Meisjes van 17-20 die zwanger willen worden/zijn

[LadyDanielle]

Hallo allemaal!

Ik ben Danielle, ik ben 18 jaar.
Mijn verloofde is 19 jaar.
December '08 gestopt met de pil omdat ik moest menstrueren, Die liet helaas op zich wachten tot half februari.
Daarna nooit meer de pil ingenomen, Wij kiezen er dus voor om zwanger te worden samen.

Ik ben benieuwd of er meerdere meisjes van mijn leeftijd zijn die hier bewust voor kiezen.
Of dat het meestal een "ongelukje" is.

Zit nu in de eerste echte ronde! en ben nu 5/6 dagen overtijd!
Dit hoeft natuurlijk niet echt iets te betekenen, maar laten we het hopen.

Voel je vrij om je verhaal te doen!

---------------------------

Leeftijd : 18 & 19
Gestopt sinds : December '08
Ronde : Eerste echte ronde, maart.
Gebruikte pil : Yasmin

---------------------------

[anna123]

Ik gun het iedereen om snel zwanger te raken als ze dat willen! Alleen als ik naar mezelf kijk... toen ik 18/19 jaar was voelde ik me al heel volwassen en kon ik de hele wereld aan.. maar als ik nu terug kijk, was ik nog erg jong hoor! ( ben nu 26)
Ik heb juist in de periode 18-25 heel veel geleerd en ook heel veel leuke dingen meegemaakt en als je een kindje hebt kun je eigenlijk niet echt spontaan meer dingen ondernemen..
MAAR.. als je er voor je gevoel helemaal 100% aan toe bent, en je bent 100% zeker van je relatie.. zou ik er lekker voor gaan!
En je vooral niets aantrekken van anderen en alle 'goedbedoelde' adviezen!

xxx

[Tweet]

Ik was 24 toen ik per ongeluk zwanger raakte van mijn eerste kindje, en ik blijf erbij dat zelfs 24 vaak nog te jong is...
Des al niet te min wens ik jullie veel succes! Het hangt er natuurlijk maar net vanaf wat voor persoon je bent, of je wel of niet jong kinderen zou moeten krijgen... Hoop in ieder geval dan maar dat jullie goed doordrongen zijn van alle consequenties die het met zich meebrengt. En nogmaals: ik wens jullie echt heel veel succes, liefde en gezondheid hoor!!! :oops:

[LadyDanielle]

Dankjewel.

Ik begrijp aan de ene kant ook wel dat de meeste ons te jong zullen vinden.
En het ligt idd aan wat voor persoon je bent enzo.
Sommige denken dat een kind een speeltje is, en dat het stoer is enzo.
Maar natuurlijk zijn wij ons bewust van alles wat je tegen gaat komen.

Bedankt voor het reageren in elk geval

[Sabien84]

Ik vind het echt helemaal af hangen van de situatie. Als je thuis woont, bezig bent met school, en net een maand verkering hebt zeg ik: NEE!! Veel te onvolwassen om er dan bewust voor te kiezen! Maar als je samenwoont, zeker bent van je relatie en je financieel zelfstandig bent, en ook een baby in je financiele plaatje pas: dan moet je er aan beginnen wanneer jij er aan toe bent. Voor de 1 is dat met 18 al, voor de ander pas met 40. Zolang je maar weet waar je mee bezig bent!!!

[leonec]

Ik vindt het persoonlijk wel jong. In die tijd voelde ik me ook klaar voor alles en dacht dat ik alles aan kon met mij vriend dus ook kinderen.
Na 2 jaar is mijn relatie stuk gelopen omdat ik door prive omstandigheden in 1 keer volwassen was en mijn vriend en ik zaten niet meer op 1 lijn.
Het is voor ieder natuurlijk verschillend maar ik persoonlijk vindt 17 jaar echt te jong...je moet nog zo groeien.

[elmootje21]

hoi meiden.

ik ben nu 22 en mijn vriend word dit jaar 30,ik ben nu 26 weken zwanger van ons eerste kindje.
we zijn er dolgelukkig mee en we hebben er ook echt voor gekozen.

ik zelf zou op mijn 17de nog geen kind willen,maar dat is voor iedereen verschillend.
ik zelf hield er nog van om te gaan stappen op die leeftijd en had toen ook nog niet echt een serieuze relatie,woonde nog thuis ging nog naar school heen,dus ik zou het op die leeftijd niet willen.
dat zijn wel allemaal dingen waar je over na moet denken.

maar aan de andere kant de 1 is sneller volwassener dan een ander,en er zijn wel veel vooroordelen over jonge moeders en dat vind ik wel een beetje jammer,want sommige meiden die zorgen gewoon heel goed voor hun kleintje,terwijl er soms wel oudere moeders zijn die minder goed voor hun kind zorgen. (hoop niet dat iemand zich aangevallen voelt)

maar ik vind dat je er wel heel goed over na moet gaan denken,het is niet voor even maar voor een heel leven,je kunt het niet terug doen als je er geen zin meer in hebt.

liefs

[LadyDanielle]

Ja oke, 17 is ook wel even anders dan 18.

Maar ook sommige van 18 zijn niet volwassen.
Ik vind vanmezelf dat ik volwassen ben, dat was ik al op me 12e. Maar dat had zo zijn redene doordat ik een oudere zus met ADHD heb en me ouders dus veel met haar bezig waren.
Ik krijg ook altijd te horen dat ik eigenlijk te volwassen ben voor mijn leeftijd haha.

Maar als je relatie goed loopt, en je denkt dat het kan en je er 100% van overtuigt bent dan moet je dat doen vind ik.
Mijn vriend en ik zijn 1,5 jaar samen, en sinds januari verloofd.

Niemand uit onze familie ofzo weet nog dat we dit proberen.

Maar een leeftijd zegt weinig, het ligt aan hoe het peroon is.

xx

[kleinepukkie]

de ene 17 jarige is de ander niet ... maar als ik eerlijk ben vind ik het erg jong.
Je bent net puber af en ik zou zeggen probeer wat te genieten voordat je je in het "grote mensen leven " stort. ga reizen, doe dingen die straks niet meer zo makkelijk kunnen.

voor mij was het belangrijk dat we een stabiele relatie hadden (nu 9 jaar samen), dat we al een tijdje samen woonde zodat we wisten wat het was (wonen 5 jaar samen) en dat we financieel ruim genoeg zaten om een kindje alles te kunnen geven wat het nodig heeft en evengoed lekker kunnen leven (vakantie enzo) . Maar vooral... we moesten er samen aan toe zijn. Ik heb al langer een kinderwens maar mijn liefje was er voirge zomer in eens aan toe... wij zijn trouwens 26 en 27.

Het blijft ieders eigen keus... en ik zou zeggen volg je hart.

[Jinna]

ik vind 18 ook jong, maar als je zelf er heel zeker van bent dan moet je er voor gaan.
niemand kan je dan ook vertellen dat je het niet moet doen, het is jullie beslissing..
1.5 jaar is natuurlijk nog niet zo lang, maar als je al die tijd al samenwoond en zo dan ken je elkaar ook wel opzich.
zoals ik al zei het is echt jullie eigen beslissing.
Je zal best nare reacties in je omgeving krijgen maar daar moet je dan maling aan hebben want jullie hebben hier zelf voor gekozen.
Ik ben zelf nu 22 en mijn vriend 31, wij zijn 4.5 jaar samen waarvan 1.5 jaar samenwonend.
en mede door zijn leeftijd wilde ik niet te lang meer wachten, dus het kwam al meer van mijn kant
Ik wilde zelf altijd al jong kinderen, dat zie ik meerdere malen om mij heen en het lijkt me gewoon leuk dat je dan zelf nog van alles kan.
Mits het lukt natuurlijk want je hebt het niet voor het zeggen of je jong kinderen kan krijgen..

Ik wens jullie iig heel erg veel succes!

Liefs

[Eva_697]

Ja oke, 17 is ook wel even anders dan 18.

Maar ook sommige van 18 zijn niet volwassen.
Ik vind vanmezelf dat ik volwassen ben, dat was ik al op me 12e. Maar dat had zo zijn redene doordat ik een oudere zus met ADHD heb en me ouders dus veel met haar bezig waren.
Ik krijg ook altijd te horen dat ik eigenlijk te volwassen ben voor mijn leeftijd haha.

Maar als je relatie goed loopt, en je denkt dat het kan en je er 100% van overtuigt bent dan moet je dat doen vind ik.
Mijn vriend en ik zijn 1,5 jaar samen, en sinds januari verloofd.

Niemand uit onze familie ofzo weet nog dat we dit proberen.

Maar een leeftijd zegt weinig, het ligt aan hoe het peroon is.

xx

naja je kunt dan wel volwassen zijn, maar het gaat ook om je thuissituatie. Het moet wel haalbaar zijn om aan een kindje te beginnen. heb je genoeg geld een goed huis genoeg tijd om eraan te beginnen? ik zie zo ontzettend vaak dat jonge meiden kinderen krijgen, maar vervolgens moeten ze wel allerlei hulp van paps en mams krijgen, anders redden ze het vaak niet. Of kind zit 4 dagen in de creche omdat moeder en vader teveel moet werken om genoeg geld te verdienen.. Dus mijn mening, volwassen of niet.. je moet er klaar voor zijn en dan niet alleen mentaal gezien.

EDIT: ik ben trouwens 19, bijna 20 en mijn vriend is 24

[susieq12]

Amen! :mrgreen:

[LadyDanielle]

Ja oke, 17 is ook wel even anders dan 18.

Maar ook sommige van 18 zijn niet volwassen.
Ik vind vanmezelf dat ik volwassen ben, dat was ik al op me 12e. Maar dat had zo zijn redene doordat ik een oudere zus met ADHD heb en me ouders dus veel met haar bezig waren.
Ik krijg ook altijd te horen dat ik eigenlijk te volwassen ben voor mijn leeftijd haha.

Maar als je relatie goed loopt, en je denkt dat het kan en je er 100% van overtuigt bent dan moet je dat doen vind ik.
Mijn vriend en ik zijn 1,5 jaar samen, en sinds januari verloofd.

Niemand uit onze familie ofzo weet nog dat we dit proberen.

Maar een leeftijd zegt weinig, het ligt aan hoe het peroon is.

xx

naja je kunt dan wel volwassen zijn, maar het gaat ook om je thuissituatie. Het moet wel haalbaar zijn om aan een kindje te beginnen. heb je genoeg geld een goed huis genoeg tijd om eraan te beginnen? ik zie zo ontzettend vaak dat jonge meiden kinderen krijgen, maar vervolgens moeten ze wel allerlei hulp van paps en mams krijgen, anders redden ze het vaak niet. Of kind zit 4 dagen in de creche omdat moeder en vader teveel moet werken om genoeg geld te verdienen.. Dus mijn mening, volwassen of niet.. je moet er klaar voor zijn en dan niet alleen mentaal gezien.

EDIT: ik ben trouwens 19, bijna 20 en mijn vriend is 24

Ben ik het ook helemaal mee eens hoor.
Ik zou niet willen dat mijn kinderen Opa & Oma gaan zien als Papa & Mama.
Ik zie dit bij mijn nicht ok al is zei al 32 haar kindje van 2 zegt tegen Opa papa enzo. Omdat hij die gewoonweg vaker ziet dan zijn eigen vader. Maar ook met Oma en moeder gaat dit zo.
Ik zou mijn kind alleen naar de creche brengen om het spelen met andere kinderen te stimuleren enzo.
Maar verder wil ik er zelf altijd voor mijn kindje zijn. Ik voed het zelf op dat hoeft niemand van me over te nemen.
Maar je hebt helemaal gelijk hoor! Maar daarom zeg ik dat ligt aan de persoon zelf.
Sommige kiezen ervoor omdat ze het stoer vinden, en behandele hun kind daarna als pop!
Maar dit zal ik niet doen.

Xx

[LadyDanielle]

Hallo allemaal,

Ik word in mei 18 en mijn vriend is in februari 29 geworden!
Wij kiezen er bewust voor om zwanger te raken.
Op dit moment ben ik 2 dagen overtijd, maar wacht nog even met testen.
Van ons weet ook (bijna) niemand het, behalve mijn schoonvader en zijn vrouw.
Financieël is alles haalbaar.
We hebben het namelijk uit laten rekenen.
Ook hebben we een huis dat groot genoeg is, we wonen in een kinderrijke buurt.
Als we zwanger blijken te zijn is het natuurlijk van harte welkom!
Mijn vriend en ik hebben ervoor gekozen om het kind dan niet naar een dagverblijf of oppas te brengen, maar er zelf voor te zorgen.
Mijn vriend gaat 3 dagen in de week werken en dan ben ik thuis voor de kleine, ik ga 2 dagen werken en dan is mijn vriend thuis voor de kleine.

Liefs, Kimberley

Hee, Kimberley

Leuk joh! weer een meisje van 18 die er helemaal klaar voor is en laat zien dat het kan!
Spannend hoor dat je overtijd bent! hopen op goed nieuws!
Hoeveelste ronde zit je nu?
Ik ben nu een week overtijd en zit in mijn eerste echte ronde.
En van ons weten alleen wijzelf het en jullie
Ook meisjes van 18 kunnen er helemaal klaar voor zijn en het goed geregelt hebben.
Leuk huisje, Goed inkomen.

En het reizen laat ik wel achter me, Mijn leven is ook spannend zonder reizen/stappen & gek doen.
Geef mij maar een lekkere kleine waar ik al mijn liefde bij kwijt kan.

Xx

[popje 2 in de maak]

"Tja, er zijn zoveel dingen die je niet meer kan als je kinderen krijgt." Dat is natuurlijk heel makkelijk gezegd, maar als je ze toch niet doet kan 30 ook nog te jong zijn voor kinderen! Iedereen is er op zijn of haar moment klaar voor, niemand hoeft dat voor je te beslissen. Wel denk ik dat het belangrijk is dat je er samen helemaal achter staat en ook in staat bent om je kindje te geven wat je het graag zou willen geven. Daar bedoel ik niet direct al het materiele mee, maar wel een minimale basis, liefde, levenservaring en tijd. Je moet niet achteraf denken, oei als ik nou nog een jaar (of 2 of 5) had gewacht had ik mijn kindje meer aandacht (ivm studie/werk/gezondheid etc) kunnen geven. Of een stabielere omgeving.
Deze opmerkingen zijn voor iedereen die kinderen wil krijgen dus niet specifiek voor 17-20 jarigen. Maar ik denk wel dat dit juist bij die groep belangrijk is.

Als ik zelf terugkijk naar die tijd van mijn leven was ik ver van klaar voor kinderen krijgen, ondanks dat ik een fijne relatie had en samenwoonde. Gelukkig wilde ik toen ook nog geen kinderen. Nu ik wat ouder ben (bijna 30 hock: ) en zwanger van mijn tweede heb ik ook het gevoel dat ik het beste moment heb "gekozen" en dat dit ideaal is. Niet zozeer om wat ik allemaal heb kunnen doen in die jaren (uitgaan, reizen etc) maar meer omdat ikzelf stabieler ben, mijn relatie toch steviger en ik mijn kinderen meer mama kan bieden dan 10 jaar geleden. Een kind opvoeden (ruim 2...) blijkt toch zwaarder dan ik ooit had verwacht, maar mijn monstertje is toch het allerliefste wat ik heb ( en zijn broertje/zusje dan natuurlijk...)!

Heel veel succes met jullie keuzes en hoe dan ook veel succes en geluk met de toekomstige babies!

[nnln]

het is wel best jong maar als je zelfstandig bent en weet waar je aan begint en de kinderwens is er al een tijd waarom niet
ikzelf ben 19 en wil ook graag een kindje, woon al op mezelf, heb een vast inkomen en ga al langer dan 4 jaar met dezelfde jongen

[Mila]

ik vind dat leeftijd niks zegt... je hebt meiden van 17 die nog flink aan het puberen zijn en je hebt meiden van 17 die al volwassen zijn, dus vind ik niet dat je op leeftijd af moet gaan...
Als we gaan kijken naar een meisje van 17 die nog te jong is volgens mensen, wat vinden we dan van vrouwen van 40!?
Dan heeft een kind straks die in de pubertijd komt een moeder van in de 50... kan dat dan wel?
Ik vind het erg jammer dat jonge meiden die zwanger of moeder worden erg bevooroordeeld zijn en dat je weinig hoort over oudere vrouwen die zwanger of moeder worden.
Ik vind zelf persoonlijk dat leeftijd helemaal dus niks uitmaakt..
of je nu 17 of 40 bent... als je er maar klaar voor bent.

Als ik naar mij zelf kijkt... ik ben nu 23, mijn vriend 29. we wonen sinds anderhalf jaar samen en hebben allebei een vaste baan.. dus dan is de situatie er ook naar en wij zijn er klaar voor.. maar als ik deze situatie al had gehad op mijn 17/18 had ik ook best dan al een kind gewild..

[Lunanoa]

De ene 17 jarige is de andere niet..

Ben zelf 19 jaar, word dit jaar 20. Woon 2 jaar samen en heb nu een relatie van 3,5 jaar. Ben dit jaar klaar met mijn opleiding & mijn vriend werkt al fulltime. Hij is 24 jaar.
Mijn kinderwens is altijd heel groot geweest & wij zijn nu zo'n 7/8 maanden bezig. Inmiddels al een keer zwanger geweest maar dit is helaas op een miskraam uitgelopen.

Vaak worden "jonge moeders" niet begrepen. Vooral als je een miskraam hebt gehad is de meest gehoorde opmerking: "Agh je bent nog jong, je hebt nog genoeg kansen". De pijn na een miskraam is niet minder erg bij een 30 jarige vrouw.

Ik vind dat als je er écht klaar voor bent, er heel goed over nagedacht hebt, alles hebt besproken met je partner & een stabiele thuissituatie voor je kindje hebt, dat er niks mis is met een geplande jonge zwangerschap

Gelukkig doe je dit ook voor jezelf en je partner! Jullie willen samen liefdevol een kindje op laten groeien. Er zullen mensen om je heen zijn die pijnlijke dingen over je zeggen, dat is natuurlijk vervelend! Maar denk vooral aan voor wie je het doet!

Zet 'm op

[boba80]

Zelf was ik er op m'n 18e/19e echt nog niet klaar voor.
Leerde op mijn 18e mijn man kennen....en was nog bezig met een opleiding.
Wij hebben bewust gewacht tot we alles op orde hadden om goed voor een kindje te kunnen zorgen (huis wat groot genoeg is, goede baan (financieel gezond) en allebei een rijbewijs.

Iedereen moet het voor zich weten...maar ik zie wel aan een vriendin die op haar 18e bewust zwanger raakte dat het niet altijd over rozen gaat.
Inmiddels heeft zij een nieuwe man....en haar dochtertje zit vaak bij oma.
Je moet natuurlijk goed kijken of je bereid bent dingen op te geven voor een kindje (stappen e.d.).
Natuurlijk kan je ook als je een kindje hebt nog uitgaan...maar je moet dan wel altijd een oppas regelen.
Houd er ook rekening mee dat leeftijdsgenootjes vaak nog in een andere fase zitten dus dat je daar niet altijd dingen mee kan delen.

Als je over deze dingen goed hebt nagedacht.....geef ik je groot gelijk dat je probeert zwanger te worden.

[Dina88]

Hallo,

ik ben nu 21 en we gaan helaas alweer onze 13e ronde al in dus was ook 20 toen we er voor gingen, ik was er al wel een paar jaar eerder klaar voor. maar snap ook wel dat niet iedereen dat heeft hoor. maar ik vind dat iedereen dat zelf moet weten of je samen met je man/vriend klaar voor bent.

Liefs Dina

[LadyDanielle]

Hallo,

ik ben nu 21 en we gaan helaas alweer onze 13e ronde al in dus was ook 20 toen we er voor gingen, ik was er al wel een paar jaar eerder klaar voor. maar snap ook wel dat niet iedereen dat heeft hoor. maar ik vind dat iedereen dat zelf moet weten of je samen met je man/vriend klaar voor bent.

Liefs Dina

Idd Dina.
Wat jammer zeg!
Ik heb gister nega getest helaas.
Maar wel al bijna 2 weke overtijd

xx

[Simoon]

ik vind dat leeftijd er echt niet toe doet.

mijn moeder vind me nog te jong op mijn 40e dus ja....

als je het wil, er mee om kunt gaan en er alle tijd liefde en financiële middelen voor hebt moet je er voor gaan. Trek je niets aan van andere dat heeft toch geen zin. Gewoon doen wat goed voelt.

Ik ben zelf 22 en nu bezig voor een klein wondertje en dat vind niet iedereen even leuk. Maar ja ons maakt het niets uit. Wij kiezen er voor en wij zullen er voor moeten zorgen.

Gelukkig hebben wij ons leven goed op orde. en hoeft ons kindje geen Creche baby te wordne want dat vind ik wel zielig.

liefs

[Athena]

waarom is een baby zielig als ie naar de creche moet? niet iedereen heeft de luxe om met maar 1 inkomen toe te komen of om grootouders in de buurt te hebben die kunnen babysitten. De dag van vandaag is het zo goed als onmogelijk vind ik om met maar 1 persoon te gaan werken, zeker als je bvb huur of lening v een huis moet afbetalen, auto, boodschappen, electriciteit, etc etc.

Denk dat crechekinderen niet minder goed opgevoed worden dan thuis bij de moeder, ze moeten het tenslotte ook leren om op 2,5 jaar naar school te gaan , een paar daagjes creche maakt die overgang makkelijker volgens mij + leren ze ook bvb hun speelgoed delen, sociale contacten, etc.

ik zal zowiezo ook moeten gaan werken als we een baby hebben gewoon omdat we er financieel gezien niet raken anders & mijn ouders werken beiden en wonen op anderhalf uur van ons & de ouders van men vriend werken ook nog minstens een jaar of 5 en wonen op een half uur rijden... dus denk niet dat wij andere keuze gaan hebben dan creche of onthaalmoeder. Ben er wel niet erug 'scheutig' op zoals ze bij ons zeggen met al die moorden enzo die onlangs hier gebeurd zijn in creches maar een baby meenemen naar het werk gaat helaas niet.

[Sanel]

Ik denk ook niet dat het zielig is voor een baby om naar de creche te gaan. Wat ik er wel van vindt is dat je eigenlijk voor de creche aan het werk ben want het is tegenwoordig niet meer te betalen vindt ik. Dus als ik 3 dagen ga werken kan ik mijn loon inleveren voor de creche en dan blijf ik liever thuis bij me kleintje. Nou heb ik de luxe dat mijn ouders en schoonouders om de hoek wonen en dat mijn kleine daar straks 2 dagen heen gaat. Maar ik begrijp heel goed wat je bedoel hoor.

En over het feit om vroeg aan kinderen te beginnen. Ik zou er zelf niet voor kiezen om zo vroeg al te beginnen. Als ik nu terug kijk naar dat ik 18 was vondt ik het nog maar als te leuk om van alles te ondernemen(reizen enzo). Ik had wel al een vriend maar dat liep stuk na 3,5 jaar om het feit dat het niet meer liep en ik meer wilde en hij niet. Dan heb ik het over samenwonen. Ik heb nu een hele lieve vriend waar ik 4 jaar mee heb en bijna 3 jaar mee samenwoon. Hij is jonger dan ik. Hij 25 en ik 27 en heb de keuze aan hem over gelaten. Ik was er klaar voor en als hij er klaar voor was dan zou hij het tegen me zeggen. Dat is nu een jaar terug en ben ik al bijna 35 weken zwanger. Als ik zo terug kijk ben ik blij dat ik nu pas zwanger benVondt alles nog veel te leuk. En nu ben ik er echt klaar voor. Maar als je denk dat je er klaar voor bent op die leeftijd en je woont en bent al lang bij elkaar zou dat goed kunnen hoor. En tja financieel gezien....ik heb altijd geroepen dat kinderen gewoon veel geld kosten en het alleen maar duurder wordt. Of ik het nou nu zou doen of over 3 jaar. Ik denk niet dat daar heel veel verschil in zou zitten. Qua inkomsten dan. Ik vindt wel dat je het hoognodige moet kunnen kopen voor de kleine. Je kunt het tenslotte zo duur maken als je zelf wil.

[Simoon]

Een dag of 1 a 2 dag delen per week is ook niet erg. Is ook wel goed. Zoals je al aangeeft. Alleen kinderen die 32 uur of meer per week op de creche zitten vind ik wel zielig. Ik vond het wel fijn dat mijn moeder thuis was.

Daarbij zijn onze roosters zo dat mijn vriend al een hele dag thuis is en ik ben zelf ook 1 dag in de week thuis. Ik kan minder gaan werken dan is het qua financiën ook nog goed te doen.
En mijn vriend kan binnen kort ook 2 dagen in de week thuis werken. Dus ja de mogelijkheden zijn er gewoon om de kinderen zelf op te voeden.

En ik kan ook niet naar mijn ouders toe. Mijn vader werkt fulltime en mijn moeder is opgegeven voor de artsen dus zij zal er niet voor kunnen zorgen. Mijn schoonvader werkt ook fulltime en ik wil mijn kind niet elke week naar mijn schoonmoeder brengen omdat die part-time werkt vanwege haar gezondheid.

Dus ja ik heb ook geen opa's en oma's om de kleine straks naar toe te brengen als het zover is.

Ik snap natuurlijk wel wat je bedoelt hoor.

en een onthaalmoeder/oppasmoeder die aan huis komt vind ik beter voor mijn gevoel. Omdat het kind dan in een vertrouwde omgeving zit. En dan op een veilige manier kan wennen aan andere mensen. Want dat is wel iets wat ik belangrijk vind.

[Athena]

jaaaa klopt, de prijzen die ik al gehoord heb voor een creche, daar val je van achterover hock: :o :o , daar doe je zo bijna een maandloon aan op. Maar ik dacht dat je ook opvang had die een prijs maakte aan de hand van je inkomen.?

Weet het niet zo goed, ben nog altijd niet zwanger dus zorgen voor morgen zeg maar . Een vriendin zei me wel dat van zodra ik zwanger was wel al moest rondkijken & bellen om ergens een plaatsje te reserveren hock:

lijkt me makkelijk als je je uurroosters kan schuiven, maar hier met een 40uren week kan dat helaas niet - zeker al niet als men vriend zijn job blijft uitoefenen , daar krijg je helemaal pluimen van :| :ugeek: .

wel jammer dat de opa's en oma's van vroeger niet meer bestaan zoals nu, nu heb je meestal niet zo'n oude opa-oma die op pensioen zijn :mrgreen: . Dat heb je nou als je vroeg aan kinderen begint als grootouder. Vroeger ging ik als baby naar een onthaalmoeder (niet dat ik daar nog iets van herinner natuurlijk :lol: ) en dan is men opa op vervroegd pensioen gegaan bij het leger (beroepsmilitair) toen ie begin 50 was ofzo en ben ik toen ik naar school ging meer door hem & oma opgevoed.


Een onthaal-oppasmoeder die aan huis komt? daar heb ik nog nooit van gehoord in Belgie hock: . Bedoel je iemand die 8u per dag in je huis zit dan? zou niets voor mij zijn, heb niet graag vreemden in men huis :geek:

[Simoon]

Ik woon zelf in Nederland.

In mijn omgeving word het vaak zo opgelost. in mijn geval zal het dus zo zijn. Ik heb een dag vrij mijn mannetje heeft een dag vrij. En kan ook nog eens 2 dagen thuis werken. Dit betekend dat als we het goed plannen 1 dag in de week wij allebei op kantoor zitten.
Dan zijn er ook ouders in de buurt waar dat ook zo is. En dan pas je dus 1 dag op hun kids. en zij 1 dag op jou kids. Ligt er aan wat fijn is voor het kind. Of bij de oppasmoeder of gewoon thuis. Dus zo los je het met z'n alle op en leert je kind ook met andere kinderen spelen en delen.

En nanny's komen altijd aan huis . Zijn ook reuze handig alleen best prijzig. maar goed. mijn kinderen gaan denk ik zo min mogelijk naar de creche vind ik niet nodig er zijn zat andere oplossingen.

[Athena]

kijk dat vind ik nou wel een leuke oplossing, als je kan samenwerken met andere moeders die je kent en dan afwisselen.

zal helaas bij mij nooit het geval zijn op men werk, ben nl de enige vrouw tussen 10 mannen ofzo :lol: . Maar vind ik niet erg hoor, werk liever tussen alleen maar mannen dan met andere vrouwen erbij.

[nummer 4]

He meiden,

Ik zou wel in jullie keuze meenemen dat het ook op iets anders uit kan draaien, al eens aan een tweeling gedacht of minder
leuk kindjes met beperkingen.........dat zijn wel dingen waar je ook serieus over na moet denken.
Je moet natuurlijk geen beren op de weg zoeken maar het is wel een optie.

Ik heb dan ook een tweeling gekregen inmiddels bijna 1,5 en ik heb al een meid van 3,5. Ik ben dan bijna 33 en ben blij dat ik het aankan. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand van 18 jaar daar een zwaardere dobber aan kan hebben.

Maar goed, ieder zijn eigen en als je echt wilt en je relatie is stabiel dan zou ik het ook niet laten....maar bezint eer ge begint!!

[LadyDanielle]

He meiden,

Ik zou wel in jullie keuze meenemen dat het ook op iets anders uit kan draaien, al eens aan een tweeling gedacht of minder
leuk kindjes met beperkingen.........dat zijn wel dingen waar je ook serieus over na moet denken.
Je moet natuurlijk geen beren op de weg zoeken maar het is wel een optie.

Ik heb dan ook een tweeling gekregen inmiddels bijna 1,5 en ik heb al een meid van 3,5. Ik ben dan bijna 33 en ben blij dat ik het aankan. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand van 18 jaar daar een zwaardere dobber aan kan hebben.

Maar goed, ieder zijn eigen en als je echt wilt en je relatie is stabiel dan zou ik het ook niet laten....maar bezint eer ge begint!!

Het zou niet uit moeten maken of het kind een beperking heeft?!
Als je een kind wil wil je een kind, met of zonder beperkingen.
Ook een 18jarige kan een beperking aan.
Dus dat vind ik persoonlijk gewoon onzin.
En als ik er 2 zou krijgen met beperking zal ik er ook niet van wakker liggen.
Ik ga alles geven voor mijn kleine ook al die een beperking zou hebben.

[Athena]

tja daar zeg je zo wat, een tweeling tjonge (had onlangs iemand voor me voorspeld dat ik een tweeling zou krijgen) maar dan hebben ze nog elkaar om gezelschap te houden mochten ze in een creche zitten. Maar ik neem idd aan dat opvang voor een 2 of 3ling een stuk moeilijker te vinden is. Goh ik denk dat als ik ooit een 2ling moest krijgen dat ik dan ook niet blijf 40u per week werken hock:

nou dat moet ieder voor zich persoonlijk uitmaken of hij/zij een gehandicapt kind op de wereld wil zetten hé :roll: . Ik persoonlijk niet. mocht ik zwanger zijn van een foetus/embryo met afwijkingen of downsyndroom ofzo, dan wordt het zowiezo een abortus. Zulk kind moet ik absoluut niet punt.
Het leven is al moeilijk genoeg als 'normaal' persoon dan een abnormaal kind op de wereld te zetten waar je levenslang mee moet sukkelen. en ja je kan best ook wel als ouder problemen hebben met normale oudere kinderen (vraag maar aan die van mij ) maar nee dat zou ik niet zien zitten een gehandicapt kind. Ieder zen leven natuurlijk en respect voor diegenen die het wel willen/aankunnen.

[nummer 4]

He meiden,

Ik zou wel in jullie keuze meenemen dat het ook op iets anders uit kan draaien, al eens aan een tweeling gedacht of minder
leuk kindjes met beperkingen.........dat zijn wel dingen waar je ook serieus over na moet denken.
Je moet natuurlijk geen beren op de weg zoeken maar het is wel een optie.

Ik heb dan ook een tweeling gekregen inmiddels bijna 1,5 en ik heb al een meid van 3,5. Ik ben dan bijna 33 en ben blij dat ik het aankan. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand van 18 jaar daar een zwaardere dobber aan kan hebben.

Maar goed, ieder zijn eigen en als je echt wilt en je relatie is stabiel dan zou ik het ook niet laten....maar bezint eer ge begint!!

Het zou niet uit moeten maken of het kind een beperking heeft?!
Als je een kind wil wil je een kind, met of zonder beperkingen.
Ook een 18jarige kan een beperking aan.
Dus dat vind ik persoonlijk gewoon onzin.
En als ik er 2 zou krijgen met beperking zal ik er ook niet van wakker liggen.
Ik ga alles geven voor mijn kleine ook al die een beperking zou hebben.

Dit is dan ook een hele goede instelling hoor!! Ik zeg ook niet dat het wat uit moet maken maar je moet er wel eens serieus je gedachten over laten gaan........
Maar nogmaals, het is een goede instelling maar er zo over denken en er zo mee om moeten kunnen gaan zijn twee verschillende dingen........ook voor mensen van boven de 20 jaar hoor......

[Athena]

denk dat zo'n instelling niets te maken heeft met een leeftijd van 18j, 20, 25 of 30 jaar (of ouder), maar van persoon tot persoon afhangt en van wat je van je leven en dat van je kind wil maken of weten wat voor een leven je wilt voor je kind. Een misvormd-gehandicapt kind of een meerling heeft voor elke vrouw/gezin dezelfde gevolgen al ben je nou 20, 30 of 40. het enige verschil is mss de eigen gezinssituatie (getrouwd, eigenaar ve huis) & de financiele draagkracht etc etc

[Simoon]

kijk dat vind ik nou wel een leuke oplossing, als je kan samenwerken met andere moeders die je kent en dan afwisselen.

zal helaas bij mij nooit het geval zijn op men werk, ben nl de enige vrouw tussen 10 mannen ofzo :lol: . Maar vind ik niet erg hoor, werk liever tussen alleen maar mannen dan met andere vrouwen erbij.

Hoeft ook niet perse met moeders op het werk hoor kan ook gewoon in de buurt. Of kennisen die vlak bij wonen. Is voor zo'n kind ook heel erg leuk. Tenminste lijkt mij. mijn moeder had ook oppaskindje en als mijn moeder dan een keer neit kon gingen we naar de moeder van dat kindje toe. wij vonden het helemaal geweldig.

Maar goed ieder zijn ding natuurlijk. Mij lijkt dat gewoon fijner voor een kind. Laat ze lekker kind zijn en lekker thuis zitten. als ze 2 en half zijn ongeveer beginnen alle verplichtingen al laat ze dan lekker hun gang gaan als ze kleiner zijn. Vind ik tenminste hoor. Maar goed ik geloof dat we een beetje off-topic gaan . maar goed.

Trouwens dat over meerlingen en/of gehandicapte kinderen moet je zeker over nadenken. Wij hebben er over na gedacht wij hebben kans op een kind met een slecht gehoor omdat mijn vriend ook zeer slechthorend is (wij weten alleen niet of dat erfelijk is of omdat het komt omdat hij 2 maanden te vroeg geboren is). Voor ons is dat bijvoorbeeld geen probleem. We moeten alleen met het inschrijven op een school wel naar 2 schoolsoorten zoeken voor het geval dat. Maar goed dat heb ik er dan wel voor over.

Ik weet niet hoe we zouden reageren als we een kindje zouden krijgen met een verstandelijke of lichamelijke handicap. Maar goed dat zien we dan wel hoe we reageren Ik kan daar nu niet echt een mening over geven. Heb alleen denk ik het gevoel dat ik dat niet echt aan zou kunnen. En dat mijn vriend, zeker met een kind met een vertandelijke handicap moeilijker dan mij met het kind zou kunnen communiceren. Dat lijkt me wel heel lastig en wel iets om mee tenemen om over na te denken.

Maar goed wij maken ons niet echt druk (want stress kan ook van alles veroorzaken helaas). En hopen dat ons kindje mocht het zo ver zijn dat we zwanger zijn, Gezond ter wereld komt.

groetjes

[Lunanoa]

Het lijkt mij logisch dat je deze punten bespreekt met je partner VOORDAT aan kinderen wilt beginnen.
Het wil niet zeggen dat je meer aan kan als je 33 bent of mijn leeftijd hebt, 19.
Zelf sta ik voor klassen van 32 kinderen, dit is natuurlijk niet te vergelijken met de zorg van je eigen kinderen, maar het punt wat ik wil maken is dat er ook 33 jarige vrouwen zijn die dit niet aan kunnen.
Wat ook nog mogelijk is, is dat je als moeder zijnde een postnetale depressie kunt krijgen. Mijn moeder heeft dit bij alle drie kinderen gehad en dit heeft helemaal niks met leeftijd te maken.
Als je over al die dingen gaat nadenken zul je je realiseren dat het allemaal totaal NIET met leeftijd te maken heeft.
Natuurlijk begrijp ik je punt, iemand van 33 heeft nou éénmaal meer levenservaring. Maar ieder ouder maakt fouten, ongeacht leeftijd. Perfecte ouders bestaan niet.

Een tweeling lijkt mij zwaar, maar zou een groot geschenk zijn. Het is iets waar je voor kiest. Vanaf het moment dat je kindje is geboren leef je voor je kind & zal je leven uit een stuk meer zorgen bestaan. Maar dat is júíst waar je voor kiest. De zorg als moeder voor je kind.

Mijn mening is dat als je een kind een stabiel leven kunt bieden, ongeacht leeftijd, dat je er voor moet gaan.

En dingen als tweelingen, beperkingen etc. Daar denken mensen van mijn leeftijd evengoed overna als ieder ander ouder van een hogere leeftijd.

Maargoed, dan zit er natuurlijk nog een heel groot verschil van de leeftijd van 17 en 20 jaar.

Gelukkig bespreekt de dokter en/of gyn. al die dingen hel goed met je

He meiden,

Ik zou wel in jullie keuze meenemen dat het ook op iets anders uit kan draaien, al eens aan een tweeling gedacht of minder
leuk kindjes met beperkingen.........dat zijn wel dingen waar je ook serieus over na moet denken.
Je moet natuurlijk geen beren op de weg zoeken maar het is wel een optie.

Ik heb dan ook een tweeling gekregen inmiddels bijna 1,5 en ik heb al een meid van 3,5. Ik ben dan bijna 33 en ben blij dat ik het aankan. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand van 18 jaar daar een zwaardere dobber aan kan hebben.

Maar goed, ieder zijn eigen en als je echt wilt en je relatie is stabiel dan zou ik het ook niet laten....maar bezint eer ge begint!!

[Mila]

Het lijkt mij logisch dat je deze punten bespreekt met je partner VOORDAT aan kinderen wilt beginnen.
Het wil niet zeggen dat je meer aan kan als je 33 bent of mijn leeftijd hebt, 19.
Zelf sta ik voor klassen van 32 kinderen, dit is natuurlijk niet te vergelijken met de zorg van je eigen kinderen, maar het punt wat ik wil maken is dat er ook 33 jarige vrouwen zijn die dit niet aan kunnen.
Wat ook nog mogelijk is, is dat je als moeder zijnde een postnetale depressie kunt krijgen. Mijn moeder heeft dit bij alle drie kinderen gehad en dit heeft helemaal niks met leeftijd te maken.
Als je over al die dingen gaat nadenken zul je je realiseren dat het allemaal totaal NIET met leeftijd te maken heeft.
Natuurlijk begrijp ik je punt, iemand van 33 heeft nou éénmaal meer levenservaring. Maar ieder ouder maakt fouten, ongeacht leeftijd. Perfecte ouders bestaan niet.

Een tweeling lijkt mij zwaar, maar zou een groot geschenk zijn. Het is iets waar je voor kiest. Vanaf het moment dat je kindje is geboren leef je voor je kind & zal je leven uit een stuk meer zorgen bestaan. Maar dat is júíst waar je voor kiest. De zorg als moeder voor je kind.

Mijn mening is dat als je een kind een stabiel leven kunt bieden, ongeacht leeftijd, dat je er voor moet gaan.

En dingen als tweelingen, beperkingen etc. Daar denken mensen van mijn leeftijd evengoed overna als ieder ander ouder van een hogere leeftijd.

Maargoed, dan zit er natuurlijk nog een heel groot verschil van de leeftijd van 17 en 20 jaar.

Gelukkig bespreekt de dokter en/of gyn. al die dingen hel goed met je

He meiden,

Ik zou wel in jullie keuze meenemen dat het ook op iets anders uit kan draaien, al eens aan een tweeling gedacht of minder
leuk kindjes met beperkingen.........dat zijn wel dingen waar je ook serieus over na moet denken.
Je moet natuurlijk geen beren op de weg zoeken maar het is wel een optie.

Ik heb dan ook een tweeling gekregen inmiddels bijna 1,5 en ik heb al een meid van 3,5. Ik ben dan bijna 33 en ben blij dat ik het aankan. Maar ik kan me wel voorstellen dat iemand van 18 jaar daar een zwaardere dobber aan kan hebben.

Maar goed, ieder zijn eigen en als je echt wilt en je relatie is stabiel dan zou ik het ook niet laten....maar bezint eer ge begint!!

mooi gezegd!!!

[Mila]

ik ben zelf 23 en als de kleine er is (als ik snel zwanger raak) ben ik 24 en mijn vriend is 30.
wel voel ik me ook nog jong, dus voel me redelijk aangetrokken tot dit onderwerp.

Lunanoa heeft hierboven mooi gesproken.

Ik heb eens een oppas gezin gehad, de ouders waren eind 30 en hadden drie kinderen 1 van 6 en een tweeling van 3.
ouders waren er nooit!!! de kinderen hadden een au-pair en 3 verschillende oppassen zoals ik. En zodra de ouders dan weer een keer thuis waren werden de kinderen overspoeld met kado's... en stront vervelend/verwend waren die kinderen en dan zijn de ouders in de 30! zij vonden carriere blijkbaar belangrijker dan een kind opvoeden.

Dit geld natuurlijk niet voor alle 30 jarigen, maar het geeft wel aan dat ook wat "oudere" ouders het niet altijd goed doen.

ik ben van mening dat als je een stabiel leven hebt met een inkomen, een huisje een goede stabiele relatie, en geld om een kindje op te voeden en vooral liefde die je aan het kindje kan geven, dan maakt de leeftijd niets uit!