Hallo allemaal, ik heb een vraagje aan de meiden die al wat langere tijd bezig zijn (geweest). Ik merk dat mijn vriend en ik de laatste tijd altijd gedurende de wachtweken flink botsen. We zijn allebei redelijk explosief van karakter en tijdens die weken wordt dat alleen maar erger. En dat doet me veel verdriet. Ik ben zo bang dat die medische molen en het zwanger worden zo'n zware wissel op ons trekt dat onze relatie het misschien niet gaat trekken...daarom speelt nu in mijn hoofd dat het misschien verstandig is om even een rustmoment in te gaan lassen. Anderzijds is het verlangen naar ons kindje zo groot dat ik helemaal geen pauze wil...
Hoe zijn jullie hier mee omgegaan?

Hihi mijn vriend zegt, doe niet zo hormonaal ;-) Ja de 2 wachtweken ben jij niet altijd even geduldig en ik ook niet, maar die andere 3 weken gaan wel altijd goed...ahum dus...ik zit nu bijna aan testdag. Dus misschien is het relatietechnisch gezien het zo nodig, maar hoe beslis je of je wel of geen pauze pakt? E

hoi sunshine, wij zijn al 2 jaar bezig om een kindje te krijgen helaas zonder resultaat. ik ben toen ook vaak genoeg gestopt maar was zo in de dwang van zwanger worden dat het mij niet lukte. beetje een soort van obsessie. bij mij kwam het eigelijk van zelf op een gegeven moment werd het mij gewoon te veel en de druppel liet de emmer overlopen en er kwam een soort van kaboem uit mijn hoofd blazen hihi. dit is nu 3 a 4 maanden geleden. hoe graag wij ook een kindje willen maar zwanger worden is niet alles. soms is het ook goed om even van de wereld te genieten. ik ben nog nooit zwanger geweest dan ook nooit een miskraam of iets dergelijks gehad dus ik weet ook niet of ik zwanger kan wordenZ misschien hoor ik wel bij die aantal procent die dat niet kan ofzo denk ik vaak. dat maakt mij het meest bang. maar goed genoeg onderzoeken in het ziekenhuis gehad en nergens blijkt dat zoiets aan de hand is. domme gedachte dus. ik denk ook meestal van misschien is het mijn tijd niet om zwanger te worden, wij zijn namelijk spiritueel ingesteld en alles gebeurt met een rede wat er is gebeurt of nog zal moeten gebeuren. deze rust heeft ons eigelijk veel sterker in ons relatie gebracht dan ooit. van ruzies , schreeuwen, stress angst verdriet hebben we eigelijk het tegenovergestelde nu. mijn man wilt het dan ook weer gaan proberen nadat ik ongesteld ben geweest maar ik durf niet. we zien wel. dit was mijn verhaal misschien heb je er wat aan. liefs zara.

Dank je wel voor je verhaal Zara, het klinkt stom, maar het is fijn om te horen dat het niet alleen bij ons af en toe niet helemaal top is. Wij hebben besloten om geen pauze in te lassen, omdat het voor ons allebei niet goed voelt. Met een beetje pech moeten we na de volgende ronde sowieso een maand stoppen ivm vakantie, dan kunnen ze me niet volgen via echo's. Ikzelf heb wel een aantal keren een positieve test gehad, maja nu nog die plakker...Ik hoop dat je de moed vind om volgende ronde er voor te gaan! Het lijkt me zo mooi, zo'n kleintje van ons 2... Fingers crossed dat het ons en jullie gegund is!

Dankjewel! Hoop dat jullie snel een plakker hebben hoor!

@Sunshine Hier ook lang geprobeerd 5 jaar ongeveer voor dat de 1e spruit er was.
We botsten zo nu en dan ook enorm. Ik kon er niet over praten hoe het voor me voelde.
En mn man zei altijd het komt echt wel en daar kon ik zo woedend om worden voelde zo makkelijk allemaal.
Wij hebben 1x een pauze genomen. Zijn toen lekker op vakantie gegaan en effe nergens anders aan gedacht.

Voor de 2e zijn we terug de mmm ingegaan. Na 3 maanden zijn we ermee gestopt. Het kwam allemaal weer terug. Het botsen spanningen.
Dat wilden we niet meer. Na die knoop ben ik spontaan zwanger geraakt.
Dus soms zijn pauzes wel goed.
FF bijkomen en soms ook nog een gelukje.