Ik weet het even niet meer....

[Liza]

Hallo allemaal,

Nou zoals mijn onderwerp het al zegt weet ik het even niet meer. Ik huil bijna het hele weekend en probeer door de week maar vrolijk te doen zodat niemand er achter komt, maar ik red het niet mee.
We zijn zo'n 15 maanden bezig. Ondertussen hebben we het eerste gesprek in het ziekenhuis gehad. Ook de uitslag van het zaadonderzoek van mijn vriend hebben we al terug, dat was goed. Komende week de tweede afspraak in het ziekenhuis.
Niets lijkt er nog toe te doen in mijn leven, het lijkt wel of ik gevoelloos aan het worden ben voor heel veel dingen. Behalve dan dat ene dat maar niet wil lukken.

Hoe blijven jullie positief? Hoe houden jullie het leven leuk?
Alvast bedankt voor jullie reacties.

[pauline]

Hoi Liza,

Ja, het valt niet mee. Wij zijn ook al 14 mnd bezig en het wil maar niet lukken. Het eerste jaar heb ik mij altijd groot gehouden en mezelf ook voor de gek gehouden dat ik het nog niet erg vond dat het nog steeds niet gelukt was. Deze mnd verloopt echter anders. Ik ben mezelf er nu van bewust dat ik het heel erg vind dat het nog steeds niet gelukt is en in tegenstelling van vorige maanden heb ik het nu ook aan een vriendin en aan mijn zus verteld en er deze week al vele malen om moeten huilen. Tot mijn verbazing lucht mij dat enorm op. Ik ben afgelopen weekend alleen maar vrolijk geweest en ik waardeer weer alles wat ik wel heb. Dus misschien helpt het ook voor jou om er eens goed over te praten met een goede vriendin.

Sterkte en veel liefs
Pauline

[Liza]

Hallo Pauline,

Wat fijn dat jij je zo opgelucht voelt nu het verteld hebt. Ik heb het al een tijd geleden tegen een goede vriendin, mijn ouders en een collega verteld. En ja dat luchtte best op maar (en ik wil je zeker niet teurstellen) ik ben nu wel een beetje uitgepraat. Alles wat er te zeggen valt is nu al heel vaak verteld. En nu val ik dus weer in een soort van gat.
Zijn jullie hiervoor al naar de huisarts geweest?
Groeten Liza

[Mariella24]

Hoi Liza,

Ik ken jou gevoel ook zeker, volgende maand ben ik 1 jaar bezig.
Je ziet overal zwangeren vrouwen lopen, mensen in je omgeving worden zwanger, noem maar op! Super frusterend.
Mocht ik over 2 maanden nog niet zo zijn, dan moet ik toch echt naar de dokter, waarbij ik enorm tegenop zit.
Het is rot... maar we moeten door!

Liefs,
Mariella

[marieke82]

Hoi,

Wij zijn nu ook 16 maanden bezig en het wil ook maar niet lukken.
Ik merk dat ik nu ook een beetje uitgepraat raak met mensen die het weten...
Over een maand gaan we het huis verbouwen, dus misschien dat ik mijn gedachten dan een beetje van me af kan zetten.
En misschien als we er even niet aan denken......

Liefs Marieke

[Liza]

Fijn dat er hier mensen zijn die het herkennen. We zijn ondertussen in het ziekenhuis geweest en hebben een samenlevingstest gehad. Dat was allemaal goed. De gyn. was helaas niet zo subtiel in haar opmerkingen, maar goed ik ga er gewoon voor dat ik haar niet meer terug zie! Nu moeten we weer een half jaar doorgaan, pas dan gaan ze eventueel verder kijken. Dus vol goede moed weer verder :roll:

Verbouwen kan inderdaad een hele goed afleiding zijn, en je weet wat ze zeggen.......
Mariella, waar zie je tegenop bij de dokter?

[wij-30]

hoi liza :lol:

wij zijn ook zon 14 maanden bezig nu en ook nog niet raak :roll:
ik heb vandaag mn eerste afspraak op het ziekenhuis

het frustreerd mij ook heel erg soms en heb er ook af en toe huil buien door,
dat is ook niet erg
ik probeer er wat minder mee bezig te zijn wat ik in het begin wel heel erg deed

komt t afgelopen weekend mn vriendin bij me....... ze was zwanger !! na 2 maanden
tuurlijk ben je blij... maar meer jaloers en gefrustreerd :twisted: :roll:

[kaatje85]

Ik zou zeggen wat deedee zei; probeer uit te kijken met je jaloezie!!
Als je idd weet dat die persoon in 2 maanden zwanger is snap ik het wel.
Maar misschien heb je het ook wel als je in de stad loopt en je ziet een zwangere vrouw, misschien is die vrouw wel heel lang bezig geweest om zwanger te raken en is het misschien niet vanzelf gegaan maar dmv ivf of een donor!
Wees er voorzichtig mee!!!
Wil niet weg halen dat ik jullie niet begrijp want dat doe ik wel en ik heb het ook gevoeld een tijdje terug!!

Succes

[wij-30]

daarom zeg ik ook mijn vriendin

[Beebie_Wish]

Hallo allemaal,

Na lange tijd te hebben getwijfeld of ik me wel of niet zou aanmelden voor een forum heb ik uiteindelijk de stoute schoenen toch maar aangetrokken.

Ik zal even in het kort vertellen waar ik nu sta:
In september 2006 ben ik getrouwd en in november van dat jaar ben ik gestopt met de pil. De eerste 3 maanden had ik een regelmatige menstruatie (uitwerking van de pil????). Om vervolgens vanaf maart 2007 niks meer te hebben... Ik werd er gek van. Test na test, want stel je voor dat ik toch stiekem zwanger zou zijn, maar helaas allemaal negatief. Uiteindelijk ben ik in september 2007 in het ziekenhuis terecht gekomen. Na enkele testen te hebben gekregen werd mij in februari van dit jaar verteld dat ik wrs PCOS had. Ik moest en zou 3 (!) kilo afvallen en dan 6 maanden wachten. De gyneacoloog was namelijk in de veronderstelling dat dit mijn HELE probleem zou oplossen. Daarnaast was ik net 30 en volgens hem zou ik nog de tijd van de wereld hebben om zwanger te raken... hock:
Ik ben zeer kwaad op hem geweest: wie is hij wel niet om te bepalen wanneer ik een kind zou kunnen krijgen...

Uiteindelijk in oktober terug gegaan, naar een andere gyneacoloog (gelukkig!). Inmiddels 7 kilo lichter en nog steeds geen fatsoenlijke menstruatie cyclus (ongeveer 10 a 12 weken ertussen).
Ik heb nu mijn eerste provera met aansluitend een clomid kuur achter de rug. Gelukkig heb ik wel een reactie gehad op de clomid (50 mg). Ik had 2 eitjes, maar helaas heeft het deze keer niet zo mogen zijn. Ze zijn gesprongen zonder dat er bevruchting plaats heeft kunnen vinden (foute inschatting ziekenhuis).

Ik heb goede en slechte dagen. Vandaag zit ik weer een slechte dag; een collega vertelde dat ze zwanger was. Hoe blij ik ook voor anderen wil zijn, ik kan het niet meer opbrengen. Voor mijn gevoel zakt de grond onder mij weg. Waarom anderen wel, en ik niet?
Ik ben absoluut niet egoïstisch ingesteld, maar we lopen al meer dan 2 jaar rond met een kinderwens. Eerlijk gezegd heb ik de hoop al opgegeven (misschien wel om me zelf te behoeden voor het allerslechtste nieuws....). Mijn man is er (gelukkig) nog steeds zeker van.

Vrijdag moet ik weer naar het ziekenhuis om bloed te prikken (progesteron gehalte). Als dat in orde is krijg ik voor 4 kuren clomid mee naar huis.
Helaas moet ik het nog even volhouden, alhoewel dit vaak moeilijk is.

Bij mijn vriendinnen is het allemaal als vanzelf gegaan. Zij weten dan ook niet wat ik precies doormaak. Ik hoop middels dit of andere forums met anderen die helaas wel weten hoe het is erover te kunnen praten.

Tis ook echt vervelend ik en vriendlief zijn nu ongeveer 2jaar bezig om zwanger te raken, en ook ik hoor van velen om me heen dat ze na 2 maand al zwanger zijn (alsof ik de grond ingeboord werd zo erg vond ik het) Ben sinds sept 2006 gestopt met de pil (microgynon30) en toen waren we niet zozeer meteen al bezig gelijk maar dacht mn laatste strip erdoor heen en dan geen nieuwe, als het dan wel snel raak was was het ook meer dan welkom, alleen wachten we nu nog op de alle hoop en houden we het positief maar is best frusterend soms maar door mij groot en sterk te houden hoop ik dat binnen kort echt raak zal zijn, zouden we helemaal blij zijn...

In mn familie zit geen erfelijke aandoeningen etc en vriendlief en ik hebben dit jaar ons laten testen op chlamydia en beiden zijn daar niet mee besmet dus geen soa´s voor ons...

Misschien dat het eraan licht dat ik onregelmatig menstrueer en mn eigen cyclus nog niet helemaal snap hoe of wat allemaal probeer daarom dmv dit forum meer te weten te komen...Is iig al een hele opluchting dat ik niet de enige ben

Mijn laatste cyclus was op 29 okt 2008 en duurde 29e,30e,31e(en heeft 35 dgn geduurd), op 1 nov ben ik dus weer opnieuw begonnen met tempen, zit als goed is nu op dag 17/18...Waarneer zou ik mn ei kunnen verwachten (een rekenprogrie zegt dat ik een deze dagen mn ovulatie komt), is dit ook echt zo met mijn lengte van cyclus..

[kaatje85]

Hallo allemaal,

Na lange tijd te hebben getwijfeld of ik me wel of niet zou aanmelden voor een forum heb ik uiteindelijk de stoute schoenen toch maar aangetrokken.

Ik zal even in het kort vertellen waar ik nu sta:
In september 2006 ben ik getrouwd en in november van dat jaar ben ik gestopt met de pil. De eerste 3 maanden had ik een regelmatige menstruatie (uitwerking van de pil????). Om vervolgens vanaf maart 2007 niks meer te hebben... Ik werd er gek van. Test na test, want stel je voor dat ik toch stiekem zwanger zou zijn, maar helaas allemaal negatief. Uiteindelijk ben ik in september 2007 in het ziekenhuis terecht gekomen. Na enkele testen te hebben gekregen werd mij in februari van dit jaar verteld dat ik wrs PCOS had. Ik moest en zou 3 (!) kilo afvallen en dan 6 maanden wachten. De gyneacoloog was namelijk in de veronderstelling dat dit mijn HELE probleem zou oplossen. Daarnaast was ik net 30 en volgens hem zou ik nog de tijd van de wereld hebben om zwanger te raken... hock:
Ik ben zeer kwaad op hem geweest: wie is hij wel niet om te bepalen wanneer ik een kind zou kunnen krijgen...

Uiteindelijk in oktober terug gegaan, naar een andere gyneacoloog (gelukkig!). Inmiddels 7 kilo lichter en nog steeds geen fatsoenlijke menstruatie cyclus (ongeveer 10 a 12 weken ertussen).
Ik heb nu mijn eerste provera met aansluitend een clomid kuur achter de rug. Gelukkig heb ik wel een reactie gehad op de clomid (50 mg). Ik had 2 eitjes, maar helaas heeft het deze keer niet zo mogen zijn. Ze zijn gesprongen zonder dat er bevruchting plaats heeft kunnen vinden (foute inschatting ziekenhuis).

Ik heb goede en slechte dagen. Vandaag zit ik weer een slechte dag; een collega vertelde dat ze zwanger was. Hoe blij ik ook voor anderen wil zijn, ik kan het niet meer opbrengen. Voor mijn gevoel zakt de grond onder mij weg. Waarom anderen wel, en ik niet?
Ik ben absoluut niet egoïstisch ingesteld, maar we lopen al meer dan 2 jaar rond met een kinderwens. Eerlijk gezegd heb ik de hoop al opgegeven (misschien wel om me zelf te behoeden voor het allerslechtste nieuws....). Mijn man is er (gelukkig) nog steeds zeker van.

Vrijdag moet ik weer naar het ziekenhuis om bloed te prikken (progesteron gehalte). Als dat in orde is krijg ik voor 4 kuren clomid mee naar huis.
Helaas moet ik het nog even volhouden, alhoewel dit vaak moeilijk is.

Bij mijn vriendinnen is het allemaal als vanzelf gegaan. Zij weten dan ook niet wat ik precies doormaak. Ik hoop middels dit of andere forums met anderen die helaas wel weten hoe het is erover te kunnen praten.

Nou het lijkt mijn verhaal wel!!!
Bij mij is er begin dit jaar ook uitgekomen dat ik PCOS hebt!!
Ik had een super gyn, die gelijk zei: Het kan idd door je overgewicht komen maar ik ga je niet vragen om af te vallen, want dit werkt niet, een vrouw die graag zwanger wil raken en af moet vallen!
Hij heeft ons advies gegeven en we hebben 6 maanden zelf geprobeerd zonder hulp en in augustus dit jaar zijn we begonnen aan het hormoon Clomid!
De 1e keer met 50 mg was er niets geen rijping en geen eisprong en de 2e maand kreeg ik 100mg en had een ik een hele mooie eisprong en ik ben dus nu ook zwanger daarvan!!
We hebben 2 echo's gehad bij de gyn en alles zag er goed uit, we zijn dus ontslagen uit het ziekenhuis, alleen de bevalling doen ze daar wel omdat mijn BMI zodanig te hoog is dat ze dat adviseren en je eigenlijk niet thuis mag bevallen, dit wilde ik ook al niet dus dat kwam mooi uit!!
Als we na deze x nog een keer zwanger willen raken hoef ik alleen maar te bellen en dan ga ik het traject weer in, maar eerst maar eens deze goed uitlopen!!

Ik hoop dat het bij jou ook allemaal goed gaat komen!!
Hoesty nu met je??

Liefs, Karin

[sweetgirl1]

lieve baby liefhebber!
ik weet niet of dit helpt!maar we leven met je mee, ik heb zelf ook de nodige problemen met zwangerschap...
bijvoorbeeld dat me vriend het nog niet wil, en of me epilepsie erfelijk is...en dan nog niet eens over het zwanger worden!

de tips!!!
ik ben bij me dokter geweest: die zei als je er echt voor wilt gaan stoppen volledig met de pil en zovaak vrijen als je kan!!

geen optie?: mijn moeder had dit zelfde probleem en moest dus hiervoor ook naar het ziekenhuis, toen hebben ze een soort vloeistof in haar gespoten waardoor haar baarmoeder mond en alles wat meer open ging staan, en toen moesten ze diezelfde avond vrijen en toen kreeg ik een broertje!!!
hiermee probeer ik te zeggen dat het niet eng is!en dat dit enorm helpt!
wou je dit even laten weten!
sterkte!
liefs sandy

[Jaimy]

Hallo allemaal,

Nu ik het allemaal lees ben ik gelukkig niet de enige die het af en toe niet meer ziet zitten soms denk ik wel eens van het is gewoon niet voor mij weg gelegd.
en als ik ongie ben jank ik soms zo erg dat ik er niet meer normaal uit zie
maar ik geef de hoop niet op
Ik ben blij dat ik me heb aan gemeld op dit forum
ik hoop dat ik steun kan geven en verwachten

Groetjes Jaimy

[jel]

hallo allemaal

ben nieuw hier en heb jullie berichten zitten lezen ik dacht dat het bij mij wel lang duurde maar als ik dit zo lees valt het wel mee!
ben in februari gestopt met de pil en in mei zijn we flink aan het klussen!
alleen duurde het bij jullie ook een tijdje voordat je cyclus normaal was of hebben jullie ook een onregelmatige cyclus?
iedereen om me heen wordt ook maar zwanger vind ik zo moeilijk!

kus

[Dina88]

Hoi allemaal,

ik ben sinds gister weer ongie :? ronde 11 is begonnen, volgende maand een zaadonderzoekje, maar wij hebben allebei het idee dat het niet meer werkt we zitten allebei nu best wel in een dip. we gaan 6 maart naar de HA en 3 maart heb ik m'n NOD dus hoop dat het dus niet meer hoeft en ik kan zeggen dat we inverwachting zijn. maar de kans is klein

Liefs Dina

[lisa200]

Hi Dina,

Hoop voor je dat je de afspraak bij de HA af kan zeggen!
Wij zijn sinds nov 2007 bezig en in juli 2008 naar het ziekenhuis gegaan.
Nu na allemaal onderzoeken weet ik nog niet precies wat er nu aan de hand is. Ze sluiten alleen maar dingen uit. We staan nu op de wachtlijst van IUI maar ik wil gewoon natuurlijk zwanger worden..... tja, wie niet.....
Zitten nu beiden in een dip en gister lukte het mijn vriend niet meer om klaar te komen. Hij werd slap zeg maar. Het zit te veel in zijn hoofd. Dit is de 1e keer dat het hem duidelijk allemaal teveel wordt.
Af en toe zie ik het echt niet meer zitten...
Lisa

[wij-30]

hallo lisa

ik herken mezelf een beetje in jou
toch ergens wel fijn gevoel dat je natuurlijk niet de enige bent

wij zijn ook van 2007 al bezig,
en verschillende onderzoeken gehad..
vandaag is gebleken dat van de 20 miljoen zaadcellen
er zouden moeten zitten.. er maar 1tje zat :roll:

wat is er precies bij jullie aan de hand?

[lisa200]

Het zaad van mijn vriend is te weinig en er zitten er amper bij met een goede vorm. kans om natuurlijk zwanger te worden is niet uitgesloten maar wel erg klein.
Verder weet ik niet of ik wel echt een eisprong heb. Ik heb eitjes maar of ze springen? Ze zeggen in het ziekenhuis van wel omdat ze dat dmv de bloedonderzoeken kunnen zien??
Ik ben eens elke dag langs geweest voor een echo maar toen was ie schijnbaar al geweest. Begon op dag 10 met de echo. Maar lijkt me stug dat ik op dag 9 dan al mijn eisprong zou hebben gehad?
Ik wacht nu op een brief van het ziekenhuis voor het IUI traject. De brief verwacht ik begin april.

[Beebie_Wish]

Ik moet op dag 19 van deze ronde voor bloed te laten prikken waar ze aan de hand daarvan gaan kijken of ik een eisprong gehad heb om dan echt te kunnen zeggen dat de Clomid goed werkt.
Dus even spannend maar deze week klussen we regelmatig extra want tsja volgens de banner en volgens het uitreken systeem is de kans op ovulatie in deze week tot 31 maart ... Duss flink klussen wat we toch al wel doen :mrgreen:

[wij-30]

jeete lisa,

lijkt wel t zelfde als bij ons dus!

bij mij hebben ze het snelst groeiende eicelletje in de gaten gehouden
heb hem zien groeien tot 23 mm, rond 18 is hij al rijp
wij hebben rond die tijd geklust op de dagen zoals ze aangaven
en de volgende dag weer in zh was het eitje weg

na bloedtest bleek was idd gesprongen!!
dus het moest raak zijn.. alleen was dat het niet :roll:

toen moest mijn vriend zn zaad laten nakijken,
en daarvan hebben we net de uitslag, van de 20 miljoen, maar 1 beweegbaar zaadje
ze sluiten een natuurlijke zwangerschap niet uit, maar z zei al dit was wel heel erg weinig.

maandag moeten wij na een ander ziekenhuis!! ze gaan dan kijken
of ( als er weer 1 zaadje in zit) deze na het scheiden, en schoonspoelen
nog beweegbaar is..
als dat zo is.. is er via behandelingen nog hoop!

we zitten beide in een dip :roll: deze uitslag hadden we nooit verwacht

maar we moeten doorzetten!!

[Beebie_Wish]

jeete lisa,

lijkt wel t zelfde als bij ons dus!

bij mij hebben ze het snelst groeiende eicelletje in de gaten gehouden
heb hem zien groeien tot 23 mm, rond 18 is hij al rijp
wij hebben rond die tijd geklust op de dagen zoals ze aangaven
en de volgende dag weer in zh was het eitje weg

na bloedtest bleek was idd gesprongen!!
dus het moest raak zijn.. alleen was dat het niet :roll:

toen moest mijn vriend zn zaad laten nakijken,
en daarvan hebben we net de uitslag, van de 20 miljoen, maar 1 beweegbaar zaadje
ze sluiten een natuurlijke zwangerschap niet uit, maar z zei al dit was wel heel erg weinig.

maandag moeten wij na een ander ziekenhuis!! ze gaan dan kijken
of ( als er weer 1 zaadje in zit) deze na het scheiden, en schoonspoelen
nog beweegbaar is..
als dat zo is.. is er via behandelingen nog hoop!

we zitten beide in een dip :roll: deze uitslag hadden we nooit verwacht

maar we moeten doorzetten!!

Sjee ik weet niet wat ik moet zeggen meiss maar wil jou en je manneke alle hoop en geluk ******* toe strooien dat het snel raak zal zijn en jullie een positieve test in handen mogen krijgen
Bij ons is helaas ook nog niet raak zijn ook al iets van 2 jaar bezig met zwanger worden maar tot heden nog niks, nu zitten we in onze vruchtbare stadium en hopelijk dat er een eitje in me vrij komt en deze goed bevrucht zal worden, het zaad van mijn vriend is ook nagekeken en daaruit hadden ze 30miljoen goede ruim voldoende zaadjes in gevonden (uit een maar klein beetje opgevangen sperma). Dus daarover zijn we erg blij dat dat helemaal goed is, alleen bij mij werkte alles niet helemaal optimaal, en zitten we nu in onze 2e ronde met de clomid (clomid net weer achter de rug) en nu maar hopen op een positieve ovu.test...Wel blijven we gewoon deze week lekker door klussen want we kunnen er niet snel genoeg bij zijn en dan maar gewoon lekker door blijven klussen...

Op moment dat mijn vriend zijn zaad bij me naar binnen spuit voel ik het soms dan ook echt naar binnen gespoten te worden, maar soms voel ik het ook niet. En ik lig dan voornamelijk onder en dan met een kussen onder mn kont en benen omhoog, en dan ook nog 5min daarna blijven liggen...
Weet niet of we zo goed doen al denken en hopen wij natuurlijk van wel

Ik heb het sinds gister enorm bloedheet en dan ook weer ijskoud en dan weer bloedheet enz enz wie kan me vertellen wat dit kan inhouden??

[wij-30]

overgang lijkt t op haha :lol:

wow 30 mil!! das veel meis.. maar is bij jou ook alles goed dan?
want 2 jaar en nog neit raak...? :roll:

dankje wel! ik hoop t ook
kan me gewoon niet voorstellen.......... da ik ooit een positieve in handen zal hebben

ik wens jou ook heel veel s6!