Moedergevoelens

03-06-2009 15:47

Mijn kleine mannetje is net 1,5 week oud maar mijn moedergevoelens zijn meer dan aanwezig. Ik wordt letterlijk ziek van verdriet als ik er aan denk dat ie straks Ã©Ã©n dag in de week naar mn schoonmoeder gaat. Of aan het feit dat mensen nu al beginnen van "ik wil best even een uurtje met m wandelen" of zo....Gewoon het idee dat iemand anders er "met mijn kind van doorgaat" trek ik echt niet!

Ik denk dat het er gewoon bij hoort en dat het miss minder wordt dit gevoel maar zou graag advies willen van andere mamaÂ´s.... Mijn schoonmoeder begon laatst al van "als ik dan binnenkort eens lekker met mn kleinzoon kan gaan wandelen" en dat vloog bij mij echt in het verkeerde keelgat....Voorlopig gaat mijn mannetje helemaal nergens heen! Hij blijft bij mij en zn vader en ik wil straks eerst zelf met hem kunnen gaan wandelen als ik weer op krachten ben!

03-06-2009 17:34

Nou Janneke heeft de eerste drie weken in het ziekenhuis gelegen,en dat vond ik verschrikkelijk. Dat er andere vrouwen(de verpleging) voor je dochter zorgen. En ik maar twee keer per dag kwamvond ik helemaal verschrikkelijk.

Toen Janneke thuis kwam hebben we op een dag alle mensen laten komen om haar te zien, te knuffelen etc.
Daarnaa wilde wij genieten en er niet aandenken dat ze 1 dag bij iemand anders zou zijn. Helaas overleed mijn oma een week later en de dag van de begrafenis moest ze dus 1 dag naar mijn schoonzus.

Dus ik kan je eigenlijk niet met dat gevoel helpen ik ben gelijk na de geboorte in het diepe gegooid.

03-06-2009 19:05

Ik ken je gevoel, ik vind het nog steeds heel moeilijk en zit het liefst altijd zelf met mijn mannetje op schoot of ben er zelf mee bezig. Ik moet er echt op letten dat k hem eens bij de oma's zet of die iets laat doen (fles geven) want soms komt het er anders niet van. Ik vind het dan weer niet moeilijk om hem aan mijn vriend te geven, dat vind ik zelfs leuk, gek is dat he haha. Maar dat is gewoon eigen. Misschien slijt het nog, misschien ook niet. Het komt er in elk geval soms toch van omdat het moet, door werk, bruiloften of zoals Karin hierboven zegt nare omstandigheden. En daar leer je dan weer van, je ziet dat het goed gaat bij de oppas en ik ben ook van mening dat je kindje daar dan ook weer van leert. Maar meid, je kleintje is nog zo jong lekker genieten dat je nu nog elk moment samen bent hoor!

23-07-2009 18:04

Leuk onderwerp en zeker de meningen die daarbij om de hoek kunnen komen Big Grin

Ik ben nu 27 week zwanger, maar zit daar nu dus al wel eens over te piekeren. Erg he! :lol:
De raarste dingen kunnen je door je gedachten spoken, zo ook vannacht bij mij:

Wat nu als er wat met mij zou gebeuren? Wat zou er dan met mn kindje gaan gebeuren?
Hoe wil mn vriend dat dan gaan doen?

Voor geen goud dat ik wil dat mijn kind bij mn vriend weg zou moeten, maar ik weet nu al dat de verzorging dan deels voor rekening van mn schoonouders, en vooral schoonmoeder komt, als hij werken moet, en dat zie ik dus helemaal niet zitten.
Daar heb ik dan weer redenen voor, ook al weet ik dat ze het verder zo goed als mogelijk zullen doen, ik zie dat dus echt niet zitten.

Dus ik heb mn vriend wakker gemaakt en hem deze vraag gesteld, waarop ik een: Doe niet zo raar, er gaat helemaal niets met jou gebeuren, terugkreeg.
Ja maar wat nou als er wel wat zou gebeuren?

Malou, ga nou slapen, ga geen spoken zoeken, er zal je niets gebeuren, en je maakt je druk om niets.

En daar heeft hij ook gelijk in, wat zou er moeten gebeuren, maar toch moest ik er ineens aan denken, want een kennisje van mij en haar kleine zijn door het oog van de naald gekropen 2 week terug en daarbij krijg je weer voor je neus gedrukt dat alles niet zo vanzelfsprekend en mooi is.

Maar hij heeft gelijk, gewoon van uit gaan dat alles goed gaat, en geen spoken zoeken Wink

En inderdaad ook: Hoe gaan we dat doen als ik ga bevallen?
Enerzijds wil ik graag mn familie en zijn familie hier hebben, maar zit er ook niet op te wachten dat iedereen aan mn bed staat. Dat moment is voor mn vriend en mij, en ik zie het niet zitten dat beide oma's staan te dringen om een glimp op te vangen ofzo :lol:

En wat als de kleine er is?
Dan wil ik lekker alle tijd met mn ukje en mn vriend, en voor de rest niet, maar mijn ouders wonen verder weg, dus zullen al snel misschien een paar dagen willen blijven en mn schoonouders wonen een kwartier rijden weg, en zullen dan ook ongetwijfeld te vaak naar mijn zin komen om de kleine te willen zien, en daar heb ik dus nu al geen behoefte aan :oops: .
En dan?

Dus kan me je gevoel wel een beetje in denken, maar het zal uiteindelijk vast en zeker wel meevallen.
Gewoon eerlijk zijn en zeggen dat je dat soort dingen graag zelf eerst doet, en er voorlopig nog niet aan toe bent dat een ander iemand behalve jullie zelf deze dingen met jullie kindje onderneemt. Daar zullen ze ongetwijfeld wel begrip voor hebben.

23-07-2009 18:39

Malou, wat heel belangrijk is (wat ik heb gemerkt de eerste dagen!) is je grenzen aangeven en gewoon zeggen wanneer je geen behoefte hebt aan bezoek. Ik lag een paar dagen in het zh en stortte op de tweede dag gigantisch in....ik had pijn, was moe en wilde niet al die drukte om mn bed! Ipv dat ik er iets van zei liet ik het over me heen komen waardoor later de tranen kwamen. Ook de dagen nadat ik uit het zh kwam was het zwaar, had een lang herstel en heb gewoon per dag gekeken of ik zin had in bezoek....mensen moeten dat maar begrijpen!

Dat ouders/schoonouders verhaal heb ik ook. Mijn schoonouders wonen op 5 min afstand en mn ouders op 30 min ongeveer dus was heel bang dat mn schoonouders er eerder zouden zijn in het zh....dat was ook zo maar mn ouders arriveerder maar een paar min later gelukkig. Vooraf was ik er echt van overtuigd dat ik eerst mÃjn moeder wilde zien....maar door de heftige bevalling en de uitputting was ik allang blij dat alle opaÂ´s en omaÂ´s er waren!

Piekeren tijdens de zwangerschap is heel normaal....al die vragen zijn bij mij ook door mn hoofd geschoten hoor! Blijft lastig natuurlijk....maar over sommige dingen kun je beter niet nadenken!

23-07-2009 20:16

Ik twijfel nu ook heel erg aan of ik mn moeder of schoonmoeder wel bij de bevalling wil hebben.

Eerst wilde ik dit heel graag, totdat mn vriend zei: Ja maar weet je dat heel zeker, of doen we het gewoon lekker met zn 2en?

Ik had er nog niet eens over nagedacht hoe hij er tegenover stond, het leek me eerst heel fijn als mn moeder er ook bij zou zijn, maar bedacht me dat het voor hem dan ook fijn kon zijn als juist zijn moeder er bij zou zijn en ik heb geen zin om 2 dames aan elke hand en mn vriend erbij te hebben, dus we hebben besloten dat de familie wel in huis/ziekenhuis aanwezig "moet"zijn, maar dat we zoals het nu lijkt de bevalling samen doen.

Ik ben trouwens wel iemand die zegt hoe ze het wel of niet hebben wil, deed ik eerder ook niet, maar door ervaring leer je wel om het wel te doen. En ik merk dat ik dat veel prettiger vind, al is het voor de betreffende personen soms wat minder leuk.

Schreef ergens voorbeeld: Schoonouders verwennen hond, terwijl ze weten dat ik dat thuis absoluut niet wil.
Na een paar x heb ik er dus mn mond over opengetrokken en nu is het meestal: Mag hij ook wat?
Of ze doen het als ik het niet zie :lol:

Met mijn ouders en zusje en vrienden net zo: Ik heb een periode gehad met bv vrienden of zusje dat ik dan belde, en ze het dan druk hadden en vervolgens had ik zoiets van laat maar, waar doe ik het voor?
Als het maar van een kant komt?

Dus besloot de betreffende persoontjes dit voor hun hoofd te gooien op een nette manier, en toen zagen ze zelf in dat ze idd te druk waren met dingen, terwijl familie en vrienden juist zo belangrijk is, en dat ze ook wel meer hun best konden doen om van hun kant wat te laten horen, ipv te denken: Och Malou belt ons toch wel :lol:

En dat heb ik nu met de bevalling en alles ook.
Mn familie mag langskomen, schoonfamilie ook, maar niet nadat ze eerst ff gebeld hebben.
Dit komt ook in het geboortekaartje te staan, omdat mn vriend en ik gewoon eerst lekker samen tot rust willen komen en willen genieten van ons kleine boefje.

Mijn zusje gaf haar grenzen ook niet aan toen ze in mei bevallen is van haar dochtertje, en zat na die tijd ook huilend in bed, en daarop hebben we toen ook ingegrepen, en dat was maar goed ook, want ze was gewoonweg bek en bek af, helemaal kaduuk na haar keizersnee, zwangerschapsvergiftiging, en de lading drukte van allemaal visite die in principe ook best nog wel een week had kunnen wachten en ff had kunnen bellen.

Als je bevallen bent vind ik de directe familie belangrijk, de rest komt later wel, alleen was het bij haar lastig dat ze eerder beviel, de kaartjes met de boodschap bezoek prima, maar eerst ff bellen, dus nog niet klaar waren, en iedereen zichzelf maar uitnodigde.
Daar moet ik niet aan denken Confused

hock:

24-07-2009 12:09

Dat blijft idd lastig, je grenzen aangeven. Ik had het vooraf ook anders bedacht hoor! Maar niks is gelopen zoals ik had verwacht/gehoopt en door de pijn en (over)vermoeidheid verlies je sommige dingen uit het oog.....Bij een volgende zou ik het wel anders doen denk ik. Alleen directe familie in de eerste week en de rest die wacht maar een week! Eerst zelf een beetje weer de oude worden....

Ik heb er ook over nagedacht of ik mijn moeder bij de bevalling wilde hebben. Voordat ik zwanger werd leek me dat heel fijn. Maar heb het er ook met mn man over gehad en we wilde het graag samen doen, denk ook niet dat ik het achteraf had gewild dat zij er bij was. Is toch een moment wat je met je partner wil delen...

Wat betreft het verwennen van een hond....ben bang dat de opaÂ´s en omaÂ´s dat nu ook bij ons zoontje gaan doen als ze de kans krijgen. Ik ben wel al veel duidelijk geweest in wat ik wel en niet wil omdat met name mn schoonmoeder m steeds maar vast wilde houden en daar ook makkelijk een uur over door kon blijven zeuren terwijl ie lag te slapen (of moest slapen!). ik werd er gek van! Wil zelf de regie over mijn kind in handen hebben! Heb er wat van gezegd en nu gaat het wel beter....ze vroeg laatst ook iets over een fruithapje met 3 maanden. Ik heb gezegd dat ik 5 a 6 maanden alleen maar bv wil geven en dat daarna ga afbouwen en dan fruithapjes en pap en zo erbij wil gaan doen....Ze vond dat geloof ik maar raar.....ik weet iig dat ik het toch echt niet moet merken dat ze hem iets anders gaat voeden als dat ik wil/heb gezegd want dan is het oorlog!

24-07-2009 16:16

hoi saar ,
ik het gevoel ook , ik heb tenslotte de kraamzorg weggestuurd :oops: omdat zei niet aan mijn dochter mocht komen haha en mensen het vast houden nou dat zal wel helemaal niet en iemand mijn kind meenemen dat al zeer zeker niet :!: het is nu wel bijna 4jaar geleden maar ben vaak nog prescies zo hoor al is ze bijna 4jaar dalijk moet ze naar de bassischool nou ik kan wel huilen als ik eraan denk dat ik haar overdag niet meer bij me heb Cry

ik werk zelf niet dus ze is altijd bij mij en doe alles zelf , ik ben nu zwanger van de tweede maar dat wordt ook nog wat als die geboren is , maar gelukkig kent mijn familie mij donders goed en wachten wel tot dat ik zelf wat vraag.
dus is denk dat het gevoel bij iedereen wel voor komt die mama is , en wat je net al zei gewoon duidelijk zijn tegen de mensen het is tenslotte jou (jullie) kind.

xxx en liefs chey

28-07-2009 11:53

Saar, dat zijn dus inderdaad dingen die ze mij ook niet zouden moeten flikken Wink

Mijn zusjes schoonouders zijn van het rumoerige slag, en als haar kleine daar dus mee heen is, is t altijd lawaai.
Kibbelen enzo tussen de kids, een van 11 en een van 23 die zich niet kunnen gedragen dus he :roll:

Ik was daar, en mn zusje zat zich duidelijk te ergeren, maar wilde niets zeggen, en ik begon me steeds meer te ergeren, want ik weet dat mn zusje dat niet wil voor haar kleine meid, en ik zou het ook niet willen met mijn Uk straks.

Dus heb de 2 kibbelaars op een speelse wijze beide de mond gesnoerd, en de schoonmama gezegd dat ze beter moet ingrijpen ipv het steeds op de verkeerde af te reageren, en dat het ook wel anders kan omdat er een kleine meid probeerde te slapen.

Dat ze lag te krijsen en wij haar niet stil konden krijgen hoorde niemand, maar toen was het ineens stil.

Ik zie wel hoe het gaat hier, ik geef nu al met regelmaat aan als ze met ideeen over dit en dat komen, dat me dat niets lijkt en dat ik de eerste tijd bepaalde dingen ook niet wil.

Schoonpa heeft t nu al over ons ventje laten trekkerrijden, jaja, nou ammehoela niet zonder mij er bij en de eerste jaren komt mijn kind niet zonder toezicht op zo'n apparaat.
Zitten ze me verbaasd aan te kijken: Ja maar.. hij deed dat hier ook al?

Ja en? Dit is ons kind, en ik wil dat gewoon niet, punt uit.

Misschien heel hard, maar soms is het alleen op die manier mogelijk om duidelijk te maken wat je wel en niet wil.

31-07-2009 22:22

Malou, ja, (schoon)ouders kunnen idd een beetje doordraven! Ik merk aan mn eigen vader dat ie hardstikke trots is op zn kleinzoon maar ja, het is nog maar een baby en daar kun je weinig mee....Hij kan niet wachten tot ie oud genoeg is om dingen te kunnen begrijpen zodat ie echt wat "eraan heeft". Maar das denk ik vaak ook met vaders....is toch leuker als je kindje reageert op jou....maar merk dat het bij ons zoontje al steeds meer begint te komen, lachen, je aankijken enzo das voor iedereen leuker natuurlijk!

Het enige wat ik kan zeggen is idd duidelijk je grenzen aangeven. Ik heb daar zelf soms wat moeite mee maar merk dat ik zelf niet vrolijk wordt als ik dingen tegen mn zin in doe of laat gebeuren met mijn kind. Ik/wij bepalen wat het beste is voor hem, wÃj zijn de ouders en die hebben het meeste recht dus ik hoop dat met name mn schoonouders dat gaan begrijpen!

Cheyenne, dan lijkt het me idd nÃ³g lastiger om je kind uit handen te geven! Is je dochter nooit naar een opvang/opa/oma/oppas geweest nog dan? En wanneer heb je de kraamzorg weggestuurd? Meteen op dag Ã©Ã©n?

01-08-2009 07:18

hoi saar ,

nee mijn dochter is nooit naar een opvang enz geweest , ja tuurlijk ga ik eens in het jaar :oops: iets samen doen met mijn partner maar dan in de avond zodat mijn dochter dan slaapt , zei kan mij namelijk ook niet los laten , ja ze is wel naar een peurerspeelzaal geweest 2keer in de week 2uurtjes omdat ze ook moet leren dat ik er niet constant bij kan zijn maar heb ik pas gedaan toen ze 2 en half was .
en de kraamzorg heb ik op dag 3 weggestuurd.

xx