ben ik te jong? wat te doen met me ouders..

[ran83]

Als JULLIE er aan toe zijn en JULLIE hebben het erover gehad over de verantwoordelijkheid en als JULLIE het financieel kunnen, wat houdt JULLIE dan tegen het wordt JULLIE kindje.

Dus wat hebben je ouders emee te maken, JIJ en HIJ moeten samen verder. Samen oud worden en je ouders kunnen wel zeggen hoe ze over bepaalde dingen denken, maar JIJ bepaald de keuze.

Heel veel succes met je keuze,

[jorike]

Ik sluit me geheel bij beuker aan! Daarnaast is het voor jouw ouders denk ik even een reality check: ze worden oud! Je bent helemaal niet te jong..als je er maar klaar voor bent samen!

[andreaaa]

Idd.
Als jullie het gevoel hebben er klaar voor te zijn, dan is dat ook zo.!

Groetjes!

[mdtje]

Ik ben 27 en mijn moeder riep laatst ook nog dat ze hoopte dat haar kinderen voorlopig nog geen kinderen zouden krijgen. Maar ik weet 100% zeker dat ze het geweldig zou vinden als het straks raak is en we het hen vertellen. Ik heb het idee dat ze het alleen maar zegt omdat ze wil dat we zoveel mogelijk van het leven genieten voordat we zo'n verantwoording op ons nemen. Maar wij zijn er klaar voor, dus maakt het niet uit wat anderen voor ons zouden willen, wij willen dit heel graag.
Ik kan niet voor jou spreken, maar ík vind 21 ook nog wel vrij jong. Dat wil helemaal niet zeggen dat je het niet moet doen. Toen ik 21 was had ik ook een relatie en woonde ik al 2 jaar samen en dacht ik dat dit het helemaal was en voor altijd zou zijn. Dat is anders gelopen. Inmiddels dus 27 en woon nu weer 2,5 jaar samen. Natuurlijk weet ik niet of dit beter standhoudt, ik wil er alleen maar mee zeggen dat ik mooi met de gebakken peren had gezeten als ik in die eerdere relatie al voor kinderen was gegaan. Maar goed, dat soort dingen weet je toch nooit hoe dat allemaal verloopt.
Wat ik zou zeggen: als jullie er echt helemaal klaar voor zijn, jullie relatie goed genoeg is en er een goeie financiele basis is en het heel graag willen, laat je dan vooral niet tegenhouden door ouders. Trouwens, als ze over 20 jaar pas opa/oma willen worden, ben jij 41 en wordt het wel erg tricky allemaal.

[Suus-wil-mama-worden...]

Ik denk dat dit een prachtig moment is om je eigen beslissing te maken samen met je vriend :!:
Jullie kiezen voor kinderen. Je ouders hebben die gelegenheid al gehad.
En als jij en je vriend dit doorzetten, denk ik dat dat een duidelijke statement naar je ouders toe zal zijn.
Ik vind dat je ouders jouw (jullie) wensen zouden moeten respecteren.

But that's just me...
Liefs

[L.NDA]

Hé Jeanine,

Wat een vervelende situatie.

Ik zelf vind 21 jaar jong. Ik heb er zelf ook wel eens aangedacht toen ik rond de 21 jaar was maar ben blij dat ik het toen niet gedaan hebt. Zeker omdat ik nu bij een andere vriend ben dan toen ik 21 was. Nu ben ik super gelukkig en toen was ik dat absoluut niet. Baby's vond ik altijd al leuk, en het leek me wel wat. Stomme gedachten natuurlijk.

Maar de een is de ander niet. Ik was er zeker nog niet "echt" klaar voor op mijn 21ste. En dat gevoel dat ik er klaar voor ben is er nu wel.
Maar dat wil niet zeggen dat jij er niet klaar voor bent. Je hebt al een tijd een relatie en woont ook al samen.
Het is een beslissing die jullie samen moeten maken. Als jullie er allebei klaar voor zijn en alles goed geregeld hebben, zoals huis en werk(inkomen) dan is er niemand die jullie iets kan verbieden.
Het is jammer dat je ouders zo reageren maar ik zou zeker die keus voor jezelf maken en niet de keuze door je ouders laten maken.

Heel veel sterkte en suc6 ermee

[brusje]

hee meis als jij en je vriend er klaar voor zijn en in de situatie ervoor zijn om een kindje een goed thuis te geven zou ik me zeker neti door zulke opmerkingen tegen laten houden..ik was 23 toen ik mn zoontje kreeg hadden t verder ook goed voor elkaar..lekker van genieten en gewoon doen wat JULLIE willen!!

[lady25]

Hey Jaenine,

ik ben 25 en woon nu sinds een half jaar samen met mijn vriend (zijn nu 3 jaar bij elkaar). mijn schoonmoeder zegt ook wel eens dat wij nog moeten wachten met kinderen. Maar er zijn maar twee mensen die bepalen wanneer wij aan kinderen beginnen (en dat is nu dus) en dat zijn wij.
Ik denk wel dat als mijn ouders dat zouden zeggen dat ik het me meer aan zou trekken als nu, dus dat lijkt me wel vervelend, maar ik denk dat als jullie er klaar voor zijn dat je ervoor moet gaan. Het is jullie leven :!:

liefs

[Babyangel]

Heeej meis,
Persoonlijk vind ik 21 ook erg jong. Ik wilde rond die leeftijd ook graag een kindje van de vriend die ik toen had. Gelukkig is het toen nooit zover gekomen ( we hebben het zelfs niet eens geprobeerd ) Inmiddels ben ik al weer 5 jaar gelukkig met mijn huidige vriend en ik had de jaren tussen mijn 21 en nu voor geen goud willen missen, ik heb ontzettend veel leuke dingen gedaan die met kinderen zo goed als onmogelijk waren.

Aan de andere kant, leeftijd zegt niet zo heel veel en als jullie er echt aan toe zijn moeten jullie er gewoon voor gaan.

veel succes meis,

[Athena]

hm, ik ken dat soort ouders, die van mij klinken net hetzelfde , zelfs men grootmoeder raad ons af van aan kinderen te beginnen :roll: . Maar tenslotte is het een beslissing die je zelf moet nemen, het is jouw lichaam, jouw leven en jouw relatie tenslotte. Op men 20-21 wou ik helemaal geen kinderen en ben blij dat ik er toen geen heb gemaakt ook niet - hoewel ik wel getrouwd was. Net voor men 25 zijn we gescheiden en is pas dan men biologische klok beginnen tikken. Gelukkig na de scheiding of ik had nog jaren met die kl*tevent moeten geconfronteerd worden.

Als je relatie sterk genoeg is, je kan praten met elkaar en alles relativeren, steun hebt aan elkaar en het allebei erg graag wilt ; ga ervoor en leef je eigen leven, niet hoe je ouders het willen want als ik het zo hoor ga je toch enkel maar ongelukkig worden als je naar hun luistert en niet naar je hart.

[Susanna]

Meid, als jullie er klaar voor zijn, gewoon doen. Ik weet zéker dat als je aan je ouders verteld dat je zwanger bent, dat ze het wél leuk vinden. Misschien eerst nog een rare reactie of zo, dat ze alsnog zoiets zeggen als: veel te vroeg, maar let maar eens op. Zodra ze het hummeltje in hun armen hebben, laten ze niet meer los. Ik heb dat al zo vaak gezien. Mensen kunnen echt 180 graden draaien. Succes!

[daantje01]

Lieve meid,

Je ouders houden duidelijke heel veel van je, en jij van hen. Daarom is hun mening ook zo belangrijk voor je.
En blijkbaar is hun mening over kinderen ook erg belangrijk voor je, anders zat je nu niet te twijffelen. Misschien is het verstandiger om eerst wat meer onafhankelijk te worden, wat meer je eigen mening te vinden. Als je nu een kindje zou krijgen zou je dan is staat zijn om je eigen gevoel te volgen of luister je eerder naar je ouders? Als je zonder problemen kunt antwoorden dat je compleet en geheel je eigen gevoel/mening etc volgt al zijn je ouders het echt niet eens met je, dan moet je er zeker voor gaan. Maar als je denkt dat dat veel stress gaat opleven, en veel twijffel van jou kant, dat je over jezelf gaan twijffelen, dat je niet echt gelukkig bent als ze ergens niet mee eens zijn etc, dan is het misschien verstandiger om eerst een half jaartje aan jezelf (in de relatie naar je ouders toe)te werken. Misschien zien/voelen jou ouders ook wel dat je nog niet klaar bent voor een kindje, juist omdat je nog moet groeien in je eigen meningen? Veel succes en bedenk dat je nog alle tijd van de wereld hebt !

[kaatje85]

Mijn ouders reageerde precies hetzelfde toen ik ze vertelde dat we voor een kindje gingen, mijn vader vondt zich te jong om al opa te worden ( was toen 44 jaar ) en mijn moeder vondt dat ook (toen 43 jaar).
Nog geen jaar later was het raak en toen ik het vertelde dat ze opa en oma gingen worden waren ze zo blij en helemaal gelukkig.
Nu draaft mijn vader zelfs af en toe door en mijn moeder is alleen maar heel erg ongerust of alles wel goed gaat!
Ik heb nooit probelem gehad met eigen beslissingen nemen, maar vind het wel heel erg belangrijk hoe mijn ouders over dingen denken, vraag ook altijd hun mening en daaruit trek ik mijn conclusie die neem ik mee naar mijn manneke en dan maken we zo een beslissing!!

Succes meis, jullie moeten samen verder, je ouders kunnen geen keuzes voor jou blijven maken, straks met een kindje moet je zelf je eigen gevoel volgen!

Heel veel succes.

[finaly87]

nou, ik kan me bij (bijna) iedereen hier aansluiten.. en dat is dat het toch echt jullie keuze is idd..

Ik zelf ben ook 21, zwanger en 22 als de kleine geboren is.. en bij mij kijkt niemand in mn omgeving er vreemd van op dat wij een kindje krijgen.. ik heb altijd geroepen dat ik vroeg kindjes wilde, en nu met mijn vriend zijn we er ook beide echt klaar voor.. je hoort genoeg meiden van 21 die er nog niet klaar voor zijn, of het niet zeker weten en t wel gewoon leuk vinden zo een baby, die moeten het dus absoluut niet doen! Ik ben heel bewust van wat er allemaal bij komt kijken met een kindje, mede door m'n (huidige)werk ervaringen als door m'n gezinssituatie (jonge broertje en zusje)
En ik kies en ga dan ook bewust voor een kindje. Als je hier niet zeker van bent, dan moet je het ook gewoon echt niet doen. En dan nog, ook genoeg dames van 31 die er nog niks van bakken met hun kindje.. dus echt goed naar jezelf (en je mogelijkheden) kijken... dat is mijn advies..

hoop dat je er uit komt! Zag dat je bericht een tijd terug is geplaatst en ben erg benieuwd naar je mening nu na alle reacties (als je er nog bent)

Groetjes, Sharon

[angie77]

hey meis
ik denk dat je gewoon moet doen wat je hart je ingeeft het is jullie leven je ouders hebben niet het recht jou leven te bepalen en zeker niet als je 21 bent als jullie voelen dat je er aan toe bent dan moet je er gewoon voor gaan ik ben zelf 31 en al 11 jaar moeder van een mooie meid en dat is ook allemaal prima gegaan ben nu pas zwanger van de 2e na een reeks miskramen ik vind dus 21 zeker niet te jong en als jullie het financieel aankunnen en de verantwoordelijkheid aan kunnen wie zijn je ouders dan om te zeggen dat niet te doen je moet toch je eigen leven leiden????? sterkte met je beslissing groetjes angie

[j0se3tjuh]

in die situatie heb ik ook gezeten hoor.. staat hier ook wel ergens een topic over =)
ik ben net 20, woon bijna 2 jaar samen.. ik heb werk, daarnaast een opleiding waar ik bijna klaar mee ben. mijn vriend heeft een vaste baan.
we komen niets te kort

en nu heb ik ook echt zoiets van het is mijn leven.
en als je eenmaal zwanger bent vinden ze het vast en zeker wel leuk

[Bambi80]

even een andere reactie. Neem me niet kwalijk als ik heel vervelend ben om het volgende te zeggen.
Als ik je berichtje lees, lees ik een meisje dat nog te veel aan haar ouders hangt. Natuurlijk blijft de mening van een ouder altijd belangrijk. Het zijn je ouders. Maar jij bent degene die beslissingen neemt over je leven en als het om een kindje gaat natuurlijk samen met je partner. Ik zou eerst zorgen dat je wat zelfverzekerder en zelfstandiger wordt en je overtuigd bent of wordt van de keuzes die jij maakt (niet dat je dat misschien niet bent,maar zo kom je nu niet op me over). Je moet zelf keuzes maken. Je kunt ook anders tegen de mening van je ouders aankijken. Die mening kan je helpen om alle voors en tegens helder te krijgen zodat jij uiteindelijk tot een verstandig besluit komt. Maar nooit zou de mening voor jou de reden moeten zijn om in dit geval te wachten met kinderen krijgen. Voor de rest ben ik eens met de andere meiden...zorg dat je een huis hebt, zorg dat je ten alle tijden zelfstandig kunt zijn en voor jezelf kunt zorgen, dat je het financieel op orde hebt en dat jullie allebei er aan toe zijn. En bij twijfel kun je beter even wachten.

[finaly87]

mooi gezegd mariekepiek

[jorina]

ik was 22 dat ik zwanger was van thomas, mijn vriend en ik waren toen nog net geen 1,5 jaar samen maar we waren er klaar voor dus als jullie vinden dat jullie er klaar voor zijn gewoon lekker doen en nog wat vroeger deden ze niets anders dan kinderen krijgen rond je 20ste tegenwoordig wil iedereen eerst carierre maken dus als je daar geen behoefte aan hebt gewoon DOEN is het MOOISTE in je leven

[jorina]

oja als je het aan je ouders verteld staan ze waarschijnlijk te janken van vreugde mijn ouders waren 49 en 50 dat ze opa en oma werden en ook hun liepen te roepen dat ze voorlopig nog geen opa en oma hoefde te woren nu passen ze 3 x in de week op thomas

[Bambi80]

ben ik met je eens. je hoeft niet te wachten omdat je carriere gemaakt heb. Ben wat dat betreft wel voor jong moeder worden. Maar je moet er wel aan toe zijn en zeker zijn dat je dit wilt en beseffen dat het geen rozegeur en mannenschijn is.

[Malou]

Ik wilde toen ik 21 was ook dolgraag kinderen, alleen heb het toen nooit doorgezet omdat mijn ex iemand met teveel wilde en vooral kinderlijke haren was, en graag een borreltje op luste met bijbehorende agressie.

Uiteindelijk trok ik dat niet meer, ik wilde iets opbouwen ipv "jong en kinds"blijven, ik wilde een eigen leven opbouwen en niet altijd maar leven voor de fun en kroegen afstruinen zoals hij dat graag wilde.

Achteraf ben ik blij dat ik toen niet doorgezet heb.

Mijn vriend en ik zijn nu 1.5 jaar samen, hebben in elkaar gevonden wat we al die tijd in onze vorige relaties zochten, maar niet konden vinden, en zijn elkaar tegengekomen en niet weer bij elkaar weggeweest.
We wisten zoiezo al dat we graag kinderen wilden samen, en in maart zijn we er achter gekomen dat we zwanger zijn

Zelfs als je zwanger bent ga je je dingen afvragen, zullen we alles wel goed doen, hoe zal dit of dat gaan, maar hoe je leven zich zal laten lopen dat weet niemand, dus mijn mening is gewoon heel simpel.

Als jij er echt klaar voor bent (en niet alleen een kindje wilt omdat het maar leuk lijkt) en je denkt een kindje te kunnen bieden wat het nodig heeft, ook al ben je nog maar 21, ga er gewoon voor!

Mijn schoonmoeder riep eerst ook steeds: Kleinkinderen, pfff ben ik nog te jong voor.
En moet je zien wat een werk, een insteek naar mijn erg drukke nichtjes, en de kids van een kennis die het huis op de kop hadden gezet

Ze moest er niets van hebben, leuk voor even en bij een ander, maar zelf oma worden, neeeeeh!

En nu? Ze was verbaasd, maar dolblij, en is nu helemaal oma aan het worden en kan niet wachten tot de kleine er is.
Mn schoonvader riep al tijden dat het hem prachtig leek.

Mijn ouders hebben altijd al aangegeven, ook in mijn vorige relatie, dat ze kleinkids geweldig zouden vinden.

Maar het gaat er om wat jullie willen en niet wat je ouders of zijn ouders willen.
Maak een keuze voor je zelf, weloverwogen, denk er heel goed over na.

[jorina]

fijn dat je dan toch de liefde van je leven gevonden hebt en inderdaad kinderen hebben is alles bij elkaar een heleboel liefde soms zelfs meer dan dat je eigelijk verwerken kan maar dat is altijd beter dan geen liefde en hoop lol want hoe ouder ze worden hoe grappiger hele eigen woorden die van ons zegt tegenwoordig verschrikkelen en verstoppelen overale komt "elen" achter maar het is inderdaad ok niet alleen maar een roze wolk ik ben nu in het bezit van een peuterpuber die hoe dan ook altijd het laatste woord wil hebben krijgt ie dat niet begint ie te zuchten te steunen en te kreunen volgens mij is dit gewoon een soort van voorbereiding op de tijd dat ze echt gaan puberen
over huilbabys kan ik niks zeggen want ie heb ik thank god nooit gehad maar de momenten dat je kleintje ziek is is nog de zwartste wolk van allemaal want hij kan je niets uitleggen en jij kan niets doen en dat is heel erg hartverscheurend geloof me ik heb menig nachten met hem op de bank gezeten dokter laten komen omdat je gewoon wanhopig bent
maar desondanks ben ik heel erg dankbaar voor alles wat ik heb en dat ben ik alleen maar meer gaan beseffen na de miskraam
meiden als jullie er klaar voor zijn gewoon doen HET IS ECHT EEN VERREIKING VAN JE LEVEN [size=50]al besef ja dat misschien niet altijd

[Mama84]

Ik was 16 toen mijn eerste zoontje geboren werd. Ook erg jong vinden veel mensen.
Mensen hebben te snel een oordeel klaar liggen, vind ik dan.
Zeker als je dan zegt dat het een bewuste keuze is geweest.

Dus nee, ik vind 21 echt niet te jong om een kindje te krijgen.
Als dit is wat jullie willen, moet je het niet af laten hangen van je ouders.

Liefs!

[finaly87]

de persoon die het vroeg is volgens mij foetsie :o jammer hoor..

[Mama84]

de persoon die het vroeg is volgens mij foetsie :o jammer hoor..

Volgens heb je gelijk ja haha :lol: zag het in d'r profiel...

[Malou]

@mama 84

Op zich is de eerste reactie natuurlijk wel "logisch"in ogen van de meeste mensen, omdat je als 16 jarige zelf nog een "kind"bent zoals dat altijd zo fijn gezegd word :lol: .

Meestal dan, er zijn ook menselijke exemplaartjes die gewoon vroeg volwassen zijn en weten wat ze willen.

Als jij op die leeftijd bewust de keuze hebt gemaakt, om jong kinderen te krijgen, en jij en je partner stonden daar toen heel bewust achter, dan is dat alleen maar goed. Helemaal als jullie nog steeds samen zijn, maar ergens kan ik me de twijfels van je omgeving natuurlijk ook wel voorstellen.

Ga je je opleiding afmaken, wat wil je verder met je toekomst, hoe zien jullie het samen, ongetwijfeld vragen die iedere ouder heeft als zijn of haar kind(eren) besluiten jong aan kinderen te beginnen.

Ik wilde ook jong kinderen, maar achteraf ben ik wel erg blij dat mijn ex zo was en ik dus mijn wens op een laag pitje heb gezet.

Met mijn relatie nu had ik vanaf dag 1 wel een kindje willen hebben, dat zit gewoon goed.

Je begint er aan wanneer je er echt klaar voor bent, en als jij dat was met 16 jaar, dan is dat prima toch?

Jorina, ik ben daar ook erg blij om.
Heb gewoon een fantastische wederhelft getroffen

[Mama84]

@Malou

Bedankt voor je leuke reactie!
Je hebt inderdaad gelijk dat mensen zeggen dat je nog een "kind" ben. Maar zo dacht ik er niet over. Had al het nodige meegemaakt dus was "snel volwassen" zoals ze dat noemen haha.
Mijn ouders waren er overigens erg blij mee. Vooral mijn vader. Kende mijn vader pas sinds mijn twaalde en toen na 4 jaar werd hij opa. Hij vond het geweldig!
De vader van mijn zoontje en ik zijn helaas niet meer samen. Hij is overleden bij een verkeersongeval. De dag na zijn begravenis ben ik bevallen van onze zoon. Hij heeft hem helaas niet kunnen leren kennen.
Maar achteraf kan ik de twijfels van anderen mezelf ook wel voorstellen. Je gaat toch meteen samenwonen en je opleiding moet afgemaakt worden inderdaad.
Gelukkig is dat bij mij allemaal goedgekomen. Na twee weken ben ik mijn nieuwe huis in gegaan en sinds mijn 21ste heb ik een eigen zaak. Dus daar hebben ze zich gelukkig geen zorgen om hoeven te maken.
Maar helaas gaat het niet bij iedereen zo.

Liefs!

[Kayka]

Poeh, heftig zeg... Fijn dat het nu allemaal goed met je gaat!

[cheyenne]

hallo mama84 ,
wat een triest verhaal zeg :!:
maar je hebt het verder prima voor elkaar hoor , respect daarvoor goed zo meis :!:
ik was zelf ook 17 toen ik zwanger was en nu 22 en zwanger van de tweede , ik heb een heerlijk leven zo , heb trouwens nooit gemerkt dat mijn omgeving het er niet mee eens was en trouwens al was dat wel zo is hun probleem dan lekker :!:
bij mij is het net huisje boompje beestje haha mannetje werkt vrouwtje is thuis voor de kleine .

groetjes chey

[Mama84]

hallo mama84 ,
wat een triest verhaal zeg :!:
maar je hebt het verder prima voor elkaar hoor , respect daarvoor goed zo meis :!:
ik was zelf ook 17 toen ik zwanger was en nu 22 en zwanger van de tweede , ik heb een heerlijk leven zo , heb trouwens nooit gemerkt dat mijn omgeving het er niet mee eens was en trouwens al was dat wel zo is hun probleem dan lekker :!:
bij mij is het net huisje boompje beestje haha mannetje werkt vrouwtje is thuis voor de kleine .

groetjes chey

Gefeliciteerd met jullie zwangerschap! Leuk dat jullie een tweede kindje krijgen.
Ik heb ook een heerlijk leven zo. Ben 1 keer in de week maar op de zaak aanwezig en de rest van de tijd ben ik thuis bij mijn kinderen.
Lekker dat je ook thuis kan zijn bij je kindje. Dan geniet je het meest he?

Liefs!

[cheyenne]

hoi hoi mama84 ,
bedankt.
tuurlijk is dat heerlijk ,voor jou ook 1 keer in de week eventjes weg en de rest bij de kleine lekker hoor , ik geniet elke dag van me princesje.
maar daarin in tegen moet papa hard werken voor zn vrouwtjes haha

xxx

[Malou]

@mama 84.

Dat is heel heftig wat je hebt meegemaakt.
Eerst je wederhelft kwijtraken en dan een dag daarna jullie kindje op de wereld zetten.
Wat zul jij een moeilijke en dubbele tijd hebben gehad.

Enerzijds het verdriet om je vriend, anderzijds blijdschap om jullie mooie kindje...

Heb er een brok van in mn keel.

Ik vind het super dat je je leven zo goed hebt opgepakt, nu je eigen zaak hebt, en je zo goed weet te redden.
Des te meer het bewijs dat een "kind" van 16 zich prima weet te redden, en wat van haar leven kan maken, en ik vind dat jij daar zeker het bewijs van bent, en daar heel heel heel erg trots op mag zijn.
Ik ken je niet eens persoonlijk, maar ben wel trots vanwege het feit dat je alles zo goed hebt opgepakt ondanks alle verdriet en pijn die je meegemaakt hebt.

Dikke knuff!

[Joya]

@mama 84.

Dat is heel heftig wat je hebt meegemaakt.
Eerst je wederhelft kwijtraken en dan een dag daarna jullie kindje op de wereld zetten.
Wat zul jij een moeilijke en dubbele tijd hebben gehad.

Enerzijds het verdriet om je vriend, anderzijds blijdschap om jullie mooie kindje...

Heb er een brok van in mn keel.

Ik vind het super dat je je leven zo goed hebt opgepakt, nu je eigen zaak hebt, en je zo goed weet te redden.
Des te meer het bewijs dat een "kind" van 16 zich prima weet te redden, en wat van haar leven kan maken, en ik vind dat jij daar zeker het bewijs van bent, en daar heel heel heel erg trots op mag zijn.
Ik ken je niet eens persoonlijk, maar ben wel trots vanwege het feit dat je alles zo goed hebt opgepakt ondanks alle verdriet en pijn die je meegemaakt hebt.

Dikke knuff!

Hier ben ik het helemaal mee eens!!!

[Mama84]

@ Malou

bedankt voor je lieve complimenten. Vind het echt superlief van je!
Ik heb zeker een moeilijke tijd gehad toen en inderdaad een heel dubbel gevoel. Je wordt gecondoleerd en gefeliciteerd tegelijkertijd en dat is best wel heel raar.
Ik kom nog steeds iedere week bij zijn ouders. Dat zijn zulke lieve mensen, en de opa en oma van me zoon natuurlijk. Ze zijn als een vader en moeder voor me. Heb erg veel aan ze gehad en nog steeds.
Mijn vader is een paar maanden geleden overleden, waar ik een hele goede band mee had, nu heb ik weer zoveel aan die lieve mensen. Ze geven me liefde en kracht om door te blijven gaan. Dus heb het gelukkig niet helemaal alleen hoeven doen.

Liefs!

[Malou]

Meid, t is allemaal niet niks wat je op je bord hebt gekregen.
Ben echt ontzettend blij dat je zo'n fijne band met ze hebt, en ze er voor jou en je kleine zijn.
Zeker nu je vader weg is gevallen.
Dan is het extra fijn dat je bij ze terecht kunt.

Extra dikke knuff!!