08-06-2008 18:03
Hoi allemaal,
ben een tijdje niet op het forum geweest. Ik moest eind april bij de gyneacoloog komen omdat ik al een aantal jaren vage klachten heb, pijn in mijn onderbuik, pijn in mijn schouder tijdens mijn menstruatie, kortom ik wilde wel eens weten hoe het nu zat. Vorig jaar ben ik er ook geweest, maar na een inwendig onderzoek, een echo van mijn buik en bloedonderzoek werd ik met de mededeling: Niets aan de hand, weer naar huis gestuurd. Dit jaar dus maar weer terug gegaan. Weer onderzoek en een inwendige echo. Niets te zien, behalve een gerijpt eitje. Gyn. denkt toch misschien aan endometriose. Ze stelt voor om een kijkoperatie te doen en meteen te kijken of alles wel goed in orde is om zwanger te worden. Aan de ene kant lijkt me dat heel fijn, aan de andere kant ook wel heel spannend (misschien is het niet goed). Doordat er een gerijpt eitje te zien was, kon de gyn. zien dat ik binnen 5 dagen een eisprong zou hebben, dus dat we nog even ons best moesten doen. Stel dat ik zwanger zou raken, dan was de hele operatie niet nodig...
Natuurlijk hebben we geklust en was het spannend of het gelukt zou zijn. Mijn cyclus is altijd heel regelmatig en uitgerekend die maand bleef mijn menstruatie uit. Ik zat al bijna op een roze wolk... Helaas werd ik 5 dagen te laat ongesteld. Huilen! Wat was ik teleurgesteld! Doordat het zo op zich liet wachten, ging ik er al stiekem vanuit dat het misschien wel raak zou zijn. Wat een desillusie! En daar kwam nog bij dat mijn operatie een week zou moeten worden opgeschoven. De operatie staat nu voor de 18e en wederom laat mijn menstruatie op zich wachten, alleen weten we nu zeker dat we niet zwanger zijn, omdat we deze maand veilig moesten klussen. Ik ben zo teleurgesteld in mijn eigen lijf. Nu moet ik de boel weer verzetten...vervanging op mijn werk geregeld...lekker hoor.
Het voelt echt alsof mijn lichaam me in de steek laat...
Nou ja, als ik voor woensdag mijn ongi nog krijg gaat het allemaal door, maar de moed is inmiddels in mijn schoenen gezakt.
We wachten af...
ben een tijdje niet op het forum geweest. Ik moest eind april bij de gyneacoloog komen omdat ik al een aantal jaren vage klachten heb, pijn in mijn onderbuik, pijn in mijn schouder tijdens mijn menstruatie, kortom ik wilde wel eens weten hoe het nu zat. Vorig jaar ben ik er ook geweest, maar na een inwendig onderzoek, een echo van mijn buik en bloedonderzoek werd ik met de mededeling: Niets aan de hand, weer naar huis gestuurd. Dit jaar dus maar weer terug gegaan. Weer onderzoek en een inwendige echo. Niets te zien, behalve een gerijpt eitje. Gyn. denkt toch misschien aan endometriose. Ze stelt voor om een kijkoperatie te doen en meteen te kijken of alles wel goed in orde is om zwanger te worden. Aan de ene kant lijkt me dat heel fijn, aan de andere kant ook wel heel spannend (misschien is het niet goed). Doordat er een gerijpt eitje te zien was, kon de gyn. zien dat ik binnen 5 dagen een eisprong zou hebben, dus dat we nog even ons best moesten doen. Stel dat ik zwanger zou raken, dan was de hele operatie niet nodig...
Natuurlijk hebben we geklust en was het spannend of het gelukt zou zijn. Mijn cyclus is altijd heel regelmatig en uitgerekend die maand bleef mijn menstruatie uit. Ik zat al bijna op een roze wolk... Helaas werd ik 5 dagen te laat ongesteld. Huilen! Wat was ik teleurgesteld! Doordat het zo op zich liet wachten, ging ik er al stiekem vanuit dat het misschien wel raak zou zijn. Wat een desillusie! En daar kwam nog bij dat mijn operatie een week zou moeten worden opgeschoven. De operatie staat nu voor de 18e en wederom laat mijn menstruatie op zich wachten, alleen weten we nu zeker dat we niet zwanger zijn, omdat we deze maand veilig moesten klussen. Ik ben zo teleurgesteld in mijn eigen lijf. Nu moet ik de boel weer verzetten...vervanging op mijn werk geregeld...lekker hoor.
Het voelt echt alsof mijn lichaam me in de steek laat...
Nou ja, als ik voor woensdag mijn ongi nog krijg gaat het allemaal door, maar de moed is inmiddels in mijn schoenen gezakt.
We wachten af...
