Geen meisje

[Kinky]

Beste,

Vorig jaar november is ons zoontje 5 dagen na de bevalling overleden door zuurstoftekort bij de bevalling. Al snel wisten we dat we weer wilden proberen om opnieuw zwanger te worden. Gelukkig is het bij de 1e ronde al gelukt om zwanger te worden. Ondertussen ben ik iets meer dan 18 weken zwanger. Gisteren had ik een afspraak gemaakt voor een pretecho, omdat ik graag wilde weten of alles goed zat. Ben deze zwangerschap veel ongeruster. Toen vertelden ze ons dat het een meisje zou worden. Toen we buiten kwamen zei mijn man dat hij helemaal geen meisje wilde (had hij vooraf ook al geroepen, maar dan sta je daar eigenlijk niet zo bij stil), wat moet hij nu met een meisje daar kan hij toch niks mee. Hij zei gisteren ik heb zo naar deze baby uitgekeken en nu ik weet dat het een meisje is, voel ik er helemaal niks meer voor.
Mijn wereld storte in, ik weet niet zo goed wat ik met de situatie aan moet, kan eigenlijk alleen maar huilen. Ik ben heel erg bang dat hij niet bij zal draaien en echt niet van ons kindje zal houden. Ik wil geen kindje opvoeden in een huishouden waar er maar 1 ouder gelukkig is met het kindje. Dat vind ik zielig voor het kind, zeker als die merken niet gewenst te zijn.

Heeft iemand van jullie ook een partner die een hele sterke voorkeur had voor het geslacht van het kindje?

Groetjes Kinky

[Bambi80]

ik vind dit heel naar voor je! Maar kan er eerlijk gezegd ook boos over maken. Jullie weten zelf uit ervaring dat het niet vanzelfsprekend is om een kindje te krijgen?! Ik snap de reactie van je man niet zo goed. Heeft ie soms nog zo veel verdriet dat in een jongen een vervanging ziet van jullie overleden kindje? Ik heb zelf geen partner met een sterke voorkeur. Zowel een jongen als meisje is goed! Als het maar gezond is. Maar goed, dat is lekker cliche! Ik hoop dat ie bijdraaid, maar kan me niet voorstellen van niet. Meisjes zijn over het algemeen echt papakindjes, dus misschien smelt ie wel als ze eenmaal geboren is.

[brusje]

ik kan me voorstellen dat je er wel even van in de war raakt als je er erg van uit ging dat het een jongen zou zijn..
maar hardop kunnen/durven zeggen dat je dat helemaal niet wilt klinkt wel erg!
ik weet dat ik de vorige keer erg graag een meisje kreeg..en toen ik hoorde dat het een jongen werd had ik wel even iets van owjee..maar als je het niet hebt kun je er niet over oordelen tis jouw kindje en daar hou je vreselijk veel van ongeacht het geslacht!!Mijn jongen is me heilig...en straks mijn meisje ook..ondanks dat ik nu dacht weer een jongentje te krijgen!

sterkte ermee..als je het gevoel hebt dat hij na praten met jou niet bijdraait heeft hij mischien wel hulp nodig en heeft het mischien alles te maken met het rouw proces van jullie zoontje!!!!

laat je even weten hoe het gaat, maak me wel zorgen!

liefs

[Bambi80]

Ik denk dat het echt te maken heeft met het rouwproces. Wil ook absoluut niet kort voor de kop zijn hierboven. Denk dat ie er meer achter zit om zo stellig erin te zijn. Kan hij zich goed uiten over het overlijden van jullie zoontje?

[Nadine]

Hi Kinky,

Zoals de dames voor me al zeggen is het de moeite waard om na te gaan of de reactie van je man te maken kan hebben met onverwerkte gevoelens.

Mijn vriend heeft een duidelijke voorkeur voor een meisje. Dat heeft te maken met een paar slechte ervaringen die hij heeft gehad met het macho-gedrag van mannen. Mijn vriend is zich daarvan bewust en kan gelukkig heel goed met mijn neefje van 4 opschieten. Daardoor heb ik er wel vertrouwen in dat het goedkomt.
Dat denk ik ook bij jullie, als jullie er maar achter komen waarom je man zo'n duidelijke voorkeur heeft. Wellicht blijft de voorkeur, maar neemt de afkeer af.
Ervan bewust zijn is soms al genoeg om net zoveel van een dochtertje te kunnen houden.

Maak het bespreekbaar.
Veel sterkte

[ran83]

Ik denk dat het ook veel te maken heeft met het rouwproces van je man. Ik denk dat het straks als de kleine er is je man na een tijdje wel bijdraait.

Ik ken ook een stel waarvan het 1ste kindje een zoon was na een aantal dagen was overleden. Het 2de kindje werd een dochter, later kregen ze ook nog een tweeling, waarvan alle 2 een meisje. Deze man was eerst ook een beetje "teleurgesteld" maar is wel hartstikke blij met z'n meisjes.

Heel veel sterkte voor jou ook, is natuurlijk niet makkelijk om deze blijdschap niet met je man te kunnen delen.

[bloemmie]

is idd een moeilijk iets, maar denk ook dat he met het rouwproces heeft te maken.
Maar iedereen weet dat het een 50-50 kans is.
Denk dat het nog even moet bezinken tot m.
Natuurlijk vinden de meeste mannen een jongetje leuker kunnen ze mee voetballen, stoeien etc.

Mijn manlief wil ook graag een jongen en ik een meisje daar kan ik dan beetje mee tutten.
Maar ja is t anders zij t zo.
Bedenk dat de meeste meiden toch een papa's kindje worden. Kan me niet voorstellen als jullie dochter straks geboren is dat hij er niet naar zal om kijken.

Mocht het in de loop van je zwangerschap niet over gaan en je merkt dat hij er moeite mee heeft kun je altijd vragen om in therapie te gaan om te kijken waar het vandaan komt dat hij geen meisje wil, of dat het toch echt met het rouwen te maken heeft.
Misschien issie wel bang dat die haar laat vallen of te hardhandig zal zijn omdat hij misschien denkt dat meiden kwetsbaarder zijn.


Heel veel sterkte iig, is nooit leuk om dit te horen van je man of wie dan ook.

liefs Janina

[daantje01]

Laat hem maar een tijdje met rust.

Rationeel weet hij ook dat er een 50% kans is op een meisje. Hijzelf bepaalt notabene het geslacht !
En jij moet je gewoon niet overstuur maken door zo te huilen, dat is echt niet goed voor de baby.
Ik weet uit evaring dat alles veel emotioneler overkomt (voor allebei) nu je weer zwanger ben.

En ik vind ook dat iedereen hierboven gelijk heeft.
Maar wees gerust, als hij er een maandje over heeft kunnen piekeren, trekt hij echt wel weer bij hoor.
Het is gewoon een grote schok nu.

Voor je geruststelling, in ken ook een paar dat (uit hun redenen) echt alleen maar een jongetje wilde, hadden zelfs selectie overwogen.
Kregen een meisje, waren echt boos, verdrietig, wilde het kind niet meer. Waren tot het einde van haar zwangerschap ook niet echt blij.
En toen hadden ze hun dochter in de armen.........

geluk geluk geluk.

[epat]

Jemig dat is even vervelend en hard voor je om te horen!
Wat bedoelt hij met "daar kan ik niets mee" heb je dat gevraagd?
Wisten jullie bij jullie eerste dat het een jongetje zou worden van tevoren of pas bij de bevalling?
Je bent al ongeruster door wat jullie hebben meegemaakt en deze stress kun je er niet bij hebben. Dit meisje is wel degelijk enorm gewenst, onthou dat goed en zorg goed voor jezelf en je meisje! Probeer je er niet te druk om te maken, er groeit een nieuw wondertje in je buik! Als hij straks zijn meissie in zijn armen heeft, dan smelt hij vast en zeker! Veel sterkte!

[Malou]

Ik heb al een aantal keren dit topic opengeklikt, wat geschreven, en toch maar weer weggeklikt...

Toevallig zat mn vriend naast me toen ik gisteren dit topic openklikte, en heeft het even meegelezen, en beiden schrokken we heel erg van het feit hoe je man reageerde.

Ergens denk ik dat hij nog heel erg in de rouw is, en toestemde met een 2e kindje in de hoop als "vervanging" van jullie kindje wat jullie verloren hebben, maar dat hij er van binnen nog niet aan toe is.

Ik kan me niet voorstellen, en mijn vriend ook niet dat hij echt meent wat hij zegt.

Ieder mens weet dat als je kinderen krijgt je niet weet wat het word. Het kan een jongen zijn, een meisje zijn, dat weet niemand.
Daarbij vind ik zwanger mogen raken en een kindje krijgen iets om trots op te zijn, dankbaar voor te zijn, omdat tegenwoordig zwanger raken niet meer zo vanzelfsprekend is.

Ik vind het ook heel rot dat hij dit zo naar jou heeft geuit, jij bent zwanger, je lijf en hormonen draaien al hun volle toeren, en zo'n negatief bericht moet ontzettend veel pijn doen.

Wel wil ik je aanraden, al is het makkelijker zeggen dan gedaan, trek het je niet teveel aan, geniet van je zwangerschap, ik kan me niet voorstellen dat hij niet blij is met zn kleine meid als hij haar in zn armen heeft.

Hoe gaat het nu met je?

[naatje83]

Ik denk dat je vriend ook nog in het rouwproces zit en dat vind ik ook
helemaal niet raar. Ik denk dat hij zich ook helemaal niet realiseerd
hoe erg hij jou met deze opmerking heeft gekwetst. En dat hij ook
echt wel blij is met jullie kleine meid maar toch een beetje had gehoopt
op een soort van vervanging voor jullie zoontje. Ik wens jullie heel veel
sterkte en blijf erover praten.

[Donna2]

Rare vent... sorry hoor, maar hier gaan mijn nekharen van overeind staan. Willen, willen, je hebt helemaal niets te willen, het is de natuur, hij moet blij zijn dat hij een kindje mag krijgen. Ik zou er ook niet teveel aandacht aan schenken, zorg jij maar heel goed voor jezelf en voor dat kleine kindje in je buik, en als hij niet bijdraait dan klopt er iets niet met hem. Maar ik kan me niet voorstellen dat het niet goed komt. Sterkte, ook met het verwerken van het verlies van je zoontje. Man, wat moet zoiets erg zijn...

[Nadine]

@Kinky
Heb je het er nog over gehad met je man?

[Eva_697]

heb er echt geen woorden voor! denk in elk geval alleen maar aan jezelf, of stuur hem door naar een psych.. deze gedachten zijn totaal niet gezond, zo word jij ongelukkig en hij heeft het niet eens door..

sterkte en komop he, je bent wel meer waard

[brusje]

je kunt wel heel hard reageren maar je kunt echt niet weten hoe iemand gat reageren als je zo`n groot rouwproces doormaakt...wie weet zou je precies zo reageren..

ik hoop dat als het eenmaal meer doordringt hij zal bijdraaien..of na met iemand gesproken te hebben..

[Jelske]

Ik snap de reactie van je partner helemaal en hij heeft ook alle recht om zo te reageren toch? Het is nog niet eens een jaar geleden dat jullie je zoontje zijn verloren. Misschien stelt hij zich wel in op een jongen, onverwerkt verdriet, rouwproces, etc. en dan moet je écht even omschakelen als je hoort dat het een meisje wordt. Voor allebei een vreemde situatie misschien maar geef het even de tijd. Je hebt 9 maanden om aan het idee te wennen, ook hij. Oefen niet meteen druk uit van 'je moet en je zal het leuk vinden!!', dat heeft helemaal geen zin. Praat eerst over je overleden zoontje, praat samen, praat veel. Het komt allemaal goed, daar moet je op vertrouwen. Zoals al eerder werd geschreven; meiden zijn echte papakindjes, het komt goed.
Maak het probleem niet groter dan dat het is, zorg ondertussen goed voor jezelf, koop alvast wat schattige roze dingetjes en hij draait echt wel bij.

Voor wat betreft voorkeur; iedereen heeft een voorkeur alleen durven de meesten het niet uit te spreken. Ook ik zeg 'als het maar gezond is' (en dat is uiteindelijk het belangrijkst!) maar áls ik dan na 2 1/2 jaar proberen zwanger mag raken, zou ik een meisje wel héél erg leuk vinden hoor! Ik heb ook altijd het gevoel en idee gehad dat míjn kindje een meisje zal worden dus ik zou echt om moeten schakelen als het een jongetje blijkt te zien. Je ziet het, je man is niet de enige en wij zijn al heel lang bezig dus ik roep niet 'zomaar' wat, ben me heel bewust van het zwanger MOGEN worden ;-)

Veel sterkte en ook nog gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Dikke knuf, Jelske.

[brusje]

ja idd denk dat iedereen wel in gedachten aan eenjongen of meisje denkt..dat wil niet zeggen dat je t andere niet wilt of leuk vind..an dit proces is een
(bij de eerste dacht ik aan meid, kreeg een jongen..nu dacht ik aan een jongen..krijg en meid..hahaha)

maar in dit geval is het niet zomaar even omschakelen maar is er langer voor nodig..

[brusje]

mis een stukje van een zin.. nouja tis duidelijk..

[Jelske]

dus als ik een meid wil moet ik juist aan een jongen denken?! :lol:

[Hedwig]

idd denk ik ook aan rouwproces. Je man wil natuurlijk weer het jongetje dat ie heeft verloren.

Mijn man had in het begin sterk een voorkeur voor een meisje. Want zo zei hij : die zijn liever en aardiger ( jaja onwetendheid van een man hihihi ) en ze houden niet van voetbal ( houd hij ook niet van )
Jongens zijn ruiger en wilder etc etc.

Toen bij de 20 weken echo we te horen kregen dat de beeb een jongen was, was het wel ff slikken voor mijn man.
Maar ik heb toen tegen hem gezegd dat niet elke jongen en elke meid hetzelfde is. Zo heb je meisjes die van stoeien houden en voetbal enzo. Een jongensmeisje dus.
En zo heb je ook jongens die van rustige spelletjes houden en totaal niet van voetbal.

Daarin moest ie me wel gelijk geven
En nu is ie helemaal weg van onze knul. Ookal is ie een echte jongensjongen

[hoop1970]

De schrijfster van dit berichtje is sinds ze het geschreven heeft niet meer online geweest...

Kinky, we zijn hier benieuwd hoe het nu is??

[Eva_697]

ik ben ook erg benieuwd en hoop dat je man snel bijdraait of hulp zoekt. het is voor jullie beiden nu natuurlijk niet erg gezellig maar hoop dat daar snel verandering in komt!