05-01-2010 10:55
Hallo allemaal,
Ik ben Cassida, ik ben 20 jaar en ik ben vorig jaar juni bevallen van een super mooie meid.
De bevalling liep niet geheel volgens het boekje.
Ik begon van donderdag op vrijdag-nacht, mijn vliezen waren 'gescheurd'.
Vrijdag-ochtend begon het pas echt goed op gang te komen en had ik rond 1 uur in de middag goede weeën.
Niet zoals beschreven, maar om de 2 minuten weeën die 4 minuten aanhielden. Was best pittig dus.
Dienstdoende verloskundige was een aantal keer langs geweest, die raadde me aan om nog even te gaan slapen.
(Had ik nou maar beter mijn best gedaan om te gaan slapen!!) Maar ik kon niet goed slapen omdat ik het zo spannend vond allemaal en mijn weeën maakte het ook niet lekker om te gaan slapen.
Misschien had ik ook wel het idee dat he zo gepiept was... (Had beter moeten weten )
Om 10 uur in de avond had ik 7cm ontsluiting. Ging aardig goed. Maar schoot volgens mij niet op.
Om 2 uur van vrijdag op zaterdag-nacht hielden de weeën opeens op. Helemaal niks meer!
De verloskundige snapte er ook niks van. Ze stelde voor nog even te wachten op de ochtend en dan zouden we verder kijken. Ook omdat mijn vliezen dan meer als 24u gebroken waren.
Rond een uur of 5 kwamen de weeën weer goed terug. Maar om 7 uur zaterdag ochtend bleef ik nog steeds steken op 8cm ontsluiting. De verloskundige voelde nog eens goed en ze dacht dat ze nog vliezen voelde. Deze besloot ze door te prikken om te kijken wat er zou gebeuren. (Wat een *** gevoel als ze je toucheren!!)
De weeën werden echt ondragelijk en ik kreeg nu al persdrang! Wat een ramp...
Om half 9 besloten mijn partner en ik om naar het ziekenhuis te gaan omdat ik het niet goed meer kon opvangen.
In het ziekenhuis kreeg ik een ruggenprik. Het is me erg vaag bij gebleven wat er allemaal in die tijd is gebeurd.
Ik mocht in ieder geval om half 6 zaterdag avond gaan persen. En 8 voor 6 is mijn dochter geboren.
De placenta kwam er al snel achteraan.
Schijnbaar was mijn baarmoeder zo uitgeput dat de slagaders niet meer dicht wouden knijpen en ik veloor binnen 5 minuten zon 2 liter bloed. (2000 cc ) Er stond een meteen een heel team aan me te trekken en van alles in me te prikken. Ik kreeg een zuurstofmaskertje op en het voeteneinde werd omhoog gezet. Ik snapte er niks van. Het kleine hoopje mens lag op me buik te krijsen en ik kon het niet eens goed bekijken. Aan mijn partner zag ik dat het niet goed was. Hij keek heel bezorgd. Ik bleek een Fluxus te hebben. Een bloeding waarbij je binnen 24 1500cc of meer bloed verliest.
Hup naar de O.K waar de boel eens flink dicht genaaid werd. (BEDANKT :? ) Doktoren lulde beetje over tennis terweil ik daar op ape-gapen lag... Hallo? ik ben nog wakker hoor?! En na de O.K bijkomen op de IC.
Gelukkig mocht mijn partner met ons gezonde dochtertje naar me toe komen.
Ik heb ons kleintje meteen aan de borst gelegd en ze begon meteen druk te sabbelen.
Had ik dat achteraf maar gedaan toen ik WEL gevoel had in mijn borsten, want de kleine druif had alles kapot gesabbeld. de vellen hingen erbij :|
Maar goed. Voor een volgende bevalling moet ik onder begeleiding van een gynocoloog in het ziekenhuis.
Ãls ik nog zwanger word. Want tot nu toe ben ik nog niet ongesteld geweest. (7 maanden uitgebleven)
Zal ook wel met de fluxus te maken hebben denk ik (hoop ik).
Maar we willen er nog wel een keer aan. :lol:
Zijn er moeders die ook een beetje bang zijn voor een volgende bevalling??
Liefs, Cassida
Ik ben Cassida, ik ben 20 jaar en ik ben vorig jaar juni bevallen van een super mooie meid.
De bevalling liep niet geheel volgens het boekje.
Ik begon van donderdag op vrijdag-nacht, mijn vliezen waren 'gescheurd'.
Vrijdag-ochtend begon het pas echt goed op gang te komen en had ik rond 1 uur in de middag goede weeën.
Niet zoals beschreven, maar om de 2 minuten weeën die 4 minuten aanhielden. Was best pittig dus.
Dienstdoende verloskundige was een aantal keer langs geweest, die raadde me aan om nog even te gaan slapen.
(Had ik nou maar beter mijn best gedaan om te gaan slapen!!) Maar ik kon niet goed slapen omdat ik het zo spannend vond allemaal en mijn weeën maakte het ook niet lekker om te gaan slapen.
Misschien had ik ook wel het idee dat he zo gepiept was... (Had beter moeten weten )
Om 10 uur in de avond had ik 7cm ontsluiting. Ging aardig goed. Maar schoot volgens mij niet op.
Om 2 uur van vrijdag op zaterdag-nacht hielden de weeën opeens op. Helemaal niks meer!
De verloskundige snapte er ook niks van. Ze stelde voor nog even te wachten op de ochtend en dan zouden we verder kijken. Ook omdat mijn vliezen dan meer als 24u gebroken waren.
Rond een uur of 5 kwamen de weeën weer goed terug. Maar om 7 uur zaterdag ochtend bleef ik nog steeds steken op 8cm ontsluiting. De verloskundige voelde nog eens goed en ze dacht dat ze nog vliezen voelde. Deze besloot ze door te prikken om te kijken wat er zou gebeuren. (Wat een *** gevoel als ze je toucheren!!)
De weeën werden echt ondragelijk en ik kreeg nu al persdrang! Wat een ramp...
Om half 9 besloten mijn partner en ik om naar het ziekenhuis te gaan omdat ik het niet goed meer kon opvangen.
In het ziekenhuis kreeg ik een ruggenprik. Het is me erg vaag bij gebleven wat er allemaal in die tijd is gebeurd.
Ik mocht in ieder geval om half 6 zaterdag avond gaan persen. En 8 voor 6 is mijn dochter geboren.
De placenta kwam er al snel achteraan.
Schijnbaar was mijn baarmoeder zo uitgeput dat de slagaders niet meer dicht wouden knijpen en ik veloor binnen 5 minuten zon 2 liter bloed. (2000 cc ) Er stond een meteen een heel team aan me te trekken en van alles in me te prikken. Ik kreeg een zuurstofmaskertje op en het voeteneinde werd omhoog gezet. Ik snapte er niks van. Het kleine hoopje mens lag op me buik te krijsen en ik kon het niet eens goed bekijken. Aan mijn partner zag ik dat het niet goed was. Hij keek heel bezorgd. Ik bleek een Fluxus te hebben. Een bloeding waarbij je binnen 24 1500cc of meer bloed verliest.
Hup naar de O.K waar de boel eens flink dicht genaaid werd. (BEDANKT :? ) Doktoren lulde beetje over tennis terweil ik daar op ape-gapen lag... Hallo? ik ben nog wakker hoor?! En na de O.K bijkomen op de IC.
Gelukkig mocht mijn partner met ons gezonde dochtertje naar me toe komen.
Ik heb ons kleintje meteen aan de borst gelegd en ze begon meteen druk te sabbelen.
Had ik dat achteraf maar gedaan toen ik WEL gevoel had in mijn borsten, want de kleine druif had alles kapot gesabbeld. de vellen hingen erbij :|
Maar goed. Voor een volgende bevalling moet ik onder begeleiding van een gynocoloog in het ziekenhuis.
Ãls ik nog zwanger word. Want tot nu toe ben ik nog niet ongesteld geweest. (7 maanden uitgebleven)
Zal ook wel met de fluxus te maken hebben denk ik (hoop ik).
Maar we willen er nog wel een keer aan. :lol:
Zijn er moeders die ook een beetje bang zijn voor een volgende bevalling??
Liefs, Cassida