10-08-2009 08:54
Hoi,
Ik wil graag praten met mensen die, net als ik, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad.
Hier komt mijn verhaal:
Tweeenhalve week geleden had ik ineens veel bloedverlies. Ik was 7 weken zwanger. Meteen âs ochtends was ik al bang dat het niet goed ging. Een paar uur later op mijn werk was het alleen maar erger geworden, dus ik dacht aan een miskraam. Toen heb ik gynaecologie gebeld. (waar ik al onder behandeling was) De assistente vond het niet nodig dat ik langs zou komen, want ik had immers 3 dagen later toch al een afspraak staan. Hier was ik het niet mee eens, maar heb me toch af laten wimpelen. De volgende dag weer gebeld, want het zat voor mijn gevoel echt niet goed. Ik had bloedverlies en pijn. Weer wilde de assistente me afwimpelen en maakte opmerkingen als âAls het een miskraam is, kunnen we dat toch niet tegenhoudenâ. Ik was toen vrij boos en heb er op gestaan dat ik langs kon komen. Diezelfde dag om drie uur kon ik dan toch komen. âs Avonds om acht uur ben ik met spoed geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het vruchtje zat in mijn rechter eileider. Het is met een kijkoperatie verwijderd. Gelukkig bleef mijn eileider bespaard.
Toen moest ik vier dagen geleden op controle. Dat was een flinke tegenvaller. Mijn HCG was weer gestegen. Er was toch nog ergens in mijn lijf iets aan het groeien. Dit kon volgens de gyn. Een stukje zijn wat achter is gebleven, of een tweede vruchtje, wat dus niet verwijderd is. Helaas was op een echo niets te zien, dus kreeg ik een methotrexaat kuur. Dit zou alle restjes moeten afbreken. Allemaal goed en wel, maar ik ben er goed ziek van. Ik moet er van braken, ben misselijk, heb hoofdpijn en ben vreselijk moe.
Eigenlijk zit ik er nu wel een beetje doorheen. Het feit dat je een vruchtje verliest is al emotioneel, en als je er dan nog een operatie bij krijgt, en een kuur waar je ziek van wordt, vraag je je af waar je het allemaal aan heb verdiend.
Het is wel fijn om mijn verhaal hier even kwijt te kunnen.
Ik hoop dat er mensen zijn die met een soortgelijke geschiedenis toch een heel positief verhaal te vertellen hebben.
Ik kijk uit naar jullie reacties
Gr. Jaan
Ik wil graag praten met mensen die, net als ik, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad.
Hier komt mijn verhaal:
Tweeenhalve week geleden had ik ineens veel bloedverlies. Ik was 7 weken zwanger. Meteen âs ochtends was ik al bang dat het niet goed ging. Een paar uur later op mijn werk was het alleen maar erger geworden, dus ik dacht aan een miskraam. Toen heb ik gynaecologie gebeld. (waar ik al onder behandeling was) De assistente vond het niet nodig dat ik langs zou komen, want ik had immers 3 dagen later toch al een afspraak staan. Hier was ik het niet mee eens, maar heb me toch af laten wimpelen. De volgende dag weer gebeld, want het zat voor mijn gevoel echt niet goed. Ik had bloedverlies en pijn. Weer wilde de assistente me afwimpelen en maakte opmerkingen als âAls het een miskraam is, kunnen we dat toch niet tegenhoudenâ. Ik was toen vrij boos en heb er op gestaan dat ik langs kon komen. Diezelfde dag om drie uur kon ik dan toch komen. âs Avonds om acht uur ben ik met spoed geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het vruchtje zat in mijn rechter eileider. Het is met een kijkoperatie verwijderd. Gelukkig bleef mijn eileider bespaard.
Toen moest ik vier dagen geleden op controle. Dat was een flinke tegenvaller. Mijn HCG was weer gestegen. Er was toch nog ergens in mijn lijf iets aan het groeien. Dit kon volgens de gyn. Een stukje zijn wat achter is gebleven, of een tweede vruchtje, wat dus niet verwijderd is. Helaas was op een echo niets te zien, dus kreeg ik een methotrexaat kuur. Dit zou alle restjes moeten afbreken. Allemaal goed en wel, maar ik ben er goed ziek van. Ik moet er van braken, ben misselijk, heb hoofdpijn en ben vreselijk moe.
Eigenlijk zit ik er nu wel een beetje doorheen. Het feit dat je een vruchtje verliest is al emotioneel, en als je er dan nog een operatie bij krijgt, en een kuur waar je ziek van wordt, vraag je je af waar je het allemaal aan heb verdiend.
Het is wel fijn om mijn verhaal hier even kwijt te kunnen.
Ik hoop dat er mensen zijn die met een soortgelijke geschiedenis toch een heel positief verhaal te vertellen hebben.
Ik kijk uit naar jullie reacties
Gr. Jaan
