29-09-2008 15:18
Hoi Allen en iedereen
Ik had geen flauw idee op welk forum ik moest reageren dus dacht ik open zelf wel een onderwerp en wie weet reageert er hier iemand.
Even de stand van zaken omtrent mij:
Ik ben sinds januari 08 gestopt met anti conceptie. Nóg niet zwanger. Helaas afgelopen donderdag weer ongesteld geworden het sennario was ook eigenlijk te mooi om waar te zijn.
Ik dacht dat ik mogelijk een innestelingsbloeding had gehad. Had licht roze vloed. Ik mijn man ingelicht en samen spannend afgewacht. Ondertussen ga je op internet jezelf lekker maken en kijken met de gedachte "wat als". Dus ook de datum ging ik uitrekenen want stel je voor dat het raak is.
De uitgerekende datum bleek precies op onze trouwdag te vallen, het werd bijna een "het moet gewoon zo zijn" verhaal. Ik heb me ruim anderhalve week fantastisch gevoeld zat bijna op een roze wolk met het idee dat dat toch zo zou zijn.
Maar toen ging afgelopen donderdag de rode vlag uit en viel ik van mijn roze wolk :-(
Ik baalde er die dag erna flink van en de verjaardag waar ik heen zou gaan ben ik gewoon uit protest en kwaadheid niet naar toe gegaan. Ik heb lekker een paar borrels gedronken heerlijk in mn eentje met de poes op de bank.
Nu lijkt het natuurlijk zo dat iedereen spontaan zwanger is en moeders met kinderwagens je bijna in de weg gaan lopen en altijd precies in de winkel in het midden van het gangpad staan te beppen en dat jij er precies niet door kan.
het lot van een "wanna be mom" valt denk ik niet altijd mee, maar waarschijnlijk kunnen alleen degene die dezelfde wens hebben dat begrijpen.
Nu ik weer een paar dagen verder ben denk ik hmm ik heb toch ook wel genoten van de gedachte dat ik misschien zwanger zou zijn. Het valt ff tegen dat het niet zo is ,maar er komt een tijd dat het voor mij ook zover is dat voel ik gewoon
Alleen het enige wat ik daar wel voor moet hebben is nog even geduld... misschien nog wel wat langer geduld......
het is alleen zo lastig dat dat wel eens op begint te raken.
Een heel verhaal hihi maar had ff zin om te schrijven. Weet niet of meer mensen dit zo ervaren of dat ik overdreven reageer het maakt me allemaal ook niet uit, als ik maar een x mama word
Succes allemaaall
Ik had geen flauw idee op welk forum ik moest reageren dus dacht ik open zelf wel een onderwerp en wie weet reageert er hier iemand.
Even de stand van zaken omtrent mij:
Ik ben sinds januari 08 gestopt met anti conceptie. Nóg niet zwanger. Helaas afgelopen donderdag weer ongesteld geworden het sennario was ook eigenlijk te mooi om waar te zijn.
Ik dacht dat ik mogelijk een innestelingsbloeding had gehad. Had licht roze vloed. Ik mijn man ingelicht en samen spannend afgewacht. Ondertussen ga je op internet jezelf lekker maken en kijken met de gedachte "wat als". Dus ook de datum ging ik uitrekenen want stel je voor dat het raak is.
De uitgerekende datum bleek precies op onze trouwdag te vallen, het werd bijna een "het moet gewoon zo zijn" verhaal. Ik heb me ruim anderhalve week fantastisch gevoeld zat bijna op een roze wolk met het idee dat dat toch zo zou zijn.
Maar toen ging afgelopen donderdag de rode vlag uit en viel ik van mijn roze wolk :-(
Ik baalde er die dag erna flink van en de verjaardag waar ik heen zou gaan ben ik gewoon uit protest en kwaadheid niet naar toe gegaan. Ik heb lekker een paar borrels gedronken heerlijk in mn eentje met de poes op de bank.
Nu lijkt het natuurlijk zo dat iedereen spontaan zwanger is en moeders met kinderwagens je bijna in de weg gaan lopen en altijd precies in de winkel in het midden van het gangpad staan te beppen en dat jij er precies niet door kan.
het lot van een "wanna be mom" valt denk ik niet altijd mee, maar waarschijnlijk kunnen alleen degene die dezelfde wens hebben dat begrijpen.
Nu ik weer een paar dagen verder ben denk ik hmm ik heb toch ook wel genoten van de gedachte dat ik misschien zwanger zou zijn. Het valt ff tegen dat het niet zo is ,maar er komt een tijd dat het voor mij ook zover is dat voel ik gewoon
Alleen het enige wat ik daar wel voor moet hebben is nog even geduld... misschien nog wel wat langer geduld......
het is alleen zo lastig dat dat wel eens op begint te raken.
Een heel verhaal hihi maar had ff zin om te schrijven. Weet niet of meer mensen dit zo ervaren of dat ik overdreven reageer het maakt me allemaal ook niet uit, als ik maar een x mama word
Succes allemaaall
