misschien toch te maken met het innestelen!!!Ik ga voor je duimen, je maakt me nieuwsgierig!!

Tam:Is echt heel erg rot dat je niet mee kon, maar je bent een goede moeder en denkt aan je kleintje en aan jezelf...dat is belangrijker meid!

Kersje:Een zwangerschap is best pittig meid, ookal lijkt dat bij andere niet zo...je bent zeker geen mietje.

Hier veel last van harde buiken en gister zelfs last van voorweeeén.Ik heb ook allemaal zoveel aan mijn hoofd!!
Alles rondom de verbouwing en de zwangerschap.Plus ik krijg gewoon de rust niet die ik nodig heb met Dana.
Maar daar kan de kleine blonde meid ook niets aan doen hé!!!Ik ga me proberen een beetje in toom te houden, maar ben gewoon toe aan rust, orde en leuke dingen voor de zwangerschap....xxx

[maria11]

Jeetje Madelief, wat een nieuws kreeg je vandaag! hock:, schrikken he?
Wat zal je je onzeker en rot voelen....het is goed te lezen dat de kans behoorlijk groot is dat het een eenmalige afwijking was, maar het feit dat dit nog niet zeker is en het even duurt voordat jullie zekerheid hebben lijkt mij echt moeilijk voor je. Hoe blijf je hier rustig onder he?
Goed dat jullie meteen morgen bloed af kunnen geven, dat ze ermee aan de slag gaan. Heb je enig idee hoe lang het duurt voordat ze daar iets zinnigs over kunnen zeggen?
En ja, natuurlijk duim ik voor je (jullie), ik heb er een goed gevoel over Madelief, ik geloof echt dat het goed zit met dit kindje, maar besef ook dat je daar nu weinig aan hebt.
Ik denk aan je, probeer je niet te druk te maken, dat is niet goed voor jou en je kindje (moet je horen wie het zegt :? ik weet het..) We slepen je er wel doorheen, eerst morgenochtend maar!

Tam, wat jammer van die beurs , had je je er zo op verheugd! ik vind het wel een goed besluit van je, geen risico's, je lijf geeft goed aan wat wel en niet kan, gelukkig luister je er ook goed naar :-D. Die beurs komt een andere keer wel weer...wat Devika al zegt.
Wel irritant die rugpijn, dat is niet goed hoor, lekker langs je arts als het niet beter wordt.

Devika, nooit eerder gehad? hmmm....raar hoor. Ik vindhet wel knap van je dat je tot maandag kan wachten met testen, ik kon nooit wachen! zoooo ongeduldig ben ik...

nou meiden, ik ga nu even op de bank liggen, ik ben zo druk de laatste week! een soort van hernieuwde energie gekregen, nesteldrang ofzo. Ik rust te weinig merk ik.

doeg!
Maria xxx

[maria11]

Kim, ik zie je bericht nu pas, pas je op meid? Je moet echt wat meer hulp gaan vragen met Dana, je wil echt niet dat die weeën doorzetten nu, je kleine jongen is nog niet klaar om te komen. Die voorweeën zijn echt een signaal dat je het rustiger aan moet doen, luister ernaar!

Wat ben ik streng he? :geek:.....sorry :oops:


:-D

[devika]

@ maria, ja dat wachten is echt slopend hoor. maar de vorige keer was et ook zo, had ook weer een dag te vroeg getest en was nef. en de volgende dag onni..
dat wik ik nu niet.. en als ik geen test in huis heb kan ik ook niet testen. dan hou je et wel vol denk ik..ppfff...
ik word nu al verdrietig als ik denk dat et maybe niet gelukt is. jeetje..

en doe jij een beetje rustig aan ja! niet te veel hooi op je vork nemen he nu! dit zijn de allerlaatste loodjes!
en geniet nog van je zwangerschap zolang je dat nog bent ^^

[Madelief1980]

He meiden, ben zo blij dat jullie er zijn! Thanks voor de lieve woorden

Tam, jij weet inderdaad maar al te goed hoe dit soort dingen gaan. Maar je hebt gelijk, de kans is groter dat het goed gaat. Maar het is zo moeilijk me daar aan vast te houden. Ik hoop dat er snel duidelijkheid is.

Balen zeg, dat je je niet lekker voelde en af moest zeggen. Kan me voorstellen dat als je je erop verheugd hebt, dat dat naar is. Maar er is maar 1 juiste keuze en dat is je gevoel volgen en voor jezelf en deze kleine zorgen. Volgend jaar is er weer een NOT!

Devika, thanks voor je vertrouwen! Ja, ik heb ook soms zo'n gevoel van: dit moet toch goed gaan? Maar toch is dat gevoel lastig vast te houden.

Moeilijk he, die laatste dagen voor je NOD. Je hebt hoop, maar bent ook bang voor teleurstelling. Ik duim heel hard voor je!

Kim, jij bent dit traject natuurlijk ook helemaal door gegaan of niet? Nee, ze hebben nog niet gezegd om welke het ging. En ik heb ook niet gevraagd of dit nu de reden voor overlijden is. Want alle organen waren gezond volgens de patholoog anatoom. Weet jij hoe lang bij jullie de uitslagen van bloedonderzoeken duurden?

Oh, dat je al voorweeen hebt! en al die harde buiken. Probeer echt je rust te pakken he?

Maria, toch doet het me goed dat jij een goed gevoel hebt. Is alleen maar positief. Nee, ze hebben nog niets gezegd over hoe lang het gaat duren. Maar als ik het goed begreep moet ons bloed morgen direct naar het lab en onderzoeken ze dan onze genen. Op basis daarvan weten ze of het van ons komt. Als dat zo is zullen ze een inschatting van het herhalingsrisico maken en op basis daarvan zullen we moeten kiezen of we een vlokkentest willen of niet. Voor mij is daarin heel belangrijk wat de gevolgen van deze chromosoomafwijking zijn. Is het heel groot, dan zal het moeten, is het niet zo groot, dan ga ik geen risico nemen. Als het niet van ons komt, is de kans op herhaling even groot als bij ieder ander en dan zijn er geen gevolgen voor deze kleine uk in mijn buik.

Ik probeer rustig te blijven. Maar dan schiet weer door mijn hoofd: we weten nog niet eens of er wel een hartje klopt! Er is nog zo veel om me zorgen over te maken dat ik soms niet weet waar te beginnen. Zal blij zijn als mijn mannetje thuis is.... Ik ga zo maar therapeutisch koken. Even gedachten proberen te verzetten, studeren lukt helemaal niet.

Oh, wat schattig zullen al die kleine wasjes zijn! Maar kan me voorstellen dat het moeilijk is om die kleine kleertjes te zien die voor Olivia bedoeld waren. Dubbel allemaal zeg....

x Madelief

[cyn87]

Kersje,
Je bent zo moe, ik had dat ook hoor.
Tot 9 weken was ik misselijk, en tot 16 weken erg moe.
Alles was te veel. Hoop dat dit voor jou ook maar een periode is.

Madelief,
Ik denk aan je! En duim zeker met je mee

Tam,
Wat jammer dat je niet mee kon naar de beurs.
Maar je hebt een goeie keuze gemaakt. Eerst aan jezelf en die kleine in je buik denken.

devika,
wat een spannende dagen.. ik hoop zo op goed nieuws..
nu maar afwachten he

[Klungeltje23]

Maria:Ik ga het zeker proberen...:-D

Madeliefe uitslagen voor het bloedonderzoek duurde geloof ik 6 weken
Maar wie weet zetten ze er bij jullie wel wat vaart achter, aangezien jij al weer zwanger bent en dat was ik toen nog niet.
Die van de vruchtwaterpunctie van onze Giel duurde 3 weken.Ik heb nu geen punctie en ook geen vlokkentest gedaan.Wel een nekplooimeting.Omdat de kans al ver word weggenomen na een neklpooimeting hebben we samen met het ziekenhuis besloten dat er geen andere testen gedaan werden.

[Tam]

ooo kim, rustig hoor meisje......hoop dat het vlug allemaal wat klaar is.

madelief: ik begrijp je helemaal. Neem het stap voor stap, meer kan je toch niet.......al is dat frustrerend. Meer kan ik helaas niet zeggen, maar wij zijn er voor je.

Net terug van uit eten met mijn collega's. Ze hadden me gebeld als de bus terug was zodat ik wel mee uit eten kon. Heel gezellig. Voelde me wel schuldig dat ik er niet bij was, maar ik heb de goede keuze gemaakt. Over 2 jaar is de beurs er weer. Mijn zus is ook geweest (is ook juf) vandaag en had nog een suprise meegenomen van de beurs voor me....lief van haar. Ga nu slapen, morgen weer werken. hoef nu niet bang te zijn door deze dag rust dat ik dat niet trek en dat is ook fijn......Moet zelf ook maar gaan wennen aan de 3 Rén haha. Rust Reinheid Regelmaat!

[shadylady313]

Devika, ik heb ook die hormooninjecties gehad bij mijn tweede zwangerschap en ze denken dat daarom juist alles goed gegaan is dus als je weer zwanger bent, dan moet je er eigenlijk op staan dat je diezelfde behandeling krijgt! Vanaf week 16 tot en met week 34 een injectie in je bil om de baarmoedermond stevig te houden! Ik zeg doen!!! Maar eerst maar eens die positieve test... Ik ben echt zwaar aan het duimen voor je!

Madelief, potverdorie!!! Ook voor jullie duim ik dat jullie bloed gewoon goed is en dit kindje dus net als alle andere kindjes evenveel(even weinig) kans heeft op een afwijking! Dit kindje moet gewoon helemaal gezond zijn en over 34 weken ter wereld komen! En jou het leven zuur maken haha!!

Kim, rustig aan jij!!!! Jouw kleine ventje moet nog ff door groeien tot een heerlijke 8 ponder ofzo haha!

Maria, jeetje dat jij het nog niet zat bent... Ik vond het echt zwaar op het laatst! Maar nu denk ik ook weer: vond ik het echt zo zwaar?! Zou het zo over doen! Hopelijk over niet al te lange tijd maar nu nog niet hihi!

Kersje, ik was ook zooooooo moe in die eerste weken!... Pfff moet er nu ff niet aan denken! Maar meis, je weet waar je het voor doet en dan is het het allemaal weer dubbel en dwars waard!

Hier alles zijn gangetje... Ben nog steeds veel bij mijn moeder dus in mijn eigen huis gebeurt er nu niet zoveel.. En ik irriteer me daar echt aan maar heb gewoonweg de fut er niet voor! Lig regelmatig met knallende koppijn op bed.. Vanmiddag ook weer.. Bleehh!!

Slaap lekker alvast meiden en ik duim voor iedereen waar het voor nodig is!!

[shadylady313]

Tam! De drie r en is een heel wijs besluit! Neem het er nog maar even van zolang het kan!!!

[Kersje]

Goedemorgen meiden,

Gauw nog even een berichtje voordat ik weer aan het werk ga. (nog 1 dag en dan is het weer weekend, yessss:-D)

Madelief, wat zal je geschrokken zijn, toen je het bericht kreeg over de chromosoomafwijking!:-o Ik heb zo met je te doen, meid. Goed dat ze via bloedonderzoek kunnen zien of het erfelijk is of niet (en die kans is maar heel klein, volgens mij)! Ik ga heel hard voor jullie duimen dat het goed zit en dat dit kindje gezond en wel geboren gaat worden na een week of 40 zwangerschap en een hele dikke buik van jou! Ik heb er ook een goed gevoel over! Wat Tam ook al zei: probeer het stapje voor stapje te nemen. Het is een onwerkelijke, onzekere situatie waar we op de één of andere manier zo goed mogelijk mee om moeten gaan. Jij zult ook jouw weg daarin vinden (met goede en slechte dagen). Je bent sterk!

Kim, doe alsjeblieft rustig aan! Deze kleine vent moet echt nog een tijdje bij mama in de buik lekker door groeien. Hoe gaat het nu? Ben blij dat je me geen mietje vindt!

Maria, jij ook wat meer rust nemen! ( ik voel me ook al zo streng…:?). Je bent bezig met het wassen van alle babyspulletjes, lijkt me inderdaad een dubbel gevoel. En staat je tas al klaar???

Tam, die 3 R-en zijn een prima voornemen en goed van je dat je toch niet gegaan bent, ook al had je zo graag gewild. De volgende keer ben jij er gewoon bij! Succes nog even vandaag, de laatste dag voor het weekend. :razz:

Devika, ik blijf voor je duimen, hoor. Goed dat je maandag pas gaat testen. Hopelijk blijft de ongi weg, dat zou ik zo fantastisch vinden! :-D Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat je bang bent voor de teleurstelling. Ik hou mijn duimen dus nog maar even druk bezig! (en ik hou het forum in de gaten…)

Cyn, dank voor je lieve woorden. Jij was ook zo moe tot 16 weken. Hoe gaat het nu met jou?

Laura, jij bent nog druk bij je moeder. Gaat het herstel nog lang duren? Vervelend dat je dan niet genoeg in je eigen huis aan de slag kunt, hè? Maar je hebt maar 1 stel handen, meid. Dat komt echt wel weer. Je moeder zal wel heel blij zijn met jouw hulp!

Hier gaat het emotioneel gezien weer wat beter. Ik was gisteren zo moe en heb toen ook een flinke huilbui gehad en die lieve kersjesman heeft me getroost en is me aan het verwennen (had een cadeautje en lekkere dingen voor me gekocht, zo lief). Ik bof maar met zo’n vent! :-D
Ik kreeg gisteren wel ineens flink last van bandenpijn…Ik liep af en toe echt een beetje te strompelen… Maar als ik zit of lig heb ik echt nergens last van (moet ik me alleen niet om willen draaien, haha). Dit herinner ik me niet van de vorige keer. Ik heb ook het gevoel dat mijn buik ineens weer een stukje is gegroeid (dat is heel fijn natuurlijk).

Nou, lieve meiden, ik ga gauw douchen (hoef vandaag pas om 10u op mijn werk te zijn)! Fijne dag voor jullie (hopelijk zonder al te veel zorgen). Rustig aan doen allemaal! Madelief, sterkte bij het bloed prikken.

Liefs en een knuffel,
Kersje

[Madelief1980]

He meiden,

Heel heftig nieuws gekregen, ben er behoorlijk door van slag. Er ontbrak bij ons kindje een behoorlijk stuk DNA. Dit was echt een grote afwijking. Als een kindje kleine onderdeeltjes van dit stuk mist, geeft dit verschillende zware geestelijke handicaps. Kortom ons, meisje had nooit een normaal leven kunnen leiden en heel ernstig gehandicapt geweest. Alleen dat nieuws al maakt me zo verdrietig. Dit is waarschijnlijk ook de reden geweest dat ze is overleden.

Nu is natuurlijk de vraag: wat is de kans dat dit nogmaals gebeurd. Nou, die is er, maar de kans dat mijn man en ik dit aan ons kindje hebben doorgegeven is heel klein, anders hadden wij niet 'normaal' geweest. Nu hebben ze dus bloed af genomen om ons DNA goed te onderzoeken. Dit onderzoek duurt waarschijnlijk ongeveer een maand. Dan weten we of het bij ons overleden kindje nieuw is ontstaan of dat er in onze genen aanleg is om het door te geven. Met de kans voor de volgende keer. Ze schatte dat de kans in het slechtste geval ongeveer 10% is. Dat is dus nog niet zo heel slecht.

We hebben gesproken over een vruchtwaterpunctie en ik denk dat we daar niet aan gaan ontkomen om onrust weg te nemen. Met nekplooimeting ed kom je hier niet achter en een vlokkentest wil ik liever niet ivm risico op miskraam.

Maar al met al worden het hele spannende maanden. Klopt er volgende week een hartje? Wat is over een maand de bloeduitslag? Dan zou ik 11 weken zijn en dan wachten tot de vruchtwaterpunctie en de uitslag daarvan. Ik weet niet hoe we dit allemaal nou weer door komen. De gedachte alleen al dat we afscheid zouden moeten nemen van dit kleintje maakt me heel verdrietig....

x Madelief

[devika]

Hee Madelief!
Jeetje weer heftig nieuws voor jullie!
Maar weet je, ik heb echt hoop als ik je post zo lees.
Draai het om, jullie hebben 90% kans dat het allemaal goed gaat! 90!!!!! Weet je hoeveel dat is!

Tuurlijk ben je nu van slag. Dat is niet meer dan normaal. Maar niet de moed verliezen.
Ga lekker een flink potje janken en je frustratie uiten! Dat lucht echt op en kun je de dingen weer relativeren.
En ik weet ook dat het een hele onzekere periode voor jullie is, maar hou moed. Bekijk het positief.
We slepen je die maand en daarna er echt wel doorheen hoor. Dit kindje wordt absoluut geboren over iets meer 7 maanden. En gezond en wel!

Een hele dikke knuffel voor jou!

[maria11]

Lieve Madelief, wat een verhaal...
Het moet heel gek voor je geweest zijn opeens die informatie over jullie meisje te horen, buiten nog wat het voor deze zwangerschap betekent... Ik kan mij zo voorstellen dat je verdrietig bent om wat haar overkomen is, wat een raar en onwerkelijk nieuws om te moeten verwerken zeg.
De kansen voor jullie tweede spruit liggen goed als ik het zo lees, daar ben ik echt blij om, maar dat neemt de onzekerheid waar je nu in verkeerd natuurlijk niet weg.
Hoe voel je je nu je weet waarom jullie meisje is overleden? het lijkt mij zo raar voor je...het is inderdaad heel verdrietig.

Het worden inderdaad hele spannende maanden voor jullie, maar heb maar vertrouwen in het kindje in je buik, volgende week klopt er een prachtig hartje meid, daar ben ik zeker van, en dan nemen we het weer vanaf daar.

Ik ben er ook een beetje emotioneel van, nu bekend is wat jullie meisje Noach* mankeerde, jullie lieve kleine meid .
Dikke knuffel voor jou.

liefs,
Maria x x

[Madelief1980]

Maria, jij beschrijft precies het gevoel. Dat ik het heel erg vind dat ons lieve kleine meisje zo veel mankeerde wat we van buiten niet hebben kunnen zien. Dat is zo moeilijk te bevatten. Je wilt dat ieder klein babytje besparen, ook al zit het alleen maar in je buik. Want op deze wereld had ze het zo moeilijk gekregen.

En Devika en Maria, thanks, jullie hebben gelijk, de kans dat het goed gaat is veel groter en ik mag een beetje vertrouwen op het geluk. Mijn man doet dat wel. Maar ik vind dat nog zo moeilijk. Al die kleine kansjes die in de afgelopen maanden werkelijkheid zijn geworden kwamen ook bij ons voor. Nu is het dan moeilijk te vertrouwen dat we ook eens bij de 'goede' groep kunnen zitten.

Het gevoel over alle prenatale testen is hier helemaal omgeslagen. Ik denk dat we voor de nekplooimeting ook maar gaan. Dan weten we al wat meer in een eerder stadium. Dan is het wachten op onze bloeduitslagen en vervolgens de vruchtwaterpunctie. Als laatste de 20 weken echo. Het wordt nog een hele weg. Ik hoop zo dat we dan de 2e helft van deze zwangerschap kunnen gaan genieten. Dan nog 20 weken vertrouwen op het goede in mijn buik. Maar dat is nog 14 weken te gaan....

Devika, hoe is het bij jou? Is je man lekker weer terug? En kun je de spanning een beetje dragen?

Maria, lekker aan de was? Of was je al klaar?