Misschien dat ik me aanstel, en ik ben natuurlijk niet zíjn moeder, maar mijn man slaat moederdag dit jaar over. Commerciële onzin zegt ie. Vandaag staat met stip op één, gevolgd door de moederdag die helemaal aan m'n neus voorbij ging, want ik was nog niet écht moeder (dochter zat toen 4 maanden in m'n buik).

Dochter is 3,5 en zoon is ruim 1, ik zie moederdag als: een dag met voorpret voor de kinderen (oe, een cadeautje, en misschien een ontbijtje of zo?) Stiekem naar mama toe gaan en dan gezellig met twee kinderen en een prutscadeautje (hoeft van mij echt niet veel te zijn, een tekening is genoeg!) in bed.

De werkelijkheid: dochter is al wakker en springt op ons bed omdat ze graag naar beneden wil. Man reageert niet, die wil uitslapen want hij is er vannacht een paar keer uit geweest voor de kinderen. Dochter begrijpt de hint moederdag niet eens, die vindt dat het papa-en-mama-dag is (we zijn namelijk allebei thuis).

Dan komen bij mij de eerste tranen al, helemaal wanneer ik naar de wc ga en dochter blij opmerkt: jij bent er al uit, ga jij mee naar beneden? Uiteindelijk met herrie (man voelde zich nu gedwongen zelf maar op te staan, het was trouwens al kwart voor 9) ging manlief die (o ja) cadeautjes opvissen die de kinderen op school hebben gemaakt. Benul van 'speciaal voor mama' was er nu al helemaal niet meer bij mijn peuter.

Man voelde zich denk wel schuldig (in the end), want hij ging spontaan zoon aankleden ipv hem met trappelzak en al uren beneden te laten rondkruipen. En ik hoor nu dat ie druk is met boterhammen. Tja, ik zit aangekleed en wel achter de computer m'n frustraties te uiten (hopelijk helpt dat).

Maar ja, ik zit met een verpeste dag, mijn tranen blijven stromen en ik heb de grootste moeite me hier overheen te zetten (want, zegt man, je hebt je cadeautje toch, en nu weten we het wel, dus gedraag je).

Dat hij moederdag, vaderdag, verjaardagen niet belangrijk vindt moet hij weten, dat hoeft hij niet te beslissen voor mij en mijn kinderen. Maar ik dring niet door. Stel ik me aan??

Oef, ik denk dat ik net zo emotioneel zou reageren als jij! Je stelt je helemaal niet aan. Je bent dan zijn moeder niet maar wel de mamma van zíjn 2 kindjes die zelf nog niet oud genoeg zijn om iets voor mama te doen.
Ja het is een commerciële dag die door de winkels word uitgemolken, maar ik vind niet dat híj die keus hoort te maken voor jou en je kindjes!
Doet hij voor zn eigen moeder wel iets??

Ik hoop dat je er vanavond nog ff rustig over kan praten met hem want kan me heel goed voorstellen dat je je gekwetst voelt en teleurgesteld in je eigen man.
Veel sterkte vandaag en een digi knuffel

ik zou dat ook echt niet leuk vinden zeg. wij doen er niet heel veel aan maar altijd wel een kleinigheidje. zo heeft manlief hier met zoonlief cadeautje van psz verstopt en samen een klein cadeautje gekocht.de voorpret van de kids is alleen al erg leuk, wat je al zegt .ik zou denk ik heel boos zijn, dus vind echt niet dat je je aanstelt. hele dikke knuffel

Je stelt je niet aan hoor. Wij hadden dit vorig jaar ook. Was toen erg terleurgesteld, daar waar ik regelmatig ontbijt op bed kreeg deed hij het juist op deze dag niet.
Heb toen mijn teleurstelling wel duidelijk aangegeven. Dit jaar ging het gelukkig anders. Heerlijk ontbijt op bed.
Ik heb wel zelf het kadootje gehaald maar daar zeur ik dan maar niet over.
Probeer het vanavond te bespreken als je wat minder emotioneel bent. En met vaderdag het gewoon wel doen, wellicht ziet hij dan hoe leuk het kan zijn zonder dat heel veel geld kost.

Ja, vaderdag, ik overwoog even een wraakactie, maar aangezien hij het prima vindt als vaderdag overgeslagen wordt en ik mijn kinderen dan de voorpret onthou, doe ik dat toch maar niet. Gewoon een kleinigheidje, kinders op bed zetten, eigenlijk wat ik zelf graag had gewild.

Dat hij deze dagen niets vindt, heeft hij van huis uit meegekregen. Zijn moeder is op vakantie, dus dat was makkelijk. Voor mijn moeder hebben we een cadeau gekocht en ik heb gister de hele middag in de keuken doorgebracht om een mooie taart voor haar te bakken. Mijn moeder verwacht ook echt dat we allemaal langs komen. Een cadeautje hoeft niet (maar dat doen we als kinderen vaak wel natuurlijk), maar er staat wel koffie en iets extra lekkers klaar.

Ik vind het lastig om aan die weerstand te wennen, mijn vader haalt juist alles uit de kast om mijn moeder te verwennen, en zij is ook niet zijn moeder (net als ik niet van mijn man).

Dat ik niet in m'n hum was is overduidelijk bij hem aangekomen, hopelijk helpt dat voor volgend jaar.

ahhh wat shit zeg susanna, kan me goed voorstellen dat je teleurgesteld was en dat de tranen bleven komen. Blijkbaar kwam het wel ana dan bij hem ,aangezien hij nog dingen ging doen.
Meeste mannen kunnen moeilijk "raden" wat de vrouw precies wil. Misschien moet je hem volgend jaar dus maar iets duidelijkere hints geven dat je toch wel waarde hecht aan moederdag... dan moet ie toch wel iets doen zou je zeggen... Dikke knuffel

Ik lees dit nu pas maar wat herken ik dit zeg! Mijn moederdag vorig jaar was vooral enorm klote heb toen ook wat afgejankt (en ergens vond ik mezelf ook aanstellen, maar eigenlijk ook niet). Die dag had ie helemaal niets geregeld, dochter was vroeg wakker maar hij besloot juist op die dag, zonder waarschuwing naar haar kant, dat ze maar eens moest leren te wachten. Leuk begin. Ik hele dag sjaggie en tegen eind van de dag probeerde ie het nog goed te maken door lekker te koken dus dat heeft de dag nog gered. Ik dacht het dit jaar beter zou gaan, heb ´m iig hele jaar herinnert aan het dat fiasco :mrgreen:. Hij deed wel echt zn best dit jaar om me te verwennen met ontbijtje en werk uit handen te nemen. Het echte moederdaggevoel zoals jij dat omschrijft, kindjes enthousiast maken en op bed samen kadootje geven was er ook niet, na paar niet opgevangen hints heb ik zelf maar het kadootje dat de kids hadden geknutseld aan hun gegeven zodat ze het aan mij konden geven :-?. Kadootje had ie ook niet gehaald, ik moest me troosten met ´dat ie wel had gekeken maar niets kon vinden´. Nou hoeft dat voor mij ook niet perse, althans, dat zeg ik, maar stiekem zou ik het toch leuk vinden, maakt zo´n dag toch extra speciaal. Wraken op vaderdag ga ik ook niet doen, ga er net als jij een dag van maken die ik zelf zou willen, wie weet wordt de hint ooit nog opgepakt :-D!

Fijn en jammer dat sommigen dit herkennen. Volgend jaar maar even onomwonden aangeven wat de bedoeling is (hoewel ik echt al vrij duidelijk was). Dochter is dan ook al ruim 4, dus die kan natuurlijk ook initiatief nemen

En over dat: ik heb gezocht maar niets gevonden: tja, hier zijn we de donderdag na moederdag naar de ikea geweest en daar heb ik een zeeppompje uitgezocht (we hadden er geen). Manlief heel blij: die wilde je toch graag hebben? Nou dan! Ehm, tja, om dit nou nog als moedercadeautje te zien :???:

Conclusie: mannen zijn nu eenmaal mannen :geek: We doen het er maar mee, toch? :-)

Jeetje Susanna, dat is echt niet leuk! Mijn man had in eerste instantie ook zoiets van je bent toch niet mijn moeder, maar toen ik uitlegde dat ik vind dat moederdag een dag is dat hij de moeder van zijn kind kan verwennen, kon hij zich daar wel in vinden. Het verhaal van ik heb wel gekeken maar kon niks vinden is hier wel ook het geval (net zoals tijdens verjaardagen) Maar ik kreeg wel een extra uitslaapdag, ontbijtje op bed en een doos merci (die hij eigenlijk ook al vergeten was, en na een uur pas bedacht van hee die had ik nog voor je gekocht) voordat hij die gegeven had pestte ik hem wel met ja als mensen vragen heb je nog wat gehad dan zeg ik ja alleen ontbijt op bed hihi, dat vond hij ook niet zo leuk!

Chocola is nooit verkeerd natuurlijk

Vaderdag: hij ging gister weer uit z'n dak, zo van: je hebt toch wel op school geregeld dat de kinderen niets gemaakt hebben?! En je doet er toch niets aan?!
Bij deze besloten: nee, ik doe er niets aan. Dochter heeft de cadeautjes verstopt, ze hoeft ze zondag niet op te zoeken.

Wat ga ik wel doen? Vólgende week zondag, als het dan géén vaderdag is, alsnog dat ontbijtje maken (want eigenlijk vindt m'n man het beregezellig om met z'n allen te ontbijten, alleen niet op vaderdag), en dan kunnen de kinderen alsnog hun cadeautje presenteren. Lijkt mij de beste oplossing zo, komende zondag een blije vader, en de week erop weer, omdat het (ja, natuurlijk) toch heel gezellig is om met z'n viertjes een feestje te vieren. Diepe zucht, niet meer over piepen, komt allemaal op z'n pootjes terecht

Ik vind het echt heel vreemd hoe je man erover denkt! Arme kids er wordt op school weer naar gevraagd hoe vaderdag was en dan kunnen ze niet mee kletsen erover!
Heel bijzonder dat jij je volgende week gaat uitsloven

Ik bedoelde het berichtje niet zo koel als hij overkomt maar het was weer veel te vroeg vanochtend en veel te laat gisteren avond

Haha, je berichtje was idd vroeg! Toen draaide ik me voor de vierde keer om, omdat m'n man net weer terug was van een rondje kinderen troosten (rampzalige nacht! Komt gelukkig niet heel veel voor )
Ach, mijn man is nou eenmaal nogal typisch. Zag op facebook dat een forumvriendin vaderdag een week vooruit had gevierd om praktische redenen, en aangezien mijn man niets tegen blije kinderen en een uitgebreid ontbijt heeft, maar wel tegen vaderdag, vond ik dat voor mezelf ook een goeie oplossing Alleen voor dit jaar kwam het idee een beetje laat, dus dan maar een week later. Oudste is 3 dus die zal er nog niet veel last van hebben dat de andere kinderen het over vaderdag hebben. Komt helemaal goed volgend jaar!

je stelt je zeker niet aan, je kan moederdag/vaderdag zo commercieel maken als je zelf wil, een leuk knutselwerkje is ook al aardig!

Goed om te horen dat je een oplossing hebt voor volgend jaar. Ik heb er zelf eigenlijk ook nooit zo bij stilgestaan (heb nog geen kinderen) bij vaderdag en moederdag en wat dat soms lastig kan zijn.