02-11-2008 12:48
Hallo allemaal,
Eind september kwamen we erachter dat we in verwachting waren van ons 1e kindje, helemaal dol gelukkig! Aangezien het onduidelijk was hoe lang ik al zwanger was, heeft mijn huisarts mij doorverwezen voor een termijn echo bij de gynecoloog. Een paar dagen voor die echo begon ik ineens te vloeien, en kreeg krampen. Dan stort je ineens van je dolgelukkig blauw/rose wolk af, miskraam dachten wij meteen. Die morgen tijdens de echo bleek ons vermoeden juist te zijn. Waarschijnlijk was het al kort nadat we wisten van de zwangerschap mis gegaan. Omdat mijn lichaam nog vollop zwanger was moest mijn bloed onderzocht worden, als het niet goed was zou de gyn. ons die middag terug bellen. Die middag geen telefoontje gehad, de dagen erna flink last van krampen en bloedverlies. Aangezien ik een hoge pijngrens heb, kon ik dit met af en toe flink zuchten en krom staan wel aan, en ik schoof het af op de miskraam, het vruchtje moest mijn lichaam uit. Die donderdag na de echo en het bloedonderzoek kreeg ik toch nog het telefoontje van de gyn. of ik die volgende morgen meteen weer mijn bloed wilde laten onderzoeken want het HCG gehalte was toch wat aan de hoge kant voor een miskraam. En weer zouden we gebeld worden als het niet goed was. Geen telefoontje die vrijdag, die maandag ook niet, dus voor ons was het duidelijk dat het bloed goed zou zijn. Je begint met een verwerkingsproces, veel steun van familie vrienden en collega's.. En dan ineens na bijna 2 weken toch nog een telefoontje van de Gyn. het 2e bloedonderzoek bleek mijn HCG gehalte nog weer gestegen te zijn, of we die morgen terug wilden komen voor een inwendige echo om te bekijken wat de reden daarvan was, kon zijn dat het misschien een 2-ling geweest is of een andere reden. Met een heel klein beetje hoop op goed nieuws gingen we die ochtend naar het ziekenhuis. Sinds een aantal dagen daarvoor was het vloeien gestopt, en geen krampen meer.
De echo duurde voor mijn gevoel lang, en dan ineens bleek het volgens de Gyn. het er niet helemaal goed uit te zien. Bij een van mijn eierstokken zag hij iets van 3cm doorsnede. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.... Wat er dan allemaal door je heen gaat is moeilijk te beschrijven. Alles ging ook ineens erg snel, in zijn spreekkamer werd ons verteld dat ik meteen opgenomen zou worden, mijn bloed zou weer onderzocht worden of het HCG gestegen was, als dat zou zijn dan bleek het vruchtje nog te groeien en liep ik met een tikkende tijdbom in mijn buik rond. De gyn. was er voor 95% zeker van dat het dat geval was, aangezien mijn bloedwaardes van de vorige keren en wat hij gezien had op de echo.
Gauw bloedprikken en een aantal telefoontjes plegen naar ouders en schoonouders en werk. Naar boven, opgenomen en dan begint het wachten, wachten op uitslag van het bloed en wachten totdat ze een plekje hadden voor mijn (kijk)operatie..Die minuten, uren duurden lang...
Na 3 uur kwam de gynecoloog met het nieuws dat mijn HCG gehalte wat aan het dalen was, dus de (kijk)operatie was niet meteen noodzakelijk, aangezien ik verder ook geen last van krampen had. Normaal met een miskraam moet je HCG binnen 2 dagen gehalveerd zijn, 2 weken terug was het bij mij 2500 en afgelopen vrijdag 1600. Geen halvering maar toch genoeg om weer naar huis te mogen. Blij en bezorgd terug naar huis, je hebt toch het idee dat er iets niet goed zit want ze hebben wel degelijk wat gezien. Maar dat kan dus ook alleen nog maar vocht zijn dat het vruchtje al weg is..
Nu dinsdagmorgen terug komen voor nieuw bloedonderzoek, die middag uitslag. Als het niet gedaald is of te weinig of misschien weer gestegen dan gaan ze alsnog overleggen voor een (kijk)operatie..Mocht ik voor dinsdag last krijgen van mijn buik of iets dan moest ik meteen bellen ook al was het midden in de nacht..
Nu dus een paar dagen in onzekerheid, wachten.. Ondertussen zo moe van het wachten !!!
De hele nasleep wat je nu hebt, je hebt een miskraam, dan blijkt het toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft, en ik weet dat het een foutje van moeder de natuur geweest is, maar toch is het moeilijk te bevatten..
Ik hoop zo dat mijn HCG gehalte dinsdag weer gedaald is !!!
Iemand ervaring hier mee?
Liefs M
Eind september kwamen we erachter dat we in verwachting waren van ons 1e kindje, helemaal dol gelukkig! Aangezien het onduidelijk was hoe lang ik al zwanger was, heeft mijn huisarts mij doorverwezen voor een termijn echo bij de gynecoloog. Een paar dagen voor die echo begon ik ineens te vloeien, en kreeg krampen. Dan stort je ineens van je dolgelukkig blauw/rose wolk af, miskraam dachten wij meteen. Die morgen tijdens de echo bleek ons vermoeden juist te zijn. Waarschijnlijk was het al kort nadat we wisten van de zwangerschap mis gegaan. Omdat mijn lichaam nog vollop zwanger was moest mijn bloed onderzocht worden, als het niet goed was zou de gyn. ons die middag terug bellen. Die middag geen telefoontje gehad, de dagen erna flink last van krampen en bloedverlies. Aangezien ik een hoge pijngrens heb, kon ik dit met af en toe flink zuchten en krom staan wel aan, en ik schoof het af op de miskraam, het vruchtje moest mijn lichaam uit. Die donderdag na de echo en het bloedonderzoek kreeg ik toch nog het telefoontje van de gyn. of ik die volgende morgen meteen weer mijn bloed wilde laten onderzoeken want het HCG gehalte was toch wat aan de hoge kant voor een miskraam. En weer zouden we gebeld worden als het niet goed was. Geen telefoontje die vrijdag, die maandag ook niet, dus voor ons was het duidelijk dat het bloed goed zou zijn. Je begint met een verwerkingsproces, veel steun van familie vrienden en collega's.. En dan ineens na bijna 2 weken toch nog een telefoontje van de Gyn. het 2e bloedonderzoek bleek mijn HCG gehalte nog weer gestegen te zijn, of we die morgen terug wilden komen voor een inwendige echo om te bekijken wat de reden daarvan was, kon zijn dat het misschien een 2-ling geweest is of een andere reden. Met een heel klein beetje hoop op goed nieuws gingen we die ochtend naar het ziekenhuis. Sinds een aantal dagen daarvoor was het vloeien gestopt, en geen krampen meer.
De echo duurde voor mijn gevoel lang, en dan ineens bleek het volgens de Gyn. het er niet helemaal goed uit te zien. Bij een van mijn eierstokken zag hij iets van 3cm doorsnede. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.... Wat er dan allemaal door je heen gaat is moeilijk te beschrijven. Alles ging ook ineens erg snel, in zijn spreekkamer werd ons verteld dat ik meteen opgenomen zou worden, mijn bloed zou weer onderzocht worden of het HCG gestegen was, als dat zou zijn dan bleek het vruchtje nog te groeien en liep ik met een tikkende tijdbom in mijn buik rond. De gyn. was er voor 95% zeker van dat het dat geval was, aangezien mijn bloedwaardes van de vorige keren en wat hij gezien had op de echo.
Gauw bloedprikken en een aantal telefoontjes plegen naar ouders en schoonouders en werk. Naar boven, opgenomen en dan begint het wachten, wachten op uitslag van het bloed en wachten totdat ze een plekje hadden voor mijn (kijk)operatie..Die minuten, uren duurden lang...
Na 3 uur kwam de gynecoloog met het nieuws dat mijn HCG gehalte wat aan het dalen was, dus de (kijk)operatie was niet meteen noodzakelijk, aangezien ik verder ook geen last van krampen had. Normaal met een miskraam moet je HCG binnen 2 dagen gehalveerd zijn, 2 weken terug was het bij mij 2500 en afgelopen vrijdag 1600. Geen halvering maar toch genoeg om weer naar huis te mogen. Blij en bezorgd terug naar huis, je hebt toch het idee dat er iets niet goed zit want ze hebben wel degelijk wat gezien. Maar dat kan dus ook alleen nog maar vocht zijn dat het vruchtje al weg is..
Nu dinsdagmorgen terug komen voor nieuw bloedonderzoek, die middag uitslag. Als het niet gedaald is of te weinig of misschien weer gestegen dan gaan ze alsnog overleggen voor een (kijk)operatie..Mocht ik voor dinsdag last krijgen van mijn buik of iets dan moest ik meteen bellen ook al was het midden in de nacht..
Nu dus een paar dagen in onzekerheid, wachten.. Ondertussen zo moe van het wachten !!!
De hele nasleep wat je nu hebt, je hebt een miskraam, dan blijkt het toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft, en ik weet dat het een foutje van moeder de natuur geweest is, maar toch is het moeilijk te bevatten..
Ik hoop zo dat mijn HCG gehalte dinsdag weer gedaald is !!!
Iemand ervaring hier mee?
Liefs M