Pfffff ik weet het even niet meer

[pokerface]

Okay iedereen, ga der maar even voor zitten hier komt ie.

Ik heb echt een hele lieve vriend, en ik ben echt gek op hem, maar af en toe word ik ook gek van hem . Hij is 33 en ik 27, we zijn bijna 5 jaar bijelkaar en hebben een heel fijn huisje gekocht. Maar daar blijft het dus een beetje steken. Ik wil echt dolgraag kinderen en dat weet hij, maar elke keer dat ik erover begin (en dat is echt niet vaak hoor zeg 1x in de 2/3 maanden) komt ie weer met een of ander dom argument waarom niet. Zo heb ik al gehoord: Mijn tweelingzus was ook 32 (nou en ik ben je zus niet) Dat kunnen we nu helemaal niet betalen wat als hij/zij dokter wil worden? (euh ja tuurlijk alsof ik de 1ne dag beval en de volgende dag gaat ie al naar de Uni hock: ) en zo heb ik er al meer mogen aanschouwen. Mijn mening: hij durft gewoon niet, en ik begin er langzaam een beetje van te balen. Ruzie maken heeft geen zin dat werkt bij hem niet.
Ik ben nu op het punt aangekomen dat ik zeer sterk de neiging krijg de pil gewoon te "vergeten" maar ik wil dat niet. Ik wil dat hij met mij voor een kind kiest. Wie weet raad?

[Debke043]

hey pokerface,

ja je zit in een lastige situatie,
probeer met hem te praten in de richting van: dat het voor jou een bevestiging is voor de liefde die jullie hebben en dat het jouw ultieme wens is om van HEM een kindje te krijgen..

probeer hem over zijn gevoel te laten spreken... is moeilijk maar laat hem je een echte reden geven waarom niet..

heel veel succes!!!

[pokerface]

Het punt is dat ik zeker weet dat hij een hele goede vader zou zijn. Hij kan heel goed met kinderen omgaan en heeft vroeger zelfs gebabysit! Ik heb hem ook al van, ik weet niet of ik kinderen wil, naar: ik kom er toch niet onderuit een hele vooruitgang. Maar nu dat laatste stukje nog pfffffff waarom doet ie zo moeilijk!

[mevrouw bril]

@Pokerface: Bij mijn man was het ongeveer hetzelfde. Van niet eens over kinderen/zwanger willen praten, naar kinderen zijn wel leuk, maar wel die van een ander, naar ik wil wel kinderen, maar nu nog niet, duurde bij ons ook erg lang. Wij zijn inmiddels bijna 10 jaar samen en sinds een maand proberen we zwanger te worden.
Kinderen krijgen was echt een taboe onderwerp bij ons (of eigenlijk; bij hem). Heel langzaam aan is dit verandert. Mijn man zag op een gegeven moment in dat het eigenlijk onzin was om maar vol te houden met zijn 'nu nog geen kinderen'. Want ja, wanneer dan wel.

Wat bij ons heel erg geholpen heeft is dat ik allemaal zwangerschapsfeiten op een rijtje had gezet voor hem. Ik ben 32 en heb hem dus heel duidelijk voorgespiegeld dat de vrouwelijke vruchtbaarheid echt terug loopt. Dit heeft hem wel wakker geschut, denk ik. Ik ging er gewoon van uit dat hij van alles wist, amar dat bleek dus niet zo te zijn. Hij dacht ook dat je na een maand proberen zeker zwanger zou zijn.

Ik elk geval kan ik zeggen dat zijn keuzeproces op het moment zelf mij veel te lang duurde en dat we heel wat emotionele gesprekken gehad hebben. Toen mijn man nog geen beslissing had genomen leek het eindeloos te duren, maar nu het zo ver is, voelt zijn twijfelweg veel minder lang. Nu het eindelijk zo ver is, ben ik erg blij dat hij de keuze weloverwogen heeft gemaakt en dat er nu aan het zwanger worden gewerkt wordt.

Ik hoop dat jij en je vriend er binnenkort uitkomen, maar mijn ervaring is dat een man zich niet laat dwingen op dit gebied. En dat is volgens mij maar goed ook, hoe vervelend dat voor de jou ook is.

[pokerface]

Daar heb je helemaal gelijk in hoor. Toevallig was er gister een vriendin van mij langsgekomen, en hebben ze samen een discussie gehad over wel/geen kinderen. Hij was voor :o en zij was tegen hahaha!
Het komt wel goed hoor dat weet ik zeker, het duurt bij hem gewoon wat langer. Nu heb ik 1 voordeel, op aanraden van mijn huisarts zou het voor mij het beste zijn zeker voor mijn 30ste mijn 1ste kindje te krijgen. Dit vanwege mijn niet zo'n sterk fysieke gestel. Misschien tijd om mijn troefkaart opnieuw uit te spelen. Even helpen herinneren
Ik zou nooit bij hem weggaan ik ben echt helemaal gek op hem. Maar pfff wachten kan heel lang duren zoals je zelf weet!

[Isis84]

Hoi Pokerface,

Ook mijn vriend ontweek het onderwerp eerst. Heb het er toen bewust niet meer over gehad en ben er na een aantal maanden toch maar weer over begonnen. Hij vond dat hij er op dit moment nog niet klaar voor was. (wat is het verschil met nu of een paar maanden, daar kon hij mij geen antwoord op geven.)

Heb hem maar even uitgelegd dat het zeer onwaarschijnlijk is dat je meteen zwanger bent en dat je, als het allemaal meezit, op zijn vroegst over een jaar pas echt een baby hebt.

Ben er toen weer over opgehouden en na een week begon hij er zelf over :o Hij kon geen redenen bedenken om het niet te gaan proberen..

Het blijft denk ik lastig om iemand die het écht niet wil over te halen om ervoor te gaan, maar vaak weten mannen niet dat het niet vanzelfsprekend is dat je zwanger wordt en dat het dus nog wel even kan duren voordat het zover is.

Ik hoop voor je dat je vriend er ook goed over na gaat denken en dan toch besluit om ervoor te gaan.

Heel veel succes!!

Groetjes,


Claudia