Mijn Man twifelt ineens AAN HET BEGINNEN VAN EEN KINDJE!!!

[kinsha]

hOI mensen ik ben nu bijna 7 maanden geleden gestopt met de pil. Ik en me man hadden besloten om aan een kindje te beginnen ik was dolgelukkig wou het namelijk al veel langer. Ik was er ook constant mee bezig een hele dag liep ik ooh ik moet foliumzuur slikken moet op dat moment sex hebben ik moet stoppen mee roken ik was er echt een hele dag mee bezig.Ik merkte alleen aan me man dat hij wel blij was maar niet zo als ik ik heb met hem daar een gesprek over gehad daar kwam uit dat hij toch nie zo zeker was. In een klap dacht ik dat me wereld instortte kon het niet geloven ik heb met hem goed gepraat en gezegd dat ik het echt nie kan om zonder een kindje te leven hij zei toen ook dat hij het wel wou maar inverband met zijn verleden het moeilijk heeft om er aan te beginnen. We hebben toen de draaid weer opgepakt maar nu heeft hij weer aangegeven dat hij niet zeker is. Wat moet ik doen!! Ik kan er niet mee leven kan me eigen er niet bij neerleggen ben ook nog steeds gestopt mee de pil en blijf toch bij me standpunt het is me man maar mijn kinderWENS dan???

[Syl]

Hoi Kinsha,

Wat vervelend voor jou en je man zeg!
Ik weet natuurlijk niet wat hij heeft meegemaakt, maar ik kan zijn gevoelens denk ik wel begrijpen.
Toen mijn vriend en ik voor het eerst over het krijgen van kinderen praatten, wilde ik ook geen kinderen. mijn verleden had daar voor een groot deel mee te maken.
Ik heb therapie gehad om mijn verleden af te kunnen sluiten, en sinds anderhalf jaar wil ik heel graag kinderen.
Misschien is het goed om eens te praten over wat hem zo bang maakt, wat het is dat hij er aan twijfelt.
Vaak blijkt dat mensen ook bang zijn om kinderen te krijgen dat ze hetzelfde bij hun kind zullen doen als dat hun overkomen is.
Denk hierbij aan: ik zal het nooit doen zoals mijn ouders!
en dat is nog maar een puntje van de ijsberg vaak...

Ik wens jou en je man heel veel sterkte en ik hoop dat jullie eruit komen!

Groetjes Sylvia

[kinsha]

Dank je voor jullie reacties.
Het is zo mijn man wil graag dat ik fulltime ga werken ik werk op dit moment partime nu heb ik hem ook de belofte gemaakt om het te gaan doen want we moeten nog heel veel bereiken we zijn namelijk nog jong ik 20 hij 26 jaar we zijn nu bijna 2 jaar getrouwd en hebben een slechte start gehad hij wil daarom ook alles eerst op orde hebben voordat hij hier aan begint maar wat mij frusteerd is dat hij er in eerste instantie in is megegaan want hij wou heel graag dat ik ging stoppen met de pil na 6 maanden gestopt te zijn wil hij niet meer ik begrijp hem wel maar hij heeft mijn heel erg diep geraakt door te zeggen ja en nu nee mijn gevoelens liggen nu echt overhoop in mijn omgeving zie ik alleen maar babys ik word er helemaal gek van ik wil het zo graag wat moet ik doen!!!

[kinsha]

dank je marcha voor je bericht.
ik heb het inderdaad heel erg moeilijk mee en heb ook al 100 x met hem gepraat en gezegd van eerst wil je het wel nu niet daardood heb je bij mij iets gebroken en lig er echt nachten van wakkeer en praat er wel met mensen over maar dat zijn mensen in mij omgeving die zicht niet goed kunnen inbeelden want die hebben zelf geen kinderwens begrijp je wat ik bedoel? Ik weet echt niet wat ik moet doen ik ben er echt een hele dag mee bezig en als me man iets liefs doet of hij gaat gewoon lekker slapen savonds terwijl ik lieg te piekeren en te weet ik het echt niet meer. Ik hou zielsveel van hem maar op dit moment weet ik niet meer wat te doen als hij lief voor me wil zijn denk ik van jah je stapt me de grond in en nu doe je lief!! ik dacht ook bij mezelf van ik ga op deze site me hard luchten alleen weet ik niet of ik daar wat mee opschiet de pijn er verdriet zit er nog !!! Ik blijf ook gewoon bezig zijn met babys dat snap ik zelf ook niet

groetjes kinsha en bedankt voor jullie berichten

[Friend]

Ik maak op het moment hetzelfde mee eigenlijk.
Mijn man wilde voor ons trouwen dolgraag een kindje, maar ik wilde eerst een stuk zekerheid in ons leven.
Nu zijn we inmiddels bijna twee jaar getrouwd en nu twijfelt hij ineens heel erg.
Dit is voor mij verschrikkelijk moeilijk.
Hij is 6 jaar jonger, maar hij wist vanaf het begin dat we verkering kregen dat ik voor mijn 35ste kinderen wilde en hij wilde dit ook erg graag.
Nu komt die leeftijd in zicht (ik word dit jaar 31 en wie weet hoe lang het duurt voor je zwanger bent) en nu wordt hij "bang".
We hebben wel samen besloten dat ik dit jaar ga stoppen met de pil en dat we het gewoon op z'n beloop laten, dus niet specifiek ermee bezig zijn.
Hij heeft alleen wel aangegeven dat hij het er niet teveel over wilt hebben en niet wilt weten wanneer ik ga stoppen, omdat dit teveel druk op hem legt.
Dit vind ik erg egoistisch van hem, omdat ik het wel weet en dit dus op mij wel druk zal leggen.
Verder vind ik het heel erg dat ik dus niets met hem zal kunnen delen
Ik ben ook bang dat hij me er over een aantal jaren op aan zal kijken dat ik kinderen wilde.
Wat kan ik doen? Behalve dan met hem erover praten, want dan voelt hij zich opgedrongen heeft hij al laten weten.

[Syl]

Hallo Friend,

Dat is een hele lastige situatie zeg!

Ik persoonlijk zou niet stoppen met de pil als mijn vriend er zo over zou denken.
Je mag dan wel stoppen maar hij wil er niets van weten. Dat klinkt alsof hij er nog helemaal niet klaar voor is! Alsof hij nog geen kinderen wil.
En als je dan toch aan kinderen begint, zul je later inderdaad verwijten kunnen krijgen dat je het zelf wilde.

Ik vind het een hele moeilijke situatie en ik hoop dat jullie er samen uitkomen!

Ik denk wel dat het belangrijk is dat je man voor zichzelf nagaat of hij wel kinderen wil...

Groetjes Syl

[Friend]

En dan kan ik op zoek naar een andere vent, want ik wil ze wel, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan en ik ben al op een leeftijd dat de meesten al kinderen hebben.
Nee, ik stop gewoon en hij zoekt het maar uit.
Ik heb lang genoeg gewacht en hij wist dit van tevoren, dus had hij me maar niet ten huwelijk moeten vragen en net doen alsof hij zo verschrikkelijk graag kinderen wilde.
Nu heeft hij pech en ga ik voor 1 keertje in mijn leven aan mezelf denken, hoe egoistisch dat misschien mag klinken, maar ik vind het wel erg gemeen van hem.
Begrijp me niet verkeerd, want verder is het echt een schat hoor, maar door zijn onzekerheden ben ik nu de pineut

[Syl]

nou ja, ik begrijp je gevoelens wel... Maar als je nou zwanger raakt en hij wil het echt niet?
Dan sta je daar met je kindje. Dan heb je een kindje en geen man, kun je alsnog op zoek naar iemand om je leven mee te delen...
En wat als hij het kindje dan niet wil erkennen? Omdat hij het niet gewild heeft?

Ik denk dat je naast het aan jezelf denken, ook aan het evt kindje moet denken..

Kijk, ik kan me jou gevoel heel goed voorstellen, die van hem echter ook. Iemand kan zich toch bedenken? Misschien heeft hij zich pas na het huwelijk bedacht?

Ik wilde eerst dolgraag kinderen, toen een hele tijd niet en nu weer wel...

Ik schrijf dit allemaal niet om je te pesten of omdat ik het vermakelijk vind. Ik probeer met je mee te denken en je dingen mee te geven waar je naar mijn idee beter wel even bij stil kan staan voordat je zo een keuze maakt.

Ik hoop natuurlijk dat jou man erachter komt dat hij met jou dolgraag kinderen wil en dat je niet te lang hoeft te wachten!

Veel sterkte en succes!

liefs Syl

[Friend]

Ik ben ook erg dankbaar voor je antwoorden en mijn man en ik praten er ook over gelukkig.
Hij heeft dan ook aangegeven dat hij ze wel wil en dat hij steeds weer meer neigt naar wel willen, maar ik kan gewoon niet te lang meer wachten als ik ze voor mijn 35ste wil.
Hij krijgt altijd zijn zin in alles...wat hij maar wil, dat krijgt hij en ik heb zoiets van nu ben ik aan de beurt.
Op dit moment vind ik een kindje gewoon belangrijker dan de onzekerheid van mijn man.
Dan had hij maar niet zo overdreven enthousiast moeten doen voordat we gingen trouwen, toen wilde hij wel een elftal, maar nu de leeftijd steeds dichterbij komt deinst hij ineens terug.
En hij laat zich ontzettend beinvloeden door zijn werk, daar zitten mannen die geen kinderen hebben en willen en die stoppen zijn hoofd vol met allerlei onzin.

[moosje]

Jéé Friend, heftig hoor! Ik ben het wel eens met Syl. Het gaat namelijk niet alleen om wat je man en jij willen maar vooral wat het beste is voor een eventueel kindje. Waarom is je man niet zeker dat hij kinderen wil? Of vind hij het alleen nog te vroeg? Het is cliché maar ik denk dat jullie het toch echt allebei moeten willen. Misschien helpt het als je jouw gevoelens hierover op papier zet en aan hem geeft zodat hij dat in alle rust kan lezen en laten inzinken. Ik hoop echt dat je vriend in gaat zien dat dit iets heel erg belangrijks voor je is waar hij toch echt een duidelijk standpunt in moet nemen en niet een "misschien, in de toekomst..."-standpunt. Succes!

[Lowiena]

Hoi,

Gewoon even een vraag. Weet je hoe je man op kinderen reageert? Ken je mensen in je omgeving met kleine kinderen/baby's? Misschien als hij die leuk vind ofwel op een leuke manier aandacht aan schenkt. Hij zal dan waarschijnlijk wel blij zijn als hij eenmaal vader is. Waarschijnlijk is hij er nu bang voor omdat er verder in zijn vrienden kring nog niemand vader is.
Je kunt hem ook op een wat geniepige manier uittesten. Voordat je gestopt ben met de pil een zwangerschapstest doen om te zien hoe hij reageert als je denkt dat je zwanger bent en dat de test dan negatief is. Is hij blij bij het wachten op de uitslag? Een collega heeft dit gedaan.

Vraag je zelf af of je mocht het zover komen dat hij je verlaat omdat jij een kind wilde/hebt gekregen, kun je zonder hem verder leven met een kind?

Ik zou in iedere geval het stoppen met de pil niet geheim houden, stel dat het heel lang duurt voordat je zwanger wordt dan zit jij elke maand in de put en hij weet niet waarom.

Misschien heb je er wat aan .....

Groetjes Lowiena

[Syl]

Hoi Friend,

Ik ben ook erg dankbaar voor je antwoorden en mijn man en ik praten er ook over gelukkig.
Hij heeft dan ook aangegeven dat hij ze wel wil en dat hij steeds weer meer neigt naar wel willen, maar ik kan gewoon niet te lang meer wachten als ik ze voor mijn 35ste wil.
Hij krijgt altijd zijn zin in alles...wat hij maar wil, dat krijgt hij en ik heb zoiets van nu ben ik aan de beurt.

Heeft hij ook aangegeven waarom hij twijfelt? Wat zijn voor hem redenen om geen kinderen te willen?
waarom wil hij ze nu nog niet?
En wat vindt hij ervan dat jij niet kan wachten? Realiseert hij zich dat wel?

Op dit moment vind ik een kindje gewoon belangrijker dan de onzekerheid van mijn man.
Dan had hij maar niet zo overdreven enthousiast moeten doen voordat we gingen trouwen, toen wilde hij wel een elftal, maar nu de leeftijd steeds dichterbij komt deinst hij ineens terug.
En hij laat zich ontzettend beinvloeden door zijn werk, daar zitten mannen die geen kinderen hebben en willen en die stoppen zijn hoofd vol met allerlei onzin.

Dat is inderdaad niet handig dat hij zich laat beinvloeden.
Wat ik persoonlijk belangrijk zou vinden is de reden van zijn onzekerheid..

Ik zelf zou niet geniepig gaan doen om hem te testen, dat kan alleen maar averechts werken en dan ben je nog verder van huis.

mijn advies is om met hem te bespreken waarom het voor jou belangrijk is om hem te laten weten dat je stopt met de pil en wanneer. Dat dit iets is wat je samen wil doen en niet alleen. En ik zou hem ook eerlijk vertellen dat je niet begrijpt dat hij eerst zo enthousiast was en nu niet meer.

Ik zou bijna denken dat hij plankenkoorts heeft. Trouwen tot daar aan toe, maar als je dan ook nog aan kinderen begint moet je opeens wel heel volwassen worden. Misschien is hij bang voor die verantwoordelijkheid.
er zijn mensen die met zo een belangrijke stap alleen nog maar zien wat ze niet meer kunnen en vergeten daarbij te kijken naar de leuke en mooie dingen die het vaderschap in dit geval met zich meebrengt.

Liefs Syl

[karin26]

pffffffffffffffff dit is een moeilijk onderwerp zeg..

Maar ik zal er ook gewoon zoveel mogelijk over praten, en misschien hem een keertje aan het woord laten waar hij bang voor is????

verder zal ik het 1,2,3, niet weten...

[Friend]

Dank jullie wel voor de snelle reacties, dat doet me goed.
Ik zal inderdaad nooit zomaar iets doen, zonder dat hij er vanaf weet, daarom weet hij natuurlijk ook dat ik in mei mijn laatste pil zal nemen en hij staat hier ook helemaal achter.
Ik heb namelijk meer last van dat ding op het moment, dus er zijn meer redenen om te stoppen.
Ik heb een aantal reacties gelezen waarin iets staat over angst en dat is het ook gewoon. Hij heeft heel veel moeite met nieuwe stappen en daar is dit er natuurlijk een hele grote van.
Hij is ontzettend leuk met kinderen, die van zijn zus en mijn zus, hij is er constant mee in de weer en zo verschrikkelijk lief.
Maar eentje van jezelf is ineens zo verantwoordelijkheid en daar heeft hij moeite mee.
Ik heb vandaag ontzettend moeten huilen toen hij belde dat hij naar huis kwam van zijn werk (hij hoort meteen aan me als er iets is) en hij gaf aan dat ik me helemaal niet zo druk hoef te maken.
Toen hij thuis was hebben we er eens goed over gepraat en hij geeft zelf ook aan dat het gewoon de stap is waar hij een beetje bang voor is en dat hij echt wel graag kinderen wil.
Hij moet gewoon wennen aan het idee zeg maar en daar moet ik hem natuurlijk de tijd voor gunnen, dat besef ik wel.
Ik ben alleen zo emotioneel de laatste dagen dat ik bijna zou denken dat ik nu al zwanger was pfffffff.
Het komt dus allemaal wel goed met ons

[moosje]

Gelukkig maar Friend!

[Syl]

Fijn om te lezen friend! ik hoop dat jullie er samen uitkomen en dit jaar nog zwanger raken! En er beiden gelukkig mee zijn uiteraard

[mama1988]

Jeetje ik heb even alles gelezen heftig hoor friend. Maar ik hoop dat jullie er samen uitkomen.

Mijn man en ik wilden of ik wilden ook al lang kinderen voordat hij ze zegt wilden.
Mijn man vond dat ik eerst naar school moest gaan, werk hebben, hem langer kende, we woonde toen ook nog niet samen. Ik was hier heel erg teleurgesteld door. Ineens zie je dan overal babys je bent hartstikke jarloes op mensen met kids, je kunt er niks aan doen.

NU na andere half jaar samen gewoond te hebben en een half jaar getrouwd te zijn, zijn we het er allebei over eens na goed praten met elkaar dat we samen kinderen willen. Sinds november zijn we bezig, ik zit nu ook nog op school 1 dag in de week daarnaast moet ik minimaal 20 uur werken. Mijn man werk gewoon 40 uur in de week. Op de dag dat ik naar school moet, de opleiding duurt namelijk nog een jaar blijft mijn man thuis bij de kleine en de voor 2,5 dag naar een oppas/opa's oma's.

Nu nog twijfelt is een groot woord maar hebben we het er over van doen we het wel goed.
Ik ben net 19 geworden ik ga nog naar school. Maar we weten dat we het kunnen en finacieel kan het ook gewoon. Maar we kunnen er open en eerlijk over praten, soms is er ook erg moeilijk hoor dat geef ik eerlijk toe.

Maar friend, het is belangrijk om het samen te beslissen want een baby heeft een papa en een mama nodig die allebei evenveel van hem of haar houden. Een goede basis daar bent het mee zijn de wijze woorden van mijn moeder.

Zo nu weten jullie ook een beetje hoe het bij ons ging.

Succes friend en alle andere mensen die in dezelfde situatie zitten.