11-12-2009 15:51
Hallo allemaal
Nadat ik het een en ander heb opgezocht via internet en vaak uitkwam op deze site heb ik besloten om ook mee te kletsen.
ik denk dat ik daar best wat steun aan kan hebben in deze lastige tijd.
ik zal eerst even kort mezelf voorstellen en mijn verhaal vertellen...
ik ben Heidi, maandag word ik 33 jaar en ik ben getouwd en woon in nederland.
vanaf mijn 15e weet ik al dat ik niks anders wil als moeder worden en een carriere heeft me dus nooit wat geinttereseerd.
Toen ik op mijn 18e vaste verkering kreeg wilde we dan ook heel graag een kindje. Helaas kwam ik er op mijn 19e achter dat ik PCO heb, (als iemand niet weet wat het is dan wil ik dat later nog wel even extra uitleggen) en ben dus begonnen aan hormoon kuren.
Wel soms met tussen pozen, maar uiteindelijk, ook met mijn huidige partner, 8 jaar bezig geweest zonder resultaat.
we hebben toen het boek gesloten en zijn verder gegaan om pleegouders te worden.
wel heb ik altijd vanaf mijn 18e onveilig gevreeen, zonder reslutaat dus.
op 2 juni kregen wij ons eerste pleegkindje, een baby van toen slechts 15 uur oud, welke nu nog steeds bij ons woont en ook altijd zal blijven wonen.
we besloten dat we nog wel plek hadden voor een tweede kindje, echter dit werden er 2, broertje en zus.
zij zijn op 4 augusutus dit jaar bij ons gekomen.
op 3 oktober ging ik naar de huisarts.
ik was erg aan het hoesten.
dagen ervoor had ik al last van pijnlijke borsten en manlief had al een voor de grap gezegt doe een test.
maar ik vond het maar weggegooid geld, ik kon immers niet zwnager raken.
ik kreeg medicijnen voor het hoesten en zag bij de apotheek een test staan. in een opwelling heb ik die toen toch gekocht.
thuis gedaan en wat bleek, ik was zwanger !!
we konden ons geluk natuurlijk niet op, ondanks dat ik vanaf dag 1 erg onzeker was en bang dat het mis zou gaan.
helaas is deze angst waarheid geworden.
op 24 november kreeg ik erge rugpijn, kon bijna niet meer zitten of lopen. op 25 november nogmaals aan de bel getrokken en mocht om 3 uur in het ziekenhuis langskomen. rond 12 uur voelde ik in m ijn schede wat zakken, also je een tampon in hebt.echter om 2 uur voelde ik wat en ging kijken of ik bloedde, maar schrok me rond toen het water uit me drupde. we (mijn vader en ik) zijn in de auto gesprongen en naar het zkh gereden. je weet voor je zelf dan al dat het niet goed is. heb me daar gemeld en het verhaal gedaan, maar moest uiteindelijk 1 uur en 40 minuten nog wachten !
toen ik om 4 uur uiteindelijk de echo kreeg bleek dat ons dochtertje al in de schede was gezakt en er geen hart aktie meer was. ik was toen bijna 16 weken zwanger. ben naar boven gebracht en daar om half 8 van ons dochtertje bevallen.....
volgende week vrijdag moet ik gecurreteerd worden.
ik bloed niet meer en toch zagen ze nog wat op de echo.
maandag heb ik nog een extra echo.....
het is een lang verhaal geworden maar wel fijn dat ik het van me af heb geschreven.
wie heeft het ook mee gemaakt dat je 2,5 week na de miskraam nog gecurreteerd moest worden ?
en hoe kwam de cyclus toen weer ?
we willen toch proberen of we dit geluk nogmaals mogen ervaren .....
gr heidi
p.s. weet
Nadat ik het een en ander heb opgezocht via internet en vaak uitkwam op deze site heb ik besloten om ook mee te kletsen.
ik denk dat ik daar best wat steun aan kan hebben in deze lastige tijd.
ik zal eerst even kort mezelf voorstellen en mijn verhaal vertellen...
ik ben Heidi, maandag word ik 33 jaar en ik ben getouwd en woon in nederland.
vanaf mijn 15e weet ik al dat ik niks anders wil als moeder worden en een carriere heeft me dus nooit wat geinttereseerd.
Toen ik op mijn 18e vaste verkering kreeg wilde we dan ook heel graag een kindje. Helaas kwam ik er op mijn 19e achter dat ik PCO heb, (als iemand niet weet wat het is dan wil ik dat later nog wel even extra uitleggen) en ben dus begonnen aan hormoon kuren.
Wel soms met tussen pozen, maar uiteindelijk, ook met mijn huidige partner, 8 jaar bezig geweest zonder resultaat.
we hebben toen het boek gesloten en zijn verder gegaan om pleegouders te worden.
wel heb ik altijd vanaf mijn 18e onveilig gevreeen, zonder reslutaat dus.
op 2 juni kregen wij ons eerste pleegkindje, een baby van toen slechts 15 uur oud, welke nu nog steeds bij ons woont en ook altijd zal blijven wonen.
we besloten dat we nog wel plek hadden voor een tweede kindje, echter dit werden er 2, broertje en zus.
zij zijn op 4 augusutus dit jaar bij ons gekomen.
op 3 oktober ging ik naar de huisarts.
ik was erg aan het hoesten.
dagen ervoor had ik al last van pijnlijke borsten en manlief had al een voor de grap gezegt doe een test.
maar ik vond het maar weggegooid geld, ik kon immers niet zwnager raken.
ik kreeg medicijnen voor het hoesten en zag bij de apotheek een test staan. in een opwelling heb ik die toen toch gekocht.
thuis gedaan en wat bleek, ik was zwanger !!
we konden ons geluk natuurlijk niet op, ondanks dat ik vanaf dag 1 erg onzeker was en bang dat het mis zou gaan.
helaas is deze angst waarheid geworden.
op 24 november kreeg ik erge rugpijn, kon bijna niet meer zitten of lopen. op 25 november nogmaals aan de bel getrokken en mocht om 3 uur in het ziekenhuis langskomen. rond 12 uur voelde ik in m ijn schede wat zakken, also je een tampon in hebt.echter om 2 uur voelde ik wat en ging kijken of ik bloedde, maar schrok me rond toen het water uit me drupde. we (mijn vader en ik) zijn in de auto gesprongen en naar het zkh gereden. je weet voor je zelf dan al dat het niet goed is. heb me daar gemeld en het verhaal gedaan, maar moest uiteindelijk 1 uur en 40 minuten nog wachten !
toen ik om 4 uur uiteindelijk de echo kreeg bleek dat ons dochtertje al in de schede was gezakt en er geen hart aktie meer was. ik was toen bijna 16 weken zwanger. ben naar boven gebracht en daar om half 8 van ons dochtertje bevallen.....
volgende week vrijdag moet ik gecurreteerd worden.
ik bloed niet meer en toch zagen ze nog wat op de echo.
maandag heb ik nog een extra echo.....
het is een lang verhaal geworden maar wel fijn dat ik het van me af heb geschreven.
wie heeft het ook mee gemaakt dat je 2,5 week na de miskraam nog gecurreteerd moest worden ?
en hoe kwam de cyclus toen weer ?
we willen toch proberen of we dit geluk nogmaals mogen ervaren .....
gr heidi
p.s. weet
