Help, ik word mama! Is de wereld wel zo leuk?!

[Nadine]

Ik kon er geen topic over vinden en tussen de vrouwen die allemaal héél graag zwanger worden en zijn is het misschien ook wel taboe, maar ik zit er toch mee :|

Mijn vriend was er aantoe, en ik stemde ermee in. Ik moest er even aan wennen, maar het voelde goed om moeder te willen worden.
Nu vind ik het moeilijk om terug te halen waarom ik zo graag kinderen wilde :|
Allerlei verstandelijke argumenten, vragen en twijfels dwarsbomen mijn geluksgevoel: de wereld is overbevolkt, is de wereld wel zo leuk? Wie ben ik om te bepalen dat mijn kind in deze wereld wil leven? Zijn mijn kinderen, als ze volwassen zijn, nog wel zo leuk? Maken die onvermijdelijke zorgen me wel gelukkig? Doen we het eigenlijk niet allemaal omdat wij het willen, en niet voor het kind?

Ja, ik zit in een dipje. Meestal kom ik daar wel uit, maar nu slaat de paniek een beetje toe: er is nl. geen weg meer terug.
En ik denk en hoop dat jullie me hier aan al die prachtige redenen om aan kinderen te beginnen kunnen herinneren, want in mijn achterhoofd weet ik dat ik gewoon heel graag kinderen wilde :|

Help!

[Miesje78]

Klinkt heel bekend, Nadine!
Ik ben ook heeeeeel blij en gelukkig, maar ik ken je gevoel. Soms denk ik ook waarom???? En slaat de twijfel inderdaad toe!
Maar als de kindertjes van mijn vriend er dan zijn en hun armpjes om me heen slaan en me dikke knuffels en kussen geven, weet ik het wel weer hoor! Dit wil ik ook!!!! Eentje van ons samen. (Ik voel heel veel voor hun hoor, begrijp me niet verkeer, maar ik denk dat het toch wel anders is). De liefde die je dan voelt! Zo heerlijk. De dingen die ze zeggen; lachwekkend, vertederend en tuurlijk soms frustrerend, hihi.
Maar ik weet het zeker hoor, ook al heb ik die gedachtes en gevoelens af en toe. Volgens mij horen die er ook gewoon bij, net als de misselijkheid en pijnlijke borsten :roll:
Dus voel je niet bezwaard ofzo, ik denk dat er heel veel vrouwen zijn die dit af en toe denken. Of niet????

[Marcel]

Wat herkenbaar. Jarenlang heb ik gezegd geen kinderen te willen, omdat de wereld er zo slecht aan toe is. Ik wilde mijn kind niet in het ongeluk storten. Toen bedacht ik me dat onze kinderen juist de toekomst zijn. Ik hoop dat ons kindje juist er een beetje aan bij zal dragen dat de wereld leefbaar blijft en dat hij of zij een beetje geluk over de wereld kan verspreiden.

[Coo1]

Ik sluit me bij marcel aan.
Zelf wilde ik ook nooit kinderen maar ik ben nu supertrots om mama te worden en als ik zie hoe mijn man er mee bezig is (zag zichzelf vorige week bij de efteling al helemaal in de speeltuin zitten met zijn kind) word ik nog trotser. In het begin ook wel wat momenten gehad van ojee er is geen weg meer terug maar dat gaat wel weer over.
En inderdaad de kinderen zijn de toekomst. Hopelijk leert iedereen van de fouten die er in het verleden zijn gemaakt en wordt de wereld weer wat groener en vrolijker. En een goed voorbeeld doet goed volgen, toch.....

[Sofia]

Ik denk dat het heel normaal is om soms twijfels te hebben, ik denk dat iedereen dat wel eens heeft in haar zwangerschap. Ik heb het zelf ook wel gehad hoor heel af en toe. Je hele leven staat straks op zijn kop, dus is het wel logisch dat je je dan af en toe afvraagt of je wel de juiste keuze hebt gemaakt. Maar ik weet zeker dat je er straks anders over zult gaan denken, als je wat meer gewend bent aan het idee, Had ik zelf ook.

[Nadine]

Ik krijg hier letterlijk tranen van in mijn ogen. Dit had ik echt ff nodig. Thx meiden!

Ik heb net een carriere-switch gemaakt en dat geeft toch weer een heel ander doel in mijn leven. Daarnaast botert het niet zo met mijn moeder. En bovendien heb ik die hilarische en lieve kindjes van mijn broer al een tijd lang niet gezien.. en dan heb ik het nog niet over de hormonen :roll:

Ja, die onvoorwaardelijke liefde en eigenlijk heeft elke leeftijd wel z'n charme: alsof je na de kleutertijd niet meer van je kind zou houden En idd mijn vriend die veel te grote slofjes koopt, gewoon omdat hij iets wilde kopen voor de baby :lol:
Bovendien gaan wij ons kind gewoon zo opvoeden dat hij een steentje bijdraagt aan een betere wereld!

Als ik weer een dip krijg, lees ik gewoon dit topic terug

Nogmaals bedankt!

[Saar80]

Heel herkenbaar, het is niet meer dan logisch dat je je die dingen afvraagt wanneer je zwanger bent. Onder invloed van hormonen en door het besef dat je hele leven anders zal worden gaan je hersenen overuren maken. Denk idd zoals velen al schrijven dat het heel natuurlijk is om al die gedachten de revue te laten passeren.

Denk dat degene die al mama zijn je ook wel kunnen vertellen dat die vragen vanzelf weggaan wanneer je die kleine in je armen houdt. Die moederliefde is zo groot daarmee is niets te vergelijken! Ik heb zelf ook mogen ervaren dat wanneer je kindje er is je het ineens "snapt". Ik hoorde voordat mijn zoontje er was vaak verhalen van moeders maar op één of andere manier is die "klik" (alsof alles op zn plek valt) er pas wanneer je baby er is.

Als je eenmaal moeder bent komen er weer heel andere vragen en onzekerheden op je af. Probeer te genieten van je zwangerschap. Het is zeker zo dat je voor een deel een kindje op de wereld zet voor je eigen plezier, maar als je bedenkt wat jij allemaal al hebt mogen meemaken en leren hier op de wereld dan is dat denk ik zeker iets wat je je kindje wilt laten ervaren. Het leven is leuk en wordt nóg leuker met een kindje!

[Malou]

Wat herkenbaar. Jarenlang heb ik gezegd geen kinderen te willen, omdat de wereld er zo slecht aan toe is. Ik wilde mijn kind niet in het ongeluk storten. Toen bedacht ik me dat onze kinderen juist de toekomst zijn. Ik hoop dat ons kindje juist er een beetje aan bij zal dragen dat de wereld leefbaar blijft en dat hij of zij een beetje geluk over de wereld kan verspreiden.

Wat ontzettend mooi verwoord!

Ik heb ook deze gedachten wel eens gehad, in wat voor wereld ga ik mn kind op de wereld zetten.
Maar zo zijn er ook zoveel andere dingen en als je daar overal over na gaat denken en moet denken, kun je net zo goed in een donker holletje wegkruipen en je leven lang diep ongelukkig zijn.

Er zijn nu nog steeds wel dingen waar ik over na denk, hoe zal het gaan, hoe zal alles zijn wanneer mijn kleintje straks oud genoeg is om op stap te gaan of wat maar ook, maar ik kan alleen maar hopen dat alles dan beter is dan nu, en de wetenschap dat we er zelf veel aan kunnen doen om ons kind wel de juiste opvoeding en normen en waarden mee te geven, en dan maar hopen dat dat zijn uitwerking heeft, en dat hij net zoals Marcel hierboven schrijft, met zijn goede dingen en wijze lessen iets bij kan dragen voor anderen, doen me de twijfels dan wat wegnemen.

Vroeger was er ook wel wat, net zoals nu, en ook in de toekomst zal dat zo zijn, maar dat is iets waar we gewoon moeten proberen niet te veel bij stil te staan.
Geniet van je zwangerschap meid, het is zo bijzonder en mooi!

[bloemmie]

Weet ook hoe je je voeld hoor, die onzekerheid van het zwanger zijn.
Je hebt toch een bepaald beeld van de zwangerschap en van je toekomst.
Ik wou al vroeg kinderen, maar manlief nog niet hij was er nog niet aan toe.
En ik deed m vaak plagen met zullen we kindje gaan maken? Toen zei hij op een dag ja is goed en toen wist ik even niet meer hoe ik moest reageren. Het moment van dat je samen in bed ligt en er voor het eggie voor gaat zal ik nooit vergeten, ik moest alleen maar huilen, want ja stel je voor het is raak. En dat was het ook meteen de eerste keer. Toen kwamen de onzekerheden van oeh hoort dit wel zo te voelen etc etc. Uiteindelijk heb ik nergens last van gehad(en nog steeds niet echt op die huilbuien na dan en sinds 2 weken maagzuur) van de zogenaamde zwangerschapskwalen. Je voeld je dan niet echt zwanger en alles valt tegen zeker als je buik ook niet echt wil groeien. Ook ging ik steeds meer denken, zal ik straks een goede mama zijn, want als mijn kind mij straks niet leuk vind??? Wat als mijn kindje straks ongelukkig zal zijn??? Weet ik straks wel wat ik moet doen als het gaat huilen als ik alleen ben met de baby??Zoveel vragen. Maar dat is zoals hieronder al meerdere(aanstaande) mama's beschrijven iets waar je nou eenmaal aan denkt als je zwanger bent dankzij je hormonen. Als je jezelf een beetje kent dan weet je dat je er eigenlijk gewoon klaar voor bent, maar je bent er volgens mij gewoon bang voor omdat dan een hulpeloos mensje afhankelijk is van jou. En jij zelf bent juist diegene die je kindje het goede voorbeeld kan mee geven voor de rest van zijn/haar leven. Onze kinderen zijn idd de toekomst, maar wel door die lieve mama's en papa's die ze hebben opgevoed.Jij gaat je kind straks leren wat goed is en wat fout en juist jij kunt ervoor zorgen dat je kind gelukkig is. En als je dat eenmaal ziet ben je dat zelf ook, want daar heb(ben) jij/jullie juist voor gezorgd. Er is nu idd geen weg meer terug en nog steeds vind ik het eng en alleen maar enger worden des te korter de dagen worden totdat ik moet bevallen. Ik durf niet echt meer, maar ik weet zeker als ik straks ons kindje in mijn armen heb dat ik zal denken, heb ik me hier nou druk om gemaakt.
Komt goed meissie, probeer idd genieten van je zwangerschap en laat het allemaal over je heen komen.

liefs

[Joyce2911]

Wat een goed topic! Ik probeerde dit onderwerp laatst bij m'n vriend aan te
kaarten, maar die snapte er niks van...Ik dacht al dat ik de enige was die dit
zo voelde...Maar gelukkig niet. Ik sta ook 100% achter onze keuze en mijn
wens is altijd zo groot geweest, maar nu af en toe toch de twijfels.

Heb gelezen wat iedereen schreef, en er staan mooie dingen tussen en
wat je ervoor terug krijgt, super fijn om te lezen. Ook ik ga dit topic
regelmatig erbij pakken als de onzekerheid weer toe slaat.
Bedankt!

[Jootje82]

Ik snap zelf niks van die gedachtes maar ben dan ook niet zwanger.. En iedereen zijn eigen gevoel.

Maar ben ervan overtuigd dat elke generatie zich zorgen heeft gemaakt (tijden blijven veranderen) en uiteindelijk is het allemaal goed gekomen..

[naatje83]

Ik wou ook nooit moeder tot het oergevoel vorig jaar ineens toesloeg.
Ik had ook zoiets van wie gaat er in deze tijd nou kinderen op de wereld zetten.
Ook nu heb ik nog steeds last van onzekerheden zullen ook de hormonen wel zijn want
een dag erna denk ik er weer heel anders over. Ik heb tijdens deze zwangerschap ook
mijn moment van geluk nog niet gehad. Zit nog steeds met mijn MK in mijn hoofd. Hoop
echt dat ik heel snel kan gaan genieten en ik kan niet wachten totdat de eerste 12 weken
voorbij zijn.

[Saar80]

Ik heb toen ik jonger was ook nooit moeder willen worden. Vond kinderen hélemaal niks....vond er niks aan en kon me niet voorstellen dat ik ze ooit wél zou willen! Het idee alleen al! Haha! Uiteindelijk is dat biologische klokje toch gaan tikken en hebben we vorig jaar de knoop écht doorgehakt om er voor te gaan, heel bewust dus en zó ontzettend gewenst! Nu mijn zoontje er is kan ik me niet eens meer voorstellen hoe het zónder hem zou zijn, die moederliefde overwint alles!

[Nadine]

Mooi hoe iedereen dat anders ervaart.

@Saar
Ik realiseerde me in eens dat ik niet na mijn 30e moeder wilde worden.. en toen is het eigenlijk best snel gegaan

@Naatje
Dat genieten kun je niet afdwingen. De MK moet ook een plaatsje krijgen :|
Ben hartstikke blij voor je dat het nu goed gaat. En ik hoop dat dat zo blijft!

[Saar80]

@Nadine, gek is dat he? Hoe je ineens van gedachte kan veranderen....Ik had nóóit gedacht dat dat klokje zou gaan tikken...Moet zeggen dat toen ik dat voor het eerst aan mezelf merkte ik niet goed wist wat ik ermee moest, schrok er behoorlijk van! Maar mn man wilde vanaf dag één al kinderen dus die was maar wat blij dat die hormonen ineens gingen werken. Al geloof ik ook wel dat dat niet voor alle vrouwen geldt...

[Nadine]

Ik heb me gewoon heel lang tegen mijn moeder afgezet.
Ik zou echt geen moeder gaan worden, had wel wat 'beters' te doen met mijn leven :lol:
En op een dag bedenk je je dat je er niet aan moet denken op je 50ste alleen (met partner) te zijn..

Volgens mij is het kiezen tussen een tamelijk vlak leven of een leven met (enorme) hoogtepunten.. en dieptepunten.

Maar genoeg gefilosofeer

Fijn weekend!

[Saar80]

Nadine, ik ben het deels met je eens. Natuurlijk is het fijn om straks kind(eren) te hebben die waar je ook op je 50/60/80e nog contact mee hebt en een echte familie vormt. Maar denk zeker niet dat je leven "vlak" is wanneer er geen kinderen zijn. Niet iedereen heeft die keuze natuurlijk! Wanneer je geen kinderen kúnt krijgen wil dat niet automatisch zeggen dat je leven dan niets voorstelt of minder leuk is als van iemand mét kinderen....

Maar ook als je bewúst kiest voor een leven zonder kids hoeft dat echt niet minder leuk te zijn denk ik. Althans dat zie ik nu bij familie van me. Beide halverwege de 40 wonen in een groot huis, twee grote autos voor de deur, een camper, een bootje en maken regelmatig grote reizen. Zij genieten van de kinderen van hun broers en zussen maar hebben het verder prima met zn tweetjes!

[Nadine]

Ik bedoel met 'vlak' ook zeker niet 'minder leuk'.
Ik bedoel dat kinderen emoties in je losmaken. Soms hele leuke, soms hele nare.
De zorgen om je kind versus de vreugde die een kind je kan geven.
Bovendien zijn emoties maar net hoe je ze zelf ervaart.
Soms zou ik willen dat mijn leven emotioneel wat vlakker is, maar ik ben nou eenmaal gevoelig.

Met mijn vorige bericht wil ik absoluut niet zeggen dat kinderloze stellen geen hoogte- en dieptepunten kennen.
Ik ken een gedwongen kinderloos stel en zij zien hun lieven - helaas - als een groot dieptepunt.
Maar heb ook familieleden zonder kinderen en die vinden het wel prima zo. Prima, wat mij betreft.

Het is natuurlijk niet aan mij om te oordelen over het leven van anderen. Zeker niet om te oordelen of dat 'minder leuk' is, of niet.

[Saar80]

Sorry Nadine, dan heb ik te snel geoordeeld en te snel mn conclusie getrokken! Zo bedoelde ik het dus niet....Wilde alleen maar zeggen dat het er aan ligt hoe je zélf in het leven staat en daarover oordeelt. Als je zelf je leven als een dieptepunt ziet omdat je geen kinderen kunt krijgen, is dat van één kan begrijpelijk maar van de andere kant geef je jezelf dan ook niet de kans om tóch gelukkig te zijn. Das toch ook zonde van je leven? Daarbij zijn er tegenwoordig ook nog mogelijkheden zoals adopteren, pleegouder of draagmoederschap....

[Nadine]

Zo is het ook ja, adopteren, pleegkinderen. Ik zei al heel vroeg: als het niet via de natuurlijke weg lukt, wil ik zo snel mogelijke beginnen met adopteren. Gelukkig heb ik (nog) niet voor die keuze hoeven staan. Bovendien weet ik niet of ik er dan nog zo over zou denken..

Ik zou ook denken: maak wat positiefs van je leven als je weet dat je kinderloos blijft, maar ja, da's makkelijker gezegd dan gedaan. En wie weet hoe ik erover zou denken als ik het zelf zou meemaken :|

Wat mogen we eigenlijk van geluk spreken, hè Saar?

[Saar80]

@Nadine, zeker weten! Ik besef heel goed hoeveel geluk ik/we heb/hebben! Ik zie het nu bij een vriendin die het medische circuit in moet omdat het op de natuurlijke manier niet lukt (ze is 29). Dan besef ik extra goed hoev bevoorrecht ik ben! Maar ook een andere vriendin die om gezondheidsredenen niet zwanger mág worden (kan haar dr leven kosten), dat zijn echt rotdingen in het leven! Die meiden moeten hun hele leven anders gaan indelen en heel andere beslissingen maken. Dus het besef dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is, is hier erg aanwezig! Daarom baal ik soms ook van die meiden die het allemaal maar als "een foutje" zien, of onvoorzichtig zijn en dan "ineens" zwanger zijn....die staan er niet bij stil hoeveel geluk ze wel niet hebben! Daarom vind ik Moeders voor Moeders ook zo belangrijk, kan me dan echt druk maken wanneer iemand om een domme reden (die bussen stinken, teveel gedoe, het drong pas na 12 weken door dat ik zwanger was enz...) daar niet aan meedoet....vind het een kleine moeite!

[Nadine]

ik heb ook absoluut geen moeite met plassen in een kannetje

[Saar80]

Haha Nadine! Ben het helemaal met je eens! Die paar weekjes....wat stelt dat nou voor? Je helpt er andere vrouwen mee! En het stinkt alleen als je met je neus in die potten gaat hangen haha!

Hoorde eens van iemand dat ze er niet aan meedeed omdat ze dr eigen pies zo vond stinken en ze het niet kon voorstellen dat iemand iets aan haar pies had....hoe dom ben je dan?? Sorry hoor maar dan snap je het dus écht niet! Zijn meestal de mensen die zwanger worden / zwanger zijn als vanzelfsprekend zien!

[Nadine]

Sommige vrouwen hebben in een keer extreem goed reukvermogen. Maar idd ik ga er ook niet boven hangen

Gisteren had ik de fles vrijwel volgepiest.
De dame van moeders voor moeders zei dat dat niet zou lukken.
Heb bijna zin om er een wedstrijdje van te maken :mrgreen:

[Saar80]

Haha! Ja ik vond het zelfs erg als ik mn plas "verspilde" wanneer ik op mn werk was....

[naatje83]

Haha Nadine ik heb hetzelfde ik probeer er ook een wedstrijdje van te maken om het
kannetjes vol te krijgen :lol:

[Eva_697]

Saar80:
Vind het wat overdreven hoor dat gedoe over plassen voor moeders voor moeders. Deed de vorige keer mee, prima.. tot 9 weken gedaan kreeg een MK. Heb me direct afgemeld en die lui bleven die klotepotten brengen. Erg prettig is anders hoor kan ik je vertellen. Heb deze keer dus ook niet mee gedaan omdat ik het gewoon geen prettig idee vond mocht ik dus weer een MK krijgen en ze weer die achterlijke potten blijven brengen.

Daarbij is het een goed doel, en het kost niet veel moeite, maar vond het vrij irritant te doen te plassen in die potten, eerlijk is eerlijk. Daarbij geef ik ook niet elk goed doel geld heb daar gewoonweg geen zin in/tijd voor kan nu eenmaal niet iedereen helpen en dat is toch zeker mijn goedrecht?

En dat wil niet zeggen dat ik zwanger worden/blijven als vanzelfsprekend zie, ik ben wel de laatste! vind het verschrikkelijk dat sommige mensen zo moeten vechten voor hun droom! vind je erg kort door de bocht, prima dat jij er zo over denkt, maar scheer eens even niet iedereen over een kam zeg die niet mee wilt doen met MvM.

[Sofia]

Dat vind ik ook. Het is ieders eigen keuze!

[Saar80]

Wow Eva.....schrik een beetje van je woorden! Ik bedoelde het absoluut niet verkeerd in mn laatste berichtje! Ik probeerde alleen duidelijk te maken dat wanneer je zwanger bent je moet beseffen dat dit niet vanzelfsprekend is en dat je met een paar weken plassen in een potje andere vrouwen/stellen een kans geeft om óók zwanger te worden. Dat je een beetje onbaatzuchtig moet zijn en geen stomme excuses moet verzinnen als "die potten stinken zo" of iets dergelijks.

Natuurlijk mag iedereen zelf weten wat ie doet, dat recht heb je natuurlijk ten volste. En ik kan me goed voorstellen dat het bijzonder pijnlijk is wanneer ze steeds die potten komen brengen terwijl je een miskraam gehad hebt. Dan zou ik de volgende keer ook niet meer mee doen, dat is toch je goed recht?

[Nadine]

.. en dan te bedenken waar dit topic eigenlijk over ging.. :?

[Sofia]

:lol:

[Eva_697]

@ Saar,, ja grotendeels hormonen misschien :? Nee zonder gein, sorry kwam misschien wat heftig over, maar ben al meerdere malen raar aangekeken omdat ik dus NIET mee wilde doen dit keer, en dat voelt toch niet echt prettig :oops:

waar dit Topic over ging ja .. lastig onderwerp.. Kinderen krijgen/willen is een hele egoistische beslissing, je zet een persoon op de wereld omdat JIJ dat graag wilt. Anderzijds denk ik zeker dat ik mijn kind een hartstikke leuk leven kan geven en dat hij bij kan dragen hier.. de wereld is nu eenmaal niet leuk en er is genoeg ellende, maar daarvoor is het leven ook denk ik, maak het zo leuk als je zelf wilt

[Saar80]

@Eva, tja ook al ben ik dan niet meer zwanger ook het ontzwangeren zorgt voor een hoop hormoon-gedoe dus begrijp het wel hoor

Wat je zegt ben ik met je eens. De wereld is miss niet ontzettend mooi en leuk maar het ligt er ook maar aan wat je er zélf van maakt. Ik hoop dat ik mijn zoon kan leren te genieten van het leven, de kleine dingen en dat het leven zo leuk is als je het zelf maakt....Als ik zelf terug kijk naar mn kindertijd hebben mn ouders het goed gedaan en ik hoop dat ik mijn zoon ook die goede basis mee kan geven!