6 maanden bezig

16-11-2009 14:41

Ik ben 29 en ben sinds mei 2009 gestopt met de pil. Ik merk dat ik onderhand wel steeds meer bezig ben met het zwanger worden. Ik vind het ook steeds wat minder als ik weer ongesteld word. Met mijn partner kan ik er niet echt over praten. Ik ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die hier tegen aan lopen en graag eens van gedachten zouden willen wisselen.

16-11-2009 14:51

Hier vergelijkbaar, toen ik net zo ver als jou was (zeg maar een half jaartje) begon ik ook wat kriebelig te worden en mijn man vond dat maar raar. (Maak je nou niet druk, komt vanzelf wel, dat soort opmerkingen) We hebben besloten het niet aan vrienden te vertellen, maar daardoor kon ik dus geen kant op. Af en toe wil je even huilen als je weer ongi wordt en als je het even niet meer ziet zitten toch?

Inmiddels zijn we al bijna een jaar bezig... Wat wel een troost moet zijn voor ons is dat het heel normaal is om pas na een jaar zwanger te raken. Eerder is juist bijzonder. Ik weet niet waarom vrouwen het doen, maar al die opmerkingen van; eerste maand en meteen raak! geloof ik nu niet zo vaak meer. In mijn omgeving zijn er zeker 6 vrouwen in de eerste maand zwanger geraakt, terwijl deze kans echt minimaal is.

Hoe dan ook; lucht je hart en probeer er niet gek van te worden!

Liefs

16-11-2009 15:08

Bedankt voor je reactie, toch prettig om te merken dat ik niet de enige ben. Lijkt me wel lastig voor je dat je al een jaar bezig bent. Natuurlijk is het heel normaal dat je niet binnen het jaar zwanger wordt, maar als ik naar mezelf kijk en er nu al wel wat meer mee bezig ben hoe is het dan na een jaar?? Hoe ga jij er mee om en hoe reageerd je vriend??

Wij hebben ook besloten het niet met anderen te delen en dat maakt het nog lastiger dat mijn vriend het er het liefste ook niet over heeft. En als ik er iets over zeg, en zeker als het over mijn vruchtbare periode gaat wil hij er allemaal niks van weten. Hij is bang dat het een obsessie wordt, maar ik heb eerder het gevoel door er niet over te kunnen praten en het te kunnen delen mijn nare gevoel alleen maar erger wordt.

Maar goed, ik moet het van me af zetten en gewoon afwachten.

16-11-2009 22:06

viewtopic.php?f=39&t=3029

17-11-2009 11:56

hoi dahlia,
ik moet zeggen dat jou verhaal mij heel bekend voor komt. Ik ben zelf ook eind mei gestopt met de pil en ook nog niet zwanger. Ik ben er zelf ook vrij veel mee bezig en mijn man heeft zo iets van we zien wel als het zover is.
En als ik dan zeg van oh ik zou zo graag willen dat ik zwanger ben dan zegt hij ook alleen van ja dat weet ik nu wel.
Mannen kijken daar denk ik toch anders tegen aan, het is ook niet hun lichaam wat verandert he. Mijn lichaam is op het moment een beetje uit zijn doen en dat maakt het helemaal lastig. Waarom praat je er met niemand over? Bijna al mijn vriendinnen weten dat wij er mee bezig zijn en ik vind ook wel leuk om er met anderen over te praten. Ik snap nooit zo goed waarom mensen dat allemaal stil willen houden enzo, want vaak weten ze toch wel dat het er aan komt. En als er iets mis zou gaan kun je ook uitleggen waarom je je op dat moment klote voelt. Maar goed dat moet ieder voor zich weten.
Met vrouwen er over praten is vaak toch anders als met mannen. Mannen denken volgens mij van oh we sexen en dan word je zwanger, maar die houden er geen rekening mee dat het maar een paar dagen per maand kan en dat het voor een vrouw op dat moment gewoon belangrijk is om dan ook sex te hebben.
Ik zit zelf op het forum wat sabine ook al had doorgelinkt, kom daar eens een kijkje nemen!

18-11-2009 12:25

dahlia schreef:Bedankt voor je reactie, toch prettig om te merken dat ik niet de enige ben. Lijkt me wel lastig voor je dat je al een jaar bezig bent. Natuurlijk is het heel normaal dat je niet binnen het jaar zwanger wordt, maar als ik naar mezelf kijk en er nu al wel wat meer mee bezig ben hoe is het dan na een jaar?? Hoe ga jij er mee om en hoe reageerd je vriend??

Wij hebben ook besloten het niet met anderen te delen en dat maakt het nog lastiger dat mijn vriend het er het liefste ook niet over heeft. En als ik er iets over zeg, en zeker als het over mijn vruchtbare periode gaat wil hij er allemaal niks van weten. Hij is bang dat het een obsessie wordt, maar ik heb eerder het gevoel door er niet over te kunnen praten en het te kunnen delen mijn nare gevoel alleen maar erger wordt.

Maar goed, ik moet het van me af zetten en gewoon afwachten.

Ik ging er tot een 3 tot 4 maanden geleden redelijk rustig mee om, had het gevoel van; het komt wel. Maar nu we bijna een jaar verder zijn word ik wel een beetje bang. Stel dat het niet lukt? Hoe voel ik me dan?

Wat Rasje zei; dat haar vriend zegt; "dat je zwanger wilt worden weet ik nu wel" is heel logisch. Wij willen gewoon praten over hoe we ons voelen en wat het met ons doet. Als je dat tegen je partner zegt; hoort hij eigenlijk; He kluns! Je maakt me niet zwanger! We zijn al zo lang bezig, ben je wel in orde?!
Wij zeggen wel; onze mannen begrijpen ons niet, maar andersom is dat net zo. Zij zien het als hun taak ons te bezwangeren en als dat niet lukt, zien ze dat als falen. Ga ze daar dan vooral niet op aanspreken (ook al doe je dat voor je gevoel helemaal niet), maar probeer het anders te formuleren. Zeg vooraf duidelijk dat het normaal is dat het zo lang duurt, want zij lezen dit soort internetsites echt niet en hebben het er echt niet met hun vrienden over. Zorg ervoor dat ze zich niet aangevallen kunnen voelen als je duidelijk maakt dat je je depri voelt door al dat wachten. Het ligt niet aan jou lieverd, maar ik baal ervan dat het ons nog niet gelukt is.

Liefs!