hallo,

ik ben een mama van een superlieve zoon van bijna 10 maanden.
wij hebben een turbulent jaar gehad of misschien wel jaren..

bijna 7jaar gelede leerde ik mijn man kennen in 2008 kochten wij een huis en hebben toen 1,5jaar verbouwd en toen nog een reis naar bali gemaakt om vervolgens aan het grote avontuur 'kinderen' te beginnen. het lukte mij niet snel genoeg en ik vond het allemaal reuze spannend. december 2010 kreeg ik longontsteking en ben ik 6weken echt ziek geweest. daarna krabbelde ik rustig overeind ik was ondertussen 5kilo afgevallen en wou dat wou ik voortzetten en viel in totaal 10kilo af. ook ging ik mijn temp bij houden om te zien hoe mijn cyclus was als we dan in april/mei naar de ha zouden gaan had ik alles gedaan wat ik kon bedenken om zwanger te worden. 28februari werd ik ten huwelijk gevragen. ik was helemaal gelukkig en wou eigenlijk altijd al eerst trouwen en dan een kindje maar manlief wou eerst kids. mijn geluk kon niet op toen ik 2weken later positief teste!
zwanger! wat was ik gelukkig! en trouwen.. dat zou trouwen met een dikke buik worden wat gaaf!
2september zijn we getrouwd heel de bruiloft met alles erop en eraan had ik zelf geregeld ik had zelf mijn troutaart gemaakt en was heel de dag super trots! maar wat was ik moe.. ik heb namelijk vanaf week 17 flinke bekkeninstabiliteit gehad. met 29weken zijn we getrouwd dus heb ook bijna heel de dag mn bekkenband om gehad maar had het volgehouden tot half5 in de ochtend, we hebben een geweldig feest gehad en alles was geweldig!
laatste weken ben ik naar zwangerschapsgym geweest.. ik werd er niet goed van! ik werd bang.. wat als het niet goed zou gaan ik moest in het ziekenhuis bevallen en dat zat niet in mijn hoofd met bijna 39 weken moest ik naar het ziekenhuis ik voelde de kleine niet goed was helemaal opgezwollen en het voelde niet goed. aan de ctg en alles was goed.. 2 dagen later terug komen..
met 39,1 braken sochtends mn vliezen en de bevalling kwam op gang.. mijn man was in antwerpen aan het werk maar konik nog terug bellen toen hij pas 10 min in de auto zat dus die was er gewoon vanaf het begin bij. de weeen begonnen en alles verliep goed het duurde lang en heb veel pijn gehad en uiteindlijk ook een ruggeprik na ruim 27uur is toen ons mannetje geboren na een half uurtje persen dus ik was weer helemaal gelukkig! alles ging super!
mijn bekkeninstabiliteit was verdwenen en heb mn kraamtijd gewoon lekker beneden op de bank gezeten en de kraamhulp kwam elke dag maar een paar uurtjes want het ging zo goed! de borstvoeding ging goed alles ging goed!
hij groeide goed en alles was perfect.. met 10 weken sliep hij heel de nacht door.. dat heeft 1,5 week geduurd toen moest uik aan het werk en ging hij mee naar het kdv waar ik werk. vanaf toen heb ik gebroken nachten gehad maar dat maakte me niets uit als hij het verder goed deed was ik gelukkig.
maar de slapeloze nachten bleven..
eind juli zijn we op vakantie geweest in de caravan en toen was hij elk uur wakker.. kon niet in slaap komen en wij sliepen ook bijna niet ik kon niet meer was op..
we waren al bij een osteopaat geweest maar dat haalde niets uit. trhuis ging het verder hij sliep snachts bijna niet meer..
ik zat hele nachten beneden was helemaal kapot.. na 4 weken vakantie moesten we weer gaan werken maar we waren kapot en de eerste week is hij maar 1 dag mee geweest naar het kdv dat was op donderdag..
vanaf toen sliep hij door.. ik was helemaal blij dacht ik.. dat was maar voor even.. hij sliep door maar ik brak.. elk grapje was te veel (ik maakte zelf altijd heel de dag grapjes, zo hield ik me staande) ik ben gaan huilen en hield niet meer op..
vorige week dinsdag moest ik weer huilen.. en vanaf toen kan ik niet meer.. heb me ziek gemeld en ben nu thuis.. ben bij de dokter geweest en heb morgen een gesprek met een therapeut..
ik snap mijn verdriet niet.. ik heb alles wat ik altijd wou en hij slaapt nu bijna elke avond door!
wat is mijn probleem ik weet et niet maar voel me niet mezelf...
wanneer is het gekomen en wanneer is het weer over..
snachts kan ik niet slapen.. overdag kan ik alleen maar huilen..
ik begin weer een muur te bouwen en stomme grapjes te maken tegen de buitenwereld maar als ik thuis ben breek ik..
pff wat is dit moeilijk!

zijn er meer meiden met zo'n soort probleem??

girlnextdoor1987 schreef:hallo,

ik ben een mama van een superlieve zoon van bijna 10 maanden.
wij hebben een turbulent jaar gehad of misschien wel jaren..

bijna 7jaar gelede leerde ik mijn man kennen in 2008 kochten wij een huis en hebben toen 1,5jaar verbouwd en toen nog een reis naar bali gemaakt om vervolgens aan het grote avontuur 'kinderen' te beginnen. het lukte mij niet snel genoeg en ik vond het allemaal reuze spannend. december 2010 kreeg ik longontsteking en ben ik 6weken echt ziek geweest. daarna krabbelde ik rustig overeind ik was ondertussen 5kilo afgevallen en wou dat wou ik voortzetten en viel in totaal 10kilo af. ook ging ik mijn temp bij houden om te zien hoe mijn cyclus was als we dan in april/mei naar de ha zouden gaan had ik alles gedaan wat ik kon bedenken om zwanger te worden. 28februari werd ik ten huwelijk gevragen. ik was helemaal gelukkig en wou eigenlijk altijd al eerst trouwen en dan een kindje maar manlief wou eerst kids. mijn geluk kon niet op toen ik 2weken later positief teste!
zwanger! wat was ik gelukkig! en trouwen.. dat zou trouwen met een dikke buik worden wat gaaf!
2september zijn we getrouwd heel de bruiloft met alles erop en eraan had ik zelf geregeld ik had zelf mijn troutaart gemaakt en was heel de dag super trots! maar wat was ik moe.. ik heb namelijk vanaf week 17 flinke bekkeninstabiliteit gehad. met 29weken zijn we getrouwd dus heb ook bijna heel de dag mn bekkenband om gehad maar had het volgehouden tot half5 in de ochtend, we hebben een geweldig feest gehad en alles was geweldig!
laatste weken ben ik naar zwangerschapsgym geweest.. ik werd er niet goed van! ik werd bang.. wat als het niet goed zou gaan ik moest in het ziekenhuis bevallen en dat zat niet in mijn hoofd met bijna 39 weken moest ik naar het ziekenhuis ik voelde de kleine niet goed was helemaal opgezwollen en het voelde niet goed. aan de ctg en alles was goed.. 2 dagen later terug komen..
met 39,1 braken sochtends mn vliezen en de bevalling kwam op gang.. mijn man was in antwerpen aan het werk maar konik nog terug bellen toen hij pas 10 min in de auto zat dus die was er gewoon vanaf het begin bij. de weeen begonnen en alles verliep goed het duurde lang en heb veel pijn gehad en uiteindlijk ook een ruggeprik na ruim 27uur is toen ons mannetje geboren na een half uurtje persen dus ik was weer helemaal gelukkig! alles ging super!
mijn bekkeninstabiliteit was verdwenen en heb mn kraamtijd gewoon lekker beneden op de bank gezeten en de kraamhulp kwam elke dag maar een paar uurtjes want het ging zo goed! de borstvoeding ging goed alles ging goed!
hij groeide goed en alles was perfect.. met 10 weken sliep hij heel de nacht door.. dat heeft 1,5 week geduurd toen moest uik aan het werk en ging hij mee naar het kdv waar ik werk. vanaf toen heb ik gebroken nachten gehad maar dat maakte me niets uit als hij het verder goed deed was ik gelukkig.
maar de slapeloze nachten bleven..
eind juli zijn we op vakantie geweest in de caravan en toen was hij elk uur wakker.. kon niet in slaap komen en wij sliepen ook bijna niet ik kon niet meer was op..
we waren al bij een osteopaat geweest maar dat haalde niets uit. trhuis ging het verder hij sliep snachts bijna niet meer..
ik zat hele nachten beneden was helemaal kapot.. na 4 weken vakantie moesten we weer gaan werken maar we waren kapot en de eerste week is hij maar 1 dag mee geweest naar het kdv dat was op donderdag..
vanaf toen sliep hij door.. ik was helemaal blij dacht ik.. dat was maar voor even.. hij sliep door maar ik brak.. elk grapje was te veel (ik maakte zelf altijd heel de dag grapjes, zo hield ik me staande) ik ben gaan huilen en hield niet meer op..
vorige week dinsdag moest ik weer huilen.. en vanaf toen kan ik niet meer.. heb me ziek gemeld en ben nu thuis.. ben bij de dokter geweest en heb morgen een gesprek met een therapeut..
ik snap mijn verdriet niet.. ik heb alles wat ik altijd wou en hij slaapt nu bijna elke avond door!
wat is mijn probleem ik weet et niet maar voel me niet mezelf...
wanneer is het gekomen en wanneer is het weer over..
snachts kan ik niet slapen.. overdag kan ik alleen maar huilen..
ik begin weer een muur te bouwen en stomme grapjes te maken tegen de buitenwereld maar als ik thuis ben breek ik..
pff wat is dit moeilijk!

zijn er meer meiden met zo'n soort probleem??

Oh meisje toch.... niet fijn... ik schrik ervan!
Ik kan hier helaas niet over mee praten... sorry...
Hopelijk voel je snel beter!! En als je je ei kwijt wil dan weet je me te vinden PB kan altijd!!!

Ga je nu nog wel voor een 2e of wacht je daar even mee...?

Je bent een topper!! Komt goed meid..

Pittig zeg!
Slaap is zo belangrijk om je gezinnetje draaiende te houden, te werken en je lekker te voelen. Ik weet niet of je perfectionistisch ingesteld bent, maar als je het ook nog eens allemaal zo goed wilt doen en geen fouten mag maken, kost dat ook nog eens erg veel energie. Communicatie met je man is ook erg belangrijk. Wie doet wat, rekening houden met elkaar, begrip hebben, praten is ook wel belangrijk. Volgens mij las ik bij ons onderwerp ook wel eens wat frustraties. Heb je misschien ook het idee het alleen te moeten doen?
Ik hoop dat de gesprekken je helpen en je je snel weer lekkerder voelt. Vergeet niet te genieten van je fantasttische zoon!
En de vraag of en tweede nu wel verstandig is, is denk wel terecht toch? Want e vorige zwangerschap was ook pittig en nu heb je er nog een heel klein mannetje om voor te zorgen. Ik weet uit ervaring hoe pittig dat is. Maar een dooddoener is deze vraag natuurlijk, want die wens is soms veel sterker aan het verstand en hoe het werkelijk gaat lopen, weet je niet van tevoren.

Hier is het ook pittig. Ik heb ook erge moeite om lekker te blijven draaien. Met stapjes gaat het beter maar het is wel moeilijk.

vanaf in de vakantie heb ik het ook duidelijk aangegeven bij joost en die doet ook echt wel meer en ook snachts is er in die moeilijke week ook vaker uit geweest en heeft zuich ook ziekgemeld om thuis te blijven zodat ik kon gaan werken..
en die 2de wordt em voorlopig niet.. vond dat heel erg moeilijk wzant ik wil het heel erg graag maar ik wil me ook blij en gelukkig voelen en zo wil ik een zwangerschapo niet ingaan dus doen er weer een jasje omheen (niet dat we er veel tijd en zin vor hebben)
en pittig is het idd bambi.. dus wil er dan ook zijn voor mn klleintjes!

Heel pittig verhaal. Ik kan niet heel goed met je meepraten maar wel een beetje. Ik heb sinds 3 weken een mannetje die doorslaapt maar dus dik 7 maanden niet. Daarvoor minimaal 4 tot 8 keer per nacht eruit. Ik gaf bv dus hubbie deed niets. Ik wilde ook niet aan de fles. Uiteindelijk wel 's nachts een flesje tussendoor gegeven want ik trok het niet meer, zeker niet meer toen ik aan het werk moest. Uiteindelijk ging het redelijk mis. ik moest mijn auto aan de kant zetten want ik kon gewoon niet meer uit me ogen kijken. Ik was zzooooo moe. Op vakantie in mei heeft hij nachten gehuild. Dus opknappen tijdens je vakantie was er niet bij. Dus heel herkenbaar. Nu ben ik gaan afbouwen met bv toen V 5,5 maand was. Ik vond dit vreselijk toen ben ik gaan huilen. Iedere dag. Maar niet de hele dag. Ik hield het heel erg voormezelf. mijn vriend wist het niet, merkte het niet. Maar op een gegeven moment was de koek op en begon te huilen uren achter elkaar en me hubbie snapte het niet. Kon niet meer genieten van me knul wilde hem bijna zo snel mogelijk aan me vriend geven toen hij thuis was. Begrijp me niet verkeerd houd ontzettend veel van me moppie, maar ik kon gewoon niet meer van hem genieten. Was te moe. Na 6,5 mdn bv volledig gestopt. Pas 2 weken geleden voel ik de hormonen uit me lichaam stromen en heb ik het idee dat ik weer mezelf wordt. Dus ik denk dat het bij mij ook aan de bv lag. Alleen wat pooh zegt. ik ben ook perfectionistisch. Huishouden/werk/inwonende dochter van vriend van 15. Alles zelf doen geen hulp vragen. Dus daar kan/moet ik aanwerken. Ik ben nog niet op en top fit. Want het slapen lijkt me nog niet helemaal te lukken, maar het gaat wel redelijk de goede kant op. Ik praat er nu wel beter over wat me dwars zit bv: ik vind dat me vriend dingen uit zichzelf doen (lastig bij mannen) etc. maar hij snapt dat nog niet, maar het helpt wel om daar over te praten. En ik weet niet of je graag sport of een andere hobby hebt. Ik ben geholpen met ff een paar min voor mezelf te hebben om te sporten. Al is het maar een stukje wandelen. Ff hoofd op nul. Ik hoop voor jou dat je snel je rust vind en je mannetje ook natuurlijk. Knappe beslissing om nog te wachten voor een ander ukkie. Goed om eerst voor jezelf te zorgen. Kun jij wel blijven genieten van je ukkie? Ik had daar vooral veel moeite mee. Dikke digiknuf

marijke; ik heb er niet zozeer moeite mee om van hem te genieten maar het voelt alsof ik hem enorm te kort doe! wil het beste voor hem en voelt alsof ik hem dat niet kan geven.
ik breng hem daarom ook gewoon naar het kdv ok al zit ik thuis..
praten met mn man vind ik best moeilijk.. idd met de bv ging ik er altijd uit.. eigenlijk daarna ook want hij hoort niet goed en heeft sinds kort gehoorapparaatjes maar snachts natuurlijk niet..
vanaf een maand of krijgt ie ook volledig kv en vanaf 5maanden af en toe.. omdat ik toen ongesteld werd.. en mn voeding terug liep..

het valt ook niet mee om een goed werknemer/vrouw/moeder/dochter/collega/vriendin/buurvrouw enz enz te zijn.. wil het voor iedereen goed doen
en iedereen komt altijd met z problemen bij mij ik los altijd alles op ik heb overal een oplossing voor een vriednidn is gescheiden die help ik elke keer belt me altijd uren op om de klagen ezn en dan probeer ik altijd passend advies te geven. sandere vriendin ligt overhoop met schoonmoeders en weer een andere is ook een collega en die help ik elke keer als ze ergens niet uit komt omdat ik dr zo sneu vidnt en heeft ook een kleintje en vindt het moeilijk om te gaan werken verteld dingen tegen mij en niet tegen de rest want die mogen dat dan niet weten want anders hebben ze weer een oordeel en zo is het bij iedereen wel wat en het is me nu even teveel van alles merk ook dat ik weer een muur aan het optrekken ben om maar weer vrolijk te doen omdat het lang genoeg geduurd heeft en wil weer normaal zijn morgen gelukkig gesprek..

pff warrig verhaal.. nouja zo voelt mn hoofd ook :S

meis ik ben het met prinses eens je bent echt een topper!
je hebt het ook niet makkelijk en ik hoop echt zo voor je dat het snel goed komt!
knufff

tnkx meiden!

heel veel succes vandaag met het gesprek. Oke nou ik had echt wel het idee dat ik niet meer van V kon genieten omdat ik het niet meer trok. En wat je zegt je wilt iedereen plezieren, maar nu is het ff tijd voor jou.

girlnextdoor1987 schreef:vanaf in de vakantie heb ik het ook duidelijk aangegeven bij joost en die doet ook echt wel meer en ook snachts is er in die moeilijke week ook vaker uit geweest en heeft zuich ook ziekgemeld om thuis te blijven zodat ik kon gaan werken..
en die 2de wordt em voorlopig niet.. vond dat heel erg moeilijk wzant ik wil het heel erg graag maar ik wil me ook blij en gelukkig voelen en zo wil ik een zwangerschapo niet ingaan dus doen er weer een jasje omheen (niet dat we er veel tijd en zin vor hebben)
en pittig is het idd bambi.. dus wil er dan ook zijn voor mn klleintjes!

ik bedoelde het niet verkeerd he, die vraag over de 2e....

nee nienke weet ik wel.. maar is beter om daar even mee te wachten.. kan het zo niet
marijke idd tijd voor mezelf..

vandaag gesprek gehad was fijn maar ook heel confronterend!

girlnextdoor1987 schreef:nee nienke weet ik wel.. maar is beter om daar even mee te wachten.. kan het zo niet
marijke idd tijd voor mezelf..

vandaag gesprek gehad was fijn maar ook heel confronterend!

Dat kan ik me voorstellen, eerst goed voor jezelf zorgen!!
Eerst zelf lekker in je vel zitten!
Sterkte meid!

Meid, goed dat je je verhaal lekker kwijt kan zo. je bent een toppertje maar dat weet je ook..

fijn dat het gesprek goed was. Hopelijk helpt het en kan je stapje voor stapje weer opklimmen. Heel veel succes.

dank je wel meiden! hoop nu nog op meer meiden met ervaring zodat we er over kunnen praten en misschien tips hebben voor elkaar..

girlnextdoor1987 schreef:dank je wel meiden! hoop nu nog op meer meiden met ervaring zodat we er over kunnen praten en misschien tips hebben voor elkaar..

Dat hoop ik ook voor je, het is fijn om er over te kunnen praten en je ei kwijt te kunnen.
Kun je er ook met je mannetje over praten?

vind het heel moeilijk om er met joost over te praten,. gister heb ik hem eerst een sms gestuurd met wat ik allemaal wou zeggen en heb toen met hem gepraat was makkelijker.. klinkt heel stom maar hielp wel omdat ie het eigenlijk al weet wat ik wou zeggen..
hebben dr al vaker over gepraat deze week maar blijft moeilijk om salles hard op te zeggen kan et niet zo goed uitleggen..

pff ben weer helemaal op! kan me om de kleinste dingen druk maken.. wat een janker ben ik toch..
manlief heeft een filmpje voor me gehuurd en die ga ik nu heerlijk op bed kijken! truste!

Meid, ik denk dat je teveel van jezelf vraagt.. Het kan niet van de een op de andere dag over zijn, dat heeft tijd nodig.. En je moet jezelf die tijd ook gunnen! Geniet van de kleine dingen en huil als dat oplucht, dat ben je dan weer kwijt.. En weet je, je bent jezelf heel goed bewust dat je je enorm kunt opwinden om kleine dingen.. Nu alles op een rijtje zetten en werken aan jezelf.. Het komt helemaal goed! Geniet lekker van je filmpje en dan lekker slapen..

wat prinses zegt. Het gaat natuurlijk niet over 1 nacht ijs. Het is al super goed dat je gaat praten erover. Dat is de eerste stap. En idd het is juist super goed dat je al weer dat je je om kleine dingetjes kunt opwinden. Hopelijk heb je van je filmpje genoten.

nee oke.. snap dat het niet in 1x over is.. maar het is enorm frustrerend om je een dag goed te voelen en daarna weer in een mega diep dal van tranen te vallen..

Hi meis, je bent een kanjer en je komt hier weer uit! Het heeft tijd nodig...als je mijn verhaal wilt weten mag je me pben of via fb priveberichten...misschien heb je er wat aan of iets...maar het komt echt weer goed lieverd.

Toppers!!

Als iemand mijn verhaal wil, dan mag je een PB berichtje sturen met je email adres. Misschien heb je er wat aan..
ik heb een PPD gehad waarvoor ik opgenomen ben geweest en nog steeds onder behandeling ben.
Ik heb mijn hele verhaal opgeschreven maar om het hier helemaal te plaatsen op het forum, voelt niet goed.
Dus als iemand het wil lezen, even een pbtje sturen.

meiden, ik ben weer voorzichtig op mn roze wolk aan het klimmen! bedankt voor al jullie lieve woorden!

wat super goed om te horen dat het wat beter gaat met je. Mag ik vragen wat er anders aan het worden is?

marijke ik kan weer lachen..
er zijn weer momenten dat ik met de muziek mee zing
heb echt weer een paar dagen leuk gehad en zelfs weer een paar uur gewerkt.
gisteren was wel weer ff een moeilijk moment maar komt goed.. ben rustig aan weer op mn wolkje aan het klimmen!

Ben blij te horen dat het stukje bij stukej beter gaat. Ik herken wel dat dat soort kleine dingetjes heel belangrijk kunnen zijn. Lekker met de muziek meezingen etc. heel veel succes er zal vast nog wel een dag komen dat het niet goed gaat, maar er is een begin. helemaal super!

Goed om te horen GND!!
En mocht er iets zijn je weet me te vinden! :wink:

yes! sanel!!
komt helemaal goed! heb idd nog wel regelmatig mn dipjes en ik moet heel erg doseren maar komt goed!