miss abortus

[mama1988]

Donderdag avond om 17.00 moest ik terug komen voor de termijn echo van 12 weken.
aangezien mijn man ziek is had ik mijn schoonzusje meegenomen, ze had het immers nog nooit gezien en ik vertelde haar dat we nu toch bijna een compleet kindje moesten gaan zien.

Toen ik bij de echo aankwam mocht ik meteen door lopen. Die mevrouw zette dat ding op mijn buik en ik zag meteen dat het mis was, ik vroeg gelijk of het dood was omdat het zo raar lag ik heb er geen verstand van maar ik zag dat het niet goed was. De mevr, ging opzoek naar een hartje maar helaas er is geen hartje gevonden. Na wat berekening vertelde ze mij dat het kindje al 4 weken geleden is overleden. Terwijl ik 4 weken geleden nog een echo hebgehad en alles bleek goed te zijn we hebben zelfs het hartje zien klopppen maar vlak daarna is het over leden.

Nu moeten we wachten of het er spontaan uit komt, de vk dacht van niet omdat het er al 4 weken zit, dus misschien moet ik begin volgende week nog naar het ziekenhuis om het weg te laten halen..

Ik zakte door de grond toen ik dit zag en hoorde, ons kindje dood en al 4 weken?
ik heb nooit wat gemerkt en gevoeld. Achteraf gezien heb ik het wel gemerkt maar ik wist niet wat het was, ik werd na de echo(1ste) wakker en toen zei ik tegen manlief ik heb het gevoel dat ik het kidnje kwijt ben geraakt maar er was geen bloed of zo.. iedereen zei gekkie dat is niet zo. Onze hond heeft daarna met zijn neus in mijn buik gedrukt. Toen dacht ik nog hou eens op!! Paar weken terug kreeg ik telkens buik krampen dat had dus een miskraam moeten zijn maar het is niet door gezet....


We zijn er best goed onder, de natuur heeft haar werk gedaan en het zal wel niet goed zijn geweest anders was het niet overleden maar we balen verschikkelijk. We wachten dit even af en de gewoone mensturatie en dan beginnen we weer van voren af aan...


Zaterdag 17-05
Ik verlies af en toe wat bruine afscheiding, en heb krampen in mijn buik,verder voel ik me nog prima. Zou dit een spontane miskraam kunnen worden?
Anders als het dit weekend niet gebeurt moet ik van de vk een curretage onder gaan.
Nou zie ik daar best tegen op. Het is een medische ingreep en dat heeft natuurlijk ook zijn nadelen. Nou denk ik maar ik ben jong 19 ben ik dus mijn lichaam zou er wel snel boven op zijn en tuurlijk lukt het ons omdaarna zwanger te worden..

Maar wie heeft er ervaring met currtage en met eventuele zwangerschap er na??

[Kyratje]

Wat erg! Ik wens jullie heel veel sterkte toe!
Heb er zelf geen ervaring mee, maar hoorde van velen dat je na een miskraam zeker 2x zo vruchtbaar bent!
Hou jullie sterk!

[karin26]

Ik had het al eerder geschreven, maar heel veel sterkte met dit verlies!!!!!!

[moontje28]

wat erg is dit ik wil jullie heel veel sterkte wensen..............

[mama1988]

Van de week verloor ik al wat oud bloed, en gisteravond heeft het doorgezet.
Ik ben ongesteld geworden/ miskraam.

[Syl]

Ik wens jullieheel veel sterkte!

[roxanne]

ik heb dinsdag de 9 week echo gehad
er zat alleen een eier zak
een soort bal
terwijl het mijn baby had moeten zijn
eigenlijk had ik geen goed gevoel erover omdat ik niet misselijk werd, iedereen zei dat ik gewoon geluk had deze keer
en dat ze het al iets konden zien
ik zit nu te wachten op de miskraam
ik voel me vreselijk
mijn man heeft ook verdriet, maar reageert dit op mij af
juist degene die ik nodig heb

wat moet ik nou verwachten?
komende dinsdag doet ze nog een echo om te checken dat ik niet de datums verkeerd heb
maar dat is onmogelijk, 27 april had ik n positieve test
dus dan zou t veel groter moeten zijn

als t dinsdag er nog zit, haal ik het denk ik weg
dit is toch niet gezond, dat het in mijn buik zit?

[angelsvleugels]

oohhh wat erg roxanne,ik hed er geen worden voor,dat een vrouw ook zo iets ergs moet mee maken,ik begrijp dat soms niet.
ik kan je alleen heel veel sterkte wensen en voor je man ook natuurlijk
ik hoop dat jullie elkaar straks goed kunnen steunen om dit grote verlies te verwerken.
liefs en een heele dikkke knuffel
angelsvleugels

[Frummel]

Hoi Roxanne,

Ik stuur je nog even een pb'tje met een link naar een site, waar ik toen mijn verhaal op heb gezet. Het is ook te vinden bij clubje oudere garde, onder zwanger worden.

Wel wil ik even algemeen reageren op je opmerking dat het niet goed is dat het nog in je buik zit. Mij hebben ze toen de volgende uitleg gegeven:

Na de bevruchting delen de cellen zich in twee delen. Het ene deel wordt onder andere de placenta, uit het andere deel groeit het vruchtje. Bij een missed abortion, is het kindje niet goed geweest (zee waarschijnlijk door een verkeerde deling voor of na de bevruchting). Het andere deel, wat de placenta moet gaan worden, is echter wel goed doorgegroeid. Pas vanaf ca. week 12 worden de placenta en het vruchtje volledig afhankelijk van elkaar. Op het moment van die overgangsfase komt jouw lichaam er vaak pas achter dat het vruchtje niet meer leeft. Daarvoor heeft het dat niet in de gaten en onderneemt het nog geen actie (spontane miskraam/ spontanious abortion).

In Nederland wordt vaak aangeraden een week of twee te wachten om je lichaam de kans te geven het zelf af te handelen. Daarna kun je kiezen tussen curretage of medicijnen, hoewel veel gynaecologen natuurlijk hun eigen voorkeur hebben en deze dan ook voor zullen stellen. Op internet kun je over beiden informatie vinden.

Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd!!!

[roxanne]

dankje frummel, means alot *traan

[Frummel]

Graag gedaan...tis gewoon kl*te, kan het niet mooier maken

[mama1988]

paar maanden geleden schreef ik over mijn miss abortus.
Bijna zou ik uitgerekend zijn de 28 ste van deze maand, de datum komt steeds dichter bij en ik krijg het al moeilijkere.
Wij zijn nu 6 maanden verder maar nog iedere dag of bijna iedere dag denk ik aan ons babytje. Wat het had kunnen zijn.
Nog steeds hoor ik heel veel rot opmerkingen van mensen in mijn om geving, ASch meid ga toch door met je leven het was niks! Dagelijkse verliezen mensen hun vruchtje.... ik kan hierom zo boos worden en zo verdrietig de meeste van jullie zullen dit wel begrijpen. Nou ik k heb niet stil gezetten de afgelopen 6 maanden ben verdomme een week na mijn mis kraam begonnen met een nieuwe baan, misschien te snel want na een maand kwam de klap pas. later ben ik ook gestopt met werken. Sinds 2 maanden studeer ik weer. Hoezo moet ik verder gaan met mijn leven??

Ik wil alleen maar duidelijk maken, iedereen die een kindje verliest hoe veel week of jaren het ook is je zult het nooit vergeten en accepteren want als je het accepteert dan geef je het een plekje en je geeft een verlies geen plekje..

Meiden ik wil iedereen strekte wensen na een miskraam, ik heb zelf heel erg in de knoop gezetten ik gaf mij zelf de schuld mijn relatie met mijn man takelde af... gelukkig is alles weer goed en kan ik over een paar dagen testen. Het was niet de bedoeling om zwanger te raken aangezien ik net met mijn nieuwe studie ben begonnen maar het is van harte welkom!

Heb zo sterk het gevoel dat ik zwanger ben, alles is weer het zelfde als bij de eerste. dus wie weet

sterkte dames

[Eva_697]

Hey meis, wat heftig allemaal zeg ik hoop voor je dat je weer zwanger bent! zou wel heel erg bijzonder zijn

succes en ik duim voor je!

[roxanne]

sterkte mama 1988!
ik heb ook een miskraam gehad, het was vreselijk, 19 juni dit jaar, een curetatie ondergaan uiteindelijk
het was heel schokkend
heb ook sinds toen niet meer gepost hier
ik ben nu vrijdag 17 weken zwanger
ik moet zeggen dat het verdriet van het verlies nu zachter word
het was hartverscheurend
in het begin van deze zwangerschap was ik ook heel heel bang, heb een hoop echo's gehad omdat ik zo gestresd was en ook omdat er een cyste zat op de navelstreng wat heel eng is, kon betekenen dat er wat mis is met het kindje
maar de cyste is gelukkig opgelost! ben rustiger nu
ik heb een wit gouden ring met een robijntje gekocht als herinnering aan ons verloren kindje, deze draag ik bijna altijd
we moeten onze sterretjes altijd bij ons dragen en over ze vertellen, het zijn toch onze kindjes, onze plannen en onze hoop
er was weinig begrip over hoe heftig ik me voelde toen, hoe hebben jullie het ervaren?

sorry dat ik zo lang niet gepost heb!!

liefs roxanne

[mama1988]

@:roxanne, Ik wil je als allere eerste feliciteren met je zwangerschap! Het is gegunt.
Gelukkig dat de cyste nu weg is op de navelstreng, ik snap best dat je in het begin van je nieuwe zwangerschap bang bent geweest. Ik heb nu ook alle kernmerken van een zwangerschap over 2 dagen kan ik testen maar ik durf niet te hopen bang dat het weer mis gaat. Dus afwachten. Wat je zei we moeten onze sterretjes bij ons dragen en over ze vertellen vind ik heel mooi gezegt. Ik heb een armbandje met een ster hanger er aan. Wij hebbe ons kindje STER genoemd vonden we mooi (heel toevallig )
http://www.mijnalbum.nl/Foto-YDBV4POH.jpg Deze heb ik ook altijd om. Mocht ik straks bevallen van gezonde kindjes dan wil ik graag babyhoofdjes eraan. Of een symbol waar hun voor staan. Want eerder kindje hoe klein of groot ze ook zijn zijn wonders en mogen genoemd worden. Ik heb het ook heel moeilijk gehad na mijn miskraam en van de buiten wereld krijg je zulke rare reacties dat ik het niet snap... Gelukkig heb ik mijn staande weten te houden, nu studeer ik weer maar als ik nu zwanger ben ben ik dol gelukkig en ga ik mijn studie aan passen. Dit kindje is weer welkom!

Ik ben blij voor jou, dat alles goed gaat met je zwangerschap en geniet er van

Liefs, mama1988

[amanda16]

Hoi mama1988,

Ik zag dat je eigelijk de 28ste uitgerekend zou zijn (is mijn kind geboren).

Ik vond het wel meevallen de dag dat ik uitgerekend zou zijn en ik niet meer zwanger was. De dagen ervoor wel maar de dag zelf viel me eigelijk mee. Zeker als je bezig bent of moet werken. Tuurlijk denk je er aan. Ik had nu eigelijk moeten bevallen ik had nu een kindje kunnen hebben. Enz. Misschien dat het scheelt dat ik al een kind heb.

Ik hoop dat je snel weer zwanger bent en het goed gaat.

Su6 Amanda

[mama1988]

Hoi mama1988,

Ik zag dat je eigelijk de 28ste uitgerekend zou zijn (is mijn kind geboren).

Ik vond het wel meevallen de dag dat ik uitgerekend zou zijn en ik niet meer zwanger was. De dagen ervoor wel maar de dag zelf viel me eigelijk mee. Zeker als je bezig bent of moet werken. Tuurlijk denk je er aan. Ik had nu eigelijk moeten bevallen ik had nu een kindje kunnen hebben. Enz. Misschien dat het scheelt dat ik al een kind heb.

Ik hoop dat je snel weer zwanger bent en het goed gaat.

Su6 Amanda

dankjewel. het gaat wel beter hoor met mij ik denk er niet meer elke dag aan maar nu dat de feestdagen om de hoek komen wordt het erger... ik zag gister een moeder in de trein met een pas geboren babytje ik kon niet geloven dat ik dat ook bijna zou hebben heel vreemd. IK kan gaan testen vandaag of ik zwanger ben spannend. Had vanmorgen goedkope teststaafje gedaan en die gaf 2 lichte streepje het eerste teststaafje deed het niet eens dus ik ben niet helemaal zeker ik koop vanmiddag nog even een test van de kruidvat ik laat het zeker weten.. ben zo benieuwd.

[amanda16]

Ja dat is drama. Ik was vorig jaar eind nov gecuretteerd. Dan zit je ook met die dagen + dat me zoon jarig is en je dan moeilijk kan zeggen we vieren geen verjaardag. En ja dan is eigelijk wel moeilijk als je zwangere en pasgeboren baby's ziet.

Maar goed ik hoop dat het raak is en je lekker kan genieten.

Liefs Amanda

[mama1988]

Ja dat is drama. Ik was vorig jaar eind nov gecuretteerd. Dan zit je ook met die dagen + dat me zoon jarig is en je dan moeilijk kan zeggen we vieren geen verjaardag. En ja dan is eigelijk wel moeilijk als je zwangere en pasgeboren baby's ziet.

Maar goed ik hoop dat het raak is en je lekker kan genieten.

Liefs Amanda

hoi ik zou het nog laten weten of ik zwanger ben of niet.

Helaas gisteravond verloor ik wat bloed en nu heel veel wij denken zelfs aan een vroege miskraam. Omdat er eerder wel een positieve test was en 4 dgn overtijd. Nee nee weer niet zwanger, dit is echt balen meer dan balen heb er geen woorden voor.

[kaatje85]

Meiske, houd de moed erin!! Jouw kleine komt echt wel!!
Ik geloof er gewoon in en je doet het hardstikke goed, nieuwe baan, nieuwe studie, jij gaat door met je leven met het verlies van je kleintje, je geeft het een plekje maar volgens mij is het niet accepteren dat je het verloren bent want dat kan je niet het is gewoon niet eerlijk, waarom die andere wel en jij niet!!
Geloof me ooit zal je weten waarom dit jou is overkomen, niet dat je ooit antwoord krijgt maar dit heeft iets met je gedaan waardoor je nu bent zoals je bent!!
Klinkt heel raar maar het is echt zo!!

Toen ik 10 jaar was heb ik een broertje verloren van 2 jaar en 7 maanden aan Menigokokken Sepsis, de hersenvliesontsteking waar niet tegen geent kan worden!!!
Daarna mijn oma verloren en opa en een oom van 43, al die mensen achter elkaar heeft zoveel met mij gedaan, maar vooral mijn broertje, zoals je denk ik wel snapt!!
Nu 14 jaar later, ben ik een ander mens als dat ik toen was.
Ik werd altijd gepest en na ongeveer een jaar of 6, liet ik niet meer over me heen lopen maar gaf ik mijn mening en was ik altijd erg duidelijk, ze wisten wat ze aan me hadden!!
(Eerst spookte er nog zelfmoord door mijn hoofd en mijn brieven lagen klaar maar mede door mijn ouders en van boven kon ik door!!)
Nu ben ik iemand die heel sterk in mijn schoenen staat en dat ik schijt heb aan wat andere zeggen, behalve mijn mannetje en familie natuurlijk!!
Als ik niet veranderd was, was ik altijd een stil musje geweest die niets durfde te zeggen!!
Ik ben een steun voor vele mensen, zeggen ze, omdat ik altijd naar ze luister en ze probeer te begrijpen!!
Dus meis, alsjeblieft hou hoop en zie ook het positieve er van in, duurd misschien nog even maar het komt echt wel!!

Zo dit is even mijn verhaal in een notendop!!
Hoop dat je er iets aan hebt!

Heel veel liefs, Karin

[roxanne]

sterkte mama 1988! knuffel

[mama1988]

Meiske, houd de moed erin!! Jouw kleine komt echt wel!!
Ik geloof er gewoon in en je doet het hardstikke goed, nieuwe baan, nieuwe studie, jij gaat door met je leven met het verlies van je kleintje, je geeft het een plekje maar volgens mij is het niet accepteren dat je het verloren bent want dat kan je niet het is gewoon niet eerlijk, waarom die andere wel en jij niet!!
Geloof me ooit zal je weten waarom dit jou is overkomen, niet dat je ooit antwoord krijgt maar dit heeft iets met je gedaan waardoor je nu bent zoals je bent!!
Klinkt heel raar maar het is echt zo!!

Toen ik 10 jaar was heb ik een broertje verloren van 2 jaar en 7 maanden aan Menigokokken Sepsis, de hersenvliesontsteking waar niet tegen geent kan worden!!!
Daarna mijn oma verloren en opa en een oom van 43, al die mensen achter elkaar heeft zoveel met mij gedaan, maar vooral mijn broertje, zoals je denk ik wel snapt!!
Nu 14 jaar later, ben ik een ander mens als dat ik toen was.
Ik werd altijd gepest en na ongeveer een jaar of 6, liet ik niet meer over me heen lopen maar gaf ik mijn mening en was ik altijd erg duidelijk, ze wisten wat ze aan me hadden!!
(Eerst spookte er nog zelfmoord door mijn hoofd en mijn brieven lagen klaar maar mede door mijn ouders en van boven kon ik door!!)
Nu ben ik iemand die heel sterk in mijn schoenen staat en dat ik schijt heb aan wat andere zeggen, behalve mijn mannetje en familie natuurlijk!!
Als ik niet veranderd was, was ik altijd een stil musje geweest die niets durfde te zeggen!!
Ik ben een steun voor vele mensen, zeggen ze, omdat ik altijd naar ze luister en ze probeer te begrijpen!!
Dus meis, alsjeblieft hou hoop en zie ook het positieve er van in, duurd misschien nog even maar het komt echt wel!!

Zo dit is even mijn verhaal in een notendop!!
Hoop dat je er iets aan hebt!

Heel veel liefs, Karin

als nog dankje kaatje.
wat erg van je broertjes.. daar zijn geen woorden voor.
toen ik een jaar of tien was heb ik mijn opa en oma(60) en oom(30) verloren en mijn vriendinnetje(13)
ik werdt eerder ook gepest ik kom uit de stad en als je dan naar een dorp verhuist is het heel moeilijk om nieuwe vrienden t emaken. Ook door dit alles ben ik een andere 'meisje' geworden. Ik woon sinds mijn 17de samen met mijn man ben morgen 20 en ben een jaar getrouwd met man lief(30) heb een hond, ik geniet nu van meer dingen ik ga niet uit of drink niet ik heb anders geworden en ik ben er zeker van overtuigt dat deze vroege miskraam en ons kindje ster* (ook een miskraam maar dat kindje zag ik op de echo enzo) te verliezen dat mij op een ander pad brengt. Na dat ik ster ben verloren heb ik besloten terug te gaan naar school om op nieuw te studeren, wat heel erg goed gaat! NOg andere half jaar en dan ben ik klaar. Het was nu ook niet te bedoeling om zswanger te raken maar het was van harte welkom. Daarom zeg ik wij klussen verlpogig niet meer voor een kindje. maar mocht het toch raak zijn is het meer dan van harte welkom dan passen we de studie aan.

voor mijn verdriet heb ik een dagboek bijhouden en een vlindersite, ook heb ik een armbandje en op de slaapkamer een gedenk hoekje van ster met de echo's en een naam bordje. elke maand als ik ongi wordt heb ik het even moeilijk maar ik blijf er niet meer zo in hangen.

bedankt voor je verhaal, ik ga gauw stofzuigen. en morgen mijn verjaardag vieren

[kaatje85]

Mama1988: VAN HARTE GEFELICITEERD MET JE 20E VERJAARDAG!!Dat je maar lekker verwend mag worden en lekker kan genieten van en met elkaar!!!

Liefs, Karin