Hoe hebben jullie het aan je vriend gevraagd?

[Anne26]

Hoi allemaal,

sinds een tijdje wil ik heel graag aan kindjes beginnen maar mijn vriend is heel erg wisselvallig.
De ene x wil hij het wel, dan niet en eergister heb ik hem heel voorzichtig in de supermarkt (notabene) gevraagd wanneer hij het zou willen.
We kwamen op het gesprek dus ik pakte meteen de gelegenheid. Hij reageerde heel zachtjes met dat weet ik nog niet.
Nu wil ik hierover echt een keer met hem gaan zitten en er goed over praten maar ik durf niet zo goed want ik wil hem niet afschrikken of pushen ofzo.
Hebben jullie tips? En hoe hebben jullie het gevraagd?

Liefs Anne

[Tessa1981]

Ik heb niks gevraagd. We wisten vanaf dag 1 al dat we dolgraag een kindje wilde.
Ik moest toen een keer naar de dokter voor iets, en hij ging mee. Toen kwam het ter sprake en hebben we in overleg met de huisarts toen besloten om gelijk te gaan stoppen met de pil.

We kende elkaar toen al 3 jaar maar waren pas 4 maanden samen. Achteraf maar goed ook want nu 14 maanden later ben ik nog steeds niet zwanger.

Succes ermee.

[Dina88]

Nou m'n man wist al meteen dat ik kinderen wou, hij ook wel, maar toen nog niet. heb eerst wel aangedrongen, maar dat hielp niet. toen heb ik het maar laten rusten, en ineens een paar maanden later zei hij kom we gaan der voor, helemaal uit het niets. dus je zult geduld moeten hebben ben ik bang.

Liefs Dina

[ran83]

Mijn vriend was ook niet zo'n prater. En ik vroeg hem wel eens van vindt je een kindje niet leuk. Hij had dan zoiets van jawel leuk, maar nooit verder.

Tot ik een keer zei nou lief als we dan toch wel een kindje willen dan laat ik de pil staan en als je het echt niet wil moet je maar condooms halen. Erg he, maar zo moet je aan met die kerels die niet van die praters zijn. :oops:

Helaas hebben we er 4 jaar over moeten doen, maar zijn nu in blijde verwachting. En lief is helemaal omgedraaid en praat gewoon overal over. Heerlijk gewoon die omslag.

[Tijger1]

hier het zelfde als bij jamilah. mijn vriend was er ook eerder aan toe dan ik dat was.
en toen ik te horen kreeg dat ik een vasst contract kreeg op mijn werk zijn we er voor gegaan.
ik wilde zelf die zekerheid dat ik niet op straat kwam te staan omdat ik een jaarcontract eerst had

[Tweet]

Wij wisten van elkaar ook al dat we samen een kindje wilden. Ik heb al een dochter, en hij al een zoon, en we wilden beiden graag een wat groter gezin. Dat was dus geen enkel probleem! Eigenlijk wilden we er pas aan beginnen als we in een groter huis zouden wonen. Nu wonen we met zijn viertjes in een appartementje met twee slaapkamertjes. Maar we zijn al druk aan de weg aan het timmeren voor een groter huisje, en dat lijkt er zeer binnenkort te komen gelukkig... En toen zei mijn aanstaande (we trouwen in augustus) afgelopen zondag dat hij eigenlijk niet langer meer wilde wachten... En mijn stokken rammelen al een flinke poos weer, dus wie ben ik dan om nee te zeggen? :mrgreen: :lol: :geek:

[anoniempje]

Ik herken je verhaal wel een beetje. Ook ik vond het erg lastig om er over te beginnen. Tuurlijk hebben wij altijd al wel gesprekjes gehad over kinderen en we wisten ook van elkaar dat we allebei wel graag kinderen hopen te krijgen, maar toen bij mij de "echte" omslag was en die was vrij plotseling en erg hevig, heb ik eerst geprobeerd mijn gevoel te negeren.
Meer omdat ik ook een beetje schrok van mij eigen gevoel, waarom was het daar in een keer en wat moet ik er mee aan. En wat vind mijn man ervan en straks schrik ik hem af met mijn geweldige drang.
Naar ongeveer 1 maand hield ik het niet meer en heb ik een goed en emotioneel gesprek met mn gehad. Hij vond het geweldig, maar had ook nog even tijd nodig om aan het idee te wennen. Nou dat heeft nog geen 2 weken geduurt hij heeft er even goed over na kunnen denken en al gauw was het van nou stop maar met de pil, dan wachten we eerst eens even eht ontpillen af en starten met foliumzuur en als dat allemaal loopt kijken we wel wanneer we echt gaan proberen.
Nou dat is inmiddels gebeurt.
Ik zou dus zeggen ga er eens echt goed voor zitten. Praat rustig over jouw gevoelens, maar laat hem ook komen met zijn verhaal en gedachten. Geef hem de tijd.


zo dat was een heel verhaal haha.
succes!!
Groetjes

[Anne26]

@ anoniempje,

dank je wel voor je verhaal! Ik herken het heel erg dat het gevoel er ineens heel hevig is en ik weet ook niet wat ik er mee aan moet.
Ik heb hem vorige maand (toen mijn zus zwanger bleek ) nog gezegd dat hij nu niet meteen moest denken dat ik ook meteen een baby wil.
Had ik maar niks gezegd. Nog geen paar dagen later zag ik ineens overal baby's en moeders. Ik ga het zeker voor mezelf de tijd geven en misschien 'zakt' het wel weer even. Ik vind het voor hem zo raar om ineens te zeggen dat ik het nu wel wil. (Owh wat is vrouw zijn toch lastig).
Ik vind het zo vreemd van mezelf dat ik het nu ineens zo heftig heb.

@ iedereen, bedankt voor jullie verhalen! Ik heb er echt wat aan!

[Anne26]

Maar bespreek dit liever als je samen thuis bent en niet in de supermarkt, is geen goede plek om zo'n belangrijk gesprek te voeren . Heel veel succes meid!

Liefs Jamilah

Hahaha ja dat weet ik wel maar hij gaf zo een inkopper dat ik op MOEST reageren :lol:

[boba80]

Mijn man en ik hebben het op onze eerste avond met z'n tweetjes (inmiddels 9,5 jaar geleden) het er al over gehad...of we kinderen wilden enzo...
We waren er toen allebij nog lang niet aan toe.
Op den duur hebben we gekeken (practisch) wat we allemaal wilden voordat we aan kinderen zouden beginnen (of de mogelijkheid creëerde om zwanger te raken...om precies te zijn).
Dat was een huis waar ruimte is om een kinderkamer te maken....
Ik moest m'n rijbewijs halen
en een van ons moest regelmatig werken (we waren toen allebij verpleegkundige en werkten onregelmatige diensten wat (bijna) niet te combineren is met kinderen).

Afgelopen zomer zijn we verhuisd, heeft mijn man een nieuwe baan gekregen waarin hij regelmatig werkt en begin vorig jaar heb ik mijn rijbewijs gehaald.
Nu we alles dus voor elkaar hadden heb ik hem gewoon aangesproken op het feit dat ik wel graag een kindje wilde.
Natuurlijk vind hij (en ik ook) het wel een beetje eng....
Maar practisch gezien hebben we nu ons leven genoeg op orde dat een kindje meer dan welkom zou zijn.

Mijn advies, ga gewoon een avondje thuis met hem praten...desnoods na aanlijding van een programma of tijdschrift over baby's ofzo...en laat hem ook vertellen waar hij bang voor is, zodat je samen kan kijken naar een oplossing.
Dan heeft hij misschien ook niet het idee dat er een druk op z'n schouders komt te liggen.... en maak na aanlijding van dit gesprek afspraken enzo.
Heeft hij bijvoorbeeld het idee nog niet uitgefeest te zijn....spreek dan af dat jullie over een half jaar ofzo er pas aan gaan beginnen.... tot die tijd kan hij dan zich nog lekker uitleven...probeer tot een compromis te komen.

[kadwiel]

Hallo allemaal,

ook ik vond het heel moeilijk om mijn vriend hierover te spreken. Je wilt niet te wanhopig overkomen en pushen zodat hij zich in een hoekje gedreven voelt. Je weet het: een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Ook mijn gevoelens om een kind te krijgen kwam 'out of the blue'. Toen ik net een kraambezoek had ingepland en mijn allerbeste vriendin vertelde dat ze zwanger was van haar derde was ik hardstikke blij voor haar. Maar eenmaal achteraf heb ik heel de dag zitten huilen. Ik wilde het ook!!!

Vanaf dat moment hunker ik naar het krijgen van een kind. Helaas is mijn vriend er nog niet aan toe. Hij is heel angstig ervoor en heeft nog te veel 'wilde haren' en wilt eerst samen genieten van het leven.

Toch sta ik er wat anders in en denk dat een combinatie van beide (een kind en genieten) zeker mogelijk is. Wel heb ik gevraagd of hij er goed over na wilt denken de komende tijd... in de hoop dat hij misschien gaat beseffen en het toch nog graag wilt.

[Miesje78]

Bij ons was het eerst helemaal niet aan de orde.
Hij heeft 2 kinderen uit een vorige relatie en is daarna gesteriliseerd, dus had dat hoodstuk helemaal afgesloten.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen kinderen wilde. Achteraf denk ik dat dat gewoon kwam door de relatie die ik toen had, ik zag mezelf geen gezin hebben met hem.
Nu ik met mijn huidige vriend samen ben en dus een parttime gezin vorm met hem en zijn kinderen, zijn mijn hormonen ook ineens aan de gang gegaan. Eerst een beetje, maar steeds heftiger. Ik heb het hem wel bijna gelijk gezegd omdat hij mij bij het begin van onze relatie verteld had dat dat met hem dus niet zou kunnen. Ik heb toen ook altijd gezegd dat dat niet erg was omdat ik toch niet wilde. En zo voelde het ook echt.
Voor hem was het dus wel even schrikken dat ik ineens toch moedergevoelens kreeg!
We hebben hier een aantal keer rustig over gepraat en samen gezocht naar de mogelijkheden.
In mei wordt zijn sterilisatie ongedaan gemaakt en 3 maanden later weten we of het echt werkt. Hij heeft deze tijd ook echt nog wel nodig. Hij moet dit hoofdstuk weer openen, met mij. Gelukkig is hij wel heel eerlijk in zijn gevoel en weet ik ook zeker dat hij het ook wil. Ik zou niet willen dat hij het alleen voor mij doet!

[Mieke25]

Mijn man was er een half jaar geleden nog helemaal niet aan toe. Hij riep altijd heel hard dat weet ik nog niet of ik kinderen wil als ik er naar vroeg. Dus heb ik hem even laten doen en er niet meer naar gevraagd. Na een paar maanden begon hij uit zichzelf vaker over het onderwerp en wat blijkt hij doet zo afstandelijk omdat hij super bang is dat er iets mis zal gaan. Sinds hij dat heeft kunnen zeggen kunnen we samen veel beter over het onderwerp praten. Hij bedenkt al namen, is zelfs al bezig met hoe een bevalling zal gaan en zoekt informatie op via internet. Vorige week had hij het zelf ineens over de chinese kalender hock: . Dus voldoende met elkaar praten en jullie komen er zeker uit.

Groetjes Molemieke

[Anne26]

Hey meiden,
bedankt voor jullie antwoorden.
Ik merk dat ik het (nog) niet durf te vragen.
Ik wacht het juiste moment wel af want anders zit ik mezelf helemaal gek te maken.
Ik zet het gewoon even op een laag pitje.
Komt goed!
Thnx!

[enjoy]

Toen ik mijn man leerde kennen wisten we al vrij snel van elkaar dat we wel ooit kinderen wilde.
Nu 5 jaar later, inmiddels getrouwd, zijn we er klaar voor.
Al was juist hij degene die er al eerste over begon. Ik wist toen nog niet zeker of ik er klaar voor was. Het is ook niet niks natuurlijk. Nu gaan we er sinds september '08 helemaal voor.
Erg spannend allemaal, maar het scheelt denk ik ook wel dat mijn man 8,5 jaar ouder is dan ik.
Hij vindt het in ieder geval nu al helemaal super op pappa te worden!

[epat]

Mijn vriend gaf altijd aan dat hij nog 5 jaar wilde wachten. Hij was er nog niet klaar voor. Ik wilde liever niet zo lang wachten (ook met leeftijd te maken), maar als hij echt niet eerder wilde had ik wel gewacht. We hebben het er daarna een tijdje niet meer over gehad, zo en zo waren we samen nog niet aan die stap toe op dat moment. Het was toen zo en zo nog toekomstmuziek, het ging mij toen alleen om hoe ver in de toekomst ongeveer :-)
Maar na een tijdje was hij er klaar voor en nu kan hij niet wachten. Het idee van 5 jaar is er niet meer. We zijn eind december 2008 gestopt met de pil. Nog maar net dus!
Weet niet wat de omslag was, misschien omdat een vriend van hem papa is geworden. Hij vond mij zo goed met die kleine omgaan en het goed staan. Nu krijgen steeds meer mensen om ons heen een kleintje en verlangen we er beide steeds meer naar.

[ikkewil]

mijn vriend weet ook al vanaf het begin dat ik ''jong'' moeder wilde worden. Wij gaan nu 7 jaar met elkaar en wonen er nu ruim 2 jaar van samen. Ik heb het altijd gevraagd aan hem wanneer hij dacht dat hij er klaar voor zou zijn, vorig jaar kreeg ik dus te horen, misschien volgend jaar... Uiteindelijk begon ik erover dat het nog wel wat tijd zou kosten om het huis e.d. kindvriendelijk te maken en dat het misschien een idee is om er alvast naar toe te leven. Dit was de knoop, we gingen samen het huis opknappen, hebben wat gerekend omdat we nog op vakantie gaan in september en zijn gelijk gestopt met de pil om alvast te ontpillen. April/mei gaan we beginnen, het huisje is nog niet klaar, (keuken moet nog, maar kleine kamertje is zo goed als leeg) maar we hebben zoiets van, is het niet gelijk raak, oke, maakt niet uit. We hebben geen haast zeg maar en hebben het er nu regelmatig over.
Ik betrap hem al op leuke dingen, lopen we in de prenatal om een kadotje voor vrienden te kopen loopt hij de baby (zwitsal) geur op te snuiven, opmerkingen als, straks lig ik lekker met ene kleintje op mijn borst e.d. doen mij erg goed...

Het is bij ons dus in goed overleg gegaan, en werken er lekker naar toe, dat houd het ontspannen en leuk. We zitten in een bende, maar we weten waar we het voor doen. Kopen nu ook alvast nieuwe meubelen omdat we weten dat we straks het geld alleen maar aan een kleine uit gaan geven.

[naatje83]

hey ikkewil,

Wij hebben eigenlijk hetzelfde als jullie. Ook wij willen het huis eerst zo opknappen dat het kindvriendelijk
is. Ik ben wel gestopt met de pil om inderdaad te ontpillen en er vanuit gaande dat het misschien wel even
kan duren voordat het zover is. En gaat het sneller dan verwacht is de kleine ook van harte welke kom hoor!

[kleinepukkie]

We hebben er niet echt een gesprek over gehad of gevraagd ofzo.
Kindjes kwamen af en toe gewoon ter sprake en we zijn er samen denk ik
naar toe gegroeid. Wel heeft hij 2 jaar gelden met de kermis gezegd van we stoppen volgend jaar na de kermis (eind augustus). Nou en dat is eigenlijk wel zo uitgekomen... maandje later.

We hebben nl in augustus een nieuwbouwhuis gekocht en bovendien hadden we een super vakantie geboekt voor september naar amerika en stel je voor dat je meteen zwanger bent en helemaal moe en ziek... nee we besloten nog even te wachten. tot ik de laatste dag van onze vakantie in New york mijn laatste pil van de strip slikte.... toen hebben we samen besloten dat dat voorlopig echt de laatste pil was. Was best wel even speciaal...we hebben de lege strip ook samen weggegooid.

nu inmiddels zitten we in ronde 7 en is het huis bijna klaar (verwachten met 3 kleine weekjes te gaan verhuizen) dus kom maar op met die uk.

[Bambi80]

ik was het helemaal zat met de pil. Heel tegennatuurlijk om die te gebruiken terwijl je rammelende eierstokken hebt. Heb tegen mijn mannetje gezegd, dat ik zelf niet verwacht gelijk zwanger te zijn als ik ermee stop (zit nu in ronde 6 en ben 8 a 9 maanden van de pil af). Dat wilde ik ook niet want wilde eerst 1x ongesteld geweest zijn. Toen hebben we afgesproken dat ik zou stoppen en dat we het met condoom zouden doen. Op een gegeven moment werd die niet meer gebruikt. Dus hij heeft de tijd gehad om even aan het idee te wennen, we hebben wel kleine stapjes genomen om het zonder anticonceptie te doen en nu vraagt ie iedere keer wanneer ik in mijn vruchtbare dagen zit. Mijn mannetje is ook niet zo'n prater en ik denk dat het averrechts werkt als ik er serieus over met hem aan tafel zou gaan zitten om een ja of nee antwoord te horen.

[ingearts]

ik zelf heb niets gevraagd mijn vriend wou graag n kindje en ik ook. samen besloten om te stoppen.

[Jelske]

Wij zijn er samen naar toe gegroeid. We hebben best wel vaak gesprekken gehad (luchtig en serieus) over hoe het zou zijn als we een kindje zouden krijgen, wat voor ideeën we daarbij zouden hebben over opvoeding, geloof, normen en waarden, etc. omdat ik een goede basis aan ons kindje wil kunnen bieden. Toen we 12 1/2 jr getrouwd waren lagen we in een luxe hotel, samen in bad, fles champagne op de badrand en hebben we in overleg met elkaar besloten dat ik die dag zou stoppen met m'n pil. Helaas ben ik nog steeds niet zwanger maar ach, we houden hoop en blijven oefenen

Ik zou niet meteen je vriend confronteren met 'ik wil een kind en wel nu!' -gesprek. Vraag hem eerst eens hoe hij over kinderen denkt, hoe hij het zou vinden om samen met jou een kindje te krijgen, etc. Wij vrouwen weten wel wat we willen, mannen moet je gewoon wat 'voorwarmen'

Succes ermee!

[sterretje37]

Ik was de pil al langer meer dan zat. Regelmatig migraine. Nu blijkt het niet uit te maken want zonder pil krijg ik het ook.
Mijn vriend liep al langer te roepen over een kindje van ons samen.
Als de zolder in zijn huis klaar is trek ik bij hem in dus eigenlijk durfde ik het nog niet aan.
Maar mijn wens is nu wel zo sterk (en ik ben bijna 38) dat ik de pil aan de kant heb gegooid.
Eind november lagen we 's avonds in bed en toen zei ik tegen mijn vriend: ik slik geen pil meer dus......
We hebben wel een half uur liggen giechelen omdat het natuurlijk best wel spannend is.
En het bevalt me prima zonder die troep, net of je je 'lichter" voelt, kan het niet precies omschrijven.
Ik begin er in ieder geval nooit meer aan.

Gr. Inge

[Anne26]

Nou het hoge woord is eruit. Ik kon het niet meer inhouden en heb het hem gevraagd.
Hij reageerde helemaal niet zoals ik had verwacht en zei dat hij het leuk zou vinden een kindje met mij te krijgen.
Ik begon van schrik ontzettend te huilen hahaha.
Hij had het wel aan zien komen.
Hij wil alleen nog een aantal dingen op een rij hebben voordat we beginnen.
Ik verwacht dat het een jaar tot anderhalf jaar gaat duren voordat we het kunnen gaan proberen..
Ik ben ontzettend opgelucht nu we het er eindelijk eens goed over hebben gehad.

@ Jelske:Ik heb hem niet gezegd dat ik het NU wil, dan drijf ik m inderdaad in een hoek.
Ik heb gevraagd wanneer hij het zou willen en gelukkig pakte dat goed uit!

[Aecatz]

Hey leuk vooruitzicht dus. Misschien als hij aan het idee kan wennen dat hij er al eerder aan toe is. ..

Bij mij ging het makkelijk zeg maar. Ik wist dat mijn vriend wilde maar ik hoefde nog niet zo nodig. Mijn ex-man kon
geen kinderen meer krijgen en had al een dochter en ik vond het ook wel best toen. Dus toen mijn vriend ooit zei dat hij kinderen
wilde gruwelde ik ervan en heb ik gezegd dat ik wel ooit zou willen. Langzamerhand begon ik wel aan het idee te wennen en toen
ik twee weken over tijd was en de test uiteindelijk negatief was(natuurlijk want ik was aan de pil) merkte ik vreemd genoeg
dat ik best teleurgesteld was.

Vorige week zondag toen we gingen slapen kwam hij ermee, "je kunt ook stoppen met de pil" zei hij. Ik kreeg kriebels in mijn buik en op
dat moment dan ook besloten dat we zouden stoppen met de pil en een poging gaan wagen. En sinds dat moment kan ik aan niets
anders denken. Ben al aan het kijken hoe het zit met je cyclus, wanneer je moet klussen. Haha grappig vind ik dat, ik dacht dat ik nog niet wilde en nu blijkt wel heel anders. Dus nu is het maar afwachten. Kan toch nog maanden duren, pfft ik hou niet van wachten.......

[Jelske]

@Anne; zie je wel? Gewoon erover praten maakt het een stuk makkelijker! Goed van je dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken en gaaf dat je vriend positief reageerde..... Klussen maar!

[Anne26]

Ik denk wel dat ik eerder ga stoppen met de pil. Ik denk van de zomer. Dan heb ik een half jaar tot een jaar de tijd om te ontpillen.
Alleen een condoom is niet echt een succes bij ons. Bestaan die vrouwencondooms nog? En zijn die betrouwbaar genoeg?

[Lunanoa]

We wisten beide dat we graag kinderen willen. We zijn beide gek op kinderen. Tuurlijk wilde ik wel, maargoed je wilt toch een tijdje bij elkaar zijn & het moet allemaal ook maar kunnen. Een babykamer, financieel etc.

Ik was al een tijdje van de anticonceptie af. Werd erg huilerig van de pil & mijn nuvaring gleed steeds uit. Hij wist dit, ik wist dit en we hadden onveilige sex. (voor het zingen de kerk uit)
Toen "toch maar eens" gesproken over kindjes. Hij vond dit een goed idee, we hadden beide geen haast. Gewoon net als anders, zonder enige druk...
Ik denk dat dit wel een goede stap is geweest, er niet te veel druk achter zetten. "We zien wel hoe het komt".

Ben in januari zwanger geweest. Mijn vriend was heel blij maar gaf wel aan dat hij het nu wel "eng" vond. Het kwam ineens zo snel op hem af. Dit was logisch, had het zelf ook wel een beetje. Bang voor het onbekende.
Helaas is het in een miskraam uitgelopen.

Maar mijn vriend wil het nu helemaal. We gaan er nu volledig voor.

[lin1984]

Ik wil al een lange tijd kinderen, maar mijn vriend nog niet zo.. ik heb hem gezegd dat ik er niet meer naar zou vragen, en hij zelf aan zou geven wanneer hij eraan toe was! Wel afgesproken dathet niet nog 5 jaar ofzo ging duren..
Toen kwam hij na de zomervakantie : schatje.. ik ben eraan toe!! Poeh.. dat was voor mij ook wel schrikken, eerder dan ik van hem gedacht had!? Helemaal gelukkig! Maar wanneer hak je de knoop door??
We wilden eerst nog een aantal dingen doen, (ook alchohol nuttigen :oops: vakantie etc. ) En zijn begin december(tijdens vriendenweekend) gestopt met de pil..
Voor ons heel bijzonder,,, ons momentje... zonder dat er iemand iets vanaf wist!!! hihi...
En nu is hij juist degene die zegt: heb je je ovu test al gedaan? "mammie"!! Heerlijk!!

[margie]

hallo
ik zei toen destijds. hee schat zal ik de pil laten staan??
ja zei hij. doe eens gek..
ikke; echt? of maak je een grapje??
hij; nee hoor gooi die pil maar weg.. echt die schat...
zo ging dat hier bij ons...
groetjes margie

[Lunanoa]

hahaha leuk. Lekker luchtig

hallo
ik zei toen destijds. hee schat zal ik de pil laten staan??
ja zei hij. doe eens gek..
ikke; echt? of maak je een grapje??
hij; nee hoor gooi die pil maar weg.. echt die schat...
zo ging dat hier bij ons...
groetjes margie

[margie]

ja dat was het echt hoor
ik had zoiets van 'huh watte??''
vergeet dit ook nooit

[Monalisa]

mijn vriend en ik zijn 5.5 jaar samen en toen we 2.5 samen waren wilde hij het al, toen we nog maar 1 maand samen waren wist ik al dat hij een ontzettende kinderwens had.
ik was er totaal nog niet aan toe, ik wilde zoveel dingen nog doen, genieten, en geen verantwoordelijkheden op dat gebied maar ik ben dan toch met de pil gestopt in oktober.we zitten nu in ronde 4 en ik probeer het zoveel mogelijk verder geheim te houden voor iedereen, het is toch een beetje ons prive. Al loopt de schoonfamilie wel flink te zeiken maar daar luister ik lekker toch niet naar :mrgreen:
We zien wel wanneer het geluk aan ons kant staat!

[kaatje85]

Mijn mannetje lief die wist al toen we nog maar 6 maanden samen waren dat ik heel graag kindjes wilde, hij wilde wachten tot we alles op orde hadden zoals; eigen huisje, financiele zekerheid!! Toen ik in januari 2008 bij de gyn langs moest omdat mijn cyclus totaal niet normaal was, kregen we te horen dat ik verminderd vruchtbaar ben, toen zijn we na gaan denken en hebben we na 7 maanden gewoon proberen de greep gedaan naar hormonen dit is gewoon in overleg gegaan omdat ik zo depri werd van al die negatieve testen enzo, mannetje zag ook dat ik er aan onder door ging dus hebben toen samen besloten om er helemaal voor te gaan met hormoontjes, 2e ronde met hormonen was het raak, ben nu 30 weken zwanger!

Wees gewoon eerlijk tegen elkaar, is echt het belangrijkste!

[Anne26]

Nou het is allemaal iets sneller gegaan dan ik dacht! Hij wil dat ik stop met de pil! Ik viel zowat van mn stoel hahahahaha!
Wat een verassing. De man die altijd zo hard riep NOOOOOIT kinderen te willen. :lol:

Echt leuk om al jullie verhalen zo te lezen!

[Sweetangel]

De mijne zei spoel ze maar door de wc... Heb ik toen echt de gedaan, de resterende strip. Hij hoopte stiekem ook dat ik het zou doen. En daarna vertelde hij stiekem, ik wilde er al kleine pepermuntjes in doen ipv de pil

[Disney-Baby]

wij wisten ook al meteen van elkaar dat we vroeg kinderen wilde.
Natuurlijk eerst nog gewacht want ik was 17 toen ik wat met hem kreeg.
na een jaar gingen we samenwonen en toen begon het bij beide al te kriebelen.
Toch nog maar even gewacht omdat ik nog een studie deed en geen baan had.
In juli 2007 moest ik nog 1 jaar school maar wouden we allebei zo graag dat we besloten de laatste prikpil te nemen die zou dan uitgewerkt zijn in oktober en dan zou ik als ik meteen zwanger zou zijn pas in de zomervakantie uitgerekend zijn dus dat moest te doen zijn.
Ben blij dat we zo vroeg zijn begonnen want nu anderhalf jaar later gaan we maar eens naar het ziekenhuis want eht wil niet opschieten