Ik zit er even doorheen..

[Guest]

Hoihoi,

Ik moet even stoom afblazen...

Een tijdje geleden begon mijn vriend steeds vaker over kindjes.
Hij is er heeelemaal gek mee. Iedereen moet altijd even verkondigen hoe 'n goede vader hij wel niet zou zijn...
Is al 1keer oom en de 2e is op komst.
Ook op onze feestjes en verjaardagen komen er heel wat buggy's, kinderwagens etc mee.

Nou zit er tussen mijn vriend en mij een leeftijdsverschil van 6 jaar en ben ik net 20.
Ik ga 1 dag in de week naar school en werk verder een klein beetje bij. (hij heeft het huis gekocht, heeft een eigen bedrijf en de grootste lasten rusten dus op zijn schouders)

Ik heb ruim 5 jaar microgynon30 geslikt, tot deze een maand geleden vervangen werd door stederil. Heb daar zoon negatieve reacties over gehoord, die ga ik dus niet slikken!
Ik ben nu ongeveer 2 weken niet meer aan de pil, en dus kwam het onderwerp kindjes weer aanbod.

Omdat ik nog ruim anderhalf jaar 'naar school moet' (die ene dag in de week dus) hebben we het er ook over gehad het tijdens mijn studie te doen, zo kon ik daarna toch meteen aan het werk. Joa dat leek hm wel iets, verder hebben we het er niet meer over gehad.

De eerste keer seks zonder de pil. Mijn vriend greep meteen naar de condooms... mm Oke!
De keren daarna ging hij 'voor het zingen de kerk uit' .
Hij wil heeel graag papa worden zegtie, maar wil nog wachten voor onze 'vrijheid'.
Afgelopen zaterdag deed hij het gewoon in mij. Zondags vroeg ik hem offie dat toch wel in de gaten had gehad.. Jaja het was bewust, van die ene keer werd ik toch niet zwanger :roll:
Naja goed............

Gisteravond begon de paniek bij hm ineens een beetje toe te slaan geloof ik ...
Ik moest misschien vandaag toch maar even een morningafterpil halen, wat iig voor de zaterdag te laat is.
Ik kan hier heel slecht tegen, hij moet van te voren nadenken wat ie doet.

Vooral omdat mijn kinderwens zoooo groot is, dat ik er de heeeeeeeeeeeeeeeeele dag mee bezig ben.
Kan aan niks anders denken en het begint me te frustreren.
Ik voel me teleurgesteld als mijn vriend niet in mij 'spuit' en word een beetje paniekerig bij het idee dat het misschien nog heeel lang gaat duren.

Maar het grootste probleem, ik word zo ongeloooooflijk onzeker.
Ik voel me afgewezen door mn vriend...

Iemand tips om hier beter mee om te gaan?

[HOOP]

jeetje wat vervelend voor je!!! Volgens mij is je vriend er nog niet helemaal aan toe...misschien moet ie zelf ook nog even aan wennen dat het nu ECHT gaat gebeuren..dat het voor hem toch ook wel spannend wordt....Ik zou zeggen praat er met hem over...vertel hem wat het met je doet...En dat hij bij zich zelf moet bedenken of hij dr echt voor wil gaan of niet!! Hij mag jou niet zo in onzekerheid laten....eerst het 1 zeggen en het vervolgens niet doen!! is niet eerlijk tegenover jou!!! Heb het er over....SUCCES...
Liefs HOOP

[Guest]

Dankjewel voor je lieve reactie.

Van de ene kant denk ik inderdaad dat hij er niet aan toe is, of hij twijfelt een beetje of hij er wel goed aan doet ofzo.
Van de andere kant, als ik hem bezig zie met kinderen van andere.. hij kan er niet vanaf blijven en zie hm gewoon genieten.

Vind het moeilijk om het erover te hebben, om ik bang ben dat ik hem opdring. Ik wil het TE graag!

[HOOP]

Ja het zou best kunnen dat hij kinderen erg leuk vindt, MAAR die zijn van anderen....die geeft hij later weer mee aan de ouders....En als hij zelf kindjes krijgt heb je toch ineens een verantwoordelijkheid...en die kindjes kan je niet meer meegeven aan een ander....Ik denk dat hij gewoon aan het idee wennen dat hij nu zelf de papa gaat worden...maar hij mag jou niet in die onzekerheid laten zitten...dan moet hij dat eerlijk tegen jou zeggen en niet ineens met condoom of voor het zingen de kerk uitgaan!! Jij weet dan ook niet waar je aan toe bent...
Laat hem eerlijk zijn...
sterkte!!!
Liefs HOOP

[HOOP]

en het is heus niet te opdringerig om naar duidelijkheid te vragen!!!! juist omdat je het graag wilt!!

[Guest]

Wrd er zo gek van dat ik hm net heb gesmst op zn werk.

Hij gaf aan het ook wel graag te willen, maar eerst samen nog zoveel wil doen, zonder dat we ergens naar hoeven te kijken.

Vrij duidelijk dus, vrees dat het wachten wordt. Alleen nu moet ik hier nog mee om zien te gaan ...

[Malou]

Ik vind het niet eerlijk van je vriend. Alles behalve.

Eerst dringt hij het je min of meer wat op, en dan is het zover en ineens besluit hij dat het hem teveel is en moet jij je er maar even bij neer leggen en met al je teleurstelling en frustratie het maar accepteren, terwijl je voor jezelf gezegd hebt: Oke we gaan er voor, en die opleiding erbij doen lukt ook wel.

Ik zou hem dit zeer zeker eens goed onder zn neus wrijven en het niet zomaar accepteren, want dan zal hij zeker met meer dingen over je heen lopen.

En zou terugsmssen, dat je het wel apart vind dat ie dat nu ineens beseft terwijl hij een paar week geleden nog wat anders riep en dat je graag wilt weten waar je aan toe bent, omdat je er zo ook niets aan hebt.

En je kunt ook als de kleine er is nog zoveel doen samen, of juist is het leuker met de kleine erbij.

Ik vind het rot voor je dat je zo door hem voor t blok gezet bent, nadat hij je "lekker"heeft zitten maken voor zo'n prachtig iets van jullie 2en en nu ineens zo omdraait.

Dikke knuff!

[Guest]

Ik vind het niet eerlijk van je vriend. Alles behalve.

Eerst dringt hij het je min of meer wat op, en dan is het zover en ineens besluit hij dat het hem teveel is en moet jij je er maar even bij neer leggen en met al je teleurstelling en frustratie het maar accepteren, terwijl je voor jezelf gezegd hebt: Oke we gaan er voor, en die opleiding erbij doen lukt ook wel.

Ik zou hem dit zeer zeker eens goed onder zn neus wrijven en het niet zomaar accepteren, want dan zal hij zeker met meer dingen over je heen lopen.

En zou terugsmssen, dat je het wel apart vind dat ie dat nu ineens beseft terwijl hij een paar week geleden nog wat anders riep en dat je graag wilt weten waar je aan toe bent, omdat je er zo ook niets aan hebt.

En je kunt ook als de kleine er is nog zoveel doen samen, of juist is het leuker met de kleine erbij.

Ik vind het rot voor je dat je zo door hem voor t blok gezet bent, nadat hij je "lekker"heeft zitten maken voor zo'n prachtig iets van jullie 2en en nu ineens zo omdraait.

Dikke knuff!

Mm,je hbt gelijk!
Gister zaten we baby te huur terug te kijken op tv .. Zegt dat manneke; of ik al aan kinderen moet denken? Nee, eerst studeren, dan zien we wel verder!
JUIST, zegt mijn vriend ... Terwijl we het er toen nog over gehad hebben, misschien wel slim het tijdens mijn studie zwanger te zijn etc, is prima te combineren en kan ik daarna toch aansluitend een paar daagjes gaan werken.
Ik zei dat gister dus nog een keer .. hmm hmm , zegtie dan.
Nou ging dus echt weer teleurgesteld slapen.

Merk ook dat de seks hierdoor minder is, ben er echt veel te veel mee bezig.....
En als ik eraan denk dat dus nog zeeeeker 2 jaar gaat duren (en wat is er dan weer, eerst een jaartje werken?)

[Guest]

Tijdje terug als we naar mn ouders gingen ...
Gaan we naar opa en oma ...
Moet je al voor 2 eten?
enz ..


Ik snap ht ook niet, waarom ineens die 'omslag'?
Ligt het aan mij?

[HOOP]

Het ligt niet aan jou , maar aan hem!!! hij wil ineens weer iets anders!! wil die uberhaupt wel kinderen??? of is het alleen maar zeggen???
Heb je het er verder al met hem over gehad?
Liefs HOOP

[Malou]

Ik krijg helemaal de nare kriebels van je ventje Essie :|

Ik zou hem, is misschien ff moeilijk, maar vaak wel doeltreffend , eens recht voor zn raap zeggen hoe je er over denkt, hoe je je voelt, en dat je niet begrijpt dat hij ineens zo omgeslagen is en dat je daar veel moeite hebt.

Desnoods zet je het maar op een flinke huilbui, als hij dan nog niet enigzins gevoel en begrip toont is het een harteloos mannetje dat alleen maar denkt aan wat hij op dat moment in zn hoofd heeft, en jij je maar aan moet passen aan zijn grillen, maar zo werkt dat niet.

Jullie moeten het samen doen, en hij wilde samen een kindje en nu ineens dit allemaal, ik zou nu wel eens willen weten wat hij nu eigenlijk wil.

Laat je alsjeblieft niet leiden, maar sta als gelijke in deze relatie.

Ik heb in een eerdere relatie het "onderspit"gedelfd. Ik was jong, ex was een ikke ikke ikke, en wilde ook van alles, en ik dan blij want dat leek me ook schitterend, maar de relatie is geeindigd in het feit dat ik het niet meer aankon om "huissloof"en "volgelingetje"zonder eigen mening te zijn, om ruzie te voorkomen, terwijl ik zelf altijd iemand was die open stond voor leuke dingen en van alles ondernam.
Meneer zoop als een ketter, rookte als een ketter, en alles wat hij wilde was wet.
Tot op de dag dat ik wegging en het niet meer aankon.

Nu heb ik een fantastische vent getroffen, en we staan als gelijken in onze relatie en doen niets zonder overleg met de ander. Zo hoort het. Er worden geen beloftes of dingen aangekaart die niet haalbaar zijn of waar we bij twijfelen en zo hoort het.

Een relatie met liefde, vriendschap, wederzijds respect en samen voor dingen gaan en niet de een beslissen en de ander volgen.

Laat je niet kisten meid, jij hebt ook een stem!